ช่างน่าเสียดาย เจอรัลด์ไม่ได้ให้โอกาสเขาได้มากขนาดนั้น ทันทีที่หยิบลูกโบว์ลิ่งขึ้นมา เจอรัลด์ก็เดินไปที่เลน... เจอรัลด์โยนมันใส่พินโดยไม่ได้มองด้วยคำว่าเขาโยนมันไปทางไหน ปรบมือทีหลังดังกว่า และตอนนี้ถึงคราวของเจอรัลด์จะได้ปรบมือแล้ว และการที่เขาทำแบบนี้ก็เหมือนกับที่แซนรี่ทำกับเขาในรอบแรก แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้ไม่มีพินใดตั้งอยู่เลย เป็นการโจมตีจากเจอรัลด์อีกครั้ง ด้วยคะแนนที่ห้าสิบสองต่อสี่สิบเก้าในตอนนี้ คะแนนของเจอรัลด์แซงหน้าคะแนนของแซนรี่ไปในที่สุด... เมื่อเจอรัลด์ การเริ่มต้นของรอบที่เจ็ดและรอบสุดท้ายก็เริ่มต้นขึ้น... เมื่อมาถึงจุดนี้แซนรี่ก็รู้ว่าเขาไม่อาจทำให้เรื่องวุ่นวายต่อไปเช่นนี้ได้อีก ถ้าเขาไม่โจมตี เขาก็จะต้องแพ้เจอรัลด์อย่างแน่นอน! เขายังกังวลว่าเจอรัลด์จะโจมตีได้อีกครั้ง... หากเป็นเช่นนั้น แซนรี่คงจะต้องพ่ายแพ้ในการแข่งขันนี้ ไม่ว่าเขาจะสามารถโจมตีครั้งสุดท้ายได้หรือไม่ก็ตาม... ด้วยเหตุนี้ เขาทำได้เพียงอธิษฐานขอให้เจอรัลด์ทำพลาดในการโยนครั้งสุดท้าย แซนรี่สลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป จากนั้นจึงหยิบลูกโบว์ลิ่งลูกสุดท้ายขึ้นมาก่อนจะเดินไปที่เลน... ขณะที่เขาห
จากนั้นแซนรี่ก็คว้ากระเป๋าเงินของเขามาก่อนที่จะหาเงินหนึ่งร้อยห้าสิบดอลลาร์เพื่อมอบให้เจอรัลด์ แน่นอนว่าเจอรัลด์ไม่ได้คิดจะปฏิเสธเงินนั้น นั่นเพราะเขาสมควรได้รับมัน แต่เขาก็ไม่อายที่จะต้องรับมันด้วย เมื่อเกมจบลงเจอรัลด์ก็โบกมืออำลาแซนรี่ ก่อนที่จะกลับไปกับจูโน่ เมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็กลับมา จูโน่กลับถึงถามเขาว่า “ทำไมคุณถึงใช้เวลานานขนาดนั้น?” “ผมก็เล่นไปเรื่อยนั่นแหละ พอเริ่มเหนื่อย ผมก็เลยกลับมา!” เจอรัลด์อธิบายด้วยรอยยิ้มจาง ๆ แน่นอนว่าเธอเชื่อคำพูดของเจอรัลด์ แต่เธอไม่มีทางรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเจอรัลด์และเงินได้ อีกอย่าง แม้ว่าเธอจะรู้เรื่องนี้ เธอก็คงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ให้ตายเถอะ เธออาจจะรู้สึกว่าเจอรัลด์ทำดีที่ได้สอนบทเรียนให้แก่แซนรี่เสียด้วยซ้ำ แต่หลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็ได้เห็นแซนรี่เดินมาหาพวกเขาพร้อมกับไวน์สองสามขวด และสิ่งที่ดูคล้ายจะเป็นลูกเต๋าในมือ แซนรี่ซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าเจอรัลด์เผยรอยยิ้มก่อนจะพูดว่า "ผมว่าก่อนหน้านี้เราไม่ค่อยได้ใช้เวลาดีๆร่วมกันเสียเท่าไหร่เลยนะคุณคลอฟอร์ด คิดได้แบบนั้นผมว่าเรามาหาอะไรสนุก ๆ เล่
ด้วยเหตุนี้ ทั้งคู่จึงเริ่มเขย่าลูกเต๋าไปรอบ ๆ หลายวินาที... เมื่อทั้งสองคนหยุด แซนรี่ก็ยิ้มทันทีขณะที่เขาพูดว่า "เชิญคุณก่อนเลย คุณคลอฟอร์ด! ทายมาเลย!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ประกาศว่า “สามแต้ม!” "เข้าใจแล้ว! สี่แล้วก็หก!” แซนรี่ตะโกนตอบกลับ จากสิ่งที่เจอรัลด์ได้ยิน เขารู้ว่าแซนรี่มีสองแต้มอย่างแน่นอน เจอรัลด์มีแต้มหกแต้มเอง นั่นเป็นเหตุผลที่เขาจะไม่มีทางเปิดมันอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม วิธีเดียวที่จะจัดการกับแซนรี่ได้อย่างเหมาะสมก็คือจงใจแพ้เขาสักสองสามรอบ การปล่อยให้แซนรี่พอใจในสองสามรอบแรกจะทำให้ชัยชนะในช่วงท้ายเกมของเจอรัลด์ยิ่งน่าอภิรมย์ยิ่งขึ้นแน่นอน เมื่อนึกถึงสิ่งนั้น เจอรัลด์จึงตะโกนว่า “ห้าห้า!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแซนรี่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่เขาประกาศว่า "เปิด!" เนื่องจากแซนรี่เลือกที่จะเปิดลูกเต๋าของเจอรัลด์ เจอรัลด์จึงต้องทำเช่นนั้น เมื่อดูผลลัพธ์แล้ว แต้มของลูกเต๋าไม่ได้เพิ่มขึ้นถึงห้าห้าแต้ม แต่มีเพียงสามห้าเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าเจอรัลด์แพ้ในรอบนี้ แน่นอนว่านี่เป็นความสูญเสียที่ถูกคำนวณไว้อยู่ก่อนแล้ว และเจอรัลด์ก็ยังคงควบคุมสถานการณ์ได้อย่
ด้วยเหตุนี้ หลังจากหยุดชั่วครู่ เจอรัลด์จึงประกาศว่า “ห้าสี่!” "เปิด!" แซนรี่ตะโกนแทบจะในทันที แทนที่จะรู้สึกประหลาดใจที่แซนรี่จะเลือกเปิดตอนนี้ เจอรัลด์กลับรู้สึกยินดีแทน ท้ายที่สุดแล้ว เขารอให้แซนรี่ทำเช่นนั้น ทุกอย่างเป็นไปตามแผน... โดยไม่คำนึงว่า เจอรัลด์จะเปิดเผยลูกเต๋าของเขาให้แซนรี่เห็น เมื่อเห็นว่าเขาชนะอีกครั้งแซนรี่ก็ดูเย่อหยิ่งอย่างเห็นได้ชัดก็พูดด้วยน้ำเสียงขอโทษว่า "ขอโทษที คุณคลอฟอร์ด แต่ดูเหมือนว่าคุณจะแพ้อีกแล้ว! ดูเหมือนคุณจะต้องให้เงินผมอีกครั้งแล้วล่ะ!” ไม่ต้องเป็นอัจฉริยะก็สามารถรู้ได้ว่าแซนรี่กำลังหลงระเริงในชัยชนะของตัวเองแล้ว แซนรี่เชื่ออย่างสนิทใจว่า เจอรัลด์ไม่มีทางชนะเขาได้ในเกมนี้ “มีแพ้ก็ต้องมีชนะ!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ขณะที่เขายื่นเงินอีกเจ็ดสิบห้าดอลลาร์ให้กับแซนรี่เขาดูมีความสุขเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์สูญเสียเงินไปหนึ่งร้อยห้าสิบเหรียญแล้ว จูโน่ก็ก็รีบมองเจอรัลด์ก่อนจะพึมพำอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย “เจอรัลด์ เลิกเล่นเกมนี้แล้วไปกันเถอะ…!” แม้ว่าเงินเจ็ดสิบห้าดอลลาร์จะไม่มีค่าอะไรสำหรับพวกเขา แต่หากเจอรัลด์ยังคงพ่ายแพ้ เงินท
ตอนนี้เขาไม่ได้ไว้ท่าอีกต่อไปแล้ว เจอรัลด์อยากจะเล่นเกมต่อไปจนแทบทนไม่ไหว ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ เจอรัลด์ก็ดูสนใจเกมนี้มากขึ้น แซนรี่ก็ตอบเพียงว่า "แน่นอน เราจะเล่นกันต่อ! เพราะเราเพิ่งจะเล่นกันได้ไม่กี่รอบเท่านั้น! ต่อจากนี้ผมจะไม่ออมมือให้คุณแล้วนะ คุณคลอฟอร์ด!” เมื่อได้ยินประโยคเดิมอีกครั้ง เจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองเริ่มเบื่อหน่ายกับคำพูดเหล่านั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ แซนรี่มั่นใจในตัวเองมากเกินไป ยิ่งเขามั่นใจมากเท่าไร เขาก็ยิ่งจองหองมากขึ้นเท่านั้น และเมื่อเป็นเช่นนี้ เจอรัลด์ก็รู้ดีว่าเรื่องราวต่าง ๆ คงไม่จบลงด้วยดีสักเท่าไหร่นะ ด้วยเหตุนี้ ทั้งคู่จึงเริ่มเขย่าลูกเต๋าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ขณะที่เจอรัลด์เขย่าลูกเต๋าของเขาได้เวลาประมาณสองวินาที แซนรี่ยังคงเขย่าลูกเต๋าของเขาเองต่อไปอีกพักหนึ่ง ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ยังสามารถแยกแยะได้อย่างง่ายดายว่าลูกเต๋าของแซนรี่มีแต้มเท่าไหร่ ไม่ว่าเขาจะเขย่าลูกเต๋านานแค่ไหนแซนรี่ก็ไม่สามารถหลบหนีทักษะการฟังอันเฉียบคมของเจอรัลด์ได้ ถึงกระนั้น ความจริงที่ว่าแซนรี่คิดว่าการเขย่าลูกเต๋านานขึ้นอาจทำให้เจอรัลด์สับสนได้ก็ถือเป็นเรื่องน่าหัวเราะเป็นอย่าง
“…แน่นอนว่าเราจะเล่นต่อ! ผมเสียไปแค่หนึ่งร้อยห้าสิบเหรียญเองไม่ใช่เหรอ? ผมจะต้องชนะและได้เงินพวกนั้นคืนอย่างแน่นอน!” แซนรี่ตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็รู้สึกยินดี เขาได้แต่คิดว่า 'ดูเหมือนว่าเขายังคิดจะพยายามข่มฉันไม่เลิกเลย! มาถึงขั้นนี้ ถ้าฉันเอาเงินของนายมามากกว่านี้ก็อย่าโทษกันล่ะ!' คนบางคนก็ต้องถูกสั่งสอนอย่างเข้มงวดและไร้ความเมตตากว่าที่มันจะทะลุกะโหลกหนา ๆ ของพวกเขาได้ในที่สุด ทั้งสองคนก็เริ่มเกมรอบต่อไปทันที ตลอดกระบวนการเขย่าลูกเต๋าแซนรี่จับตาดูเจอรัลด์อย่างใกล้ชิด ซึ่งนั่นทำให้เขารำคาญเมื่อพบว่าเจอรัลด์ดูไม่มีอุบายใด ๆ เลย ถึงกระนั้นแซนรี่ก็รู้สึกว่าเจอรัลด์ไม่ธรรมดา แม้ว่าเขาจะไม่สามารถระบุได้ว่าอะไรที่ทำให้ เจอรัลด์พิเศษขนาดนี้ก็ตาม... ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็หยุดเขย่าลูกเต๋าพร้อมกัน คราวนี้เจอรัลด์มีสี่สองและหนึ่งหนึ่ง ในแง่ของเกม ผลลัพธ์ดังกล่าวเรียกว่า ‘เสือดาว’ เนื่องจากลูกเต๋าจำนวนมากให้ผลลัพธ์ที่เท่ากัน ในทางกลับกันแซนรี่มีสี่สามและสองหนึ่ง ไม่ได้ล่วงรู้ถึงมูลค่าของลูกเต๋าที่เขามี แซนรี่อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย
ในขณะที่เขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ความจริงยังคงแสดงให้เห็นว่าเขาพ่ายแพ้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถระเบิดความโกรธออกมาได้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเขาโกรธมากจนเกินไป แซนรี่ก็กังวลว่าคนอื่น ๆ จะคิดว่าเขารวยไม่พอที่ฉันเล่นเกมพวกนี้ และนั่นก็เป็นอีกหนึ่งความอัปยศอดสูที่เขาไม่เคยอยากจะพบเจอ เขาเพิ่งสูญเสียเงินไปสองร้อยยี่สิบห้าเหรียญ สำหรับเขามันไม่ได้มากมายอะไร ดังนั้นเขาจึงสามารถดำเนินต่อไปได้อย่างแน่นอน…! ด้วยความเชื่อที่ว่าแซนรี่คงไม่อยากเล่นต่อหลังจากต้องพ่ายแพ้หลายต่อหลายครั้ง เจอรัลด์จึงมองดูเขาก่อนจะถามว่า "คนอยากจะเล่นต่อไหมคุณประธานรุ่น" "ทำไมจะไม่ล่ะ! เรามาต่อกันเลย!” แซนรี่ประกาศก้อง เห็นได้ชัดว่าแซนรี่มีนิสัยตามแบบฉบับของนักพนัน หากเขาไม่สามารถเอาชนะเจอรัลด์ได้ คืนนี้เขาคงนอนไม่หลับ ไม่ใช่ว่าเจอรัลด์จะอิดออด แต่เขาแค่อยากรู้ว่าแซนรี่จะทนต่อไปได้อีกสักกี่น้ำ “เอาล่ะ เยี่ยมมาก คุณประธานรุ่น! แต่ในเมื่อคุณเป็นคนแนะนำเกมที่แล้ว ก็คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะเป็นฝ่ายแนะนำเกมของตัวเองบ้าง คุณเห็นด้วยไหมที่เราจะปรับเปลี่ยนเกมกันสักหน่อย” เจอรัลด์ถาม เมื่อได้ยินเช่นนั้น แซนรี่ซึ่
แซนรี่หัวเราะคิกคักตอบก่อนจะพูดว่า "ก่อนอื่น ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ!" “แน่นอน!” เจอรัลด์พยักหน้าตอบ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าแซนรี่กำลังพยายามหลบหนี แต่เจอรัลด์ก็ไม่คิดว่าจำเป็นจะต้องเปิดโปงเขา แซนรี่ลุกขึ้นและรีบไปเข้าห้องน้ำในทันที ตอนนี้ในที่สุดเขาก็สามารถหลบหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของเจอรัลด์ได้แล้ว ไม่มีทางที่เขาจะลากตัวเองเข้ามายุ่งย่ามกับเจอรัลด์อีกต่อไป ไม่นานงานเลี้ยงรุ่นก็จบลงอย่างราบรื่น และเจอรัลด์ก็ขับรถกลับบ้านจูโน่... ทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในบ้านของเธอ จูโน่ก็ยิ้มทันทีขณะที่เธอหันไปมองเจอรัลด์ก่อนจะพูดว่า "วันนี้คุณแกล้งแซนรี่หนักมากเลยนะเจอรัลด์!" เจอรัลด์หัวเราะอย่างไม่เก็บอาการแล้วตอบกลับไปว่า “เขาผิดที่คิดจะมาแกล้งผมก่อน! ในเมื่อเขาทำแบบนั้นแล้วจะให้ผมปล่อยเขาไปได้ยังไงล่ะ ถูกไหม? อีกอย่างคุณก็ดีใจที่ผมทำแบบนั้นกับเขาใช่หรือเปล่า” เมื่อได้ยินเช่นนั้น จูโน่ก็พยักหน้าก่อนจะพูดด้วยความยินดีว่า “แน่นอน ฉันดีใจมาก! ผู้ชายคนนั้นคอยกวนฉันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้วรู้หรือเปล่า? ในที่สุดก็มีคนทำให้เขาอับอายได้เสียที!” เนื่องจากเจอรัลด์ทำให้เขาอับอายเป็นอย่