MasukShare
บทที่ 333
Bab terkait
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 334
อันที่จริงความรู้สึกแรกของมู่จิ่วซีคิดว่าเป็นเซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารแห่วแคว้นเกาอวิ๋น แต่ว่าชายคนนี้ยังอยู่แคว้นเกาอวิ๋นอยู่ไหม? อีกไม่ถึงเดือนแคว้นเป่ยจิ้นก็จะมาขอเจรจาแล้ว โม่จุนหมายความว่ามกุฎราชกุมารเซวียนหยวนเชาจะต้องมาแน่นอนงั้นเขาอยู่ที่แคว้นเกาอวิ๋นมาโดยตลอดโดยไม่ได้ไปไหนงั้นเหรอ?แล้วก็ยังมีอามู่และแคว้นซีเย่ว์ที่ยังไม่ได้กลับออกไป เพราะปัญหาการขนส่งธัญพืช ทั้งหมดล้วนอยู่ที่โรงเตี๊ยมงั้นองค์ชายสามของแคว้นซีเย่ว์ส่งอามู่มาฆ่านางหรือเปล่า?ถึงอย่างไรการยิงเมื่อครู่ อามู่เองก็มีความสามารถพอมู่จิ่วซีคิดไปคิดมา ทั้งสองคนล้วนมีความแค้นกับนาง เป็นคนร้ายได้ทั้งสองคน อีกทั้งความเป็นไปได้ก็เยอะมาก"ธนูดอกนี้ข้าจะเอากลับไปให้โม่จุนดู" มู่จิ่วซีกล่าวฮั้วอวิ๋นเทียนพยักหน้า ไม่นานทั้งสองก็กลับไป ฮั้วอวิ๋นเทียนกลัวว่ามู่จิ่วซีจะเจออันตรายระหว่างทางก็เลยยืนกรานจะไปส่งนางกลับจวนบังเอิญว่ามู่เทียนซิงท่านพ่อของมู่จิ่วซีกลับมาพอดี พอเขาเห็นฮั้วอวิ๋นเทียนก็ช็อกนิ่งไปฮั้วอวิ๋นเทียนทักทายไม่กี่คำก็กลับ มู่เทียนซิงก็ยังไม่ได้สติกลับมา"เขาคือฮั้วอวิ๋นเทียนหรอ?" มู่เทียนซิงอีกนิดก็เก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 335
เย่ฮานก็รีบรับคำและออกไปอย่างรวดเร็วหลังของเขาถึงกับขนลุกชัน คุณท่านทำไมถึงมองเขาด้วยดวงตาโหดเหี้ยมแบบนั้น อยากกับจะกินเลือดกินเนื้อเขา เขาเองทำอะไรผิด?ภายในห้องตำรา มู่เทียนซิงก็รีบหยิบพู่กันและก็วาดรูปร่างธนูของแคว้นซีเย่ว์มู่จิ่วซีหยิบเอาขึ้นมาดู เหมือนมากจริงๆ แต่กลับรู้สึกว่ามีตรงไหนไม่ถูกต้อง"แต่ว่าแคว้นซีเย่ว์ไม่ได้ใช้วัสดูแบบนี้ วัสดุนี้แข็งแรงทนทานมาก หัวธนูก็ทำมาจากเงิน ดอกธนูนี้ถือว่ามีราคา" มู่เทียนซิงพูดถึงดอกธนูที่กำลังเล่นอยู่จากนั้นก็หันมองมู่จิ่วซีและกล่าว : "ซีเอ๋อร์ ไม่ว่าจะเป็นใคร ล้วนให้ความสำคัญกับเจ้ามาก ถึงกับต้องการจะฆ่าเจ้าให้ได้""เหอะๆๆ" มู่จิ่วซีก็ยิ้มแห้งๆ ขึ้นมา "ก็มาเลย ลูกสาวคนนี้ไม่ได้กลัว""เจ้าไม่กลัว แต่พ่อกลัว! ซีเอ๋อร์ เจ้าอย่าออกไปเลย เรียกท่านผู้สำเร็จราชการแทนส่งคนมาคุ้มกันเจ้าเพิ่มหน่อยเถอะ" มู่เทียนซิงมองไปยังธนูอันนั้นพร้อมกับใจที่หวาดกลัว"ท่านพ่อ ทำไมท่านทำแบบนี้ ข้าถูกคนลอบยิงสังหาร ท่านช่วยปล่อยข้าไปไม่ได้หรือไง? ข้าจะต้องจับมาให้ได้และยิงใส่มันสักดอก""เจ้าลูกคนนี้ แค่ความสามารถเล็กน้อยของเจ้า เจ้าจะไปเทียบกับพวกยอดฝีมือที
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 336
หลังจากอาหารเย็น โม่จุนก็ได้มาถึง รีบเดินเข้ามาในเรือนของมู่จิ่วซีด้วยใบหน้ารีบร้อนมู่เทียนซิงพอรู้เข้า ในใจก็คิดว่าไอโม่จุนผู้ชายเฮงซวยคนนี้สมควรตายจริงๆ ไม่ได้สนใจชื่อเสียงกลุสตรีของนางเลย พอถอนหมั้นแล้วก็ไม่ใส่ใจซีเอ๋อร์เลยหรอ?แต่พอนึกถึงเรื่องของลูกสาวที่ถูกลอบยิงเมื่อบ่าย พอเขาคิดแล้วก็ไม่ได้รีบออกไป แต่กลับไปหามู่เจินจูเพื่อถามว่าวันนี้ไปทำอะไรมามู่เจินจูก็ดีใจตื่นเต้นพูดถึงงานเลี้ยงอาหารกลางวัน สีหน้าเบิกบานและปลาบปลื้มพี่สาวมู่จิ่วซี ทำให้ใบหน้าแก่ชราของมู่เทียนซิงดูจะปลื้มใจแต่ในใจของเขากลับเหมือนมีหนามยอกไว้ นั่นก็คือเขาไม่เห้นแม้แต่เงาของลู่เวยหย่า เขาแอบให้คนในกระทรวงของเขาแอบตามหา ซึ่งก็หาไม่พบตอนนี้ประตูเมืองต่างตรวจสอบอย่างเข้มงวด นางจะต้องอยู่ในพระนคร แต่ว่านางจะไปซ่อนตัวที่ไหนได้?ทุกครั้งเมื่อได้เจอหน้ามู่เจินจูก็จะคิดถึงลู่เวยหย่า ดังนั้นหนามที่ยอกอยู่ในใจของมู่เทียนซิงจึงไม่อาจบ่งเอาออกไปได้โม่จุนพามาถึงยังในเรือนของมู่จิ่วซี ลู่เอ๋อร์ก็กำลังจะไปเรียกมู่จิ่วซี โม่จุนกลับทำมือว่าห้ามส่งเสียง เขาเองก็ได้เดินเข้าไปยังห้องข้างๆ ที่มีไฟส่องสว่าง มู่จิ่วซีกำล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 337
มู่จิ่วซีพยักหน้าและกล่าว: "ใช่ เป็นกล่องหลู่ปันอันพิศวงมากชนิดหนึ่ง เขาบอกว่าจะใช้เหล็กดำทำขึ้นมา หลังจากนี้ข่าวกรองหลังจากถูกสกัดกั้นก็จะไม่ถูกคนเปิดออกได้ในทันที"โม่จุนก็ได้เดินกลับมา แววตาดาสีดำอันมืดมนก็ได้มองใบหน้าอันงดงามของนางมู่จิ่วซีพอหันมองเขาก็เผยยิ้มและกล่าวออกมา : "ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร เจ้าอย่าขี้งกไปหน่อยเลย ข้ารู้จักขอบเขตดี อีกอย่างของสิ่งนี้ข้าทำกับมือเอง แน่นอนว่าข้าเปิดออกได้""เครือค่ายการสอดแนมของทหารมังกรดำของข้าก็ต้องการของแบบนี้ด้วย" น้ำเสียงของโม่จุนไม่พอใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ไม่คิดถึงเครือข่ายข่าวกรองของเขาบ้างเลยหรือไง?"เจ้ามีแผ่นเหล็กที่ทำลายเปิดออกได้ยากรึเปล่า?" มู่จิ่วซีถามโม่จุนกล่าว : "อยากให้มี ก็มีได้แน่นอน แต่ว่ากล่องนั้นจะต้องละเอียดซับซ้อนมากกว่าของเขา""ได้ๆๆ ขอเพียงเจ้ามีวัสดุในการทำ ข้าก็จะวาดให้เจ้าตกลงไหม?" มู่จิ่วซีหมดคำจะพูดกับผู้ชายคนนี้จริงๆ รู้สึกว่าเขาอยากจะเอาชนะฮั้วอวิ๋นเทียนอย่างใดอย่างนั้น"ตอนบ่ายไปดื่มชากับเขาคงมีความสุขมากสินะ?" โม่จุนเปลี่ยนเรื่องและถามขึ้นมามู่จิ่วซีก็เลิกคิ้ว ขณะกำลังจะตอบกลับเขา โม่จุนก้หัน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 338
สีหน้าชิงเฟิงแปลกออกไป มู่เทียนซิงก็กล่าวอย่างโมโหขึ้นมา: "เจ้ามีเรื่องปิดบังข้าใช่ไหม?""คุณท่าน ข้าได้ยินมาจากใต้เท้าเย่บอกว่ามีคนเจอฮูหยินรองแล้วขอรับ"มู่เทียนซิงก็ตกใจนิ่งค้างไป จากนั้นก็พูดขึ้นมา : "เจ้าจะบอกว่าอยู่ที่จวนฉีหรอ?"ชิงเฟิงยิ้มอย่างเขินๆ และพยักหน้า จากนั้นก็เห็นมู่เทียนซิงตะโกนเสียงดัง : "รีบไปเอาม้าข้ามาโดยด่วน!""คุณท่าน ท่านอย่าไปเลยจะดีกว่า ให้คุณหนูทำเรื่องนี้จะดีกว่า" ชิงเฟิงอยากจะอุดหูของเขา แต่เขาเองก็ลำบากใจจริงๆ"เจ้าจะไปเข้าใจอะไร ไอแก่ฉีหู่ซานคนนั้นรับมือง่ายซะที่ไหน ข้ากลัวว่าจิ่วซีจะเสียเปรียบ!" มู่เทียนซิงก็รีบกล่าวออกมาชิงเฟิงก็เลิกคิ้ว ในใจลึกๆ ของเขาไม่เชื่อ ขนาดท่านผู้สำเร็จราชการแทนโม่จุน คุณหนูใหญ่ของพวกเขาก็ยังไม่กลัว แล้วจะมากลัวฉีหู่ซาน?คุณท่าน ข้าอ้างของท่านแย่เกินไปแล้วแต่ว่าชิงเฟิงก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่กลับขึ้นรถม้าไปยังกระทรวงครัวเรือนส่งม้วนตำรามู่เทียนซิงพอรอจนม้าของเขาจูงออกมาแล้วก็รีบพาองครักษ์สองคนไปยังจวนฉีมู่จิ่วซีและเย่อู่เหิงพอมาถึงปากประตูของจวนฉี ใต้เท้าฉีฉีหู่ซานก็เพิ่งกลับมาจากราชสำนักในตอนเช้า พอเขาลงมาจากรถม้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 339
ฉีหู่ซานพอได้ยิน ใบหน้าแก่ชราก็กระตุกขึ้นมาและเดินออกไปยังประตูใหญ่พร้อมกับเรียกยามเฝ้าประตูให้เปิดประตูเย่อู่เหิงโบกมือพร้อมกับเดินนำตรงเข้าไป จากนั้นก็ส่งสัญญาณมือให้เจ้าหน้าที่กระจายออกตรวจค้นจวนฉีตามเรือนต่างๆ ของสมาชิกในตระกูล"คุณหนูใหญ่ เรือนของฉีเล่อฉี่เป็นเรือนตรงทางด้านตะวันออกขอรับ" เย่อู่เหิงกล่าวเสียงต่ำกับมู่จิ่วซี"งั้นพวกเราไปดูทางด้านนั้นกัน" มู่จิ่วซีหันมองไปยังใบหน้าอันแก่ชราของฉีหู่ซาน "เย่ฮาน เจ้าไปตรวจค้นเรือนอื่น ข้าเกรงว่าพวกเขาคงจะไม่รู้จักลู่เวยหย่า"เย่ฮานก็รีบรับคำและพากองตรวจค้นของเขาไปอีกด้านหนึ่ง"พวกเจ้ายังสงสัยเล่อฉี่อีกหรือ?" ฉีหู่ซานถาม "นางไม่ใช่ไส้ศึกจริงๆ""ใต้เท้าฉี น้องสาวของท่านไม่ได้ธรรมดา" มู่จิ่วซีกระตุกยิ้ม นอยยิ้มนี้ทำให้ฉีหู่ซานอกสั่นขวัญแขวน"มู่จิ่วซี เจ้าพูดความจริงกับข้าว่าเล่อฉี่เป็นไส้ศึกหรือไม่?" ฉีหู่ซานเดินไล่ตามอยู่ข้างๆ มู่จิ่วซีและถามอย่างจริงจัง"ใต้เท้าฉี ถ้าข้าบอกว่าใช่ เจ้าจะยอมจัดการนางเพื่อส่วนรวมไหม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วมองเขา แววตาอันคมกริบทำให้ฉีหู่ซานใจหายฉีหู่ซานสั่นไปทั้งตัว อารมณ์บนใบหน้าอันแก่ชราช่างตระกา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 340
ที่น่าโมโหกว่าก็คือทำให้นางหลังจากนี้ยากจะหาสามีที่ดีแต่งงานด้วยได้อีกทั้งท่านอ๋องหกที่นางชอบกลับต้องการสู่ขอมู่จิ่วซี นั่นยิ่งทำให้นางโกรธแค้นมู่จิ่วซีถึงขีดสุดมู่จิ่วซีผู้หญิงคนนี้แต่ก่อนตอนไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างก็ทำผู้คนรำคาญ ตอนนี้หลังจากทำเรื่องน่ามหัศจรรย์ก็ทำให้นางรู้สึกรังเกียจ"หงเย่ เจ้าอย่าหาเรื่องมู่จิ่วซี ผู้หญิงคนนี้ยุ่งเกี่ยวให้น้อยจะเป็นการดีที่สุด ตอนนี้เป็นหัวแก้วหัวแหวนของพระพันปีหลวงและท่านผู้สำเร็จราชการแทน ทำคุณประโยชน์ให้กับแคว้นเกาอวิ๋น เจ้าเอาตัวเองไปเปรียบกับนาง แบบนี้เจ้าก็จะอึดอัดไม่เป็นตัวของตัวเองไม่ใช่หรือไง? ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ"คำพูดสั่งสอนชี้แนะลูกสาวของฉีหู่ซานไม่ได้เข้าหัวของฉีหงเย่เลยเห็นแค่นางจู่ๆ ก็หันหลังและเดินตรงออกไปฉีหู่ซานคิดว่านางปล่อยวางได้ก็เลยถอนหายใจส่วนฉีหงเย่กับซิวเซียงบ่าวสาวใช้ของนางพอเดินมาถึงตรงมุมหนึ่ง นางก็บอกข้างหูซิวเซียงซิวเซียงก็เผยสีหน้าหวาดกลัวขึ้นมาและกล่าว : "คุณหนู แบบนี้จะดีหรือเจ้าคะ?""ครอบครัวเจ้ายังอยากจะมีชีวิตรอดไหม? อยากให้น้องชายของเจ้าเข้าวังไปเป็นขันทีหรือไง? เจ้าอยากจะตัดกล่องดวงใจเซี
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 341
ฉีเล่อฉี่สั่นไปทั่งตัวพร้อมกับมองมู่จิ่วซีอย่างไม่เชื่อ"ป้าสะใภ้รองของข้าลู่เวยหย่าได้มาหาเจ้าใช่ไหม? นางอยู่ไหน? เจ้าตอนนี้พูดออกมา ข้าสามารถรับประกันความปลอดภัยเจ้าได้ ถ้าหากเจ้ายังหลงผิดอยู่อีก คนที่ตายจะไม่ใช่แค่เจ้า ทั้งจวนฉีจะชิบหายไปพร้อมกับเจ้าด้วย!"ฉีเล่อฉี่ลุกขึ้นมาในทันที แต่ก็ไม่ได้เดินแม้แต่ก้าว นางกลับล้มพับไปกองกับพื้น เหงื่อได้ผุดออกมาจากตรงหน้าผากนาง สภาพของนางเหมือนจะตกใจกลัวมาก"เจ้าอย่ามาปฏิเสธ มีคนเห็นลู่เวยหย่าเข้าออกในจวน ถ้าไม่ใช่เจ้ากับนางติดต่อกัน งั้นในจวนฉีก็คงจะมีคนอื่นอีก เมื่อเป็นแบบนี้ทั้งจวนฉีก็จะได้รับโทษประหารเก้าชั่วโคตร" มู่จิ่วซียิ้มอย่างเย็นชากล่าวออกมาบรรดาสาวใช้ต่างกลัวจนไปหลบที่มุมห้อง ล้วนไม่มีใครกล้าเข้ามาพยุงฉีเล่อฉี่"ฉีเล่อฉี่ ข้าไม่ได้มีเวลามากนัก เจ้าไม่พูดข้าก็มีวิธีจับลู่เวยหย่า แต่โอกาสในการเอาชีวิตรอดของเจ้าก็คงจะไม่มีแล้ว"มู่จิ่วซีพอพูดจบก็เดินออกไปข้างนอก"ข้า..." ฉีเล่อฉี่สูดหายใจเฮือกใหญ่ ราวกับปลาที่กำลังจะตาย "มู่จิ่วซี ถ้าข้าพูด ข้าก็จะไม่ต้องตาย พี่ชายข้าก็จะไม่โดนหางเลขไปด้วยใช่ไหม?""ข้ามู่จิ่วซีพูดคำไหนคำนั้น โ
Bab terbaru
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
ฮั้วอวิ๋นเทียนหันมองจื่ออวิ๋นเฟยด้วยแววตาปวดร้าว เขากล่าวอย่างเสียใจ : "ทำไมเป็นแบบนี้? เป็นฝีมืออาจื่อใช่ไหม?"จื่ออวิ๋นเฟยพาเขามานั่งข้างนอกและถอนใจสารภาพ : "อาจื่อสวมหน้ากากหนังมนุษย์ปลอมตัวเป็นหญิงอุ้มท้อง มู่จิ่วซีเจตนาดีช่วยหญิงอุ้มท้องจนถูกอาจื่อทำร้ายในระยะประชิด แผลที่เอวบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่นางทานยาเทพสถิตย์ทันที"แม้จื่ออวิ๋นเฟยจะเสียยายาเทพสถิตย์ไปสองเม็ดจนเขาอยากจะสบถ แต่พอรู้ว่ามู่จิ่วซีไม่เป็นอะไร เขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มที่จะเสีย หากมู่จิ่วซีเป็นอะไรไป เขาคงจะเสียใจมากกว่าไม่ง่ายที่ในชีวิตนี้เขาจะมีเพื่อนสนิทไว้พูดคุย ได้เป็นศิษย์น้องของเขาร่วมกันค้นคว้าวิจัย เขาไม่อยากเสียนางไปจริงๆมีแค่นางสามารถปรุงยาเทพสถิตย์ฮั้วอวิ๋นเทียนตัวสั่นยิ้มเจื่อน : "ตอนนั้นเพื่อจะปกป้องอาจื่อ ข้าเลยขอยาเทพสถิตย์และหน้ากากหนังมนุษย์ให้นาง แต่กลับถูกเอามาใช้เล่นงานจิ่วซี จิ่วซีพูดถูกแล้ว ข้ามันไม่ทันสังเกต"ชิงเฟิงตายไปแล้ว มู่จิ่วซีคงทำใจไม่ได้ในทันที วิธีเดียวที่จะคลายปมแค้นในใจนางคือต้องจับอาจื่อ เจ้ารู้ไส้อาจื่อเป็นอย่างดี เจ้าพอจะช่วยนางได้ไหม?" จื่ออวิ๋นเฟยถามฮั้วอวิ๋นเทียนกล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
จื่ออวิ๋นเฟยใช้เวลากว่า 1 ชั่วยามซับเหงื่อมู่จิ่วซี เขาถอนหายใจมองใบหน้าซีดเซียวของนางผู้หญิงคนนี้ทำเวรทำกรรมอะไรมา แผลตรงอกไม่ทันหาย ตรงเอวก็มาเป็นต่อ แค่มองก็รู้ว่าถูกแทงระยะประชิดมู่จิ่วซีได้สติในเช้าวันรุ่งขึ้น นางตะโกนเสียงดัง : "ชิงเฟิง ! ชิงเฟิง?"ลู่เอ๋อร์กล่าวร้องห่มร้องไห้ : "คุณหนู ท่านอย่าเพิ่งขยับตัว ชิงเฟิงจากไปแล้วเจ้าค่ะ"มู่จิ่วซีกำผ้าห่มแน่น ในหัวยังคงเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดชิงเฟิงตายเพราะช่วยนาง คนลงมือสังหารไม่ใช่อาจื่อ แต่เป็นมือธนูที่เชี่ยวชาญอีกคนต้องโทษนางที่มองแผนการปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์ไม่ออก ตอนนั้นเหตุการณ์โกลาหล ผู้คนวิ่งเตลิดร้องขอความช่วยเหลือนางช่วยหญิงตั้งภรรค์คนนั้นไว้เพราะอยากให้ต้องตายทั้งกลม ไม่คาดคิดว่าอาจื่อจะใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนย้อนมาทำร้ายนางเองผู้หญิงคนนี้ฉลาด โหดร้ายชั่วช้า"ฉินหลานจื่อ! ข้าขอสาบาน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อหาเจ้าให้เจอ ข้าจะเลาะเนื้อเฉือนกระดูกเจ้าเพื่อแก้แค้นให้ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่ ท่านใจเย็นก่อน! เดี๋ยวแผลฉีก!" จื่ออวิ๋นเฟยเดินเข้ามาเห็นคราบเลือดบนเตียงขณะมู่จิ่วซีหุนหันเคียดแค้นโม่จุนเด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มู่จิ่วซีหันไปมอง เห็นธนูเพลิงดอกหนึ่งพุ่งไปยังหญิงสาวด้านหลังคนนั้นอีกทั้งนางเป็นหญิงท้องตั้งครรภ์มู่จิ่วซีไม่มีเวลาให้คิดมาก นางพุ่งตัวเข้าไปหาจากบนม้า กริชเล็งเควี้ยงออกไปยังธนูดอกนั้น ส่วนนางก็กระโจนคว้าหญิงตั้งครรภ์เอาไว้"คุณหนูใหญ่!" ชิงเฟิงตะโกนลั่นตามเข้ามาร่างกายของมู่จิ่วซีกระโจนไปหาหญิงตั้งครรภ์ ขณะมือของนางกำลังจะคว้าหญิงตั้งครรภ์คนนั้น นางกลับขนลุกชันขึ้นมาทั้งตัว นางจึงเอี้ยวตัวไปด้านข้าง"ฉวก!" กริชเล่มหนึ่งปักลงตรงเอวด้านซ้ายของนางมีดบินในมือของมู่จิ่วซีเล็งปาดไปที่คอของผู้หญิงตรงหน้าอย่างแรงนางเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นชัดเจน เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ ทว่าตรงจมูกระหว่างตามีไฝสีดำเม็ดเล็กอาจื่อ! คาดไม่ถึงว่านางจะปลอมเป็นคนท้องเพียงเพื่อจะสังหารมู่จิ่วซี"มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!" เสียงของอาจื่อแฝงไปด้วยความเย็นเยือกสุดขั้วพร้อมกับเบี่ยงศีรษะไปด้านหลัง หลบเลี่ยงคอ ทว่ามีดบินก็ยังกรีดเข้าที่หน้า บาดหน้ากากหนังมนุษย์จนเป็นรอย เลือดสดไหลซึมออกมาดวงตาของมู่จิ่วซีทั้งสองข้างคือความโกรธแค้น มีดบินปรากฎขึ้นในมืออีกครั้ง อาจื่อกลิ้งหลบไปด้านหลังสองตลบแล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
"แน่นอนอยู่แล้ว เซวียนหยวนเชาเมื่อก่อนคิดอยากจะช่วยหวางชิว หวางชิวไม่ใช่คนในราชวงศ์ แล้วเขาเป็นใครกันแน่? เขาถึงได้ไม่ไหว้หน้าเซวียนหยวนห้าว?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวโจวเหยาส่ายหัวและกล่าว : "หวางชิวแทรกซึมเข้าในแคว้นเกาอวิ๋น 20 กว่าปีแล้ว คงมีน้อยคนมากที่จะรู้ตัวตนแท้จริงของเขาในแคว้นเป่ยจิ้น"มู่จิ่วซีพยักหน้าพูด : "ดูเหมือนเซวียนหยวนห้าวใกล้จะมาแล้ว ในเมื่อหวางชิวสำคัญขนาดนั้น คราวนี้แคว้นเป่ยจิ้นคงต้องได้สังเวยเลือดครั้งใหญ่""คุณหนูใหญ่ เราจะต้องปล่อยหวางชิวไปในตอนสุดท้ายใช่ไหม?" โจวเหยาร้อนรนกล่าว "ถ้าต้องปล่อยเขาไป แบบนั้นเป็นการปล่อยเสือกลับภูเขาชัดๆ""เจ้าคิดว่าข้าใจดีขนาดนั้น?" ดวงตาทั้งสองข้างของมู่จิ่วซีมองโจวเหยาโจวเหยาตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังกล่าวออกมา : "งั้นข้าก็สบายใจได้แล้ว เขารู้ความลับของแคว้นเกาอวิ๋นมากเกินไป ถ้าต้องปล่อยเขากลับแคว้นเป่ยจิ้น ถือว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา""วางใจเถอะ ต่อให้ปล่อยเขาออกกรมพระราชวังนครบาลไป ก็คงกลับไม่ถึงแคว้นเป่ยจิ้น เรื่องนี้ข้ากับโม่จุนได้ปรึกษากันแล้ว อนุญาตให้เซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารพิการคนนี้กลับไปได้เท่านั้น" มุมปาก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มู่จิ่วซีกล่าวอย่างยิ้มมีเสน่ห์ : "ถึงอย่างไรเจ้าก็ห้ามทำไม่ดีกับข้า ไม่งั้นหลังจากนี้ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า อ่อใช่ เจ้าเคยคิดถึงกิจการในห้าแคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่ไหม? ร่วมมือกับท่านพี่ฮั้วไหม?"มู่จิ่วซีเคยพูดถึงแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนให้โม่จุนฟัง"ฮั้วอวิ๋นเทียนคนนี้มันเจ้าเล่ห์ ต่อให้ข้าไม่ร่วมมือ เข้าก็ยังได้ทราบข้อมูลข่าวกรองก่อนใคร ลงมือก่อนใคร ข้าเองได้แต่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ในเมื่อเขาเสนอมาว่าจะให้แบ่งให้เจ้าครึ่งหนึ่ง ข้าก็ตกลง เจ้าสมควรได้รับไว้"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็คลายกังวลและยิ้มกล่าว : "แล้วทางพระพันปีหลวงล่ะ?""อีกห้าแคว้นยังมีตำหนัก ไม่ได้ประกอบธุรกิจ ยังมีโฉนดอยู่ บางส่วนมอบคืนให้ราชวงศ์ ส่วนกิจการอื่นที่เกี่ยวข้องกับพระพันปีหลวงก็คงจะรู้ว่าไม่อาจเอากลับมาได้ ทั้ง 5 แคว้นแย่งไปจนเกลี้ยงแล้ว"โม่จุนกล่าวต่อ "ต่อให้ทหารมังกรดำของข้าอยู่ใน 5 แคว้น ก็ไม่อาจเอากลับมาได้ แบบนั้นจะเป็นหารเปิดเผยตัวตนพวกเขา ดังนั้นแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนจึงถูกใจข้าพอดี ข้าเดิมทีก็อยากจะร่วมมือกับเขา ในเมื่อเขามาหาเองถึงที่ งั้นทางเราก็จะไว้หน้าเขา""เจ้าเองก็จิ้งจอกเฒ่า" มู่จิ่วซีมองเขาซึ่งวา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
"ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ดูเหมือนว่าเราจะเดาผิด" มู่จิ่วซีกล่าว "แผลจะได้ไม่ต้องปริ"มู่จิ่วซีกุมอก"หากเป็นที่ลับตา ยังมีอีกที่หนึ่ง" โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี"จวนท่านอ๋องสาม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"ใช่ เขาหนีออกไปได้แล้ว ใครจะคิดว่าเขาจะกลับมา?" โม่จุนรีบกลับเลี้ยวม้าออกไปนอกวังด้านหลังตามขบวนมายาวเป็นหางว่าว เย่ฮาน ชิงเฟิงและทหารมังกรดำตามมาติดๆจนเมื่อมาถึงจวนอ๋องสาม เดิมทีควรจะเงียบสงัด ทว่ากลับได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านในหลังจากโม่จุนอุ้มมู่จิ่วซีลงจากม้าก็กระโดดข้ามกำแพงเรือนเข้าไป ไม่ได้เข้ามาทางประตูใหญ่พอถึงพื้นก็ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนไปมาก"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ช่วยด้วย!" บ่าวรับใช้รีบตะโกนเรียกเมื่อเห็นโม่จุนและมู่จิ่วซีโม่จุนเห็นบ่าวรับใช้นอนจมกองเลือดเลยรีบเข้าไปถาม : "ที่นี่เกิดอะไรขึ้น?""พระชายา พระชายาถูกลักพาตัวไปแล้วเจ้าค่ะ องค์หญิงสือบาดเจ็บ..." บ่าวรับใช้ชี้นิ้วไปด้านในโม่จุนรีบเรียกคนด้านหลังให้มาช่วยปฐมพยาบาล ส่วนเขาเองกับมู่จิ่วซีรีบเข้าไปด้านใน ตามทางมีองครักษ์มากมายถูกฆ่า ทั้งสองสีหน้าแย่มากกว่าเก่าหลังจากท่าน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
เย่อู่เหิงรีบวิ่งออกไป มู่จิ่วซีสีหน้าเปลี่ยน หลังจากเดินไปมาหลายรอบก็กัดฟัน เปลี่ยนเป็นชุดจิ้นจวงและเดินออกมา"คุณหนู ท่านจะไปไหน?" ลู่เอ๋อร์เข้ามาจากด้านนอกเห็นมู่จิ่วซีเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไป นางตกใจสะดุ้งจนตะโกนร้องเรียก"ข้ามีธุระ เย่ฮาน ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซีตะโกนเรียกจื่ออวิ๋นเฟยที่กำลังงุ่นง่านกับศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งได้ยินเสียงของมู่จิ่วซี ก็รีบวิ่งออกมา"คุณหนูใหญ่ เจ้า ท่านจะออกไปข้างนอกรึ?" เย่ฮานกล่าวอย่างตกใจ"มู่จิ่วซี ไม่รักชีวิตตัวเองเลยรึไง แผลยังไม่ทันหายยังจะออกไปอีก?" จื่ออวิ๋นเฟยเองก็ตกใจ"ข้าต้องเข้าไปในวัง ไปเตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบวิ่งออกไป"เห้ยๆๆ เจ้าระมัดระวังด้วย อย่าบุ่มบ่ามจนแผลฉีกล่ะ" จื่ออวิ๋นเฟยตะโกนจากด้านหลัง"เอายามาให้ข้าเม็ดหนึ่ง! กันไว้ก่อน" มู่จิ่วซีันควับกลับมาและยืนมือไปทางจื่ออวิ๋นเฟย "กลับมาแล้วข้าจะปรุงยาเอามาคืนเจ้า"จื่ออวิ๋นเฟยเบือนหน้าหนีเดินถอยออกไป มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว : "ขี้งก"พูดจบก็รีบเดินไปทางประตูจื่ออวิ๋นเฟยหยุดฝีเท้าลงและพูดขึ้นมากะทันหัน : "เอาไป!"มู่จิ่วซีหันกลับมา เห็นเพียงขวดยาที่ถูกโยนมาให้"ในนั้นเหลือแค่ 2 เม็ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
"เจ้าไปวาดใบหน้าของหน้ากากหนังมนุษย์ของอาจื่อออกมาก่อน" มู่จิ่วซีกล่าว"เออ ข้า ข้าก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เป็นผู้หญิงธรรมดามากๆ ไม่สะดุดตาเลย ข้าตอนนั้นกำลังเพิ่งเริ่มศึกษาค้นคว้า เลยทำหน้ากากออกมาแค่ผืนเดียว ถ้าของมันดี ข้าคงอดไม่ได้ที่จะต้องยกให้คนอื่นใช่ไหมล่ะ?" จื่ออวิ๋นเฟยทำสีหน้าโศกเศร้า"ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเลยงั้นเหรอ? ถ้าเจ้าเห็นกับตาจะจำได้ไหม?" มู่จิ่วซีสูดหายใจเข้า"เอกลักษณ์? มีสิ ตรงจมูกหว่างตามีไฝสีดำเม็ดหนึ่ง มีแค่จุดนั้น เพราะว่าเป็นไฝเลยไม่มีวิธีจะเอาออก อาจื่อตอนนั้นยังบอกว่าอัปลักษณ์"มู่จิ่วซีก็ถอยหายใจได้ในที่สุด ขอเพียงมีเอกลักษณ์จุดสังเกต อย่างน้อยให้นางครั้งหน้าเห็นและจำได้ อีกอย่างอาจื่อคงจะต้องคิดหาวิธีมาฆ่านางแน่นอน"อายุล่ะ ภายนอกอายุประมาณเท่าไหร่?" มู่จิ่วซีถาม"ประมาณระหว่าง 20-30 ปี" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าว "สีผิวดูคล้ำกว่าเจ้าเล็กน้อย ไม่ใช่คุณหนูประเภทนั้น คล้ายกับบ่าวรับใช้"มู่จิ่วซีพยักหน้า เข้าใจแล้ว"งั้นก็ดี ตอนนี้ข้าจะสอนศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งให้เจ้า" มู่จิ่วซีจิตใจวิตกกังวล แต่ก็ทำได้เพียงสงบใจและรอฟังข่าวเท่านั้นตกกลางคืน เย่อู่เหิงได้มาเยี่ยม คน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างระแวง : "เจ้า เจ้าอย่ามองข้าแบบนั้น อาจื่อไม่ใช่ว่ามีโรคหัวใจแต่กำเนิดรึไง? มอบยาให้นางไปก็เพื่อใช้ปกป้องชีวิตของนาง""เจ้าไม่ใช่ว่าเห็นนางขัดหูขัดตาหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห"เออ คือ คือข้าได้แลกเปลี่ยนกับฮั้วอวิ๋นเทียน ว่าให้ข้าสามารถรับสวัสดิการที่ดีที่สุดในหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้นได้ ได้รับการปกป้องจากหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้น" จื่ออวิ๋นเฟยสำนักผิดมู่จิ่วซีหมดคำจะพูด"ท่านอ๋องสามตอนนั้นได้ก่อกบฎ ถูกโม่จุนหักขาไปข้าง ทว่าวันนี้ขาของข้ากลับมาเดินบนพื้นได้อีก แค่อาจไม่ค่อยคล่องแคล่ว คงได้ทานยาเทพสถิตย์ไปแล้วแน่" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างมั่นใจ "นอกเสียจากมียารักษาสุดยอดยิ่งกว่ายาเทพสถิตย์"จื่ออวิ๋นเฟยอ้าปากกว้าง จากนั้นก็กล่าวอย่างอักอ่วน : "งั้น งั้นก็คงจะเป็นยาเทพสถิตย์แล้วล่ะ""จะให้พวกเขาหนีออกไปจากแคว้นเกาอวิ๋นไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นไอระยำสองตัวนั้นคงทำให้พวกเราไม่อาจอยู่อย่างสงบได้แน่นอน" มู่จิ่วซีกำหมัดจนแน่น แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารจื่ออวิ๋นเฟยส่งเสียงไอ เขาถึงกับหัวหด"เจ้ายังมีอะไรปิดบังข้าอีก?" มู่จิ่วซีรู้สึกว่าจื่ออวิ๋นเฟยแปลกออกไป"หะ! ไม่
