บทที่ 1747

ด้วยเหตุนี้ หลังจากหยุดชั่วครู่ เจอรัลด์จึงประกาศว่า “ห้าสี่!”

"เปิด!" แซนรี่ตะโกนแทบจะในทันที

แทนที่จะรู้สึกประหลาดใจที่แซนรี่จะเลือกเปิดตอนนี้ เจอรัลด์กลับรู้สึกยินดีแทน ท้ายที่สุดแล้ว เขารอให้แซนรี่ทำเช่นนั้น ทุกอย่างเป็นไปตามแผน...

โดยไม่คำนึงว่า เจอรัลด์จะเปิดเผยลูกเต๋าของเขาให้แซนรี่เห็น

เมื่อเห็นว่าเขาชนะอีกครั้งแซนรี่ก็ดูเย่อหยิ่งอย่างเห็นได้ชัดก็พูดด้วยน้ำเสียงขอโทษว่า "ขอโทษที คุณคลอฟอร์ด แต่ดูเหมือนว่าคุณจะแพ้อีกแล้ว! ดูเหมือนคุณจะต้องให้เงินผมอีกครั้งแล้วล่ะ!”

ไม่ต้องเป็นอัจฉริยะก็สามารถรู้ได้ว่าแซนรี่กำลังหลงระเริงในชัยชนะของตัวเองแล้ว แซนรี่เชื่ออย่างสนิทใจว่า เจอรัลด์ไม่มีทางชนะเขาได้ในเกมนี้

“มีแพ้ก็ต้องมีชนะ!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ขณะที่เขายื่นเงินอีกเจ็ดสิบห้าดอลลาร์ให้กับแซนรี่เขาดูมีความสุขเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์สูญเสียเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบเหรียญแล้ว จูโน่ก็ก็รีบมองเจอรัลด์ก่อนจะพึมพำอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย “เจอรัลด์ เลิกเล่นเกมนี้แล้วไปกันเถอะ…!”

แม้ว่าเงินเจ็ดสิบห้าดอลลาร์จะไม่มีค่าอะไรสำหรับพวกเขา แต่หากเจอรัลด์ยังคงพ่ายแพ้ เงินท