บทที่ 11

เจอรัลด์รู้ดีว่ารูปถ่ายอะไรก็ตามที่เธอหมายถึงเป็นเพียงข้ออ้างในการที่เธอจะขอพบเขา

อันที่จริงแล้วเจอรัลด์ไม่ต้องการที่จะไปพบซาเวียเลย

เขารู้สึกใจเสียใจมากเพราะก่อนหน้านี้เขาเคยรักเธอมากจริง ๆ

ถึงจะอย่างไร เขาคงจะโกหกถ้าเขาบอกว่าเขาไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ กับเธอแล้ว

ทันทีที่เจอรัลด์ ได้ยินเสียงที่น่าหดหู่ของซาเวีย เขาตอบตกลงที่จะพบเธอในทันที

เขาลุกขึ้นและมองหารูปนั้น รูปที่เขาเก็บไว้ในตู้ของเขามาตลอด

ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ได้ถ่ายภาพพวกนี้ที่ริมทะเลสาบเล็ก ๆ ข้างมหาวิทยาลัย

ในเวลานั้นซาเวียกางแขนของเธอออกด้วยความรักและเจอรัลด์ก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาพร้อมทั้งยิ้มหวานให้เธอ

แต่ในตอนนี้สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปไปตามแนวทางที่มันควรจะเป็นแล้วหัวใจของเจอรัลด์นั้นปวดร้าวอย่างรุนแรง

เจอรัลด์จ้องมองเงินหนึ่งแสนดอลลาร์ที่เขาเพิ่งจะถอนออกจากธนาคารในเช้าวันนั้น

อันที่จริงแล้วเจอรัลด์ต้องการใช้เงินจำนวนนั้นเพื่อใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและชดเชยทุกสิ่งที่เขาได้ทำพลาดไปในอดีต

แต่ท้ายที่สุดแล้วเจอรัลด์ก็รู้ตัวว่าเขาเป็นคนที่ซื่อเกินไป

เขาไม่ต้องการเงินสดเลยซักนิด เขาสามารถที่จะทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการด้วยบัตรทั้งหมดที่พี่สาวของเขาให้

เจอรัลด์รู้ดีว่าการทิ้งเงินจำนวนมากไว้ในหอพักนั้นไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดี เขาจะอธิบายสถานการณ์ให้เพื่อนร่วมห้องฟังอย่างไรหากพวกเขาพบเงินจำนวนมากมายนี้

หลายปีที่ผ่านมาเขามีเพื่อนที่จริงใจมากมายที่คอยอยู่เคียงข้างเพราะความยากจนของเขา

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เจอรัลด์กลัวว่าเขาจะสูญเสียพวกเขาไปถ้าหากเขาบอกความจริงกับพวกเขาในตอนนี้

“เอาล่ะ ฉันจะลงไปพบซาเวียก่อนแล้วกัน ก่อนที่ฉันจะฝากเงินหนึ่งแสนดอลลาร์นี้กลับเข้าไปในบัญชีธนาคารของฉัน”

เจอรัลด์หาถุงกระดาษดีๆไม่เจอเลย ดังนั้นเขาจึงไปคว้าถุงขยะสีดำจากหอพักของเขาก่อนที่เขาจะใส่เงินจำนวนหนึ่งแสนดอลลาร์ลงไปในกระเป๋า พร้อมกับรูปคู่ของเขากับซาเวียที่ทะเลสาบข้างมหาวิทยาลัยใบนั้น

“ฉันอยู่ตรงนี้เจอรัลด์!”

ซาเวียกวักมือเรียกเขาทันทีที่เธอเห็นเขาเดินมาหาเธอ

ความรู้สึกนั้นมันเหมือนกับตอนที่พวกเขาทั้งสองยังคบกันอยู่

แต่ความเป็นจริงแล้วซาเวียต่างหากเป็นคนที่รู้สึกอึดอัดที่สุดในวันนี้

เจอรัลด์ซื้อกระเป๋าแอร์เมสที่มูลค่าถึงห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์ในวันนี้

ห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์!

คนธรรมดาจะใช้เวลานานแค่ไหนในการหาเงินจำนวนมากขนาดนั้น?

นี่เป็นเรื่องยากโดยเฉพาะเพราะเจอรัลด์กลายเป็นคนรวยทันทีที่เธอทิ้งเขา! ซาเวียไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เธอทำพลาดไป

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอตัดสินใจที่จะใช้รูปถ่ายเป็นข้ออ้างในการพบกับเจอรัลด์

"มีอะไร?" เจอรัลด์ ยังคงอารมณ์เสียเมื่อมาถึงทะเลสาบ แต่เขาไม่ได้แสดงด้านที่อ่อนไหวและอ่อนโยนของเขาให้ซาเวียเห็น เขากลับแกล้งทำเป็นเย็นชาและไม่แยแสต่อหน้าเธอ

ซาเวียอดไม่ได้ที่จะชายตาไปมองถุงขยะสีดำในมือของเจอรัลด์

หลังจากนั้นเธอก็พูดว่า“ อ๊ะ! ฉันคิดว่านายคงจะไม่ได้ซื้อของอย่างอื่นตอนที่นายมาพบฉันนะ”

ซาเวียพูดอย่างผิดหวังมาก

เธอเริ่มที่จะเพ้อฝันว่าเจอรัลด์จะนำกระเป๋าแอร์เมสมูลค่าห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์มาด้วย พร้อมกับขอร้องให้เธอกลับไปเป็นเหมือนเดิม

โดยไม่คาดคิดว่าเขาแค่จะทิ้งขยะของตัวเองหลังจาเจอเธอแล้ว

เจอรัลด์หยิบภาพใบนั้นออกมาจากกระเป๋าก่อนที่เขาจะพูดว่า “นี่ซาเวีย หลังจากที่ฉันคืนรูปนี้ให้เธอแล้วเราทั้งคู่จะไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป”

เจอรัลด์คิดไว้ว่าเขาจะเก็บภาพถ่ายใบนี้ไว้เป็นความทรงจำ แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ต้องการที่จะทำแบบนั้นอีกต่อไป!

ซาเวียรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยในขณะนี้ เธอรู้สึกเสียใจมากและกระทืบเท้าก่อนที่เธอจะชกเข้าไปที่กลางอกของเจอรัลด์

“นายมันช่างงี่เง่า! นายนี่มันงี่เง่าจริงๆ! นายคิดว่าเหตุผลที่ฉันขอให้นายมาพบฉันที่นี่เป็นเพียงเพราะฉันต้องการให้นายเอารูปมาคืนให้ฉันงั้นเหรอ?

เจอรัลด์เกิดสีหน้าที่ประหลาดใจ “ถ้านั่นไม่ใช่เหตุผล แล้วทำไมเธอถึงขอให้ฉันมาพบเธอล่ะ”

“เจอรัลด์! ฉันจะทำให้คุณเข้าใจความจริงได้ยังไงดีล่ะ นายคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันมีอะไรเกี่ยวข้องกับยูริน่ะ?”

“นายเป็นคนโง่! ฉันทำแบบนี้เพราะฉันแค่พยายามจะทดสอบนาย!” ซาเวียพูดต่อ

“ทดสอบฉันเหรอ?” เจอรัลด์ถามพร้อมกับยิ้มด้วยความขมขื่น

เธอไปที่ป่ากับยูริเพราะต้องการทดสอบเขาเหรอ? แต่ท้ายที่สุดแล้วดูเหมือนว่ามันจะเป็นการทดสอบสำหรับตัวเธอเองนะ

เจอรัลด์ไม่ต้องการที่จะพูดอะไรอีกแล้ว

“เอาล่ะเธอสามารถทำการทดสอบอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ฉันแค่จะส่งรูปนี้คืนให้เธอแล้วเราทั้งคู่ควรอยู่ให้ห่างกันต่อจากนี้ไป ลาก่อน!”

เจอรัลด์ส่ายหัวก่อนจะหันกลับไป

“นาย นาย…เจอรัลด์หยุด! ถ้านายเดินจากไปตอนนี้ฉันจะกระโดดลงไปในทะเลสาบเดี๋ยวนี้แหละ!”

ซาเวียไม่คาดคิดว่าเจอรัลด์ที่เคยเชื่อฟังและเกรงใจเธอจะทำแบบนี้ ในตอนนี้เขาทำตัวเฉยเมยและเย็นชาใส่เธอ

ซาเวียรวบรวมความกล้าของเธอขณะที่เธอยืนหันหน้าเข้าหาทะเลสาบ เป็นเช่นเดียวกับที่เจอรัลด์คิดไว้ว่าเธอจะทำแบบนั้น

เจอรัลด์รู้ว่าเธอแค่พยายามจะขัดขวางเขาในตอนที่เขากำลังเดินจากไป

ในตอนนั้นเอง เมื่อเขาเห็นซาเวียกำลังเอนตัวไปข้างหน้าของทะเลสาบ เปลือกตาของเจอรัลด์กระตุกด้วยความกลัว

เขารีบวิ่งไปหาซาเวีย ก่อนที่เขาจะถึงเธอเข้ามากอดเพื่อหยุดเธอไม่ให้กระโดดลงไปในทะเลสาบ

ที่ตาของซาเวียมีน้ำตาคลอ เธอตะโกนว่า “อย่ามาห้ามฉัน! ถ้านายไม่เชื่อฉัน ฉันตายดีกว่า! ให้ฉันตายเถอะ! ปล่อยให้ฉันตายไปเลย!”

เจอรัลด์หายใจเข้าลึกที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ พูดตามตรงคือเขาไม่ไว้ใจซาเวียอีกต่อไปแล้ว

โดยเฉพาะหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากนิเกลว่าทำไมซาเวียถึงทิ้งเขา

ซาเวียยังคงขู่ว่าจะกระโดดลงไปในทะเลสาบถ้าหากเขาทิ้งเธอไปมันทำให้เขารู้สึกว่าเธอจริงใจ

เจอรัลด์ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าในเวลานี้เขาสับสนเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็รีบพูดว่า“ โอเค โอเคฉันเชื่อเธอแล้ว”

ซาเวียก็เริ่มยิ้มขึ้นมาก่อนที่เธอจะพูดว่า “ฉันรู้แล้วเจอรัลด์! ฉันรู้ว่านายยังรักฉันอยู่แม้ว่าวันนี้ฉันจะกระโดดลงไปในทะเลสาบ แต่นั่นไม่ใช่เพราะนายซื้อกระเป๋าแอร์เมสหรือเพราะตอนนี้นายรวยหรอกนะ แต่ฉันแค่อยากพิสูจน์ให้นายเห็นว่าความรักที่ฉันมีต่อนายน่ะเป็นของจริง!”

“ตั้งแต่ต้นจนจบฉันไม่เคยเป็นพวกวัตถุนิยม ไม่อย่างงั้นเราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันนานขนาดนี้!”

เจอรัลด์เงียบ ไม่ได้พูดอะไรออกมาในตอนนี้ซาเวียมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความสงสัยก่อนที่เธอจะถามว่า “ยังไงซะ เจอรัลด์ฉันอยากรู้จริงๆ ว่านายกลายเป็นคนรวยในทันทีได้ยังไง? นายจะจ่ายเงินห้าหมื่นห้าพันเหรียญเพื่อซื้อกระเป๋าได้ยังไง?”

ซาเวียอดใจไม่ได้ที่จะถาม

เจอรัลด์คิดไว้อยู่แล้วว่าซาเวียจะถามคำถามนี้กับเขาแน่นอน

อย่างไรก็ตามเขาไม่ใช่เจอรัลด์คนที่จะต้องคอยบอกเธอทุกอย่างอีกต่อไป

เช่นเดียวกันกับเจอรัลด์ต้องการทดสอบซาเวีย

“โอ้ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันช่วยเด็กผู้หญิงที่โดนรถชนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ และฉันไม่คาดคิดว่าครอบครัวของเด็กผู้หญิงคนนั้นจะร่ำรวยขนาดนี้ ตอนนั้นพวกเขากำลังรีบพ่อแม่ของเธอจึงตัดสินใจมอบบัตรนักช้อปแบบครั้งเดียวให้ฉัน พวกเขาบอกฉันว่ามันเป็นการ์ดที่มีค่ามากแล้วพวกเขาก็คงอยากแสดงความขอบคุณต่อฉัน”

ดวงตาของซาเวียเบิกกว้าง “งั้นแสดงว่านายก็สามารถใช้การ์ดนักช็อประดับสูง ยูนิเวอร์ซอล โกลบอล นั่นได้เพียงครั้งเดียวเหรอ”

เจอรัลด์พยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้น…ตอนนี้กระเป๋านั่นอยู่ที่ไหน? นายสามารถขายกระเป๋าใบนั้นด้วยเงินจำนวนมากได้แน่นอนเลย!”

ซาเวียรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เธอเชื่อสนิทใจว่าเจอรัลด์รวยในชั่วข้ามคืน

อย่างน้อยเขาก็ยังมีกระเป๋าแอร์เมสที่มีมูลค่าสูงถึงห้าหมื่นห้าพันดอลลาร์

“ฉันให้กระเป๋าแอร์เมสเป็นของขวัญวันเกิดนาโอมิไปแล้วน่ะ” เจอรัลด์ตอบ

“อะไรนะ?!” ซาเวียตกใจ “นายให้กระเป๋าใบนั้นไปเหรอ? นายให้กระเป๋าที่มีมูลค่าห้าหมื่นห้าพันเหรียญไปเหรอ? งั้นตอนนี้นายก็ไม่เหลืออะไรแล้วสินะ?”

เจอรัลด์พยักหน้า

“ซาเวีย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอไม่ใช่พวกวัตถุนิยม คิดว่าเธอรักฉันจากใจจริง เราควร…”

ตอนนี้เจอรัลด์กำลังจะเอื้อมมือไปจับมือของซาเวีย

เพียะ!

“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ! ทำไมฉันถึงหลงรักคนจนๆอย่างนาย”

หลังจากที่ได้รู้ความจริงซาเวียได้ตบหน้าเจอรัลด์อย่างแรง

“ให้ตายเถอะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันเสียเวลามากมายและเกือบจะกระโดดลงไปในทะเลสาบเพราะนาย! นี่มันไร้สาระ! นี่มันโง่มาก!”

ซาเวียตะคอกใส่เจอรัลด์ขณะที่เธอจ้องมองเขาด้วยความรังเกียจ

ฮ่าฮ่าฮ่า…

เจอรัลด์ยอมแพ้ซาเวียโดยสิ้นเชิงเมื่อเขาเห็นเธอทำพฤติกรรมแบบนี้

ปรากฎว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของซาเวีย

“ซาเวียฉันผิดหวังในตัวเธอมากจริงๆ…” เจอรัลด์พูดขณะที่น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเขา

ทั้งคู่เคยดีต่อกัน

“ขอร้องล่ะ อย่าทำให้ฉันเสียเวลาฉันไม่สนหรอกว่าผู้ชายที่น่าสงสารอย่างนายจะผิดหวังในตัวฉันแค่ไหน! ฉันไม่ควรเสียเวลาเพื่อมาตามตื๊อคนอย่างนายเลย คนอย่างนายน่ะคงเป็นได้แค่คนเก็บขยะ!”

ซาเวียกระชากถุงขยะในมือของเจอรัลด์ เพื่อระบายความโกรธและความไม่พอใจของตัวเธอ

เธออยากจะปาถุงขยะเข้าหน้าของเขา

อย่างไรก็ตามเนื่องจากเธอคว้าถุงขยะอย่างแรงถุงขยะจึงฉีกออกจากกัน

หนึ่งแสนดอลลาร์กระจัดกระจายอยู่ที่พื้น

เป็นธนบัตรสีแดงทั้งหมด!

“อะไรกัน? นี้มัน…”

ดวงตาของซาเวียกลับมาเบิกกว้างอีกครั้งด้วยความไม่เชื่อในสายตาขณะที่ตาของเธอเธอจ้องมองไปที่เงินบนพื้น ...