บทที่ 103

พอโม่จุนพูดประโยคนี้ออกมา เขาก็อยากจะตีปากของตัวเอง ทำไมเขาถึงได้ปากร้ายเหมือนกับมู่จิ่วซีไปได้

พอคนอยู่ด้วยกันไปนานๆ สนิทกัน ก็จะหลอมรวมเข้าหากันเองจริงๆ งั้นเหรอ

เหมือนกับสามีภรรยา?

โม่จุนตะลึงตกใจ เขาไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยว่าในหัวจะกล้าคิดคำว่าสามีภรรยาสองคำนี้ขึ้นมาได้ อีกทั้งยังเป็นตอนที่อยู่ด้วยกันกับมู่จิ่วซีอีก

ในหัวของเขาพักนี้มีแต่มู่จิ่วซีเต็มหัวไปหมด เขาแทบจะเกือบถูกนางทำให้หลงจนโงหัวแทบไม่ขึ้นแล้ว

"ทำผิดก็ยอมรับ ฮิฮิ แต่ว่านะโม่จุน วันนี้เจ้าหล่าเหลาดูดีมากจริงๆ" มู่จิ่วซียิ้มพร้อมกับยักไหล่ จนความเขินอายได้คลายลง

ในใจของโม่จุนถึงกับเต้นกระตุก เขาแหงนหน้าหันไปมองนาง แต่ก็กลับเห็นเพียงแค่ความจริงใจในสายตาของนาง ไม่เหมือนกับคนโกหก ในใจของเขาก็แอบมีความรู้สึกภูมิใจขึ้นมาเล็กๆ จากนั้นริมฝีปากของเขาก็อดที่จะปากร้ายขึ้นมาไม่ได้

"เทียบกับฮั้วอวิ๋นเทียนล่ะ?" โม่จุนพอพูดจบก็อยากจะตบปากของตัวเองอีกครั้ง

มู่จิ่วซีก็ตะลึงค้างไป จากนั้นก็หัวเราะร่าขึ้นมาอย่างไพเราะจนทำให้โม่จุนถึงโกรธจนเลือดขึ้นหน้าและหูแดงไปหมด

"เจ้ากับฮั้วอวิ๋นเทียนก็ล้วนดูดีทั้งคู่ ใบหน้าสมส่วน แต่พวกเจ้าท