วันนี้ หลีเอียนจงใจออกจากบริษัทก่อนเวลา และไปที่โรงเรียนอนุบาลกับเย่เฟิงเพื่อรับนั่วนั่วรถที่ขับเป็นเบนท์ลีย์มุลซาน แต่คนขับได้เป็นเย่เฟิงบนถนน หลีเอียนขอให้เย่เฟิงหยุดและซื้อนาฬิกาอัจฉริยะที่ระบุบตำแหน่งได้ให้นั่วนั่วตามที่หลีเอียนว่า เจอกันที่้ห้องพักคนไข้ครั้งก่อนไม่นับ ครั้งนี้ถือว่าได้เจอกันเป็นครั้งแรก ตามหลักการเธอต้องส่งของขวัญให้นั่วนั่วเย่เฟิงไม่ได้พูดอะไร ก็แค่คิดในใจว่าผู้หญิงที่เกิดมาในตระกูลใหญ่ พวกมารยาทพิธีการมักจะรอบคอบ"พ่อค่ะ!"หลังเลิกเรียน นั่วนั่วเห็นเย่เฟิงในทันทีและวิ่งไปหาด้วยความสุขดูร่างเล็ก ๆ วิ่งเข้ามาหา เย่เฟิงยิ้มก็ได้ยิ้มอย่างอ่อนโยนเอามากเมื่อเห็นว่านั่วนั่วสามารถกระโดดโล่เต้นได้แบบนี้ ก็ต่างกับเด็กน้อยที่นอนรอความตายบนเตียงราวคนละคน เขาถือรู้สึกถึงความอ่อนโยนและความโชคดีในใจหลีเอียนยืนอยู่ข้างๆ มองดวงตาของเย่เฟิงในเวลานี้ ไม่รู้ว่าทําไมมันถึงรู้สึกหึงในใจตอนนี้ชายคนนี้ก็ได้ต่างกับ ชายที่ทำร้ายให้ชิวอี้พิการไปอย่างโหดเหี้ยมราวกับเป็นคนละคนไม่รู้ว่าทําไม หลีเอียนนึกถึงพ่อของเธอก็ได้รู้สึกแย่อยู่พักหนึ่ง มันจะดีแค่ไหนที่พ่อของตนนั้นจ
“นั่วนั่วอยากกินหม้อไฟ!”ดวงตาของเจ้าน้อยสว่างขึ้นและเลียลิ้นของตัวเอง หัวเหมือนแมวตะกละตัวน้อย“ฮ่าฮ่า ได้ครับ งั้นพวกเราไปกินหม้อไฟกัน!”เย่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มหลีเอียนไม่ได้ขัด แม้ว่าเธอจะเย็นชา แต่เธอจะไม่ทำแบบนั้นกับเด็กยี่สิบนาทีต่อมา...ตามที่หลีเอียนแนะนำ เย่เฟิงขับรถมาที่ร้านหนึ่งในหยุนเฉิง ชื่อร้าน“ความรักเดือด”เมื่อเทียบกับแบรนด์ที่มีชื่อเสียงอย่างไหตี่เลา ร้านหม้อไฟแห่งนี้มีความโดดเด่นกว่า มีคุณภาพสูงกว่า และได้สดใหม่และซอสอร่อยกว่าแน่นอน ราคาก็สูงกว่าเช่นกัน!เมื่อเทียบกับกับไหตี่เลา คนที่มีหน้ามีตาในในหยุนเฉิงชอบมากินหม้อไฟที่นี่“โยว่!นี่คุณหนูใหญ่หลีไม่ใช่เหรอ? ช่างบังเอิญจริงๆ!”ตอนที่สามคนลงรถ เดินไปที่ประตูร้านหม้อไฟ เสียงที่ดูเสียดสีก็ได้ดังขึ้นก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยอัญมณี ควงชายหัวล้าน ซึ่งบังเอิญได้พบกับพวกเย่เฟิงสามคนที่ประตูพอดีสายตาที่ผู้หญิงคนนั้นมองหลีเอียน ก็เต็มไปด้วยการยั่วยุและการล้อเลียนสีหน้าของชายหัวล้านก็ไม่เป็นมิตรเช่นกัน!ตระกูลหลีในเมืองหยุนเฉิง และถือได้ว่าเป็นตระกูลใหญ่ และคนส่วนใหญ่มักจะให้เกียรติ์ตระกูลหลีหลีเอ
เมื่อเห็นเย่เฟิงปกป้องเธอจากด้านหน้า ได้ยินคําพูดของผู้ชายคนนี้ หัวใจของหลีเอียนก็สงบลงเล็กน้อยเธอรู้ เรื่องในวันนี้ เธอไม่ต้องออกหน้าก็ได้เธอถนัดเรื่องในโลกธุรกิจ แต่กับเรื่องแบบนี้ หลีเอียนไม่รู้ว่าจะจัดการยังไง“เจ้าหนุ่ม แกพูดอะไร?”เติ้งเหว่ยเหมาจ้องมองเย่เฟิงและถาม“หมาตัวนี้มาจากไหน เจ้านายแกยังไม่พูดอะไรเลย แกเห่าอะไร?”และใบหน้าของซุนหงน่าก็แดงมาก และเธอชี้ไปที่จมูกของเย่เฟิงแล้วก็ด่าอย่างหงุดหงิด“ผู้หญิงสกปรก ด่าพ่อของฉันไม่ได้นะ!”เมื่อนั่วนั่วได้ยินพ่อของเธอถูกด่า ก็ได้โมโหทันทีใบหน้าเล็กๆ ก็ได้ตะโกนด้วยความโกรธ“เด็กเวรนี่มาจากไหน? กล้ามาด่าฉัน? ฉันตีแกตายแน่!”ซุนหงน่าพูดเสียงแหลม ก็ได้จะตบนั่วนั่วเย่เฟิงจะปล่อยให้นั่วนั่วโดนตบได้ยังไง ก็ได้รีบดึงเจ้าตัวเล็กไปข้างหลังเวลาเดียวกัน สายตาก็ได้เยือกเย็นขึ้น!“หมาอย่างแกมองอะไรอยู่ห๊ะ? นี่คือลูกสาวของแกเหรอ? พ่อชอบเห่า ลูกก็ได้เลียนแบบใช่ไหม?”ซุนหงน่าด่าได้น่าเกลียดเอามากๆเย่เฟิงพูดประโยคนั้น เหมือนว่าจะได้ไปเหยียบหางของเธอเข้าแล้ววินาทีถัดมา เธอมองไปที่หลีเอียนด้วยรอยยิ้นเย็นชา :“คุณหนูหลี คิดไม่ถึง
ขณะที่เขาพูด เขายกมือขึ้นเพื่อตบเย่เฟิงเย่เฟิงรีบหลบ:“อย่าแตะต้องฉัน มันสกปรก!”“เจ้าหนุ่ม ทางที่ดีแกพูดออกมาให้ชัดเจน ! โรคอะไร มึงแม่งหมายความว่าอะไร?”ใบหน้าของเติ้งเหว่ยเหมาเปลี่ยนไป สีหน้าของเขาก็ได้ตึงเครียด“ถ้าฉันเดาไม่ผิด ภรรยาของแกไม่ได้ให้แกแตะมานานกว่าสามเดือนแล้วใช่ไหม? เพราะเธอได้โรคสกปรก และเธอจะไม่กล้าให้แกแตะจนกว่าเธอจะหาย ถ้าแกไม่เชื่อ แกสามารถเปิดเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาดูด้วยตัวเอง!ส่วนเป็นโรคนี้ได้ยังไง ฉันไม่ต้องพูดอะไรมากแล้วใช่ไหม? หึๆ……”เย่เฟิงมีสีหน้าเรียบๆเมื่อพูดจบ ซุนหงน่าที่ได้โวยวายมาตลอด ก็ได้มองเย่เฟิงด้วยสายตาที่น่าหวาดกลัวชายคนนี้รู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นโรคสกปรก?ซุนหงน่าแต่งงานกับเติ้งเหว่ยเหมาซึ่งแก่กว่าเธอมากกว่า 20 ปีเพื่อเงินไม่ว่ายังไงเติ้งเหว่ยเหมาก็แก่แล้ว ชีวิตสามีภรรยาของพวกเขาก็ไม่กลมกลืนกันมากนัก และซุนหงน่าก็ได้เป็นหญิงที่อยากมาตลอดเธอเอาเงินของเติ้งเหว่ยเหมา ไปเลี้ยงหนุ่มอายุน้อยด้านนอกโรคของเธอ ก็ได้มาอย่างนี้“น่าน่า! นี่มันเรื่องอะไร? ”เติ้งเหว่ยเหมาถามด้วยใบหน้าเคร่งเครียด“ที่รัก คุณอย่าฟังเรื่องไร้สาระของเขา! ฉัน
“ผิดแล้ว! ฉันไม่ต้องการให้ลูกสาวของฉันเห็นความตายของพวกแก!”สายตาของเย่เฟิงก็ได้เคร่งครึม แล้วก็ได้ปล่อยไออาฆาตออกมา และพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาในเวลานี้ ประตูห้องส่วนตัวถูกล็อคและมีนักฆ่าแปดคนที่ปลอบตัวเป็นพนักงานมา!เวลานี้ พวกเขาทั้งหมดจ้องมองเย่เฟิงด้วยเจตนาฆ่าผู้นําคือชายหนุ่มผมยาว ที่มีออร่าที่ชั่วร้ายและเย็นชาบนร่างกายของเขา“เจ้าหนุ่ม ฉันไม่รู้ว่าแกได้ความมั่นใจมาจากไหน”ขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มชั่วร้ายผมยาวมองไปที่หลีเอียน และเยาะเย้ย:“คุณหนูหลี คราวนี้คุณทําให้คุณชายใหญ่โกรธมาก คุณชายใหญ่สั่งให้ฆ่าผู้ชายคนนี้ต่อหน้าคุณ ให้คุณเห็นว่า เขานั้นได้ซวยเพราะคุณขนาดไหน”เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าที่เรียวสวยของหลีเอียน ก็ดูไม่ดีเล็กน้อยอีกฝ่ายไม่ได้พูดชื่อฉู่เทียนหลงไปตรงๆ แต่หลีเอียนจะไม่รู้ได้ยังไงว่าคุณชายใหญ่ที่พวกเขาพูดถึงคือใคร“พวกแกกล้ามาก! ถ้าจะฆ่าเขา ก็มาฆ่าฉันก่อน!”หลีเอียนกัดฟัน พูดอย่างนั้นจบเขาก็ได้ไปขวางหน้าเย่เฟิง โดยใช้ร่างกายที่อ่อนแอของเธอปกป้องเย่เฟิง“เย่เฟิง คุณกระโดดออกจากหน้าต่างพร้อมกับนั่วนั่วเร็ว! พวกเขาไม่กล้าทําอะไรฉัน!”เธอพูดอย่างกังวล และในขณะ
ใบหน้าของเย่เฟิงน่ากลัว ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายฟิ้ว!ในเวลานั้น ฆาตกรคนหนึ่งวิ่งเข้ามา มีดคมในมือของเขาก็ตรงไปที่หน้าท้องของเย่เฟิงทักษะของเขามีความคล่องตัว เห็นได้ชัดว่าได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพแต่ว่า ต่อให้เป็นมืออาชีพขนาดไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทะลุขีดจํากัดของร่างกายมนุษย์แต่เย่เฟิงตรงหน้าพวกเขา ภายใต้การหล่อเลี้ยงของพลังมังกร ก็ราวกับว่าเป็นเหมือน“ยอดมนุษย์”และทุกวันนี้เขายังไม่หยุดฝึกฝน“วิญญาณมังกรมุ่งมั่นสู่เส้นทางเซียน”นอกจากร่างกายที่ฟัดแทงไม่ได้แล้ว เย่เฟิงยังเชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้เชิงรุกและการฆ่าแล้วเพี๊ยะ!ระหว่างสายฟ้าฟาด เย่เฟิงคว้าข้อมือของนักฆ่าได้อย่างแม่นยําแค่ออกแรง กระดูกมือของอีกฝ่ายก็ได้แตกละเอียดมีดคมในมือของฝ่ายตรงข้ามก็หลุดออกมา และเย่เฟิงก็แย่งมันไปในทันที!ตึง!มีเสียงใบมีดบาดเข้าเนื้อหนัง และมีดก็ได้แทงไปที่ลําคอของนักฆ่าความเจ็บปวดของกระดูกมือแตก ทําให้นักฆ่าอยากกรีดร้องตามสัญชาตญาณ แต่เสียงกรีดร้องหยุดลงอย่างกะทันหันดวงตาของนักฆ่าเบิกกว้าง และเลือดพุ่งออกมาจากลําคอของเขา ซึ่งทำได้เพียงออกเสียง“อึก อึก”เท่านั้น ใบหน้านั้นก็ได้เต็
เย่เฟิงไม่รู้ ว่าได้มีคนกำลังมาหาเรื่องตนในห้องนั้น ก็ได้เต็มไปด้วยแรงอาฆาต!หลีเอียนดูฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าของเธอ ก็ตกตะลึงไปแล้ว!ช่วงเช้า เธอเห็นเย่เฟิงทำให้ชิวอี้ที่ มาจากทหารกองกำลังพิเศษพิการ ก็ได้ประหลาดใจพอแล้วแต่เมื่อเทียบกับความตกใจ ตอนนี้ ก็เหมือนกับแม่มดตัวน้อยปะทะกับแม่มดตัวใหญ่ใบมีด ได้สั่นไหว เลือดก็ได้สาดไปทั่ว!เย่เฟิงได้เอามีดที่ได้แย่งมา แล้วก็ต่อสู้กับนักฆ่าอีกเจ็ดคนที่เหลือแต่ว่า ตำแหน่งของนัก ล่าและเหยื่อนั้นได้ถูกสลับกัน!ตึง!และก็ได้มีเสียงแทงดังขึ้น นักฆ่าคนที่เจ็ดก็ได้จับคอของตัวเองแล้วล้มลง ตรงนั้นเหมือนว่าได้มีหลุดแผลเพิ่มขึ้นดูเหมือนว่าเขากลัวจริงๆว่าเสียงกรีดร้องของนักฆ่าเหล่านี้จะปลุกนั่วนั่วตื่น เย่เฟิงก็ได้โจมตีไปที่คอของพวกเขาทั้งหมด!ในที่สุด ก็เหลือชายหนุ่มผมยาวคนนั้นคนเดียว!เห็นว่าอีกฝ่ายเต็มไปด้วยแรงอาฆาต มือก็ได้แกว่งมีดอย่างแรง อาศัยตอนที่เย่เฟิงฆ่าอีกคน ก็ได้แทงไปที่กลางหลังของเย่เฟิงชายหนุ่มผมยาว ก็เป็นนักฆ่าที่ไม่ควรประเมิณความสามารถของเขาต่ำ ความสามารถของเขาก็ได้ถึงระดับพลังแสงสว่าง!พรึด!ในเวลาต่อมา มีดของเขาก็ได
ก่อนที่จะโยนมีดทิ้ง เย่เฟิงได้ใส่พลังมังกรในนั้น จากนั้นควบคุมมีดผ่านพลังมังกรชายหนุ่มผมยาวมองไปที่มือขวาที่บินออกไป ดวงตาของเขาเกือบหลุดออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความน่าไม่เชื่อและความสยดสยองตอนที่ตั้งสติได้ กําลังจะกรีดร้อง ก็ได้มีอะไรแวบไป มือที่เหมือนกับเหล็กไหล ได้ไปบีบที่คอของเขา“ชู่ว!”คลิก!เย่เฟิงทําท่าเงียบ จากนั้นก็หักคอของหนุ่มผมยาวอย่างไร้ความปราณี“เฮ้อๆ ก็ว่ากันว่าปืนเร็วกว่ามีด ฉันจะไม่เชื่อได้อย่างไร?”เย่เฟิงยิ้มชั่วร้าย มองลงมาที่ชายหนุ่มผมยาวที่ยังไม่ได้ตายทันทีตรงพื้นชายหนุ่มผมยาวอ้าปาก และคนสุดท้ายก็ตายก่อนตายมีเพียงสองคําในความคิด: ปรมาจารย์!ใส่พลังลงวัตถุ แล้วก็ควบคุมมันมาฆ่าคน!นี่คือวิธีการของปรมาจารย์!คุณชายฉู่ ส่งพวกเขามามาฆ่าปรมาจารย์!“ไม่เป็นไรแล้ว ผมได้ฆ่าพวกเขาได้หมดแล้ว แต่ว่า คุณจะเก็บกวาดเรื่องพวกนี้ไหวไหม?”เย่เฟิงในเวลานี้ หยิบทิชชู่เปียกจากโต๊ะอาหาร ถามไปพร้อมกับเช็ดเลือดที่กระเด็นมาบนใบหน้าของเขาหลีเอียนใช้เวลานานกว่าจะตั้งสติได้ดวงตาสวยงามคู่นั้น มีความประหลาดใจและความหวาดหวั่นตน ได้หาปีศาจแบบไหนมาแสร้งทําเป็นคู่หมั้
เมื่อเห็นจู้ชิวหนานและศิษย์ปรากฏตัว เย่เฟิงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเล็กน้อย“หมอเทวดาจู้ อธิบายสิว่าพวกเขาจ่ายเงินจ้างคุณยังไงในการวางแผนทำร้ายผู้อาวุโสหลี”เย่เฟิงพูดพลางชี้ไปที่ครอบครัวหลีเทียนกังด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งสีหน้าของหลีเทียนกังและครอบครัวเปลี่ยนไปทันทีหัวใจเหมือนตกลงสู่หุบเหวหมอเทวดาจู้ยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ!พวกเขาไม่รอดแน่!แต่แล้ว…“อะไรนะ? จ้างฉันวางแผนทำร้ายผู้อาวุโสหลีเหรอ? คุณเย่ คุณพูดอะไรออกมาน่ะ?”“ใช่แล้ว หลังจากวันนั้นที่ฉันออกไป ฉันก็ยกผู้อาวุโสหลีให้คุณดูแลแทน ทำไมตอนนี้เธอถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ?”จู้ชิวหนานถามอย่างสงสัยคำพูดของจู้ชิวหนานทำให้สีหน้าของเย่เฟิงเปลี่ยนไปทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปในพริบตาเขาไม่คิดเลยว่าจู้ชิวหนานจะเปลี่ยนคำพูดยิ่งกว่านั้นยังทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งสิ้นดวงตาของเย่เฟิงเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะที่หลีเทียนกังและครอบครัวเริ่มยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ“หมอเทวดาจู้ คุณไม่รู้หรือว่า หลังจากคุณออกไป เย่เฟิงก็ทิ้งผู้อาวุโสหลีไว้โดยไม่สนใจอะไรเลย?”“ตอนนี้เขายังกล้าบอกว่าพวกเราจ้างคุณมาวางแผนทำร้ายผู้อาวุโสอีก!”หลีเทียนกังพ
สีหน้าของหลีเทียนกังและครอบครัวเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็ว ทั้งตกใจและโกรธแค้นส่วนสาวใช้ก็หน้าซีดด้วยความหวาดกลัว ภายใต้สายตาเย็นเยียบของ ท่านผู้บัญชาการเหอ จิตใจของเธอพังทลายลงทันที“ฉัน... ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นค่ะ! คุณผู้ชายรองให้ยาพวกนี้กับฉัน แล้วบอกให้ฉันพูดแบบนั้น!”“ฉัน... ฉันแค่ทำตามคำสั่ง ฉันบริสุทธิ์นะคะ!”คำพูดนี้ทำให้การที่หลีเทียนกังและครอบครัวพยายามใส่ร้ายเย่เฟิง กลายเป็นเรื่องจริงยิ่งกว่าชัดเจนหลีเทียนกัง หลี่เยว่ผิง และหลีถิง ต่างมองสาวใช้ด้วยสายตาแค้นเคืองจนเหมือนจะฆ่าเธอได้“พี่รอง ฉันไม่คิดเลยว่าพี่จะใช้พวกเรามาเป็นเครื่องมือแบบนี้!”“พี่รองกับพี่สะใภ้รอง พวกคุณทำเกินไปแล้ว!”“ฉันยังไปช่วยพวกคุณใส่ร้ายเย่เฟิงเมื่อครู่ พวกคุณจะฆ่าฉันหรือไง?”ในตอนนี้ ลุงสาม ลุงสี่ และอาเล็ก ของหลีเอียน ต่างแสดงสีหน้าโกรธแค้นพวกเขารู้สึกว่าตัวเองถูกครอบครัวของหลีเทียนกังหลอกใช้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นถูกจัดฉากโดยครอบครัวนี้!“ท่านผู้บัญชาการเหอ พวกเขาใส่ร้ายลูกเขยของฉัน ตอนนี้มีหลักฐานชัดเจนแล้ว สามารถจับกุมได้เลยใช่ไหมคะ?”สวีเพ่ยเพ่ย พูดพร้อมมองหลีเทียนกังด้วยสายตาเกลียดชัง
เมื่อเย่เฟิงชี้ไปที่ผู้อาวุโสหลีและบอกว่าเธอเป็นพยานของเขา ทุกคนในห้องถึงกับนิ่งอึ้ง“อะไรนะ? ผู้อาวุโสหลีเป็นพยานให้เย่เฟิง?”“เย่เฟิงบ้าหรือเปล่า?”“ใคร ๆ ก็รู้ว่าผู้อาวุโสเกลียดไอ้หน้าขาวนี่เข้าไส้ จะมาเป็นพยานให้เขาได้ยังไง?”หลีเทียนกังที่ตกใจในตอนแรก ถึงกับหัวเราะออกมา “นายจะให้แม่ฉันเป็นพยานให้นาย? ฮ่า ๆ ๆ…”“ไอ้หน้าขาว นายช่างกล้าคิดนะ?”หลีถิงเองก็หัวเราะเยาะหลี่เยว่ผิงยิ้มเย้ยอย่างกับฟังเรื่องขำขันสมาชิกตระกูลหลีทุกคนคิดว่าเย่เฟิงกำลังเพ้อฝันไปเองแต่เย่เฟิงยังคงมีสีหน้าเคร่งขรึมและมั่นใจ เขาหันไปหาผู้อาวุโสหลีและพูดว่า “ถึงเวลาที่คุณควรพูดอะไรบ้างแล้วครับ”ในสายตาเย้ยหยันและไม่เชื่อถือของทุกคน ผู้อาวุโสหลีกลับค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน ทุกคนมองเธอด้วยสายตาตกตะลึงผู้อาวุโสหลียอมทำตามเย่เฟิงอย่างนั้นเหรอ?เธอไม่ควรจะสนใจเย่เฟิงเลยด้วยซ้ำ!เมื่อเห็นเธอลุกขึ้นยืน บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไปทันที ทุกสายตามุ่งตรงไปยังเธอ“เย่เฟิงไม่เคยรักษาฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว”เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมทั้งมองครอบครัวของลูกชายคนรองด้วยสายตาเย็นชาคำ
พวกเขาทั้งครอบครัวคิดในใจ ถึงแม้ว่าเย่เฟิงจะมีฝีมือสูงส่งเพียงใดก็ไม่เชื่อว่า เขาจะกล้าต่อต้านหน่วยงานของรัฐ!ถ้าเขากล้าต่อต้าน ถึงเวลานั้น……ฮ่าๆ โทษหนักขึ้นอีกเท่าตัว!!“ใครกล้าจับตัวเขาไป?”ในขณะนั้น เสียงอันดังก้องกังวานก็ดังขึ้นมาเมื่อมองตามเสียงไป ก็พบชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าเคร่งขรึม พร้อมด้วยผู้ใต้บังคับบัญชาชุดลำลองหลายคน กำลังก้าวเข้ามาในบ้านเก่าตระกูลหลีอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นบุคคลผู้นี้ หลายคนที่รู้จักเขาก็แสดงสีหน้าตกตะลึง“ท่านผู้บัญชาการเหอ? ทำไมท่านถึงมา?”“นี่คือท่านผู้บัญชาการใหญ่ของหน่วยปราบปรามหยุนเฉิง วันนี้มาด้วยตนเอง!”“ท่านมาเพื่อ……”ในขณะนั้น หลีถิงจ้องมองท่านผู้บัญชาการเหอ แล้วตะโกนด้วยความไม่พอใจ: “คิดว่าตัวเองเป็นใคร? จะมาขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ของหน่วยปราบปราม? หรือว่าอยากตาย?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลีเทียนกังก็ตกใจ แล้วจ้องมองลูกสาวอย่างรุนแรง“หุบปาก!”หลีถิงไม่รู้จักท่านผู้บัญชาการเหอ แต่เขารู้จัก!และสารวัตรหลิวก็ตัวแข็ง รีบเดินเข้าไปหา“ท่านผู้บัญชาการ ท่าน…ทำไมท่านถึงมาครับ?”ท่านผู้บัญชาการเหอถามสารวัตรหลิวอย่างรุนแรง “ใครให้สิทธิ์คุณ
“ผมคือหลิวฉาง หัวหน้าสถานีตำรวจประจำเขตเป่ยเจีย หยุนเฉิง! คุณทำอะไรลงไป ผมว่าคุณควรสารภาพเดี๋ยวนี้ดีกว่า!”สารวัตรหลิวกล่าวด้วยเสียงเรียบเย็น สีหน้าดูเคร่งขรึม เย็นชา และแฝงไปด้วยอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวเย่เฟิงส่ายหน้า: “ฉันไม่ได้ทำอะไร จะสารภาพอะไรล่ะ?”หลีเทียนกังฮึดฮัด ยก“หลักฐาน”ขึ้นมา แล้วชี้ไปที่แม่บ้าน “เย่เฟิง วันนี้มีทั้งพยานและหลักฐาน แม้ว่าแกจะแก้ตัวก็ไร้ประโยชน์! ฉันบอกแกนะ แกหนีความผิดไม่พ้นแกรักษาแม่ฉันเพียงไม่กี่วัน แม่ฉันก็กลายเป็นแบบนี้ เหมือนตายทั้งเป็น!ตอนนี้พาแม่ฉันไปตรวจ ก็จะพบสารอาเซนิกเกินค่ามาตรฐานอย่างแน่นอน นี่เป็นฝีมือแก!”หลีถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง: “เย่เฟิง ตอนนี้เรามีทั้งพยานและหลักฐาน แกหนีไม่รอดหรอก! หรือว่าจะไม่พาไปตรวจร่างกายให้ย่าฉันดู ว่าตรงกับหลักฐานหรือไม่?”“น้องชายสาม น้องชายพี่ และน้องสาว พวกคุณทุกคนเห็นในวันนั้น เย่เฟิงเป็นคนรับรักษาคุณย่า! ตอนนี้คุณย่าเป็นแบบนี้ เขาควรจะรับผิดชอบใช่หรือไม่?” หลีเยว่ผิงตะโกนอย่างเสียงดังลุงสาม ลุงสี่ และน้าของหลีเอียนพยักหน้าเบาๆ มองเย่เฟิงด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรตอนนี้มีพยาน และนำเศษยาออกมาด้
“สารวัตรหลิว วันนี้คุณต้องช่วยให้ความยุติธรรม จับกุมคนร้ายให้ได้!”เจ้าหน้าที่สวมเครื่องแบบรูปร่างอ้วนท้วมคนหนึ่งพยักหน้า: “คุณหลี สบายใจได้ ถ้ามีหลักฐานเพียงพอ ผมรับประกันว่าจะทวงความยุติธรรมให้ผู้อาวุโสหลีและตระกูลหลี และจะลงโทษคนร้ายอย่างสมควร!”ในขณะนั้น หลายคนต่างก็มองดูสารวัตรหลิวและเจ้าหน้าที่สวมเครื่องแบบหลายคน แล้วก็เริ่มสงสัยในใจ!ดูเหมือนว่า ครอบครัวคุณชายสอง เตรียมการมาอย่างรอบคอบ!ถึงกับเรียกเจ้าหน้าที่จากสถานีตำรวจมาด้วย?เมื่อมองดูสารวัตรหลิวและลูกน้องของเขา หลายคนก็เริ่มสงสัยในใจ“มาแล้ว! ครอบครัวพี่ชายใหญ่แล้ว!”ในขณะนั้น ลุงคนที่สี่มองไปทางประตูทางเข้า แล้วตะโกนขึ้นมา“ครอบครัวพี่ชายใหญ่มาแล้ว!”“พวกเขายังกล้ามาจริงๆ นะ?”“พวกเขาคงไม่รู้หรอกว่า วันนี้ สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ คืออะไร”ทุกคนต่างก็มองด้วยสายตาแปลกประหลาดและไม่เป็นมิตร มองครอบครัวพี่ชายใหญ่ราวกับมองผู้กระทำผิดในวินาทีต่อมา: ทุกคนก็เปิดทางให้เมื่อรู้สึกถึงบรรยากาศราวกับกำลังพิพากษาอาชญากร: หลีเทียนหยาง สวีเพ่ยเพ่ย รวมถึงหลีเอียนและหลีหย่วนพี่น้อง ต่างก็รู้สึกประหม่ามีเพียงเย่เฟิงเท่านั้นที่ดูส
“ไม่! ไม่! ถึงผมกล้าขนาดไหน ผมก็ไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก!”จู้ชิวหนานส่ายหัว พูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว“อย่างนั้นก็ดี! คืนนี้สองทุ่ม ตระกูลหลีจะจัดประชุมตระกูล จำไว้ให้ดี ต้องไปให้ถึง!”เย่เฟิงฮึดฮัด แล้วก็ตบไหล่ลูกศิษย์หนุ่ม สั่งเสียทั้งสองคนพอพูดจบ ก็จากไป!หลังจากที่เย่เฟิงไปไกลแล้ว ดวงตาของลูกศิษย์หนุ่มก็เป็นประกายแวบหนึ่ง“อาจารย์ พวกเราจะไปช่วยเขาเป็นพยานจริงๆ เหรอครับ? หรือว่าพวกเราจะหนีไปดีกว่าครับ? กลับไปโม๋ตู ด้วยอิทธิพลของพวกเราในโม๋ตู ไม่เชื่อหรอกว่าเขายังจะกล้าตามไปฆ่าพวกเราที่โม๋ตูถึงตอนนั้น คนที่ตายอาจจะเป็นเขาก็ได้”จู้ชิวหนานหัวเราะเยาะ: “หนีเหรอ? ทำไมต้องหนี? ฉันมีแผนอยู่แล้ว”ขณะพูด ดวงตาของเขาก็แวบแววร้ายกาจเปลี่ยนใจเหรอ?เด็กน้อย แกยังอ่อนหัดอยู่มาก!แกคิดว่าจะขู่ฉันได้งั้นเหรอ?ถึงเวลานั้น ฉันจะทำให้แกกับหลีเทียนกังอึ้งไปเลย!พวกแกทะเลาะกัน ฉันก็รอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ ฮ่าๆๆ………ค่ำคืนนั้น ที่บ้านเก่าตระกูลหลี!เห็นได้ชัดว่าในลานบ้านกว้างใหญ่ ผู้คนมากมายรวมตัวกันอยู่สมาชิกตระกูลหลี ไม่ว่าจะเป็นสายตรงหรือสายรอง วันนี้มารวมตัวกันหมด!ผู้อาวุโสหลีนั่งอย
ปัง!แต่ในขณะนั้น เห็นเงาของคนคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นด้านหน้ารถของพวกเขา ขวางทางนักฆ่าเอาไว้“เย่…เย่เฟิง?”จู้ชิวหนานเห็นอีกฝ่าย จึงแสดงสีหน้าประหลาดใจ“เย่เฟิง ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”จู้ชิวหนานลดกระจกลง ตะโกนเสียงดัง: “ถ้าคุณช่วยผม ผมจะช่วยคุณกล่าวโทษหลีเทียนกัง! ไอ้สารเลวนั่น เขามาฆ่าผมเพื่อปิดปากจริงๆ!”เย่เฟิงหันมามองเขา พูดเสียงเคร่งเครียด: “นี่คุณพูดเองนะ!”“สบายใจได้! สบายใจได้! ศัตรูของศัตรูก็คือมิตร หลีเทียนกังจะฆ่าผม ต่อไปนี้ผมจะช่วยคุณแน่นอน”จู้ชิวหนานพูดอย่างมั่นใจ“ใช่! ใช่ พวกเราสามารถเป็นพยานให้คุณได้!”ลูกศิษย์หนุ่มก็พูดเสียงดังด้วยความรีบร้อนในขณะนั้น เห็นนักฆ่าหลายคน จ้องมองเย่เฟิงด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมหัวหน้าพูดเสียงเย็นชา: “ไอ้หนุ่ม ถ้าไม่อยากตาย ก็ไปให้พ้น! อย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่น!”“ขอโทษนะ พวกเขามีประโยชน์ต่อผม! ผมก็อยากจะบอกคุณเหมือนกัน ถ้าไม่อยากตาย ก็ไปให้พ้น!”เย่เฟิงส่ายหัว เตือนอย่างเรียบเฉย"แม่งเอ้ย! ยุคนี้ยังมีคนหาตายอยู่!""ไป! ฆ่าเขาก่อน แล้วจัดการคนในรถ!"นักฆ่าที่เป็นผู้นำหัวเราะเยาะและยกมือสั่งในวินาทีนั้น นักฆ่าหลายคนไม่พูดพล่ามทำ
ถึงแม้ว่าจู้ชิวหนานจะตกใจอยู่ภายในใจ แต่เขาก็จะไม่ยอมรับอย่างเด็ดขาดเห็นได้จากใบหน้าที่เขาแสดงสีหน้าเยาะเย้ย พูดอย่างไม่รู้ไม่ชี้ว่า: “คุณเย่ ต้องบอกเลยว่าจินตนาการของคุณนั้นค่อนข้างจะหลากหลาย แต่ขออภัย ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดาของคุณเท่านั้น ไม่มีหลักฐานใดๆ!ในใบสั่งยาของผมก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีเนื้อเป็ดแห้งทุกอย่าง เป็นเพียงจินตนาการของคุณเท่านั้น! ถ้าไม่มีอะไรแล้ว กรุณาไปได้เลย ไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจ กล่าวหาคุณบุกรุกบ้านผม!”“ไม่ยอมรับงั้นเหรอ?”เย่เฟิงหัวเราะเยาะ แล้วก็มองหมอเทวดาจู้: “หมอเทวดาจู้ คุณเคยคิดบ้างไหมว่า หลังจากที่คุณช่วยครอบครัวของหลีเทียนกังฆ่าผู้อาวุโสหลี พวกเขาจะทำอย่างไรกับคุณ?เรื่องนี้แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ปิดบังเอาไว้ และคุณก็รู้เรื่องมากเกินไปคุณคิดว่าพวกเขาฆ่าผู้อาวุโสหลีได้ พวกเขาจะปล่อยคุณไปเหรอ?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหมอเทวดาจู้ก็ฉายแววร้ายกาจ แต่เขาก็ยังหัวเราะเยาะ: “เย่เฟิง ผมไม่เข้าใจเลยว่าคุณกำลังพูดอะไร! ผมช่วยครอบครัวหลีเทียนกังฆ่าคน เป็นเพียงการคาดเดาของคุณเอง!”“มันเป็นความจริงหรือเปล่า ตัวคุณเองก็รู้ดีที่สุด! ผมดูแล้วว่าวันนี้หน้าผ