บทที่ 100

หลังจากดื่มวอดก้าเข้าไปหนึ่งอึก จางเฉิงเฟิงก็อาเจียนเลือดออกมา!!

ใบหน้าของเขาแดงก่ำเหมือนถ่าน, แสดงออกถึงความเจ็บปวดอย่างยิ่ง !

เขายกมือจับไว้ที่คอของตัวเอง รู้สึกราวกับว่าคอและกระเพาะของเขาถูกมีดกรีด

อั่ก!

เขากระอักเลือดออกมาอีก สร้างความตกใจให้แก่ทุกคน!

"กรี๊ด!"

เวินเสี่ยวเหมิงเห็นภาพดังกล่าวก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ.

มู่ซินเฟยเองก็ตกใจจนใบหน้าขาวซีด ยกมือขึ้นปิดปากของเธอ.

ลั่วกันหยุนและเจี่ยงเจิ้งรีบวิ่งไปช่วยจับจางเฉิงเฟิง แต่เขากลับดิ้นรนออกไปอย่างบ้าคลั่ง

ต่อจากนั้น จางเฉิงเฟิงก็ยังคงอาเจียนเลือดออกมาด้วยความน่ากลัว

"หลีหย่วน กูจะฆ่ามึง!"

ลั่วกันหยุน ตะโกนด้วยความโกรธ ทันใดนั้นก็หยิบปืนออกมาและเล็งไปที่หลีหย่วน

หลี่หยวนยิ้มเยาะ: "ยังเล่นไม่พอเหรอ? ถ้ากล้าก็ยิงมาเลย! ถ้าแกฆ่าฉันวันนี้ ก็ไม่มีใครในพวกแกที่จะได้ออกไปจากที่นี่!"

เวลานี้จริงๆแล้ว หลีหย่วนเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย

ไม่คาดคิดว่าวอดก้า 96 เปอร์เซ็นจะน่ากลัวขนาดนี้

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเข้าใจว่าวิธีการที่เย่เฟิงแอบช่วยตัวเองเมื่อกี้ มันน่าเหลือเชื่อขนาดไหน เขายิ่งรู้สึกว่าพี่เขยของเขานั้นยิ่งลึกซึ้งหยั่งลึกไม่