ตอนที่ 30
“ดุจริงๆ ผู้หญิงไทย แต่อยากรู้จังเลยว่าลีลาจะร้ายกาจสักแค่ไหน” เจ้าของหุ่นล่ำต่อว่าเสียงทุ้ม มิวายแอบหอมแก้มนุ่มๆ ของหญิงสาวเมื่อเข้ามาอยู่ในรถยุโรปคันหรูเรียบร้อย แถมยังรั้งร่างบอบบางเข้าใกล้แทบจะเกยอยู่บนตัก ยิ่งขยับหนีเขาก็ยิ่งขยับตาม
“อยากจะตายคาอกไหมล่ะ ฉันจะทำให้ดู” เสียงหวานว่าประชดประชัน เพราะไม่ว่าจะพูดอะไรอีตาฝรั่งบ้าก็วกเข้ามาเรื่องอย่างว่าทุกที
“ว้าว! ยินดีที่สุดเลยที่รัก เจมส์เลี้ยวรถกลับบ้านเดี๋ยวนี้! ฉันจะไปตายคาอกเมียฉัน” ทำท่าดีอกดีใจจนออกนอกหน้า ก่อนหันไปสั่งบอดี้การ์ดคู่ใจที่เหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้ร่างเล็กลื่นไถลหน้าทิ่มเข้ากับเบาะด้านหน้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทว่าก่อนที่หน้าผากมนสวยของตัวเองจะกระแทกกับเบาะ ฝ่ามือใหญ่ก็สอดรั้งกั้นไว้ให้
“เจมส์! ใครใช้ให้นายเบรกรถวะ! เห็นไหมเมียฉันหน้าคะมำเนี่ย เดี๋ยวเถอะแก ไอ้เจมส์ ถ้าเมียฉันเจ็บขึ้นมาล่ะก็ แกโดนไล่ออกแน่!” ถามเสียงห้วนจัด พลางยกมือลูบไล้ร่างนุ่ม ก่อนใช้สายตาสำรวจทั่วร่าง
ตอนที่ 31หลังจากกลับจากโรงพยาบาลพาธินีย์ที่ตั้งใจจะไปพักที่บ้านแม่นุ่มอีกสักคืน เป็นต้องเปลี่ยนแผนตามใจหนุ่มใหญ่ ที่คะยั้นคะยอขอให้เธอไปพักที่บ้านริมหาดด้วยกัน แม้จะนึกกลัวอยู่บ้างแต่เธอก็ขอทำตามหัวใจที่เรียกร้อง เมื่อมันฟ้องว่าแอบหลงรักคุณแดเนียลเข้าเต็มเปา“หนูพีชจะโทรบอกพี่สาวก่อนก็ได้นะ” เจ้าของบ้านพักริมหาดถามเสียงทุ้ม เมื่อแม่สาวน้อยที่ตนชวนมานั่งเหม่อลอยที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านพัก ที่เบื้องหน้าเป็นท้องทะเลดูเงียบสงบมีเพียงเสียงคลื่นกระทบฝั่ง“ไม่เป็นไรค่ะ พี่แพทรู้ค่ะว่าพีชอยู่ที่ไหน ว่าแต่คุณแดเนียลยังไม่นอนอีกเหรอคะ นี่ก็ดึกแล้วนะคะ” ถามเสียงหวาน เพราะปกติคุณตาคุณยายที่บ้านพักคนชราสามทุ่มก็เข้านอนกันหมดแล้วนี่นา“หนูพีช คิดว่าผมเป็นตาแก่ที่ต้องเข้านอนก่อนสี่ทุ่มหรือ” เสียงทุ้มหัวเราะน้อยๆ กับคำถามของหญิงสาว“เปล่าค่ะ พีชไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ คือพีช...ก็แค่สงสัย เพราะพีชเห็นคุณตาคุณยายที่บ้านแม่นุ่มเข้านอนกันเร็ว” ตอบเสียงอ้อมแอ้ม หน้านวลเกิดอาการร้อนวูบวาบ พลางยกม
ตอนที่ 32“ผมขอโทษ หนูพีช” เมื่อผละริมฝีปากออกมาก็กล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด คุณพ่อลูกหนึ่งแอบก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ที่ทำราวกับเป็นเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะริรักไปได้“เอ่อ...”“หนูพีช โกรธผมหรือ”“ปละ...เปล่าค่ะ...พีช...เอ่อ...” แม้จะเอียงอายทว่าหัวใจเธอบอกเช่นนั้นว่าไม่ได้รู้สึกโกรธหรือรังเกียจสัมผัสจากเขาสักนิด“งั้นหนูพีช เข้าบ้านไปพักผ่อนเถอะ” กล่าวจบร่างสูงใหญ่ก็ยืดตัวเต็มความสูง ผายมือออกรอให้มือน้อยของหญิงสาววางทาบ พาธินีย์ลังเลเล็กน้อยก่อนยื่นมือวางลงที่มืออบอุ่นนั่น เดินเคียงข้างกันไปตามทางเดินเข้าบ้านพัก แสงจันทร์สีนวลส่องกระทบจากฟากฟ้าลงสู้ผืนดินกลับกลบหน้านวลสีแดงระเรื่อไม่ได้ มือน้อยเผลอยกลูบใบหน้าตนเองแผ่วเบา“อากาศที่นี่ดีจังเลยค่ะ” พูดแก้เก้อ เมื่อเจ้าของดวงตาคมกริบกำลังก้มมองมาที่เธอ หลังจากเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างไม่ตั้งใจ เพียงเท่านั้นหัวใจดวงน้อยก็เต้นรัว“ถ้าชอบ หนูพีชก็อยู่ต่ออีกสักอาทิตย์ก็ได้นะ ผมจะ
ตอนที่ 33‘ฮึ! ก็ใช่ว่าเธออยากจะเป็นลูกหนี้เขาซะเมื่อไหร่กัน’ คิดด้วยความน้อยอกน้อยใจและไม่รู้เพราะเหตุใดที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น ก่อนอ้าปากจะงับริมฝีปากของเขาให้ได้แผล แต่ทว่าชายหนุ่มก็อาศัยชั้นเชิงที่มีมากกว่าหลบเลี่ยงได้ทุกครั้งไป จนเธอเป็นฝ่ายยอมให้เขาจูบได้ตามอำเภอใจ เมื่อสำนึกตัวเองได้ว่าไม่มีสิทธิ์ห้ามปรามหรือทำร้ายเขา ก็เธอมันลูกหนี้ที่ต้องชดใช้ด้วยร่างกายนี่ ไยเขาจะมาสนใจว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร!“คุณเอริค มันจะนานแค่ไหนกันล่ะ”“อะไรนาน ที่รัก” เขาถามเสียงเย็น ดวงตาคู่คมจับจ้องดวงหน้าหวานของหญิงสาวนิ่ง เขาไม่เข้าใจกับคำถามของเธอเหลือเกิน“ก็ฉันต้องอยู่เป็นนางบำเรอให้คุณนานแค่ไหน ฉันจะได้คิดดูว่าพอจะทนไหวไหม หรือไม่ฉันจะได้มีเวลาหาเงินมาคืนคุณ หรือถ้าฉันทนไม่ไหวจริงๆ ฉันอาจฆ่าตัวตายหนีหนี้ไปซะ” กัดริมฝีปากแน่นเพื่อรอฟังคำตอบจากเขา น้ำตาปริ่มคล้ายรินไหลทว่าเธอก็กล้ำกลืนฝืนมันเอาไว้“คุณต้องอยู่กับผมจนกว
ตอนที่ 34 ร่างเปลือยของหญิงสาวถูกผ่อนลงบนเตียงนุ่มอย่างช้าๆ อีกครั้งเมื่อถูกอ้อมแขนแข็งแกร่งดันขึ้นมารับจุมพิตดูดดื่มเพื่อปลอบประโลมหญิงสาว ก่อนนำพาความสุขที่แท้จริงมอบให้ เพียงไม่นานร่างบอบบางก็นิ่งสงบโอนอ่อนไปตามชั้นเชิงของบุรุษหนุ่ม พัทตรายกสองมือโอบรอบลำคอหนาอย่างคนลืมตัว เรียวปากนุ่มนิ่มเผยอออกน้อยๆ เมื่อริมฝีปากร้ายกาจของเขาลากไล้ผ่านหน้าท้องแบนราบ“ขอผมนะ...ที่รัก” เสียงทุ้มเว้าวอน เมื่อมองขึ้นสบตากับดวงตาหวานฉ่ำ เขามองเห็นความหวาดกลัวระคนใคร่รู้ของเธอ พัทตราแย้มยิ้มมุมปากน้อยๆ เป็นเชิงอนุญาต เพราะในเวลานี้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย แต่ทว่า...ทุกสิ่งที่กำลังจะดำเนินไปตามครรลองของธรรมชาติมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา ซึ่งมันทำลายความหวังของคนทั้งคู่จนพังครืน “นังแพท! นังพีช!” เสียงตะโกนเรียกชื่อสองสาวดังแว่วๆ มาแต่ไกล ทว่ากลับทำให้พัทตราที่กำลังหลงระเริงไปกับจุมพิตแสนหวานของชายหนุ่มตื่นตะลึง สติส
ตอนที่ 35“ชอบหรือไง ที่รัก” จบประโยคของคนถามมือน้อยหยุดนิ่งโดยเฉียบพลัน นึกโมโหตัวเองเสียจริงที่ชอบหลงระเริงไปกับสัมผัสวาบหวามที่เขาสร้างขึ้น ก่อนผลักร่างกำยำออกไปให้พ้น ทว่าสองมือน้อยกลับถูกรวบไว้ ก่อนถูกส่งเข้าอุ้งปากของชายหนุ่ม“คุณเอริค จะทำอะไร” พัทตรากระชากเสียงถาม ทว่ามันก็แหบพร่าจนแทบไม่ได้ยิน เมื่อปลายนิ้วของตนค่อยๆ หายเข้าไปในปากของชายหนุ่มทีละนิ้ว ความเร่าร้อนวาบหวามหายไปหมดสิ้น เมื่อความรู้แปลกใหม่มาแทนที่กับสิ่งที่บุรุษหนุ่มกำลังทำอยู่ พัทตรานิ่วหน้าน้อยๆ“ผมก็อยากชิมนิ้วสวยๆ ของคุณบ้างไงที่รัก อย่าหวงเลยนะ ผมอยากกินคุณทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ” บอกได้หน้าตาเฉย พลางยื่นปลายนิ้วของตนให้พัทตราได้ชิมบ้าง“น่าเกลียด” พัทตราดึงมือกลับ ก่อนสอดหายเข้าไปใต้ผ่าห่ม ทว่าคำ ด่าทอที่คิดจะต่อว่าชายหนุ่มกลับสะดุดกลืนลงสู่ลำคอเช่นเดิม เมื่อเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังระรัว แอนโทนี่ยอมตัดใจผละออกมานอนแผ่หลา แล้วหันมองหญิงสาวก่อนบุ้ยใบ้เป็นเชิงอนุญาต
ตอนที่ 36เจ้าของร่างกำยำเฝ้ามองร่างเล็กที่ยืนร้องไห้จนตัวโยน พร้อมเสียง ถอนหายใจยาว เงินแค่นี้เล็กน้อยสำหรับเขาอยู่แล้ว แต่ที่เขาสงสัยคือทำไม อาริชาร์ดถึงได้อยากให้สองพี่น้องไปทำงานที่เรือของเขา“ที่รัก” ชายหนุ่มเรียกเสียงทุ้ม ลำแขนแข็งแรงโอบกอดร่างนุ่มนิ่มไว้แนบอก ปลายนิ้วปัดป่ายหยาดน้ำตาออกจากแก้มนวล ริมฝีปากได้รูปประทับบนกลีบปากอิ่ม ทว่าพัทตรากลับเอียงหน้าหลบ“คุณได้ยินหมดแล้วใช่ไหม” น้ำเสียงหวานเอ่ยถามเสียงสั่น“อืม...แต่คุณอย่าคิดมากเลย เงินแค่นี้ผมให้คุณได้สบายอยู่แล้ว หรือจะมากกว่านี้ผมก็ให้ได้ เพียงแค่คุณยอมอยู่กับผม” ชายหนุ่มกระซิบชิดเรียวปากนุ่ม มิวายที่จะรังแกกลีบปากอิ่มด้วยการกดปลายนิ้วเคล้าคลึง ก่อนบดจูบอย่างนุ่มนวล“อยู่เป็นนางบำเรอของคุณใช่ไหม” ถามเสียงเบาหวิว แม้จะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว แต่ก็อดถามให้มันปวดใจไม่ได้“ไม่เอาน่าที่รัก อย่ามาคิดมากเลย ผมว่าคุณควรจะเอาเวลาร้องไห้มาคิดหาลีลาแบบไห
ตอนที่ 37“คุณ” พัทตราสะดุ้งตื่นกลางดึกเมื่อฝ่ามือใหญ่หยุกหยิกตามลำตัวของเธอ ไล่ปัดป่ายฝ่ามือแสนร้ายของชายหนุ่มออก ทว่านอกจากเขาจะไม่ยอมให้จับ ฝ่ามือร้อนก็ลากไล้ไปตามแนวสะโพกกลมกลึง และสิ่งที่ติดตามฝ่ามือของชายหนุ่มไปคือกระโปรงชุดนอนตัวสวยที่ร่นหายไปจากร่างหอมกรุ่น“คุณเอริค ฉันจะนอน” ครางท้วงเสียงแผ่ว ช่วงท้องปั่นป่วนยามเมื่อปลายนิ้วไล้วนรอบสะดื้อสวย“ผมไม่อยากนอนแล้วล่ะ เรามาหาอะไรทำกลางดึกกันดีกว่านะที่รัก ผมขอทวงสัญญานะ” กระซิบเสียงพร่าชิดเรียวปากนุ่มนิ่ม ก่อนบดเบียดเคล้าคลึงรอบกลีบปากอิ่ม แยกแย้มเรียวปากคู่สวยเพื่อส่งปลายลิ้นอุ่นเข้าไปทักทาย“อื้อ...” ครางท้วง ทว่าลำแขนกลมกลึงกลับเลื้อยโอบรอบลำคอแกร่งไว้แน่น จูบตอบกลับไปพอจะรู้งาน“ที่รัก เตรียมใส่ลีลามาให้เต็มที่เลยนะ ผมจะตอบสนองคุณเอง” แอนโทนี่เว้าวอนเสียงแหบพร่า หลังจากละริมฝีปากออก ปลายลิ้นร้ายกาจลามเลียปลุกเร้าทั่วผิวกายเนียนนุ่มที่กำลังสะท้อนขึ้นลงถี่ๆ ด้วยความปรารถนาที่ซุกซ่อนอยู่
ตอนที่ 38 “ว้าว! ที่รักจะยั่วผมก็ไม่บอก ดูสิขาวนวลเนียน น่ากินชะมัด” เสียงทุ้มตอบยียวน ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง ความร้อนในกายก็เริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ “ไอ้คนลามก!” พัทตราตวาดใส่ รีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาพันกาย แอนโทนี่มองภาพหญิงสาวผู้มีทรวดทรงเต็มไม้เต็มมือกำลังสาละวนกับการใช้ผ้าห่มปกปิดเรือนกายตาปรอย นึกอิจฉาผ้าห่มผืนใหญ่ที่ได้แนบชิดเรือนร่างอรชรของพัทตราอย่างบอกไม่ถูก อยากเอื้อมมือไปกระชากออกให้พ้นๆ “จะปิดทำไมที่รัก ผมว่าเรามาออกกำลังกายยามเช้ากันเถอะ” ต่อว่าเสียงขุ่นเคือง ทว่าเขากำลังโกรธไอ้เจ้าผ้าห่มนั่นต่างหาก ก่อนจะเลื่อนมือเข้าใกล้หมายจะกระชากผ้าห่มออก “หยุดเลยนะ ฉันไม่ยอมคุณแล้ว” น้ำเสียงหวานตวาดใส่แบบห้วนจัด ผินหน้ามองไปทางประตู นึกกังวลเรื่องที่จะตามมาอีกสารพัด “งั้นปล
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก