มีล่าได้อ่านหนังสือหน้าเดียวกันในหนังสือเล่มเดียวกันมาระยะหนึ่งแล้วทันทีทันใดนั้นเพื่อนร่วมชั้นของเธอคนหนึ่งก็ตะโกนมาที่เธออย่างตื่นเต้น “มีล่า! ไปดูกันเถอะ!”“ฉันไม่สนใจ!” มีล่าขมวดคิ้ว“เธอจะไม่สนใจไปดูคนพิลึกจากภาควิชาวรรณคดีที่กำลังพยายามจะสารภาพรักต่อเทพธิดาได้อย่างไร!”“อะไรนะ?” มีล่าตกใจขณะที่ร่างกายของเธอสั่นเทาเจอรัลด์มาจากภาควิชาวรรณคดี และคนพิลึกคนนั้น...แม้ว่ามีล่าจะรู้สถานะที่แท้จริงของเจอรัลด์แต่เธอก็มักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าเจอรัลด์เป็นคนประหลาดในบางครั้ง มีล่าชอบวิธีที่เจอรัลด์ปฏิบัติตัวต่อหน้าเธอ เธอคิดเสมอว่าเขาเป็นคนเซ่อและน่ารักแต่น่าจดจำเจอรัลด์เป็นคนแรกที่มีล่านึกถึงเมื่อได้ยินคำว่าแปลกพิลึก นั่นหมายความว่าในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงเธอได้แล้วหรือเปล่า? เขาจะมาสารภาพรักกับเธอใช่ไหม?มีล่าลุกยืนขึ้นทันทีและเก้าอี้ของเธอก็ล้มลงบนพื้นขณะที่เธอวิ่งออกจากชั้นเรียนของเธอไป เธอเห็นหลุ่มคนที่กำลังยืนอยู่ตรงทางเดิน และเจอรัลด์ก็อยู่ตรงกลางกำลังถือช่อดอกไม้เป็นเขาจริง ๆ มีล่าตื่นเต้นไปแล้วแต่เธอรักษาระยะห่างเอาไว้และหัวใจของเธอก็เต้นอย่างดัง“พวกเธอคิดว่าผู้หญิงที่เ
“เอาล่ะ ฉันจะยอมรับนาย!” อลิซพูดขณะที่เธอหวีผมของเธอ“ว้า! เทพธิดาได้ยอมรับความรักของคนพิลึกเหรอ?”“ฉันไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม? อลิซคนนั้นได้ปฏิเสธผู้ชายที่ร่ำรวยมากมายแต่ยอมรับคนพิลึกนี่มาเป็นแฟนของเธองั้นเหรอ? ปกติเธอไม่แม้แต่จะมองผู้ชายร่ำรวยเหล่านั้นด้วยซ้ำ!”“นั่นหมายความว่าเทพธิดาของเราชอบคนพิลึกใช่ไหม? โธ่เอ้ย! ฉันน่าจะไปเป็นคนพิลึกนะ! ไม่ใช่ว่านี่คือรักครั้งแรกของอลิซหรือเปล่า?”ผู้ชายหลายคนต่างก็อกหักในขณะที่ผู้หญิงหลายคนก็ตกอยู่ในความเหลือเชื่อพวกเขาคิดว่าอลิซต้องบ้าไปแล้วแน่ เจอรัลด์ไม่ได้ดูดีมากแต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าอลิซที่มีมาตรฐานสูงขนาดนั้นจะตกหลุมรักกับเขาได้ แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไง อลิซก็ได้ยอมรับรักเจอรัลด์จริง เธอยังเอาดอกไม้ไปจากเขาด้วยอลิซเดินกลับไปที่ชั้นเรียนของเธอด้วยความเขินอาย“คืนนี้ต้องเป็นของนาย เจอรัลด์!” เฮลี่และคนอื่น ๆ กระโดดโลดขึ้นลงกันอย่างตื่นเต้นในขณะเดียวกัน เจสลินก็หัวเสียอย่างมาก เธอจ้องเจอรัลด์และเดินจากไป เขากำลังคิดอะไรอยู่? เจอรัลด์ควรจะรู้ว่าเจสลินชอบเขาตั้งแต่วันที่เธอเดทกับแดนนี่แล้ว เขาจะสารภาพรักต่อผู้หญิงอีกคนได้อย
เจอรัลด์ไม่เคยคิดว่านี่จะเป็นข่าวใหญ่เช่นนี้หลังจากนั้นทุกคนก็เลือกปฏิบัติต่อเขาและเขาก็ไม้แม้แต่จะรู้ว่าเขาเดินออกจากภาควิชาวิทยุกระจายเสียงมาได้อย่างไรด้วยซ้ำทำไมเขาถึงใส่ใจมากขนาดนั้นว่าอลิซกำลังคิดอะไรอยู่?ทำไมเขาถึงสนมากขนาดนั้นกับสิ่งที่คนอื่นกำลังคิด?ทำไมเขาถึงไม่อธิบายตัวเองไป?ถ้าเพียงแต่เขาได้อธิบายตัวเอง มันคงจะไม่มีปัญหามากขนาดนี้แน่!เจอรัลด์ท้อแท้อย่างมากในขณะเดียวกัน อลิซก็ส่งข้อความหาเจอรัลด์ “เฮ้ เจอรัลด์! เฮลี่และคนอื่น ๆ อยากจะไปทานมื้อเย็นด้วยกัน นายอยากจะมาด้วยกันไหม?”เจอรัลด์ถอนหายใจ เขาอยากจะบอกอลิซว่สเขาไม่ได้ชอบเธอและเขาไม่ได้ต้องการจะสารภาพรักต่อเธอและทั้งหมดนั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างเลวร้ายที่สุด แต่อย่างไรก็ตาม อลิซมีความสุขมากและเฮลี่กับคนอื่น ๆ ต่างก็ตื่นเต้นกันด้วยเหมือนกันเจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร บางทีมันอาจเป็นปัญหาของคนราศีตุลทั้งหมด พวกเขามักจะขัดแย้งกับตัวเองอยู่เสมอ!“พากเธอไปกันเถอะ! ฉันยังมีเรื่องให้ทำอยู่ ส่งบิลให้ฉันภายหลังละกัน!” เจอรัลด์ตอบกลับเจอรัลด์ตัดสินใจจะอธิบายให้กับอลิซเมื่อเรื่องทุกอย่างนี้จบลงอลิซก็สามารถร
จนกระทั่งชายคนดังกล่าวยืนออกจากรถจนหมด ทุกคนรอบข้างก็ตื่นเต้นกัน!“ว้าว! เขาหล่อมาก!” หญิงสาวบางคนกระโดดเด้งขึ้นลงด้วยความตื่นเต้นผู้ชายคนนี้สวมแว่นกันแดดและเขาก็ค่อนข้างหน้าตาดีและเท่ แม้แต่ออร่าของเขาก็น่าดึงดูดมาก!เขาเหยียดยิ้มและแนะนำตัวเอง “หวัดดีตอนบ่ายทุกคน! จริง ๆ แล้วผมอยากจะแนะนำตัวเองที่งาเลี้ยงต้อนรับในภายหลังแต่เนื่องจากพวกคุณส่วนใหญ่อยู่ที่นี่กัน ผมจะแนะนำตัวก่อนละกัน ผมมาจากนอร์ทเบย์ เคยเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยนอร์ทเบย์และตอนนี้ก็อย่างที่ทุกคนรู้ว่าพ่อของผม ไมเคิล ซีค จะมาเป็นซีอีโอคนใหม่ของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ ดังนั้น ผมจะเรียนให้จบที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่นี้!”“และแน่นอน ผมอาจจะเป็นคนรวยแต่ผมไม่ใช่คนรวยที่หยิ่งผยองแบบนั้น ถ้าพวกคุณคนไหนอยากไปเยี่ยมชมที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ อย่าลังเลที่จะเอ่ยชื่อของผม! ผมชื่อสิลา ซีค นะครับ!” จากนั้นสิลาก็ทิ้งแว่นกันแดดของเขาลงกับพื้นดูเท่อย่างมาก“ให้ตายเถอะ! เขาหล่อมากและย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ก็เป็นของเขานับแต่นี้ต่อไป!”“ฉันรักคุณ สีลา! แต่งงานกับฉันเถอะ!”“ฉันต้องการคุณเด็กน้อย สีลา!”ผู้หญิงบางคนตะโกนอย่างกล้าหาญลู
เนื่องจากพวกเขาจะไปที่ภูเขายอร์นอร์ท เจอรัลด์ก็ควรจะหยวน ๆ ให้ตัวเองบ้างหลังจากจากการพบกับแซค เจอรัลด์ก็ไปรับเควต้าและพวกเขาทั้งหมดก็ไปที่ภูเขายอร์คนอร์ท แซคได้จัดเตรียมการทุกอย่างแล้ว ดังนั้นผู้ใหญ่บ้านจึงกำลังรอการมาถึงของพวกเขาอยู่การพัฒนาของหมู่บ้านยอร์คนอร์ท ไม่เคยดีเลยเพราะสถานที่ตั้งและถนนก็ยังขรุขระ ตอนนี้ที่พวกเขารู้ว่าใครบางคนจะลงทุนในพื้นที่นี้ ผู้ใหญ่บ้านจึงรู้กังวลมากมันเป็นครั้งแรกของเจอรัลด์ในการจัดการโครงการใหญ่เช่นนี้และเขาก็กังวลเล็กน้อย หลังจากการอ่านข้อมูลที่แซคได้ให้เขาและสัมผัสกับสายลมที่ภูเขา เขาจึงรู้สึกผ่อนคลายมากมีฤดูใบไม้ผลิที่ภูเขาและน้ำตกที่ตกลงมาจากยอดเขา อากาศที่นั่นสดชื่นจริง ๆเมื่อเจอรัลด์เห็นสิ่งเหล่านี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องพัฒนาสถานที่นี้แซคเป็นผู้ดูแลสัญญาในขณะที่เจอรัลด์จะเป็นคนแรกที่ได้ลงทุนในหมู่บ้านยอร์คนอร์ท เมาน์เทนแห่งนี้ ส่วนค่าใช้จ่ายของหมู่บ้านทั้งหมดเป็นจำนวนห้าล้านดอลลาร์!เจอรัลด์ต้องจ่ายเงินเพิ่มอีกสามล้านดอลลาร์จากเงินอีกสองล้านดอลลาร์ของพี่สาวของเขา แต่มันก็คุ้มค่ามากหลังจากการลงนามในเอกสาร ผู้ใหญ่บ้านกล่าวว่ามีรายละเอียด
“เจอรัลด์เหรอ?”ลิเลียน และชารอนเดินมาและพวกเธอเหลือบมองไปที่เจอรัลด์กับเควต้าลิเลียนและชารอนอยากจะไปเที่ยวกันสักทริปก่อนที่พวกเธอจะเรียนจบและก่อนหน้านี้พวกเธอก็ได้ยินมาว่ายอร์คนอร์ท นั้นสวยงามมากแค่ไหนจากเฮเวิร์ดและเขาได้เชิญพวกเธอมาเยี่ยมชมที่นี่ เนื่องจากพวกเธอมีเวลาว่าง พวกเธอจึงตัดสินใจมาเยี่ยมชมที่เขายอร์คนอร์ท แห่งนี้กัน แต่พวกเธอไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอเจอรัลด์ที่นั่น“เธอรู้จักเขาเหรอ ลิเลียน?” หนึ่งในหญิงสาวขมวดคิ้วพวกเขาตัดสินเจอรัลด์ด้วยวิธีที่เขาแต่งกายและจากนั้นพวกเขาก็เหลือบมองไปที่เควต้าและก็คิดว่าเธอคงเป็นคนยากจนเหมือนกับเจอรัลด์ พวกเขาทั้งหมดไม่ค่อยเป็นมิตรกันเท่าไหร่“แน่นอนสิ! เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายที่ฉันพูดถึงเมื่อวานไง ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้!” ลิเลียนยิ้มเยาะคราวแล้วลิเลียนรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่าเจอรัลด์รู้จักกับยานซี ในงานรวมตัวของชั้นเรียน ทุกคนคิดว่าในที่สุดเจอรัลด์ก็กำลังก้าวหน้าแต่แล้วไม่นานหลังจากนั้นเธอก็รู้ว่ายานซียังจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำหลังจากการรวมตัวกันเมื่อผู้คนถามยานซีว่าเขารู้ไหมว่าเจอรัลด์เป็นใคร เขาตอบไม่ทันที มีข่าวลือว่ายานซี
การดูหมิ่นของเขาเป็นประโยชน์มากกับเควต้า เควต้าหยุดเดินและพูดว่า “คุณไปก่อนเถอะ เจอรัลด์ ฉันจะช่วยพวกเขาเอง!”เควต้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเจอรัลด์และสัญญาว่าจะปิดมันเป็นความลับให้เขา เธอรู้ว่าเจอรัลด์คงจะไม่ทำเรื่องอะไรเหล่านี้และคนเหล่านี้ไม่สมควรจะให้เจอรัลด์บริการพวกเขาด้วยเควต้าจึงตัดสินใจที่จะอยู่เจอรัลด์ไม่อยากจะทิ้งให้เควต้าอยู่คนเดียว มันก็แค่การเสียบปิ้งย่าง! ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอยู่เป็นเพื่อนเควต้าหลังจากพวกเขาตัดสินใจอยู่ต่อ เขาก็โทรหาแซคและเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขาและขอให้เขากลับไปก่อนด้วยตัวเองในขณะเดียวกัน เฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ ก็สั่งเนื้อแกะ เตาบาร์บีคิวและเบียร์สองสามลังทันทีจากนั้นปาร์ตี้บาร์บีคิวนี้ก็ได้เริ่มขึ้นเจอรัลด์และเควต้าใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะเสียบเนื้อพวกนั้นใส่ไม้“นี่คือไม้เสียบเนื้อย่าง 50 ไม้สำหรับเธอสองคน ไปเอาเตาอันเล็กมาและย้านไปด้านข้างซะ!” ลิเลียนยื่นไม้เสียบเนื้อย่างให้เจอรัลด์อย่างหยิ่งยโสแล้วก็เดินกลับไปที่เตาของพวกเขานั่นคือทั้งหมดที่เจอรัลด์ต้องการจู่ ๆ เขาก็ได้ยินพวกเขาตะโดนขึ้นมา“ชารอน เธอจริงจังหรือเปล่า? เธอจะเ
ลินเลียนหึงหวงเธอไม่มีทางอารมณ์ดีได้และรู้สึกว่าเจอรัลด์เป็นสิ่งอุจาดตามากกว่าเดิมมื่อเธอเห็นเขาเดินมาเธอยังคงรักษามารยาทพื้นฐานในอดีตได้ แต่ทันทีที่ลิเลียนเห็นเขา เธอก็เริ่มด่าว่าเขาพูดง่าย ๆ เธอได้พูดเรื่องแย่ ๆ มากมายในที่สาธารณะทุกคนเดินมา และหลังจากการโน้มน้าวใจบางอย่าง สุดท้ายลิเลียนก็สงบลงเล็กน้อยเจอรัลด์อยากจะทำสิ่งหนึ่งตอนนี้จริง ๆ เขาแทบอยากจะตบหน้าลิเลียนแรง ๆ สักฉาดจะตายอยู่แล้วมันแย่พออยู่แล้วที่เธอเอาแต่หัวเราะเยาะเขาอยู่ร่ำไปตอนนี้ เธอยังยั่วยุเขาและดูถูกเขาอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้“โอเค พอได้แล้ว ลิเลียน ทำไมถึงชอบติโน้นตินี่อยู่ตลอดเวลาล่ะ? ถ้าเขาเต็มใจจะกิน ก็แค่ให้เขากินสิ เธอมีชื่อเสียงของตัวเองที่รักษา ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะได้เป็นครูแล้ว และเธอจะมีงานที่มั่นคงพร้อมกับรายได้ถาวร!” เฮเวิร์ดพูดด้วยรอยยิ้มเมื่อเธอเห็นว่าเฮเวิร์ดเดินมาโน้มน้าวเธอเป็นการส่วนตัว ในที่สุดลิเลียนก็สงบลง“เห้อ คน ๆ นี้แค่ทำให้ฉันรำคาญและหัวเสียมาก แม้ว่านายจะยากจนมาก่อน แต่เฮเวิร์ด อย่างน้อยนายก็ร่ำรวยแล้วตอนนี้หลังจากได้รับค่าชดเชย นายจะไม่ลืมและไม่สนใจฉันเพียงเพราะเรื่องน