เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1684
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1685
"ผมขออาสาเอง!"ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังออกมาจากกลุ่มศิษย์จากชั้นเรียนระดับต้นเจอรัลด์พบว่าเสียงนั้นฟังดูคุ้นเคยมาก ดังนั้นเขาจึงมองไปยังทิศทางของเสียงทันทีชายเจ้าของเสียงก็คือ เซลิกเจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าเซลิกจะกล้าก้าวออกมาข้างหน้า ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าการแข่งขันครั้งนี้เป็นการแข่งขันระหว่างศิษย์จากชั้นเรียนระดับต้น และศิษย์จากชั้นเรียนระดับสูง ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีระดับความแข็งแกร่งที่ห่างชั้นกัน"เธอชื่ออะไร?" อาจารย์อิคินก์มองไปที่เซลิกแล้วถาม“เซลิก เลียร์!” เขาโพล่งชื่อของเขาออกมาจากนั้นศิษย์จากชั้นเรียนระดับสูงก็หัวเราะขึ้นมา เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เลฟ เบย์ฟิลด์ ที่เพิ่งเข้าร่วมชั้นเรียนระดับสูงเลฟ เบย์ฟิลด์ และเซลิก เลียร์ ต่างมาจากจาเอลตราด้วยกันทั้งคู่ แต่เลฟนั้นแข็งแกร่งกว่าเซลิกเล็กน้อยขณะนี้เซลิกอยู่ในอาณาจักรรูน ในขณะที่เลฟทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว ดังนั้นจึงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพวกเขาในแง่ของพลังริมฝีปากของเลฟโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบิดเบี้ยว เมื่อนึกได้ว่าดีที่สุดเขาก็มีโอกาสได้ทรมานเซลิกแล้วแม้ว่าทั้งคู่จะเป็นคนจากจาเอลตราเหมือนกัน แต่ตระกูลเ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1686
เซลิกชักดาบของเขาออกมาเพื่อป้องกันตัวทันที“กระบี่ลวงตา!” เลฟตะโกนนี่คือชื่อท่าต่อสู้ที่เป็นทีเด็ดของเลฟ และเงาของดาบก็เรียงกันลงมาจากท้องฟ้าราวกับกลีบดอกไม้ ทำให้เซลิกไม่สามารถระบุได้ว่าดาบใดเป็นดาบจริงหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เสื้อของเซลิกก็มีแต่รอยขาดวิ่นจากดาบของเขา และดูเหมือนว่าเขากำลังหวาดกลัวและสับสนเป็นอย่างมากเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าใครแพ้และใครชนะ เห็นได้ชัดว่าเลฟเป็นผู้ชนะในการต่อสู้รอบนี้“เอาล่ะ คุณทั้งคู่หยุดได้แล้ว เราได้ผู้ชนะแล้ว!”อาจารย์อิคินก์ประกาศผลการต่อสู้“เลฟ เบย์ฟิลด์จากชั้นเรียนระดับสูงชนะเป็นรอบที่สอง!”แม้ว่าเซลิกจะไม่พอใจและไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ แต่เขาไม่มีความสามารถเท่าเลฟ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ยอมรับผลของการต่อสู้ในครั้งนี้“ฮึ่ม เซลิก เลียร์ ฉันขอบอกเอาไว้เลยว่า นายจะต้องพ่ายแพ้ให้ฉันตลอดไป ดังนั้นจากนี้ไป ทุกครั้งที่นายเจอฉันในสถาบัน นายควรจะหนีไปให้ไกล ๆ ไม่อย่างนั้นนายเสร็จฉันแน่!”เลฟชี้หน้าเซลิกต่อหน้าทุกคน และเตือนเขาอย่างเย็นชาคำพูดของเขาทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นในฝูงชนอีกครั้ง ใครจะคาดคิดว่าเลฟจะกล้าใช้คำพูดที่รุนแรงต่อ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1687
เลฟลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ ท่ามกลางสายตาของทุกคนจากนั้นเขาจึงเดินตรงไปหาเจอรัลด์ทันที“ใครจะไปคาดคิดว่านายจะเลือกฉัน ดูเหมือนว่าตำแหน่งนักเรียนที่ได้รับเลือกจากคณบดีจะต้องกลายเป็นของฉันอย่างแน่นอน!”เลฟเยาะเย้ยเจอรัลด์ด้วยความมั่นใจการต่อสู้ของพวกเขายังไม่ได้เริ่มต้นด้วยซ้ำ แต่เลฟก็แสดงท่าทีเย่อหยิ่งออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนในทางกลับกัน เจอรัลด์กลับไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย ในสายตาของเขา เลฟเป็นเพียงแค่ตัวตลกจอมโอ้อวด ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับความเย่อหยิ่งของเลฟผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงมักจะไม่โอ้อวด และไม่สำคัญตัวเองต่อหน้าผู้อื่น ถ้าไม่อย่างนั้น พวกเขาก็จะกลายเป็นแค่คนงี่เง่า ซึ่งไม่ต่างอะไรกับการกระทำของเลฟในตอนนี้“ทั้งสองฝ่ายโปรดเตรียมพร้อม!”อาจารย์อิคินก์พูดพร้อมกับส่งสัญญาณให้เจอรัลด์และเลฟ เมื่อได้ยินคำสั่งจากอาจารย์อิคินก์แล้ว เลฟจึงตั้งท่าพร้อมสำหรับการโจมตี เมื่อมีการประกาศให้เริ่มต้นการต่อสู้ เขาก็จะโจมตีเจอรัลด์ทันทีเจอรัลด์มีท่าทีที่นิ่งสงบเหมือนเช่นเคย เขาหลับตาขณะยืนอยู่ที่จุดเดิม โดยสีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อยเมื่อเห็นการกระทำของเจอรัล
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1688
หลังจากค้นพบเจ้าของเสียงแล้ว ความโกลาหลก็เกิดขึ้นท่ามกลางฝูงชนอีกครั้งผู้ชายที่ทุกคนกำลังพูดถึงคือ เรย์ เลห์ตัน นักเรียนที่เก่งที่สุดในชั้นเรียนระดับสูง ความสามารถของเขาได้บรรลุถึงจิตวิญญาณระดับที่เจ็ดในอาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้วเรย์ลุกขึ้น และเดินมุ่งหน้าไปยังใจกลางลานประลอง ก่อนจะเผชิญหน้ากับเจอรัลด์ เขาชี้หน้าเจอรัลด์อย่างเยือกเย็นก่อนจะพูดว่า "ฉัน เรย์ เลห์ตัน และฉันขอท้านาย หากนายชนะ ฉันจะยินดีเชื่อฟังและคอยติดตามรับใช้นาย แต่ถ้าฉันชนะ นายจะต้องยกตำแหน่งนักเรียนที่ได้รับเลือกให้ฉัน และมาเป็นลูกน้องของฉัน!”คำพูดของเรย์นั้นฟังดูเย่อหยิ่งและคุกคามอย่างเห็นได้ชัดเจอรัลด์ไม่ได้รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา ในทางกลับกัน เขาคิดว่าเรย์เป็นคนที่น่าสนใจมากเรย์เป็นคนตรงไปตรงมาและห้าวหาญ และเขากล้าที่จะแสดงถึงความไม่พอใจทันทีแทนที่จะทำอะไรสกปรกลับหลัง เขาสมควรได้รับความเคารพยกย่องเป็นอย่างยิ่ง“ตกลง ฉันยอมรับคำท้า!”เจอรัลด์ไม่คิดที่จะปฏิเสธเขา และตอบรับคำท้านั้นทันทีท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน เรย์พุ่งเข้าหาเจอรัลด์ราวกับเสือที่ดุร้ายที่มีพลังทำลายล้างไม่ต่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1689
“เอาล่ะ การทดสอบการต่อสู้ของเราในวันนี้ได้จบลงแล้ว พรุ่งนี้จะมีการทดสอบฝึกซ้อมที่หอคอยเทวาลัย ฉันหวังว่าทุกคนจะพักผ่อนอย่างเต็มที่ในคืนนี้!”ท้องฟ้าเริ่มมืดลง หลังจากที่อาจารย์อิคินก์ประกาศปิดกิจกรรมการทดสอบการต่อสู้ในวันนี้จากนั้นทุกคนก็ออกจากลานประลองหอคอยเทวาลัยถือเป็นความท้าทายสูงสุดแห่งสำนักศึกษาไลคอม และมันถูกแบ่งออกเป็นยี่สิบระดับจนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครสามารถไปถึงระดับที่สูงที่สุดได้สำเร็จ แม้แต่คณบดีซุเมรุเองก็ยังไปถึงเพียงระดับสิบแปด ส่วนปรมาจารย์ทั้งสี่ก็หยุดอยู่ที่ระดับสิบเจ็ดในแต่ละระดับผู้ร่วมประลองจะต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายที่แตกต่างกันออกไป ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าพวกเขาจะเจอกับความท้าทายรูปแบบใดในหอคอยเทวาลัยแห่งนี้ จึงถือเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะคิดกลโกงต่าง ๆ ขึ้นมาเพื่อเอาชนะได้คืนนั้นเจอรัลด์ถูกเรียกไปที่ห้องนอนของคณบดีซุเมรุ“ท่านคณบดีต้องการพบผมเหรอครับ?”เจอรัลด์เข้าไปในห้องด้วยท่าทีที่นอบน้อม และถามคณบดีซุเมรุที่กำลังนั่งสมาธิอยู่คณบดีซุเมรุลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ และมองเจอรัลด์ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า“เจอรัลด์ เมื่อบ่ายวันนี้เธอทำได้ดี ในฐานะอาจาร
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1690
“เป็นไปได้ไหมที่เจอรัลด์จะเป็นนักบุญที่จะมาช่วยกอบกู้ทวีปไลคอมของเรา?!”เมื่อเห็นแสงดาวจากดาวดวงนั้น คณบดีซุเมรุก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ***ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็กลับมาที่ตำหนักทางทิศใต้“พี่เจอรัลด์!”เมื่อเขาไปถึงประตูทางเข้า เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลังเจ้าของเสียงนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเรย์ เลห์ตัน ชายที่ต่อสู้กับเขาเมื่อบ่ายวันนี้“เรย์ น้องชาย นายมีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?”เมื่อเห็นว่าเป็นเรย์ เจอรัลด์ก็ถามด้วยความงุนงง โดยไม่คิดว่าเรย์จะมาหาเขา“ฮ่า ฮ่า! พี่เจอรัลด์ ฉันมาที่นี่เพื่อพูดคุยแบบเป็นกันเอง พี่อยากไปหาอะไรดื่มด้วยกันหน่อยไหม?”เรย์หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาเขย่าขวดเบียร์ที่ถืออยู่ในมือเจอรัลด์ยิ้มอย่างเข้าใจและพยักหน้า "แน่นอน เข้ามาเลย!”หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็พาเรย์เข้าไปในตำหนักเมื่อพวกเขาเข้าไปในตำหนัก พวกเขาก็เห็นโนริและเพื่อนอีกสองคนนั่งอยู่ข้างใน“เจอรัลด์ คุณกลับมาแล้ว!”เมื่อเห็นเจอรัลด์เดินเข้ามา โนริก็ยืนขึ้นและทักทายเขา"อืม? นี่รุ่นพี่เรย์ไม่ใช่เหรอ?”เมื่อพวกเขาเห็นเรย์ ทุกคนก็อยู่ในอาการตกตะลึง“สวัสดีทุกคน!”
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1691
เมื่อประตูหอคอยถูกเลื่อนลง เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะมองสำรวจไปรอบ ๆ และพยายามรวบรวมสติและสมาธิของเขา อย่างไรก็ตาม ความมืดมิดทำให้เขามองอะไรไม่เห็นเลย... ขณะที่เจอรัลด์กำลังสงสัยว่าจะทำอย่างไรต่อไป ก็มีลำแสงปรากฏขึ้นจากหอคอย! เมื่อมันสว่างขึ้นเรื่อย ๆ แสงที่เจิดจ้านั้น ก็ชวนให้นึกถึงกองไฟที่โหมกระหน่ำ... อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้นชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีขาวก็เดินออกมาจากแสงสว่าง... เมื่อเห็นอย่างนั้น เจอรัลด์ก็ถามทันที “…แล้วคุณคือ?” “ฉันคือเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ ในทวีปไลคอม และที่เธอกำลังเห็นอยู่ในขณะนี้ คือวิญญาณบรรพกาลร่างสุดท้ายที่ฉันทิ้งไว้ในหอคอยเทวาลัย ฉันถูกเรียกโดยการมาถึงของเธอ!” วิญญาณบรรพกาลอธิบาย ขณะที่มันจ้องมองไปที่เจอรัลด์ “คุณคือเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์งั้นเหรอ? และคุณหมายความว่าอย่างไรที่บอกว่าผมเป็นคนเรียกคุณออกมา?” เจอรัลด์ตอบด้วยความตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างกะทันหัน ประการหนึ่ง เขาไม่ได้คาดคิดว่าคนตรงหน้าจะเป็นวิญญาณบรรพกาลของเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์… เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ก็หัวเราะคิกคักและยื่นม
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1692
เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องแปลกที่ชะตากรรมของโลกจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอย่างไม่คาดคิดเช่นนี้ “…เอาล่ะ แต่… ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะครับ?” เจอรัลด์ถาม “นั่นก็เป็นเพราะว่ามีเจตจำนงที่ซ่อนอยู่ภายในร่างกายของเธอแต่โบราณมาแล้ว หากเธอพัฒนาเจตจำนงนั้นได้อย่างเหมาะสม เธอก็จะสามารถต้านทานมาสรัสได้อย่างแน่นอน! ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเป็นความหวังสุดท้ายของโลกอย่างแท้จริง!” เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ อธิบายด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่น เมื่อเห็นว่าคำพูดของเขาฟังดูสมเหตุสมผล เจอรัลด์จึงตอบว่า "...แล้วผมจะพัฒนาเจตจำนงนั้นได้อย่างไรล่ะครับ?" เมื่อได้ยินเช่นนั้น เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ ก็ประสานมือของเขาเข้าด้วยกัน ทันใดนั้น ม้วนคัมภีร์ม้วนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น... หลังจากที่รับม้วนคัมภีร์มาแล้ว เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นว่ามีช่องบางอย่างอยู่ในนั้น เห็นได้ชัดว่าเขาต้องใช้บางอย่างสอดเข้าไปในช่องนั้นเพื่อเปิดม้วนคัมภีร์... “นั่นคือคัมภีร์แห่งดวงดาว… เธอจะต้องใช้อัญมณีมาปลดล็อก เพื่อค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้น หลังจากนั้น เธอก็จะเริ่มพัฒนาเจตจำนงที่แฝงอยู่ในร่างกายของเธอได้ แต่จงรู้เอาไว้ว่ายัง
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
