ไม่ว่าในกรณีใด ยาคอฟเชื่อในความเข้าใจและการรับรู้ของลูกสาวของเขา จากที่กล่าวมา เขามั่นใจว่าเธอจะไม่ตกหลุมรักผู้ชายอย่างเจอรัลด์อย่างแน่นอน “พ่อเข้าใจ… ไม่เป็นไรหรอก พ่อสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างลูกเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แต่พ่อก็หวังว่าลูกจะเข้าใจว่าในที่สุดลูกก็ต้องลงเอยด้วยการแต่งงานกับสเต็ด… เพราะเขาเป็นคนที่มีอนาคต! เมื่อเข้าใจแล้ว พ่อก็หวังว่าลูกจะเตรียมใจให้พร้อมสำหรับสิ่งนั้น…” ยาคอฟกล่าว เนื่องจากซีเรียลไม่มีท่าทีที่จะต่อต้านความคิดของเขา ยาคอฟจึงออกจากห้องไปอย่างสบายใจ หลังจากที่ซีเรียลเฝ้าดูพ่อของเธอเดินจากไป เธอก็รู้สึกใจสั่นขณะที่พึมพำว่า “…เจอรัลด์…” พ่อมาที่นี่เพื่อที่จะบอกเธอเรื่องนั้นเองเหรอ... ขณะที่เธอพึมพำชื่อของเขาด้วยความรู้สึกเสียดาย เธอแทบจะจินตนาการร่างของเขาในความคิดของเธอได้... อีกสองวันต่อมา เทศกาลใต้ดินก็ดำเนินไปตามกำหนดการณ์ ในวันนั้นเอง ครอบครัวที่มีชื่อเสียงและอิทธิพลจากทั่วทุกมุมโลกต่างมารวมตัวกันที่สถานที่จัดงาน แน่นอนว่ามีแขกจำนวนมากที่มาร่วมอย่างลับ ๆ หลังจากได้รับบัตรเชิญพิเศษ พวกเขาทุกคนเดินทางมาที่นี่ เนื่องจากพวกเขารู้ข้อมูลจากเทศ
ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงตามซาเวอรี่ไป ขณะที่เธอเดินนำเขาไปที่ไหนสักแห่ง… แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าเธอต้องการให้เขาช่วยอุ้มนกแก้ว โดยปกติแล้ว นกแก้วจะรู้วิธีเลียนแบบคำพูดของมนุษย์ได้อย่างชัดเจน แต่นกแก้วตัวนี้กลับไม่พูดอะไรสักคำเมื่อมาถึงที่นั่นด้วยเหตุผลบางประการ เมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่ายาโกรรอคก็กลัวเจอรัลด์ ซาเวอรี่จึงอนุมานได้ว่านกตัวนี้จะต้องหวาดกลัวเกินกว่าจะพูดต่อหน้าเจอรัลด์เช่นกัน! ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงขอร้องให้เขาช่วยแบกมัน ด้วยความที่เขาไม่ต้องการให้ซาเวอรี่กวนใจเขาอีกต่อไป เจอรัลด์เพียงแค่ส่ายหัวกับความคิดของเธอ ก่อนที่จะตกลงช่วยเหลือเธอในที่สุด “ว่าแต่ ฉันไม่คิดเลยว่านายจะไปสนิทสนมกับพวกแควนท็อคแบบนั้น! ไม่ว่ายังไง ครั้งนี้ฉันต้องขอบคุณนายด้วยนะเจอรัลด์! แต่ที่ฉันเรียกนายมาก็ไม่ใช่เพราะนกแก้วตัวนี้อย่างเดียวหรอกนะ…” ซาเวอรี่พูดหลังจากที่ทั้งคู่ลงมายังพื้นที่จัดงานใต้ดิน "โอ้? เธอหมายความว่าอย่างไรเหรอ?" เจอรัลด์ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “นายอาจจะยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่ตระกูลแควนท็อคกับตระกูลแวดดี้มีเรื่องผิดใจกันมาได้ระยะหนึ่งแล้ว… สิ่งที
แม้ว่ายาคอฟจะพึมพำกับตัวเองอย่างเป็นกังวล แต่แววตาของซีเรียลกลับเปล่งประกายไปด้วยความรู้สึกชื่นชม ขณะที่เธอมองไปที่สเต็ดสัน หลังจากได้เห็นการต่อสู้ทั้งหมดของเขาแล้ว เธอก็รู้สึกราวกับว่าในที่สุดเธอก็เห็นอะไรบางอย่างในตัวของชายคนนี้ ตามที่หมอดูทำนายไว้ สเต็ดสันมีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง และไม่มีคนธรรมดาคนไหนเทียบเขาได้เลย... ในทางกลับกัน ซาเวอรี่กำลังมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่ดูถูกเล็กน้อย ก่อนที่จะพูดว่า “แม้ว่าสเต็ดสันจะหยิ่งยโส แต่เขาก็ยังหล่อเหลาอย่างปฏิเสธไม่ได้! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมซีเรียลถึงตกหลุมรักเขา! ถึงฉันจะสงสัยว่านายคงจะรู้สึกอิจฉาที่ได้ยินฉันพูดอย่างนั้น! ท้ายที่สุด ฉันก็ค่อนข้างแน่ใจว่านายคงจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว! แต่น่าเศร้าที่สเต็ดสันมีทั้งความแข็งแกร่งและชื่อเสียงที่ยากจะหาใครเทียบได้! นายหมดโอกาสเสียแล้วเจอรัลด์!” เจอรัลด์เพียงแค่กระแอมพร้อมกับพยักหน้าเป็นการตอบสนอง ดูเหมือนเขาจะหมกมุ่นอยู่กับบางสิ่งบางอย่างตลอดเวลา เขาเฝ้าสังเกตการต่อสู้แต่ละครั้งอย่างใจจดใจจ่อ และสงสัยว่าจะมีใครที่แข็งแกร่งกว่าสเต็ดสันปรากฏตัวขึ้นหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นเทศ
“…เขาเป็นใครกัน…?!” หลายคนตะโกนด้วยความงุนงง ในขณะที่อีกหลายคนยังคงกรีดร้องอย่างหวาดผวา สเต็ดสันเองก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง ในขณะที่เขาสำรวจชายชราตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดว่า “นี่… นี่แกเองเหรอ! แกยังไม่ตายอีกเหรอ คาร์ลอส?!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยาคอฟก็เอามือกุมแก้มที่บวมของเขาทันที จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและจ้องมองไปที่ชายชราก่อนจะพึมพำว่า “…คะ คาร์ลอส…? เจ้าแห่งความตาย…?!” แม้แต่ฟินเนแกน เลดเลอร์ ซึ่งเป็นหัวหน้าของตระกูลเลดเลอร์ ก็ยังต้องรีบยืนขึ้นทันทีเมื่อเขารู้ว่าชายชราคนนั้นเป็นใคร ฟินเนแกนหันขวับไปมองลูกชายอย่างประหม่า ก่อนจะตะโกนว่า “สะ สเต็ดสัน! ตรงนั้นอันตรายเกินไป! รีบถอยออกมา!" ซีเรียลเองก็มองไปที่สเต็ดสันอย่างเป็นกังวล เธอค่อนข้างจะเป็นห่วงความปลอดภัยของเขา “ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับพ่อ! ในเมื่อมันแสดงตัวออกมาแล้ว วันนี้ผมจะกำจัดไอ้วายร้ายที่เหี้ยมโหดให้สิ้นซาก!” สเต็ดสันตอบกลับ ขณะที่รอยยิ้มบาง ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ที่ตอนนี้เขาได้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง "ช่างน่าทึ่ง! น่าทึ่งเหลือเกิน! ฮ่าฮ่าฮ่า
คาร์ลอสหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เขาส่ายหัว จากนั้นเขาก็พูดว่า “ช่างโง่เขลาเสียจริง! ไม่คิดว่าแกยังกล้าที่จะต่อกรกับฉันแต่แรก! ใครกันที่ทำให้แกรู้สึกกล้าหาญถึงเพียงนี้?” หลังจากนั้นชายชราก็ยกมือขึ้น… และเริ่มยกร่างสเต็ดสันขึ้นไปในอากาศโดยไม่ได้แตะต้องตัวเขาเลย! เมื่อเห็นสเต็ดสันกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย ซีเรียลซึ่งอยู่ใต้แท่นสูงก็ตะโกนอย่างรวดเร็วว่า “พ่อ! รีบคิดหาวิธีจัดการกับไอ้วายร้ายคนนั้นทีสิคะ!” แม้จะได้ยินคำอ้อนวอนของลูกสาว แต่ยาคอฟก็หมดปัญญาที่จะคิดหาทางแก้ไขสถานการณ์ในตอนนั้น ในขณะเดียวกัน คาร์ลอสกำลังหันไปมองว่าใครเป็นคนตะโกนเรียกให้คนมาช่วยสเต็ดสัน วินาทีที่เขาสบตากับซีเรียล เขาก็หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “ดูเหมือนแกเองก็จะเก่งไม่เบาเลยนะ สาวน้อย! เอาล่ะ ในเมื่อแกรักมันมาก ฉันก็จะสูบวิญญาณของแกทั้งสองให้เหือดแห้งไปพร้อมกัน!” คาร์ลอสหัวเราะทันทีที่ประโยคของเขาจบลง ยังไม่ทันที่ซีเรียลจะได้โต้ตอบ คาร์ลอสก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง และดึงเด็กหญิงผู้น่าสงสารไปทบนแท่นสูงเช่นกัน! เมื่อเห็นเช่นนั้น ยาคอฟก็รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมา
ในวินาทีที่แสงพุ่งชนแท่นสูง เสียงระเบิดก็ดังขึ้น พร้อมกับรอยแตกขนาดใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นบนพื้นผิวของแท่น! ขณะที่ทุกคนจ้องมองไปที่แท่นที่เกือบจะถูกผ่าครึ่งด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เสียงดาบที่ถูกดึงออกปลอกก็ดังตามมาอย่างชัดเจน... ต่อจากนั้น ชายวัยกลางคนที่สวมชุดคล้ายนินจาก็ก้าวออกมาจากกลุ่มของเศษซากปรักหักพังที่ฟุ้งกระจาย เมื่อมองดูชายวัยกลางคนที่กำลังจ้องมาที่เขา คาร์ลอสก็หัวเราะออกมา ก่อนจะพูดว่า “แกนั่นเอง อาจารย์โกส!” ฟังจากจากคำพูดของเขาแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาคุ้นเคยกับชายวัยกลางคนผู้นี้เป็นอย่างดี... ทันทีที่สเต็ดสันเห็นอาจารย์โกส เขาก็ดูเหมือนจะมีความหวังขึ้นมาบ้างเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะตะโกนว่า “อะ อาจารย์โกส! ช่วยผมที…!" การโจมตีครั้งก่อนของนินจาได้ช่วยปลดปล่อยทั้งสเต็ดสันและซีเรียลออกจากเงื้อมมือของคาร์ลอส และสเต็ดสันก็รีบใช้โอกาสนี้วิ่งไปหาโกสทันที เขากัดฟันในขณะที่จ้องมองกลับไปที่คาร์ลอส หลังจากที่เขาได้มายืนอยู่ข้างหลังของชายวัยกลางคนแล้ว ตอนนี้เปลือกตาของเขากระตุกเล็กน้อย คาร์ลอสเอามือเท้าเอวและหัวเราะออกมาอีกครั้ง ก่อนจะพูดว่า “น่าสนใจ! น่าสนใจมาก! ฉันไม่เคยนึกเลยว่าโกส
เมื่อถูกเขย่าตัว เจอรัลด์ก็สะดุ้งตื่นในที่สุด ก่อนจะหันไปมองซาเวอรี่ ความจริงก็คือ เขาเข้าสู่สภาวะเช่นนั้นตั้งแต่สัมผัสทั้งห้าในร่างกายของเขาปรากฏขึ้นอีกครั้งก่อนหน้านี้ ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงไม่อยู่ในสภาวะอารมณ์ที่จะดูการต่อสู้ต่อไปอย่างมีสมาธิได้ ในขณะที่เจอรัลด์ยังคงรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาได้เป็นอย่างดี จิตใจของเขากลับหมกมุ่นอยู่กับสัมผัสทั้งห้ามากกว่า ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงดูเหมือนคนที่กำลังหลับใหล “มองฉันทำไม? มองลงไปตรงนั้น! เพื่อนของนายกำลังจะตาย!” ซาเวอรี่กล่าว เธอแทบจะพูดอะไรไม่ออก ฟ“เธอไม่ใช่เพื่อนของฉัน… เธอเป็นลูกศิษย์ของฉันต่างหาก!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกว่าความกังวลของเธอเป็นเรื่องขบขันสำหรับเขา “…ศิษย์? นี่นายยังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่หรือเปล่า?!” ซาเวอรี่บ่น ขณะที่เพื่อนของเธอต่างก็หันมามองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด “ไม่ ฉันเปล่า ฉันคิดว่าฉันน่าจะยังไม่ได้บอกเธอนะ แต่ฉันขอขอบคุณที่เธอช่วยฉันไว้ก่อนหน้านี้ ซาเวอรี่! แต่ตอนนี้ฉันจะต้องไปช่วยศิษย์ของฉันแล้ว!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะยืนขึ้น ในที่สุดเขาก็พร้อมที่จะเข้าไปในลานประลอง เมื่อเห็น
วินาทีที่พวกเขาเห็นคาร์ลอสคุกเข่า ทุกคนก็เบิกตากว้างทันที นี่มันบ้าอะไรกัน? นี่ไม่ใช่คาร์ลอส ซีนส์ อาจารย์ระดับสามที่ทรงพลังและชั่วร้ายจนยากจะหาใครเทียบได้ เขาคุกเข่าต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้ โดยไม่แม้แต่พยายามจะต่อสู้เลยด้วยซ้ำ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ใคร… ชายหนุ่มคนนี้คือใครกันแน่…? ขณะที่ผู้คนในฝูงชนกำลังพูดคุยกันต่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซีเรียลเองก็กำลังจ้องมองไปที่เจอรัลด์ ซึ่งตอนนี้กำลังเดินเข้าไปใกล้ชายชราที่คุกเข่าอย่างใจเย็น มือของเขายังคงล้วงอยู่ในกระเป๋าของเขา ซีเรียลไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้เขาไม่ได้ปิดบังรัศมีอันแข็งแกร่งและทรงพลังของเขาอีกต่อไปแล้ว และใครก็ตามที่สัมผัสได้ถึงรัศมีนั้นจะต้องรู้สึกใจสั่นอย่างแน่นอน ไม่เว้นแม้แต่ซีเรียล ในขณะนั้นเอง โกสก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว จากอาการตกใจที่เห็นคาร์ลอสคุกเข่าต่อหน้าเจอรัลด์ เปลือกตาของเขากระตุก เมื่อหันไปเห็นชายหนุ่มที่กำลังเดินตรงมาหาพวกเขา เมื่อก้าวไปยืนอยู่ข้างหน้าชายชรา เจอรัลด์ก็แบมือออกก่อนจะจับศีรษะของคาร์ลอส ราวกับว่าเขากำลังลงโทษเด็กที่ซุกซน “