จากนั้นแสงสีทองของเจอรัลด์ก็กะพริบก่อนจะห่อหุ้มแสงสีดำที่จาง ๆ อยู่จนหมด ด้วยเหตุนั้น แสงสีดำก็ได้ถูกพลังอันมหาศาลกลืนกินไปตลอดกาล ‘ในที่สุดศักยภาพของฉันก็ถูกปลดปล่อยออกมา… ถ้านี่คือวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังจริง ๆ นั่นก็หมายความว่าฉันได้ปลดล็อกขั้นแรกของพลังนั้นสำเร็จแล้ว! แม้ว่าฉันจะสงสัยว่า… เมื่อฉันปลดล็อกพลังทั้งเก้าขั้นจนหมดแล้ว ฉันจะมีความสามารถจนถึงขั้นทำลายล้างทั้งสวรรค์และโลกได้หรือไม่…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองด้วยความประหลาดใจ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็อุ้มร่างยูเมะที่กำลังหมดสติขึ้นมาจากพื้น ก่อนจะฉีกหน้ากากของเขาออก และเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา ในขณะที่เขากำลังจะพาเธอออกไปจากห้องห้องนั้น เขาก็สังเกตเห็นอุปกรณ์ที่มีรูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดตั้งอยู่ใจกลางของห้องลับ มันดูเหมือนจะเป็นสระน้ำบางอย่าง และเหนือขึ้นไปมีแสงสีฟ้าที่กระจายของเหลวสีฟ้าออกจากสระ ไม่ต่างจากการทำงานของน้ำพุอัตโนมัติ ตัวสระดูเหมือนจะเปล่งแสงสีฟ้าออกมาเองอีกด้วย ‘…นี่คงจะเป็นสิ่งที่เฟลตันเคยเล่าให้ฉันฟัง… มันน่าจะเป็นขุมทรัพย์ที่สำคัญของครอบครัวนี้ พวกเขาใช้มันในการฝึกฝนความแข็งแกร่งภายในของพวกเ
เมื่ออีเร็ตกลับมาที่คฤหาสน์กันเทอร์พร้อมกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัว สิ่งที่พวกเขาเห็นคือเปลวเพลิงที่พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าคฤหาสน์กันเทอร์ทั้งหมดถูกไฟมอดไหม้อย่างรุนแรงจนเกือบจะกลายเป็นขี้เถ้าใบหน้าของอีเร็ตแดงก่ำด้วยความโกรธ ในขณะนี้ เธอรู้สึกทั้งโศกเศร้าและแค้นเคืองปะปนกันไป ความรู้สึกเหล่านั้นทำให้เธอแทบจะกลายเป็นบ้า “ขุมทรัพย์พลังของตระกูลกันเทอร์ที่มีมานานกว่าหมื่นปีถูกเจอรัลด์ทำลายจนสิ้นซาก! ถ้าฉัน อีเร็ต กันเทอร์ ไม่ได้ล้างแค้นให้ตระกูลกันเทอร์สำหรับทุกสิ่งที่แกทำลงไปในวันนี้ ฉันก็คงไม่ใช่สมาชิกของตระกูลกันเทอร์!”ในตอนนี้ อีเร็ตเข้าใจถึงสถานการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว คนที่สวมรอยเป็นเฟลตันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจอรัลด์นอกจากนี้แล้ว สิ่งที่เจอรัลด์พูดคือความจริง เฟลตันตกอยู่ในเงื้อมมือของเขา แต่เฟลตันไม่สามารถหลบหนีได้สำเร็จ ตรงกันข้าม เขากลับถูกเจอรัลด์สังหารอย่างโหดเหี้ยมในป่าหลังจากนั้น เจอรัลด์ก็เข้าไปในคฤหาสน์กันเทอร์ และเผาทำลายขุมทรัพย์พลังของตระกูลกันเทอร์จนหมดสิ้นอีเร็ตรู้สึกโกรธและไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ขณะที่เธอกัดฟันตัวเองจนแหลก
เจอรัลด์ถาม"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ เมื่อเร็ว ๆ นี้เรามีแขกมาเข้าพักที่นี่เป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม คนเหล่านั้นล้วนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสไตล์ตะวันตก และพวกเขายังมีโลโก้บางอย่างติดไว้ที่หน้าอกอีกด้วย จากที่ผมเห็น เพื่อน ๆ ของคุณได้รับการปฏิบัติจากคนเหล่านั้นด้วยความเคารพ!” ผู้จัดการกล่าวเจอรัลด์พยักหน้าลุงไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ให้เขาตามหาได้เลยดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน แม้ว่าพวกเขาจะเต็มในไปที่นั่นก็ตาม อย่างไรก็ตาม ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขาแน่ และนั่นคือสาเหตุที่ลุงและคนอื่น ๆ ยังไม่กลับมา“อา พ่อหนุ่ม คุณเห็นนั่นไหม? คนเหล่านั้นแต่งตัวคล้ายกับพวกเขา พวกเขาดูเหมือนคนที่มารับเพื่อนของคุณเลยครับ”ในขณะนั้นเอง ผู้จัดการก็พูดขึ้นมา ในขณะที่เขามองออกไปนอกประตู และชี้ไปที่กลุ่มคนที่มีจำนวนมากกว่าหนึ่งโหลเจอรัลด์มองตามไปทางที่เข้าชี้คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มเป็นผู้หญิงตัวสูง เธอมีผมยาวหยิกเป็นธรรมชาติ เธอสวมชุดกีฬารัดรูป และเห็นได้ชัดว่าเธอน่าจะมาจากครอบครัวที่มีทักษะทางด้านศิลปะการต่อสู้เธอดูสวยและโดดเด่นมาก จนทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณนั
เมื่อเจอรัลด์เห็นคนเหล่านี้ เขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่นคิดแล้วเขาก็รู้สึกตื่นเต้นเร้าใจอย่างบอกไม่ถูก หากเป็นเมื่อหนึ่งปีก่อน ถึงเจอรัลด์จะเป็นคนนิ่งเฉย แต่เขาก็คงจะต้องรู้สึกประหม่าอย่างแน่นอน หากต้องเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ดมากมายที่รายล้อมเขาแบบนี้แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แค่เรื่องล้อเล่นถ้าจะบอกว่า หากเจอรัลด์เพียงชี้นิ้วไปที่คนเหล่านี้ พวกเขาทั้งหมดก็จะตายในทันที โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพวกเขาตายอย่างไรเห็นได้ชัดว่าเมื่อคน ๆ หนึ่งมีพละกำลัง และพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าคนธรรมดาทั่วไป เขาจะดูนิ่งเฉยอย่างสิ้นเชิง แม้ต้องเผชิญหน้ากับการข่มขู่แบบนี้ก็ตาม เขาจะไม่ใส่ใจอะไรกับมันเลยแม้แต่น้อยในเวลานี้ เชสเตอร์และเอเดนได้เดินทางกลับไปที่เมืองเมย์เบอร์รี่เพื่อพักฟื้น และรักษาอาการบาดเจ็บของพวกเขาเรียบร้อยแล้วตอนนี้เจอรัลด์หาตัวไซล่าไม่เจอ และเขาต้องการเบาะแสจากคนเหล่านี้"เดี๋ยวก่อน!"ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ ยีลีนก็ตะโกนเสียงดังเพื่อที่จะหยุดบอดี้การ์ดของเธอ“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ คุณยีลีน?” ชายวัยกลางคนถาม“ดาริโอ นายไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้มีหน้าตาเหมือนใครบางคนเหรอ?” ยีลีนพูด พ
ดูเหมือนจะมีเหตุการณ์แปลกประหลาดเกิดขึ้นในเมืองนอร์ทเดเซิร์ท เมื่อประมาณหนึ่งเดือนก่อนกองกำลังของหลายครอบครัวเดินทางมาถึงที่นี่เพื่อรวมตัวกันครอบครัวเดลีย์เป็นเพียงหนึ่งในนั้นยีลีนเดินทางมาที่นี่ในฐานะตัวแทนของตระกูลเดลีย์ เพื่อเจรจาหารือกับไทล่า ลาร์คราฟท์ อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังไม่มั่นใจเกี่ยวกับเงื่อนไขและวัตถุประสงค์ของการเจรจาในครั้งนี้แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้มากนักในไม่ช้า ขบวนรถของยีลีนก็เดินทางมาถึงด้านนอกคฤหาสน์ของไทล่ามีบอดี้การ์ดหลายคนของไทล่ายืนเฝ้าสังเกตการณ์อยู๋ทั้งด้านในและด้านนอกของคฤหาสน์ไทล่าเป็นสมาชิกของกองกำลังท้องถิ่นที่ทรงพลัง และเขาก็เป็นทรราชในท้องถิ่นไทล่าเป็นชายวัยกลางคนที่มีลักษณะอวบอ้วนเล็กน้อย และดวงตาของเขาหรี่เป็นเส้นตรง“คุณเดลีย์ ผมไม่คิดว่าตระกูลเดลีย์จะมารวมการชุมนุมในครั้งนี้ด้วย ผมไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าคุณจะเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง เอาล่ะ คุณเป็นคนกล้าหาญและแน่วแน่มาก! คุณเดลีย์ คุณคือวีรสตรีที่โดดเด่นอย่างแท้จริง!”ไทล่าพูด ในขณะที่เขาชำเลืองมองเรือนร่างของยีลีนตั้งแต่หัวจรดเท้า“ไทลาร์ ลาร์คราฟท์ หยุดพูดเรื่องเหลวไหลแล
เธอไม่มีวันที่จะเอาชนะคนเหล่านี้ได้ในตอนนี้เธอรู้สึกกลัวมากจนฝ่ามือและหลังมือของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อดาริโอควรจะเป็นผู้ที่คอยช่วยเหลือ และเป็นเสาหลักที่แข็งแกร่งของตระกูลเดเลีย์ แต่ตอนนี้เขาจะหันหลังให้กับพวกเขาจริงเหรอ?!“ว่ายังไงล่ะยีลีน? อาจารย์ดาริโอเป็นหนึ่งในอาจารย์ที่มีฝีมือระดับแนวหน้า แต่เขากลับถูกปฏิบัติโดยสมาชิกตระกูลเดลีย์เยี่ยงทาส อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง หากอาจารย์ดาริโอมาอยู่กับเรา เขาจะกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลลาร์คราฟท์!” ไทล่าพูดพลางยิ้มเยาะไปด้วย“แก… พวกแกกำลังคิดจะทำอะไร?” ยีลีนพูด ขณะที่เธอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันรู้ว่าพ่อของแกรักแกมากที่สุด เพราะแกเป็นลูกสาวคนเดียวของเขา ถ้าเขารู้ว่าแกตกอยู่ในเงื้อมมือของเรา ฉันเชื่อว่าพ่อของแกจะต้องยอมจำนน และยินยอมที่จะลงนามในเงื่อนไขบางประการของข้อตกลงที่คุณแซนด์ทอสกำลังจะนำเสนอ! มันช่างง่ายดายจริง ๆ!” ไทล่าพูดพร้อมกับยักไหล่“เรายังไม่ได้เข้าไปถึงส่วนลึกที่สุดของโบราณสถานแห่งนั้นเลยนะ และเรายังไม่แน่ใจว่ามีสมบัติล้ำค่าอยู่ในนั้นด้วยซ้ำ แกไม่คิด
ทันใดนั้น ไทล่าก็สังเกตเห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังยีลีนไทล่าไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังรู้สึกหวาดกลัวเพราะรัศมีอันน่าเกรงขามของเขาหรือไม่ เพราะดูเหมือนเขาจะตกอยู่ในภวังค์และจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับยีลีนเลยแม้แต่น้อย'อาจเป็นเพราะฉันทำให้เขาตกใจและหวาดกลัวหรือเปล่า?'ไทล่าส่ายหัว ขณะที่เขาคิดกับตัวเองหลังจากนั้น เขาจึงตัดสินใจถาม “อาจารย์ดาริโอ ผู้ชายคนนั้นคือใคร? เขาเป็นหนึ่งในทาสของยีลีนอย่างนั้นเหรอ?”“ใช่ครับ คุณลาร์คราฟท์ เขาเป็นทาสที่ยีลีนเพิ่งรับเข้ามาทำงานก่อนหน้านี้”ดาริโอพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ “เขาเป็นแค่คนจน ๆ ที่ถูกยีลีนหลอก ฮ่าฮ่าฮ่า! เขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาโดนเธอหลอกและเอาเปรียบ!”ดาริโอยิ้มอย่างขมขื่น“ดูเหมือนเขาจะได้ยินบทสนทนาทั้งหมดของเราแล้ว ดังนั้นอาจารย์ดาริโอ ท่านรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป!” ไทล่าพูด ในขณะที่เขาหัวเราะเยาะแผนการของเขาที่สำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างมาก"รับทราบครับ เดี๋ยวผมจะเผาเขาทั้งเป็น หากเขาอยากจะตำหนิใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็คงต้องโทษตัวเองที่เป็นคนโชคร้าย!” ดาริโอตอบ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! นายท่าน ผมบอกแล้วว่าไอ้หนุ่มคนนี้เป็นคนบ้า เขาคงจะบ้าไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว!”ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นพร้อมใจกันหัวเราะเสียงดัง แม้แต่ยีลีนเองก็ยังมองเจอรัลด์ราวกับเขาเป็นคนโง่ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับสมองของชายคนนี้แน่เขาน่าจะฉลาดกว่านี้อีกหน่อย และคุกเข่าอ้อนวอนไทล่าเพื่อขอความเมตตาจากเขา แต่ถึงกระนั้น เขากลับพูดเรื่องไร้สาระโดยไม่ใช้สมองคิดไตร่ตรองเลยสักนิด ไม่ อันที่จริงเขากำลังพูดเหมือนเขาเป็นคนบ้าเสียด้วยซ้ำเขาใกล้จะตายอยู่แล้ว! เดิมทียีลีนรู้สึกสงสารเขา แต่ตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกเห็นใจเขาอีกต่อไปแล้ว'มันเป็นคนโง่ และมันก็สมควรตายจริง ๆ!' ยีลีนคิดกับตัวเอง“อาจารย์ดาริโอ ฉันหัวเราะมามากพอแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าการฆ่าเขาควรจะเป็นเรื่องที่โหดร้าย อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยคาดคิดเลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้จะเปลี่ยนเรื่องที่น่ากลัวนี้ให้กลายเป็นเรื่องที่น่าขบขันไปได้ ลืมมันซะเถอะ! ฆ่ามันซะเดี๋ยวนี้ แล้วให้ยีลีนเป็นพยานการตายของมันด้วยตาของเธอเอง!”ไทล่าส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของเขาปากของดาริโอโค้งเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ในตอนนี้เอง ดาริโอเดินตรงไ