เมื่อได้ยินเช่นนั้น สาว ๆ ก็ไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณเจอรัลด์ทันทีที่เขาเดินมาถึงถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ยังมีอาการเหม่อลอยอยู่เล็กน้อย ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ทำให้เขาหวนคิดถึงอดีตตอนที่เขายังเป็นนักเรียนอยู่ที่นี่ท้ายที่สุด เขาก็ดึงสติตัวเองกลับมาได้ ก่อนจะตั้งท่าถ่ายรูปให้สาว ๆ “เอาล่ะ ฉันจะเริ่มถ่ายรูปให้แล้วนะ ถ้าพวกเธอพร้อม!”“พวกเราพร้อมแล้ว!” สาว ๆ พูด ในขณะที่กำลังเตรียมโพสต์ท่าถ่ายรูป และหัวเราะกันอย่างสนุกสนานเมื่อได้รับคำยืนยันจากสาว ๆ เจอรัลด์ก็ค่อย ๆ ยกกล้องขึ้น และเมื่อเขาเห็นว่าทุกคนอยู่ในเฟรมเรียบร้อยแล้ว เขาก็พูดว่า “เอาล่ะ ฉันจะนับแล้วนะ หนึ่ง! สอง! สาม บ้าเอ๊ย!”อยู่ดี ๆ ร่างกายของเจอรัลด์ก็กระตุกด้วยความตกใจและตื่นเต้น จนทำให้กล้องกระเด็นหลุดมือออกไป! ก่อนที่ทุกคนจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น กล้องนั้นก็ร่วงลงกระแทกกับพื้น! เลนส์กล้องมีรอยร้าว และเสียง ‘โลหะกระทบกัน’ ก็ดังออกมาจากด้านในกล้อง ทุกคนรู้ทันทีว่าอะไหล่บางอย่างในกล้องคงจะแตกทั้งนี้ทั้งนั้น อาการที่เกิดกับเจอรัลด์เมื่อสักครู่ก็เป็นเพราะเขารู้สึกแปลกภายในใจ นอกจากนั้นแล้ว เขาก็ยังสัมผัสได้อีกว่า จ
น้ำเสียงของยูลิสาเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน ในขณะที่เธอกำลังพูด“... เอาอย่างนี้ดีกว่า เราลืมเรื่องถ่ายรูปกันไปก่อน แล้วมาโฟกัสปัญหาเรื่องกล้องก่อน… พอเสร็จแล้ว เราก็ค่อยไปหาอะไรกินที่โดมิโน่ หรือที่ไหนก็ได้…” ผู้หญิงผมยาวพูดพร้อมกับส่ายหัว“อะไรนะ? เราจะปล่อยเขาไปง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะ! เขาต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดก่อน!” ยูลิสาพูด เห็นได้ชัดว่าเธอคงจะไม่ปล่อยเจอรัลด์ไปง่าย ๆ แน่“ลืมมันไปเถอะน่า!” ผู้หญิงผมยาวพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกไป ในขณะที่ผู้คนมากมายเริ่มพากันมามุงดูว่ากำลังเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้นด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เธอพยายามที่จะดึงแขนเพื่อนออกมาจากเจอรัลด์ เขาก็หันไปหาผู้หญิงผมยาว ก่อนจะพูดว่า “เดี๋ยวก่อน! ผม… ผมขอเบอร์คุณหน่อยได้ไหม? ผมยังต้องโอนเงินให้พวกคุณอยู่ ถูกไหมล่ะ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยูลิสาและเพื่อน ๆ ต่างพากันตกตะลึง บ้าจริง! ไม่คิดเลยว่าหลังจากที่เขาทำกล้องถ่ายรูปตกแล้ว เขายังกล้าขอเบอร์โนแอลอีก! ไม่คิดเลยว่ายังมีคนแบบนี้อยู่บนโลกจริง!ตอนนี้ทุกคนกำลังคิดว่า เขาตั้งใจทำกล้องตกเพื่อที่จะหาโอกาสขอเบอร์โนแอล! นั่นก็เป็นเพราะว่า เธอดูสวยกว่าพวกเธอใช่ไหม?
“โอ้! นั่นเพรสตันนี่!” หญิงสาวที่กำลังรับประทานอาหารในร้านต่างพากันกรีดร้อง เพราะรู้สึกตกใจกับฉากโรแมนติกที่เกิดขึ้นต่อหน้าอย่างกะทันหัน หญิงสาวส่วนมากมักจะมีความฝัน อยากให้ชายหนุ่มมาแสดงความโรแมนติกแบบนี้กับเธอ มันจึงเป็นเรื่องยากที่พวกเธอจะมัวนิ่งเฉยกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว คนที่มาสารภาพรักยังคุกเข่าลงต่อหน้า พร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ให้อีกด้วย! ไม่ว่าหญิงสาวคนนั้นจะเป็นคนใจแข็งแค่ไหนก็ตาม หากมีใครมาสารภาพรักด้วยวิธีนี้แล้วล่ะก็ พวกเธอก็คงจะต้องรู้สึกดีใจจนแทบหลอมละลายเป็นแน่!นิสัยทั่วไปของผู้หญิง ก็มักจะชอบผู้ชายที่เอาอกเอาใจเก่ง และทำเรื่องเซอร์ไพรส์ให้เป็นธรรมดาอยู่แล้วด้วยความที่ฉาก ๆ นี้ได้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของสาว ๆ ในร้าน แววตาของพวกเธอในตอนนี้จึงเต็มเปี่ยมไปด้วยความอิจฉาริษยา และความเกลียดชัง ถึงแม้ว่ายูลิสาและเพื่อน ๆ จะรู้สึกไม่ต่างกันกับหญิงสาวคนอื่น ๆ แต่ในขณะเดียวกัน พวกเธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทนโนแอล พวกเธอจึงรีบขยับออกมาเพื่อให้พื้นที่กับเพรสตันและโนแอล จากนั้นทุกคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อบันทึกภาพเหตุการณ์อันแสนโรแมนติกนี้เอาไว้เมื่อเ
“ห๊า! ถ้ามันอยากจะสู้กับฉันจริง ๆ ฉันก็ยินดีจะต่อให้มันเป็นคนเริ่มก่อนเลย!” แซคกี้แสยะยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้น และเดินตรงไปหาเจอรัลด์เจอรัลด์เองก็เพิ่งจะตัดสินใจได้ว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เขาจะต้องหาโนแอลให้เจอก่อนอย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้เดินออกจากร้าน เขาก็ได้ยินเสียงเรียกของใครบางคน “นี่ นาย! เดี๋ยวก่อนสิ!”เขาสัมผัสได้ว่า ฝ่ามือใหญ่กำลังพยายามจะคว้าไหล่เขา และก่อนที่เขาจะหันไปมองว่าคนที่ตะโกนเรียกเขาเป็นใคร ร่างกายของเขาก็ตอบสนองกับอันตรายที่กำลังจะมาถึงตัวทันทีมือของแซคกี้อยู่ใกล้กับไหล่ของเขาแค่เอื้อม ทันใดนั้น เจอรัลด์ก็เอี้ยวตัวหลบพร้อมกับบิดไหล่ ส่งผลให้พลังสะท้อนกลับถูกปล่อยออกมา จนกระแทกร่างของแซคกี้ให้กระเด็นออกไปไกล!ร่างของแซคกี้หยุดไถล หลังจากที่กระเด็นไปชนโต๊ะและเก้าอี้ในร้านเป็นสิบตัว!“บ้าเอ๊ย!” แซคกี้ตะโกน เขารู้สึกราวกับว่า เขาเพิ่งถูกโจมตีอย่างรุนแรง ในขณะที่กำลังพยุงแขนที่ไร้ความรู้สึกของเขาเอาไว้ในขณะเดียวกัน หัวหน้าแก๊งและชายอีกคนก็ยืนขึ้น พวกเขากระพริบตาถี่ ๆ พร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจ พวกเขารู้ดีว่าแซคกี้แข็งแกร่งแค่ไหน โดยปกติแล้ว ไม่มีใครหน้าไหนที
“เอเดน นายรู้อยู่แก่ใจดีว่าฉันไม่ใช่คนที่ชอบตามตื๊อผู้หญิงตั้งแต่แรกแล้ว! ที่ฉันทำแบบนั้นลงไป ก็เพราะฉันต้องการความช่วยเหลือจากผู้หญิงคนนั้น!” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับส่ายหัว และยิ้มเหยเกเจอรัลด์เลือกที่จะไม่บอกรายละเอียด ถึงเรื่องที่เขาต้องการหยดเลือดเสริมพลังจากหญิงสาวที่มีพลังหยินแข็งแกร่งให้เอเดนฟัง เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้เอเดนเป็นห่วงทั้งเอเดนและโยเอลเคยช่วยเขาเอาไว้หลายครั้งในอดีต และในเมื่อตอนนี้เขามีชีวิตที่ดีและมั่นคงแล้ว เจอรัลด์จึงไม่อยากลากเขาเข้ามาพัวพันกับปัญหาชีวิตของตัวเองอีก การอธิบายเหตุผลคร่าว ๆ ให้เขาฟังก็น่าจะเพียงพอแล้ว“ฮ่าฮ่าฮ่า! เข้าใจแล้ว เข้าใจ… ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คุณก็โชคดีแล้วที่บังเอิญมาเจอผมในวันนี้! เผื่อว่าคุณยังไม่รู้ ผมเนี่ยเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการจีบหญิงเลยนะ!” เอเดนพูดพลางหัวเราะไปด้วย“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ฉันไม่ได้อยากจะจีบเธอ… ฉันแค่ต้องการให้เธอช่วยอะไรบางอย่างด้วยความเต็มใจเท่านั้น!” เจอรัลด์บ่นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“เข้าใจแล้ว เข้าใจ… แต่มันก็ฟังดูไม่ต่างอะไรกับพยายามจะจีบเธอหรอกนะ!”“... ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันเห็นด้วยนะที่นายบอกว่าฉัน
เป้าหมายของพวกเขาในตอนนี้คือ หลอกล่อให้โจรคนนี้มุ่งหน้าไปทางถนนเซาท์ จากนั้นก็ต้อนให้จนมุม และจับกุมเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว เอเดนก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่นั่น และไม่ถึงห้านาทีต่อมา พวกเขาก็เดินทางไปถึงที่ถนนเซาท์เมื่อไปถึง เจอรัลด์เห็นเจ้าหน้าที่เพียงห้าคนที่กำลังรอจับผู้ร้ายอยู่ เอเดนไม่ได้ล้อเขาเล่น ตอนที่เขาเล่าให้ฟังว่ากำลังขาดแคลนบุคลากร“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?” เอเดนถาม หลังจากที่เขาเดินไปถึงกลุ่มเจ้าหน้าที่ที่กำลังรออยู่“ก็เหมือนที่แจ้งไปก่อนหน้านี้ พวกเรากำลังสะกดรอยตามเมเวอริค และเขาก็น่าจะเดินทางมาถึงที่นี่เร็ว ๆ นี้ เราจะพยายามหยุดเขาไม่ให้หนีไปไกลกว่านี้ให้ได้ ว่าแต่ว่าทำไมคุณมากันแค่สามคนเองล่ะ ไหนบอกว่าหาคนที่เก่งมาช่วยเพิ่มได้แล้ว?” หัวหน้าหญิงรูปร่างสูงใหญ่ของอีกทีมถามขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ก้าวลงมาจากรถทันที เหตุผลที่เขาไม่ยอมลงมาตั้งแต่แรก ก็เพราะเขากำลังยุ่งอยู่กับการดูลาดเลา เพราะถ้าหากเขาต้องการจะจับผู้ร้ายสักคน เขาก็ต้องดูให้มั่นใจก่อนว่ามีเส้นทางไหนที่ผู้ร้ายอาจจะใช้หลบหนีได้บ้างในขณะที่เจอรัลด์เป็นคนที่มีทักษะคว
“ก็ใช่น่ะสิ!” เอเดนตอบอย่างภูมิใจก่อนหน้านี้ เจอรัลด์ไม่มีความรู้เรื่องการต่อสู้เลยแม้แต่นิดเดียว เอเดนย่อมรู้สึกประหลาดใจ และประทับใจที่ได้เห็นว่าฝีมือของเขามีการพัฒนาไปมากเพียงใด หลังจากที่เขาได้เห็นความแข็งแกร่งของเจอรัลด์ด้วยตาของตัวเอง เอเดนจึงมั่นใจว่า เขาจะสามารถจับผู้ร้ายคนนั้นได้อย่างง่ายดาย ด้วยความช่วยเหลือของเจอรัลด์ หากจะให้พูดตามตรง เอเดนเชื่อว่า แม้แต่นักสู้แห่งกองทัพในตำนานก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมสำหรับเจอรัลด์ด้วยซ้ำไป“... ตกลงว่า ใช่เขาจริง ๆ ใช่ไหม…?” เมอาพูด ก่อนที่เธอและวอร์เรนจะพร้อมใจกันส่ายหัวพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย“ทีมของเอเดนกำลังล้อพวกเราเล่นอยู่หรือเปล่าเนี่ย? ถึงแม้ว่าเจอรัลด์จะเป็นคนที่มีชื่อเสียงและน่าเกรงขามในเมย์เบอร์รี่ แต่อย่าลืมนะว่าเรากำลังรับมือกับเมเวอริคผู้เฉลียวฉลาด และมีความสามารถอยู่! ด้วยความที่เธอเองก็เป็นลูกคนรวย เธอก็คงจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจอรัลด์มาก่อน แต่เธออยากจะให้เราเชื่อจริง ๆ เหรอว่า ผู้ช่วยคนใหม่ของเธอคือเจอรัลด์น่ะ?” เมอาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อฟังจากน้ำเสียงตื่นเต้นของเอเดนก่อนหน้านั้น มันทำให้เธอคิดว่าเอเ
เจอรัลด์หันไปเห็นรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งจอดอยู่ เขาจึงตะโกนขึ้นมาว่า “ฉันขอยืมมอเตอร์ไซค์สักเดี๋ยวนะ เอเดน!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนที่กำลังถือกุญแจรถอยู่ก็รีบโยนมันให้เจอรัลด์ทันที จากนั้นเจอรัลด์ก็เสียบกุญแจเพื่อสตาร์ทรถ ก่อนจะขี่ไล่ตามรถคันนั้นไปด้วยความเร็วเหมือนลูกธนู!เมื่อเห็นเจอรัลด์ไล่ตามเมเวอริคไปอย่างไม่ลังเล เมอาและคนอื่น ๆ ก็หลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะรีบตั้งสติ และเริ่มแผนสำรองของพวกเขา โดยออกติดตามเจอรัลด์และเมเวอริคไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ค่อนข้างจะฉุกละหุกเมเวอริคมองกระจกมองหลังของรถ ก่อนจะสังเกตเห็นเจอรัลด์ที่อยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ และกำลังประกบรถของเขาพร้อมกับคนอื่น ๆ ที่ตามมา เขาอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา “บ้าเอ๊ย! หมอนี่ขับรถเก่งจริง!”แม้แต่หญิงสาวสองคนที่อยู่เบาะหลังยังทำตาโต เมื่อพวกเธอเห็นว่าคนที่กำลังไล่ล่าเมเวอริคอยู่คือใคร“น นั่นเขานี่ โนแอล! นั่นคนที่ทำกล้องเราพัง!” หญิงสาวคนหนึ่งตะโกน ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอเห็นได้ชัดว่าหญิงสาวที่ถูกลักพาตัวมานั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นยูลิสากับโนแอลผู้โชคร้ายนั่นเองมันควรจะเป็นวันที่มีความสุขสำหรับพวกเธอ! วันที่พวกเธอได้ถ่ายรูปหมู่ร
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ