Share
บทที่ 1690
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1691
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่หญิงสาวในชุดสีม่วงถูกตบไปด้านข้าง เธอก็ฟันดาบออกไปเช่นกัน และรัศมีของดาบที่ทรงพลังก็บินออกมาและตกลงบนร่างของงูหลามยักษ์ บาดแผลอีกที่ถูกสลักลงบนร่างของมันอีกครั้ง และเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลนั้นก็ดูค่อนข้างน่ากลัวฟ่อ!แม้ว่ามันจะเคยได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก่อน แต่ครั้งนี้งูหลามยักษ์โกรธหญิงสาวมาก หลังจากส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง มันก็พุ่งเข้าหาหญิงสาวในชุดสีม่วงด้วยความเร็วที่มากขึ้น มันขยายกรามของตัวเองและตั้งใจที่จะกลืนหญิงสาวไปทั้งตัว"ตาย!"หญิงสาวล้มลงบนพื้นและกระอักเลือดออกมาอีก ใบหน้าของเธอซีดลงในทันทีเธอรีบลุกขึ้นและตั้งใจจะรวบรวมพลังฉีอย่างรวดเร็วสำหรับการโจมตีโต้กลับ แต่เธอก็ตระหนักว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส และเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะรวบรวมพลังฉีของตัวเองได้ เธอต้องการพักผ่อนสักระยะแต่เห็นได้ชัดว่าในช่วงเวลาปัจจุบันเป็นสถานการณ์ที่คาบเกี่ยวระหว่างความเป็นและความตาย“ฉันจะต้องมาตายที่นี่งั้นเหรอ?”ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกเสียใจเล็กน้อย เธอรู้ว่าการฉกหญ้าวิญญาณนั้นอันตราย แต่เธอก็ยังอยากจะลองดู เธอไม่คิดว่าหลังจากถูกยั่วยุ สัตว์อสูรจะยิ่งแข็
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1692
เฟนรู้สึกงุนงง เขาคิดว่าหญิงสาวต้องติดตามเขาและทุกคนมา และค้นพบทักษะยุทธบางอย่างได้เพราะโชคช่วยเท่านั้น บางทีเธออาจได้รับของล้ำค่าบางอย่างในการทะลวงเข้าสู่ในขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุด แถมเขายังคิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นผู้อาวุโสจากตำหนักเทพยดาเขาไม่คิดเลยว่าจะต้องงุนงงหลังจากได้เห็นเธอชัด ๆ นี่เป็นเพราะหญิงสาวตรงหน้าเขาอายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปดปีเท่านั้น นักฝึกยุทธรุ่นเยาว์คนนี้ไม่ได้ติดตามทุกคนเข้ามา“คุณหนู โชคดีที่เธอรอดเพราะลูกชายของฉันกระโดดลงมาได้ทันเวลาพอดี เธอคงจะไม่ตำหนิที่เขาเอาหญ้าวิญญาณของเธอไปหรอกใช่ไหม?”ในตอนนั้นเอง แนชและคนอื่น ๆ ก็บินตามมาเช่นกัน และเขายังพูดด้วยรอยยิ้มที่เจืออยู่บนใบหน้าของเขาทว่าเมื่อเขาพิจารณาใบหน้าของหญิงสาว รอยยิ้มของเขาก็แข็งทื่อขึ้นนี่เป็นเพราะเขารู้สึกว่าหญิงสาวดูเด็กเกินไปเช่นกัน นอกจากนี้ เขาจำเธอไม่ได้เลยสักนิดหญิงสาวสังเกตผู้คนตรงหน้าอย่างระมัดระวัง และพูดออกมาด้วยความประหลาดใจในตอนท้าย “นั่นสิ พวกคุณมีกันตั้งหลายคน คุณมาจากที่ไหน? คุณมาจากกองทัพใดในกองทัพทั้งเก้างั้นเหรอ?”"ไม่นะ นายท่าน ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นชนพื้นเม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1693
"จริงเหรอ? คุณจะไม่กลับคำใช่ไหม?” เด็กสาวมองไปที่เฟนด์และถามด้วยความสงสัยบนใบหน้าของเธอ "ไม่ต้องกังวล เชื่อในคำพูดของผมได้เลย!” เฟนส่งยิ้มอ่อนโยนให้เธอ จากนั้นเขาก็พลิกฝ่ามือและหยิบยารักษาออกมาโยนให้เด็กสาว “คุณได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นกินยารักษานี้สิ ผมบ่มเพาะมันเอง” “ฮึ่ม ถ้าคุณโกหกฉันและนี่คือยาพิษล่ะ?” หญิงสาวตะคอกอย่างเย็นชา และดวงตาของเธอก็แสดงนัยของการระแวดระวัง “ฮึ? ตอนนี้คุณบาดเจ็บสาหัส ถ้าผมอยากฆ่าคุณ ผมก็ลงมือได้เดี๋ยวนี้เลย ทำไมผมถึงต้องเสียสิ่งที่เรียกว่ายาพิษไปด้วย? นั่นจำเป็นด้วยเหรอ?” เฟนด์หัวเราะเบา ๆ เขาไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะกับความคิดของหญิงสาวดี เด็กสาวขมวดคิ้ว จากนั้นก็กลืนยาลงคอไปอย่างไม่เต็มใจนัก “ฉันจะบอกคุณให้ว่าฉันเป็นคนจากหนึ่งในกองทัพทั้งเก้า นอกป่านี้ไปมีป้อมปราการเก้าแห่งอยู่ใกล้ ๆ ซึ่งเป็นกองทัพทั้งเก้า ผู้ฝึกยุทธแห่งกองทัพทั้งเก้าจะมาที่ป่าแห่งนี้เพื่อค้นหาหญ้าวิญญาณและทรัพยากรยุทธและทรัพยากรสำหรับการบ่มเพาะเมื่อพวกเขาว่าง! ตอนแรกฉันคิดว่าคุณเป็นคนจากหนึ่งในกองทัพทั้งเก้านี้ แต่เห็นได้ชัดว่าฉันคิดผิด!” เด็กสาวมองไปที่เฟนด์และเริ่มอธิ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1694
"อืม ดูเหมือนว่าเหล่านักสู้ผู้ยิ่งใหญ่เมื่อหลายร้อยปีก่อนตั้งใจจะละทิ้งเราจริง ๆ!” แนชฝืนยิ้มอย่างขมขื่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึก หากไม่ใช่เพราะตำนานของระดับเทพสูงสุดนั้นถูกเล่าขานสืบต่อกันมา บวกกับความจริงที่ว่าทุกคนต่างพากันมองหาหนทางที่จะบุกทะลวงระดับเทพสูงสุด แนชก็กลัวว่าเมื่อเวลาผ่านไป จะไม่เหลือตำนานเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดอีกต่อไป และจะไม่มีใครที่จะสามารถเข้ามาที่นี่และบุกเข้ามาในระดับเทพสูงสุดได้อีกต่อไป “เฮ้อ! จู่ ๆ พวกคุณทั้งหลายก็เข้ามาที่นี่ หากคนของกองกำลังภาคีรู้เรื่องนี้เข้า มันคงเป็นปัญหาแน่! พวกคุณเข้ามาที่นี่กันมากเกินไป!” เมื่อมองไปที่คนหลายร้อยที่อยู่ข้างหน้าเธอ ระหว่างคิ้วของเด็กสาวก็ยับย่น ใบหน้าของเธอดูไม่ดีนัก ทว่าหลังจากที่เธอคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็หันไปหาเฟนด์และพูดว่า "ไม่ ช่างมันเถอะ อย่างไรเสียพวกคุณก็มาช่วยชีวิตฉันได้ทันเวลา ฉันจะเป็นธุระช่วยพวกคุณเอง!” “คุณหนู หมายความว่า... คุณตัดสินใจที่จะช่วยเราหรือ?” ดวงตาของเคนเน็ธเป็นประกายทันทีที่ได้ยินคำพูดของเด็กสาว และแม้แต่ท่าทางของเขาก็สุภาพและอ่อนโยน “พวกคุณหลายร้อยคน… ก็ได้! ฉันจะช่วยคุณหาทา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1695
"ที่คุณพูดมาก็ถูก มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไร! พวกคุณโชคดีมาก! ไม่มีใครสามารถค้นพบสถานที่นี้มาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีใครเคยเข้ามาที่นี่! เมื่อก่อนเคยมีผู้คนจำนวนมากคอยปกป้องสถานที่แห่งนี้ไว้ แต่ต่อมาก็ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ เคยมีนักสู้ที่แข็งแกร่งของระดับทะลวงวิญญาณเฝ้าทางเข้าอยู่ด้วย!” เด็กสาวหัวเราะคิกคักก่อนจะพูดต่อ “แต่พอผ่านไปหลายปี หลังจากที่ตระหนักว่าไม่มีใครสามารถหาทางเข้ามาที่นี่ได้ ก็ไม่มีใครสนใจที่จะปกป้องมันอีกต่อไป! ดังนั้น ผู้ที่ถูกส่งไปเฝ้าทางเข้ามักจะเป็นผู้ที่มีระดับการบ่มเพาะที่ต่ำ คุณโชคดีในแง่นี้ ไม่เช่นนั้น คุณคงตายตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาที่นี่! อีกอย่างเป็นเพราะไม่มีใครคอยดูแล ทางเข้าก็ไม่ได้รับการดูแลอย่างดี ดังนั้นเมื่อคุณเข้ามา คุณจึงไม่ได้เข้ามาจากทางด้านบนสุดของเนินเขา แต่กลับมาเข้าจากทางด้านล่างแทน ตำแหน่งของทางเข้าเปลี่ยนไปแล้ว!” "เห็นด้วย อืม วันนั้นเราโชคดีจริง ๆ! หากเป็นในอดีต ผู้พิทักษ์ทางเข้าเป็นผู้ที่อยู่ในระดับทะลวงวิญญาณ พวกเราจะตายทันทีที่ไปปรากฏตัวอยู่บนยอดเขา!” ฝูงชนอ้าปากค้างกับข้อมูลที่เพิ่งได้รับการแบ่งปันโดยหญิงสาว หัวใจของพวกเขาเต้นแรงและสั่นสะท้านอ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1696
"ใช่ ไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ จะเป็นเช่นไร เฮ้อ! ถ้าพวกเขาเจอคนของกองกำลังภาคีพวกเขาจะต้องเดือดร้อนแน่!” แนชขมวดคิ้วขณะที่เขาพูด หัวใจของเขาหนักอึ้ง ทั้งยูลและลิซซี่ ลูกสาวสุดที่รักและภรรยาคนที่สองของเขาก็ติดตามเขามาที่นี่ด้วย หากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับพวกเขา เขาจะต้องเจ็บปวดอย่างมากแน่นอน “หึหึ อย่าเพิ่งกังวลเรื่องนี้ไป ตอนนี้พวกเขาน่าจะยังปลอดภัยอยู่ เพราะคนของกองกำลังภาคีก็ไม่ได้มาที่นี่บ่อยนัก และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มาที่นี่เพื่อหาของล้ำค่า นี่เป็นเพราะพื้นที่นี้เป็นของกองทัพทั้งเก้า!” หญิงสาวผู้สวมชุดสีม่วงยิ้มและแนะนำ “และกองทัพทั้งเก้ากำลังปฏิบัติหน้าที่ภายใต้คติพจน์ 'กองกำลังปฏิภาคี' คุณน่าจะรู้นะว่ามันหมายถึงอะไร?” “กองกำลังปฏิภาคี?” แนชและคนอื่น ๆ ผงะกับคำพูดของเธอ จากนั้นจิตใจของพวกเขาก็เบิกบานอีกครั้ง เฟนด์รู้สึกยินดีกับสถานการณ์นี้เช่นกัน “งั้นก็หมายความว่ายังมีคนบางส่วนที่ไม่เกลียดคนนอกอย่างเราอยู่งั้นเหรอ?” เขาถามอย่างระมัดระวัง หญิงสาวผงกหัวและเสริมว่า “แน่นอน! ผู้ที่นับถือแนวคิดกองกำลังปฏิภาคีมักชอบในความธรรมดาของโลก นั่นหมายความว่าหากมีคนพบสถานที่นี้และเ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1697
“อืม…ถ้าอย่างนั้น…” ระหว่างคิ้วของเอลล่าขมวดเข้าหากัน หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเธอก็พูดขึ้นว่า “เอาล่ะ ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าวันนี้ไม่ได้พบกับพวกคุณเลย กองทัพทั้งเก้าจะประกอบด้วยป้อมปราการเก้าแห่ง และมีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับเรา แม้ว่าเราจะเป็นสมาชิกของกองกำลังปฏิภาคีแต่ความจริงแล้วเราไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกัน ป้อมปราการทั้งหมดมีเส้นทางและความต้องการของตนเอง ดังนั้นฉันขอแนะนำว่าหากไม่จวนตัวจริง ๆ ก็อย่าเข้าไปในป้อมปราการใด ๆ” เอลล่าจ้องมองไปที่เฟนด์และสัญลักษณ์ที่เอวของพวกเขา “ความจริงแล้ว มันง่ายมากที่จะแยกแยะได้ว่าคุณมาจากโลกภายนอกหรือเปล่า เช่นแผ่นป้ายที่ห้อยเอวพวกนี้ ในที่นี้ไม่ว่าจะเป็นกองทัพทั้งเก้าหรือกองกำลังภาคีเราทุกคนต่างมีสัญลักษณ์ประจำเผ่าอยู่ที่เข็มขัดคาดเอว ด้วยสัญลักษณ์เหล่านี้ เราจะสามารถระบุได้ทันทีว่าใครมาจากไหน!” มุมปากของฝูงชนกระตุกเมื่อได้ยินคำพูดของเอลล่า หากสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง มันคงเป็นเรื่องลำบากสำหรับเฟนด์และพรรคพวก มันจะเสี่ยงและอันตรายในการเดินทางไปไหนมาไหน! "อ้อจริงสิ คุณเอลล่า ในที่ดินผืนนี้ เหล่าผู้ที่แข็งแกร่งจากเผ่ากระหายเลือดและคนของก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1698
เมื่อมองไปที่ร่างของเอลล่าขณะที่เธอบินจากไปอเล็กซานเดอร์ขมวดคิ้ว และอารมณ์นับร้อยท่วมท้นหัวใจของเขา ในเวลานี้ชายชราจากตระกูลคาเบลโลก้าวไปข้างหน้าและกระซิบกับเฟนด์ว่า “นายน้อยเฟนด์ คุณจะปล่อยเธอไปจริง ๆ เหรอ? แค่นี้เลยเหรอ? ถ้าเธอกลับไปยังชนเผ่าของเธอแล้วบอกคนอื่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่จะทำอย่างไร? เพื่อความปลอดภัยของเรา ฉันขอแนะนำให้ฆ่าเธอเสียเดี๋ยวนี้! เธอบาดเจ็บและสู้กับคุณไม่ไหวหรอก!” อย่างไรก็ตาม เมื่อชายชราเสนอความคิด เขาก็ต้องพบกับสายตาที่เย็นชาและดุร้ายจากเฟนด์ “เราเป็นพวกสับปลับตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เราสัญญากับเธอแล้วนี่ว่าจะไว้ชีวิตเธอ!” เฟนด์หยุดพูดและรอยยิ้มแกน ๆ ก็คืบคลานเข้ามาบนใบหน้าของเขา “อีกอย่าง เธอยังให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากมายแก่เรา! มันเป็นข้อมูลที่สามารถช่วยชีวิตเราได้ ถ้าเธอไม่บอกเราจนหมดเปลือกอย่างนี้ เราคงท่องไปโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวและเข้าสู่พื้นที่ของพวกกองกำลังภาคีและเมื่อเราเข้าไปในพื้นที่ของพวกเขา คุณคิดว่าเราจะมีโอกาสรอดชีวิตหรือไง?” “เฟนด์พูดถูก เอลล่าบอกข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากมายแก่เรา!” อเล็กซานเดอร์ผงกศีรษะอย่างเห็นด้วย “นอกจากนี้ ถ
Latest chapter
