บทที่ 5

ชาวน่าพาเฟนด์ไปยังที่ประตูของบ้านหลังเล็กที่ดูเก่าทรุดโทรม

ที่ลานกว้างมีต้นไทรต้นใหญ่ เมื่อมองเข้าไปที่นั่นดูเงียบสงบ ยังไงซะสถานที่นั้นดูทรุดโทรมเกินไป

“เธอกำลังบอกฉันว่าแม่ของฉัน แม่ของเซเลน่าและสะใภ้อยู่กันที่นี่?”

เมื่อเห็นบ้านที่อยู่ตรงหน้าเฟนด์ก็รู้สึกสงสารพวกเขาขึ้นมาทันที

เซเลน่าเป็นลูกสาวของนายท่านเทย์เลอร์ เธอมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม ย้อนกลับไปตอนนั้นเธอยังเป็นที่รู้จักในฐานะผู้นำที่หน้าตาดี น่าทึ่งและน่าภาคภูมิใจ มีคนมาติดพันเธอนับไม่ถ้วน

แค่เพียงการที่เธอตัดสินใจที่จะเก็บเด็กไว้ ทำให้เธอต้องถูกไล่ออกมาจากบ้านเพื่ออยู่ในสถานที่แห่งนี้!”

ชาวน่า ยิ้มอย่างขมขื่น “มีลูกพี่ลูกน้องของเธอด้วย!” เขายังเด็กนัก เมื่อห้าปีที่แล้ว แต่ตอนนี้เขาอายุ 19 ปีและอยู่ที่นี่ด้วยกัน”

“หลายคนเลยงั้นเหรอ!”

ตาของเฟนด์เปลี่ยนเป็นสีแดง “เซเลน่าคงต้องผ่านปัญหามาเยอะเหลือเกิน!”

อย่างไรก็ตามพวกเขาสังเกตเห็นรถเบนท์ลีย์คันหนึ่งจอดอยู่ที่ลานข้างในบ้าน

“ทำไมถึงมีรถเบนท์ลีย์อยู่ที่นี่”

เฟนด์นิ่วหน้าอย่างสงสัย

“ฉันก็ไม่ทราบค่ะ หลังจากนั้นฉันแทบจะไม่มาที่นี่เลย เฮ้อ มีหลายอย่างเกิดขึ้นตลอดห้าปี

คุณเซเลน่า เธอรอคุณอยู่ตลอดเวลา!”

“ยังไงซะ พ่อแม่ของเธอก็หมดความอดทนลงเมื่อไม่นานมานี้ แถมพวกเขายังมีอคติกับคุณอย่างมาก…พวกเขาอ้างว่าคุณขืนใจคุณเซลีน่าในคืนแต่งงาน โดยฉวยโอกาสจากความเมามายของเธอ…” ชาวน่าพูดอย่างระมัดระวังพร้อมกับขมวดคิ้ว

“เฮ้อ ฉันเป็นคนทำเรื่องทุกอย่างขึ้น ทำให้กระทบกับพวกเขา ฉันทำให้พ่อและแม่ของเธอ ต้องมาทนทุกข์ไปด้วย

เฟนด์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาอยากอยู่เคียงข้างผู้หญิงของเขาเช่นกัน แต่ก็ดูไร้ประโยชน์

ทันทีที่เขาเข้ามาเฟนด์ก็ทำหน้าบึ้งและยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้ชาวน่าเงียบเสียงเพราะเสียงโกรธที่มาจากภายในบ้าน

เขาได้ยินเสียงแม่ของเซเลน่า “นายน้อยคลาร์กไม่ต้องห่วง ไม่มีข่าวของคนนั้นๆ มาห้าปีแล้ว เขาหายไปนานแล้ว! ฉันกำลังจะวางแผนไปขอใบมรณะบัตร ถึงตอนนั้นคุณก็สามารถแต่งงานกับ

เซเลน่าลูกสาวเราได้!”

“ฮ่าๆ ขอบคุณมาก!”

นายน้อยคลาร์กหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “คุณป้าไม่ต้องรีบก็ได้ จริงๆแล้วใบมรณบัตรก็ไม่จำเป็น เพราะทะเบียนสมรสเป็นแค่เพียงกระดาษแผ่นหนึ่ง ผมเคน คลาร์ก ไม่ใช่คนธรรมดา เมื่อถึงเวลาเราก็ต้องจัดพิธีแต่งงานที่ใหญ่โตและยิ่งใหญ่! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เซเลน่า ต้องเห็นด้วยกับการแต่งงานของเรา”

"ตกลง! แน่นอนค่ะเธอต้องเห็นด้วย!”

แม่ของเซเลน่า ตบที่หน้าอกของเธอทันทีและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงพ่อของเธอและฉันจะช่วยคุณเกลี้ยกล่อมเธอ!”

"จริงเหรอ? แต่เธอก็ค่อนข้างดื้อรั้นนะครับ!”

“ย้อนกลับไปถ้าไม่ใช่เพราะเธอยืนยันที่จะให้กำเนิดเด็กนอคอกคนนั้น พวกคุณจะไม่ถูกไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์ เพื่อทนทุกข์อยู่กับเธอที่นี่!”

นายน้อยคลาร์ก พูดอย่างใจเย็น “เฮ้อ ห้าปีที่แล้ว เซลีน่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในอาณาเขตกลาง แล้วดูตอนนี้สิ ดูเธอกลายเป็นอะไรแล้ว?”

ถูกต้อง ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเด็กส่งของนั่นคนเดียว ข้อตกลงเดิมเป็นเพียงแค่การแต่งงานปลอมๆนั่น แต่สุดท้ายเขาก็ทำให้เซเลน่าของเราตั้งท้อง”

นางเทย์เลอร์กล่าวเสริมว่า “เซเลนา เธอช่างดื้อรั้นจริงๆ เธออ้างว่าเด็กคนนั้นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ เธอสาบานว่าจะดูแลเด็กคนนั้นอย่างดี!”

“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรครับ คุณลุงและคุณป้าครับ ผมรักเซเลน่าอย่างสุดหัวใจ เมื่อเซเลน่ามาอยู่กับผมไม่ต้องห่วงนะชีวิตเธอจะไม่มีปัญหาอีกต่อไป!”

นายน้อยคลาร์ก หยิบข้อมือหยกออกมา “ผมได้ให้คนนำสร้อยข้อมือหยกนี้มาจากเซี่ยงไฮ้ มันมีค่ามากทีเดียว ผมขอมอบให้คุณป้าไว้เป็นของขวัญนะครับ!”

“โอ้…เราจะรับไว้ได้อย่างไรกัน?

…

ด้านนอกประตูเฟนด์เริ่มแสดงท่าทางน่ากลัว เขากำหมัดไว้แน่น

เขาพยายามอย่างเต็มที่ ระงับไฟที่โหมกระหน่ำเข้ามาในใจ หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขาก็เคาะประตู

“ใครมาคะ”

เสียงของนางเทย์เลอร์ ฟังดูน่ารำคาญ ขณะที่กำลังเธอเปิดประตูรั้ว

“คุณเป็นใคร”

นางเทย์เลอร์ ฟิโอน่า ลูวิส จ้องมองไปที่เฟนด์อย่างสงสัยจากนั้นมองไปที่ไคลีและถามว่า “ทำไมนายถึงมาอุ้มไคลีของเรา?”

“คุณยายคะ...นี่คุณพ่อค่ะ!”

ไคลีมองไปที่เฟนด์แล้วพูดเบาๆว่า “ตอนนี้คุณพ่ออยู่ด้วยกันกับเราแล้ว จะไม่มีใครกล้ารังแกหนูกับแม่อีกแล้ว!”

ฟิโอน่า รู้สึกมึนงงในจุดนั้น จากนั้นก็อุทานด้วยความประหลาดใจว่า “เยี่ยมที่สุด เฟนด์ ไอ้คนไร้ยางอายยังมีชีวิตรอดอยู่ ... นายเห็นความขมขื่นที่มีในตอนนี้ไหม? คุณต้องชดเชยที่พรากความบริสุทธิ์จากลูกสาวของฉันไป ครอบครัวของเราตกที่นั่งลำบากเพราะนาย!”

"ใคร? ใครกลับมา นั่นคือเฟนด์เหรอ? ไอสวะ!”

พ่อของ เซเลน่า วิ่งกระเผลกๆออกไปเพื่อคว้าตัวเฟนด์ไว้ “ฉันจะฆ่าแก แกมันเป็นคือไอ้สัตว์ร้าย ถ้าไม่ใช่เพราะแกทำให้เซเลน่าลูกสาวเราต้องแปดเปื้อน เธอจะต้องมาหาเลี้ยงชีพจากการเก็บขยะไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะแก ขาของฉันก็คงไม่พิการ!”

เฟนด์ตกใจมาก เซเลน่าลงเอยด้วยการเก็บขยะได้อย่างไร? ขาของพ่อเธอกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ความผิดของเขา เซเลน่าเป็นผู้เริ่มในคืนนั้น แต่เขาก็เมาในเวลานั้นและไม่ได้ต่อต้านการยั่วยวนของเธอ

อย่างไรก็ตามยังคงเป็นเพราะเขาที่ทำให้พวกเขาลงเอยเช่นนี้

ไม่น่าแปลกใจที่แอนดรูว์ เทย์เลอร์ และฟิโอน่า เทย์เลอร์ จะเกลียดเขาถึงขนาดนี้

หัวใจของ เฟนด์ เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด 'ถูกต้องแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะพฤติกรรมหุนหันพลันแล่นของเขา ทั้งครอบครัวก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน'

“ชาวน่าพาไคลีออกไปเล่นที่ลานสักพัก”

เฟนด์ส่งไคลีให้กับชาวน่า

“สารเลว! ที่ผ่านมาทำไมเพิ่งจะกลับมาตอนนี้ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่? มันจะดีกว่านี้ถ้าแกตายในสนามรบ!”

ฟิโอน่าน้ำตาคลอ “ฉันคิดว่าแกไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้เซเลน่าของเรามีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายแม้แต่วันเดียว ไอสารเลว!”

“ฉันจะสอนบทเรียนให้แก!”

แอนดรูว์ตบเฟนด์ทันที

อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา เฟนด์ ก็จับมือของเขาไว้แน่น “คุณพ่อ ผมขอโทษ เป็นเพราะผมที่ทำให้คุณต้องทนทุกข์ทรมาน ยังไงเซลีน่าก็ได้ให้กำเนิดไคลี แล้วผมเฟนด์ วู๊ด จะรับผิดชอบอย่างเต็มที่ ผมจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง เธอรอผมมาโดยตลอด ผมจะทำให้เธอมีชีวิตที่สุขสบาย”

“หึ แกกล้าจับมือฉันเหรอ? ไปให้พ้นสายตาของฉัน!”

แอนดรูว์ รู้สึกโกรธ ตามความคาดหมายของทหารที่เกษียณแล้ว ความแข็งแกร่งของเฟนด์นั้นยอดเยี่ยมมาก เพราะทำให้เขาไม่สามารถขยับนิ้วได้

“หยุดอยู่ตรงนั้น!”

โดยไม่คาดคิด ในขณะนั้นนายน้อยคลาร์ก เดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “เด็กคนนี้กลับมาได้ทันเวลาพอดี และเนื่องจากเขายังไม่ตาย เราสามารถจัดการให้เขาหย่ากับเซเลน่าได้เลย ในส่วนของไคลีซึ่งเป็นลูกของเขา เขาเป็นพ่อ ดังนั้นเราก็สามารถยกไคลีให้เขาเป็นคนดูแล จากนี้ไปก็ให้ ไคลีไปอยู่กับเขา!”

เขาพูดเสริมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าว่า “ยังไงซะ ฉันไม่เต็มใจที่จะช่วยดูแลภาระของพวกเขา หากไม่มีพวกภาระเหล่านี้ในชีวิตของฉัน และเซเลน่า มันคงจะดีมาก!”