LOGINShare
บทที่ 220
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 221
“เจอรัลด์เหรอ?”ลิเลียน และชารอนเดินมาและพวกเธอเหลือบมองไปที่เจอรัลด์กับเควต้าลิเลียนและชารอนอยากจะไปเที่ยวกันสักทริปก่อนที่พวกเธอจะเรียนจบและก่อนหน้านี้พวกเธอก็ได้ยินมาว่ายอร์คนอร์ท นั้นสวยงามมากแค่ไหนจากเฮเวิร์ดและเขาได้เชิญพวกเธอมาเยี่ยมชมที่นี่ เนื่องจากพวกเธอมีเวลาว่าง พวกเธอจึงตัดสินใจมาเยี่ยมชมที่เขายอร์คนอร์ท แห่งนี้กัน แต่พวกเธอไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอเจอรัลด์ที่นั่น“เธอรู้จักเขาเหรอ ลิเลียน?” หนึ่งในหญิงสาวขมวดคิ้วพวกเขาตัดสินเจอรัลด์ด้วยวิธีที่เขาแต่งกายและจากนั้นพวกเขาก็เหลือบมองไปที่เควต้าและก็คิดว่าเธอคงเป็นคนยากจนเหมือนกับเจอรัลด์ พวกเขาทั้งหมดไม่ค่อยเป็นมิตรกันเท่าไหร่“แน่นอนสิ! เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายที่ฉันพูดถึงเมื่อวานไง ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้!” ลิเลียนยิ้มเยาะคราวแล้วลิเลียนรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่าเจอรัลด์รู้จักกับยานซี ในงานรวมตัวของชั้นเรียน ทุกคนคิดว่าในที่สุดเจอรัลด์ก็กำลังก้าวหน้าแต่แล้วไม่นานหลังจากนั้นเธอก็รู้ว่ายานซียังจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำหลังจากการรวมตัวกันเมื่อผู้คนถามยานซีว่าเขารู้ไหมว่าเจอรัลด์เป็นใคร เขาตอบไม่ทันที มีข่าวลือว่ายานซี
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 222
การดูหมิ่นของเขาเป็นประโยชน์มากกับเควต้า เควต้าหยุดเดินและพูดว่า “คุณไปก่อนเถอะ เจอรัลด์ ฉันจะช่วยพวกเขาเอง!”เควต้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเจอรัลด์และสัญญาว่าจะปิดมันเป็นความลับให้เขา เธอรู้ว่าเจอรัลด์คงจะไม่ทำเรื่องอะไรเหล่านี้และคนเหล่านี้ไม่สมควรจะให้เจอรัลด์บริการพวกเขาด้วยเควต้าจึงตัดสินใจที่จะอยู่เจอรัลด์ไม่อยากจะทิ้งให้เควต้าอยู่คนเดียว มันก็แค่การเสียบปิ้งย่าง! ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอยู่เป็นเพื่อนเควต้าหลังจากพวกเขาตัดสินใจอยู่ต่อ เขาก็โทรหาแซคและเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขาและขอให้เขากลับไปก่อนด้วยตัวเองในขณะเดียวกัน เฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ ก็สั่งเนื้อแกะ เตาบาร์บีคิวและเบียร์สองสามลังทันทีจากนั้นปาร์ตี้บาร์บีคิวนี้ก็ได้เริ่มขึ้นเจอรัลด์และเควต้าใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะเสียบเนื้อพวกนั้นใส่ไม้“นี่คือไม้เสียบเนื้อย่าง 50 ไม้สำหรับเธอสองคน ไปเอาเตาอันเล็กมาและย้านไปด้านข้างซะ!” ลิเลียนยื่นไม้เสียบเนื้อย่างให้เจอรัลด์อย่างหยิ่งยโสแล้วก็เดินกลับไปที่เตาของพวกเขานั่นคือทั้งหมดที่เจอรัลด์ต้องการจู่ ๆ เขาก็ได้ยินพวกเขาตะโดนขึ้นมา“ชารอน เธอจริงจังหรือเปล่า? เธอจะเ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 223
ลินเลียนหึงหวงเธอไม่มีทางอารมณ์ดีได้และรู้สึกว่าเจอรัลด์เป็นสิ่งอุจาดตามากกว่าเดิมมื่อเธอเห็นเขาเดินมาเธอยังคงรักษามารยาทพื้นฐานในอดีตได้ แต่ทันทีที่ลิเลียนเห็นเขา เธอก็เริ่มด่าว่าเขาพูดง่าย ๆ เธอได้พูดเรื่องแย่ ๆ มากมายในที่สาธารณะทุกคนเดินมา และหลังจากการโน้มน้าวใจบางอย่าง สุดท้ายลิเลียนก็สงบลงเล็กน้อยเจอรัลด์อยากจะทำสิ่งหนึ่งตอนนี้จริง ๆ เขาแทบอยากจะตบหน้าลิเลียนแรง ๆ สักฉาดจะตายอยู่แล้วมันแย่พออยู่แล้วที่เธอเอาแต่หัวเราะเยาะเขาอยู่ร่ำไปตอนนี้ เธอยังยั่วยุเขาและดูถูกเขาอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้“โอเค พอได้แล้ว ลิเลียน ทำไมถึงชอบติโน้นตินี่อยู่ตลอดเวลาล่ะ? ถ้าเขาเต็มใจจะกิน ก็แค่ให้เขากินสิ เธอมีชื่อเสียงของตัวเองที่รักษา ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะได้เป็นครูแล้ว และเธอจะมีงานที่มั่นคงพร้อมกับรายได้ถาวร!” เฮเวิร์ดพูดด้วยรอยยิ้มเมื่อเธอเห็นว่าเฮเวิร์ดเดินมาโน้มน้าวเธอเป็นการส่วนตัว ในที่สุดลิเลียนก็สงบลง“เห้อ คน ๆ นี้แค่ทำให้ฉันรำคาญและหัวเสียมาก แม้ว่านายจะยากจนมาก่อน แต่เฮเวิร์ด อย่างน้อยนายก็ร่ำรวยแล้วตอนนี้หลังจากได้รับค่าชดเชย นายจะไม่ลืมและไม่สนใจฉันเพียงเพราะเรื่องน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 224
งั้นสมมติว่าร้านมิชลินมีราคาแพงล่ะ? เขาไม่สามารถทานอาหารที่นี่ทุกวันได้หรอกเหรอ? เควต้าไม่สามารถหยุดเจอรัลด์จากการรีบจองโต๊ะดี ๆ จากอินเตอร์เน็ตโดยตรงได้ สุดท้าย เจอรัลด์ก็ตัดสินใจพาเควต้าเข้าไปในร้านอาหารมิชลิน“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย มากี่คนค่ะ?” หลังจากพวกเขาเข้าไปในร้านอาหาร พนักงานเสริฟ์หญิงก็เดินมาและกล่าวทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม“แค่พวกเราสองคนครับ! ผมจองโต๊ะไว้แล้ว!” เจอรัลด์ตอบอย่างใจเย็น พนักงานเสริฟ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะมองพวกเขาสองคนยังไง พวกเขาก็ดูไม่เหมือนว่าจะสามารถทานอาหารที่ร้านมิชลินได้แต่อย่างไรก็ตาม เธอเพียงพยักหน้าอย่างสุภาพเนื่องจากความมืออาชีพของเธอ เธอกำลังจะถามเจอรัลด์ว่าโต๊ะไหนที่เขาได้จองไว้ ในเวลานี้เอง ก็มีคู่ชายหญิงเดินเข้ามาหาพวกเขาเมื่อหญิงสาวคนนั้นเห็นเจอรัลด์ เธอก็ตกตะลึงอย่างที่สุด “เจอรัลด์ ทำไมนายมาที่นี่ล่ะ? นายมาที่ร้านอาหารมิชลินจริง ๆ เหรอ?“เอ๋? ซาร่าเหรอ?”เจอรัลด์ประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นซาร่า ที่วันนี้สวยเป็นพิเศษ เธออยู่ในชุดสีดำและกระโปรงสั้นที่รัดแน่นเจอรัลด์จำทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงของ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 225
“คุณผู้ชายค่ะ ดิฉันของโทษจริง ๆ ค่ะ แต่โดยทั่วไปแล้วร้านของเราบริการอาหารแบบประหยัดงบ...ทำไมคุณไม่ลองดูนี่…”พนักงานเสริฟ์กล่าวขอโทษและแน่นอน เธอคงไม่โง่ขนาดนั้นที่จะทำให้แขกอย่างเช่นซาร่าต้องขุ่นเคืองเพราะคนประเภทเหล่านี้“อย่างงั้นหรือ?” เจอรัลด์ตอบกลับ และยิ้มอย่างขมขื่นหลังจากนั้น เขานำโทรศัพท์ออกมาก่อนที่เขาจะแสดงแบบฟอร์มการสั่งซื้อสำหรับโต๊ะวีไอพีที่เขาเพิ่งทำการจองออนไลน์เมื่อพนักงานเสริฟ์ตระหนักได้ถึงสิ่งที่เธอได้ยื่นมือเข้าไป เธอก็ตึงเครียดขึ้นมาทันทีผู้ชายคนนี้ได้จองโต๊ะวีไอพีจริง ๆ !การเสริฟ์โต๊ะวีไอพีทำให้เธอได้รับค่าคอมมิชชั่นถึง 300 ดอลลาร์ และไม่ต้องพูดถึงนักไวโอลินที่ถูกจ้างเป็นพิเศษเพื่อเล่นให้สำหรับการจองเหล่านั้นท่าทางบนใบหน้าของพนักงานเสริฟ์แทบจะเปลี่ยนจากการดูถูกเป็นความกระตือรือร้นทันที“เชิญค่ะ คุณผู้ชาย! เชิญมาด้านใน!”ด้วยการโค้งคำนับเล็กน้อย เธอพาเจอรัลด์ไปยังสถานที่ที่แยกกันอย่างชัดเจนจากพื้นที่รับประทานอาหารแบบธรรมดาหลังจากนั้น ก็มีนักไวโอลินคนหนึ่งในชุดสูทและสวมรองเท้าหนังวางเครื่องสีไว้บนบ่าของเขาและเล่นให้สำหรับโต๊ะของเจอรัลด์ประสบการณ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 226
ฟินน์ไม่ได้รังเกียจที่จะจ่ายหนึ่งพันห้าร้อยถึงหนึ่งพันสามร้อยดอลลาห์ เขาไมาสามารถใช้จ่ายไปมากกว่านี้แม้ว่าเขาต้องการก็ตาม แล้วนับประสาอะไรกับการจ่ายหนึ่งหมื่นสองพันดอลลาร์เพื่อดอกไม้ช่อหนึ่งเธอหันไปมองรอบ ๆ ด้วยความปรารถนาที่จะหลีกเลี่ยงสายตาที่เยาะเย้ยของแขกในร้าน แต่แทนที่ ทั้งหมดที่เธอเห็นคือเจอรัลด์กำลังมองมาทางเธอ ดูเหมือนเขาจะพูดคุยกันกับแฟนสาวที่ขี้เหร่เขาอย่างมีความสุขโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ซาร่าก็ระเบิดออกมาด้วยความโกรธ เธอยืนขึ้นและชี้ไปที่เจอรัลด์โดยตรง ที่นั่งอยู่โต๊ะวีไอพี ก่อนจะกรีดร้องใส่เขาอย่างสุดปอด “โธ่เว้ย เจอรัลด์ นายกำลังหัวเราะอะไรห๊ะ?!”ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพชคนนั้น! ตลกอะไรขนาดนั้น? ไม่ใช่ว่าเขาจองโต๊ะวีไอพีเพื่อจะทำเป็นเจ๋งหรอกหรือ? เขากล้าดียังไงมาหัวเราะเยาะเธอ?“เฮอ? ใครบอกว่าฉันกำลังหัวเราะเยาะเธอ? ฉันแค่มองไปที่ดอกไม้นั่น ทำไมล่ะ?? นั่นมันทำให้เธอเดือดร้อนเหมือนกันเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยความโกรธเพราะเขาเห็นว่าเควต้าดูเหมือนจะชอบดอกกุหลาบเหล่านั้นมาก เขาจึงถามเธอว่าอันไหนที่เธอต้องการ เพราะแบบนั้น เขาถึงได้รับการตำหนิที่เลวร้ายมากจากซาร่า“ตา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 227
เธอเห็นรถแลมบอร์กินีจากไปทันทีที่เธอออกมาเจอรัลด์ก็หายไปด้วยเหมือนกันแต่เจอรัลด์จะอยู่ที่ไหนได้ล่ะงั้น?เป็นไปได้ไหมว่านั่น...บ้าไปแล้ว!เธอไม่แม้แต่กล้าที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ เธอไม่กล้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไปแล้วจริง ๆ!ซาร่าสูดหายใจเข้าลึก ไม่ใช่ว่านั่นคือการยืนยันว่าเจอรัลด์คือเจ้าของรถแลมบอร์กินีหรอกหรือ?จู่ ๆ ซาร่าก็นึกถึงครั้งแรกที่เธอได้พบกับเจอรัลด์ ตอนนั้น เขาหั่นแตงโมอย่างไม่ใยดีบนฝากระโปรงของรถแลมบอร์กินีนั่นตอนนี้ เจอรัลด์อยู่ที่นี่ และรถคันนั้นก็อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน!และไม่ต้องพูดถึงว่าซาร่าได้เห็นเจอรัลด์ใช้จ่ายเงินสามหมื่นดอลลาร์โดยไม่ลังเลใด ๆ เป็นการส่วนตัวอาร์ก!เจอรัลด์เป็นเจ้าของรถคันนั้นหรือ? จริง ๆ แล้วเจอรัลด์เป็นคนมั่งคั่งแค่ไหน?ซาร่าแข็งทื่ออย่างตะลึงงัน ไม่สามารถยอมรับการการอนุมานที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ของตัวเอง มันไม่ถูกต้อง! มันอาจไม่เป็นความจริง!เจอรัลด์ ในทางกลับกัน ได้ขับรถกลับไปที่โรงเรียนหลังจากการส่งเควต้ากลับบ้าน เขามุ่งหน้าไปยังที่จอดรถเล็ก ๆ ที่ห่างไกลออกไป ที่ ๆ ปกติเขาจะจอดรถของเขาไว้จากนั้นเขาก็ออกจากรถ และ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 228
และแน่นอน เธอเด็ดเดี่ยวยิ่งกว่าที่จะกลืนกินเจอรัลด์ไปทั้งตัวได้พฤติกรรมปัจจุบันของเธอบ่งบอกว่าเธอมีความตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะบรรลุเป้าหมายของเธอสมัยก่อน เจอรัลด์คงจะรู้สึกถึงการบรรลุเป้าหมายถ้าเขาพบใครบางคนที่น่าทึ่งเหมือนกับวิตนีย์ แต่ตอนนี้ หลังจากการกลั่นแกล้งที่เลวร้ายทั้งหมดนั่น เธอก็ลดตัวลงมารังควานเขาเหมือนหมาตัวหนึ่งตอนนี้ เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะตกใจกลัว เขารู้สึกว่าหนังศีรษะของเขารู้สึกเสียวซ่านและก็ขนลุกไปทั้งตัวแล้วโดยไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรดี เขาจึงวิ่งหนีไปโดยสัญชาตญาณ“เจอรัลด์ กลับมานะ!” วิตนีย์ตะโดนขณะที่เธอกระโดดอย่างกระวนกระวายใจเธอยิ้มให้กับตัวเองเนื่องจากเขาวิ่งไปเร็วมากฮี่ฮี่! เดิมทีเธอคิดว่าเจอรัลด์คงจะเกลียดเธอจนถึงเป็นการเกลียดชังเมื่อเขาเห็นเธอ แต่ตอนนี้ ค่อนข้างดูเหมือนว่าจริง ๆ แล้วเจอรัลด์จะกลัวเธอมากกว่า มันหมายความได้ว่าเธอยังคงมีโอกาส!ความคิดแล่นผ่านเข้ามาในใจของเธอ วิตนีย์กอดอกเอาไว้ และมองไปที่ที่นั่งผู้โดยสารของรถแลมบอร์กินี“วันหนึ่ง ฉัน วิตนีย์ จะนั่งข้างเจอรัลด์อย่างแน่นอนขณะที่เขาขับรถเล่นไปรอบ ๆ โรงเรียน!”ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
