“อ่า? พี่ครับ พี่เจอปัญหาใหญ่อะไร?”เจอรัลด์รู้สึกกังวลมากเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและผูกพันกันมากกับพี่สาวของเขา เจอรัลด์ไม่ได้โกหกต่อเลย์ลาเมื่อเขากล่าวว่าพี่สาวของเขาไม่ได้เข้าสอบเรียนมัธยมปลายเพื่อสนับสนุนการศึกษาของเขาเองเองพี่น้องทั้งคู่ยากจนมากในตอนนั้นดังนั้น พี่สาวของเขาจึงเลิกเรียนมัธยมปลายกลางคันทันทียังมีเรื่องต่าง ๆ นับไม่ถ้วนที่พี่สาวของเขาได้ทำเพื่อเขาอีกด้วย“อย่าพูดมันเลย น้องชาย นายน่าจะรู้ถึงกฏที่เข้มงวดและบิดเบือนบางอย่างที่ตระกูลเรามีนะ! หนึ่งในกฏเหล่านั้นก็คือไม่ว่าเราจะใช้จ่ายเงินไปมากแค่ไหน เราจะต้องลงบันทึกมันไว้ด้วย!”“แม้ว่านายจะใช้จ่ายไปเพียงเล็กน้อยเช่นไม่กี่ล้านดอลลาร์ แต่ทั้งหมดนี้จะต้องสะท้อนให้เห็นในแบบบันทึกของตระกูล นายไม่ควรปิดบังเรื่องอะไรจากตระกูลทั้งนั้น! นี่ก็เช่นเดียวกันสำหรับนายด้วย! การใช้จ่ายทั้งหมดของนายในบัตรธนาคารตอนนี้ก็ถูกบันทึกไว้ทั้งหมดในรายงานบันทึกของตระกูลเราแล้ว”“โอ้ โอ้ ครับ ผมรู้เรื่องนี้!”นี่คือกฏของตระกูลคลอฟอร์ด คุณสามารถใช้เงินได้มากเท่าที่คุณมีและคุณสามารถใช้เงินของครอบครัวได้ตามที่คุณพอใจ แต่อย่างไรก็ตาม คุ
ในไม่ช้า เจอรัลด์ก็ได้รับข้อความจากธนาคารของเขา ซึ่งระบุไว้ว่าเงินเข้าบัญชีของเขาแล้ว พี่สาวของเขาเป็นคนมีประสิทธิภาพจริง ๆ แต่เขาจะใช้จ่ายเงินนี้ยังไงดี?อืย!ถ้าเขานำเงินนี้ไปลงทุน งั้นครอบครัวของเขาก็จะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน บางทีพ่อของเขาอาจจะไม่สังเกตเห็นมันถ้าเขาซื้อบางสิ่งบางอย่าง150,000,000 ดอลลาร์! เขาจะต้องซื้อของมากมายเท่าไหร่กันถ้างั้น?นี่มันน่าเครียดจริง ๆ!เจอรัลด์ตบหน้าผากของตัวเองและเขาก็ไม่มีความตั้งใจจะไปเดินเล่นอีกต่อไป ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจกลับไปที่หอพักของเขาเพื่อนอนเล่นแทนผ่านไปแล้วสามวันและเจอรัลด์ก็ยังไม่ได้คิดถึงวิธีดี ๆ ที่จะใช้จ่ายเงินนั้นในช่วงสามวันนั้น สามสิ่งที่ควรค่าแก่การกล่าวถึงได้เกิดขึ้นสิ่งแรกก็คือเลย์ลาขอลาออกจากโรงเรียนเพราะแม่ของเธอฉุดกระชากเธออย่างบังคับไปจากโรงเรียนเจอรัลด์โกรธมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขาอยากจะช่วยเหลือเลย์ลาจริง ๆ แต่อย่างไรก็ตาม โทรศัพท์ของเลย์ลาไม่ได้ถูกเชื่อมต่อและเขาก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้เลยเขาได้วางแผนไว้ว่าจะถามเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ในช่วงสองวันที่ผ่านมาเพื่อที่เขาจะได้ให้เงินจำนวนหนึ่งกับเ
ทันทีที่เจอรัลด์ยืนขึ้น เขาก็ตระหรักได้ว่าคนจำนวนมากในโรงอาหารต่างก็มองมาที่เขาด้วยความอัศจรรย์ใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าชายหญิงที่กำลังหารือและพูดคุยเกี่ยวกับเมาน์เทนท็อปวิลล่าเมื่อครู่มันอาจเป็นเพราะเจอรัลด์ใจจดใจจ่อกับการโทรศัพท์ก่อนหน้านี้มากเกินไปและเขาลืมไปว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนที่เขาคุยกับโยเอลดังนั้น คำพูดทั้งหลายของเขาต้องทำให้ผู้คนรอบตัวเขาแปลกใจและตกตะลึงไปตาม ๆ กันแน่“เฮอะ!”บางคนได้ทำลายความเงียบขึ้นมาเนื่องจากเขาระเบิดหัวเราะออกมา“บ้าไปแล้ว! ชายคนนี้ช่างน่าขันจริง ๆ เขาต้องการไปดูที่เมาน์เทนท็อปวิลล่าเหรอ?“ฮ่าฮ่าฮ่า! เป็นไปได้ไหมว่าแรงกดดันในการได้รับการจ้างงานนั้นมีมากไปจนเปลี่ยนคนให้กลายเป็นคนบ้าได้?”“ว่าไงนะ? เขายังพูดว่าเขาจะไปเป็นแขกวีไอพีด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า มาคุกเข่าต้อนรับเขากันเถอะ ฮ่าฮ่าฮ่า!”“ช่างโง่บัดสบ…”ทุกคนเริ่มหัวเราะบางคนก็เริ่มเยาะเย้ยเจอรัลด์โดยไม่ไว้หน้าเขาใด ๆ เลยเจอรัลด์เพียงเช็ดปากของเขาก่อนจะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ไม่มีทางจะอธิบายตัวเองในสถานการณ์นี้ได้!หลังจากออกจากประตูโรงเรียนมา เจอรัลด์ก็เรียก
เธอรู้สึกเหมือนอยากจะอ้วกออกมา!“ผมแค่ต้องการมาดู!”เจอรัลด์รู้สึกได้ถึงการดูถูกในคำพูดทั้งหลายของริต้าและเขาก็ไม่อยากจะเข้าไปเกี่ยวข้องใด ๆ กับริต้าเลยจริง ๆ ดังนั้น เขาจึงเพียงตอบกลับเธอไปแบบนั้น“ฮี่ ฮี่ ดีแล้วที่นายมีความคิดแบบนี้ นอกเหนือจากนั้น เนื่องจากนายเป็นแฟนของน้องสาวของฉัน ฉันต้องเตือนนายว่านายไม่ควรจะเปรียบเทียบตัวเองกับทายาทที่ร่ำรวยอหล่านนั้นนะ ครอบครัวของเหล่าทายาทที่ร่ำรวยนั้นมีเงินและทรัพย์สินมากมายเมื่อเทียบกับนาย! แล้วนายล่ะ? นายก็แค่ทำตัวอยู่เฉย ๆ และก็เสียโชคไปเช่นนั้น นายจะใช้เงินทั้งหมดของนายไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้แน่นอน! เอาตามตรงนะ ดูจากความสามารถของนายแล้ว ฉันก็ยากที่จะเชื่อว่านายจะสามารถเกื้อกูลน้องสาวของฉันได้!”ริต้าภาคภูมิใจเหมือนกับนกยูงตัวหนึ่งใช่ เจอรัลด์ นายน่าทึ่งมากจริง ๆ นายได้รางวัลหลายหมื่นล้านดอลลาร์และนายก็ขับรถแลมบอร์กินีที่มีราคาสามล้านดอลลาร์ แต่หลังจากที่ได้รู้ข้องมูลบางอย่าง ริต้าคิดได้เพียงแค่ว่าเจอรัลด์ต้องเป็นคนโง่จริง ๆ หรือมีการกระทบกระเทือนทางสมองบางส่วน!เธอไม่มีความรู้สึกหรืออารมณ์อื่นใดสำหรับเขาอีกต่อไป!ดังนั้น เธอจึงตำหนิและ
“เจอรัลด์ นายไม่ได้โง่ใช่ไหม? รู้สึกเหมือนว่านายเรียนในมหาวิทยาลัยมาสามปีโดยเปล่าประโยชน์เสียจริง ไม่ต้องงุนงงอีกต่อไปแล้ว รีบตาม ซามูเอล ดอว์น และคนอื่น ๆ เข้าไปในหอนิทรรศการสิ จริง ๆ นะ! ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าน้องสาวของฉันสนใจใครบางคนที่ต่ำต้อยได้อย่างนายได้อย่างไร!”ริต้าตอบกลับอย่างเยือกเย็นไม่มีใครอยากจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไปไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เองก็อับอายมากเช่นกันในขณะนี้ ดังนั้น เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเพิกเฉยต่อโยเอลและตามซามูเอลและคนที่เหลือเข้าไปในหอนิทรรศการทางเดินวีไอพีและทางเดินทั่วไปมีตำแหน่งที่นั่งต่างกันมากคนเหล่านั้นที่เข้าจากทางวีไอพีทั้งหมดต่างก็นั่งอยู่ที่แถวหน้าของห้องโถงนิทรรศการและคนเหล่านั้นที่เข้าจากทางเดินทั่วไปเช่นเจอรัลด์สามารถนั่งได้อยู่แค่ข้างหลังของห้องโถงเท่านั้น“เอ๋? ซามูเอล ใช่หรือเปล่า? เป็นไงบ้าง? พ่อของเธอสบายดีไหม?”“คุณลุงไลท์ คุณก็มาที่นี่เหมือนกันเหรอครับ? พวกเราสบายดีครับ! พวกเราทุกคนสบายดี! พ่อของผมก็มักจะคิดถึงคุณ!”ทันทีที่ซามูเอลเข้าไปในห้องโถง เขาก็พบกับคนรู้จักขอเขาสองสามคน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ยังเข้ามาทักทายเ
ดอว์นหมดคำที่จะพูด“ใช่แล้ว แต่ดอว์น มีคำพูดที่เป็นความจริงจริง ๆ บุคคลหนึ่งที่ไม่มีภาวะทางจิตใจหรือชนชั้นวรรณะจะไม่สามารถมีภาวะทางจิตใจหรือชนชั้นวรรณะใด ๆ ได้ ไม่ว่าพวกเขาจะร่ำรวยสักแค่ไหน แต่พวกเขาก็จะไม่มีชนชั้นวรรณะใด ๆ ทั้งสิ้น! ดูอย่างซามูเอลสิ เขาไม่เพียงแต่ร่ำรวยมาก แต่เขายังมีภาวะทางจิตใจและชนชั้นที่ดีมากอีกด้วย อ่า! ลองดูเจอรัลด์อีกครั้ง เขาถูกลอตเตอรี่แต่เขากลับกลายเป็นว่าไม่มีอะไรเลย”ไนล่ามองเจอรัลด์และเธอก็ถึงกับหมดคำพูดไปอย่างสิ้นเชิงขณะที่เธอส่ายหัวของเธอหากคน ๆ หนึ่งไม่มีความรู้ในตัวตน แล้วเขาจะมีความแตกต่างอะไรจากศพ?พวกเธอทั้งคู่กำลังคิดแบบนี้กับตัวเองเอาตามตรง เจอรัลด์กำลังรู้สึกความรัดแน่นในหน้าอกตอนนี้ มันรู้สึกอึดอัดจริง ๆ ที่ถูกดูแคลนทั้ง ๆ ที่แสดงเจตนาที่ดีก็ตามแต่อย่างไรก็ตาม เขาตัดสินใจที่จะนั่งลงก่อน พวกเขาสามารถพูดอะไรก็ได้ที่พวกเขาต้องการ!เจอรัลด์นั่งลงแน่นอน เขานั่งลงอยู่แถวหลังในตอนนี้ เมลานีหันกลับมา เมื่อเธอเห็นว่าเจอรัลด์กำลังนั่งอยู่ข้างหลังเธอ เธอขมวดคิ้วเข้ากันแน่นหลังจากนั้น เธอยืนขึ้นก่อนที่เธอจะเดินไปหาซามูเอลและยิ้มให้ก่อนจะพูด
“อ่า? นั่นเป็นไปไม่ได้ ลุงไลท์! คุณไลล์เป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่! ดังนั้น ผมมั่นใจว่าเขามีความสามารถที่จะซื้อมันได้อย่างแน่นอน!”ซามูเอลแปลกใจมาก“ฮี่ฮี่ฮี่ เธอผิดแล้ว ในอดีต คุณไลล์มีสมรรถภาพเป็นอย่างมากจริง แต่อย่างไรก็ตาม ลุงได้รับข่าวมาว่าคุณไลล์ถูกย้ายจากย่านการค้าเมย์เบอร์ลี่แล้ว ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่จะถูกจัดการและดำเนินโดยคนอื่นในอนาคต!”“แม้ว่าคุณไลล์จะถูกย้ายไปเรียบร้อยแล้ว แต่คุณคลอฟอร์ดได้รับเขาเอาไว้ ดังนั้น ในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะมีกำลังและความสามารถที่จะซื้อวิลล่านี้ แต่เขาจะไม่ซื้อมันแน่!”“อ่า? กลายเป็นว่าคุณไลล์ถูกย้ายออกไปแล้วงั้นเหรอเนี่ย?”“ใช่ แต่คุณคลอฟอร์ดยังคงให้เขาอยู่เคียงข้าง ดังนั้น แน่นอนเขาจะยับยั้งตัวเองไว้เล็กน้อย!”ซามูเอลพยักหน้าซ้ำ ๆ บ่งบอกว่าเขาเข้าใจในสิ่งที่ไวย์แอตต์กำลังพูดอยู่“พี่ซามูเอล พ่อค่ะ กำลังพูดถึงอะไรกันอยู่เหรอ? คุณคลอฟอร์ดคนนี้คือใครเหรอ? ทำไมพ่อไม่เคยพูดถึงเขาให้กับหนูมาก่อนล่ะ?”เมลานีถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากในตอนนี้เธอบอกได้เลยว่าคุณคลอฟอร์ดคนนี้ต้องน่าทึ่งและมีอำนาจมากแน่เพียงแค่ได้ฟังบทสนทนาของพวก
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่มีใครจะซื้อมันแน่!”ซามูเอลตอบกลับขณะที่เขายิ้มไวย์แอตต์ยิ้มอย่างขมขื่น “ลุงบอกไปแล้วว่าตราบใดที่คน ๆ นั้นเป็นนักธุรกิจที่ชาญฉลาด เขาจะไม่เสียเงิน 120,000,000 ดอลลาร์เพื่อวิลล่านี้ เว้นแต่ว่า…”“ผมต้องการมัน!”ก่อนที่ไวย์แอตต์จะทันได้พูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงที่ไม่ดังมากนัก แต่ก็ยังคงดังพอที่ทุกคนในห้องโถงทั้งหมดจะได้ยินคำพูดของเขา“ห๊ะ?”ความสงสัยกำลังบินอยู่ในอากาศตอนนี้ทุกคนเริ่มจ้องมองมาที่ด้านนี้ไวย์แอตต์และซามูเอลก็ตกตะลึงเช่นกันขณะที่พวกเขาหันกลับไปมองบุคคลนั้นนี่เป็นเพราะคนที่ตะโกนพูดประโยคนั้นออกมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคนบ้านนอกคนนี้ที่ซามูเอลพาเข้ามาด้วยกับเขา เจอรัลด์นั่นเอง!“ให้ตายเถอะ! เจอรัลด์ นายบ้าหรือเปล่า? นายกล้าตะโกนอย่างหยิ่งผยองได้ยังไง? นายรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้านายพูดว่านายจะซื้อวิลล่านี้แต่นายไม่มีเงินพอที่จะจ่ายสำหรับวิลล่านี้ได้น่ะ?”“มันจบแล้ว! เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อให้ได้รับมาซึ่งการหยั่งเห็นเข้าใจ! คน ๆ นี้เพียงแค่มานี่เพื่อจะตายเท่านั้น!”ไนล่าและดอว์นก็ตกใจเหมือนกันและพวกเธอรู้สึกเหมือนอยากจะฆ่าเจอรัลด์จริง ๆ “อ่า! คน ๆ
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ