LOGINShare
บทที่ 341
Related chapters
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 342
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น"คุณชายฉู่!"ทนายลวีรีบรับสาย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงนอบน้อม"คุณจัดการเย่เฟิงไปแล้วหรือยัง?"เสียงเย็นเยียบของฉู่เทียนหลงถามกลับมาทนายลวีได้ยินคำถามนั้น เสียงของเขาสั่นเครือเล็กน้อย "ยัง... ยังครับ""ไร้ประโยชน์! ไร้ประโยชน์จริงๆ!คราวก่อน คุณประมูลยันต์สังหารมาได้แล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงยังจัดการไอ้หน้าขาวนั่นไม่ได้อีก?"ฉู่เทียนหลงด่ากราดอย่างโกรธจัด"คุณชายฉู่...ผม...ผมไม่แน่ใจว่ายันต์สังหารนั้นเป็นของจริงหรือเปล่าน่ะครับ! ถ้ามันเป็นของปลอมล่ะ ผม..."ทนายลวีพูดพลางทำหน้าขมขื่นแม้ว่าเขาจะได้ยินมาจากปากของคนในตระกูลกู่ ว่ายันต์สังหารนั้นมีพลังงานบางอย่างอยู่จริง และยังเคยถามเย่อินหลินแล้วด้วยแต่ทนายลวีเป็นคนขี้ขลาดกลัวตาย จึงยังไม่กล้าเสี่ยง…"ไปตายซะ! ไร้ประโยชน์! ตอนนี้ผมเริ่มสงสัยแล้วว่า คุณเอาเงินห้าพันล้านของผมไปแล้วแอบเก็บไว้เอง จริงๆ แล้วไม่ได้เอาไปประมูลของชิ้นนั้นมาเลยใช่ไหม?"ฉู่เทียนหลงกัดฟันถามได้ยินดังนั้น ทนายลวีก็ตกใจสะดุ้ง รีบแก้ตัว "ผมไม่กล้าหรอกครับ! คุณชายฉู่ ถึงจะให้ความกล้าผมอีกสักร้อยเท่า ผมก็ไม่กล้าทำแบบนั้
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 343
ยามเย็น เย่เฟิงพานั่วนั่วมาที่บริษัทผลิตยาเพื่อรับหลีเอียนเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก หลีเอียนก็ขมวดคิ้ว “เย่เฟิง นั่วนั่วเป็นอะไรไป? มีใครรังแกเธอหรือเปล่า?”เห็นได้ชัดว่านั่วนั่วมีคราบน้ำตาติดบนใบหน้า ราวกับเพิ่งร้องไห้มา“น้าหลีเอียน…”แม้ว่าเด็กหญิงจะยังงอนเย่เฟิงอยู่ แต่เมื่อเห็นหลีเอียน เธอก็เบะปากและทักทายด้วยมารยาท“นั่วนั่วเด็กดี! บอกน้าหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้น?”หลีเอียนเดินเข้าไปอุ้มนั่วนั่วขึ้นมาด้วยความอ่อนโยน พร้อมถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็กทำหน้าตาเศร้าหมอง น้ำตาคลอเบ้า และเบะปากทักทายอย่างน่าสงสาร หัวใจของหลีเอียนก็แทบจะละลายเธอรู้สึกว่านั่วนั่วน่ารักจนใครๆ ก็ต้องหลงรัก แต่ก็ดูน่าสงสารจนอดเอ็นดูไม่ได้“ไม่ต้องสนใจเธอหรอก เด็กก็งอแงแบบนี้แหละ”เย่เฟิงพูดพลางโบกมือด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย“นั่วนั่วน่ารักขนาดนี้ จะงอแงอะไรได้? เย่เฟิง เลี้ยงเด็กต้องมีความอดทน! ถ้าคุณไม่มีความอดทน ก็ให้นั่วนั่วมาอยู่กับฉันเถอะ!”หลีเอียนมองบนใส่เย่เฟิงด้วยความไม่พอใจ พร้อมปกป้องนั่วนั่วอย่างลำเอียงเธอคิดว่าเย่เฟิงเป็นผู้ชาย อาจจะขาดความอดทนไปบ้างเย่เฟิงยักไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 344
"นายท่านใหญ่ คุณหนูหลีเอียน พวกคุณจะทำอะไรครับ?"ยามคนหนึ่งถามหลีเทียนกังและหลีเอียน"ฉันมาหาแม่ฉัน จะมาทำอะไรได้? หลีกไป!"หลีเทียนกังที่ถูกขวางหน้า แสดงความไม่พอใจออกมาชัดเจน เขาสั่งเสียงเข้ม"ขอโทษครับนายท่านใหญ่ ผู้อาวุโสสั่งไว้ว่า ห้ามให้ครอบครัวของคุณเข้าไปในบ้านตระกูลหลี!"ยามตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวเมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลีเทียนกังและหลีเอียนก็เปลี่ยนไปทันที"เรามาเยี่ยมคุณย่า แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอ?"หลีเอียนขมวดคิ้วถามหลีเทียนกังโกรธยิ่งกว่าเดิม "ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใครก็หลีกไป! ฉันมาหาแม่ฉัน!""ขอโทษครับ ผู้อาวุโสบอกว่า พวกคุณไม่ใช่คนตระกูลหลีอีกต่อไป ตามกฎแล้ว พวกคุณไม่สามารถเข้าไปในบ้านตระกูลหลีได้ครับ!"ยามส่ายหัวและยังคงยืนกรานไม่ว่าหลีเทียนกังและหลีเอียนจะพูดเกลี้ยกล่อมอย่างไร ยามทั้งสองคนก็ไม่ยอมขยับพ่อลูกทั้งสองคนถึงกับโกรธจนแทบระเบิดพวกเขารู้ว่ายามเหล่านี้ก็รู้จักตัวตนของพวกเขาดี แต่ก็จงใจไม่ให้เข้าไป!ในขณะที่ทั้งสองยังพยายามโต้เถียง เย่เฟิงกลับดึงหลีเอียนมาหลบอยู่ด้านหลังของเขา"หลีกไป!"เย่เฟิงพูดเสียงเย็นใส่ยามทั้งสองยามทั้งสองสบตากันอย่างลั
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 345
ครั้งนี้ลุงรองหลีเทียนกังไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย เพราะเขาไม่สามารถวนเวียนอยู่รอบตัวผู้อาวุโสหลีได้ตลอดเวลาแต่ในช่วงนี้เป็นช่วงสำคัญ เขาต้องคอยจับตาดูสถานการณ์ของผู้อาวุโสหลีตลอดพูดง่ายๆ ก็คือ พวกเขารอให้ผู้อาวุโสเสียชีวิตนั่นเอง!ดังนั้น หลี่เยว่ผิงและหลีถิง อย่างน้อยก็ต้องมีคนหนึ่งคอยอยู่ข้างกายผู้อาวุโสหลีตลอดเวลาผู้อาวุโสหลีที่กำลังนั่งตากแดดอยู่ เมื่อเห็นเย่เฟิง หลีเทียนหยาง และหลีเอียนเดินเข้ามา สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที“พวกเธอมาที่นี่ทำไม?”“ใครอนุญาตให้พวกเธอมา? ออกไป!”เสียงของผู้อาวุโสหลีเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว สั่งไล่ลูกชายคนโตและคนอื่นๆ ออกไปอย่างไม่เกรงใจโดยเฉพาะเมื่อสายตาของเธอตกลงที่เย่เฟิง ความโกรธแค้นในแววตาก็ยิ่งชัดเจน!เพราะยอดฝีมือตระกูลหลีถูกเย่เฟิงเล่นงานจนบาดเจ็บหนัก ตระกูลหลีจึงตกอยู่ในสภาพที่บอบช้ำ!แผนการที่จะทำลายหลีหย่วนก็พังทลาย!ตั้งแต่หลีเอียนหลานสาวคนโตพาเย่เฟิงเข้ามาในฐานะลูกเขย ผู้อาวุโสหลีที่เคยใช้อำนาจในตระกูลอย่างเบ็ดเสร็จ ก็เริ่มพบกับความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า!ผู้อาวุโสหลีจึงเกลียดเย่เฟิงถึงขั้นฝังลึกในกระดูก!“แค่กๆๆ...แค่กๆ…”ผู
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 346
"ใช่! พวกเราเชิญหมอเทวดาจู้มาดูแลสุขภาพของผู้อาวุโสแล้ว! ไม่ต้องให้ไอ้หน้าขาวอย่างนายมาทำตัวเป็นคนดีหรอก!อีกอย่าง นายจะมีเจตนาดีอะไร?"หลี่เยว่ผิงได้ยินว่าเย่เฟิงอยากช่วยรักษาอาการให้ผู้อาวุโส ใบหน้าของหล่อนก็เปลี่ยนสีทันทีจากนั้นหล่อนก็ยืนขวางหน้าผู้อาวุโส พร้อมหัวเราะเยาะเย้ยออกมาหลีถิงก็ถ่มน้ำลายพลางพูดว่า "นายรักษาได้เรอะ? ฉันว่านายคงทำให้คนเดือดร้อนมากกว่าจะช่วยได้!""คุณย่า ให้เย่เฟิงลองดูเถอะค่ะ เขารู้วิชาแพทย์จริงๆ ยาตัวใหม่ของบริษัทหนู ก็เย่เฟิงเป็นคนคิดค้นทั้งหมด อีกทั้งเขายังเคยรักษานายท่านซ่งด้วย!เย่เฟิงไม่มีทางทำร้ายคุณย่าหรอกค่ะ!"หลีเอียนมองดูผู้อาวุโสหลีที่ดูอ่อนแอจนใจหาย หล่อนพยายามพูดเกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ"ใช่ครับแม่! สุขภาพสำคัญกว่าอะไร ตอนนี้อย่าเพิ่งดื้อเลยนะครับ!"หลีเทียนหยางตบหลังมือผู้อาวุโสเบาๆ"พี่ใหญ่ พวกพี่ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง? เราเชิญหมอเทวดาจู้มาแล้ว เขาเป็นถึงตำนานของวงการแพทย์แผนจีนแห่งเยียนเซียเชียวนะ!เขาจะช่วยปรับสุขภาพของผู้อาวุโสงั้นเหรอ เย่เฟิงไอ้คนครึ่งๆ กลางๆ นี่ รีบไปให้พ้นจะดีกว่า!ถ้าการรักษาของหมอเทวดาจู้ถูกขัดขวาง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 347
ปฏิกิริยาของหมอเทวดาจู้หลังจากเห็นเย่เฟิง ทำให้ทุกคนประหลาดใจ!จากนั้น เขาก็ให้หลีถิงพาผู้อาวุโสกลับเข้าไปในห้อง ราวกับว่ามีบางเรื่องที่ไม่สะดวกจะพูดต่อหน้าผู้อาวุโสหลีผู้อาวุโสหลีทำหน้าขรึมและสงสัยในใจ แต่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมเข้าไปในห้อง"หมอเทวดาจู้ คุณพูดอะไรกัน?""หรือว่าไอ้หน้าขาวนี่จะเก่งกว่าคุณ?"เมื่อผู้อาวุโสเข้าไปแล้ว หลี่เยว่ผิงถามขึ้นจู้ชิวหนานหลบสายตาไปมา ก่อนจะหัวเราะออกมา "วิชาแพทย์ของหมอเทวดาเย่อาจสู้ผมไม่ได้ แต่ในกรณีที่เป็นโรคยากๆ เขาอาจจะมีวิธีรักษาก็ได้!"จากนั้น เขาหันไปยิ้มให้เย่เฟิง "หมอเทวดาเย่ ผู้อาวุโสหลีสุขภาพย่ำแย่ลงทุกวัน ผมเองก็ไม่มีวิธีรักษาที่ได้ผลแน่ชัด ไหนๆ คุณก็มาที่นี่แล้ว งั้นก็ฝากคุณจัดการต่อด้วยนะครับ"ได้ยินดังนั้น หลี่เยว่ผิงตกใจทันที!อะไรนะ?หมอเทวดาจู้ไม่รักษาต่อ แต่จะให้เย่เฟิงเป็นคนดูแลแทนแบบนี้ไม่ได้! หมอเทวดาจู้สัญญากับพวกเขาไว้ว่าจะรักษาผู้อาวุโสจนตายโดยไม่มีใครรู้หลี่เยว่ผิงร้อนใจ ส่งสายตาให้หมอเทวดาจู้หลายครั้ง แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็นเย่เฟิงเลิกคิ้ว "โอ้? ฝากให้ผม?""ใช่! แต่วันนี้ขอให้ผมทำการฝังเข็มครั้งสุดท
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 348
ฮึๆๆ…ตราบใดที่เย่เฟิงเริ่มรักษา ผู้อาวุโสหลีก็จะยิ่งเสียชีวิตเร็วขึ้น ภายในเจ็ดวัน ผู้อาวุโสต้องตายแน่!ถึงตอนนั้น ก็จะไม่ใช่ว่าเย่เฟิงกับหลีเอียนทำให้ผู้อาวุโสโกรธจนเสียชีวิตอีกต่อไป แต่จะกลายเป็น เย่เฟิงรักษาจนผู้อาวุโสตายแทน!พวกคุณวางแผนดีๆ อาจจะทำให้ไอ้หนุ่มนี่ติดคุกได้เลย! ฮ่าๆๆ…"ตอนแรกจู้ชิวหนานไม่อยากรับงานนี้ แต่เมื่อรู้ว่าครอบครัวหลีเทียนกังตั้งใจจะใส่ร้ายเย่เฟิงและหลีเอียน เขาจึงตอบตกลงครั้งก่อนที่บ้านตระกูลเซียว เขาไม่สามารถรักษาอาการประหลาดของเซียวคุนได้ แถมยังต้องก้มกราบเย่เฟิงเพื่อขอความช่วยเหลืออีกเรื่องนั้นเป็นความอัปยศครั้งใหญ่ในชีวิตของเขา และเขาสาบานว่าจะแก้แค้นให้ได้!หลี่เยว่ผิงได้ยินดังนั้น เธอที่เมื่อครู่นี้ยังกังวลและโกรธเคืองอยู่ก็สงบลง ใบหน้าเผยรอยยิ้มเย้ยหยันและเหี้ยมโหด"แบบนี้นี่เอง! หมอเทวดาจู้ยอดเยี่ยมจริงๆ!""ถึงเวลานั้น ต้องทำให้ไอ้หนุ่มนี่หมดหนทางให้ได้! แล้วก็หลีเอียนนังตัวดีนั่นกับครอบครัวพี่ใหญ่ อย่าหวังจะได้อยู่อย่างสงบเลย!"พูดจบ หลี่เยว่ผิงก็หรี่ตา คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน...ขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง!เมื่อเห็นเย่เฟิงเดินเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 349
ตอนที่เย่เฟิงทั้งสามคนเดินออกมาจากบ้านเก่าตระกูลหลี พวกเขาเห็นหลี่เยว่ผิง น้าสะใภ้รองกำลังต้อนรับลุงสาม ลุงสี่ และน้าสาวคนเล็กของหลีเอียนที่เพิ่งมาถึงบ้าน!"พี่ใหญ่ เอียนเอียน? มาได้ไงเนี่ย?"น้าสาวคนเล็กของหลีเอียนถามขึ้นเมื่อเห็นพวกเขาหลีเทียนหยางและหลีเอียนยังไม่ทันได้พูดอะไร หลี่เยว่ผิงก็แค่นเสียงก่อนพูดขึ้น "พวกเธอไม่รู้ซะแล้ว พวกเขาน่ะ พาเย่เฟิงไอ้หนุ่มหน้าขาวนี่มารักษาแม่ของเราล่ะพวกเธอว่าแบบนี้มันดูมีเจตนาดีไหมล่ะ?ฉันกับพี่รองของพวกเธออุตส่าห์เชิญหมอเทวดาจู้มา แต่กลับกลายเป็นว่า เย่เฟิงบอกว่าเขารักษาได้ เลยทำให้หมอเทวดาจู้โกรธจนเดินออกไป แล้วปล่อยให้ไอ้หนุ่มนี่รักษาแทน!ทุกคนในวันนี้เห็นกับตา ถ้าผู้อาวุโสเป็นอะไรไป มันก็เพราะไอ้หน้าขาวแซ่เย่ทั้งนั้น! ฮึ!"ได้ยินเช่นนี้ ลุงสาม ลุงสี่ และน้าสาวคนเล็กต่างขมวดคิ้วทันที"หมอเทวดาจู้? จู้ชิวหนานที่ว่ากันว่าเป็นปรมาจารย์แพทย์แผนจีนคนนั้นใช่ไหม?""เย่เฟิงจะเก่งกว่าหมอเทวดาจู้ได้ยังไง?""พี่ใหญ่ พวกพี่กำลังทำอะไรกันแน่? หรืออยากทำให้แม่ตายถึงจะพอใจ?"ลุงสามและคนอื่นๆ กล่าวตำหนิทีละคำแม้พวกเขาจะไม่ได้มีปัญหาลึกซึ้งกับครอบ
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 489
หวังหยวนป้าได้ยินเย่เฟิงถามเช่นนั้น จึงรีบพูดว่า “ถึงแม้ผมจะมีความกล้า มีร้อยชีวิต ผมก็ไม่กล้าเกลียดคุณชายเย่! ยิ่งไปกว่านั้น ลูกคนเลวคนนั้นก็จะทำร้ายผม ถึงแม้ว่าคุณชายเย่จะไม่ฆ่ามัน ผมก็ต้องฆ่ามันอยู่ดี!ฆ่าได้ดี คุณชายเย่ฆ่าได้ดี!ขอบคุณคุณชายเย่ ที่ช่วยกำจัดคนชั่วในบ้านของผม!”ได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยพ่อลูกตระกูลหวัง แสดงท่าทางที่น่าเกลียด เผยให้เห็นความต่ำทรามของมนุษยชาติอย่างถึงที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอด คนหนึ่งผลักภาระความรับผิดชอบ โยนทุกอย่างให้พ่อของเขาอีกคนหนึ่ง ลูกชายถูกฆ่าตาย กลับตะโกนว่าฆ่าได้ดี!เย่เฟิงหัวเราะเยาะ เดิมทีเขาก็ตั้งใจจะฆ่าหวังหยวนป้า แต่เมื่อจะลงมือ เขาก็นึกถึงเจียงหว่านขึ้นมา“ผมสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่หุ้นของคุณในบริษัทเหล้าหวังป้า ต้องโอนให้เจียงหว่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”“ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! วันนี้คุณหนูเจียงตกใจ ผมควรชดเชยความเสียหายทางจิตใจให้แก่คุณหนูเจียง!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนป้าก็พยักหน้าอย่างรัวๆไม่เพียงแต่ไม่ลังเลหรือสงสาร แต่กลับตื่นเต้นอย่างสุดขีดเขารู้ว่าเมื่อเย่เฟิงตั้งเงื่อนไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 488
ใครจะคิดว่า หวังว่านเป่าเพื่อที่จะผลักภาระความรับผิดชอบของเขาต่อหน้าเย่เฟิง กลับไปกล่าวโทษพ่อของตัวเองเย่เฟิงหัวเราะเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “อภัยให้คุณ? ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ผมเคยให้โอกาสคุณ แต่คุณกลับไม่เห็นคุณค่า!”พูดจบ เขาก็ลูบแก้มตัวเอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า“อย่างนี้ดีกว่า คุณให้เฮยเซียตบผมสามที งั้นผมก็ตบคุณสามที!”“ถ้าคุณทนได้สามทีโดยไม่ตาย ผมจะปล่อยคุณไป เป็นไง?”หวังว่านเป่าเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่น มองไปที่ศพของเฮยเซีย แสดงออกถึงความหวาดกลัวเฮยเซียถูกเย่เฟิงฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เขาจะทนต่อหมัดของเย่เฟิงได้ถึงสามทีหรือ?แต่ตอนนี้ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก“ได้! ได้…”“ผมไม่ควรสั่งเฮยเซียให้ตบคุณ ผมควรตบ ควรตบ!”“เฮียเย่ โปรด…โปรดเมตตาด้วย!”หวังว่านเป่าพยักหน้าอย่างสั่นเทา ยังพยายามยิ้มเพื่อเอาใจเย่เฟิงเดินออกไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าเพี้ยะ!ต่อมา ก็ตบหน้าหวังว่านเป่าหลังจากเสียงดังกรอบ ร่างของหวังว่านเป่าก็หมุนไปพร้อมกับฟันที่เปื้อนเลือดหลายซี่!“อ๊า!”หลังจากที่หวังว่านเป่าล้มลง เขาก็ลุกขึ้นอย่างเซๆ ใบหน้าบวมเบี้ยว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 487
ตอนนี้ใบหน้าของพ่อลูกตระกูลหวังเต็มไปด้วยความตกตะลึง และดวงตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!เมื่อเห็นฉู่อันเจียงสั่งให้คนนำของขวัญที่มีค่ามหาศาลมาให้เย่เฟิง พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังถล่มลงมา!คนที่คุณฉู่จะมอบของขวัญให้ นั่นก็คือเย่เฟิง!ก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามเอาใจ “บุคคลสำคัญ” คนนี้ แต่ไม่เคยรู้เลยว่า “บุคคลสำคัญ” คนนี้กลับอยู่ตรงหน้ายิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้พ่อลูกตระกูลหวังตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าฉู่อันเจียงไม่ได้แค่ส่งของขวัญ แต่กำลังขอโทษเย่เฟิงด้วยแม้แต่เย่เฟิงบอกว่าจะฆ่าลูกชายของเขา เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างมาก!เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่านคนนี้ เป็นใครกันแน่?ถึงสามารถทำให้คนสำคัญของตระกูลฉู่ อดกลั้นได้ขนาดนี้!!ฟึบ!ในขณะนั้น ปรากฏว่าเฮยเซียกระโจนขึ้นมา ใช้ความเร็วสูงสุดในชีวิต พยายามหนีออกจากที่นี่หนี!ฆาตกรผู้นี้ ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวนี้ในใจ!ไม่ต้องพูดถึงว่าฉู่อันเจียงจะช่วยเย่เฟิงจัดการกับเขาหรือไม่ เพียงแค่พลังที่เย่เฟิงแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อกรได้ตัวประกันเจียงหว่านไม่เหลือแล้ว อีกฝ่ายจึงไม่ลังเลที่จะ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 486
แต่ฉากต่อไปกลับทำให้ทั้งสามคนต่างตกตะลึงปรากฏว่าฉู่อันเจียงส่งสายตาให้ลูกน้อง ชี้ไปที่เย่เฟิงอีกฝ่ายก็อุ้มเจียงหว่าน เดินไปหาเย่เฟิง “คุณชายเย่ ส่งคนคืนให้กับคุณแล้ว!”ตั้งแต่ฉู่อันเจียงมาถึง เย่เฟิงก็ยืนนิ่งเงียบอยู่ตลอดตอนนี้อุ้มเจียงหว่านมาแล้ว เขาจึงพยักหน้าให้ฉู่อันเจียง “ขอบคุณครับ!”“คุณชายเย่ไม่ต้องเกรงใจครับ! ผมเชื่อว่าแม้ผมจะไม่มา คุณก็มีวิธีจัดการเองได้”ฉู่อันเจียงหัวเราะกล่าวณ เวลานี้ พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียต่างก็ตกใจ!“คุณฉู่! คุณ… คุณนี่…”หวังหยวนป้ามองฉู่อันเจียง แล้วพูดอย่างงงงวยว่า“คุณฉู่ คุณทำไม… ทำไมถึงส่งเจียงหว่านให้เย่เฟิง?”หวังว่านเป่าก็อึ้งไปจนพูดไม่ออก“คุณชายเย่คือคนที่ผมจะส่งของขวัญให้ ของขวัญชิ้นใหญ่ที่พวกคุณเตรียมไว้ ผมส่งให้คุณชายเย่ไม่ถูกต้องหรือ?”ฉู่อันเจียงหัวเราะเยาะ ถามอย่างเยาะเย้ย“อ้า!”ได้ยินดังนั้น พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียก็อึ้งไปสีหน้าแสดงความประหลาดใจอย่างสุดขีด!อะไรนะ?ที่คุณฉู่บอกว่าจะมาส่งของขวัญ คนๆนั้น…คือเย่เฟิงเหรอ?นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น?ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เป็นไปได้ยังไง?คุณฉู่กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 485
หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าเย่เฟิงเปลี่ยนไป คิดว่าเขากลัวดังนั้น จึงรีบข่มขู่เย่เฟิงอีกครั้งแต่ไม่คิดว่า เย่เฟิงจะพูดอย่างนั้น!“เย่เฟิง มึงไม่รู้กลัวตายจริงๆ! ถึงกับไม่แคร์ชีวิตตัวเองเพื่อเจียงหว่านเลยใช่ไหม?”หวังว่านเป่ากัดฟันพูดเย่เฟิงหัวเราะเยาะ กำลังจะพูดอะไรบางอย่างติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ดๆ…แต่ในขณะนั้น เสียงแตรรถดังขึ้นเห็นรถ SUV และรถตู้ 7 ที่นั่งหลายคัน วิ่งเข้ามาทางประตูโรงเหล้าที่เย่เฟิงทำลายอย่างเร็วจากป้ายทะเบียน“เจียง A” เห็นได้ชัดว่ามาจากเมืองเจียงหยาง เมืองเอกรถเหล่านี้จอดลง มีคนลงจากรถชายวัยกลางคนผู้มีอำนาจ คือฉู่อันเจียง!!“เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่อันเจียงขมวดคิ้ว มองดูสถานการณ์ แล้วถามด้วยความสงสัยเขามองไปที่พ่อลูกตระกูลหวังที่จับผู้หญิงสวย แล้วมองไปที่เฮยเซียและเย่เฟิงตอนนั้น เย่เฟิงก็มองมา สายตาของทั้งสองก็ปะทะกันเมื่อฉู่อันเจียงเห็นใบหน้าของเย่เฟิง ก็ตกตะลึงบุคคลสำคัญของตระกูลฉู่ ดวงตาเป็นประกาย ใจก็คิดไปต่างๆนานาแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังไม่แสดงท่าทีอะไร“คุณฉู่ คุณมาถึงแล้วเหรอครับ?”หวังหยวนป้าเห็นฉู่อันเจียง จึงรีบทักทายด้วยความอ่อนน้อมหวัง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 484
“กูไม่เชื่อหรอกนะ!”“อ๊าก! อ๊าก!”เฮยเซียตะโกนด้วยความไม่พอใจ ใช้มีดพับแทงอย่างบ้าคลั่งไปที่ส่วนที่อ่อนแอของเย่เฟิง เช่นท้อง!กระทั่งสุดท้าย มีดพับในมือก็งอ แต่ก็ยังไม่เห็นว่ามีเลือดออก“ฆ่าคนยังไม่มีแรง ยังอยากจะเป็นคนเลวอีกเหรอ?”เย่เฟิงเยาะเย้ยตอนนี้ เฮยเซียอึ้งไป!พ่อลูกตระกูลหวังก็แสดงสีหน้าตกตะลึง!แม้แต่เจียงหว่าน ก็มองเย่เฟิงเหมือนมองปีศาจความกังวลและความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเธอหายไป ใจก็โล่งขึ้น“ไอ้หนุ่ม มึงเป็นใครกันแน่?”หวังหยวนป้าใบหน้ากระตุก ถามด้วยความสงสัย“ผมบอกอีกครั้ง ปล่อยเจียงหว่าน ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ!”“ไม่งั้น ปีหน้าวันนี้ จะเป็นวันครบรอบการตายของพวกคุณพ่อลูก!”เย่เฟิงพูดด้วยเสียงเย็น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายเมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนป้าก็จับเจียงหว่านแน่น กัดฟันพูดว่า “ไอ้หนุ่ม อย่ามาพูดจาขู่กรรโชก!ฉันเตือนมึง ตอนนี้เรายังฆ่ามึงไม่ได้ ไปให้พ้นซะ!ไม่งั้นเฮยเซียฆ่ามึงไม่ได้ เดี๋ยวก็จะมีคนมาฆ่ามึง!”เขามองเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ไม่กลัวที่จะบอกมึง เจ้าหนูคนนี้ เป็นของขวัญที่กูจะให้กับบุคคลสำคัญคนหนึ่ง! เธอไม่ใช่เมียของมึง อย่ามายุ่ง อย่าไป
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 483
“ฮ่าๆๆๆ…สะใจไหม?”หวังว่านเป่าหัวเราะอย่างพึงใจหวังหยวนป้าอุ้มเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ถูกต้องแล้ว เป็นอย่างนั้นแหละ! อย่าขยับ ไม่งั้นz,จะฆ่าเจ้าหนูคนนี้!”เย่เฟิงหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาเปล่งประกายความเย็นชาพูดตามตรง ฝ่ามือของเฮยเซียที่ตบหน้าเขา ไม่เจ็บเลยแค่ฝีมือระดับกลาง ไม่สามารถทำร้ายเย่เฟิงได้!แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเจ็บหรือไม่เจ็บ แต่เป็นการดูหมิ่น!แต่เจียงหว่านอยู่ในมือของพ่อลูกตระกูลหวัง ปืนจ่ออยู่ที่หัวเธอ เย่เฟิงไม่กล้าลงมือแม้จะถูกตบ ก็รู้สึกอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับความปลอดภัยของเจียงหว่าน มันไม่สำคัญเลย!เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!ต่อมา เฮยเซียตบหน้าเย่เฟิงอีกสองครั้งด้วยความแค้นและความสะใจ เมื่อครู่ถูกไอ้หนุ่มนี่เตะจนพ่นเลือด เขาก็เก็บความแค้นเอาไว้ ตอนนี้รู้สึกได้ถึงการระบายความแค้น“อู้อู…”เมื่อเห็นเช่นนั้น เจียงหว่านดิ้นรนอย่างแรง เสียงกระวนกระวายดังออกมาจากลำคอดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความโกรธแค้นและความรู้สึกผิด“ฮ่าๆๆ…คันจังเลย!”เย่เฟิงหัวเราะ พูดราวกับไม่ใส่ใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พ่อลูกตระกูลหวังก็โกรธ“ไอ้เวร! ยังกล้าเยาะเย้ยอีกเหรอ? ลุงเซีย ตบมันให้ตาย! ดูเห
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 482
เฮยเซียยิ้มเยาะแชะ!แต่ในพริบตา เย่เฟิงแค่สะบัดมือ มีดพับในมือของเฮยเซียก็หลุดออกไป!มือที่จับมีดของเฮยเซีย บริเวณโคนนิ้วมือฉีกขาดเลือดไหลรู้สึกถึงแรงที่น่ากลัว ทำให้มือชาทั้งข้าง!สีหน้าของเฮยเซียเปลี่ยนไปทันที แสดงความตกใจตอนนี้ การถอยหลังหนีไปก็สายเกินไป เขาจึงต้องใช้พลังของวิชาเสื้อเกราะเหล็กอย่างไม่ลังเลปัง!พร้อมกับเสียงทึบ เขาก็ถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไปหลังจากล้มลง เขาก็พ่นเลือดออกมา แล้วลุกขึ้นอย่างเซๆ!เย่เฟิงเลิกคิ้ว ดวงตาแสดงความประหลาดใจแม้ว่าเขาจะเตะออกไปแบบไม่ตั้งใจ แต่แรงก็รุนแรงมาก โดยปกติแล้วอีกฝ่ายน่าจะตายหรือบาดเจ็บสาหัสแต่กลับลุกขึ้นได้?ดูเหมือนว่าคนคนนี้ จะเป็นนักรบที่ฝึกฝนการป้องกันร่างกาย?ตอนนั้น หวังว่านเป่าเห็นเฮยเซียถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไป และยังพ่นเลือดออกมา จึงแสดงความหวาดกลัวและตกใจ“ไอ้เวร!”หลังจากด่าไปคำหนึ่ง เขาก็หันหลังวิ่งเข้าไปในวิลล่าเย่เฟิงเห็นดังนั้น ก็จะวิ่งตามไปแต่ในขณะนั้น เห็นคนอีกคนลากผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมาไม่ใช่หวังหยวนป้ากับเจียงหว่าน จะเป็นใครได้อีก?“หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นผมจะยิงเธอให้ตาย!”หวังหยวนป้าเ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 481
แน่นอน ฉู่อันเจียงจะไม่พูดมากกับหวังหยวนป้ายิ่งจะไม่บอกว่าตัวเองมาขอโทษให้คนอื่น อย่างนั้นจะเสียหน้าแค่บอกอีกฝ่ายว่า ตัวเองมาส่งของขวัญ!“อ๋อ? คุณฉู่จะส่งของขวัญให้ใครเหรอครับ? ฝ่ายนั้นเป็นชายหรือหญิง?”หวังหยวนป้าอึ้งไป แล้วถาม“ชาย แล้วไง? อีกฝ่ายเป็นใคร ผมต้องรายงานให้คุณฟังด้วยเหรอ?”ฉู่อันเจียงถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ไม่ๆๆๆ แน่นอนว่าไม่…ฮ่าๆๆ!”หวังหยวนป้าหัวเราะแห้งๆหลังจากวางสายแล้ว ใบหน้าของเขาก็แสดงความประหลาดใจ ต่อมาคือสีหน้าที่ตื่นเต้นยิ่งขึ้น“พ่อ เป็นอะไรเหรอครับ?”หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องของพ่อ จึงถามด้วยความไม่เข้าใจหวังหยวนป้าหัวเราะว่า “รู้ไหม คุณฉู่มาส่งของขวัญให้คนอื่น!เชื่อหรือเปล่า?ด้วยสถานะของคุณฉู่ ถึงกับมาส่งของขวัญให้คนอื่นด้วยตัวเอง อีกฝ่าย…นั่นต้องเป็นบุคคลสำคัญขนาดไหน!”พูดพลาง ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น “แน่นอน ที่สำคัญที่สุดคือ บุคคลสำคัญคนนี้เป็นผู้ชาย! ฮ่าๆๆ เป็นผู้ชายก็ดี! เป็นผู้ชายก็ดี!คราวนี้ เราอาจจะได้รู้จักกับคนที่เจ๋งกว่านี้!”“ฮ่าๆ จริงเหรอครับ? คนที่ทำให้คุณฉู่ต้องมาส่งของขวัญเพื่อ
