บทที่ 18

“อลิซเธอดูเหมือนกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” ควินตันถามขณะที่เดินลงบันไดมาพร้อมกับมือล้วงกระเป๋าอยู่

ควินตันรู้สึกว่าใจเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นอลิซ ผู้ที่ดูเหมือนจะสวยกว่าเดิมจากสองปีที่แล้ว

“ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่รู้สึกรังเกียจคนบางคน!”

จากนั้นอลิซจ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เย็นชาของเธอ

“จริงด้วย! ทำไมนายถึงพล่ามไปเรื่อยโดยไม่รู้สถานะตัวเองล่ะ?”

เจสลินและพวกผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเจอรัลด์ด้วยเหมือนกัน พวกเธอทั้งหมดจ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่ทิ่มแทงอย่างชัดเจนบนใบหน้าของพวกเธอ

ควินตันมองเจอรัลด์

ตอนเขาเข้ามาในร้านก่อนหน้านี้ เขาเหมือนจะสังเกตได้ว่าอลิซไม่พอใจเจอรัลด์อยู่ก่อนแล้ว

อย่างไรก็ตาม หลังจากเขาเดินลงมาจากบันได อลิซยิ่งดูเหมือนไม่สบอารมณ์และไม่พอใจเจอรัลด์มากกว่าเดิม

จะเป็นไปได้ไหม... ที่เด็กคนนี้จะมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับอลิซ?

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้!

ควินตันรู้ได้ทันทีเมื่อเขามองชุดของเจอรัลด์

ราคาทั้งหมดของเสื้อผ้าที่เขาใส่อยู่รวมกันยังไม่ถึง 30 ดอลล่าร์ด้วยซ้ำ! อลิซจะไปมีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับคนเช่นเขาได้อย่างไร

“มีเรื่องอะไรเข้าใจผิดกันระหว่างพวกเธอสองคนหรือเปล่า? ทำไมถึงไม่พูดมันออกมาหละ? พวกเธอทั้งหมดเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันหนิพวกเธอควรจะพยายามที่จะเข้ากันได้ดีนะ!”

ควินตันยิ้มแต่ครั้งนี้สายตาเขามองไปที่มองไปที่เจอรัลด์

“หวัดดี เพื่อน ฉันชื่อควินตัน ยินดีที่ได้พบนะ”

หลังจากนั้น ควินตันยื่นมือเขาออกไปเพื่อจับมือกับเจอรัลด์ เปิดเผยให้เห็นนาฬิกาโรเล็กซ์สีทองบนข้อมือของเขา

นาฬิกาโรเล็กซ์สีทองดูพิเศษเมื่อแรกเห็น พวกผู้หญิงทุกคนจ้องมองเขาด้วยความชื่นชมเขาบนใบหน้าของพวกเธอ

เจอรัลด์สามารถบอกได้ทันทีเลยว่าควินตันไม่ใช่คนจริงใจและเขามีความปรารถนาร้าย

ขณะที่เขากำลังจะสัมผัสมือกับเจอรัลด์ ควินตันถามขึ้นอย่างฉับพลันด้วยสีหน้าแปลกใจบนใบหน้าของเขา “ว้าว เสื้อของนายแบรนด์อะไรเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นแบรนด์นี้มาก่อนเลย? นายคิดว่าเป็นเพราะฉันเพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศหรือเปล่า?”

ควินตันจ้องเจอรัลด์ขณะที่แสดงสีหน้ากรามค้างและริมฝีปากหยักขึ้นเล็กน้อยขณะยิ้มเยาะให้เจอรัลด์

ควินตันอยากทำให้อลิซประทับใจและเขาสามารถบอกได้เลยว่าอลิซมีความสัมพันธ์ที่แย่กับเจอรัลด์ เช่นนั้น บางทีเขาอาจจะเอาชนะเด็กนี่ด้วยแค่ไม่กี่คำพูดด้วยซ้ำ

“ฮ่า ๆ ๆ มันเป็นเพียงแค่แบรนด์ธรรมดา”

เจอรัลด์เองไม่มีเจตนาจะหาเรื่องกับควินตัน

เขาขี้เกียจจะยุ่งกับคนอย่างควินตัน

เอาจริงนะ เจอรัลด์ได้วางแผนที่จะซื้อเสื่อผ้าที่โดยการใช้บัตรของนักช็อปยูนิเวอร์แซลโกลบอลซูพรีมที่พี่สาวได้ให้เขาไว้ อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าการจ่ายขั้นต่ำจำนวน 50,000 ดอลลาร์นั้นฟุ่มเฟือยเกินไป!

“โอ้ มันคือแบรนด์ธรรมดาจริง ๆ หรอ? ยังไงซะ ฮาโรลด์ นายเคยได้ยินแบรนด์นี้มาก่อนหรือเปล่าเพราะนายอยู่ในประเทศมาตลอด?”

ควินตันหันกลับมามองเพื่อนร่วมชั้นของเขา

ผู้ชายที่ชื่อฮาโรลด์ผมเขาสีบลอนด์และเขาวุ่นอยู่กับการจ้องมองสาวสวยอยู่ จากอลิซไปเฮลีย์และเจสลิน

ฮาโรล์ดรู้ความหมายที่ควินตันต้องการจะสื่อทันทีเมื่อเขาถามคำถามนี้กับเขา

หลังจากนั้น ฮาโรล์ดส่ายหัวก่อนจะยิ้ม และพูดขึ้นว่า “ ฉันไม่เคยเห็นแบรนด์นี้มาก่อน นายจะให้ฉันหามันในอินเตอร์เน็ตไหม?”

ทั้งสองคนยังคงหารือกันตัวท่าทางที่ดูจริงจัง

ความจริงแล้ว ทุกคนสามารถบอกได้ว่าพวกเขาเพียงแค่พยายามถากถางเจอรัลด์

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้ดูอับอายเลย

ในเวลานี้เอง อลิซและผู้หญิงคนอื่นมีสีหน้าที่ดูพอใจบนใบหน้าของพวกเธอขณะที่พวกเธอมองเจอรัลด์

“ฮ่า ๆ ๆ สมน้ำหน้าที่ไปทำตัวอิจฉาควินตัน! ตอนนี้แหละจะได้เห็นคนอื่นเยาะเย้ยเขาบ้างที่เขาจน” เจสลิน พูดขึ้นขณะที่หัวเราะด้วย

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ควินตันเพิ่งกลับมาหลังจากที่ไปเรียนอยู่ต่างประเทศ เจอรัลด์จะไปเทียบกับเขาได้อย่างไร?” อลิซ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงต่ำ ๆ

อลิซรู้อยู่แก่ใจว่าควินตันกำลังถากถางและทำเรื่องให้ยุ่งยากสำหรับเจอรัลด์เป็นเพราะว่าเธอนั่นเอง อย่างไรก็ตาม เขาทำแบบอ้อม ๆ เมื่อเทียบกับแดนนี่

เขาพูดเป็นนัยโดยที่ไม่ได้โทษไปที่เจอรัลด์โดยตรง

นี่ทำให้อลิซรู้สึกมีความสุขเนื่องจากเธอรู้สึกว่าควินตันเป็นคนที่ฉลาดมาก

“ควินตัน ให้ฉันแนะนำนายให้เพื่อนของฉันนะ!”

หลังจากจ้องไปที่เจอรัลด์ อลิซรีบแนะนำควินตันกับทุกคนรอบ ๆ โต๊ะ

หลังจากนั้น ควินตันก็แนะนำฮาโรล์ดให้กับอลิซและเพื่อนของเธอ ครอบครัวของฮาร์โรล์ดเป็นเจ้าของหนึ่งในสถาบันฝึกอบรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่นี้

ทั้งสองคนนั่งลงที่โต๊ะและควินตันนั่งตรงกันข้ามกับอลิซอย่างปกติ

ในทางกลับกัน ฮาโรล์ด ดูเหมือนจะสนใจเจสลินกับเฮลีย์มาก

พวกผู้หญิงเอาแต่จ้องควินตันกับฮาโรล์ดขณะที่เริ่มพูดคุยกัน นัยสำคัญดั้งเดิมของมื้อกลางวันวันนี้ควรจะเป็นการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างฮาร์เปอร์กับเฮลีย์

น่าเสียดาย การปรากฏตัวของควินตันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนและนี่เองทำให้ฮาร์เปอร์รู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

เจอรัลด์บอกได้เลยว่าฮาร์เปอร์รู้สึกเศร้านิด ๆ

เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งนี้และเฝ้ามองในขณะที่เพื่อนของเขาถูกเมิน

โชคดีหน่อย เจอรัลด์ได้เตรียมรับมือกับเหตุการณ์แบบนี้แล้ว

ก่อนจะออกจากหอ เจอรัลด์ได้โทรศัพท์หาแซค ผู้จัดการของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น เขาบอกว่าเขาอยากจะชวนเพื่อนไม่กี่คนมาที่นี่ในวันนี้และเขาขอให้แซคช่วยจัดการสิ่งที่จำเป็นให้เขา

เขาไม่อยากให้ฮาร์เปอร์เสียหน้าต่อหน้าเฮลีย์ในวันนี้!

นอกจากนี้ เจอรัลด์รู้ว่านาโอมิอยากไปเยี่ยมชมที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น

เมื่อฮาโรล์ดรู้ว่าฮาร์เปอร์ได้ชวนเฮลีย์ออกมาทานมื้อเที่ยงในวันนี้ เขาเริ่มถามฮาร์เปอร์คำถามทุกประเภท

เขายังถามเกี่ยวกับพื้นหลังครอบครัวของฮาร์เปอร์และอาชีพของพ่อแม่เขา หรือพูดอีกอย่าง เขาถามฮาร์เปอร์อย่างอ้อม ๆ ว่าเขาร่ำรวยไหม

เจอรัลด์อยากจะนำเข้าความจริงที่ว่าเขาได้จัดการทุกอย่างสำหรับกลุ่มเพื่อจะไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นหลังจากมื้อเที่ยง

ตอนนี้เอง ควินตันพูดขึ้นทันทีว่า “ อีกอย่างนึง ฉันได้ยินเกี่ยวกับบางอย่างตอนที่ฉันกลับมานี่ ฉันได้ยินว่าครอบครัวฟิชเชอร์ได้ล้มละลายแล้วและนั่นเองทำให้เขาเสียร้านแกรนด์มาแชลที่พวกเขาเป็นเจ้าของในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่! พ่อของฉันเคยเป็นเพื่อนกับพ่อของนิเกล อดัม ฟิชเชอร์ ฉันพยายามจะให้พ่อซื้อร้านแกรนด์มาแชลไว้!”

หนังตาของอลิซกระตุกเล็กน้อยในตอนนี้

แน่นอน พวกเขารู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับนิเกลและครอบครัวฟิชเชอร์

นี่เป็นเพราะว่านิเกลอยู่ข้างพวกเขาตอนที่ทุกอย่างถูกคลี่คลาย

เมื่อพวกผู้หญิงได้ยินว่าควินตันได้วางแผนฮุบร้านแกรนด์มาแชล พวกเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นอย่างที่สุด พวกเธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีกับควินตัน

อลิซพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า “ใช่ พวกเรารู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับนิเกลและครอบครัวของเขา พวกเราได้ยินว่าเขาได้ละเมิดคนที่มีอิทธิพลมากในเมืองเมย์เบอร์รี่และนั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมธุรกิจทั้งหมดของครอบครัวเขาถูกทำให้ล้มละลายภายในชั่วข้ามคืน! ครอบครัวฟิชเชอร์พึ่งพากำไรที่พวกเขาทำได้จากร้านแกรนด์มาแชลในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่มาตลอด ดังนั้น ฉันสงสัยจริงๆว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ในตอนนี้ เนื่องจากพวกเขาถูกบังคับให้ถอนหุ้นกระทันหัน”

ควินตันมองอย่างพึงพอใจขณะที่พวกผู้หญิงจ้องมองเขาด้วยความชื่นชมในสายตาของพวกเธอ เขามีความสุขจริงๆกับการเป็นจุดสนใจ

เขาพยักหน้าก่อนจะพูดขึ้นว่า “อืม พ่อของฉันเห็นด้วยกับฉัน เขาอยากจะรับช่วงต่อร้านอาหารเหมือนกัน อย่าลืมว่า ทุกคนรู้มูลค่าทางการตลาดของธุรกิจใด ๆ หรือร้านค้าในย่านเมย์เบอร์รี่ ตราบเท่าที่สามารถเปิดธุรกิจที่นั่นได้ ก็สามารถทำเงินได้เหมือนน้ำที่กำลังไหลแน่นอน! พ่อฉันยังเอ่ยว่ามีคฤหาสน์ที่หรูหราและใหญ่โตอยู่ที่นั่นพร้อมกับบ่อน้ำพุร้อนอยู่ข้างใน!”

“เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น!”

ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก เมื่อพวกเขาได้ยินการกล่าวถึงคฤหาสน์ที่มีบ่อน้ำพุร้อน

ควินตันพยักหน้าก่อนจะยิ้มและพูดขึ้นว่า “มีใครเคยไปที่นั่นมาก่อนหรือเปล่า?”

เมื่อควินตันถามคำถามขึ้นมา อลิซนึกถึงความอับอายขายหน้าที่พวกเขาได้เผชิญเมื่อคืนก่อนขึ้นมาทันที

ดังนั้น เธอบอกเขาเกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

หลังจากฟังคำอธิบายของเธอ ควินตันยิ้มก่อนจะพูด “อืม ฉันคาดไม่ถึงจริงๆว่านิเกลจะทำให้ตัวเองขายขี้หน้า อลิซ เพราะเธอไม่ได้เข้าไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นครั้งก่อน ฉันสามารถพาเธอไปที่นั่นได้ในวันนี้! ฉันแค่ต้องโทรหาพ่อของฉันก่อน”

“อ่า จริงจังใช่ไหม? นายดีที่สุดเลย ควินตัน!” เจสลินพูดขึ้นด้วยท่าทางที่รื่นรมย์

“แน่นอน ฉันจริงจัง ให้เวลาฉันสักครู่ ฉันแค่ต้องโทรบอกพ่อของฉันก่อน” หลังจากนั้น ควินตันนำโทรศัพท์ออกมาก่อนจะโทรหาพ่อของเขา

หลังจากอธิบายสถานการณ์ให้พ่อของเขา ควินตันได้วางสายลงทันที

“เราควรจะมุ่งหน้าไปที่นั่นเลยไหม? ฉันกลัวว่าพวกเขาจะมีแขกเยอะในตอนกลางวัน ถ้าสถานที่นั่นแออัดเกินไป งั้นพ่อฉันคงช่วยอะไรพวกเราไม่ได้”

“โอเค! มั่นใจเลย!”

ผู้หญิงทั้งหมดยิ่งกว่าเต็มใจที่จะไปในตอนนี้

“ตกลงงั้น ฉันออกไปเอารถกับฮาโรล์ดก่อน พวกเราไปรถสองคันกัน” ควินตันพูดขณะที่เขาเตรียมตัวออกไปเอารถกลับฮาโรล์ด

“แต่ควินตัน มีผู้หญิงเจ็ดคนดังนั้นรถสองคันอาจจะไม่พอสำหรับพวกเรา แล้วพวกเขาหละ? อลิซถามขณะที่เธอชี้ไปที่ฮาร์เปอร์และพวกผู้ชายคนอื่น ๆ

ควินตันมองไปที่ฮาเปอร์ก่อนจะถามขึ้น “นายไม่ได้ขับรถมานี่หรอ?”

ฮาร์เปอร์ส่ายหัวและรู้สึกอับอายในเวลานี้

“ช่างเหอะ พวกเราจะไม่ไปกับพวกนาย”

นาโอมิรู้สึกอึดอัดใจมากที่เป็นคนกลาง ดังนั้น เธอจึงพูดว่า “ถ้าพวกเขาไม่ไปงั้นฉันก็ไม่อยากไปเหมือนกัน!”

เจอรัลด์ไม่ต้องการให้นาโอมิถูกวางอยู่ในตำแหน่งที่ทำให้ลำบากใจทุกครั้ง เขารู้ว่าเธอต้องการที่จะไปจริง ๆ เพื่อไปชมดูเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น

ดังนั้น เขารีบพูดขึ้นว่า “นาโอมิ เธอสามารถไปกับพวกเขาก่อน พวกเราจะไปร่วมทีหลัง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเราได้สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะแล้ว!”

ในความเป็นจริง เจอรัลด์พูดประโยคเหล่านั้นขึ้นอย่างตั้งใจและเป้าหมายของเขาคืออลิซและเฮลีย์ในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม ฮาร์เปอร์ได้เลี้ยงพวกเขามื้อเที่ยงวันนี้และเขาได้สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะแล้วแต่พวกเขากำลังจะจากไปโดยไม่กินแม้แต่คำเดียว เจอรัลด์รู้สึกราวกับพวกเขาไม่ได้ให้ความจริงจังกับฮาร์เปอร์เลย

การที่เป็นคนอ่อนไหวง่าย อลิซได้ยินการดูถูกในน้ำเสียงของเขาทันทีที่เธอได้ยินเขาพูดประโยคเหล่านั้นเธอรีบตอบกลับ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายจะมาและร่วมกับพวกเราทีหลังเหรอ? นี่นายคิดจริง ๆ ว่านายสามารถเข้าไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้โดยไม่มีควินตัน? นอกจากนี้นะ ทำไมนายต้องเสียดสีขนาดนี้? มันก็แค่อาหารเต็มโต๊ะ งั้นนายต้องการให้ฉันจ่ายค่าอาหารเหรอ?”

ฮาเปอร์ โบกมือของเขาด้วยอย่างรีบร้อนก่อนจะพูดขึ้น “ไม่ ไม่ต้อง พวกเธอไปก่อนได้เลย ฉันจะไปเจอเธอทีหลัง เฮลีย์!”

ฮาร์เปอร์จ้องไปที่เฮลีย์ เขาหวังจริง ๆ ที่เขาจะสามารถไปพบเธอทีหลังได้ แต่เขารู้ว่าอลิซพูดถูก มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะสามารถเข้าไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้ในภายหลัง

หลังจากนั้น อลิซ และพวกผู้หญิงที่เหลือจากไปกับควินตันและฮาโรล์ด ฮาร์เปอร์รู้สึกเพียงแค่ดีใจที่สถานการณ์ไม่ได้จบลงอย่างน่าอึดอัดใจเหมือนกับเมื่อคืนที่แล้ว

อย่างไรก็ตาม หลังจากพวกผู้หญิงไปแล้ว ฮาร์เปอร์รู้สึกราวกับว่าไม่มีความอยากอาหารอีกต่อไป

เขารู้สึกหมดกำลังใจอย่างมากในตอนนี้

“ฮาร์เปอร์ อย่าท้อใจไปเลย ฉันพูดว่าพวกเราจะไปที่คฤหาสน์และฉันจะทำให้แน่ใจว่าพวกเราสามารถทำได้ แค่เชื่อฉัน”

เจอรัลด์ปลอบฮาร์เปอร์ขณะที่เขาตบลงบนไหล่ของเขาเบา ๆ

ฮาร์เปอร์ ยิ้มอยากขมขื่นก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฉันรู้ว่านายปรารถนาดี เจอรัลด์ ช่างมันเถอะ มากินข้าวกันแล้วก็ทานอาหารให้อร่อยก่อนที่พวกเราจะกลับไปหอพักเพื่อพักผ่อนกันหลังจากนี้!”

เจอรัลด์รู้ว่าฮาร์เปอร์คิดว่าเขากำลังดื้อดึงอยู่

เขายิ้มเพราะเขารู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะอยู่แบบธรรมดาเหมือนที่เขาต้องการได้อีกต่อไป นี่เป็นเพราะว่าเขารู้ว่าส่วนใหญ่แล้วฮาร์เปอร์และเพื่อนร่วมห้องคนอื่น ๆ ถูกหัวเราะเยาะและทำให้ขายหน้าเพราะเขาเอง

เจอรัลด์รู้สึกเศร้าใจอย่างมากในสถานการณ์นี้

ดังนั้น เจอรัลด์นำโทรศัพท์ของเขาออกมาก่อนจะต่อสายหาแซค “แซค ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น กับเพื่อนของฉันทีหลัง ถ้าคุณสะดวก ช่วยส่งรถสองคันมาที่นี่เพื่อรับผมได้ไหม?”

แซค มีท่าทีที่เคารพอย่างมากในอีกด้านนึงของปลายสาย “ได้สิครับคุณคลอฟอร์ด มีอะไรอีกไหมครับ ได้โปรดส่งสถานที่ตั้งมาให้ผมด้วยนะครับ?”

เจอรัลด์ให้สถานที่อยู่กับแซคผ่านโทรศัพท์ ก่อนจะวางสายทันทีทันใด

ฮาร์เปอร์มองไปที่เจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ

“บ้าเอ้ย นายเพิ่งโทรหาใครหนะ?”