บทที่ 958

เมื่อสังเกตเห็นการมาถึงของนิโคลและเพื่อนร่วมชั้นของเธอ วัยรุ่นคนอื่นมากมายที่อยู่ที่นั่นก็เริ่มกรีดร้องและผิวปากใส่พวกเขากันทันที ท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีพวกเขาคนไหนเคยเห็นนักเรียนที่แต่งตัวด้วยชุดเครื่องแบบที่นั่นมาก่อนเลย ยิ่งไปกว่านั้น ในหมู่นักเรียนสามสิบกว่าคน ครึ่งหนึ่งของพวกเขาต่างก็เป็นผู้หญิงตัวสูงและผอมเพรียวที่ดูไร้เดียงสาและน่ารัก

การปรากฏตัวของพวกเขาที่ภูเขาบลูมลินก็ไม่ต่างอะไรไปจากเรื่องไม่ธรรมดาสำหรับพวกอันธพาล

แม้แต่ผู้ชายทรงผมบิ๊กแฮร์ก็กระโดดออกมาจากรถของเขาด้วยความตื่นเต้น สายตาของเขาเบิกกว้างขึ้น

“นิโคล… พวกเธอทั้งหมด… ทำไมพวกเธอทุกคนถึงมาที่นี่ล่ะ?” ทิวลิปถาม

“ทำไมพวกเราจะมาที่นี่งั้นเหรอ? แน่นอน พวกเราเป็นห่วงเธอไง! รีบไปกันเถอะ! พอคิดว่าเธอจะกล้ามาที่นี่จริง ๆ ล่ะก็! ถ้าเกิดว่าพ่อของเธอรู้เข้าล่ะ? เธออยากจะทนทุกข์ทรมานขนาดนั้นจริง ๆ ใช่ไหม?” นิโคลตอบกลับ ขณะที่เธอจับแขนของทิวลิปไว้

เนื่องจากมันชัดเจนว่าทิวลิปต้องการจะไปกับพวกเขา ผู้ชายก่อนหน้านี้จึงเพียงพูดเยาะเย้ย “ไม่เอาน่า ไม่ต้องรีบร้อนที่จะจากไปหรอก! ทำไมพวกเราไม่แข่งกันก่อนล่ะ? ท้ายที่สุดแล้ว มันต้อง