บทที่ 11

“ชุดทั้งสามเหมาะกับคุณมากที่รัก คุณชอบมันไหม?เราจะซื้อทั้งหมดถ้าคุณชอบ!”

พนักงานขายสาวสองคนไม่กล้าดูถูกเฟนด์อีกต่อไป พวกเขายืนอยู่ที่นั่นอย่างน่าเวทนา

เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ เซเลน่าก็หน้าแดง เธอยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับคำว่า “ที่รัก” สักนิด “ฉันยังคิดว่ามันแพงเกินไป!”

จากนั้นเซเลน่าก็เปลี่ยนกลับเป็นเสื้อผ้าของเธอแล้ว เธอดูชุดทั้งสามแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม “มันสำคัญที่ความคิด ชุดเดียวก็พอ ไม่ต้องมากขนาดนั้น!”

“เดี๋ยวก่อน! เพียงแค่ยอมรับว่าคุณยากจน เลิกเสแสร้งเถอะนะ อย่าแม้แต่คิดจะออกจากร้านหากคุณไม่สามารถจ่ายเงินได้ในวันนี้!” คุณนายคาเรนผู้ร่ำรวยได้เริ่มเยาะเย้ยพวกเขา

เมื่อพนักงานขายหญิงได้ยินคำพูดเหล่านั้นพวกหล่อนรู้สึกยินดี ‘ทั้งสามคนนี้แสดงท่าทีอวดดีแม้ว่าพวกเขาจะยากจนก็ตาม มาดูกันว่าคุณจะรับมืออย่างไรในตอนนี้คุณได้พบกับบุลคลที่แข็งแกร่งแล้วตรงหน้าแล้ว’

อย่างไรก็ตามจากความคาดหวังของพวกเขา เฟนด์ได้ส่งชุดทั้งสามให้กับพนักงานขายก่อนหน้านี้ “เอาสามชุดนี้ ใส่ถุงให้ฉัน!”

“คุณจะซื้อจริงๆเหรอ? รวมเป็นเงินเกือบสองแสนเหรียญ…” หญิงสาวถามด้วยความประหลาดใจจากนั้นก็เดินนำไปในที่สุด หลังจากนั้นครู่หนึ่งกล่าวว่า “เชิญทางนี้ค่ะท่าน!”

เฟนด์เดินตามไปและหยิบการ์ดทองออกมา ตัวเลขบนการ์ดมีทั้งหมดแปดตัว

“นี่ ... ใช้ได้ไหม” พนักงานขายขมวดคิ้วอดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา

นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้เห็นการ์ดเช่นนี้

“ทำไมคุณเอาแต่พ่นเรื่องไร้สาระ? ไม่ต้องใช้รหัสผ่านสำหรับการจ่ายเงินที่ต่ำกว่าหมื่นล้านเหรียญ!” เฟนด์มองเธออย่างไม่สบอารมณ์จากนั้นก็โบกมือให้เซเลน่าที่กำลังรอเขาอยู่

เฮือก!

พนักงานขายสูดลมหายใจอึกใหญ่ อย่างใดเธอก็ยังรู้สึกว่าชายคนนี้ก่อนหน้าเขากำลังโกหก แม้แต่แบล็คการ์ดที่ทรงพลังที่สุดที่เธอรู้จักก็จำกัดเฉพาะธุรกรรมที่ไม่ต้องใช้รหัสผ่านต่ำกว่าสิบล้านเหรียญเท่านั้น

ในขณะเดียวกันบุคคลนี้กลับบอกเธอว่าบัตรของเขาอนุญาตให้ทำธุรกรรมโดยไม่ต้องใช้รหัสผ่านต่ำกว่าหมื่นล้าน? ถ้านั่นไม่ใช่เรื่องโกหก มันคืออะไรกันแน่?

อย่างไรก็ตามเธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้มและเปิดการ์ดผ่านเครื่องอ่าน

น่าแปลกที่การทำธุรกรรมสำเร็จทันที!

“โอ้พระเจ้า เขาพูดความจริงเหรอ?”

พนักงานขายสาวสวยกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แม้ว่านั่นจะเป็นเรื่องโกหก แต่การ์ดก็ยังสามารถทำธุรกรรมได้โดยไม่ต้องใช้รหัสผ่านสำหรับเงินจำนวนนั้น ตัวตนของบุคคลนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นลูกค้าประเภทนี้จะถือว่าเป็น VIP ท่ามกลาง VIP ของธนาคาร

“นี่ค่ะคุณชาย เรายินดีพร้อมให้บริการเสมอ!"

เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะพบกับลูกค้าที่ร่ำรวยเช่นนี้ พนักงานขายสาวสวยส่งการ์ดกลับไปให้เฟนด์อย่างเคารพและโค้งคำนับเล็กน้อยพยายามเอาใจเขา

“ว่าไงนะ? ไม่ดูถูกว่าฉันยากจนแล้วเหรอ? ยังขอให้กลับมาอีกเหรอ” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาขณะดึงการ์ดของเขา

“ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไม่คิดว่าจะมองคนไม่ออก!”

พนักงานขายสาวสวยตอบด้วยรอยยิ้มจากนั้นกล่าวเสริมว่า “ถ้าคุณซื้อสินค้าที่นี่ทุกวันฉันก็สามารถรับใช้คุณทันที!”

ท้ายที่สุดแล้วทั้งสามชุดนี้ให้ค่าคอมมิชชั่นที่ค่อนข้างดีโดยเฉพาะชุดที่มีราคามากกว่าหนึ่งแสนเหรียญ ซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่สามารถซื้อได้

เฟนด์ไม่ได้ให้ความสนใจกับหล่อนอีก จากนั้นเขาก็ไปหาเซเลน่าและโจแอน “ไปกันเถอะ แม่ เราจะไปซื้อของที่อื่นและดูว่ามีร้านไหนที่เหมาะกับแม่บ้าง!”

“คุณจริงจังไหม? คุณจ่ายเงินจริงหรือ”

คุณนายคาเรนยืนอยู่หน้าประตูรอสอนบทเรียนให้เฟนด์ เมื่อเธอเห็นพนักงานขายนำทางเฟนด์ออกไปอย่างปลื้มปิติเธอก็รู้สึกผิดหวัง

แม้ว่าเธอจะไม่ได้ขาดแคลน แต่เธอก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดถ้าเธอใช้เงินสองแสนเหรียญได้ในครั้งเดียว ยิ่งไปกว่านั้นเธอเพิ่งพูดคำที่มีความหมายออกไป

“เกะกะขวางทาง! ไสหัวออกไป!” เฟนด์กล่าวอย่างเย็นชาเมื่อเขาไปถึงประตูและจ้องมองไปที่บอดี้การ์ดเหล่านั้น

“ไอ้เด็กเหลือขอ อวดดีเกินไปแล้ว!”

หัวหน้าบอดี้การ์ดพูดยั่วยุ เขาก้าวไปข้างหน้าและส่งหมัดไปที่ใบหน้าของเฟนด์

ปัง

อย่างไรก็ตามเขาถูกส่งลงไปจอดบนพื้นอย่างแรงในชั่วพริบตา

“นี่…”

เหล่าบอดี้การ์ดที่เหลือตะลึง เด็กเหลือขอคนนี้ดูเหมือนจะเป็นนักสู้ที่มีความสามารถ

“ยืนทำอะไรกันอยู่? ไปพาตัวขึ้นมา! ให้ตายเถอะ แกกล้าตีคนของฉันได้ยังไง นั่นถือเป็นการดูหมิ่น ฉันคือคุณนายคาเรน!” คุณนายคาเรนชี้นิ้วและตะคอกออกคำสั่งของเธอ เมื่อได้เห็นเช่นนั้นเธอก็โกรธมาก

ปัง ปัง ปัง!

น่าเสียดายที่ในเวลาถัดมาเธอก็พูดไม่ออก บอดี้การ์ดที่มีความสามารถของเธอที่ผ่านการฝึกอบรมพิเศษล้วนนอนอยู่บนพื้นไม่สามารถแตะต้องได้แม้แต่เสื้อผ้าของเขา

“คุณนายคาเรน อยากลองดูไหม”

เฟนด์ จ้องมองคุณนายคาเรนอย่างเย็นชาพลางกระดิกนิ้วอย่างเชิญชวนไปทางหล่อน

“ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด เด็กน้อยฉันเห็นว่านายเป็นนักสู้ที่มีความสามารถ ทำไมไม่มาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน ฉันจะจ่ายให้นาย!”

คุณนายคาเรนยิ้มอย่างเชื่องช้า ถ้าบอดี้การ์ดของเธอยังเทียบกับเฟนด์ไม่ได้ แล้วคนอ่อนแอย่างเธอจะทำไรได้? เธอคงจะตายด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว

“เป็นบอดี้การ์ดของคุณ? ฮ่า ๆ คุณกำลังประเมินตัวเองสูงเกินไป!”

สำหรับเฟนด์ข้อเสนอนั้นเป็นเรื่องตลก เขาเป็นนายแห่งเก้ามหาเทพแห่งสงคราม และเข้าร่วมในสงครามนับไม่ถ้วน ไม่จำเป็นที่จะต้องลดตัวลงเป็นผู้คุ้มกันของใครบางคน?

“ลูก เราไปกันเถอะ!”

โจแอนรู้สึกกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นฉากดังกล่าว

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของลูกชายของเธอนั้นน่าทึ่งจริง ๆ คนพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

"ไปกันเถอะ แม่เสื้อผ้าในร้านนั้นดูเหมาะกับแม่…”

“ไม่เป็นไรลูก ลูกใช้เงินไปมากแล้ว ไม่ควรใช้รางวัลของลูกจนหมด!”

“ไม่เป็นไรครับแม่ ลูกชายของแม่อยากซื้อเสื้อผ้าให้แม่ นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำไม่ใช่เหรอ”

…

สักครู่เซเลน่าก็มีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์

หลังจากรับสายแล้วสีหน้าของเธอก็ไม่น่าดูขึ้นมาทันที

“เป็นอะไรไปที่รัก?!” เมื่อเห็นเช่นนั้นเฟนด์ก็ถามทันที

“ คุณทำ อีวาน เทย์เลอร์ บาดเจ็บอย่างรุนแรงใช่หรือไม่”

สีหน้าของเซเลน่าเย็นชา ก่อนที่เฟนด์จะอธิบาย เธอก็ตำหนิอย่างโกรธ ๆ ว่า “ทำไมเธอถึงชอบการต่อสู้กันมาก? ใช่คุณยอดเยี่ยมมาก หลังจากเป็นทหารไม่กี่ปี ตอนนี้คุณมีพลังมากใช่ไหม? คุณจะทุบตีใครก็ตามที่ทำให้คุณขุ่นเคืองใช่หรือไม่”

“เฮ้อ เฟนด์ดูคุณสิ อีวานคือคนที่เราไม่สามารถจะทำให้ขุ่นเคืองได้ เขาเป็นคนใจแคบมาก ตอนนี้คุณได้ทำให้เขาขุ่นเคืองแล้วเราจะไม่ได้อยู่อย่างสันติในอนาคต!”

โจแอนถอนหายใจ “อีวานเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เซเลน่าตกงานตลอดมา ตอนนี้เขาเป็นผู้อำนวยการของเทย์เลอร์ กรุ๊ป ตราบใดที่เขาพูดใครจะกล้ารับตัวปัญหาอย่างเซเลน่าเข้าทำงาน?”

“แต่เขาสมควรได้รับมันจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยู่ในฐานะสมาชิกของครอบครัวเทย์เลอร์และลูกพี่ลูกน้องของเซเลน่าเขาคงตายไปนานแล้ว!”

เฟนด์หันหน้าออกจากนั้นก็พูดว่า “ไอ้เลวนั่น ตอนที่กลับมาผมไม่รู้ว่าคุณถูกไล่ออกจากครอบครัวเทย์เลอร์ ผมได้พบกับอีวาน และเขากล้ามากที่จะบังคับให้ไคลีกินขนมปังที่เขากระทืบแล้ว ผมจะทนได้ยังไง!?”

"อะไรนะ?!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเซเลน่าก็ตกใจ “ไอ้เลวนั่น เขาทำเกินไปแล้วจริงๆ เขากล้าทำกับไคลีแบบนั้นได้ยังไง”

ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้นเธอมองไปที่เฟนด์ ในที่สุดก็ตระหนักว่าเธอได้กล่าวโทษเขาอย่างไม่ถูกต้อง “ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุนั้นคุณจึงทุบตีเขา อย่างไรก็ตามตอนนี้คุณปู่โกรธมากและเรียกพวกเราไปพบ พ่อแม่ของฉันกำลังเร่งไปแล้ว พวกเขาสั่งให้เรารีบไป”

“จะต้องกลัวอะไร เป็นความผิดที่พวกเขาก่อขึ้น ผมยังไม่ได้สะสางกับเรื่องที่พวกเขาไล่พวกคุณออกจากตระกูลเทย์เลอร์!”

เฟนด์คำรามในคอก่อนพูดขึ้นว่า“ ไปกันเถอะ!”