“เป็นอะไรไป สจ๊วต?” เอวาถาม เขาดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด “มันพัง!” สจ๊วตกล่าว ใบหน้าของเขาซีดราวกับแผ่นกระดาษ จากนั้นเขาก็วิ่งลงบันไดทันที และเอวาก็เดินตามหลังไป เธอรอให้เขาคุยโทรศัพท์เสร็จก่อนจะเดินเข้ามาหาเขาช้า ๆ“สจ๊วต…? มีอะไรเหรอเปล่า? ได้โปรดอย่าทำให้ฉันกลัว!” เอวาถามซ้ำกับคำถามของเธอ เธอเริ่มกังวลมากขึ้นทุกวินาทีสจ๊วตไม่ใช่ผู้ชายที่มีเพียงรูปลักษณ์ของเขาเท่านั้น เขามีคุณสมบัติในเมย์เบอร์รี่ และพ่อแม่ของเขาก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จเช่นกัน โดยพื้นฐานแล้วเขามีพร้อมทั้งหมดทุกอย่าง ดูเหมือนว่าเขาจะดูเด่นกว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ของเอวาในบริษัทอย่างเป็นธรรมชาติ ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เธอชอบเขามากตั้งแต่แรกเอวาเคยใฝ่ฝันที่จะแต่งงานกับสจ๊วตในเมย์เบอร์รี่ในวันหนึ่ง ถ้าเธอโชคดี เธอก็อยากจะทำงานที่นั่นเช่นกัน เนื่องจากพ่อของเธอเป็นครูใหญ่ในโรงเรียนมัธยมของเธอ เธอจึงมีทั้งความจองหองและถากถางตั้งแต่อายุยังน้อย ความสนใจทั้งหมดที่เธอมีจนถึงตอนนี้คือ ผู้ชายที่มีภูมิหลังที่แข็งแกร่งและร่ำรวยมาก“นี่มันแย่แล้ว เอวาจำบริษัทที่เราลงทุนกับคุณวิลสันได้ไหม? มีบางอย่างผิดพลาด!” สจ๊วตพูดด้วยน้ำ
เจอรัลด์คุ้นเคยกับครอบครัวของเวย์ลอน พวกเขาเปิดบริษัทที่ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกิจของครอบครัวตั้งแต่เมื่อไหร่?หลังจากการสอบสวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน เจอรัลด์พบว่ามีปัญหาและเขาก็ส่งข้อความถึงแซคทันทีเพื่อให้เขาตรวจสอบอีกครั้ง“บอกฉันที คุณพบอะไร?” วันที่เศร้ากับรอยยิ้ม มันเป็นเพียงการตรวจสอบประวัติหลังจากทั้งหมด ทำไมเจอรัลด์ทำให้มันฟังดูยิ่งใหญ่?“คุณคงไม่เข้าใจหรอก รู้แค่ว่าผมเจอของดีแล้ว!” เจอรัลด์พูดก่อนจะหัวเราะในขณะนั้นเจอรัลด์ได้รับโทรศัพท์จากเอวาซึ่งทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย “เจอรัลด์? คืนนี้คุณทำอะไรหลังเลิกงานไหม?” เอวาถามทันทีที่เขารับสาย "ทำไม? คุณต้องการอะไร?" เจอรัลด์ถามอย่างเย็นชาแม้ว่าเจอรัลด์จะปฏิบัติต่อเอวาอย่างสุภาพ แต่พฤติกรรมที่เย็นชาของเธอที่มีต่อเขา ทำให้เขาต้องการปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา“อืม ฉันกำลังคิดว่าจะเลี้ยงข้าวเย็นคุณ คุณเข้าบริษัทมาสองวันแล้ว และฉันยังไม่ได้เลี้ยงตอนรับคุณเลย งั้น… คืนนี้ไปทานอาหารเย็นกับฉันไหม” เอวาถามพร้อมกับยิ้มให้อีกฝ่าย “คนอื่นไปด้วยไหม?” เจอรัลด์ถามกลับ เขารู้ว่าเอวาต้องทำอะไรบางอย่างอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเอวา แ
หลังจากคว้าแขนของเขา เธอก็เริ่มมองเจอรัลด์อย่างเชิญชวนแม้ว่าดวงตาของเธอจะดูมีเสน่ห์มาก แต่เจอรัลด์ก็ยังตกใจ “เอวา คุณสบายดีไหม?” “ไม่… ไม่ ฉันไม่ อยู่กับฉันได้ไหม?” เธอถามขณะที่ดึงเขาเข้าไปในบ้านของเธอ ในที่สุดเจอรัลด์ก็ถูกผลักลงบนเตียงของเธอจากนั้นเธอก็เริ่มถอดชุดของเธอออกอย่างเย้ายวน เจอรัลด์ทำได้เพียงอึกอัก เอวาก็สวยจริง ๆ เธอมีผิวขาวและมีรูปร่างที่ดี ขณะที่เธอกดร่างกายของเธอกับตัวเขา เจอรัลด์รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่างกายของเขา ลำคอของเขารู้สึกแห้ง ขณะที่เอวายังคงถอดเสื้อผ้า ตอนนี้ร่างกายส่วนบนของเธอถูกเปิดเผยเป็นส่วนใหญ่ จู่ ๆ ประตูก็ถูกเปิดออก มีคนสองคนรีบเข้ามา! เอวารีบลุกออกจากเตียงและคลุมตัวด้วยเสื้อผ้าขณะที่เธอกรีดร้องว่า “เร็วเข้า! ให้ตายสิ รีบมาถ่ายรูป!”ชายสองคนที่เข้ามาคือนาธาเนล ส่วนอีกคนคือสจ๊วต ดูเหมือนว่านาธาเนลจะบันทึกเสียงขณะที่เอวาเริ่มร้องไห้“สจ๊วต! ช่วยฉันด้วย!” เธอร้องไห้ออกมา “ไม่ต้องห่วง เอวา! เราอยู่ที่นี่แล้ว ไอ้ตัวแสบนี้ทำอะไรไม่ได้แล้ว! ฉันไม่อยากเชื่อเขา! เจอรัลด์คนนี้ดูเหมือนเป็นคนดีแต่กลับกลายว่าเขาเป็นคนสกปรก! เขากล้าดียังไงมาวางกั
เจอรัลด์ยิ้มทั้งสามคนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลยแม้แต่น้อย โดยคาดว่าเขาคือเจ้าของบริษัทที่แท้จริง จากนั้นเขาก็มองไปทางเอวาก่อนจะพูดขึ้นว่า “เพื่อนมัธยมเหรอ? ทำไมคุณถึงทำกับผมได้ขนาดนี้ คุณเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เอวา?” “อย่าแม้แต่จะคิดเล่นการ์ดมิตรภาพ ไอ้สารเลว! หลังจากมือสกปรกของแกมาแตะต้องบนตัวฉันแล้ว อย่าได้ฝันว่าฉันจะปล่อยแกไปง่าย ๆ! ในเมื่อแกกำลังพูดถึงเรื่องมิตรภาพแล้ว ทำไมแกไม่เก็บตั๋วให้ฉันเมื่อตอนบ่ายนี้ล่ะ”“สิ่งที่ตลกที่สุดคือ แกขาดสามัญสำนึกขั้นพื้นฐานที่สุด! แกคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันจะตกหลุมรักแกหรือคิดจะคบกับแก? จินตนาการต่อไปนั่นคือ ทั้งหมดที่แกจะได้รับ!”เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ถ่ายอยู่ เอวาจึงไม่มีเหตุผลที่จะกรองคำพูดของเธอเธอรู้จักเจอรัลด์ดี เจอรัลด์เป็นคนยากจนและไม่มีอำนาจ การรู้ถึงความแตกต่างของอำนาจระหว่างพวกเขา ทำให้เอวาสามารถดำเนินการตามแผนของเธอได้โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เธอไม่กลัวแม้จะห่างไกลจากความจริง “อย่างนั้นเหรอ ตอนนี้เป็นอย่างไร ดูเหมือนว่าผมจะคิดมากเกินไปจริง ๆ!” เจอรัลด์ตอบด้วยเสียงหัวเราะ“ผมไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้จริง ๆ ผมเชื่อ
“โอ้ คุณจะเห็นว่าผมหมายถึงอะไรในอีกสักครู่” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มในขณะนั้น มีรถสองสามคันมาถึงทางเข้าอาคารเมื่อประตูเปิดออก จาร์วาน วิลสันรัฐมนตรีช่วยคนปัจจุบัน และนอร์แมน เลย์ ผู้ช่วยผู้จัดการของบริษัทลงทุนก็ก้าวออกไป ทุกคนมีสีหน้าที่จริงจังแซค ไลล์ และ ไมเคิล ซีคก็อยู่ด้วย ทั้งคู่ดูอารมณ์เสียไม่แพ้กัน ถ้าเจอรัลด์ไม่ได้ส่งข้อความถึงแซค เพื่อบอกว่าเขามีปัญหากับบริษัท ทั้งแซคและไมเคิลก็ไม่เคยรู้ว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายใต้จมูกของพวกเขา ปรากฏว่ากำไรของบริษัท และแผนกภายในทั้งหมดเกี่ยวข้องกันเพียงเพราะมีคนเพียงไม่กี่คน หลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์เจอเมื่อคืนก่อน แซคเรียกทุกคนที่เกี่ยวข้องกลับไปที่สำนักงานก่อนที่จะสอบสวนพวกเขาอย่างถี่ถ้วนตลอดทั้งคืนภายใต้คำสั่งของเจอรัลด์ เขาต้องพาพวกเขาไปที่สำนักงานเดี๋ยวนี้ ขณะที่กลุ่มเข้าใกล้ทางเข้าหลักของอาคาร พวกเขาเห็นชายหญิงรออยู่ข้างนอก “ทำไมคุณถึงบอกให้ฉันมาที่นี่เวย์ลอน? ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าพ่อของคุณอยู่ที่ไหน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบริษัทมีปัญหา!” ผู้หญิงคนนั้นพูด น้ำเสียงของเธอหงุดหงิดเล็กน้อย“เซลล่า คุณอย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม? คุณต้
ได้ยินเสียงเคาะประตูเจอรัลด์มองไปทางนั้นขาของเขายังคงไขว้เขวอยู่ เมื่อก่อนจะตะโกนว่า “เข้ามา!” จากนั้นแซคกับไมเคิลก็พาสเปนเซอร์ และคนอื่น ๆ เข้าไปในห้อง“…หะ ห๊ะ? อะไรกัน?" สจ๊วตพูดอย่างตกตะลึงทุกคนในห้องมีส่วนร่วมในเรื่องนี้แม้แต่ สเปนเซอร์ เลตส์ก็อยู่ที่นี่ และผู้ที่นำหน้าคือคุณซีค คุณไลล์ และคุณวิลสัน!“นี่…” นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ทั้งสามคนสามารถพึมพำได้ สจ๊วต นาธาเนล และเอวาตกตะลึงเมื่อพวกเขารู้สึกตัวได้ในที่สุด ทั้งสามคนก็ตะโกนว่า “คุณซีค! คุณไลล์!” "คุณคลอฟอร์ด พวกมันทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว!” แซคพูดในขณะที่เขาไม่สนใจทั้งสามคน"…ฮะ? คุณคลอฟอร์ด?”“…นั่นล้อกันเล่นใช่ไหม? บ้าเอ้ย? เขาคือ คุณคลอฟอร์ด?” ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสจ๊วต และเอวา “คะ คะ คุณ คลอฟอร์ด...?” เอวารู้สึกเหมือนแทบจะหายใจไม่ออก “เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนมาถึงที่นี่แล้ว มาเริ่มกันเลยดีกว่า ดังนั้นคุณเฟอร์กุสตัน บอกผมเกี่ยวกับเอกสารนี้อีกครั้ง ต้องเซ็นที่ไหน” เจอรัลด์พูดขณะยิ้ม“…ผม…” จิตใจของสจ๊วตว่างเปล่า และเขาทำได้เพียงอึกอักตอนแรกสจ๊วตคิดว่าเขาจะสามารถตีตัวออกจากระเบียบนี้ได้โดยปราศจา
“เจอรัลด์?”เซลล่า จาควินและ เวย์ลอน เล็ตส์ต่างก็ตกใจฝ่ายการตลาดทั้งหมดสับสน“ตกลง ฉันกำลังไป!”เจอรัลด์ตะโกนกลับมา“เจอรัลด์ คุณ… คุณ… คุณคือคุณคลอฟอร์ด?” เซลล่าพูดติดอ่าง เธอตกใจอย่างเห็นได้ชัดแม้ว่าแม่ของซินดี้จะพูดติดตลกไปครั้งหนึ่ง โดยบอกว่าเจอรัลด์เป็นคุณคลอฟอร์ดจากเมย์เบอร์รี่ ในครั้งสุดท้ายที่พวกเขาทานอาหารเย็นที่นั้นได้อย่างไรเซลล่ารู้สึกงุนงงในตอนนั้นเมื่อเธอได้ยินเรื่องตลกนี้แต่เมื่อเธอลองคิดดูอีกครั้ง เธอค่อนข้างใกล้ชิดกับเจอรัลด์ ดังนั้นเขาจะเป็นคุณคลอฟอร์ดที่ร่ำรวยมหาศาลได้อย่างไรแต่เมื่อครู่ที่แล้ว เมื่อคุณไลล์เรียกชื่อเขา จิตใจของเซลล่าก็ว่างเปล่าเอ้ย เจอรัลด์จะเป็นคุณคลอฟอร์ดอย่างไร?!เจอรัลด์หันไปหาเซลล่าและพยักหน้า “ใช่!”จากนั้นเขาก็จากไป ขณะที่ฝูงชนจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจเวย์ลอนซึ่งถูกเซลล่า พามาครั้งแรกเพื่อไปเยี่ยมพ่อของเขา รู้สึกตกตะลึงในขณะที่เขาคลำหาเก้าอี้นั่ง“บ้าฉิบหาย! เจอรัลด์เป็นทายาทที่ร่ำรวยและเขาเป็น ซีอีโอของเรา! ไม่น่าแปลกใจที่เขามีตั๋วมากมาย! เหมือนกับที่ฉันบอกคุณ เจอรัลด์มีอัตลักษณ์ที่ซับซ้อน แต่… โอ้ พระเจ้า ฉันไม่เคยคิ
“พ่อหนุ่ม บ้านของคุณอยู่ในเมืองนี้เหรอเปล่า?”คนขับเป็นชายวัยกลางคน เขาถามอย่างอบอุ่นและยิ้มออกมาเจอรัลด์พยักหน้า“ยินดีด้วย ไอ้หนูเมืองของคุณกำลังจะได้รับการพัฒนาที่ค่อนข้างสำคัญ และจะไม่มีที่ดินผืนนี้เหลือทิ้งไว้โดยไม่มีใครดูแล! พวกเขาไม่เพียงแต่ให้ค่าที่อยู่อาศัย แต่ยังรวมถึงค่าธรรมเนียมการรื้อถอน และโอกาสในการทำงานอีกมากมายด้วย! คุณดูเหมือนนักศึกษาวิทยาลัย ดังนั้นเมื่อคุณกลับบ้าน คุณควรใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์!”“ใช่ มันจะดีมากครับ!”ขณะที่พวกเขาคุยกันระหว่างทาง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบ้านเกิดของเจอรัลด์แต่บ้านของเจอรัลด์อยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ใจกลางเมือง เป็นหมู่บ้านในเมืองมีหลายครอบครัวในหมู่บ้านที่ทำโรงสี พวกเขาทำธุรกิจต่าง ๆ เช่น การโม่แป้ง และอื่นๆย้อนกลับไป ส่วนที่ดีที่สุดเกี่ยวกับหมู่บ้านคือ กลิ่นหอมอันน่าอัศจรรย์ของแป้งที่เพิ่งบดในอากาศแต่การเดินทางกลับมาที่หมู่บ้านครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่ากลิ่นหอมของแป้งที่เจอรัลด์พลาดไปนั้น ตอนนี้ลดฮวบลงมาก"โอ้ว นักศึกษาวิทยาลัยกลับมาแล้ว!"“ทำไมไม่พาแฟนกลับมาด้วย”“เจอรัลด์ คุณหางานทำหรือยัง? ฉันแน่ใจว่านักศึกษามหาวิทยาลัยที