ขณะที่เขาพูด เขายกมือขึ้นเพื่อตบเย่เฟิงเย่เฟิงรีบหลบ:“อย่าแตะต้องฉัน มันสกปรก!”“เจ้าหนุ่ม ทางที่ดีแกพูดออกมาให้ชัดเจน ! โรคอะไร มึงแม่งหมายความว่าอะไร?”ใบหน้าของเติ้งเหว่ยเหมาเปลี่ยนไป สีหน้าของเขาก็ได้ตึงเครียด“ถ้าฉันเดาไม่ผิด ภรรยาของแกไม่ได้ให้แกแตะมานานกว่าสามเดือนแล้วใช่ไหม? เพราะเธอได้โรคสกปรก และเธอจะไม่กล้าให้แกแตะจนกว่าเธอจะหาย ถ้าแกไม่เชื่อ แกสามารถเปิดเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาดูด้วยตัวเอง!ส่วนเป็นโรคนี้ได้ยังไง ฉันไม่ต้องพูดอะไรมากแล้วใช่ไหม? หึๆ……”เย่เฟิงมีสีหน้าเรียบๆเมื่อพูดจบ ซุนหงน่าที่ได้โวยวายมาตลอด ก็ได้มองเย่เฟิงด้วยสายตาที่น่าหวาดกลัวชายคนนี้รู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นโรคสกปรก?ซุนหงน่าแต่งงานกับเติ้งเหว่ยเหมาซึ่งแก่กว่าเธอมากกว่า 20 ปีเพื่อเงินไม่ว่ายังไงเติ้งเหว่ยเหมาก็แก่แล้ว ชีวิตสามีภรรยาของพวกเขาก็ไม่กลมกลืนกันมากนัก และซุนหงน่าก็ได้เป็นหญิงที่อยากมาตลอดเธอเอาเงินของเติ้งเหว่ยเหมา ไปเลี้ยงหนุ่มอายุน้อยด้านนอกโรคของเธอ ก็ได้มาอย่างนี้“น่าน่า! นี่มันเรื่องอะไร? ”เติ้งเหว่ยเหมาถามด้วยใบหน้าเคร่งเครียด“ที่รัก คุณอย่าฟังเรื่องไร้สาระของเขา! ฉัน
“ผิดแล้ว! ฉันไม่ต้องการให้ลูกสาวของฉันเห็นความตายของพวกแก!”สายตาของเย่เฟิงก็ได้เคร่งครึม แล้วก็ได้ปล่อยไออาฆาตออกมา และพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาในเวลานี้ ประตูห้องส่วนตัวถูกล็อคและมีนักฆ่าแปดคนที่ปลอบตัวเป็นพนักงานมา!เวลานี้ พวกเขาทั้งหมดจ้องมองเย่เฟิงด้วยเจตนาฆ่าผู้นําคือชายหนุ่มผมยาว ที่มีออร่าที่ชั่วร้ายและเย็นชาบนร่างกายของเขา“เจ้าหนุ่ม ฉันไม่รู้ว่าแกได้ความมั่นใจมาจากไหน”ขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มชั่วร้ายผมยาวมองไปที่หลีเอียน และเยาะเย้ย:“คุณหนูหลี คราวนี้คุณทําให้คุณชายใหญ่โกรธมาก คุณชายใหญ่สั่งให้ฆ่าผู้ชายคนนี้ต่อหน้าคุณ ให้คุณเห็นว่า เขานั้นได้ซวยเพราะคุณขนาดไหน”เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าที่เรียวสวยของหลีเอียน ก็ดูไม่ดีเล็กน้อยอีกฝ่ายไม่ได้พูดชื่อฉู่เทียนหลงไปตรงๆ แต่หลีเอียนจะไม่รู้ได้ยังไงว่าคุณชายใหญ่ที่พวกเขาพูดถึงคือใคร“พวกแกกล้ามาก! ถ้าจะฆ่าเขา ก็มาฆ่าฉันก่อน!”หลีเอียนกัดฟัน พูดอย่างนั้นจบเขาก็ได้ไปขวางหน้าเย่เฟิง โดยใช้ร่างกายที่อ่อนแอของเธอปกป้องเย่เฟิง“เย่เฟิง คุณกระโดดออกจากหน้าต่างพร้อมกับนั่วนั่วเร็ว! พวกเขาไม่กล้าทําอะไรฉัน!”เธอพูดอย่างกังวล และในขณะ
ใบหน้าของเย่เฟิงน่ากลัว ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายฟิ้ว!ในเวลานั้น ฆาตกรคนหนึ่งวิ่งเข้ามา มีดคมในมือของเขาก็ตรงไปที่หน้าท้องของเย่เฟิงทักษะของเขามีความคล่องตัว เห็นได้ชัดว่าได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพแต่ว่า ต่อให้เป็นมืออาชีพขนาดไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทะลุขีดจํากัดของร่างกายมนุษย์แต่เย่เฟิงตรงหน้าพวกเขา ภายใต้การหล่อเลี้ยงของพลังมังกร ก็ราวกับว่าเป็นเหมือน“ยอดมนุษย์”และทุกวันนี้เขายังไม่หยุดฝึกฝน“วิญญาณมังกรมุ่งมั่นสู่เส้นทางเซียน”นอกจากร่างกายที่ฟัดแทงไม่ได้แล้ว เย่เฟิงยังเชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้เชิงรุกและการฆ่าแล้วเพี๊ยะ!ระหว่างสายฟ้าฟาด เย่เฟิงคว้าข้อมือของนักฆ่าได้อย่างแม่นยําแค่ออกแรง กระดูกมือของอีกฝ่ายก็ได้แตกละเอียดมีดคมในมือของฝ่ายตรงข้ามก็หลุดออกมา และเย่เฟิงก็แย่งมันไปในทันที!ตึง!มีเสียงใบมีดบาดเข้าเนื้อหนัง และมีดก็ได้แทงไปที่ลําคอของนักฆ่าความเจ็บปวดของกระดูกมือแตก ทําให้นักฆ่าอยากกรีดร้องตามสัญชาตญาณ แต่เสียงกรีดร้องหยุดลงอย่างกะทันหันดวงตาของนักฆ่าเบิกกว้าง และเลือดพุ่งออกมาจากลําคอของเขา ซึ่งทำได้เพียงออกเสียง“อึก อึก”เท่านั้น ใบหน้านั้นก็ได้เต็
เย่เฟิงไม่รู้ ว่าได้มีคนกำลังมาหาเรื่องตนในห้องนั้น ก็ได้เต็มไปด้วยแรงอาฆาต!หลีเอียนดูฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าของเธอ ก็ตกตะลึงไปแล้ว!ช่วงเช้า เธอเห็นเย่เฟิงทำให้ชิวอี้ที่ มาจากทหารกองกำลังพิเศษพิการ ก็ได้ประหลาดใจพอแล้วแต่เมื่อเทียบกับความตกใจ ตอนนี้ ก็เหมือนกับแม่มดตัวน้อยปะทะกับแม่มดตัวใหญ่ใบมีด ได้สั่นไหว เลือดก็ได้สาดไปทั่ว!เย่เฟิงได้เอามีดที่ได้แย่งมา แล้วก็ต่อสู้กับนักฆ่าอีกเจ็ดคนที่เหลือแต่ว่า ตำแหน่งของนัก ล่าและเหยื่อนั้นได้ถูกสลับกัน!ตึง!และก็ได้มีเสียงแทงดังขึ้น นักฆ่าคนที่เจ็ดก็ได้จับคอของตัวเองแล้วล้มลง ตรงนั้นเหมือนว่าได้มีหลุดแผลเพิ่มขึ้นดูเหมือนว่าเขากลัวจริงๆว่าเสียงกรีดร้องของนักฆ่าเหล่านี้จะปลุกนั่วนั่วตื่น เย่เฟิงก็ได้โจมตีไปที่คอของพวกเขาทั้งหมด!ในที่สุด ก็เหลือชายหนุ่มผมยาวคนนั้นคนเดียว!เห็นว่าอีกฝ่ายเต็มไปด้วยแรงอาฆาต มือก็ได้แกว่งมีดอย่างแรง อาศัยตอนที่เย่เฟิงฆ่าอีกคน ก็ได้แทงไปที่กลางหลังของเย่เฟิงชายหนุ่มผมยาว ก็เป็นนักฆ่าที่ไม่ควรประเมิณความสามารถของเขาต่ำ ความสามารถของเขาก็ได้ถึงระดับพลังแสงสว่าง!พรึด!ในเวลาต่อมา มีดของเขาก็ได
ก่อนที่จะโยนมีดทิ้ง เย่เฟิงได้ใส่พลังมังกรในนั้น จากนั้นควบคุมมีดผ่านพลังมังกรชายหนุ่มผมยาวมองไปที่มือขวาที่บินออกไป ดวงตาของเขาเกือบหลุดออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความน่าไม่เชื่อและความสยดสยองตอนที่ตั้งสติได้ กําลังจะกรีดร้อง ก็ได้มีอะไรแวบไป มือที่เหมือนกับเหล็กไหล ได้ไปบีบที่คอของเขา“ชู่ว!”คลิก!เย่เฟิงทําท่าเงียบ จากนั้นก็หักคอของหนุ่มผมยาวอย่างไร้ความปราณี“เฮ้อๆ ก็ว่ากันว่าปืนเร็วกว่ามีด ฉันจะไม่เชื่อได้อย่างไร?”เย่เฟิงยิ้มชั่วร้าย มองลงมาที่ชายหนุ่มผมยาวที่ยังไม่ได้ตายทันทีตรงพื้นชายหนุ่มผมยาวอ้าปาก และคนสุดท้ายก็ตายก่อนตายมีเพียงสองคําในความคิด: ปรมาจารย์!ใส่พลังลงวัตถุ แล้วก็ควบคุมมันมาฆ่าคน!นี่คือวิธีการของปรมาจารย์!คุณชายฉู่ ส่งพวกเขามามาฆ่าปรมาจารย์!“ไม่เป็นไรแล้ว ผมได้ฆ่าพวกเขาได้หมดแล้ว แต่ว่า คุณจะเก็บกวาดเรื่องพวกนี้ไหวไหม?”เย่เฟิงในเวลานี้ หยิบทิชชู่เปียกจากโต๊ะอาหาร ถามไปพร้อมกับเช็ดเลือดที่กระเด็นมาบนใบหน้าของเขาหลีเอียนใช้เวลานานกว่าจะตั้งสติได้ดวงตาสวยงามคู่นั้น มีความประหลาดใจและความหวาดหวั่นตน ได้หาปีศาจแบบไหนมาแสร้งทําเป็นคู่หมั้
หลีเอียนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเธอเห็นคนเหล่านี้ยืนอยู่นอกประตูด้วยความงุนงงหลังจากพังประตูศพในสถานที่แห่งนี้ ถ้ามีคนเห็นมากเกินไป มันมักจะเป็นปัญหา!“ที่แท้ก็เป็นคุณเติ้งและเฮียปา พวกคุณมาทําอะไรที่นี่?”หลีเอียนอุ้มนั่วนั่วไว้ในอ้อมแขน และถามด้วยใบหน้าเย็นชาเย่เฟิงโยนทิชชู่เปียกที่เช็ดเลือดทิ้ง มองไปที่คนพวกนั้นด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกต้นขาเติ้งเหว่ยเหมาสั่น เมื่อเขารู้สึกถึงสายตาของเย่เฟิง หัวใจของเขาก็เกือบจะหลุดออกมาเวลานี้มีแค่พวกเย่เฟิงเพียงสามคนในห้อง ต่อให้สมองมีแค่ขี้ก็รู้ว่า ศพพวกนี้ใครเป็นคนจัดการไม่มีทางเป็นหลีเอียน! เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้!หรือก็คือ คนเหล่านี้……เย่เฟิงเป็นคนฆ่าทั้งหมด!“ผะ ผมมาที่นี่เพื่อ……มาขอบคุณคุณเย่ครับ!”เสียงของเติ้งเหว่ยเหมาสั่น รอยยิ้มที่น่าเกลียดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา“อ้อ มาขอบคุณผม?”เย่เฟิงเลิกคิ้วและถามอย่างสนุก“ใช่ ใช่ครับ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเย่ ช่วยผมกระชากหน้ากากของซุนหงน่าไอ้ตัวเมียนั่น ผมคงยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย! ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เธอสวมเขาผมเลย ดีไม่ดีผมอาจจะติดโรคนั้นมาก็ได้คุ
“คุณหนูหลี คุณเย่! ผม……ผม……ไม่เกี่ยวกับผมนะครับ!”“ผมสัญญา ผมจะไม่พูดอะไรออกไป!”เจ้าของร้านหม้อไปเกือบจะคุกเข่าลง“อย่าตื่นตะหนกไป ช่วยเปลี่ยนห้องอาหารให้เราหน่อย!”หลีเอียนพูดออกไปเรียบๆ……สิบนาทีต่อมา!หลีเอียนก็ได้โทรศัพท์ให้ผู้คนมากําจัดศพเหล่านั้น ส่วนทางร้านหม้อไฟ ก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่เพื่อระงับกดข่างเรื่องนี้ที่จริงต่อให้ไปรบกวนตำรวจ เย่เฟิงก็ไม่เป็นไรแต่ว่า ไม่ว่ายังไงก็ยุ่งยากเล็กน้อย เพราะต้องจัดการตามขั้นตอนเมื่อถึงห้องอาหารอีกห้อง เย่เฟิงก็ได้ลูบหัวของนั่วนั่ว และเจ้าตัวเล็กก็ตื่นขึ้นในเวลานี้ อาหารแสนอร่อยทุกชนิดถูกวางไว้บนโต๊ะ เจ้าของร้านก็ได้ได้ให้เมนูพิเศษมาเพิ่มนั่วนั่วกระพริบตา ดูขี้เกียจ และพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย:“นั่วนั่วหลับไปได้ยังไงคะ ?นั่วนั่วอยากกินของอร่อยนะ!”ขณะที่พูด เจ้าตัวเล็กมองไปที่ของบนโต๊ะ ก็ได้กลืนน้ำลายเย่เฟิงยิ้มและลูบหัวของนั่วนั่ว:“อยากกินอะไรครับ พ่อลวกให้!”“อืม อืม!” นั่วนั่วพยักหน้าหน้าเล็ก ๆ ของเธอหลีเอียนนั่งข้างๆ มองไปที่เย่เฟิงที่มีใบหน้าที่อ่อนโยนและดูเอ็นดูในเวลานี้ ก็คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เป็นคว
หลังจากรับประทานอาหารแล้ว เย่เฟิงก็ขับรถไปส่งหลีเอียนกลับไปที่ชุมชนคฤหาสน์หยู่กวงตี่ที่อาศัยอยู่ จากนั้นสองพ่อลูกก็กลับไปที่บ้านเช่าเย่เฟิงคำนวณในใจว่า อีกไม่กี่วันควรซือบ้าน แล้วมีบ้านเป็นของตัวเองได้แล้วเช่าบ้านอยู่ไปตลอดแบบนี้ ก็ไม่ใช่วิธีที่ดี!สิ่งสําคัญที่สุดคือ เย่เฟิงต้องมีเงินอยู่ในมือวันนั้นที่ตระกูลซ่ง แม้ว่าเย่เฟิงหลบปกฏิเสธยังไง ซ่งเหล่าเย๋ก็ยังเอาบัตรสองใบให้เขานั่นก็คือ บัญชีของเย่เฟิงได้มีเงินมากกว่ายี่สิบล้าน ซื้อบ้านได้สบายเมื่อพวกเขาสองพ่อลูกกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้วทันทีที่ลงจากรถ ก็เห็นร่างหนึ่งอยู่ที่ประตูเมื่อเห็นคนนี้ เย่เฟิงก็ขมวดคิ้วและแอบพูดในใจว่าว่าเธอทําอะไรที่นี่?นั่วนั่วกระพริบตาโต ประหลาดใจก่อน แล้วก็ได้ดีใจ“คุณแม่! คุณแม่มาแล้ว!”“พ่อค่ะดูสิ คือคุณแม่!”เย่เฟิงเห็นว่าลูกสาวของเขามีความสุขเช่นนี้ เขาจึงได้แต่ฝืนยิ้มและพยักหน้าวินาทีต่อมา นั่วนั่วก็ปลดเข็มขัดนิรภัยด้วยตัวเอง เปิดประตูรถแล้วกระโดดลงไป!“คุณแม่!”ร่างเล็ก ๆ วิ่งตรงไปที่คนข้างหน้า อีกฝ่ายไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจวชิ้ง ?เด็กยังไงก็เป็นเด็ก ไม่ว่าโจวชิ้งจะใจร้า