Share
บทที่ 228
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 229
มู่จิ่วซียิ้มกล่าว : "จี๋เฟิง จริงๆ แล้วข้าสามารถโจมตีเจ้าได้ตั้งแต่แรก" มู่จิ่วซีตีไม้เรียวกับมือตัวเองและก็กล่าว "ข้าเคยบอกแล้ว ข้าเป็นแต่กระบวนท่าสังหาร ข้าสู้กับเจ้าไปตั้งหลายกระบวนท่าขนาดนั้น อันที่จริงมันไม่ควรด้วยซ้ำ"ประโยคนี้ทำให้จี๋เฟิงสีหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา"ไม่พอใจสินะ ต่อเลย แต่ว่ากระบวนท่าของข้าต่อจากนี้จะล้วนเป็นกระบวนท่าสังหาร พวกเจ้าทุกคนจับตาไว้ให้ดีล่ะ เรียนได้ก็เรียน เรียนไม่ได้ก็รู้ไว้ซะว่าตัวเองโง่มากแค่ไหน" จู่ๆ มู่จิ่วซีก็พูดขึ้นมาพร้อมกับน้ำเสียงอันคมกริบบรรยากาศอึมครึมได้แผ่ซ่านออกมารอบตัวของนาง จิตสังการที่กระหายเลือดอันรุนแรงได้ปกคุลมไปทั่วทุกบริเวณทหารมังกรดำที่อยู่ตรงนั้นต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที พวกเขาแต่ละคนมีสีหน้าซีดขาวแม้แต่โม่จุน็ยังรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่มืดครึ้ม ราวกับว่าเขาได้เจอกับศัตรูที่สุดยอดในใจของเขารู้สึกตกใจอย่างมาก บรรยากาศกลิ่นอายของมู่จิ่วซีแบบนี้สิ ถึงจะเป็นการแสดงพลังที่แท้จริงของนาง แม้ว่าเมื่อก่อนเขาจะรับรู้ได้ แต่ก็ไม่ได้รุนแรงเหมือนในครั้งนี้นางเหมือนกับได้ปกครองขุมนรกไว้ทั้งหมด ส่วนนางก็คือจักรพรรดินีของขุมนรกนี้ ข
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 230
ในตอนสุดท้ายเขาถูกมู่จิ่วซีใช้ฝ่าเท้าเตะกวาด ขาเรียวยาวของนางวาดเตะออกมาตั้งฉากกลับลำตัวของนาง ตรงส่วนปลายรองเท้าได้ปรากฎใบมีดแหลมคมเฉือนไปตรงลำคอของจี๋เฟิง"พี่ใหญ่จี๋เฟิง!" หลายคนกระโจนเข้ามาช่วย พวกเขาคิดว่าจี๋เฟิงถูกมู่จิ่วซีฆ่าตายไปแล้ว"เขาไม่เป็นไร" มู่จิ่วซีปัดฝุ่นตามลำตัวและพูดออกมา "นอกจากรวดเร็ว รุนแรงและแม่นยำแล้ว ร่างกายอันยืดหยุ่นคงจะเป็นกุญแจไปสู่ชัยชนะ แล้วก็ ต้องเข้าใจอีกว่าอวัยวะส่วนไหนที่ควรจะเอามารับแบดเจ็บแทนเพื่อปกป้องชีวิต นี่เป็นวิธีช่วยชีวิตตัวเองในตอนที่วิกฤติที่สุด""คุณหนูใหญ่มู่ ทำไมบนตัวของเจ้าถึงได้มีอาวุธลับมากมาย?" บางคนที่ทั้งสงสัยและกังวลก็ได้ถามขึ้นมามู่จิ่วซีก้ยิ้มกล่าว : "ข้ากลัวตายไง ดังนั้นขอเพียงว่าซ่อนไว้ได้ ข้าก็จะซ่อนเอาไว้ตามร่างกาย เพื่อเป็นการป้องกันไว้ก่อน อีกเรื่องหนึ่ง หากตัวเองถูกจับได้ การมีสิ่งของซ่อนไว้ได้มากขึ้นแม้เพียงหนึ่งชิ้น บางทีก็อาจช่วยชีวิตเอาไว้ได้ แน่นอนว่าสามารถเอาไว้ใช้ปลิดชีพตัวเองก็ได้ เผื่อว่าจะทนการถูกทรมานไม่ไหว"มู่จิ่วซีเผยไพ่ลับก้นหีบออกมาหลายใบ แต่ว่าในผมของนางยังมีสิ่งของที่ยังไม่ถูกเผยออกมาให้เห็น นางเอ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 231
ทุกคนทั้งตืนตระหนกและตื่นเต้น ทหารมังกรดำคนหนึ่งอดไม่ไหวที่จะถามขึ้นมา : "คุณหนูใหญ่มู่ ท่านะจะมอบของดีอะไรให้กับพวกเรางั้นเหรอ""จากที่ข้าดูแล้ว เจ้ากินแส้ของข้าก็คงพอแล้ว ยังจะคิดอยากจะได้ของดีอะไรอีก" มู่จิ่วซีกรอกตามองเขาอย่างโมโหทันใดนั้นทั้งหมดก็ต่างหัวเราะเยาะขึ้นมาหลังจากนั้น ตรงสนามนั้นก็ได้ปรากฎภาพฉากพิสดารให้เห็น ทหารมังกรดำแต่ละคนส่งเสียงร้องอย่างเวทนา พวกเขาต่างกุบบั้นท้ายหนีกันอุตลุดมู่จิ่วซีเดิมทีกำลังใช้แส้ฟาดไปที่ก้นของพวกเขา ตอนที่โม่จุนกำลังจะเดินเข้ามาก็ได้เห็นภาพฉากนี้เช่นกัน ทันใดนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินออกไปผู้หญิงคนนี้เป็นผู้ชายหรือเปล่า เขาทนดูไม่ไหวจริงๆทำไมนางทำอะไรถึงได้ดูห่ามขนาดนั้น? นางแปลกประหลาดมากจริงๆ ทำไมนางถึงได้แข็งแกร่งขนาดนั้น?ชั่วขณะนั้นโม่จุนก็รู้สึกว่าหากตัวเขาเองไม่ตั้งใจพยายามมากกว่านี้ ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องแพ้ให้กับผู้หญิงคนนี้แน่สนามตรงนั้นนอกจากจะมีเสียงโหยหวนออกมาแล้ว ก็ยังมีเสียงกู่ร้องยินดีออกมาด้วย เพราะในตอนสุดท้ายมู่จิ่วซีก็หยิบดาบยาวประมาณนิ้วมือซึ่งใบมีดบางเหมือนกับปีกของจั๊กจั่นมอบให้จี๋เฟิง"รู้ไหมว่าซ่อนเอาไว
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 232
"เรื่องแปลกอะไร? เจ้าอย่าบอกข้านะว่าเขาไปหาเซียวหลิงเย่ว์แล้ว?" มู่จิ่วซีคาดเดาและกล่าวออกมาเย่อู่เหิงก็รีบห่ายหัวและกล่าว : "ไม่ใช่แบบนั้นขอรับ หวางจึเย่หลังจากออกไป ภายในร้านเครื่องประดับฮัวคายชี่ไหลก็มีคนเดินออกมาคนหนึ่ง""ใคร?" ม่านตาของมู่จิ่วซีถึงกับหดลง"ท่านอ๋องสี่ขอรับ" สีหน้าของเย่อู๋เหิงดูหนักอึ้งอย่างมากมู่จิ่วซีเองก็ตกใจเหมือนกัน"เจ้าว่าใครนะ?" มู่จิ่วซีถามอีกครั้ง นางเองก็ไม่อยากจะเชื่อ"ท่านอ๋องสี่โม่อี้ซิวขอรับ" เย่อู่เหิงกล่าวอีกครั้ง อันที่จริงเขาก็แทบไม่อยากจะเชื่อ รู้สึกราวกับว่าเรื่องยิ่งซับซ้อนมาขึ้นห่างไกลจากที่พวกเขาคาดคะเนไว้อีก"เจ้าแน่ใจ? หวางจึเย่มาพบกับท่านอ๋องสี่หรือ?" มู่จิ่วซีกล่าวออกมาด้วยเสียงแหลมเย่อู่เหิงส่ายหัว : "ไม่มั่นใจขอรับ คือหวางจึเย่ออกไปได้ไม่นานนัก ท่านอ๋องสี่ก็เดินออกมา แต่ว่าร้านเครื่องประดับฮัวคายชี่ไหลเป็นของท่านอ๋องสี่ หรือว่ามันจะแค่เรื่องบังเอิญ?""เรื่องนี้มีความสำคัญมาก ไม่สามารถหาข้อสรุปแบบเลื่อนลอยได้ บางทีท่านอ๋องสี่อาจบังเอิญอยู่ที่นั่นเพื่อคิดเงินบัญชี" มู่จิ่วซีอธิบายแก้ต่างกับตนเอง "แต่หวางจึเย่ไปที่ร้านเครื่อง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 233
ท่านอ๋องหกโม่หยวนชิงก็เห็นมู่จิ่วซีที่บังเอิญเดินออกมาพอดี เขาเผยรอยยิ้มอันตระการตาและกล่าวกับนาง : "จิ่วซี เจ้าต้องการไปที่พระราชวังงั้นเหรอ?"มู่จิ่วซีก็ยิ้มแย้มกล่าวออกมา : "ใช่แล้วล่ะ ท่านอ๋องหกมาทำไมรึ? หรือว่าเตรียมตัวที่จะมาประลองกับข้าพร้อมแล้ว?"โม่หยวนชิงส่ายหัวและกล่าว : "ยังไม่ถึงหนึ่งเดือนเลย ข้าแต่มารับเจ้าเข้าไปในวัง เจ้าทานอาหารกลางวันแล้วใช่ไหม?""ยังไม่ได้ทาน ข้าอยากจะไปร้านชานมทานอะไรสักหน่อยแล้วค่อยเข้าวัง" มู่จิ่วซีกล่าว ขณะนั้นเย่ฮานก็จูงม้าออกมาบาดแผลของเย่ฮานหายดีแล้ว ดังนั้นเขาจึงกลับมาเป็นองครักษ์ของมู่จิ่วซีอีกครั้ง แน่นอนว่ารวมถึงเหอเฟิงและหลิวฮั่ว แต่มู่จิ่วซีสั่งให้พวกเขาไปจับตาตรงปากทางของเส้นทางลับทั้งสองของที่ร้านเฟิงเหอ เพื่อเพื่อดูว่ามีผู้ต้องสงสัยเคลื่อนไหวหรือไม่"ข้าเองก็คิดแบบนั้น ข้าว่าจะไปดูร้านสี่ห้องที่เพิ่งเปิดใหม่อยู่พอดี ดูว่าธุรกิจเป็นยังไงบ้าง" โม่หยวนชิงกล่าวมู่จิ่วซีเดิมทีใจของนางไม่ค่อยสงบ ตอนนี้ก็สงบลงมาได้พร้อมกับพยักหน้า จากนั้นพวกเขาก็ออกเดินทาง ทุกคนล้วนขี่ม้าโดยมีท่านอ๋องหกและองครักษ์ทั้งสองร่วมเดินทางหลังจากวนไปรอบ มู่
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 234
เขามีความคิดอยากจะเอื้อมือออกไปลูบหัวนาง แต่พอเห็นแววตาทั้งสองของโม่หยวนชิงที่ถลึงมอง เขาก็หมดอารมณ์ในทันทีในใจก็แอบด่าไอเด็กวรคนนี้อย่างไม่ได้หนักใจ"จิ่วซี เจ้าอย่าเดินใกล้กับเสด็จพี่ห้ามากนัก เขารังเกียจเจ้า" โม่หยวนชิงก็กระตุกหนวดเสือทันทีมู่จิ่วซีชะงักไป จากนั้นก็ยิ้มแย้มออกมา"ไอตัวแสบ เจ้าพูดไร้สาระอะไร หุบปาก!" โม่จุนอีกนิดก็เกือบโมโหขึ้นมา แต่ว่าประตูทางเข้าได้มาอยู่ข้างหน้าแล้วขันทีตรงหน้าประตูก็ส่งเสียงดังขึ้นมา"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ท่านอ๋องหก คุณหนูใหญ่มู่ได้มาถึงแล้ว!"มู่จิ่วซีพอเข้าไปก็เห็นฝ่าบาทนั่งอยู่บนพระที่นั่งมังกร พระพันปีหลวงประทับอยู่ตรงด้านซ้ายของฝ่าบาท ด้านล่างแบ่งออกเป็นสองฝั่งซ้ายขวา ทางด้านซ้ายทั้งหมดเป็นองคมนตรีของราชสำนักแคว้นเกาอวิ๋นส่วนด้านขวาคือคนของแคว้นซีเย่ว์ที่แต่งกายต่างออกไป โดยมีองค์ชายสามและองคมนตรีคนอื่นๆทั้งสามคนรวมมู่จิ่วซีก็ได้เดินเข้าไป แน่นอนว่าต้องถวายบังคมก่อนพระพันปีหลวงและฝ่าบาทเพื่อเห็นมู่จิ่วซีก็เผยรอยยิ้มออกมา ตรงจุดนี้ทำให้มู่จิ่วซีรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในทันที ต่อให้พระพันปีหลวงหลอกเงินนางอย่างไร แต่ความรักเอ็น
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 235
พระพันปีหลวงทรงดูภูมิฐานและมีน้ำใจ นางทรงยิ้มแย้มและหันไปมองท่านผู้สำเร็จราชการแทนและกล่าว : "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน เจ้าว่าไงล่ะ?"โม่จุนก็รีบกล่าวขึ้นมาอย่างนอบน้อม : "พวกเราแคว้นเกาอวิ๋นและแคว้นซีเย่ว์เป็นมิตรสหายเก่ากันมา ทุกปีที่แคว้นซีเย่ว์มาเยือนแคว้นเกาอวิ๋นก็ล้วยมาประลอง อ้างอิงกฎที่เคยใช้กันมา พวกเราก็ต้องรับคำท้าอยู่แล้ว""ฮาๆๆ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนดูสบายอารมณ์เสียจริง ปีหน้าหนาวช่างหนาวมาก ฝ่าบาทมอบภารกิจให้ข้าต้องเอาธัญพืชไปให้ได้ หวังว่าพระพันปีหลวงและท่านผู้สำเร็จราชการแทนจะสนองความปรารถนาของข้า" องค์ชายสามยิ้มแย้มและกล่าวขึ้นมา"ข้าตอนนั้นถูกราชาหมาป่าไล่ตามอย่างหน้าสิ่วหน้าขวาน ข้าเลยทำร้ายดวงตามันบอดไปข้าง" มู่จิ่วซีจู่ๆ ก็เอ่ยปากยิ้มแย้มพูดออกมาคำพูดที่โพล่งขึ้นมาของมู่จิ่วซีทำให้คนของแคว้นซีเย่ว์ถึงกับหน้าเปลี่ยนสีโดยเฉพาะอามู่ซึ่งตอนนี้แววตาสองข้างได้ทอประกายของความเหี้ยมโหด เขาถลึงจ้องมองมู่จิ่วซี"ให้ตายเถอะ ดวงตาช่างเหมือนหมาป่าจริงๆ" มู่จิ่วซีรีบถอยกลับมามานั่งอยู่ข้างๆ มู่เทียนซิงท่านพ่อของนางเอง "ท่านพ่อ เจ้าเอาชนะเขาได้ไหม?"มู่เทียนซิงก็ไอออกมาและ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 236
กรมทหารรักษาพระองค์แคว้นซีเย่ว์เทียบเท่ากับกรมพระราชวังนครบาลของแคว้นเกาอวิ๋น ล้วนทำหน้าที่กำจัดไส้ศึกของแคว้นศัตรูและขัดขวางการส่งข่าวกรอง"ไอหยา ใต้เท้าชวีดูถูกข้าว่าเป็นผู้หญิงอย่างงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีเบ่ปากกล่าวออกมาชวีหย่งปินหลังจากตะลึกชะชักไปก็กล่าวออกมา : "แน่นอนว่าไม่ใช่แบบนั้น ลูกสาวคนโตของแม่ทัพใหญ่มู่ ข้าน้อยจะไปกล้าดูถูกได้เยี่ยงไร แต่ว่าการจะให้คุณหนูใหญ่มู่เพียงคนเดียวชนะการประลองสักรอบก็ยากแล้ว แต่กล่าวชนะได้ถึงสามรอบเช่นนี้ หรือว่าพวกท่านคิดว่าแคว้นซีเย่ว์ของเราไร้น้ำยางั้นหรือ?""ใต้เท้าชวี เจ้าทำไมถึงได้ฉลาดน้อยขนาดนี้! ข้าไม่ใช่ว่าให้โอกาสพวกเจ้าได้ชนะมากขึ้นหรือไง? แบบนี้พวกเจ้าก็สามารถชนะได้ธัญพืชกลับไปมากขึ้นแล้ว หรือว่าเจ้าอยากประลองเดิมพันกับท่านผู้สำเร็จราชการแทนของพวกเรา?" มู่จิ่วซีทำสีหน้าสงสัยประหลาดใจองคมนตรีแต่ละคนถึงกับอดกลั้นไม่ไหวจนหลุดขำออกมาเล็กน้อย"จิ่วซี อย่าไร้มารยาท เรื่องของสองแคว้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น" โม่จุนรีบกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้ม"เอาเถอะ ข้าก็ไม่ได้รู้สึกว่าฤดูหนาวปีนี้จะหนาว อยากแพ้ให้พวกเขางั้นเหรอ? ไม่อยากรับน้ำใจข้าไว้ ข้าก
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
