LOGINShare
บทที่ 1503
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1504
ไม่ว่าในกรณีใด ยาคอฟเชื่อในความเข้าใจและการรับรู้ของลูกสาวของเขา จากที่กล่าวมา เขามั่นใจว่าเธอจะไม่ตกหลุมรักผู้ชายอย่างเจอรัลด์อย่างแน่นอน “พ่อเข้าใจ… ไม่เป็นไรหรอก พ่อสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างลูกเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แต่พ่อก็หวังว่าลูกจะเข้าใจว่าในที่สุดลูกก็ต้องลงเอยด้วยการแต่งงานกับสเต็ด… เพราะเขาเป็นคนที่มีอนาคต! เมื่อเข้าใจแล้ว พ่อก็หวังว่าลูกจะเตรียมใจให้พร้อมสำหรับสิ่งนั้น…” ยาคอฟกล่าว เนื่องจากซีเรียลไม่มีท่าทีที่จะต่อต้านความคิดของเขา ยาคอฟจึงออกจากห้องไปอย่างสบายใจ หลังจากที่ซีเรียลเฝ้าดูพ่อของเธอเดินจากไป เธอก็รู้สึกใจสั่นขณะที่พึมพำว่า “…เจอรัลด์…” พ่อมาที่นี่เพื่อที่จะบอกเธอเรื่องนั้นเองเหรอ... ขณะที่เธอพึมพำชื่อของเขาด้วยความรู้สึกเสียดาย เธอแทบจะจินตนาการร่างของเขาในความคิดของเธอได้... อีกสองวันต่อมา เทศกาลใต้ดินก็ดำเนินไปตามกำหนดการณ์ ในวันนั้นเอง ครอบครัวที่มีชื่อเสียงและอิทธิพลจากทั่วทุกมุมโลกต่างมารวมตัวกันที่สถานที่จัดงาน แน่นอนว่ามีแขกจำนวนมากที่มาร่วมอย่างลับ ๆ หลังจากได้รับบัตรเชิญพิเศษ พวกเขาทุกคนเดินทางมาที่นี่ เนื่องจากพวกเขารู้ข้อมูลจากเทศ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1505
ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงตามซาเวอรี่ไป ขณะที่เธอเดินนำเขาไปที่ไหนสักแห่ง… แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าเธอต้องการให้เขาช่วยอุ้มนกแก้ว โดยปกติแล้ว นกแก้วจะรู้วิธีเลียนแบบคำพูดของมนุษย์ได้อย่างชัดเจน แต่นกแก้วตัวนี้กลับไม่พูดอะไรสักคำเมื่อมาถึงที่นั่นด้วยเหตุผลบางประการ เมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่ายาโกรรอคก็กลัวเจอรัลด์ ซาเวอรี่จึงอนุมานได้ว่านกตัวนี้จะต้องหวาดกลัวเกินกว่าจะพูดต่อหน้าเจอรัลด์เช่นกัน! ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงขอร้องให้เขาช่วยแบกมัน ด้วยความที่เขาไม่ต้องการให้ซาเวอรี่กวนใจเขาอีกต่อไป เจอรัลด์เพียงแค่ส่ายหัวกับความคิดของเธอ ก่อนที่จะตกลงช่วยเหลือเธอในที่สุด “ว่าแต่ ฉันไม่คิดเลยว่านายจะไปสนิทสนมกับพวกแควนท็อคแบบนั้น! ไม่ว่ายังไง ครั้งนี้ฉันต้องขอบคุณนายด้วยนะเจอรัลด์! แต่ที่ฉันเรียกนายมาก็ไม่ใช่เพราะนกแก้วตัวนี้อย่างเดียวหรอกนะ…” ซาเวอรี่พูดหลังจากที่ทั้งคู่ลงมายังพื้นที่จัดงานใต้ดิน "โอ้? เธอหมายความว่าอย่างไรเหรอ?" เจอรัลด์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “นายอาจจะยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่ตระกูลแควนท็อคกับตระกูลแวดดี้มีเรื่องผิดใจกันมาได้ระยะหนึ่งแล้ว… สิ่งที
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1506
แม้ว่ายาคอฟจะพึมพำกับตัวเองอย่างเป็นกังวล แต่แววตาของซีเรียลกลับเปล่งประกายไปด้วยความรู้สึกชื่นชม ขณะที่เธอมองไปที่สเต็ดสัน หลังจากได้เห็นการต่อสู้ทั้งหมดของเขาแล้ว เธอก็รู้สึกราวกับว่าในที่สุดเธอก็เห็นอะไรบางอย่างในตัวของชายคนนี้ ตามที่หมอดูทำนายไว้ สเต็ดสันมีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง และไม่มีคนธรรมดาคนไหนเทียบเขาได้เลย... ในทางกลับกัน ซาเวอรี่กำลังมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่ดูถูกเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดว่า “แม้ว่าสเต็ดสันจะหยิ่งยโส แต่เขาก็ยังหล่อเหลาอย่างปฏิเสธไม่ได้! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมซีเรียลถึงตกหลุมรักเขา! ถึงฉันจะสงสัยว่านายคงจะรู้สึกอิจฉาที่ได้ยินฉันพูดอย่างนั้น! ท้ายที่สุด ฉันก็ค่อนข้างแน่ใจว่านายคงจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว! แต่น่าเศร้าที่สเต็ดสันมีทั้งความแข็งแกร่งและชื่อเสียงที่ยากจะหาใครเทียบได้! นายหมดโอกาสเสียแล้วเจอรัลด์!” เจอรัลด์เพียงแค่กระแอมพร้อมกับพยักหน้าเป็นการตอบสนอง ดูเหมือนเขาจะหมกมุ่นอยู่กับบางสิ่งบางอย่างตลอดเวลา เขาเฝ้าสังเกตการต่อสู้แต่ละครั้งอย่างใจจดใจจ่อ และสงสัยว่าจะมีใครที่แข็งแกร่งกว่าสเต็ดสันปรากฏตัวขึ้นหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นเทศ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1507
“…เขาเป็นใครกัน…?!” หลายคนตะโกนด้วยความงุนงง ในขณะที่อีกหลายคนยังคงกรีดร้องอย่างหวาดผวา สเต็ดสันเองก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง ในขณะที่เขาสำรวจชายชราตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดว่า “นี่… นี่แกเองเหรอ! แกยังไม่ตายอีกเหรอ คาร์ลอส?!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยาคอฟก็เอามือกุมแก้มที่บวมของเขาทันที จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและจ้องมองไปที่ชายชราก่อนจะพึมพำว่า “…คะ คาร์ลอส…? เจ้าแห่งความตาย…?!” แม้แต่ฟินเนแกน เลดเลอร์ ซึ่งเป็นหัวหน้าของตระกูลเลดเลอร์ ก็ยังต้องรีบยืนขึ้นทันทีเมื่อเขารู้ว่าชายชราคนนั้นเป็นใคร ฟินเนแกนหันขวับไปมองลูกชายอย่างประหม่า ก่อนจะตะโกนว่า “สะ สเต็ดสัน! ตรงนั้นอันตรายเกินไป! รีบถอยออกมา!" ซีเรียลเองก็มองไปที่สเต็ดสันอย่างเป็นกังวล เธอค่อนข้างจะเป็นห่วงความปลอดภัยของเขา “ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับพ่อ! ในเมื่อมันแสดงตัวออกมาแล้ว วันนี้ผมจะกำจัดไอ้วายร้ายที่เหี้ยมโหดให้สิ้นซาก!” สเต็ดสันตอบกลับ ขณะที่รอยยิ้มบาง ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ที่ตอนนี้เขาได้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง "ช่างน่าทึ่ง! น่าทึ่งเหลือเกิน! ฮ่าฮ่าฮ่า
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1508
คาร์ลอสหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เขาส่ายหัว จากนั้นเขาก็พูดว่า “ช่างโง่เขลาเสียจริง! ไม่คิดว่าแกยังกล้าที่จะต่อกรกับฉันแต่แรก! ใครกันที่ทำให้แกรู้สึกกล้าหาญถึงเพียงนี้?” หลังจากนั้นชายชราก็ยกมือขึ้น… และเริ่มยกร่างสเต็ดสันขึ้นไปในอากาศโดยไม่ได้แตะต้องตัวเขาเลย! เมื่อเห็นสเต็ดสันกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย ซีเรียลซึ่งอยู่ใต้แท่นสูงก็ตะโกนอย่างรวดเร็วว่า “พ่อ! รีบคิดหาวิธีจัดการกับไอ้วายร้ายคนนั้นทีสิคะ!” แม้จะได้ยินคำอ้อนวอนของลูกสาว แต่ยาคอฟก็หมดปัญญาที่จะคิดหาทางแก้ไขสถานการณ์ในตอนนั้น ในขณะเดียวกัน คาร์ลอสกำลังหันไปมองว่าใครเป็นคนตะโกนเรียกให้คนมาช่วยสเต็ดสัน วินาทีที่เขาสบตากับซีเรียล เขาก็หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “ดูเหมือนแกเองก็จะเก่งไม่เบาเลยนะ สาวน้อย! เอาล่ะ ในเมื่อแกรักมันมาก ฉันก็จะสูบวิญญาณของแกทั้งสองให้เหือดแห้งไปพร้อมกัน!” คาร์ลอสหัวเราะทันทีที่ประโยคของเขาจบลง ยังไม่ทันที่ซีเรียลจะได้โต้ตอบ คาร์ลอสก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง และดึงเด็กหญิงผู้น่าสงสารไปทบนแท่นสูงเช่นกัน! เมื่อเห็นเช่นนั้น ยาคอฟก็รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1509
ในวินาทีที่แสงพุ่งชนแท่นสูง เสียงระเบิดก็ดังขึ้น พร้อมกับรอยแตกขนาดใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นบนพื้นผิวของแท่น! ขณะที่ทุกคนจ้องมองไปที่แท่นที่เกือบจะถูกผ่าครึ่งด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เสียงดาบที่ถูกดึงออกปลอกก็ดังตามมาอย่างชัดเจน... ต่อจากนั้น ชายวัยกลางคนที่สวมชุดคล้ายนินจาก็ก้าวออกมาจากกลุ่มของเศษซากปรักหักพังที่ฟุ้งกระจาย เมื่อมองดูชายวัยกลางคนที่กำลังจ้องมาที่เขา คาร์ลอสก็หัวเราะออกมา ก่อนจะพูดว่า “แกนั่นเอง อาจารย์โกส!” ฟังจากจากคำพูดของเขาแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาคุ้นเคยกับชายวัยกลางคนผู้นี้เป็นอย่างดี... ทันทีที่สเต็ดสันเห็นอาจารย์โกส เขาก็ดูเหมือนจะมีความหวังขึ้นมาบ้างเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะตะโกนว่า “อะ อาจารย์โกส! ช่วยผมที…!" การโจมตีครั้งก่อนของนินจาได้ช่วยปลดปล่อยทั้งสเต็ดสันและซีเรียลออกจากเงื้อมมือของคาร์ลอส และสเต็ดสันก็รีบใช้โอกาสนี้วิ่งไปหาโกสทันที เขากัดฟันในขณะที่จ้องมองกลับไปที่คาร์ลอส หลังจากที่เขาได้มายืนอยู่ข้างหลังของชายวัยกลางคนแล้ว ตอนนี้เปลือกตาของเขากระตุกเล็กน้อย คาร์ลอสเอามือเท้าเอวและหัวเราะออกมาอีกครั้ง ก่อนจะพูดว่า “น่าสนใจ! น่าสนใจมาก! ฉันไม่เคยนึกเลยว่าโกส
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1510
เมื่อถูกเขย่าตัว เจอรัลด์ก็สะดุ้งตื่นในที่สุด ก่อนจะหันไปมองซาเวอรี่ ความจริงก็คือ เขาเข้าสู่สภาวะเช่นนั้นตั้งแต่สัมผัสทั้งห้าในร่างกายของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้งก่อนหน้านี้ ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงไม่อยู่ในสภาวะอารมณ์ที่จะดูการต่อสู้ต่อไปอย่างมีสมาธิได้ ในขณะที่เจอรัลด์ยังคงรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาได้เป็นอย่างดี จิตใจของเขากลับหมกมุ่นอยู่กับสัมผัสทั้งห้ามากกว่า ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงดูเหมือนคนที่กำลังหลับใหล “มองฉันทำไม? มองลงไปตรงนั้น! เพื่อนของนายกำลังจะตาย!” ซาเวอรี่กล่าว เธอแทบจะพูดอะไรไม่ออก ฟ“เธอไม่ใช่เพื่อนของฉัน… เธอเป็นลูกศิษย์ของฉันต่างหาก!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกว่าความกังวลของเธอเป็นเรื่องขบขันสำหรับเขา “…ศิษย์? นี่นายยังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่หรือเปล่า?!” ซาเวอรี่บ่น ขณะที่เพื่อนของเธอต่างก็หันมามองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด “ไม่ ฉันเปล่า ฉันคิดว่าฉันน่าจะยังไม่ได้บอกเธอนะ แต่ฉันขอขอบคุณที่เธอช่วยฉันไว้ก่อนหน้านี้ ซาเวอรี่! แต่ตอนนี้ฉันจะต้องไปช่วยศิษย์ของฉันแล้ว!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะยืนขึ้น ในที่สุดเขาก็พร้อมที่จะเข้าไปในลานประลอง เมื่อเห็น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1511
วินาทีที่พวกเขาเห็นคาร์ลอสคุกเข่า ทุกคนก็เบิกตากว้างทันที นี่มันบ้าอะไรกัน? นี่ไม่ใช่คาร์ลอส ซีนส์ อาจารย์ระดับสามที่ทรงพลังและชั่วร้ายจนยากจะหาใครเทียบได้ เขาคุกเข่าต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้ โดยไม่แม้แต่พยายามจะต่อสู้เลยด้วยซ้ำ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ใคร… ชายหนุ่มคนนี้คือใครกันแน่…? ขณะที่ผู้คนในฝูงชนกำลังพูดคุยกันต่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซีเรียลเองก็กำลังจ้องมองไปที่เจอรัลด์ ซึ่งตอนนี้กำลังเดินเข้าไปใกล้ชายชราที่คุกเข่าอย่างใจเย็น มือของเขายังคงล้วงอยู่ในกระเป๋าของเขา ซีเรียลไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้เขาไม่ได้ปิดบังรัศมีอันแข็งแกร่งและทรงพลังของเขาอีกต่อไปแล้ว และใครก็ตามที่สัมผัสได้ถึงรัศมีนั้นจะต้องรู้สึกใจสั่นอย่างแน่นอน ไม่เว้นแม้แต่ซีเรียล ในขณะนั้นเอง โกสก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว จากอาการตกใจที่เห็นคาร์ลอสคุกเข่าต่อหน้าเจอรัลด์ เปลือกตาของเขากระตุก เมื่อหันไปเห็นชายหนุ่มที่กำลังเดินตรงมาหาพวกเขา เมื่อก้าวไปยืนอยู่ข้างหน้าชายชรา เจอรัลด์ก็แบมือออกก่อนจะจับศีรษะของคาร์ลอส ราวกับว่าเขากำลังลงโทษเด็กที่ซุกซน “
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
