“เจอรัลด์ นายก็อยู่นี่ด้วยเหรอ? นายรู้ว่าจะมาได้อย่างไรเมื่อพวกเราจะออกไปทานมื้อเย็นกันแต่ทำไมนายไม่อยู่ที่นั่นตอนที่พวกเราทั้งหมดจากชั้นเรียนกำลังบันทึกการสัมภาษณ์สำหรับฟาซิลิตี้ล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณลักษณะต่าง ๆ ของคนที่น่าสมเพชคนหนึ่งคงจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง!”หญิงสาวคนหนึ่งที่สนิทกันมากกับฟาซิล้ตี้อดไม่ได้ที่จะดุว่าเขาหญิงสาวหลายคนค่อย ๆ เปลี่ยนมุมมองของพวกเธอที่มีต่อเจอรัลด์ พวกเธอยังยิ้มอ่อน ๆ ให้เจอรัลด์เมื่อพวกเธอเห็นเขาตอนนี้ด้วยซ้ำไปนี่ควรจะอธิบายอย่างไรดี?นานมาแล้ว จู่ ๆ เจอรัลด์ก็ร่ำรวยขึ้นมา เขาร่ำรวยมากเขาได้ดึงดูดความชื่นชอบของสาว ๆ มากมายจริง ๆ ในเวลานี้พวกเธอรู้สึกว่ามันคงจะดีมากถ้าพวกเธอสามารถได้คบกันกับเจอรัลด์ พวกเธอคงจะสามารถซื้อกระเป๋าสวย ๆ ได้จริง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจอรัลด์คนนี้ก็ค่อนข้างเป็นคนหล่อแต่อย่างไรก็ตาม ฟาซิลิตี้ก็ประสบความสำเร็จไปแล้วเธอกลายมาเป็นคนดังออนไลน์ที่สามารถทำเงินได้มากมายสิ่งนี้ทำให้สาว ๆ ทั้งหมดที่อยู่ในชั้นเรียนของเธอได้รับการกระตุ้นอย่างมาก ดังนั้น แล้วถ้าเป็นเด็กผู้หญิงล่ะ? พวกเธอรู้สึกว่าตราบใดที่ผู้หญิงคนหนึ่งเต็มใจท
มีข้อความเยอะมากเกินไป มันเต็มไปด้วยรูปภาพของฟาซิลิตี้ยังมีแม้แต่ภาพขาที่สวยงามของเธอด้วย บอกตามตรง ว่าสัดส่วนค่อนข้างใหญ่เจอรัลด์รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขากำลังเต้นแรงขณะที่เขาดูรูปภาพเหล่านั้น“ฉันสวยไหมค่ะ พี่ผู้ชายธรรมดา?”“ก็โอเค รูปภาพพวกนี้ก็ธรรมดาและไม่ได้น่าตื่นเต้นมากเกินไป! ฮี่ฮี่!”เจอรัลด์ส่งข้อความเป็นนัยให้กับฟาซิลิตี้ บางทีอาจเป็นเพราะเขารู้สึกโกรธเธอเล็กน้อยคาดไม่ถึง ฟาซิลิตี้ตอบกลับข้อความของเขาภายในไม่กี่วินาที “โอ้ คุณช่างน่าชังจริง พี่ผู้ชายธรรมดา! ฉันจะทำให้คุณรู้สึกพอใจอย่างแน่นอนเมื่อฉันมีเวลา!”การตอบของฟาซิลิตี้ทำให้ใจของเจอรัลด์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อยตอนนี้เอง จู่ ๆ แคสแซนดร้าก็ส่งข้อความใหม่ให้เขา“คุณผู้ชายธรรมดา กำลังทำอะไรอยู่ค่ะ? ทุกคนในชั้นเรียนของเรากำลังออกไปข้างนอกเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองของฟาซิลิตี้สุดที่รักของคุณในวันนี้ ฮึ่ม! คุณน่าจะเป็นตัวเอกของวันนี้นะคะในเมื่อคุณคือคนที่เปลี่ยนฟาซิลิตี้ให้กลายเป็นคนดังได้! เออจริงสิ คุณสนใจในตัวฟาซิลิตี้ใช่ไหมค่ะ? ทำไมคุณไม่ไล่ตามเธอล่ะ?”แคสแซนดร้าแอบส่งข้อความนี้ให้เจอรัลด์เอาตามตรง เธอมี
กลายเป็นว่าการเปลี่ยนแปลงที่เจนหมายถึงก็คือพี่สาวของเจอรัลด์ เจสสิก้า ได้ส่งมอบการบริหารจัดการของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ให้กับคนอื่นไปแล้วหลังจากที่แซคลาออกและทิ้งตำแหน่งของเขาให้ว่างลงสำหรับคนที่ถูกส่งมาที่นี่ เจอรัลด์ไม่ได้เกี่ยวกับเขา หรือพี่สาวของเขา เจสสิก้าก็ไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่อย่างใดเขาทำได้เพียงแค่สอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้กับเธอในภายหลังและก็ยังเป็นเพราะว่าเหตุผลนี้เองที่เจน ซึ่งทำงานได้เป็นอย่างดีในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ในท้ายที่สุดก็ถูกย้ายให้ไปเป็นผู้จัดการที่โฮมแลนด์ คิชเช่นแทนแม้มันดูเหมือนว่าเธอได้รับการเลื่อนขั้น แต่ความจริงแล้ว เธอกำลังถูกลดตำแหน่งพูดถึงเรื่องนี้แล้วละก็ นี่ก็เกี่ยวกับเจอรัลด์เหมือนกันในเวลานี้ เจอรัลด์หันไปมองเด็กสาวที่กำลังอยู่ด้านข้างอีกครั้ง เอาตามตรง เจอรัลด์ไม่ได้เพียงแค่รู้สึกสงสารหรือเห็นใจเธอ แต่แทนที่ ทันใดนั้นเจอรัลด์ก็นึกถึงตัวเองก่อนหน้านี้เมื่อเขาเห็นเด็กสาวคนนี้ในตอนนั้น เขายากจนมากจนเขาไม่สามารถแม้แต่จะจ่ายค่าอาหารของเขาได้ เขาต้องทำงานหลายอย่างในวันหยุดและมันก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขาไปแล้วที่จะโดน
ซาร่าพูดกับนักเรียนที่นั่งข้างเจอรัลด์หลังจาการชาร์จโทรศัพท์ ซาร่าก็เหลือบมองเจอรัลด์ก่อนที่เธอจะกลับไปยังที่นั่งของเธอตรงโต๊ะหลักเห็นได้ชัดว่าเธอดูหมิ่นเจอรัลด์มากขนาดไหน แต่ในตอนนี้ เธอก็ยิ่งรังเกียจเขามากยิ่งขึ้นสำหรับข้อเท็จจริงนี้ เจอรัลด์จึงทำได้แค่ยิ้มอย่างเมินเฉยเท่านั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาก็ชินกับเรื่องนี้ไปแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะเกิดมาพร้อมกับลักษณะที่ทำให้สาวสวยทุกคนดูหมิ่นดูแคลนเขาเป็นธรรมดาไปแล้ว โธ่...“เพื่อนร่วมชั้นทั้งหลาย วันนี้เป็นวันที่สำคัญมากสำหรับฉัน ในตอนนี้ นอกจากการขอบคุณเพื่อนร่วมชั้นของฉันทุกคนสำหรับการดูแลเป็นอย่างดีเช่นนี้และคอยเฝ้าดูฉัน ฉันก็อยากจะขอขอบคุณคุณผู้ชายธรรมดาของฉันด้วยที่ทำให้ฉันได้เป็นฉันในวันนี้ แม้ว่าเขาไม่ได้มาที่นี่ในวันนี้เพราะเขาไม่ต้องการจะเผยตัวตนของเขา ฉันก็บอกได้อย่างชัดเจนว่าจะไม่มีฟาลิซิลิตี้คนนี้ถ้าไม่มีเขา!”“ฉันจะดื่มสามแก้วติดกัน!”หลังจากนั้น ฟาซิลิตี้ก็ดื่มไวน์แดงทั้งหมดในคราเดียวมีการตบมือกันอย่างอบอุ่นอยู่ด้านในของห้อง“ฉันสงสันว่าผู้ชายธรรมดากำลังสนใจในตัวฟาซิลิตี้อยู่และเขาอาจจะชอบเธอเป็นอย่างมาก!”จู่ ๆ เพ
เจอรัลด์ตกใจอย่างแท้จริงตอนที่ซาร่าสาดไวน์แดงทั้งแก้วใส่เขาโดยตรงบ้าไปแล้ว! ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าอย่างแท้จริง!“ซาร่า เป็นบ้าอะไรน่ะ?”ฟาซิลิตี้ถามขึ้นอย่างกังวลเพราะเธอไม่รู้ว่าซาร่าอิจฉาอย่างรุนแรงก็เพราะเธอ“ฉันไม่เป็นไร ฟาซิลิตี้ ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีจริง ๆ วันนี้ ดังนั้น ฉันจะกลับไปก่อนนะ!”ซาร่าไม่ต้องการแม้กระทั่งโทรศัพท์มือถือของเธออีกต่อไปและเพียงแค่ออกจากห้องไปหลังจากคว้าเอากระเป๋าของเธอเธอก็ยังไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นบ้าอะไรเหมือนกัน?ผู้ชายธรรมดามีอิทธิพลอย่างมากต่อเธอจริงแต่ยังไงซะเขาก็ไม่แม้แต่จะรู้การมีอยู่ของเธอด้วยซ้ำไป ดังนั้น ทำไมเธอถึงอิจฉาขนาดนี้เพราะผู้ชายธรรมดาด้วย?ทุกคนไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาไม่รู้ว่าซาร่ารู้สึกอึดอัดแค่ไหนตอนที่ทุกคนพูดถึงเรื่องที่ผู้ชายธรรมดาแอบชอบฟาซิลิตี้ยังไงผู้หญิงหญิงเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าอิจฉาอย่างยิ่งสิ่งนี้ชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อสาวสวยคนหนึ่งได้เผชิญหน้ากับสาวสวยอีกคนดังนั้น แม้ว่าเธอจะโกรธ แต่เธอก็ไม่สามารถโกรธฟาซิลิตี้ได้ นั่นคือสาเหตุที่เธอเลือกระบายความโกรธและความหงุดหงิดของเธอกับไอ้งั่งที่น่าสมเพช อย่างเจอรัลด์
เขามาถึงที่ประตูห้องพักของเลย์ลา“เจอรัลด์เหรอ?”เลย์ลาที่ได้ร้องไห้จนกระทั่งตาของเธอแดงก่ำและบวม ได้เปิดประตูห้อง เห็นได้ชัดว่าเธอแปลกใจมากเมื่อได้เห็นเจอรัลด์“เลย์ลา เธอโอเคอยู่ไหม? ฉันมาดูเธอน่ะ!”เจอรัลด์รีบตอบกลับ“ฉันไม่เป็นไร ฉันไม่อยากจะรบกวนนาย ยังไงซะ ฉันก็รู้สึกว่าการมีอยู่ของฉันในโลกนี้มันไม่จำเป็นและฉันจะทำให้คนมากมายตกต่ำไปกับฉันเท่านั้นถ้าฉันยังอยู่ในโลกนี้ต่อไปเลย์ลานั่งอยู่ปลายเตียงขณะที่เธอปิดหน้าตาของเธอและเริ่มร้องไห้อีกครั้ง“เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่ เลย์ลา? ความจริงแล้ว ฉันก็เคยเป็นเหมือนเธอ นับตั้งแต่ที่ฉันยังเด็ก พ่อของฉันบอกฉันว่าครอบครัวฉันนั้นยากจนมากและพวกเราเป็นหนี้คนจำนานมาก พี่สาวของฉันไม่ได้เรียนจบมัธยมปลายด้วยซ้ำและเธอก็ออกไปทำงานตั้งแต่อายุน้อย ๆ ก็เพราะฉัน จริง ๆ แล้วพี่สาวของฉันฉลาดมากและเธอทำได้เป็นอย่างดีในการเรียนของเธอแต่เธอได้ยอมแพ้ในการสอบมัธยมปลายก็เพราะฉัน!” เจอรัลด์ต้องการเกลี้ยกล่อมเลย์ลา บางทีมันอาจเป็นเพราะพวกเขาทั้งคู่ยากจนมาก เจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะคิดถึงตัวเขาในอดีตพิสูจน์แล้วว่ามันได้ผลอย่างมาก เลย์ลาหยุดร้องไห้ข
“อ่า? พี่ครับ พี่เจอปัญหาใหญ่อะไร?”เจอรัลด์รู้สึกกังวลมากเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและผูกพันกันมากกับพี่สาวของเขา เจอรัลด์ไม่ได้โกหกต่อเลย์ลาเมื่อเขากล่าวว่าพี่สาวของเขาไม่ได้เข้าสอบเรียนมัธยมปลายเพื่อสนับสนุนการศึกษาของเขาเองเองพี่น้องทั้งคู่ยากจนมากในตอนนั้นดังนั้น พี่สาวของเขาจึงเลิกเรียนมัธยมปลายกลางคันทันทียังมีเรื่องต่าง ๆ นับไม่ถ้วนที่พี่สาวของเขาได้ทำเพื่อเขาอีกด้วย“อย่าพูดมันเลย น้องชาย นายน่าจะรู้ถึงกฏที่เข้มงวดและบิดเบือนบางอย่างที่ตระกูลเรามีนะ! หนึ่งในกฏเหล่านั้นก็คือไม่ว่าเราจะใช้จ่ายเงินไปมากแค่ไหน เราจะต้องลงบันทึกมันไว้ด้วย!”“แม้ว่านายจะใช้จ่ายไปเพียงเล็กน้อยเช่นไม่กี่ล้านดอลลาร์ แต่ทั้งหมดนี้จะต้องสะท้อนให้เห็นในแบบบันทึกของตระกูล นายไม่ควรปิดบังเรื่องอะไรจากตระกูลทั้งนั้น! นี่ก็เช่นเดียวกันสำหรับนายด้วย! การใช้จ่ายทั้งหมดของนายในบัตรธนาคารตอนนี้ก็ถูกบันทึกไว้ทั้งหมดในรายงานบันทึกของตระกูลเราแล้ว”“โอ้ โอ้ ครับ ผมรู้เรื่องนี้!”นี่คือกฏของตระกูลคลอฟอร์ด คุณสามารถใช้เงินได้มากเท่าที่คุณมีและคุณสามารถใช้เงินของครอบครัวได้ตามที่คุณพอใจ แต่อย่างไรก็ตาม คุ
ในไม่ช้า เจอรัลด์ก็ได้รับข้อความจากธนาคารของเขา ซึ่งระบุไว้ว่าเงินเข้าบัญชีของเขาแล้ว พี่สาวของเขาเป็นคนมีประสิทธิภาพจริง ๆ แต่เขาจะใช้จ่ายเงินนี้ยังไงดี?อืย!ถ้าเขานำเงินนี้ไปลงทุน งั้นครอบครัวของเขาก็จะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน บางทีพ่อของเขาอาจจะไม่สังเกตเห็นมันถ้าเขาซื้อบางสิ่งบางอย่าง150,000,000 ดอลลาร์! เขาจะต้องซื้อของมากมายเท่าไหร่กันถ้างั้น?นี่มันน่าเครียดจริง ๆ!เจอรัลด์ตบหน้าผากของตัวเองและเขาก็ไม่มีความตั้งใจจะไปเดินเล่นอีกต่อไป ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจกลับไปที่หอพักของเขาเพื่อนอนเล่นแทนผ่านไปแล้วสามวันและเจอรัลด์ก็ยังไม่ได้คิดถึงวิธีดี ๆ ที่จะใช้จ่ายเงินนั้นในช่วงสามวันนั้น สามสิ่งที่ควรค่าแก่การกล่าวถึงได้เกิดขึ้นสิ่งแรกก็คือเลย์ลาขอลาออกจากโรงเรียนเพราะแม่ของเธอฉุดกระชากเธออย่างบังคับไปจากโรงเรียนเจอรัลด์โกรธมากเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขาอยากจะช่วยเหลือเลย์ลาจริง ๆ แต่อย่างไรก็ตาม โทรศัพท์ของเลย์ลาไม่ได้ถูกเชื่อมต่อและเขาก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้เลยเขาได้วางแผนไว้ว่าจะถามเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ในช่วงสองวันที่ผ่านมาเพื่อที่เขาจะได้ให้เงินจำนวนหนึ่งกับเ
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ