ในขณะนั้น เมื่อทุกคนไม่มีทางเลือก“แจสมิน ทำไมเธอถึงขอให้ฉันออกมาที่นี่ล่ะ?”มินดี้ถามไม่นานเธอก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “โอ้…ฉันเข้าใจแล้ว อย่าบอกฉันนะว่าเธอต้องการจะ…”มินดี้ส่ายหัวของเธอด้วยการยอมจำนนและพูดขึ้นมา “ฉันจะซื่อตรงกับเธอนะ ฉันก็ไม่ชอบอิซาเบลเหมือนกัน ดูเธอปฏิบัติกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอสิ นอกจากนั้น วอร์เรนก็เป็นคนโง่มาโดยตลอด ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกเขาหาเรื่องใส่ตัวเองน่ะ ทำไมเธอต้องก้าวออกมาด้วยล่ะ?” “ฉันเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร แต่พวกเราก็ไม่ได้มีความขุ่นเคืองใด ๆ กับพวกเขาหนิ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันนะ พวกเขาไม่เคยเหยียบหางของฉันมาก่อน นอกจากนี้ ผู้หญิงพวกนั้นก็ยังเชียร์ฉันอย่างกระตือรือร้นในระหว่างการแข่งขันเมื่อวานอีกด้วยซ้ำ รวมถึงอิซาเบลด้วย!” “ฉันทนไม่ได้ที่จะไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย นอกจากนี้ ฉันก็ได้ยินเกี่ยวกับโคลตันมาก่อน เขาเป็นลูกน้องของยาเอล บางทีเหตุการณ์นี้คงเกี่ยวข้องกับยาเอลด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งก็ได้!” แจสมินกล่าว“ให้ตาย! แจสมิน เธอสามารถเริ่มเป็นนักเขียนนิยายได้เลยนะเมื่อตัดสินจากการอนุมานของเธอว่าน่าโน้มน้าวมากแค่ไห
ยาเอลกล่าวและในขณะที่แจสมินไม่ได้ให้ความสนใจ เขาก็ใช้โอกาสนั้นจับมือเธอไว้“ไปให้พ้น!”แจสมินตอบสนองแทบจะในทันที เธอผลักมือของยาเอลออกไป แรงที่เธอสะบัดมือออกจากเขานั้นแข็งแกร่งมากจนมันชนอย่างจังกับดอกไม้สดที่ยาเอลกำลังถือตกลงบนพื้นยาเอลจ้องไปที่ดอกกุหลาบซึ่งแตกกระจายไปทั่วบนพื้น เขาถึงกับตะลึงในมหาวิทยาลัย มีหญิงสาวมากมายที่เดินผ่านพวกเขา พวกเธอทั้งหมดหยุดชะงักอย่างทันทีทันใด และจ้องมองฉากตรงหน้าพวกเธอ“ว้าว! เขาเพิ่งถูกทำให้ยอมจำนนจริง ๆ ใช่ไหม!?”“ฮ่าฮ่า! ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนแต่งตัวดีมากเลยนะ เขายังคงถูกเทพธิดาปฏิเสธด้วยตัวเองอีกเหรอเนี่ย?”“ถูกต้อง ไม่มีทางที่เทพธิดาจะมอบความรักของเธอ และความชอบของเธอให้ผู้ชายทั่วไปบางคนหรอกน่า”พวกผู้หญิงอดไม่ได้ที่จะปิดปากของพวกเธอ ในขณะที่พวกเธอเยาะเย้ยยาเอลกันไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม รูปลักษณ์ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ผู้หญิงมองเมื่อตัดสินผู้ชายสักคน พวกเธอจะยังคงต้องพิจารณาถึงสไตล์ของเขาด้วย เสื้อผ้าของเขาเหมาะกับเขามากแค่ไหน เสื้อผ้าของเขาแพงมากแค่ไหนและสิ่งอื่น ๆ อีกอะไรทำนองนั้น มันไม่สำคัญอะไรมากนักถ้าผู้ชายคนหนึ่งจะต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในด้านข
แจสมินไม่สามารถช่วยแก้ปัญหานี้ได้จริง ๆ แม้ว่าเธอต้องการก็ตามแม้เธออยากจะช่วยเหลืออิซาเบล แต่เธอก็ไม่สามารถใช้ตัวตนของเธอในฐานะสมาชิกของตระกูลเฟนเดอร์สัน เพื่อช่วยเหลือพวกเขาได้อีกด้านหนึ่ง เจอรัลด์เห็นกลุ่มคนขนาดใหญ่กำลังวิ่งเข้ามาในชั้นเรียนร่วม อิซาเบลกลัวจนแทบจะบ้าตายได้เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นแม้แต่วอร์เรนก็ดูหวาดกลัวไปเล็กน้อยในตอนนี้อย่างชัดเจน เหตุการณ์กำลังวนเวียนอย่างรวดเร็วมากเกินกว่าจะควบคุมได้“พวกเราควรทำยังไงดีตอนนี้? ดูเหมือนผู้อำนวยการคณะจะไม่สามารถรั้งพวกเขาเอาไว้ได้นาน!”อิซาเบลร้องไห้ด้วยความกลัว ขณะที่เธอกล่าวไปแบบนั้นสุดท้ายวอร์เรนมองไปที่เมอา “เมอา เธอไม่ได้แลกข้อมูลติดต่อกับยูนาในวันก่อนเหรอ? ถ้าพวกเราไม่มีทางเลือกกันในตอนนี้จริง ๆ ไปขอความช่วยเหลือจากยูนากัน เธอพูดไว้นี่ว่าพวกเราสามารถโทรหาเธอได้หากพวกเราเผชิญกับปัญหาใด ๆ”เมอากล่าว “แต่ฉันกังวลว่ายูนาแค่ทำดีเราเอง ยังไงซะ เธอมีสถานะและตัวตนแบบไหนกันล่ะ? นายมั่นใจมากแค่ไหนว่าเธอสามารถข่วยพวกเราได้?” ดูเหมือนชัดเจนว่าเมอาก็คิดที่จะขอความช่วยเหลือจากยูนา“อะแฮ่ม อย่าสนใจในเรื่องนั้นก่อนเลย ตอนนี้ พวกเ
ขณะนั้นเจอรัลด์ขับรถของเขาตรงไปยังวิลล่าของแบร์รี่เมื่อเขาไปถึงสถานที่ เขาพบว่ามีรถหลายคันจอดอยู่ด้านนอกประตูแบร์รี่มีความสัมพันธ์สระหว่างบุคคลที่ซับซ้อนมาก มีผู้คนมากมายที่ต้องการจะพบเขา เมื่อรู้แบบนี้ เจอรัลด์จึงไม่แปลกใจกับการค้นพบนี้เลยด้วยซ้ำมันจึงหมายความได้ว่าเขาต้องจอดรถให้ไกลออกไปจากบ้านเท่านั้นเมื่อเดินเข้าไปในสถานที่ เขาพบว่าแบร์รี่มีงานให้ทำมากมายจริง ๆ มีแถวที่ค่อนข้างยาวไปจนถึงประตูห้องทำงานของเขา มันเหมือนกับที่แซคประสบมาไม่มากก็น้อยเลยทีเดียวมีผู้คนมากมายที่ยืนอยู่ข้างนอกประตู ดูเหมือนว่าแบร์รี่ต้องพบกับพวกเขาทุก ๆ คนเจอรัลด์หัวเราะเบา ๆ กับตัวเองอย่างปวดร้าวหลังจากนั้น เขาก็เข้าไปใกล้วิลล่า“เมอา พวกเราจะรอไปอีกนานแค่ไหนกัน? มีผู้คนมากมายเหลือเกินที่นี่ พ่อของฉันก็ยังไม่ได้กลับบ้าน ฉันเป็นกังวลมากเลย!” ที่กำลังยืนอยู่ด้านข้างอิซาเบล และคนอื่น ๆ ก็รอกันอยู่ขณะนั้น พวกเขากำลังรอกันอย่างกระวนกระวายใจ“ไม่ต้องห่วง ยูนาพูดว่าคุณซาไทร์จะพบพวกเราเพื่อให้ทราบถึงเหตุการณ์นี้ เขาจะพบพวกเราในไม่ช้านี้แหละ ฉันเชื่อแบบนั้น!” เมอากล่าวได้ยินเสียงถอนหายใจขึ้
“คน ๆ นี้เป็นใครกัน? เขาจะเสียมารยาทได้ยังไงเนี่ย?! เขาไม่สามารถทำตัวเป็นมนุษย์ที่ดีได้เลยหรือไง?” “ถูกต้อง มันคือประตูไปที่วิลล่าของคุณซาไทร์ เขากล้าเดินเข้าไปราวกับว่านี่คือบ้านของเขาได้ยังไง? เขาไม่เห็นเหรอว่าพวกเรากำลังยื่นต่อแถวกันอยู่น่ะ” ชั่วขณะหนึ่ง ผู้คนมากมายก็เริ่มกระซิบในหมู่กันเองสำหรับเมอาและอิซาเบล พวกเธอกำลังรอที่จะได้เห็นว่าเจอรัลด์จะถูกทำให้ขายหน้าต่อหน้าทุกคนอย่างไรเป็นเพราะแบร์รี่คือ ผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งในจังหวัดซอลฟอร์ด และเขามีอิทธิพลใหญ่โตมาก นอกจากนี้ เขาก็กระตือรือร้นเป็นพิเศษเกี่ยวกับการรักษาขนบธรรมเนียมและการกระทำด้วยความสุขุมรอบคอบ หากใครก็ตามทำตัวบุ่มบ่าม คน ๆ นั้นก็จะถูกประณามอย่างหนักเลยทีเดียวในขณะนั้น เจอรัลด์ก็เคาะประตูประตูไปสู่ห้องนั่งเล่นถูกเปิดโดยพ่อบ้านคนหนึ่ง“ผู้ชายคนนี้กำลังหาเรื่องใส่ตัว เขาตายแน่!”“เขาคิดว่าเขาสามารถไปก่อนพวกเราได้โดยการทำตัวแบบนี้งั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า!” “ฉันรู้จักเด็ก ๆ มากมายอย่างเขา เขาจะเพียงทำให้ตัวเองเป็นตัวตลกเท่านั้น เขาถูกกำหนดไว้ไม่ให้สามารถบรรลุเรื่องที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของเขาได้!” คนอื่น ๆ ก็ร่วมด้วยและ
ขณะนั้นเมอาก็พูดขึ้นมา “จริง ๆ แล้ว ฉันก็ไม่มั่นใจว่าพวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหมในตอนนี้ แม้ว่าฉันจะขอให้เขาช่วยเหลือฉัน แต่มันก็ค่อนข้างเป็นไปได้ที่เขาจะปฏิเสธฉัน แต่ฉันก็จะลองดูแล้วกัน!” เธอรีบควักโทรศัพท์ของเธอออกมาอย่างไม่เต็มใจ และโทรหาเบอร์ของเจอรัลด์เธอรู้สึกขัดแย้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อถูกบังคับให้ขอร้องความช่วยเหลือจากใครบางคนที่เธอดูถูก และไม่ต้องเอ่ยถึงความจริงที่ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยทำร้ายเขาด้วยคำพูดที่เจ็บปวดในอดีตนั้นแต่เธอก็ต้องการความช่วยเหลือของเจอรัลด์เพื่อแก้ปัญหานั้นอย่างแท้จริงมันไม่เคยเกิดขึ้นกับเจอรัลด์มาก่อน ที่เมอาคนที่หยิ่งยโสราวกับนกยูง จะโทรหาเขาในช่วงเวลานี้ได้ ในชั่วขณะนั้น เขาถึงกับระเบิดหัวเราะออกมากับตัวเอง“เป็นอะไรไปล่ะ?” เจอรัลด์ถาม“เจอรัลด์ นาย… นายรู้จักคุณซาไทร์ใช่ไหม?” น้ำเสียงของเมอาแผ่วเบาอย่างมาก“ใช่ ฉันรู้จักเขา! แค่บอกฉันมาว่าเธอต้องการจะพูดอะไร!” เจอรัลด์กล่าวเบา ๆ“นายน่าจะรู้ดีว่า พวกเราตกอยู่ในปัญหาใหญ่กันตอนนี้ ถ้านายรู้จักเขาจริง ฉันก็หวังว่านายจะสามารถช่วยแนะนำพวกเราให้เขาได้หรืออย่างน้อยที่สุด ก็เอ่ยชื่อของพวกเรา
“เรื่องมันยาว ฉันจะไม่สามารถอธิบายมันให้เธอฟังได้อย่างชัดเจนในแค่ไม่กี่ประโยคหรอก!” เจอรัลด์ยิ้มและกล่าวออกมาขณะนั้น คนรับใช้สองสามคนก็เข้ามาในห้องด้วยท่าทางเคารพ ก่อนจะเสริฟ์ชาให้อิซาเบลและเมอา“เจอรัลด์ ฉันไม่รู้ว่านายมีความสัมพันธ์แบบไหนกับคุณซาไทร์ แต่นายรู้ดีว่าพวกเรากำลังเผชิญกับการขู่คุกคามอย่างร้ายแรงในขณะนี้ ถ้านายสามารถช่วยเหลือได้ ฉันก็หวังอย่างยิ่งว่านายจะทำเช่นนั้นโดยเร็วที่สุด!”เมอากล่าวอิซาเบลพยักหน้าอย่างแรง “เจอรัลด์ ฉันจะขอโทษนาย หลังจากนี้ ฉันไม่สนว่านายจะปฏิบัติต่อฉันยังไง ฉันแค่อยากให้นายช่วยเหลือพวกเรา!”“เอาล่ะ ฉันจะพูดเรื่องนี้กับคุณซาไทร์ แต่หลังจากที่เรื่องนี้สิ้นสุดลง ฉันก็หวังว่าฉันจะได้รับบางอย่างจากเรื่องนี้นะ!” เจอรัลด์มองไปที่พวกเธอและกล่าวด้วยรอยยิ้มถ้าพวกเธอมาเร็วกว่านี้ เจอรัลด์ก็คงจะช่วยเหลือพวกเธอ โดยไม่ต้องถามคำถามใด แม้ว่าเมอาจะปฏิบัติต่อเขาอย่างเย็นชาและห่างเหินมากแค่ไหนก็ตาม แต่สถานการณ์นั้นแตกต่างไปแล้วในตอนนี้ หัวใจของเขาหมดความรู้สึกไปแล้ว ณ ตอนนี้ตอนนี้เจอรัลด์รู้สึกผิดหวังอย่างขมขื่นใจในตัวพวกเธอโดยเฉพาะอิซาเบลพวกเธอจะขอ
ผู้หญิงคนนั้นคอยแต่เรียกเธอว่า “คุณหนู”พวกเธอดูเหมือนจะเร่งรีบกันอยู่ และพวกเธอก็ต้องการอยู่ที่นั่นกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ชายชรางุนงง ผู้หญิงคนนั้นอ้างว่าพวกเธอไม่มีเงินในขณะนั้น และพวกเธอก็จำเป็นต้องรอจนกว่าจะถึงบ่ายของวันต่อมาก่อนที่ใครบางคนจะสามารถส่งเงินมาให้พวกเธอได้ ดังนั้นพวกเธอจึงขอให้ชายชราอย่าเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นแต่ชายชราเปิดโรงแรมมานานแล้ว เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามากแล้วในการดำเนินชีวิตเขาจะยอมประนีประนอมได้อย่างไร?เมื่อตระหนักได้ว่าพวกเธอล้มเหลวในการโน้มน้าวเขา ผู้หญิงสวยคนนั้นที่อุ้มเด็กทารก จึงนำจี้หยกอันหนึ่งออกมาและมอบมันให้ชายชราโชคดีที่ชายชราเป็นคนชอบของเก่า ทันทีที่เขาเห็นจี้หยกอันนั้น เขาจึงรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นของราคาแพงเขาเห็นชื่อ เซร่าซึ่งถูกสลักไว้บนจี้หยกอย่างชัดเจนเขาจึงค่อย ๆ ตระหนักได้ว่าพวกเธออาจจะมีต้นตระกูลพิเศษก็ได้ดังนั้นเขาก็เลยไม่กล้าทำให้พวกเธอขุ่นเคืองใจเขาตกลงที่จะให้พวกเธออยู่ที่นั่นกันแบร์รี่กล่าวว่าชายชราคนนั้นได้บรรยายถึงเหตุการณ์นั้นด้วยท่าทางที่ชัดเจนมากเมื่อวานนี้ ในคืนนั้นเขายังติดต่อเพื่อนของเขาสองสามคนอีกด้วยซ้