LOGINShare
บทที่ 411
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 412
“โอ้ ตายแล้ว! ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันนานเลยนะเนี่ย! เป็นเกียรติมากที่คุณมาที่ร้านแผงลอยของฉัน!”เจ้าของร้านหัวล้านเดินเข้ามาหาทันย่าและอีวอนน์ด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นพวกเธอจากที่ไกล ๆ เจ้าของร้านดูใจดีเป็นพิเศษ!“มานี่สิ ตรงมุมห้องว่าง มันเป็นที่โปรดของคุณ!”เจ้าของร้านหัวเราะคิกคักขณะที่เขาลูบหัวแต่สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นการปรากฏตัวของเฟนด์ “เฮ้ คุณทันย่า ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของคุณเหรอ? เขาดูดีและมีจิตใจที่เป็นลูกผู้ชายมาก” เขาถาม “โอ้ ดูรูปร่างที่แข็งแกร่งของเขาสิ! ดูเหมือนชายหนุ่มคนนี้เคยเป็นทหารมาก่อนใช่ไหม?” เขาพูดต่อคุณทันย่าค่อนข้างรวยตามความทรงจำที่บันทึกไว้ในสมองของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนิทกับสาวสวยสองคนนี้แต่พวกเธอก็เคยมาทานอาหารเย็นพร้อมกับบอดี้การ์ดเจ็ดถึงแปดคนอยู่ข้าง ๆ บอดี้การ์ดเหล่านั้นจะรอพวกเธออยู่ที่ริมถนนด้านนอกยิ่งกว่านั้นสาวสวยสองคนนี้มาที่ร้านของเขาหลายครั้งแล้วแต่พวกเธอไม่เคยพาใครมาที่นี่เลยนี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าของร้านเห็นทั้งสองคนพาชายคนหนึ่งมา และบังเอิญว่าเฟนด์ยืนอยู่ข้าง ๆ ทันย่าระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นน้อยมาก ดังนั้นเจ้าของร้า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 413
มุมปากของทันย่ายกขึ้นรอยยิ้มของเธอช่างสวยงามและน่ารัก! นับตั้งแต่ที่ทั้งสองมาถึงลูกค้าจากโต๊ะอื่นก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองมาที่พวกเธอบางคนไม่ได้รู้สึกอะไรเลยนอกจากอิจฉาเฟนด์ที่มีโอกาสได้ดื่มกับผู้หญิงที่มีเสน่ห์สองคนนั้น มันคงจะมีความสุขมากเลยในชีวิตถ้ามีสาวสวยสองคนนั่งดื่มกับพวกเขา!อีกอย่างถ้าสาวสวยทั้งสองเมา เฟนด์อาจจะมีโอกาส... แค่คิดถึงมันก็ทำให้เซลล์ในร่างกายของพวกเขากรีดร้องและพุ่งสูงขึ้นอย่างตื่นเต้น!ผ่านไปครู่หนึ่งเจ้าของร้านก็นำกุ้งและหอยขมชามใหญ่มาให้ และสั่งให้พนักงานเสิร์ฟสองคนคอยบริการพวกเขาตลอดทั้งคืน เขานำเบียร์สดเย็น ๆ เก้าแก้วมาให้ด้วย!แก้วเบียร์พวกนี้ไม่ใช่แก้วธรรมดาเพราะมันใหญ่กว่าปกติและบรรจุเบียร์ได้เกือบสองขวดครึ่ง ถ้าใครดื่มหมดแก้วได้จะถือว่าแข็งแกร่ง!“มาเถอะ เฟนด์สุดหล่อ นายกล้าดื่มแข่งกับฉันไหม?”“ฉันได้ยินบ่อย ๆ ว่าทหารผ่านศึกอย่างนายเป็นนักดื่มที่ดีและกล้าหาญ! เป็นเพราะร่างกายที่แข็งแกร่งและมีกำลังของนายหรือเปล่า?”อีวอนน์ค่อย ๆ ยกแก้วเบียร์ของเธอขึ้นแล้วจิบช้า ๆ “ฉันอาจจะต่อสู้ได้ไม่เก่งเท่านาย แต่การดื่ม? ฉันกลัวว่านายจะอ่อนกว่าฉันมาก!” เธอล้อเลียนข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 414
“อย่ากังวลไปเลย ผมมั่นใจในตัวเอง! คนที่ทำให้ผมเมาได้ยังไม่เกิดหรอก!”เฟนด์ตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มอ่อนโยนและนุ่มนวล“ก็ได้ พวกนายดื่มไปกันเถอะ ฉันจะโทรหาฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ให้มารับเรา ถ้าคุณเมาแม้ที่นี่จะอยู่ไม่ไกลมากนักแต่ก็ควรระวังตัวไว้ดีกว่า!”ทันย่าถอนหายใจอย่างขมขื่นหลังจากนึกถึงสถานการณ์บางอย่าง“เอาล่ะ มาดื่มกันเถอะ! ทันย่า มีแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้นเลย!”แกร๊ง!อีวอนน์ยกแก้วเบียร์ของเธอขึ้นและชนแก้วกับเฟนแล้วยิ้มบาง ๆหลังจากนั้นเธอก็หยิบเงินออกมาอีกสี่ร้อยเหรียญและพูดกับพนักงานเสิร์ฟสองคนข้าง ๆ โต๊ะว่า “มานี่หน่อย นี่เป็นทริปสำหรับนายสองคนคนละสองร้อย! แต่พวกนายจะต้องรับรองว่าว่าแก้วของพวกเราจะเต็มไปด้วยเบียร์ นายต้องเติมทันทีหลังจากที่เราดื่มมันหมด เข้าใจไหม? ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”พนักงานเสิร์ฟสองคนตรงหน้าอีวอนน์ไม่คิดว่าเธอจะใจดีขนาดนี้ พวกเขาแทบจะซ่อนความดีใจเอาไว้ไม่มิด พวกเขาพยักหน้าทันทีหลังจากที่อีวอนน์พูดจบ “ไม่มีปัญหาครับคุณหนู! เราจะไม่ปล่อยให้แก้วว่างแน่นอน!”จากนั้นพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งก็ดันถังเบียร์ขนาดใหญ่ไปวางไว้ข้างโต๊ะของอีวอนน์ “ตอนนี้คุณมั่นใจได้เลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 415
“ฮ่าฮ่า! ถ้าคุณไม่กลัวว่าจะเมาจริง ๆ งั้นก็ช่วยไม่ได้!”“ตอนแรกผมไม่ได้อยากให้คุณเมา แต่ในเมื่อคุณคิดว่าผมเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ดื่มไม่ได้ วันนี้ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าผมดื่มเก่งแค่ไหน!”เฟนด์แทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เขาหยิบอีกแก้วขึ้นมาและเริ่มดื่มอีกครั้งคราวนี้เขาดื่มมันเร็วกว่าครั้งก่อน ภายในสิบวินาทีแก้วก็ว่างเปล่า“ฮึ่ม!”อีวอนน์สูดหายใจอย่างเย็นชา เธอยังไม่ลืมวันที่เฟนด์เจอเธอตอนที่เธอ... เหตุการณ์ในวันนั้นมันหยั่งรากลึกลงไปในหัวใจของเธอ เนื่องจากวันนี้หมอนี่มั่นใจมากเธอจึงต้องทำให้เขาเมาให้ได้! เธอเยาะเย้ยเขาอีกครั้งในใจหึ! อีวอนน์หยิบแก้วขึ้นมาอีกแก้วและดื่มมันลงไปอย่างรวดเร็ว!พวกเขาสองคนผลัดกันดื่มเบียร์ ในชั่วพริบตาแต่ละคนก็ดื่มไปห้าหรือหกแก้วแล้ว“โอ้ว...มันน่าทึ่งมาก!”“นั่นสิ! เหลือเชื่อจริง ๆ!”ตอนนี้มีผู้คนจำนวนมากเริ่มส่งเสียงเชียร์และปรบมือให้กับพวกเขา นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนที่มีความอดทนต่อการดื่มแอลกอฮอล์อย่างไม่น่าเชื่อ ผู้คนมองดูทั้งคู่ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม“ทำไมหมอนี่ยังไม่เมาอีก? ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาคงเมาจนกลายเป็นไอ้ขี้เมาไปนานแล้ว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 416
“ฉัน... ยังดื่มได้อีก!”อีวอนน์เรอออกมา แก้มของเธอเป็นสีชมพู คำพูดเธอเริ่มยานลงแต่ละคนดื่มเบียร์ไป 12 แก้ว นั่นเท่ากับเบียร์ประมาณ 30 ขวดต่อคน! ความกลัวและความวิตกทำให้ผู้คนเงียบลง พวกนั้นกำลังพูดไม่ออกในสถานการณ์นี้“อ อีวอนน์ เธอ... เธอดูเมาแล้วนะ! หยุดดื่มเถอะ ดูเฟนด์สิ เขายังดูมีสติอยู่เลย ล้มเลิกซะเถอะ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา!”เห็นได้ชัดว่าทันย่าและอีวอนน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่ความดื้อรั้นได้ทำให้เธอมีแรงผลักดัน เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้เห็นเฟนด์ล้มลงไปต่อหน้า“ฉันยังไม่เมา! ยังต่อได้อีก! เฟนด์น่ะสิที่ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” อีวอนน์หัวเราะอย่างเมา ๆ “ตอนนี้เขาทำเป็นเก๊กอยู่น่ะสิ!”อีวอนน์พึมพำขณะแตะมือกับหัว เธอดูเหมือนจะล้มลงไปได้ทุกเมื่อ “ขอโทษนะหนุ่ม ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องนาย!”มีเสียงดังขึ้นไม่ไกลจากโต๊ะของเฟนด์ขัดขึ้นมาเพี๊ยะ!มีเสียงตบดังขึ้นก้องอยู่ในอากาศ “ไอ้เ-ี้ย! รู้ไหมว่าเสื้อผ้าฉันมันราคาเท่าไหร่? คิดว่าขอโทษแล้วทุกอย่างจะหายเหรอ?”อันธพาลคนที่สวมต่างหูคนหนึ่งยืนขึ้น เขาเหวี่ยงแขนออกไปตบหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ชายผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งสวมชุดทำงานที่มีโลโก้บริ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 417
“แก... เป็นบ้าอะไร?”ทันย่ามาจัดการเรื่องนี้ทันที เธอเกลียดการรังแกคนที่อ่อนแอกว่า และอันธพาลคนนี้ก็ตบคนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงเลย อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะก้าวเข้ามา เธอสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังกำหมัดแน่น ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกมีความสุข อาจเป็นเพราะเธอไม่ได้คาดหวังว่าเฟนด์จะมีลักษณะที่คล้ายกับเธอ—คือความรังเกียจต่อความอยุติธรรม “นี่! พันเดียวพอไหม?”“เสื้อผ้าน่ะมันหลักพัน ใช่แล้ว! แต่ถ้ารักษาพยาบาลที่ตีฉันล่ะ? แล้วไหนจะค่าชดเชยที่ทำอายุฉันสั้นไป 10 ปี อีก จิตใจฉันบอบช้ำนะ!” เทมเพสมีรอยยิ้มชั่วร้ายขณะพูด “ฉันไม่ต้องการค่าเสื้อผ้าหรอก ฉันอยากได้ชุดเดิม! ที่ฉันใส่อยู่ก่อนที่แกจะทำพัง! ทำได้หรือเปล่า?”“นี่แก มันมากไปแล้ว! เราขอโทษแล้วไง แล้วเขายังโดนแกทำร้ายอีก!” ผู้หญิงคนนั้นเอามือปิดปากขณะที่น้ำตาไหล ตาของเธอบอกความรู้สึกทุกอย่าง ทั้งเจ็บและเศร้า“ฉันตบเขาเพราะเขายั่วโมโหฉันก่อน และเพราะใบหน้ามันน่ะคู่ควรกับฝ่ามือของฉัน มันต่างกันนะ” ลูกพี่เทมเพสยิ้มขณะพูด“ที่รัก มันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่คิดว่าพื้นจะลื่นขนาดนี้ ก็เลยล้ม!” ใบหน้าของคนส่งของขมวดเคร่งเครียด เขาไม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 418
ใบหน้าของคนส่งของซีดเผือด เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วตัวแข็งทื่อ เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าพวกนั้นหมายถึงอะไร การปล่อยภรรยาให้อยู่กับคนพวกนั้นก็เหมือนปล่อยให้เธออยู่ที่ซ่อง! อย่างไรก็ตาม เงินแสนสำหรับเขาเป็นจำนวนที่มหาศาลมาก เขาหามันมาไม่ได้แม้จะขายทุกอย่างที่มีอยู่ “แก...” ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนดวงตาของเธอเป็นสีแดง แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็พบว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น เธอได้ยินมาว่ามีหลายพรรค ที่ชอบข่มขู่ พรรคอินทรีนี้เอาแต่ใจและกว้างขวางมากกว่าพรรคเทพเจ้ามังกรเสียอีกคนทั่วไปอย่างพวกเขาเกรงกลัวที่จะโดนคนพวกนี้รุกราน“คุณผู้ชายครับ ได้โปรดเถอะ ผมขอร้อง ภรรยาผมไม่มีอะไรดีเลย เธอธรรมดา! เรามีลูกอายุห้าเดือน รอเธอกลับไปให้นมอยู่ ได้โปรดปล่อยเราไปเถอะ ขอร้องล่ะ! ผมให้คุณสองพัน นั่นคือทั้งหมดที่มีแล้ว...”ชายผู้เป็นสามีคว้าแขนเสื้ออันธพาลอย่างอ้อนวอน“ปล่อยเสื้อผ้าฉัน! แกเป็นแค่คนส่งอาหาร พระเจ้ายังรู้ว่ามือแกมันมีเชื้อโรคมากแค่ไหน ถ้าแตะต้องเสื้อผ้าฉันอีกล่ะก็ แกตายแน่!”ลูกพี่เทมเพสร้องเสียงดังเมื่อเห็นมือคนส่งอาหารคนส่งของปล่อยทันที และไม่มีใครคาดว่าเขาจะคุกเข่าลงบนพื้นและอ้อ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 419
แต่การกลับมาของเฟนด์นั้นไม่สำคัญ เขาเป็นแค่ทหารที่กลับมาจากกองทัพ เขาไม่มีทางเอาชนะคนพวกนี้ด้วยตัวคนเดียวได้ “พี่ชายเฟนด์ ฉัน... ฉันขอโทษแต่ตอนนี้ฉันยุ่งมาก การเจอกันครั้งแรกของเราคือนายเห็นฉันคุกเข่าต่อหน้าคนอื่น!”ไทเกอร์ก้มหัวลงราวกับชีวิตนั้นไม่ได้เมตตากับเขาเลยเขาไม่ใช่คนที่เคยดื่มกับเฟนด์เมื่อห้าปีก่อนอีกต่อไป ผู้ชายคนที่มีความฝันอยากจะเปิดร้านอาหารความเป็นจริงในชีวิตทำให้ชีวิตเขาเรื่อย ๆ ชีวิตบังคับให้เขาต้องก้มตัวลง และก็ด้อยกว่าความเป็นจริง“ลุก!”ความเศร้าพุ่งเข้าที่หัวใจของเฟนด์ราวกับเข็มนับพัน “ไทเกอร์ ถ้ายังเป็นผู้ชายอยู่ก็ไม่ควรคุกเข่าให้กับไอ้ขยะพวกนี้! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! ฉัน เฟนด์ วู๊ด ในฐานะพี่ชายของนาย ขอสั่งให้นายลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!”“แต่...”ไทเกอร์เงยหน้ามองเฟนด์ด้วยสายตาอ้อนวอน “พี่ชาย ได้โปรดออกไปเถอะ ฉันไม่อยากให้นายมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้! ฉันจะจัดการมันเอง! ออกไปเถอะ!”“นาย? นายจะทำอะไรได้? อย่าทำเป็นเข้มแข็งไปหน่อยเลย! ลุก! ลุกเดี๋ยวนี้!”เฟนด์กัดฟันขณะกำหมัดแน่นเขารู้ถึงความดื้อรั้นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ไทเกอร์พูดว่าสามารถจัดการได้ถ้าเขาจัดการได
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
