จนกระทั่งชายคนดังกล่าวยืนออกจากรถจนหมด ทุกคนรอบข้างก็ตื่นเต้นกัน!“ว้าว! เขาหล่อมาก!” หญิงสาวบางคนกระโดดเด้งขึ้นลงด้วยความตื่นเต้นผู้ชายคนนี้สวมแว่นกันแดดและเขาก็ค่อนข้างหน้าตาดีและเท่ แม้แต่ออร่าของเขาก็น่าดึงดูดมาก!เขาเหยียดยิ้มและแนะนำตัวเอง “หวัดดีตอนบ่ายทุกคน! จริง ๆ แล้วผมอยากจะแนะนำตัวเองที่งาเลี้ยงต้อนรับในภายหลังแต่เนื่องจากพวกคุณส่วนใหญ่อยู่ที่นี่กัน ผมจะแนะนำตัวก่อนละกัน ผมมาจากนอร์ทเบย์ เคยเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยนอร์ทเบย์และตอนนี้ก็อย่างที่ทุกคนรู้ว่าพ่อของผม ไมเคิล ซีค จะมาเป็นซีอีโอคนใหม่ของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ ดังนั้น ผมจะเรียนให้จบที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่นี้!”“และแน่นอน ผมอาจจะเป็นคนรวยแต่ผมไม่ใช่คนรวยที่หยิ่งผยองแบบนั้น ถ้าพวกคุณคนไหนอยากไปเยี่ยมชมที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ อย่าลังเลที่จะเอ่ยชื่อของผม! ผมชื่อสิลา ซีค นะครับ!” จากนั้นสิลาก็ทิ้งแว่นกันแดดของเขาลงกับพื้นดูเท่อย่างมาก“ให้ตายเถอะ! เขาหล่อมากและย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ก็เป็นของเขานับแต่นี้ต่อไป!”“ฉันรักคุณ สีลา! แต่งงานกับฉันเถอะ!”“ฉันต้องการคุณเด็กน้อย สีลา!”ผู้หญิงบางคนตะโกนอย่างกล้าหาญลู
เนื่องจากพวกเขาจะไปที่ภูเขายอร์นอร์ท เจอรัลด์ก็ควรจะหยวน ๆ ให้ตัวเองบ้างหลังจากจากการพบกับแซค เจอรัลด์ก็ไปรับเควต้าและพวกเขาทั้งหมดก็ไปที่ภูเขายอร์คนอร์ท แซคได้จัดเตรียมการทุกอย่างแล้ว ดังนั้นผู้ใหญ่บ้านจึงกำลังรอการมาถึงของพวกเขาอยู่การพัฒนาของหมู่บ้านยอร์คนอร์ท ไม่เคยดีเลยเพราะสถานที่ตั้งและถนนก็ยังขรุขระ ตอนนี้ที่พวกเขารู้ว่าใครบางคนจะลงทุนในพื้นที่นี้ ผู้ใหญ่บ้านจึงรู้กังวลมากมันเป็นครั้งแรกของเจอรัลด์ในการจัดการโครงการใหญ่เช่นนี้และเขาก็กังวลเล็กน้อย หลังจากการอ่านข้อมูลที่แซคได้ให้เขาและสัมผัสกับสายลมที่ภูเขา เขาจึงรู้สึกผ่อนคลายมากมีฤดูใบไม้ผลิที่ภูเขาและน้ำตกที่ตกลงมาจากยอดเขา อากาศที่นั่นสดชื่นจริง ๆเมื่อเจอรัลด์เห็นสิ่งเหล่านี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องพัฒนาสถานที่นี้แซคเป็นผู้ดูแลสัญญาในขณะที่เจอรัลด์จะเป็นคนแรกที่ได้ลงทุนในหมู่บ้านยอร์คนอร์ท เมาน์เทนแห่งนี้ ส่วนค่าใช้จ่ายของหมู่บ้านทั้งหมดเป็นจำนวนห้าล้านดอลลาร์!เจอรัลด์ต้องจ่ายเงินเพิ่มอีกสามล้านดอลลาร์จากเงินอีกสองล้านดอลลาร์ของพี่สาวของเขา แต่มันก็คุ้มค่ามากหลังจากการลงนามในเอกสาร ผู้ใหญ่บ้านกล่าวว่ามีรายละเอียด
“เจอรัลด์เหรอ?”ลิเลียน และชารอนเดินมาและพวกเธอเหลือบมองไปที่เจอรัลด์กับเควต้าลิเลียนและชารอนอยากจะไปเที่ยวกันสักทริปก่อนที่พวกเธอจะเรียนจบและก่อนหน้านี้พวกเธอก็ได้ยินมาว่ายอร์คนอร์ท นั้นสวยงามมากแค่ไหนจากเฮเวิร์ดและเขาได้เชิญพวกเธอมาเยี่ยมชมที่นี่ เนื่องจากพวกเธอมีเวลาว่าง พวกเธอจึงตัดสินใจมาเยี่ยมชมที่เขายอร์คนอร์ท แห่งนี้กัน แต่พวกเธอไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอเจอรัลด์ที่นั่น“เธอรู้จักเขาเหรอ ลิเลียน?” หนึ่งในหญิงสาวขมวดคิ้วพวกเขาตัดสินเจอรัลด์ด้วยวิธีที่เขาแต่งกายและจากนั้นพวกเขาก็เหลือบมองไปที่เควต้าและก็คิดว่าเธอคงเป็นคนยากจนเหมือนกับเจอรัลด์ พวกเขาทั้งหมดไม่ค่อยเป็นมิตรกันเท่าไหร่“แน่นอนสิ! เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายที่ฉันพูดถึงเมื่อวานไง ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้!” ลิเลียนยิ้มเยาะคราวแล้วลิเลียนรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้ว่าเจอรัลด์รู้จักกับยานซี ในงานรวมตัวของชั้นเรียน ทุกคนคิดว่าในที่สุดเจอรัลด์ก็กำลังก้าวหน้าแต่แล้วไม่นานหลังจากนั้นเธอก็รู้ว่ายานซียังจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำหลังจากการรวมตัวกันเมื่อผู้คนถามยานซีว่าเขารู้ไหมว่าเจอรัลด์เป็นใคร เขาตอบไม่ทันที มีข่าวลือว่ายานซี
การดูหมิ่นของเขาเป็นประโยชน์มากกับเควต้า เควต้าหยุดเดินและพูดว่า “คุณไปก่อนเถอะ เจอรัลด์ ฉันจะช่วยพวกเขาเอง!”เควต้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเจอรัลด์และสัญญาว่าจะปิดมันเป็นความลับให้เขา เธอรู้ว่าเจอรัลด์คงจะไม่ทำเรื่องอะไรเหล่านี้และคนเหล่านี้ไม่สมควรจะให้เจอรัลด์บริการพวกเขาด้วยเควต้าจึงตัดสินใจที่จะอยู่เจอรัลด์ไม่อยากจะทิ้งให้เควต้าอยู่คนเดียว มันก็แค่การเสียบปิ้งย่าง! ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอยู่เป็นเพื่อนเควต้าหลังจากพวกเขาตัดสินใจอยู่ต่อ เขาก็โทรหาแซคและเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขาและขอให้เขากลับไปก่อนด้วยตัวเองในขณะเดียวกัน เฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ ก็สั่งเนื้อแกะ เตาบาร์บีคิวและเบียร์สองสามลังทันทีจากนั้นปาร์ตี้บาร์บีคิวนี้ก็ได้เริ่มขึ้นเจอรัลด์และเควต้าใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะเสียบเนื้อพวกนั้นใส่ไม้“นี่คือไม้เสียบเนื้อย่าง 50 ไม้สำหรับเธอสองคน ไปเอาเตาอันเล็กมาและย้านไปด้านข้างซะ!” ลิเลียนยื่นไม้เสียบเนื้อย่างให้เจอรัลด์อย่างหยิ่งยโสแล้วก็เดินกลับไปที่เตาของพวกเขานั่นคือทั้งหมดที่เจอรัลด์ต้องการจู่ ๆ เขาก็ได้ยินพวกเขาตะโดนขึ้นมา“ชารอน เธอจริงจังหรือเปล่า? เธอจะเ
ลินเลียนหึงหวงเธอไม่มีทางอารมณ์ดีได้และรู้สึกว่าเจอรัลด์เป็นสิ่งอุจาดตามากกว่าเดิมมื่อเธอเห็นเขาเดินมาเธอยังคงรักษามารยาทพื้นฐานในอดีตได้ แต่ทันทีที่ลิเลียนเห็นเขา เธอก็เริ่มด่าว่าเขาพูดง่าย ๆ เธอได้พูดเรื่องแย่ ๆ มากมายในที่สาธารณะทุกคนเดินมา และหลังจากการโน้มน้าวใจบางอย่าง สุดท้ายลิเลียนก็สงบลงเล็กน้อยเจอรัลด์อยากจะทำสิ่งหนึ่งตอนนี้จริง ๆ เขาแทบอยากจะตบหน้าลิเลียนแรง ๆ สักฉาดจะตายอยู่แล้วมันแย่พออยู่แล้วที่เธอเอาแต่หัวเราะเยาะเขาอยู่ร่ำไปตอนนี้ เธอยังยั่วยุเขาและดูถูกเขาอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้“โอเค พอได้แล้ว ลิเลียน ทำไมถึงชอบติโน้นตินี่อยู่ตลอดเวลาล่ะ? ถ้าเขาเต็มใจจะกิน ก็แค่ให้เขากินสิ เธอมีชื่อเสียงของตัวเองที่รักษา ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะได้เป็นครูแล้ว และเธอจะมีงานที่มั่นคงพร้อมกับรายได้ถาวร!” เฮเวิร์ดพูดด้วยรอยยิ้มเมื่อเธอเห็นว่าเฮเวิร์ดเดินมาโน้มน้าวเธอเป็นการส่วนตัว ในที่สุดลิเลียนก็สงบลง“เห้อ คน ๆ นี้แค่ทำให้ฉันรำคาญและหัวเสียมาก แม้ว่านายจะยากจนมาก่อน แต่เฮเวิร์ด อย่างน้อยนายก็ร่ำรวยแล้วตอนนี้หลังจากได้รับค่าชดเชย นายจะไม่ลืมและไม่สนใจฉันเพียงเพราะเรื่องน
งั้นสมมติว่าร้านมิชลินมีราคาแพงล่ะ? เขาไม่สามารถทานอาหารที่นี่ทุกวันได้หรอกเหรอ? เควต้าไม่สามารถหยุดเจอรัลด์จากการรีบจองโต๊ะดี ๆ จากอินเตอร์เน็ตโดยตรงได้ สุดท้าย เจอรัลด์ก็ตัดสินใจพาเควต้าเข้าไปในร้านอาหารมิชลิน“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย มากี่คนค่ะ?” หลังจากพวกเขาเข้าไปในร้านอาหาร พนักงานเสริฟ์หญิงก็เดินมาและกล่าวทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม“แค่พวกเราสองคนครับ! ผมจองโต๊ะไว้แล้ว!” เจอรัลด์ตอบอย่างใจเย็น พนักงานเสริฟ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะมองพวกเขาสองคนยังไง พวกเขาก็ดูไม่เหมือนว่าจะสามารถทานอาหารที่ร้านมิชลินได้แต่อย่างไรก็ตาม เธอเพียงพยักหน้าอย่างสุภาพเนื่องจากความมืออาชีพของเธอ เธอกำลังจะถามเจอรัลด์ว่าโต๊ะไหนที่เขาได้จองไว้ ในเวลานี้เอง ก็มีคู่ชายหญิงเดินเข้ามาหาพวกเขาเมื่อหญิงสาวคนนั้นเห็นเจอรัลด์ เธอก็ตกตะลึงอย่างที่สุด “เจอรัลด์ ทำไมนายมาที่นี่ล่ะ? นายมาที่ร้านอาหารมิชลินจริง ๆ เหรอ?“เอ๋? ซาร่าเหรอ?”เจอรัลด์ประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นซาร่า ที่วันนี้สวยเป็นพิเศษ เธออยู่ในชุดสีดำและกระโปรงสั้นที่รัดแน่นเจอรัลด์จำทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงของ
“คุณผู้ชายค่ะ ดิฉันของโทษจริง ๆ ค่ะ แต่โดยทั่วไปแล้วร้านของเราบริการอาหารแบบประหยัดงบ...ทำไมคุณไม่ลองดูนี่…”พนักงานเสริฟ์กล่าวขอโทษและแน่นอน เธอคงไม่โง่ขนาดนั้นที่จะทำให้แขกอย่างเช่นซาร่าต้องขุ่นเคืองเพราะคนประเภทเหล่านี้“อย่างงั้นหรือ?” เจอรัลด์ตอบกลับ และยิ้มอย่างขมขื่นหลังจากนั้น เขานำโทรศัพท์ออกมาก่อนที่เขาจะแสดงแบบฟอร์มการสั่งซื้อสำหรับโต๊ะวีไอพีที่เขาเพิ่งทำการจองออนไลน์เมื่อพนักงานเสริฟ์ตระหนักได้ถึงสิ่งที่เธอได้ยื่นมือเข้าไป เธอก็ตึงเครียดขึ้นมาทันทีผู้ชายคนนี้ได้จองโต๊ะวีไอพีจริง ๆ !การเสริฟ์โต๊ะวีไอพีทำให้เธอได้รับค่าคอมมิชชั่นถึง 300 ดอลลาร์ และไม่ต้องพูดถึงนักไวโอลินที่ถูกจ้างเป็นพิเศษเพื่อเล่นให้สำหรับการจองเหล่านั้นท่าทางบนใบหน้าของพนักงานเสริฟ์แทบจะเปลี่ยนจากการดูถูกเป็นความกระตือรือร้นทันที“เชิญค่ะ คุณผู้ชาย! เชิญมาด้านใน!”ด้วยการโค้งคำนับเล็กน้อย เธอพาเจอรัลด์ไปยังสถานที่ที่แยกกันอย่างชัดเจนจากพื้นที่รับประทานอาหารแบบธรรมดาหลังจากนั้น ก็มีนักไวโอลินคนหนึ่งในชุดสูทและสวมรองเท้าหนังวางเครื่องสีไว้บนบ่าของเขาและเล่นให้สำหรับโต๊ะของเจอรัลด์ประสบการณ
ฟินน์ไม่ได้รังเกียจที่จะจ่ายหนึ่งพันห้าร้อยถึงหนึ่งพันสามร้อยดอลลาห์ เขาไมาสามารถใช้จ่ายไปมากกว่านี้แม้ว่าเขาต้องการก็ตาม แล้วนับประสาอะไรกับการจ่ายหนึ่งหมื่นสองพันดอลลาร์เพื่อดอกไม้ช่อหนึ่งเธอหันไปมองรอบ ๆ ด้วยความปรารถนาที่จะหลีกเลี่ยงสายตาที่เยาะเย้ยของแขกในร้าน แต่แทนที่ ทั้งหมดที่เธอเห็นคือเจอรัลด์กำลังมองมาทางเธอ ดูเหมือนเขาจะพูดคุยกันกับแฟนสาวที่ขี้เหร่เขาอย่างมีความสุขโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ซาร่าก็ระเบิดออกมาด้วยความโกรธ เธอยืนขึ้นและชี้ไปที่เจอรัลด์โดยตรง ที่นั่งอยู่โต๊ะวีไอพี ก่อนจะกรีดร้องใส่เขาอย่างสุดปอด “โธ่เว้ย เจอรัลด์ นายกำลังหัวเราะอะไรห๊ะ?!”ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพชคนนั้น! ตลกอะไรขนาดนั้น? ไม่ใช่ว่าเขาจองโต๊ะวีไอพีเพื่อจะทำเป็นเจ๋งหรอกหรือ? เขากล้าดียังไงมาหัวเราะเยาะเธอ?“เฮอ? ใครบอกว่าฉันกำลังหัวเราะเยาะเธอ? ฉันแค่มองไปที่ดอกไม้นั่น ทำไมล่ะ?? นั่นมันทำให้เธอเดือดร้อนเหมือนกันเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยความโกรธเพราะเขาเห็นว่าเควต้าดูเหมือนจะชอบดอกกุหลาบเหล่านั้นมาก เขาจึงถามเธอว่าอันไหนที่เธอต้องการ เพราะแบบนั้น เขาถึงได้รับการตำหนิที่เลวร้ายมากจากซาร่า“ตา