LOGINShare
บทที่ 1741
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1742
แซนรี่ตระหนักว่าเขาคำนวณผิดในวินาทีที่ลูกลูกโบว์ลิ่งกระทบเลนด้วยเสียง 'ตุ้บ' ก่อนที่จะหักเลี้ยวไปทางรางท่อ! ด้วยเหตุนี้แซนรี่จึงไม่ได้รับคะแนนในรอบนั้น เมื่อเห็นอย่างนั้นแซนรี่ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาได้แต่คิดว่าตัวเองทำผิดพลาดในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุด! ข้างหน้าหงุดหงิดเสียจริง! เจอรัลด์เองก็ไม่พลาดโอกาสที่จะเย้ยหยันแซนรี่ เจอรัลด์หัวเราะเสียงดังแล้วเหน็บแนมออกไป “ดีนะที่คุณทำพลาดก่อนที่ผมจะตามคุณทัน คุณประธานรุ่น! คุณต้องขอบคุณผมนะ!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแซนรี่ก็รู้สึกรำคาญใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะโต้อะไรกลับไปไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนที่พลาดเองก็ตามที แซนรี่หัวเราะอย่างขมขื่นตอบไปว่า “…ใช่แล้ว! ทีนี้คุณก็มีโอกาสแล้ว!” ขณะที่เจอรัลด์ไม่ได้พูดออกมา ในใจเขากำลังคิดว่า 'วางมาดต่อไปเถอะ! ในเมื่ออยากจะแสดงถึงขนาดนี้ผมก็จะปล่อยให้เวทีนี้เป็นของคุณก็แล้วกัน’ ตอนนี้ถึงคราวของเจอรัลด์อีกครั้ง เขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะเริ่มปิดช่องว่างระหว่างคะแนนของพวกเขาให้มากยิ่งขึ้น ตราบใดที่เขายังตามหลังแซนรี่อยู่สองสามคะแนน เขาก็จะไม่ทำให้ความสามารถของเขาเด่นชัดจนเกินไป และแซนรี่ก็คงพอใจในเรื
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1743
เจอรัลด์พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหยิบลูกโบว์ลิ่งอีกลูกขึ้นมาก่อนจะโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ใส่ใจ ถึงกระนั้น เขาก็ยังทำคะแนนได้อีกครั้ง! ช่างน่าทึ่งจริง ๆ! “ต้องขอโทษด้วยนะคุณประธานรุ่น! ปรากฏว่ารอบนี้ผมก็เก็บเรียบอีกแล้ว! แต่ว่าตอนนี้ผมคงเชี่ยวชาญในการเล่นโบว์ลิ่งแล้วล่ะ!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มเมื่อมองไปยังแซนรี่ ปัจจุบัน ขณะที่แซนรี่ยังคงนำหน้าด้วยคะแนนสามสิบหกคะแนน เจอรัลด์อยู่ตามหลังเขาเพียงสี่คะแนน เหลืออีกเพียงสามรอบเท่านั้น การแข่งขันกำลังจะจบลงในไม่ช้า ใครจะได้เป็นผู้ชนะกัน? “…สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร คุณคิดแบบนั้นไหม คุณคลอฟอร์ด? เพราะอย่างไรแล้วก็ยังเหลืออีกสามรอบในการตัดสินผลแพ้ชนะ!” แซนรี่เย้ยหยันขณะที่เขาหยิบลูกโบว์ลิ่งอีกลูกมาทำคะแนนในรอบที่ห้า หลังจากหาตำแหน่งได้มั่นคงแล้ว แซนรี่ก็เล็งไปที่พินก่อนที่จะโยนลูกลูกโบว์ลิ่งเข้าหาพวกมันอย่างรวดเร็ว! เมื่อโยนลูกโบว์ลิ่งออกไป เส้นทางที่ลูกโบว์ลิ่งกระแทกลงไปนั้นจะทำให้ความแรงของลูกโบว์ลิ่งและจำนวนพินที่ลูกโบว์ลิ่งสามารถตีได้เปลี่ยนไป ด้วยเหตุนี้ จึงไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถทำคะแนนได้อย่างที่พอใจ หากโชคไม่เข้าข้างพวกเขา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1744
ช่างน่าเสียดาย เจอรัลด์ไม่ได้ให้โอกาสเขาได้มากขนาดนั้น ทันทีที่หยิบลูกโบว์ลิ่งขึ้นมา เจอรัลด์ก็เดินไปที่เลน... เจอรัลด์โยนมันใส่พินโดยไม่ได้มองด้วยคำว่าเขาโยนมันไปทางไหน ปรบมือทีหลังดังกว่า และตอนนี้ถึงคราวของเจอรัลด์จะได้ปรบมือแล้ว และการที่เขาทำแบบนี้ก็เหมือนกับที่แซนรี่ทำกับเขาในรอบแรก แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้ไม่มีพินใดตั้งอยู่เลย เป็นการโจมตีจากเจอรัลด์อีกครั้ง ด้วยคะแนนที่ห้าสิบสองต่อสี่สิบเก้าในตอนนี้ คะแนนของเจอรัลด์แซงหน้าคะแนนของแซนรี่ไปในที่สุด... เมื่อเจอรัลด์ การเริ่มต้นของรอบที่เจ็ดและรอบสุดท้ายก็เริ่มต้นขึ้น... เมื่อมาถึงจุดนี้แซนรี่ก็รู้ว่าเขาไม่อาจทำให้เรื่องวุ่นวายต่อไปเช่นนี้ได้อีก ถ้าเขาไม่โจมตี เขาก็จะต้องแพ้เจอรัลด์อย่างแน่นอน! เขายังกังวลว่าเจอรัลด์จะโจมตีได้อีกครั้ง... หากเป็นเช่นนั้น แซนรี่คงจะต้องพ่ายแพ้ในการแข่งขันนี้ ไม่ว่าเขาจะสามารถโจมตีครั้งสุดท้ายได้หรือไม่ก็ตาม... ด้วยเหตุนี้ เขาทำได้เพียงอธิษฐานขอให้เจอรัลด์ทำพลาดในการโยนครั้งสุดท้าย แซนรี่สลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป จากนั้นจึงหยิบลูกโบว์ลิ่งลูกสุดท้ายขึ้นมาก่อนจะเดินไปที่เลน... ขณะที่เขาห
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1745
จากนั้นแซนรี่ก็คว้ากระเป๋าเงินของเขามาก่อนที่จะหาเงินหนึ่งร้อยห้าสิบดอลลาร์เพื่อมอบให้เจอรัลด์ แน่นอนว่าเจอรัลด์ไม่ได้คิดจะปฏิเสธเงินนั้น นั่นเพราะเขาสมควรได้รับมัน แต่เขาก็ไม่อายที่จะต้องรับมันด้วย เมื่อเกมจบลงเจอรัลด์ก็โบกมืออำลาแซนรี่ ก่อนที่จะกลับไปกับจูโน่ เมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็กลับมา จูโน่กลับถึงถามเขาว่า “ทำไมคุณถึงใช้เวลานานขนาดนั้น?” “ผมก็เล่นไปเรื่อยนั่นแหละ พอเริ่มเหนื่อย ผมก็เลยกลับมา!” เจอรัลด์อธิบายด้วยรอยยิ้มจาง ๆ แน่นอนว่าเธอเชื่อคำพูดของเจอรัลด์ แต่เธอไม่มีทางรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเจอรัลด์และเงินได้ อีกอย่าง แม้ว่าเธอจะรู้เรื่องนี้ เธอก็คงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ให้ตายเถอะ เธออาจจะรู้สึกว่าเจอรัลด์ทำดีที่ได้สอนบทเรียนให้แก่แซนรี่เสียด้วยซ้ำ แต่หลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็ได้เห็นแซนรี่เดินมาหาพวกเขาพร้อมกับไวน์สองสามขวด และสิ่งที่ดูคล้ายจะเป็นลูกเต๋าในมือ แซนรี่ซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าเจอรัลด์เผยรอยยิ้มก่อนจะพูดว่า "ผมว่าก่อนหน้านี้เราไม่ค่อยได้ใช้เวลาดีๆร่วมกันเสียเท่าไหร่เลยนะคุณคลอฟอร์ด คิดได้แบบนั้นผมว่าเรามาหาอะไรสนุก ๆ เล่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1746
ด้วยเหตุนี้ ทั้งคู่จึงเริ่มเขย่าลูกเต๋าไปรอบ ๆ หลายวินาที... เมื่อทั้งสองคนหยุด แซนรี่ก็ยิ้มทันทีขณะที่เขาพูดว่า "เชิญคุณก่อนเลย คุณคลอฟอร์ด! ทายมาเลย!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ประกาศว่า “สามแต้ม!” "เข้าใจแล้ว! สี่แล้วก็หก!” แซนรี่ตะโกนตอบกลับ จากสิ่งที่เจอรัลด์ได้ยิน เขารู้ว่าแซนรี่มีสองแต้มอย่างแน่นอน เจอรัลด์มีแต้มหกแต้มเอง นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจะไม่มีทางเปิดมันอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม วิธีเดียวที่จะจัดการกับแซนรี่ได้อย่างเหมาะสมก็คือจงใจแพ้เขาสักสองสามรอบ การปล่อยให้แซนรี่พอใจในสองสามรอบแรกจะทำให้ชัยชนะในช่วงท้ายเกมของเจอรัลด์ยิ่งน่าอภิรมย์ยิ่งขึ้นแน่นอน เมื่อนึกถึงสิ่งนั้น เจอรัลด์จึงตะโกนว่า “ห้าห้า!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแซนรี่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขาประกาศว่า "เปิด!" เนื่องจากแซนรี่เลือกที่จะเปิดลูกเต๋าของเจอรัลด์ เจอรัลด์จึงต้องทำเช่นนั้น เมื่อดูผลลัพธ์แล้ว แต้มของลูกเต๋าไม่ได้เพิ่มขึ้นถึงห้าห้าแต้ม แต่มีเพียงสามห้าเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าเจอรัลด์แพ้ในรอบนี้ แน่นอนว่านี่เป็นความสูญเสียที่ถูกคำนวณไว้อยู่ก่อนแล้ว และเจอรัลด์ก็ยังคงควบคุมสถานการณ์ได้อย่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1747
ด้วยเหตุนี้ หลังจากหยุดชั่วครู่ เจอรัลด์จึงประกาศว่า “ห้าสี่!” "เปิด!" แซนรี่ตะโกนแทบจะในทันที แทนที่จะรู้สึกประหลาดใจที่แซนรี่จะเลือกเปิดตอนนี้ เจอรัลด์กลับรู้สึกยินดีแทน ท้ายที่สุดแล้ว เขารอให้แซนรี่ทำเช่นนั้น ทุกอย่างเป็นไปตามแผน... โดยไม่คำนึงว่า เจอรัลด์จะเปิดเผยลูกเต๋าของเขาให้แซนรี่เห็น เมื่อเห็นว่าเขาชนะอีกครั้งแซนรี่ก็ดูเย่อหยิ่งอย่างเห็นได้ชัดก็พูดด้วยน้ำเสียงขอโทษว่า "ขอโทษที คุณคลอฟอร์ด แต่ดูเหมือนว่าคุณจะแพ้อีกแล้ว! ดูเหมือนคุณจะต้องให้เงินผมอีกครั้งแล้วล่ะ!” ไม่ต้องเป็นอัจฉริยะก็สามารถรู้ได้ว่าแซนรี่กำลังหลงระเริงในชัยชนะของตัวเองแล้ว แซนรี่เชื่ออย่างสนิทใจว่า เจอรัลด์ไม่มีทางชนะเขาได้ในเกมนี้ “มีแพ้ก็ต้องมีชนะ!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ขณะที่เขายื่นเงินอีกเจ็ดสิบห้าดอลลาร์ให้กับแซนรี่เขาดูมีความสุขเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์สูญเสียเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบเหรียญแล้ว จูโน่ก็ก็รีบมองเจอรัลด์ก่อนจะพึมพำอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย “เจอรัลด์ เลิกเล่นเกมนี้แล้วไปกันเถอะ…!” แม้ว่าเงินเจ็ดสิบห้าดอลลาร์จะไม่มีค่าอะไรสำหรับพวกเขา แต่หากเจอรัลด์ยังคงพ่ายแพ้ เงินท
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1748
ตอนนี้เขาไม่ได้ไว้ท่าอีกต่อไปแล้ว เจอรัลด์อยากจะเล่นเกมต่อไปจนแทบทนไม่ไหว ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ เจอรัลด์ก็ดูสนใจเกมนี้มากขึ้น แซนรี่ก็ตอบเพียงว่า "แน่นอน เราจะเล่นกันต่อ! เพราะเราเพิ่งจะเล่นกันได้ไม่กี่รอบเท่านั้น! ต่อจากนี้ผมจะไม่ออมมือให้คุณแล้วนะ คุณคลอฟอร์ด!” เมื่อได้ยินประโยคเดิมอีกครั้ง เจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองเริ่มเบื่อหน่ายกับคำพูดเหล่านั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ แซนรี่มั่นใจในตัวเองมากเกินไป ยิ่งเขามั่นใจมากเท่าไร เขาก็ยิ่งจองหองมากขึ้นเท่านั้น และเมื่อเป็นเช่นนี้ เจอรัลด์ก็รู้ดีว่าเรื่องราวต่าง ๆ คงไม่จบลงด้วยดีสักเท่าไหร่นะ ด้วยเหตุนี้ ทั้งคู่จึงเริ่มเขย่าลูกเต๋าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ขณะที่เจอรัลด์เขย่าลูกเต๋าของเขาได้เวลาประมาณสองวินาที แซนรี่ยังคงเขย่าลูกเต๋าของเขาเองต่อไปอีกพักหนึ่ง ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ยังสามารถแยกแยะได้อย่างง่ายดายว่าลูกเต๋าของแซนรี่มีแต้มเท่าไหร่ ไม่ว่าเขาจะเขย่าลูกเต๋านานแค่ไหนแซนรี่ก็ไม่สามารถหลบหนีทักษะการฟังอันเฉียบคมของเจอรัลด์ได้ ถึงกระนั้น ความจริงที่ว่าแซนรี่คิดว่าการเขย่าลูกเต๋านานขึ้นอาจทำให้เจอรัลด์สับสนได้ก็ถือเป็นเรื่องน่าหัวเราะเป็นอย่าง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1749
“…แน่นอนว่าเราจะเล่นต่อ! ผมเสียไปแค่หนึ่งร้อยห้าสิบเหรียญเองไม่ใช่เหรอ? ผมจะต้องชนะและได้เงินพวกนั้นคืนอย่างแน่นอน!” แซนรี่ตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกยินดี เขาได้แต่คิดว่า 'ดูเหมือนว่าเขายังคิดจะพยายามข่มฉันไม่เลิกเลย! มาถึงขั้นนี้ ถ้าฉันเอาเงินของนายมามากกว่านี้ก็อย่าโทษกันล่ะ!' คนบางคนก็ต้องถูกสั่งสอนอย่างเข้มงวดและไร้ความเมตตากว่าที่มันจะทะลุกะโหลกหนา ๆ ของพวกเขาได้ในที่สุด ทั้งสองคนก็เริ่มเกมรอบต่อไปทันที ตลอดกระบวนการเขย่าลูกเต๋าแซนรี่จับตาดูเจอรัลด์อย่างใกล้ชิด ซึ่งนั่นทำให้เขารำคาญเมื่อพบว่าเจอรัลด์ดูไม่มีอุบายใด ๆ เลย ถึงกระนั้นแซนรี่ก็รู้สึกว่าเจอรัลด์ไม่ธรรมดา แม้ว่าเขาจะไม่สามารถระบุได้ว่าอะไรที่ทำให้ เจอรัลด์พิเศษขนาดนี้ก็ตาม... ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็หยุดเขย่าลูกเต๋าพร้อมกัน คราวนี้เจอรัลด์มีสี่สองและหนึ่งหนึ่ง ในแง่ของเกม ผลลัพธ์ดังกล่าวเรียกว่า ‘เสือดาว’ เนื่องจากลูกเต๋าจำนวนมากให้ผลลัพธ์ที่เท่ากัน ในทางกลับกันแซนรี่มีสี่สามและสองหนึ่ง ไม่ได้ล่วงรู้ถึงมูลค่าของลูกเต๋าที่เขามี แซนรี่อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
