เข้าสู่ระบบแชร์
17
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-25 13:10:35บทที่เกี่ยวข้อง
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 18
“พูดบ้าอะไร น่ารำคาญที่สุด” ซูเจินหันหน้าหนีไปแล้วแต่ดันแอบยิ้ม จำภาพที่นางเห็นตอนมื้อเช้าได้ ในใจมันตื้นตันจนเกือบได้ร้องไห้อีกรอบ ภาพไฉไฉนั่งตักพ่อของนาง โดยที่เขาค่อยๆ ป้อนแป้งทอดให้นั้น มันเหมือนภาพตอนเด็กๆ ของนางกับบิดาไม่มีผิด จนในใจก็คิด ไม่อยากให้ไฉไฉต้องมาประสบกับความรู้สึกที่ตนเป็นอยู่ นั่นคือการสูญเสียพ่อ แต่สุดท้ายแล้วผู้ชายคนนี้จะดีหรือร้ายก็คงต้องให้เวลาพิสูจน์“แล้วตกลงจะเดินตามข้าไปถึงไหน นี่มันจะถึงร้านข้าวสารตระกูลหูแล้ว”“วันนี้ข้าเป็นเวรที่จะต้องมาดูแลร้านข้าวสารตระกูลหูพอดี ก็เลยมาพร้อมเจ้าไง” พูดไปอย่างนั้นเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ มากกว่า ความจริงเขาย่อมเข้านอกออกในทั้งร้านค้าและบ้านตระกูลหูได้ทุกเมื่ออยู่แล้วโดยไม่ต้องขออนุญาตใครด้วยซ้ำ เพราะสำนักบูรพาได้ซื้อตระกูลนี้ไว้เพื่อบังหน้าเวลาจะทำกิจใดๆ ดังนั้นทุกคนในตระกูลจึงรับบทนักแสดง “เอาน่า เจ้าก็ทำงานของเจ้าไป ข้าก็ทำงานของข้าไป สองผัวเมียขยันขันแข็ง ตกเย็นก็ไปซื้อของกลับบ้านไปทำกับข้าว อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวที่ร่มเย็น...”“พูดมาได้อย่างหน้าไม่อาย เจ้านี่มันคนหน้าด้านที่สุด” ซูเจินด่าให้แต่ไม่ได้ฟังจริงจังอะไรเลย ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 19
“โถ่เอ๋ย...เจ้าหลานชายนี่ ทำเอาคนแก่อย่างข้าร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว” เขายกแขนเสื้อมาป้ายน้ำตาที่ไหลพรากๆ “ซูเจินได้รับการอบรมมาอย่างดีนั้นเจ้าเข้าใจได้ถูกต้อง นางเกิดจากความรักและอยู่ในครอบครัวที่มีแต่ความอบอุ่นพร้อมจึงเติบโตมาเป็นคนเช่นนี้ได้ ข้าเองก็ไม่มีลูก จึงเห็นหลานสาวคนนี้ไม่ต่างอะไรจากลูกของตนเอง พี่ใหญ่เป็นห่วงซูเจินอย่างไร ข้าเองก็คงไม่ต่าง หากเจ้าจะเห็นว่าข้าเป็นตัวแทนของบิดานางได้ ก็จงรับรู้ไว้ ว่าคนเป็นบิดานั้นก็หวังอย่างเดียวคืออยากให้ชีวิตลูกสาวได้อยู่ต่อไปอย่างเป็นสุข มีคนดีๆ ดูแลนางได้ไปจนชั่วชีวิต เท่านั้นคนเป็นพ่อก็พอจะเบาใจ...”คำพูดนั้นทำให้ห่าวหรานต้องหันไปมองไฉไฉที่กำลังเป่ากังหันฟู่ๆ จนน้ำลายเปรอะไปหมด แล้วก็ยิ้มหวานให้บิดากับท่านตาเล็กอย่างน่าเอ็นดูนัก ชายหนุ่มเข้าใจคำพูดของอารองได้ในทันที ความห่วงใยที่บิดาจะมีต่อบุตรสาว มันลึกล้ำยากเกินจะอธิบายแจกแจงได้ เหมือนที่ซูเจินพูดกับเขาไว้ก่อนหน้า ถึงความผูกพันระหว่างนางกับเสนาบดีหลี่ มันซับซ้อนทว่าลึกล้ำและกินใจ“ข้าจะดูแลเจินเอ๋อร์และไฉไฉเป็นอย่างดี ขออารองอย่าได้เป็นห่วง อีกไม่นานต่อจากนี้ ทุกอย่างจะคลี่คลายไปใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 20
หลายวันผ่านไป ทุกคนใช้ชีวิตเหมือนเดิมราวกับเป็นเรื่องปกติ ตื่นเช้ามาและกินข้าวร่วมกันพร้อมหน้าพร้อมตา โดยไฉไฉจะนั่งตักบิดาเท่านั้นไม่ยอมนั่งกับคนอื่น ส่วนมารดามีหน้าที่ป้อนข้าวลูก หลังๆ ก็ต้องป้อนสามีด้วยเพราะเขาอ้างว่ามือไม่ว่างต้องอุ้มไฉไฉ แรกๆ ซูเจินก็อายญาติผู้ใหญ่ แต่หลังๆ ก็เริ่มรำคาญเลยไม่สนใจอะไรแล้ว ป้อนทั้งพ่อทั้งลูก ที่ทำตัววุ่นวายพอกัน“ไฉไฉช่างพูดช่างคุย กล้าหาญเหมือนแม่ไม่มีผิด” อาหมินว่า ตอนนี้นางก็มาร่วมกินข้าวเช้าด้วยเช่นกัน ผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็ได้เปิดใจให้กันแล้ว แต่เพราะอายุที่มากสมควร จึงค่อยๆ ให้ความสัมพันธ์เป็นไปอย่างละมุนละม่อมต่อกันมากกว่าทางชู้สาว “แต่หน้าตาก็น่ารักน่าเอ็นดู รูปงามละม้ายคล้ายคลึงกับพ่อ เขาว่ากันว่าลูกสาวหน้าเหมือนพ่อ โตไปในภายภาคหน้าจะมีแต่โชคดี”“แหมพี่หมิน พูดราวกับว่าถ้าลูกหน้าเหมือนข้าแล้วจะโชคร้ายเสียอย่างนั้น” ซูเจินหันมาหัวเราะตลกขบขัน จนอาหมินต้องตีแขนให้ เข้าใจที่อารองบอกแล้วว่าหลานสาวคนนี้เป็นคนชอบพูดเล่นหัว “แต่เอาเถอะ หน้าเหมือนเจ้าก็ดีแล้ว เพราะถ้าไฉไฉหน้าเหมือนข้า โตไปนางคงลำบาก จะไม่มีใครมาเกี้ยวพอดี”“เกี้ยวคืออะไรเจ้าคะท่านพ่อ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 21
“ใครหรือ” นางถามเบาๆ ตอนเห็นหลุมศพเคียงกัน มีแผ่นหินจารึกปักไว้ด้านหน้า รอบๆ เป็นสวนดอกไม้สวยงามที่ได้รับการดูแลอย่างดี ห่าวหรานไม่ตอบ แต่สีหน้าแต้มรอยยิ้ม เขาเข้าไปปัดกวาดเช็ดถูป้ายหลุมศพนั่น ซูเจินก็เหมือนจะนึกรู้ขึ้นมาได้เอง เลยเข้าไปช่วยเช็ดถูใกล้ๆ ในชณะที่ไฉไฉวิ่งเล่นกับกังหันลมของเล่นสุดโปรดที่บิดาซื้อให้อย่างสนุกสนาน“ท่านพ่อท่านแม่ข้าเอง” ชายหนุ่มพูดออกมาจนได้ หลังทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเขาก็ไปพรวนดินต้นไม้รอบๆ ต่อ “ พวกท่านจากไปพร้อมกันด้วยอุบัติเหตุอันไม่ควรจะเกิด เพราะไปขัดขวางเส้นทางของพวกขุนนางชั่วเข้า ข้าก็เลยต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่แปดขวบ มีแม่นมกับพวกพี่เลี้ยงดูแล และมีอาจารย์เป็นผู้อบรมสั่งสอนจนเติบโต”แม้จะมีคนเลี้ยงแต่ไฉนเลยจะไปอบอุ่นได้เท่าอยู่กับบิดามารดาตัวเอง ดูเหมือนซูเจินจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยนางและลูกไปตั้งแต่พบกันครั้งแรก แถมยังทำตัวเกาะหนึบขนาดนี้ คงกลัวจะสูญเสียไปอีกครั้ง“ข้าเอานำชากับของกินเล่นมาด้วยพอดี ถ้าไม่รังเกียจ ก็เอาพวกนี้เป็นของไหว้ท่านพ่อท่านแม่กันเถอะ” นางบอกเขาอย่างจริงจัง และเรียกท่านพ่อท่านแม่เต็มปากเต็มคำ “เดี๋ยวข้าจะไปเก็บดอกไม้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 22
กว่าพ่อแม่ลูกจะกลับมาถึงบ้านกันได้ก็มืดค่ำ เพราะไปแวะกินอาหารที่โรงเตี๊ยมกันมาอีก ไฉไฉไม่เคยไปกินอะไรดีๆ ที่อื่นมาก่อนจึงตื่นเต้นไปทุกอย่าง จนพ่อแม่ต้องคอยห้ามปราม ทว่าก็เป็นภาพที่น่าเอ็นดูนักในสายตาของผู้คน“มากันแล้ว โถ...ดูซิ เด็กน้อยของข้า หลับปุ๋ยไปเสียแล้ว” อาหมินปิดร้านแล้วแต่มาอยู่เป็นเพื่อนกินข้าวเย็นพร้อมเหลียงซือและนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยเพื่อรอหลานๆ กลับมา เข้าไปอุ้มรับไฉไฉมาจากอกแม่ที่หน้าตาเหนื่อยล้าไม่น้อย “ซูเจิน ไปอาบน้ำอาบท่าเถอะ ข้ายังไม่ง่วง จะช่วยดูไฉไฉให้เอง เจ้าอาบน้ำเสร็จออกมาจะได้นอนกันเลยไม่ต้องมาจัดการลูกแล้ว เพราะข้าจะเช็ดตัวไฉไฉให้เอง...”“รบกวนพี่หมินแล้วเจ้าค่ะ” อยู่ด้วยกันมาเกือบเดือน ก็เรียกได้ว่าไว้ใจและเห็นอาหมินเป็นคนในครอบครัวแล้วเช่นกัน ซูเจินเดินสะโหลสะเหลไปทางด้านหลัง อาหมินก็อุ้มไฉไฉไปอีกทาง ตรงนั้นจึงเหลือเพียงเหลียงซือกับห่าวหรานสองคน“วันนี้เรียบร้อยดีหรือไม่ขอรับ” เป็นชายหนุ่มที่เอ่ยถามก่อน เพราะเขาจงใจพาซูเจินออกไปไกลๆ และให้กลับช้าๆ จะได้ไม่รู้ว่าวันนี้อารองถูกซานตังรับตัวไปที่สำนักบูรพา เพื่อให้ไปไขกลอักษรไขว้เพื่อจะเปิดสลักกระบอกที่บรรจุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 23
เพราะนางยังเข้าใจว่าเขาเป็นนายโลมที่รับเงินจากคนชั่วแล้วมาทำลายพรหมจรรย์ของตน แม้วันนี้มันจะไม่มีผลอะไรกับการใช้ชีวิตของซูเจินแล้วก็ตาม แต่บาดแผลในอดีตคงยากที่จะเลือนหาย ส่วนห่าวหรานนั้นก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เขาเลือกที่จะพูดความจริงบางส่วน “ข้าพยายามจะเล่าให้เจ้าฟังหลายครั้งแต่เจ้าไม่ค่อยจะหยุดฟังข้า ครั้งนี้ขอให้ตั้งใจฟังสักครั้งโดยไม่ขัด จะได้หรือไม่” เขาจริงจังขึ้นมา นางเลยหันไปสบตา แล้วก็พยักหน้าให้ในที่สุด “คืนนั้นข้ามีงานสำคัญ ต้องอารักขาบุคคลสำคัญมาก ทว่าเกิดเหตุวางยาพิษในสุราขึ้น สถานการณ์บังคับให้ข้าต้องเป็นคนดื่มสุรานั้นเอง โชคดีที่มันเป็นเพียงยาปลุกกำหนัด ทำให้อารมณ์ของข้าแตกซ่าน ไม่สามารถทำงานในวันนั้นต่อให้สำเร็จลุล่วงได้ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องน่าอายสำหรับเจ้านายข้า ห้ามใครรู้เห็น ข้าจึงไม่อาจกลับสำนัก ต้องแวะหาที่หลบภัย ก็เลยเปิดห้องหนึ่งในโรงเตี๊ยมไว้เพื่อรอเวลาให้อาการดีขึ้น แล้วคืนนั้น...อยู่ๆ เป็นเจ้าที่เข้ามา” “เจ้า...ไม่ใช่นายโลม” ดวงตาค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น “แล้วทำไมไม่บอกข้าแต่แรก ปล่อยให้ล่วงเลยมาขนาดนี้ได้!” “ทำไมจะไม่บอก ข้าพู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 24
“ใครมันจะไปทำช้าๆ ได้ ลองมีเมียที่ตอดรัดแน่นแบบนี้ อีกอย่าง ถ้าเจ้าไม่ชอบที่ข้าทำแรง แล้วจะ...เด้งเอวสู้ทำไม” “อ๊ะ...ไอ้คนลามก หุบปากนะ อ๊าย!” “หุบปากก็ได้ แต่เจ้าห้ามหุบ ข้าชอบฟังเสียงเจ้า จะเสียงด่าหรือเสียงครางก็ชอบหมด มันเร้าอารมณ์ดิบเถื่อนดีเหลือเกินเมียจ๋า...” “ไอ้บ้า! คนบ้า! อ๊าง!” ค่ำคืนนั้นแสนยาวไกล จากห้องน้ำก็ไปต่อที่ห้องนอน โชคดีแล้วที่ไฉไฉเหนื่อยมากจนหลับยาวอยู่ในเปลใหม่ของตัวเอง เลยไม่ได้เป็นอุปสรรคในการเสริมสร้างความสัมพันธ์ของพ่อแม่ ที่ตอนนี้ใช้พื้นที่ของเตียงแทบจะทุกตาราง แล้วก็ไปต่อที่เก้าอี้ โต๊ะ ไปยันหน้าต่าง เรียกได้ว่าเป็นการทำทบต้นทบดอก ระหว่างที่ห่างหายกันไปในหลายปีมานี้ จนแม่ของไฉไฉแทบจะหลับกลางอากาศไปเลยทีเดียว “ข้าว่าคราวนี้เราได้ลูกชายแน่”เกือบสว่างห่าวหรานถึงได้หยุด เขาอุ้มซูเจินให้กลับมานอนดีๆ ห่มผ้าให้อย่างทะนุถนอม ส่วนหญิงสาวตอนนี้หมดสภาพ ร่างกายฉ่ำชื้นไปด้วยเหงื่อของตัวเองและของคนที่นอนด้วย ยังไหนจะในส่วนลับที่ตอนนี้เอ่อล้นไปด้วยสายธารชีวิตของชายหนุ่มอีก เขาไม่ยอมให้นางปล่อยมันออก เพราะกลัวจะไม่ได้ลูก แต่สุดท้ายเพราะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 25
กระทั่งเสียงแปลกๆ ดังขึ้นหน้าร้าน คล้ายๆ ประทัด ซูเจินรีบไปดูเพราะกลัวเป็นเด็กมาจุดเล่นไม่รู้เรื่อง ถ้ามาโดนข้าวก็อาจเกิดความเสียหายได้ เพราะถ้าไฟไหม้ขึ้นมาคงเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ“อะไรกัน ไม่เห็นมีอะไรเสียหน่อย แล้วตกลงมันเสียงอะไรกันแน่” ออกมาแล้วก็ไม่พบอะไรสักอย่าง ทั้งคนและซากประทัด หญิงสาวหันมองรอบตัว มันเป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้วตอนนั้น พ่อค้าที่มาส่งข้าวยี่สิบกระสอบก็กลับไปได้พักใหญ่แล้ว ไม่น่าจะมีอะไร “เฮ้อ สงสัยข้าจะนอนน้อยเลยหูฝาด ว่ามิได้ พ่อของไฉไฉกินดุเหลือเกิน ฮิฮิ...ว้าย! อุ้บ!”เพราะไม่ได้ระวังตัว อยู่ๆ เลยถูกใครเอาปิดปากแล้วลากไปทางตรอกมืดๆ ดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่คนเดียวด้วย ซูเจินดิ้นรนสุดกำลัง“เร็วๆ สิหวังซู่ เรี่ยวแรงเจ้าไปไหนหมด! เดี๋ยวก็มีใครมาเห็น”“เราซุ่มดูนานขนาดนี้แล้วไม่มีใครผ่านมาทางนี้หรอก นี่ถ้าเจ้าช่วยอะไรไม่ได้ก็หุบปากเงียบๆ ดีหรือไม่ วุ่นวายน่ารำคาญ!”“อย่างกับข้าอยากออกมาเสี่ยงด้วยเสียอย่างนั้น ถ้าข้าไม่กลัวว่าเจ้าจะยังแอบมีใจให้ซูเจินแล้วละก็ จ้างให้ข้าก็หนีไปพร้อมท่านพ่อแล้ว ไม่อยู่เฝ้าเจ้าให้ตัวเองต้องมาเสี่ยงอันตราย”“แล้วใครขอให้เจ้าอยู่กันหือ! อีกอย่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25
บทล่าสุด
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย บทส่งท้าย
สองปีผ่านไป...หลังจบเรื่องวุ่นวายในราชสำนัก ก็ใช้เวลาไปเกือบปี ทำให้ฤกษ์หมั้นหมายเสียหาย องค์ชายฟู่เหรินจึงเสนอว่าให้ใช้ฤกษ์อภิเษกไปเลยในคราวเดียว นั่นคือหมั้นและแต่งในวันเดียวกันย่อมไม่มีใครขัดขวางอยู่แล้ว เพราะใครๆ ต่างก็อยากให้องค์ชายใหญ่เป็นฝั่งเป็นฝาเพื่อที่จะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งต่อไป แต่เป็นเขาเองที่ชิงทูลองค์จักรพรรดิก่อน ว่าไม่ต้องการขึ้นเป็นรัชทายาท“เจ้าเป็นลูกคนโต ถ้าเจ้าไม่เป็นรัชทายาท แล้วเจ้าจะเป็นอะไร”พระบิดาถามเขาในวันนั้น และเขาที่มีพระชายาอยู่เคียงข้าง ก็ตอบทันควัน“กระหม่อมจะเป็นหมอ จะรักษาผู้คนโดยไม่แบ่งแยกฐานะ นี่ก็เป็นการดูแลไพร่ฟ้าในฐานะเชื้อพระวงศ์เช่นกัน...”องค์จักรพรรดิอยากจะขัด แต่พอเห็นโอรสกับชายาของเขาจับมือกันไว้แน่นราวกับว่าได้ร่วมกันตัดสินใจเรื่องนี้มาทั้งคู่ ก็ได้แต่ระลึกไปถึงพระสนมอิงหลันผู้ล่วงลับ นางไม่เคยมีใครรักชอบให้เขา แต่งงานเพราะหน้าที่ แต่ตลอดเวลานางก็ทำได้ดี กระทั่งอบรมสั่งสอนบุตรก็ยังทำได้ไม่มีบกพร่อง เป็นเขาเองที่กักขังนางไว้ในวังหลวงนี้จนวันตาย“เช่นนั้นเมื่อถึงเวลาแล้วก็ไปปกครองเมืองต้าหลี่ก็แล้วกัน” จักรพรรดิพูดถึงเมืองใหญ่ที่สุดที่อย
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 56
“ข้าจะไปช่วยเขา สนามพลังแบบนั้นต้องมีคนคุ้มกัน ไม่อย่างนั้นอาจเป็นอันตราย” นางหันไปบอกสองคนข้างหลัง “ท่านพาลูกปลาตัวกลมไปที่บ้านยายเฒ่าตาบอดก่อน แล้วข้าจะตามไปทีหลัง”“คงไม่ต้องแล้ว” เป็นฮัวฮัวที่พูดขึ้น สายตานางมองไปอีกทางแล้วก็ชี้นิ้วไปข้างหน้า “ท่านพ่อกับพวกอาๆ มาช่วยพวกเราแล้ว เย้!”เกิดการปะทะระหว่างนักฆ่าลึกลับกับพวกองครักษ์เสื้อแพรที่มากันเต็มรูปแบบ เพราะตอนนี้ได้จัดการภายในราชสำนักเสร็จสิ้น จึงตามออกมากวาดล้างทั้งหมดที่เหลือข้างนอกในคราวเดียว“ถวายการอารักขาองค์ชายใหญ่!” เสียงเจิ้งห่าวหรานหัวหน้าองครักษ์ตะโกนก้อง “ไฉไฉ ฮัวฮัว หลบไปอยู่ในที่ปลอดภัย เร็ว!”เมื่อพ่อสั่งก็มีอย่างเดียวคือห้ามต่อต้าน สามสายลับต่างวัยวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ไกลๆ และคอยดูห่างๆ พวกเขาไม่ได้เก่งต่อสู้สักคน แค่พอมีวิชาและเอาตัวรอดเป็นเท่านั้น ในเมื่อองครักษ์มาแล้ว ก็ควรให้เป็นหน้าที่ของคนมีความสามารถแล้วกัน“นั่น...เสียงอะไร” เพราะความเป็นคนหูดีที่สุดของไฉไฉทำให้ได้ยินอะไรแปลกๆ นางรู้ทันทีว่ามีคนแอบอยู่แถวนั้นและกำลังจะหนี หันไปมองหน้าน้องสาว เห็นนางจ้องอยู่เช่นกัน แสดงว่ารู้แล้ว “ฮัวฮัว พี่เพิ่งเจอว่าเหลือลู
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 55
“นี่เจ้า! ริอ่านติดสินบนเจ้าพนักงานตั้งแต่ยังเด็ก ท่านพ่อตีเจ้าตายแน่ๆ! ตุ่นภูเขา! แล้วท่านเป็นผู้ใหญ่ประสาอะไร พาเด็กห้าขวบมาในสถานที่แบบนี้ ท่านเองก็ต้องถูกลงโทษด้วยแน่นอน!”“โฮ่! แมวพันหน้า อย่าเพิ่งพูดมากเลยดีกว่า ถ้าไม่ได้ข้ากับลูกปลาตัวกลมเมื่อครู่ ท่านเองก็คงไม่เหลือซาก”“นี่พวกเจ้า...พูดอะไรกัน ข้างงไปหมด” ฟู่เหรินที่ฟังสายลับสามคนสามวัยเถียงกันด้วยภาษาอะไรก็ไม่รู้ช่างปวดหัวนัก “เดี๋ยวก่อน ทำไมเราต้องมาเถียงกันในเวลานี้ นี่มันหน้าสิ่วหน้าขวาน! พวกนักฆ่าตามมาถึงตัวแล้ว!”“ลูกหินของข้าหมดแล้ว! พี่ใหญ่ ท่านเอาที่ข้าให้ไว้มาด้วยหรือเปล่า” ฮัวฮัวแบมือหาพี่สาวทันที ไฉไฉรีบล้วงเสื้อ ปรากฏว่ามีแต่หมั่นโถวตากแดดร่วงลงมาหลายชิ้น “พี่ใหญ่! แล้วก็ชอบห้ามข้ากินของหวานตอนกลางคืน แต่พี่กลับพกติดตัวตอนหนีพวกนักฆ่าออกมาแบบนี้ จะให้ข้าคิดยังไงกัน!”“นี่ทำไมข้าถึงได้พกหมั่นโถวออกมาขนาดนี้เนี่ย ข้าต้องหยิบเสื้อมาผิดตัวแน่ๆ” นางคิดไปถึงเหตุผลว่าทำไมต้องหยิบเสื้อมาใส่ แล้วก็ดันเกิดหน้าแดง เพราะตอนนั้นเกือบได้สานสัมพันธ์กับฟู่เหรินอยู่แล้วเชียว “โอ๊ย! ไม่รู้แล้ว พวกเราหาอาวุธเอาเท่าที่มีรอบตัวสู้ไป
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 54
“หา...หมายความว่า...ว้าย!”พรึ่บ!ไฉไฉมัวแต่เถียงกับองค์ชายเลยไม่ทันระวังตัว นางก้าวพลาดลงไปในบ่อที่ขุดไว้ดักสัตว์ แม้จะไม่เจ็บเท่าไรเพราะกลิ้งม้วนตัวลงไปพอดี แต่หลุมนี้ลึกมาก เรียกว่าเป็นความซวยจริงๆ“องค์ชาย! ท่านวิ่งไปข้างหน้าอีกไม่เท่าไรจะเจอต้นไม้สองง่าม มีกระท่อมของยายเฒ่าตาบอดอยู่ไม่ไกลจากนั้น” นางตะโกนบอกเขาเสียงดัง “ที่นั่นเป็นจุดนัดพบของสายลับกับองครักษ์ ท่านจะปลอดภัย”“ไม่ได้! รอก่อน ข้าจะช่วยเจ้าเอง” ฟู่เหรินลงไปนอนแนบพื้นแล้วพยายามส่งมือเข้าไปหา “ข้าจะไม่หนีไปคนเดียว ถ้าจะรอด เราต้องรอดไปด้วยกัน!”“โอ๊ย! ท่านนี่โง่จริง ข้าให้ท่านหนีไปก่อนเพราะท่านเป็นตัวถ่วง ยังไม่รู้ตัวอีก” เสียงหญิงสาวแผดขึ้นมา “ท่านมันอ่อนแอจึงเป็นตัวภาระ นี่ข้ามีแผนแล้ว ข้ามีระเบิดพลุติดตัวไว้ยามฉุกเฉิน ข้าจะยิงใส่พวกมัน แล้วท่านจะมาอยู่แถวนี้ให้เกะกะทำไมเล่า!”หญิงสาวโกหก นางไม่มีของที่ว่า แต่ทำเป็นชูอะไรก็ไม่รู้ขึ้นมา เพื่อให้เขาสบายใจ“ระเบิดพลุอะไรของเจ้าหา นั่นมันหมั่นโถวตากแดดที่เอาไว้ปิ้งกินกับน้ำผึ้งที่น้องสาวชอบไม่ใช่หรือไง แล้วนี่พกมาทำไมเนี่ย!” เขาพูดแบบนั้นนางเลยได้หันดู อ้าวจริงด้วย ไม่ร
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 53
โอ๊ย!...อุ้บ!”ไฉไฉดึงหูฟู่เหรินเหมือนที่เห็นหลี่ซูเจินทำเจิ้งห่าวหรานมาตั้งแต่นางจำความได้ ท่านแม่ดึงหูท่านพ่อทีไร ท่านพ่อมีอันได้ยอมแพ้ เพราะมันเจ็บ!มือหนึ่งดึงหู อีกมืออุดปากเขาแน่นไม่ให้ร้อง แต่เพียงครู่เดียวก็ปล่อยมือที่บิดหูออกแล้วไปกระซิบ“ข้างนอกเป็นนักฆ่าที่ตั้งใจลอบฆ่าท่านมาตั้งแต่ที่ตลาดแล้ว และท่านคงคิดไม่ผิด ฝู่เตี้ยวเป็นหนอนจริงๆ ตอนนี้พวกเราถึงได้ตกอยู่ในอันตราย”“ขืนยังอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ยังไงพวกเราก็คงได้ตาย” ฟู่เหรินได้พูดเป็นคำแรกตนที่เอามือลูบหูตัวเองป้อยๆ คิ้วขมวดตึง มองไปข้างนอกยังเห็นห่ามีดบินอยู่เลย “ข้าจะพาเจ้าออกไปเอง เจ้าหลบข้างหลังข้าไว้ก็แล้วกัน”กลายเป็นไฉไฉที่คิ้วขมวดไปด้วย เพราะสำหรับนางแล้วฟู่เหรินหาได้เป็นวรยุทธ์ไม่ ซ้ำยังอ่อนแอจนไม่รู้ว่ามีชีวิตรอดจากวังหลวงมาถึงวันนี้ได้อย่างไร ถึงนางไม่เก่งอะไรมาก แต่อย่างน้อยก็รู้หลักพื้นฐาน และเอาตัวรอดเก่งด้วย “ท่านอยู่ข้างหน้าข้า คงอยากเป็นเป้าเคลื่อนที่กระมัง” นางเอื้อมมือขึ้นไปบนเตียง ควานหาลูกหินของฮัวฮัวอีกชุด ซึ่งมันเป็นชุดสุดท้ายแล้ว “นี่แหละองค์ชาย ท่านคงยังไม่รู้ว่าอะไร ข้าถูกท่านพ่อจับไปฝึกเป็นสา
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 52
“ฝู่เตี้ยวคงไม่ได้อยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรก” นางบอก หลังคาดการณ์จากสิ่งที่ฮัวฮัวบอกไว้ก่อนกลับบ้านไป พฤติกรรมประหลาดของขันทีน้อย คือเขาชอบหายไปไหนในช่วงที่ฟู่เหรินจะไม่มีทางรับรู้ ฮัวฮัวสะกดรอยตามแบบห่างๆ จึงรู้ว่าฝู่เตี้ยวต้องไปพบใครมาแน่ๆ แต่คงไม่ใช่ฝ่ายเดียวกัน เพราะฝ่ายเดียวกันนี้ก็มีเพียงหน่วยองครักษ์กับคนของเซี่ยงกงกงเท่านั้นเอง ประจวบเหมาะกับที่อยู่ดีๆ ตำแหน่งขององค์ชายถูกเปิดเผย จึงไม่มีทางคิดเป็นอื่นไปได้เลย นอกจาก... “ฝู่เตี้ยวคือหนอนบ่อนไส้สินะ” ฟู่เหรินพูดขึ้นมาเอง เป็นไฉไฉที่ต้องหันหน้าไปมอง เพราะเขาพูดเหมือนรู้ว่านี่มันเรื่องอะไร ชายหนุ่มสั่นหน้าด้วยความหดหู่ใจ “อะไรคือสิ่งที่ทำให้ฝู่เตี้ยวที่อยู่กับข้ามาตั้งแต่อายุสิบปีกลับมาหักหลังข้าได้” “นั่นเป็นเรื่องที่ต้องไปสืบภายหลัง แต่ตอนนี้...” ข้างนอกเงียบเกินไป ราวกับไม่มีแม้แต่เสียงของสายลมราตรี หญิงสาวล้วงไปใต้เตียงแล้วหยิบดาบที่เป็นอาวุธประจำตัวซึ่งซุกซ่อนไว้เผื่อเวลาฉุกเฉิน “เราต้องรอดไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน ได้โปรดอยู่ข้างหลังข้าก็พอ” “อาหง ท่าทีเจ้าเปลี่ยน หรือว่าความจริง...เจ้ามีสถานะอื่น”
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 51
ไม่ทันได้บอกว่าห้ามอะไรด้วยซ้ำเพราะชายหนุ่มไม่ฟัง เขากระโดดขึ้นเตียงมาทำตัวเหมือนเด็กๆ เท่านั้นไม่พอยังชักผ้าขึ้นมาห่ม แล้วเอามือตบปุๆ กับที่นอนข้างกาย “อาหง ลงมานอนเถอะ วันนี้พวกเราก็เหนื่อยกันมามาก เจ้าไม่ง่วงหรือไง” เจ้าตัวพูดไปก็หาวไป แล้วก็ดึงร่างบางให้ลงมานอนเคียงกัน “ฮ้าว...ที่นอนของเจ้าหอมเหลือเกิน ไหนขอดมใกล้ๆ หน่อย อื้ม...ข้าเข้าใจฮัวฮัวแล้วว่าทำไมติดแม่ เพราะแม่ของนางนอกจากจะหอมแล้วยังตัวอุ่นและนุ่มน่ากอดอีกด้วย ดูท่าหากฮัวฮัวกลับมาเมื่อใด คงได้ทะเลาะกับข้าเป็นแน่ เรื่องแย่งกันกอดแม่ของนาง” “ท่านพี่...” ได้แต่ดีดดิ้นและร้องอย่างถอนอกถอนใจ เพราะตอนนี้นางถูกเขาดึงไปกอดหน้าตาเฉย รับรู้ได้กระทั่งเสียงหัวใจเต้นระรัวของตัวเอง และกายอันอบอุ่นขององค์ชายที่ตอนนี้กดนางให้แนบร่างเขาแน่นยิ่งกว่าเดิม “ท่านพี่ ข้าหายใจไม่ออกเจ้าค่ะ” “หายใจไม่ออก อย่างนั้นคงต้องช่วยให้หายใจคล่องเสียหน่อย” เขาผละตัวแล้วเชยคางนางขึ้น หญิงสาวเลิกคิ้วงงๆ เพราะอยู่ๆ ดันเกิดตามเขาไม่ทัน “สิ่งนี้มีในตำราแพทย์ เรียกว่าการแลกเปลี่ยนลมปราณ ข้าจะแสดงให้เจ้าดูเอง...” “หือ...อื้อ! อื้อ!”
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 50
กลัวเขาไม่รู้ว่านางใส่ใจมากเลยต้องคุยโอ้อวดเสียหน่อย ความจริงแล้วก็เป็นฟู่เหรินนั่นเองที่ตามนางไม่ทัน เพราะไฉไฉนั้นนิสัยเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ชายหนุ่มกินน้ำแกงที่ถูกป้อนให้จนเกลี้ยง รู้สึกสบายท้องมาก เพราะเขาก็ไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากน้ำเปล่า ไฉไฉรีบเก็บชาม “ข้าจะไปเตรียมน้ำให้ท่านอาบ ท่านพี่ก็ไปผลัดผ้าได้เลยนะเจ้าคะ” หันไปมองห้องพักคนไข้ชั่วคราว เห็นหญิงชรายังป้อนน้ำข้าวให้ลูกชายยังไม่เสร็จ “ข้าควรไปดูพวกเขา...” “เจ้าไปเตรียมน้ำเถอะ ข้าจะไปดูเอง และจะได้ตรวจอาการครั้งสุดท้ายก่อนจะให้ยาระงับปวดด้วย เพราะคนไข้จะได้หลับยาว” ในเมื่อตกลงกันได้เช่นนั้นจึงแยกกัน ไฉไฉเข้าครัวไปจัดน้ำต้มน้ำหม้อหนึ่ง เห็นฝู่เตี้ยวทำอาหารใกล้เสร็จแล้ว นอกจากผัดผักและน้ำแกง ก็มีปลาย่างเพิ่มขึ้นมาด้วย มิช้ามินานนัก น้ำอุ่นก็ถูกผสมจนเสร็จสิ้น ไฉไฉมองด้วยความภูมิใจ เรื่องการบ้านการเรือนแบบนี้ท่านยายย่อมเป็นผู้อบรมสั่งสอนอย่างดี ในที่สุดก็บรรลุเป้าหมาย ได้ผสมน้ำให้องค์ชายอาบเสียที “อ๊ะ ลืมไปเลย ต้องใส่นี่เข้าไปด้วย คิก...” นางหยิบห่อเครื่องหอมออกมาจากอกเสื้อ มันเป็นเครื่องหอมประจำตัวที่ม
มารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย 49
“ไฮ้...เจ้าพูดอะไรแบบนั้น ข้าจะรังเกียจทำไมกัน ภรรยาตั้งใจทำให้ขนาดนี้ ข้าต้องดีใจมากอยู่แล้ว” รีบลุกมาแล้วประคองให้นางมานั่ง ก่อนจะเอาผ้าซับเหงื่อที่หน้าผากให้ “อาหง เจ้าเดินไปมาทั้งวันแล้วก็พูดไม่หยุด คงจะเหนื่อยมาก แล้วยังลำบากมาทำอาหารอีก เรื่องแบบนี้ให้ฝู่เตี้ยวทำให้ได้ เขาถนัด”ปกติคงต้องมีขัดคอกันบ้าง แต่คงไม่ใช่ครั้งนี้ เพราะขันทีน้อยเห็นด้วย ในสายตาเขาก็ยังคิดว่าคุณหนูเจิ้งเป็นลูกผู้ดีเป็นชนชั้นสูง แต่ทำงานพอๆ กับสาวชาวบ้าน ตอนนี้คงเหนื่อยสายตัวแทบขาดหารู้ไม่ว่าไฉไฉไม่เหมือนคุณหนูบ้านไหน เพราะนางแอบเข้ามาฝึกเป็นสายลับกับหน่วยของบิดาตั้งแต่อายุแปดขวบแล้ว...ก็ตั้งแต่หลังจากพบกับองค์ชายว่าที่คู่หมั้น เจิ้งห่าวหรานก็จับลูกสาวมาฝึกวิชายุทธ์ทันที ทำให้แค่นี้ไม่ได้ทำให้หญิงสาวเหนื่อยล้าหรือพลังถดถอยได้เลย“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ วันนี้พวกเราทั้งสามคนเหนื่อยเหมือนกันหมด เรื่องแค่นี้ข้าทำได้ อีกอย่างข้ารู้ว่าฝู่เตี้ยวคงต้องกำลังดูแลท่านพี่อยู่ด้วย ข้าเลยไม่ได้เข้ามาปรนนิบัติท่านพี่ ต้องขออภัยด้วยนะเจ้าคะ”“นั่นสิ ความจริงแม่นางหงควรมาดูแลคุณชาย แล้วบ่าวต่างหากที่ไปทำกับข้าว” ฝู่เตี้ยวลุกขึ
