เมื่อเย่เฟิงบอกว่าจะดูโทรศัพท์ ทางรอดสุดท้ายของชิวอี้ก็ได้หายไปติดตามหลีเอียนมานานขนาดนี้ แน่นอนว่าเขารู้ว่าหลีเอียนทุ่มเทมากแค่ไหน พยายามมากเท่าไหร่กับสัญญาสองปีนี้!ดังนั้น ดังนั้นถ้าความจริงได้ถูกเปิด เขาตกอยู่ในมือของหลีเอียน เข้าคุกก็ถือว่าบุญมากแล้วแต่คนที่รักพี่สาวอย่างคุณชายหลี ต้องฆ่าเขาแน่นอน!ดังนั้น ชิวอี้จะไม่มีวันยอมให้ตัวเองถูกจับ!ดังนั้นเขาจึงลงมือ!ตรงไปหาหลีเอียน!เพียงแค่จับอีกฝ่ายมาเป็นตัวประกัน ก็จะไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาถ้าวันนี้รอดไปได้ ชิวอี้เชื่อว่าด้วยความสามารถของเขาเองเขาจะทำอะไรก็ได้อีกอย่าง ฉู่เทียนหลงก็จะปกป้องเขาด้วย!ความเร็วในการลงมือของชิวอี้ นับว่าเร็วมาก!เขามาจากทหารกองกําลังพิเศษ ค่อนข้างมีทักษะไม่น้อย ไม่อยากนั้นก็ไม่มีทางมาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของหลีเอียนแต่เมื่อมือของเขาจะจับหลีเอียนในวินาทีต่อมา ก็ได้มีมืออีกมือก็ได้เข้ามาอย่างรวดเร็ว!เพี๊ยะ!“โอ้ย!”เสียงตบที่คมชัดพร้อมกับเสียงกรีดร้องเพราะความเจ็บปวด ร่างของชิวอี้กระะเด็นออกไปมือขวาก็ได้บิดจนเปลี่ยนรูป กระดูกของแขนทั้งหมดหักเป็นส่วนๆ!หน้าตาที่สวยของหลีเอียน ก็ได้มีคว
วินาทีถัดมา เธอใช้โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้โทรออก“เป็นไงบ้าง?มีข่าวอะไรใหม่?”ปลายสาย ก็ได้มีเสียงต่ำเข็มได้ดังขึ้น“ฉู่เทียนหลง นายใช้แผนที่สกปรกแบบนี้สนุกไหม?”หลีเอียนกัดฟันถามทางนั้นก็ได้เงียบไปสองสามวิ จากนั้นก็ได้วางสายไปใบหน้าที่เรียวเล็กของหลีเอียนก็ได้เคร่งขรึมลง จากนั้นก็ถามคนรอบข้างด้วยน้ําเสียงเย็นชา:“ยังอยู่ตรงนี้อีกทำไม? ไม่ต้องไปทำงานเหรอ?”เมื่อพูดจบ พนักงานก็รีบแยกย้ายกันไปประธานหลีประธานภูเขาน้ําแข็งนี้ค่อนข้างเข้มงวดพอสมควร……ครู่ต่อมาห้องทำงานประธานหลีเอียนได้โทรไปยังตระกูลหลี ให้คนเอาตัวชิวอี้ไปจัดการกับคนทรยศแบบนี้ แน่นอนว่าเธอจะไม่เลือกโทรแจ้งตํารวจ ในตระกูลมีวิธีการจัดการของตระกูล“คุณรู้ได้ไงว่ารอบตัวของฉันมีเครื่องดักฟัง?”ดวงตาที่สวยงามหลีเอียนจ้องมองเย่เฟิงและถาม“อ่อ ผมเคยเป็นทหารมาก่อน”เย่เฟิงก็แค่หาข้ออ้างพูดเถไป“เชอะ! ไม่อยากพูดก็ช่าง!”หลีเอียนเบะปากเธอ ก็ได้พูดอย่างงอนๆในเวลานี้ เธอก็ได้แสดงท่าทางสาวน้อยอย่างไม่เคยมีมาก่อนเมื่อมองไปที่ชายที่อยู่ตรงหน้า หลีเอียนยอมรับว่าเธอเริ่มอยากรู้อยากเห็นในตัวเขา แต่เพราะความหยิ่งผยองข
วันนี้ หลีเอียนจงใจออกจากบริษัทก่อนเวลา และไปที่โรงเรียนอนุบาลกับเย่เฟิงเพื่อรับนั่วนั่วรถที่ขับเป็นเบนท์ลีย์มุลซาน แต่คนขับได้เป็นเย่เฟิงบนถนน หลีเอียนขอให้เย่เฟิงหยุดและซื้อนาฬิกาอัจฉริยะที่ระบุบตำแหน่งได้ให้นั่วนั่วตามที่หลีเอียนว่า เจอกันที่้ห้องพักคนไข้ครั้งก่อนไม่นับ ครั้งนี้ถือว่าได้เจอกันเป็นครั้งแรก ตามหลักการเธอต้องส่งของขวัญให้นั่วนั่วเย่เฟิงไม่ได้พูดอะไร ก็แค่คิดในใจว่าผู้หญิงที่เกิดมาในตระกูลใหญ่ พวกมารยาทพิธีการมักจะรอบคอบ"พ่อค่ะ!"หลังเลิกเรียน นั่วนั่วเห็นเย่เฟิงในทันทีและวิ่งไปหาด้วยความสุขดูร่างเล็ก ๆ วิ่งเข้ามาหา เย่เฟิงยิ้มก็ได้ยิ้มอย่างอ่อนโยนเอามากเมื่อเห็นว่านั่วนั่วสามารถกระโดดโล่เต้นได้แบบนี้ ก็ต่างกับเด็กน้อยที่นอนรอความตายบนเตียงราวคนละคน เขาถือรู้สึกถึงความอ่อนโยนและความโชคดีในใจหลีเอียนยืนอยู่ข้างๆ มองดวงตาของเย่เฟิงในเวลานี้ ไม่รู้ว่าทําไมมันถึงรู้สึกหึงในใจตอนนี้ชายคนนี้ก็ได้ต่างกับ ชายที่ทำร้ายให้ชิวอี้พิการไปอย่างโหดเหี้ยมราวกับเป็นคนละคนไม่รู้ว่าทําไม หลีเอียนนึกถึงพ่อของเธอก็ได้รู้สึกแย่อยู่พักหนึ่ง มันจะดีแค่ไหนที่พ่อของตนนั้นจ
“นั่วนั่วอยากกินหม้อไฟ!”ดวงตาของเจ้าน้อยสว่างขึ้นและเลียลิ้นของตัวเอง หัวเหมือนแมวตะกละตัวน้อย“ฮ่าฮ่า ได้ครับ งั้นพวกเราไปกินหม้อไฟกัน!”เย่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มหลีเอียนไม่ได้ขัด แม้ว่าเธอจะเย็นชา แต่เธอจะไม่ทำแบบนั้นกับเด็กยี่สิบนาทีต่อมา...ตามที่หลีเอียนแนะนำ เย่เฟิงขับรถมาที่ร้านหนึ่งในหยุนเฉิง ชื่อร้าน“ความรักเดือด”เมื่อเทียบกับแบรนด์ที่มีชื่อเสียงอย่างไหตี่เลา ร้านหม้อไฟแห่งนี้มีความโดดเด่นกว่า มีคุณภาพสูงกว่า และได้สดใหม่และซอสอร่อยกว่าแน่นอน ราคาก็สูงกว่าเช่นกัน!เมื่อเทียบกับกับไหตี่เลา คนที่มีหน้ามีตาในในหยุนเฉิงชอบมากินหม้อไฟที่นี่“โยว่!นี่คุณหนูใหญ่หลีไม่ใช่เหรอ? ช่างบังเอิญจริงๆ!”ตอนที่สามคนลงรถ เดินไปที่ประตูร้านหม้อไฟ เสียงที่ดูเสียดสีก็ได้ดังขึ้นก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยอัญมณี ควงชายหัวล้าน ซึ่งบังเอิญได้พบกับพวกเย่เฟิงสามคนที่ประตูพอดีสายตาที่ผู้หญิงคนนั้นมองหลีเอียน ก็เต็มไปด้วยการยั่วยุและการล้อเลียนสีหน้าของชายหัวล้านก็ไม่เป็นมิตรเช่นกัน!ตระกูลหลีในเมืองหยุนเฉิง และถือได้ว่าเป็นตระกูลใหญ่ และคนส่วนใหญ่มักจะให้เกียรติ์ตระกูลหลีหลีเอ
เมื่อเห็นเย่เฟิงปกป้องเธอจากด้านหน้า ได้ยินคําพูดของผู้ชายคนนี้ หัวใจของหลีเอียนก็สงบลงเล็กน้อยเธอรู้ เรื่องในวันนี้ เธอไม่ต้องออกหน้าก็ได้เธอถนัดเรื่องในโลกธุรกิจ แต่กับเรื่องแบบนี้ หลีเอียนไม่รู้ว่าจะจัดการยังไง“เจ้าหนุ่ม แกพูดอะไร?”เติ้งเหว่ยเหมาจ้องมองเย่เฟิงและถาม“หมาตัวนี้มาจากไหน เจ้านายแกยังไม่พูดอะไรเลย แกเห่าอะไร?”และใบหน้าของซุนหงน่าก็แดงมาก และเธอชี้ไปที่จมูกของเย่เฟิงแล้วก็ด่าอย่างหงุดหงิด“ผู้หญิงสกปรก ด่าพ่อของฉันไม่ได้นะ!”เมื่อนั่วนั่วได้ยินพ่อของเธอถูกด่า ก็ได้โมโหทันทีใบหน้าเล็กๆ ก็ได้ตะโกนด้วยความโกรธ“เด็กเวรนี่มาจากไหน? กล้ามาด่าฉัน? ฉันตีแกตายแน่!”ซุนหงน่าพูดเสียงแหลม ก็ได้จะตบนั่วนั่วเย่เฟิงจะปล่อยให้นั่วนั่วโดนตบได้ยังไง ก็ได้รีบดึงเจ้าตัวเล็กไปข้างหลังเวลาเดียวกัน สายตาก็ได้เยือกเย็นขึ้น!“หมาอย่างแกมองอะไรอยู่ห๊ะ? นี่คือลูกสาวของแกเหรอ? พ่อชอบเห่า ลูกก็ได้เลียนแบบใช่ไหม?”ซุนหงน่าด่าได้น่าเกลียดเอามากๆเย่เฟิงพูดประโยคนั้น เหมือนว่าจะได้ไปเหยียบหางของเธอเข้าแล้ววินาทีถัดมา เธอมองไปที่หลีเอียนด้วยรอยยิ้นเย็นชา :“คุณหนูหลี คิดไม่ถึง
ขณะที่เขาพูด เขายกมือขึ้นเพื่อตบเย่เฟิงเย่เฟิงรีบหลบ:“อย่าแตะต้องฉัน มันสกปรก!”“เจ้าหนุ่ม ทางที่ดีแกพูดออกมาให้ชัดเจน ! โรคอะไร มึงแม่งหมายความว่าอะไร?”ใบหน้าของเติ้งเหว่ยเหมาเปลี่ยนไป สีหน้าของเขาก็ได้ตึงเครียด“ถ้าฉันเดาไม่ผิด ภรรยาของแกไม่ได้ให้แกแตะมานานกว่าสามเดือนแล้วใช่ไหม? เพราะเธอได้โรคสกปรก และเธอจะไม่กล้าให้แกแตะจนกว่าเธอจะหาย ถ้าแกไม่เชื่อ แกสามารถเปิดเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาดูด้วยตัวเอง!ส่วนเป็นโรคนี้ได้ยังไง ฉันไม่ต้องพูดอะไรมากแล้วใช่ไหม? หึๆ……”เย่เฟิงมีสีหน้าเรียบๆเมื่อพูดจบ ซุนหงน่าที่ได้โวยวายมาตลอด ก็ได้มองเย่เฟิงด้วยสายตาที่น่าหวาดกลัวชายคนนี้รู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นโรคสกปรก?ซุนหงน่าแต่งงานกับเติ้งเหว่ยเหมาซึ่งแก่กว่าเธอมากกว่า 20 ปีเพื่อเงินไม่ว่ายังไงเติ้งเหว่ยเหมาก็แก่แล้ว ชีวิตสามีภรรยาของพวกเขาก็ไม่กลมกลืนกันมากนัก และซุนหงน่าก็ได้เป็นหญิงที่อยากมาตลอดเธอเอาเงินของเติ้งเหว่ยเหมา ไปเลี้ยงหนุ่มอายุน้อยด้านนอกโรคของเธอ ก็ได้มาอย่างนี้“น่าน่า! นี่มันเรื่องอะไร? ”เติ้งเหว่ยเหมาถามด้วยใบหน้าเคร่งเครียด“ที่รัก คุณอย่าฟังเรื่องไร้สาระของเขา! ฉัน
“ผิดแล้ว! ฉันไม่ต้องการให้ลูกสาวของฉันเห็นความตายของพวกแก!”สายตาของเย่เฟิงก็ได้เคร่งครึม แล้วก็ได้ปล่อยไออาฆาตออกมา และพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาในเวลานี้ ประตูห้องส่วนตัวถูกล็อคและมีนักฆ่าแปดคนที่ปลอบตัวเป็นพนักงานมา!เวลานี้ พวกเขาทั้งหมดจ้องมองเย่เฟิงด้วยเจตนาฆ่าผู้นําคือชายหนุ่มผมยาว ที่มีออร่าที่ชั่วร้ายและเย็นชาบนร่างกายของเขา“เจ้าหนุ่ม ฉันไม่รู้ว่าแกได้ความมั่นใจมาจากไหน”ขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มชั่วร้ายผมยาวมองไปที่หลีเอียน และเยาะเย้ย:“คุณหนูหลี คราวนี้คุณทําให้คุณชายใหญ่โกรธมาก คุณชายใหญ่สั่งให้ฆ่าผู้ชายคนนี้ต่อหน้าคุณ ให้คุณเห็นว่า เขานั้นได้ซวยเพราะคุณขนาดไหน”เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าที่เรียวสวยของหลีเอียน ก็ดูไม่ดีเล็กน้อยอีกฝ่ายไม่ได้พูดชื่อฉู่เทียนหลงไปตรงๆ แต่หลีเอียนจะไม่รู้ได้ยังไงว่าคุณชายใหญ่ที่พวกเขาพูดถึงคือใคร“พวกแกกล้ามาก! ถ้าจะฆ่าเขา ก็มาฆ่าฉันก่อน!”หลีเอียนกัดฟัน พูดอย่างนั้นจบเขาก็ได้ไปขวางหน้าเย่เฟิง โดยใช้ร่างกายที่อ่อนแอของเธอปกป้องเย่เฟิง“เย่เฟิง คุณกระโดดออกจากหน้าต่างพร้อมกับนั่วนั่วเร็ว! พวกเขาไม่กล้าทําอะไรฉัน!”เธอพูดอย่างกังวล และในขณะ
ใบหน้าของเย่เฟิงน่ากลัว ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายฟิ้ว!ในเวลานั้น ฆาตกรคนหนึ่งวิ่งเข้ามา มีดคมในมือของเขาก็ตรงไปที่หน้าท้องของเย่เฟิงทักษะของเขามีความคล่องตัว เห็นได้ชัดว่าได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพแต่ว่า ต่อให้เป็นมืออาชีพขนาดไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทะลุขีดจํากัดของร่างกายมนุษย์แต่เย่เฟิงตรงหน้าพวกเขา ภายใต้การหล่อเลี้ยงของพลังมังกร ก็ราวกับว่าเป็นเหมือน“ยอดมนุษย์”และทุกวันนี้เขายังไม่หยุดฝึกฝน“วิญญาณมังกรมุ่งมั่นสู่เส้นทางเซียน”นอกจากร่างกายที่ฟัดแทงไม่ได้แล้ว เย่เฟิงยังเชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้เชิงรุกและการฆ่าแล้วเพี๊ยะ!ระหว่างสายฟ้าฟาด เย่เฟิงคว้าข้อมือของนักฆ่าได้อย่างแม่นยําแค่ออกแรง กระดูกมือของอีกฝ่ายก็ได้แตกละเอียดมีดคมในมือของฝ่ายตรงข้ามก็หลุดออกมา และเย่เฟิงก็แย่งมันไปในทันที!ตึง!มีเสียงใบมีดบาดเข้าเนื้อหนัง และมีดก็ได้แทงไปที่ลําคอของนักฆ่าความเจ็บปวดของกระดูกมือแตก ทําให้นักฆ่าอยากกรีดร้องตามสัญชาตญาณ แต่เสียงกรีดร้องหยุดลงอย่างกะทันหันดวงตาของนักฆ่าเบิกกว้าง และเลือดพุ่งออกมาจากลําคอของเขา ซึ่งทำได้เพียงออกเสียง“อึก อึก”เท่านั้น ใบหน้านั้นก็ได้เต็