แชร์

บทที่ 16

ผู้แต่ง: โพธิ์สองหู
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
เจอรัลด์ บังเอิญปัดไม้กวาดไปโดนบนเท้าของหญิงสาว

เธอสวมรองเท้าสีขาวและช่วงขาของเธอดูเรียวสวย เธอกำลังฟังวิคเตอร์พูดเกี่ยวกับรถของเขาอย่างตั้งใจ ความสนใจทั้งหมดเธออยู่ที่คำพูดของวิคเตอร์

โดยไม่คาดคิด เจอรัลด์ได้กวาดสิ่งสกปรกไปบนรองเท้าของเธอ ทำให้เศษฝุ่นทั้งหลายเปื้อนบนรองเท้าขาวสะอาดของเธอ

เธอกรีดร้องขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

นึกไม่ถึงเสียงร้องของเธอดึงความสนใจจาก วิตนีย์ วิคเตอร์ และคนอื่นๆที่อยู่ในหอประชุมในตอนนี้

“เป็นอะไรหรือเปล่า มีล่า?”

วิตนีย์ รีบเดินมาก่อนเธอจะถามมีล่าด้วยสีหน้าที่กังวลบนใบหน้าของเธอ

วิคเตอร์ก็รีบเร่งมาที่มีล่าทันทีทันใด

“ไม่ ไม่เป็นไร ฉันโอเค ไม่มีปัญหาอะไรเลย”

มีล่า สมิท ทัดผมของเธอไปไว้หลังหูและเธอหยิบทิชชูเปียกออกมาก่อนจะก้มลงไปและพยายามจะเช็ดฝุ่นออกจากรองเท้าของเธอ

อย่างไรก็ตาม ยิ่งเธอพยายามจะเช็ดรองเท้าเธอมากเท่าไหร่ แต่กลับยิ่งทำให้มันสกปรกกว่าเดิม

มีล่าเป็นคนรักความสะอาด ดังนั้นเธอจึงอดขมวดคิ้วไม่ได้เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงบนรองเท้าสีขาวของเธอ

“เจอรัลด์ นายทำให้รองเท้าของมิล่าเป็นแบบนั้นหรอ” วิตนีย์ถามขณะจ้องไปที่เจอรัลด์

เธอมีสีหน้าที่เย็นชาและดุดันบนใบหน้าของเธอ

อีกอย่าง วิคเตอร์ ก็โกรธมากในตอนนี้

“ให้ตายสิ เจ้าบ้านนอกนี่! รู้ไหมว่ารองเท้าของมีล่าราคาเท่าไหร่? นายคงไม่สามารถที่จะหามาจ่ายมันได้!”

หลังจากนั้น วิคเตอร์ก้าวเข้ามาก่อนจะคว้าขอเสื้อของเจอรัลด์ไว้

“ไม่นะ ไม่ ไม่ใช่เขาทำนะ”

เมื่อมีล่าเห็นว่าวิคเตอร์เกือบจะต่อยเจอรัลด์ เธอก้าวเข้ามายับยั้งเขาอย่างรวดเร็ว

ความจริงแล้ว มีล่าให้ความสนใจเจอรัลด์มานานแล้ว เธอรู้สึกว่าเขาดูแตกต่างมากเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ

อย่างไรก็ตาม ทั้ง ๆ ที่ถูกทำร้ายและทำให้อับอายขายหน้ามาตลอด มีล่าไม่เคยเห็นความรู้สึกต่ำต้อยในสายตาของเจอรัลด์แม้แต่น้อย เขาเฉยเมยโดยสิ้นเชิงและความจริงที่ว่าเขาเป็นคนจนไม่ได้ดูเหมือนจะกวนใจเขาแม้แต่นิดเดียว

เจอรัลด์มีความนอบน้อมมากและแสดงสีหน้าที่จริงใจบนใบหน้ามาตลอด

แม้ว่ามีล่าอยากจะอารมณ์เสีย แต่เธอก็ไม่สามารถจะทำอย่างงั้นได้

ดังนั้น มีล่าจึงรีบช่วยเหลือเจอรัลด์เมื่อเห็นว่าวิคเตอร์จะทำร้ายเขา

“อย่ากังวลเลย มีล่าอย่างน้อยเราควรจะทำให้แน่ใจว่าเจ้าบ้านนอกนี่จะจ่ายค่ารองเท้าคืนให้เธอ” วิคเตอร์ตอบกลับด้วยท่าทางที่ดุร้าย

มีล่าไม่ได้มาจากสาขาภาษาแต่เธอเป็นนักเรียนจากสาขาการกระจายสื่อและเสียง

อย่างไรก็ตาม เธอเป็นเพื่อนกับวิตนีย์ตั้งแต่พวกเขาเป็นเด็กและเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงมาที่หอประชุมในวันนี้เป็นเพราะว่าเธออยากจะหาอะไรสนุกๆทำกัน

แม้ว่าวิคเตอร์จะชอบ วิตนีย์ แต่เขาชอบเพื่อนสนิทของเธอมากกว่า มีล่า

“โอ้ว ไม่หรอก! ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องจ่ายฉันคืนสำหรับรองเท้าหรอก ฉันก็แค่กลับไปที่หอแล้วก็เปลี่ยนเป็นรองเท้าอีกคู่แทน!” มีล่าพูดขึ้นอย่างเร่งรีบ

เธอยังพยักหน้าเล็กน้อยให้เจอรัลด์

“นายยังโชคดีวันนี้ เจ้าเด็กน้อย” วิคเตอร์พูดขึ้นขณะที่เขาจ้องเจอรัลด์ ความจริงแล้ว วิคเตอร์รู้สึกพอใจที่เขาได้แสดงตัวเป็นฮีโร่ต่อหน้าสาวสวยทั้งสองในวันนี้

เมื่อเขาเห็นว่ามีล่าจะกลับแล้ว เขารีบเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว

“ยังไงซะ มีล่า ทำไมพวกเราไม่ไปข้างนอกและทานอาหารด้วยกันหลังจากเธอเปลี่ยนเป็นรองเท้าคู่ใหม่หละ? หลังจากนั้น ทุกคนต้องรู้สึกเหนื่อยมากหลังจากการซ้อมในวันนี้ ฉันจะเลี้ยงทุกคนเองที่สวนผลไม้!”

“ว้าว! สวนผลไม้? ฉันได้ยินว่าสลัดผลไม้และสเต็กที่นั่นอร่อยมากเลยแต่ว่าอาหารที่นั่นก็แพงมากเช่นกัน”

“วิคเตอร์ ฉันก็อยากจะไปด้วย!”

เด็กสาวทุกคนรู้สึกตื่นเต้นทันทีที่วิคเตอร์พูดว่าเขาจะเลี้ยงอาหารมีล่าที่สวนผลไม้

“ได้สิ!” วิคเตอร์ตอบกลับขณะที่เขาประสานมือเข้าด้วยกัน

ในตอนนี้เอง วิตนีย์คว้ามือของมีล่าก่อนเธอจะยิ้มและพูดขึ้นว่า “มีล่า พวกเราจะรอเธอข้างล่างหอของเธอนะ!”

ความจริงแล้ว เจอรัลด์รู้สึกได้ว่ามีล่าไม่อยากจะไปเลยสักนิด

อย่างไรก็ตาม มีล่ารับรู้ได้ว่าทุกคนรู้สึกตื่นเต้นที่จะไปที่นั่นและวิคเตอร์พึ่งจะมีเรื่องราวกลับเจอรัลด์ก็เพราะว่าเธอ

ดังนั้นเธอไม่สามารถนึกถึงตัวเองแล้วปฏิเสธคำชวนของเขาได้

มีล่าพยักหน้าเล็กน้อย

“โอเค ฉันขับรถไป! แล้วเจอกันที่นั่นนะ!”

วิคเตอร์รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากที่แผนการณ์ในการชวนมีรล่าออกมาข้างนอกดูเหมือนจะสำเร็จด้วยดี เช่นนั้น เขาจ้องไปที่เจอรัลด์ก่อนจะเดินออกจากหอประชุมไป

วิตนีย์ หันกลับมาและมองไปที่ก่อนจะพูดขึ้นว่า “นายกำลังมองอะไร? นายคิดจริงๆเหรอว่านายก็ถูกเชิญไปทานมื้อกลางวันที่นั่นกับพวกเราด้วย? ให้ฉันบอกนะ เงินสมทบของนายยังไม่ได้รับการยืนยัน! นายควรจะอยู่ห่าง ๆ และแน่ใจว่าได้ทำความสะอาดหอประชุมนี้อย่างสะอาดดี มิฉะนั้น มั่นใจได้เลยว่านายจะได้รับบทเรียนตอนฉันกลับมา!”

เจอรัลด์อยู่ ๆ เงียบขณะที่วิคเตอร์กับวิตนีย์เหน็บแนมเขาตามๆกัน

ความจริงแล้ว เขารู้สึกโกรธอย่างมากในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเปล่าประโยชน์ที่จะเสียอารมณ์และเขาคงทำได้เพียงเปิดโอกาสให้วิคเตอร์ทำร้ายเขาซะเปล่า

มันดูโง่จริง ๆ ที่หาเรื่องใส่ตัว ดังนั้น เจอรัลด์ตัดสินใจที่จะปล่อยมันไป

“เอาเถอะน่า มีล่า มาสนุกกับการนั่งรถคันใหม่ออดี้A6 ของวิคเตอร์ทีหลังกัน”

วิตนีย์พามีล่าออกมาจากหอประชุมหลังจากจ้องมองเจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่ดูถูกของเธอ

คนอื่น ๆ ก็เดินออกไปจากหอประชุม คนแล้วคนเล่า

พวกเขาคงจะไม่สามารถไปที่นั่นด้วยการนั่งรถเพียงคันเดียวแน่นอนดังนั้นเจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าพวกเขาจะไปที่นั่นกันได้อย่างไร

เจอรัลด์คิดกับตัวเองขณะเขาทำความสะอาดความไม่เป็นระเบียบที่พวกเขาทิ้งไว้ข้างหลัง

เขาควรจะซื้อรถด้วยดีไหม?

เขายังคงคิดกับตัวเอง

เมื่อเจอรัลด์ทำความสะอาดห้องประชุมเสร็จ ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงวันแล้ว

ตอนนี้เอง จู่ ๆ เจอรัลด์ก็ได้รับสายเรียกเข้า

มันคือสายเรียกเข้าจากฮาร์เปอร์ หัวหน้าในหอของเขา

“เจอรัลด์ นายทำความสะอาดหอประชุมเสร็จหรือยัง?” เจอรัลด์พยักหน้า “เสร็จแล้ว”

“วิตนีย์บ้ารึเปล่า? พวกเราได้ถกเรื่องนี้ในหมู่พวกเราแล้วและพวกเราตัดสินใจว่าถ้าเธอกล้าที่จะปฏิเสธใบสมัครเงินอุดหนุนของนาย พวกเราจะนำเรื่องนี้ไปปรึกษาอธิการบดี!”

เจอรัลด์รู้สึกอบอุ่นในใจขณะที่พูดขึ้นว่า “ขอบคุณที่ช่วยดูให้ฉันนะ”

“เจอรัลด์ ถ้านายว่างก็มาทานมื้อเที่ยงด้วยกันสิ!”

ฟังดูเหมือนแล้วฮาร์เปอร์ลำบากใจเล็กน้อย

เจอรัลด์สนิทกับฮาร์เปอร์มาก ๆ และโดยธรรมชาติแล้วเขารู้ว่าบางอย่างดูผิดแปลกไป ผู้ชายคนนี้ปกติเขาดูเข้มแข็งเป็นลูกผู้ชาย แต่ทำไมวันนี้เขาฟังดูเหมือนตะขิดตะขวงใจและอาย?”

“จะมีใครมาร่วมกับเราวันนี้งั้นหรอ?” เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถามด้วยรอยยิ้มเบื่อหน่ายบนใบหน้าของเขา

“บิงโก! เจอรัลด์ นายยังจำผู้หญิงที่ชื่อเฮลีย์ได้ไหมคนที่อยู่กับอลิซตอนงานวันเกิดของนาโอมิเมื่อคืน?”

ผู้หญิงทุกคนที่อยู่หอเดียวกับอลิซได้มางานฉลองวันเกิดของนาโอมิเมื่อคืนนี้

เจอรัลด์จำ เฮลีย์ แลนส์ ได้ลาง ๆ เธอผมสั้นและดูน่ารักมากและเธอตัวเล็ก

อย่างไรก็ตาม ลักษณะนิสัยของและบุคลิกของเธอคล้ายกับอลิส

เธอกรอกตาใส่เจอรัลด์ตลอดทั้งคืนถึงแม้ว่าเธอไม่ได้พูดอะไรก็ตาม

“ใช่ ฉันรู้ว่าเธอคือใคร ทำไมหรอ? นายชวนเธอออกมาด้วยกัน? เจอรัลด์ถามด้วยสีหน้าแปลกใจบนใบหน้าของเขา

“อืม ตอนนี้ฉันกำลังเดินกลับไปหอหลังเลิกเรียนวันนี้ฉันพบเธอโดยบังเอิญ เธอทำโทรศัพท์หายในโรงอาหารและฉันเสนอที่จะช่วยเธอหาโทรศัพท์นั่น โชคดีะ ฉันค่อนข้างคุ้นเคยกับพนักงานที่โรงอาหาร หลังจากตรวจสอบกล้องวงจรปิดและมองไปรอบ ๆ โรงอาหาร สุดท้ายแล้วเราก็เจอโทรศัพท์ของเธอ!”

“ฉันคิดว่ามันคือโชคชะตาเพราะว่าจริงๆแล้วฉันชอบเธอตอนที่ได้พบเธอเมื่อคืนนี้ ดังนั้นฉันรวบรวมความกล้าที่จะชวนเธอออกมาข้างนอกเพื่อทานมื้อกลางวันด้วยกันกับฉันและเพื่อน ๆ ของฉันวันนี้ เธอก็ตอบตกลงทันที!”

ฮาร์เปอร์รู้สึกตื่นเต้นอย่างสุดอยู่อีกด้านหนึ่งของปลายสาย

เอาจริงนะ เจอรัลด์รู้สึกมีความสุขกับฮาร์เปอร์เมื่อเขาได้ยินคำบอกเล่าของเขา

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้สึกไม่อยากจะออกไปเจออลิซกับเพื่อน ๆ ของเธอเลยจริง ๆ

เขาคงไม่สามารถทนได้ที่พวกเขากรอกตามองเขา!

“นั่นเยี่ยมไปเลย ฉันขอให้นายมีความสุขกับทุก ๆ อย่างนะ ฉันคิดว่าฉันคงจะข้ามมื้อเที่ยงไปเพราะว่าฉันไม่อยากจะเป็นจุดสนใจ!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาหัวเราะ

“บ้าเอ้ย นายทำอย่างนี้กับฉันได้ไง? เจอรัลด์ เพื่อน ๆ ทุกคนของเราตอบตกลงที่จะมากับฉันแล้วนะ อีกอย่าง นาโอมิก็จะอยู่ที่นั่นวันนี้! ดูเหมือนราวกับว่านาโอมิกำลังจะแนะนำบางคนที่สำคัญที่สุดให้กับนายวันนี้ถ้านายยึดโอกาสนี้ไว้และใช้ประโยชน์สูงสุดจากมัน นายอาจจะเปลี่ยนชีวิตนายจากหน้ามือเป็นหลังมือในชั่วพริบตา!”

ฮาร์เปอร์เป็นกังวลอย่างมากเกี่ยวกับเจอรัลด์

“บุคคลที่สำคัญมากงั้นหรอ?”

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะคิดถึงตัวเอง ‘แมร่ง อย่าบอกนะว่าอลิซก็จะอยู่ที่นั่นวันนี้?’

บทที่เกี่ยวข้อง

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 17

    เจอรัลด์ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกที่เขามีต่อกับอลิซได้อลิซเป็นคนสวยและสง่างามจริงๆอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ ไม่สามารถทนยอมรับทัศนคติของเธอได้เพราะว่าเธอไม่เพียงแต่หยาบคายและหยิ่งยโสมากแต่เธอยังดูถูกคนจนอีกด้วยเจอรัลด์ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าจริง ๆ แล้วนาโอมิกำลังคิดอะไรอยู่ เธอมีความตั้งใจที่จะจับคู่เขากับอลิซได้อย่างไร?ดังนั้น เจอรัลด์ไม่ต้องการไปทานมื้อเที่ยงกับพวกเขามาก่อนเลยจริง ๆ เขาไม่อยากทำให้สถานการณ์เปลี่ยนเป็นความอึดอัดใจอย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถปฏิเสธคำชวนที่แสนจริงใจของฮาร์เปอร์เนื่องจากเขาก็ไม่ต้องการจะปฏิเสธเพื่อนของเขาเลยสถานที่ที่พวกเขาได้ตัดสินใจไปทานมื้อเที่ยงกันคือร้านอาหารตะวันตกที่ชื่อว่าบลัดเฮฟเวนโดยปกติแล้ว ฮาร์เปอร์คงไม่สามารถเป็นเจ้างานและจ่ายมื้อเที่ยงนี้ที่โรงแรมห้าดาวไหน ๆ ได้ไม่เหมือนกับเด็กทายาทรุ่นที่สองของครอบครัวเศรษฐีอย่างแดนนี่กับยูริเด็กสาวหกคนจากหอของอลิซก็จะมาร่วมมื้อเที่ยงวันนี้นอกจากนี้ ยังมีอีกหกคนจากหอของเจอรัลด์ก็มากับนาโอมิด้วยอย่างไรก็ตาม เพราะเจอรัลด์ไม่ได้อยู่กับพวกผู้ชายที่เหลือในหอพักเขาก็เลยไม่ได้ไปร่วมทานมื้อเที่ยงกับฮาร์เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 18

    “อลิซเธอดูเหมือนกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” ควินตันถามขณะที่เดินลงบันไดมาพร้อมกับมือล้วงกระเป๋าอยู่ควินตันรู้สึกว่าใจเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นอลิซ ผู้ที่ดูเหมือนจะสวยกว่าเดิมจากสองปีที่แล้ว“ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่รู้สึกรังเกียจคนบางคน!”จากนั้นอลิซจ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เย็นชาของเธอ“จริงด้วย! ทำไมนายถึงพล่ามไปเรื่อยโดยไม่รู้สถานะตัวเองล่ะ?”เจสลินและพวกผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเจอรัลด์ด้วยเหมือนกัน พวกเธอทั้งหมดจ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่ทิ่มแทงอย่างชัดเจนบนใบหน้าของพวกเธอควินตันมองเจอรัลด์ตอนเขาเข้ามาในร้านก่อนหน้านี้ เขาเหมือนจะสังเกตได้ว่าอลิซไม่พอใจเจอรัลด์อยู่ก่อนแล้วอย่างไรก็ตาม หลังจากเขาเดินลงมาจากบันได อลิซยิ่งดูเหมือนไม่สบอารมณ์และไม่พอใจเจอรัลด์มากกว่าเดิมจะเป็นไปได้ไหม... ที่เด็กคนนี้จะมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับอลิซ?ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้!ควินตันรู้ได้ทันทีเมื่อเขามองชุดของเจอรัลด์ราคาทั้งหมดของเสื้อผ้าที่เขาใส่อยู่รวมกันยังไม่ถึง 30 ดอลล่าร์ด้วยซ้ำ! อลิซจะไปมีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับคนเช่นเขาได้อย่างไร“ม

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 19

    ฮาร์เปอร์รู้ว่าเจอรัลด์เป็นคนซื่อสัตย์ แม้ว่าเขาจะดูไร้สาระในบางครั้งนอกจากนี้ เขารู้ว่าเจอรัลด์คงจะไม่สามารถโกหกต่อเพื่อนพี่น้องของตัวเองได้ หลังจากที่พวกผู้หญิงที่เหลือได้ออกไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นหรือจริง ๆ แล้วเจอรัลด์มีความสามารถที่จะพาพวกเขาเข้าไปในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้?นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร!เจอรัลด์ยิ้มทันทีที่เขาได้ยินคำถามของฮาร์เปอร์เขาจะได้รู้มันทีหลัง!“ขอโทษนะคะ คุณผู้ชาย พวกคุณจะยังทานอาหารต่อที่นี่ใช่ไหม?”ในตอนนี้เอง พนักงานเสริฟสาวสวยเดินมาที่โต๊ะของพวกเขาขณะที่เธอถามพวกเขาด้วยท่าทางที่สุภาพถึงแม้ว่าเธอพูดด้วยท่าทางที่สุภาพ แต่ก็ไม่สามารถจะซ่อนความดูถูกที่เธอรู้สึกอยู่ภายในใจโดยปกติแล้วเธอรู้ว่าใครมีความสามารถที่จะจ่ายค่าอาหารในวันนี้ได้อย่างไรก็ตาม เธอเองได้เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้และเธอรู้ว่าพวกผู้หญิงสวย ๆ ทั้งหมดได้ถูกควินตันและฮาโรล์ดพาตัวไปแล้วในขณะเดียวกันคนอื่น ๆ ที่กำลังทานอาหารในร้านตอนนี้กำลังมองมาที่ เจอรัลด์ ฮาโรล์ด และพวกผู้ชายที่เหลือขณะที่พวกเขาเหล่านั้นหัวเราะใส่พวกเขาสถ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 20

    “ให้ตายสิ! อย่าบอกนะว่าพวกเขาแอบเข้ามากัน?”ฮาโรล์ดเป็นคนพูดขึ้นมาเขาจ้องไปที่เจอรัลด์ และผู้ชายที่เหลือด้วยสีหน้าที่ดูถูกบนใบหน้าเขาความจริงแล้ว นี่เป็นคำถามเดียวกับสิ่งที่พวกผู้หญิงคิดอยู่ในใจขณะนี้คิดดูสิ-เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น เป็นสถานที่ประเภทไหนกัน? เป็นไปได้หรอที่ใครก็ได้สามารถเข้ามาเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาต้องการ? แม้คนที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลพอ ๆ กับควินตันยังต้องโทรหาพ่อของเขาหลาย ๆ ครั้งก่อนที่พ่อของเขาจะหาใครสักคนเพื่อไปจัดการให้และขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอนุญาตให้พวกเขาเข้าไปด้านในอย่างไรก็ตาม แม้พวกเขาจะเข้ามาข้างในได้ พวกเขาสามารถอยู่ได้แต่เฉพาะรอบนอกของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเท่านั้น“โอ้มายก้อด มันจะน่าอายขนาดไหนถ้าพวกเขาแอบเข้ามานี่กันจริง ๆ”“ใช่ นั่นมันต้องน่าขายหน้ามากแน่ ๆ! ถ้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยปลอดภัยรู้เกี่ยวกับพวกเขาและรู้ว่าพวกเขารู้จักพวกเรา พวกเราคงจะไม่ถูกเตะออกจากที่นี่พร้อมกับพวกเค้าหรอกเหรอ?พวกผู้หญิงจ้องเจอรัลด์ด้วยสีหน้าดูถูกบนใบหน้าของพวกเธอขณะที่พวกเธอพึมพำในหมู่กันเองด้วยท่าทางที่กังวล“ฮาร์เปอร์ นาย

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 21

    เหนือบนก้อนเมฆ เจอรัลด์ ฮาเปอร์ นาโอมิ และพวกผู้ชายที่เหลือนั่งลงในศาลารับประทานอาหารขนาดเล็กพวกเขากำลังชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามรอบ ๆ คฤหาสน์เจอรัลด์ยังให้คำตอบเดียวกันเมื่อนาโอมิถามเขาว่าเขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ ไม่ได้คาดหวังว่าแซคจะจัดการให้เขาอย่างมากมายขนาดนี้ในวันนี้ เขาคิดว่ามันต้องแพงมาก ๆ สำหรับพวกเขาที่มารับประทานอาหารในศาลารับประทานอาหารขนาดเล็กวันนี้อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันแค่เป็นเรื่องปกติสำหรับแซคที่จะทำอย่างนี้เพราะคฤหาสน์ทั้งหลังนี้มีเขากับพี่สาวเป็นเจ้าของ เจอรัลด์รู้สึกตื่นเต้นไปอีกแบบอยู่ในใจในตอนนี้เอง อลิซและพวกผู้หญิงคนอื่น ๆ ได้ขึ้นมาบนศาลารับประทานอาหารขนาดเล็กแห่งนี้แล้ว ในตอนนี้อลิซมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อย่าลืมว่า เธอคิดมาตลอดว่าเจอรัลด์เป็นคนยากไร้และดูถูกเขาตลอดมาอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเห็นเพียงแต่หลังของเจอรัลด์ ขณะที่เธอมองขึ้นไปที่เขาและนี่ทำให้เธอรู้สึกอัดใจอย่างที่สุด“เจอรัลด์! นายขึ้นมาที่นี่ได้อย่างไร?”นี่เป็นคำถามแรกที่อลิซถามทันทีที่เธอขึ้นมาบนนี้ อย่างไร

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 22

    จบกัน รูปวาดสีน้ำมันถูกทำลายอย่างย่อยยับ150,000 ดอลลาร์เชียวนะ!ตอนนี้ทุกคนทำอะไรไม่ได้นอกจากจะกลืนน้ำลายมีเพียงควินตันและฮาโรล์ดที่กำลังหัวเราะอยู่ในใจตอนนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเจอรัลด์จะสามารถจ่ายค่ารูปวาดสีน้ำมันที่มีราคา 150,000 ดอลลาร์ได้อย่างไร แม้ว่าผู้จัดการของเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นจะติดหนี้น้ำใจเขา เขาคงไม่สามารถที่จะอธิบายตัวเองเกี่ยวกับรูปวาดสีน้ำมันได้ฮึฮึฮึ!“เจอรัลด์ ทำไมเราไม่ออกไปตอนนี้กัน? ยังไงซะ พวกเราก็ทานกันเกือบหมดแล้ว” ตอนนี้เองนาโอมิพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ระมัดระวังถ้าพวกเขายังคงอยู่ต่อที่นี่แม้แต่วิเดียว เจอรัลด์คงจะไม่สามารถจ่ายสำหรับรูปวาดสีน้ำมันได้“โอ้! หลายๆอย่างดูไม่ดีเลย ดูเหมือนราวกับว่าบางคนกำลังขึ้นมาที่นี่ตอนนี้นะ!”ตอนนี้เจสลินชี้ไปที่ขั้นบันไดและเจอรัลด์ยังมองไปในทิศทางเดียวกัน ตอนนี้เองแซคกำลังเดินตรงมายังพวกเขาพร้อมด้วยพนักงานเสิร์ฟผู้หญิงที่ถือขวดไวน์ชั้นดีในมือของพวกเธอเขามาเพื่อชนแก้วอวยพรกับพวกเขาเจอรัลด์รู้สึกหมดหนทางมาก เขาได้บอกกับว่าแซคไปแล้วว่าเขาไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาในตอนนี้ ทำไมเขาถึงยังมาที

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 23

    หลังจากกลับมาที่หออลิซและพวกผู้หญิงยังคนรู้สึกไม่พอใจและประหลาดใจถ้าเจอรัลด์เป็นคนจนจริงและหากว่าเขาถูกล็อตเตอรี่จำนวน100,000 ดอลลาร์ พวกเขาคงไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจเช่นนี้อย่างไรก็ตาม เขาสามารถซื้อกระเป๋าหรูรุ่นลิมิเต็ดได้จริงและเขายังสามารถเลี้ยงอาหารพวกเขาในส่วนที่แพงที่สุดในคฤหาสน์ได้ นอกจากนี้ พอเป็นเรื่องภาพวาดสีน้ำมัน เจอรัลด์ยังสามารถโน้มน้าวแซคให้ปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปได้แบบนั้นเลยนั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร?“อลิซ เธอคิดอย่างไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้?”อลิซนั่งอยู่บนเตียงขณะที่กำลังฟังเจสลิน ที่กำลังลบเครื่องสำอางบนหน้าอยู่ตอนนี้หลังจากนั้น เธอขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “ไม่รู้สิ บางทีพวกเราอาจจะคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เกินไป ไม่ใช่ว่าเฮลี่ได้โทรหาฮาร์เปอร์เพื่อถามและยืนยันสถานการณ์กับเขาแล้วหรอกเหรอ? ไม่ว่ายังไง เหตุผลเดียวที่แซคปฏิบัติกับเจอรัลด์อย่างดี นั่นเป็นเพราะว่าเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือชีวิตลูกสาวของเขาฉันคิดว่าแซคพยายามที่จะหาเหตุผลมารองรับเพื่อที่ว่าเจอรัลด์จะได้ไม่อับอายขายหน้าเกี่ยวกับภาพวาดสีน้ำมันมากเกินไป อย่าลืมว่า เจอรัลด์ได้ช่วยชีวิตลูกสาวของเขาไว้และนั่นคง

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 24

    เจอรัลด์ต้องการที่จะถอนเงินของเขาทันทีที่เป็นไปได้เพื่อที่ว่าเขาจะสามารถออกจาธนาคารทันที ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะถอนเงินจำนวน 30 ดอลลาร์ทันทีทันใดเขารีบบอกความต้องการของเขาให้พนักงานธนาคารผู้หญิงที่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ทันทีพนักงานธนาคารหญิงรู้สึกสงสัย อย่างไรก็ตาม เธอป้อนตัวเลขลงในคอมพิวเตอร์ในภายหลัง คอมพิวเตอร์ของเธอแสดงการเพิกถอนสำเร็จทันที!ตาของพนักงานธนาคารหญิงเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจอย่างฉับพลัน30,000 ดอลลาร์!โอ้มายก้อด เด็กนักเรียนคนนี้รวยมาก!“คุณผู้ชายคะ การเพิกถอนของคนสำเร็จแล้วค่ะ”หลังจากนั้น พนักงานธนาคารหญิงยืดผมให้ตรงก่อนจะยืนขึ้นและแสดงความเคารพต่อเจอรัลด์จากนั้น เธอหยิบเงินสดก้อนหนึ่งก่อนจะวางมันในเครื่องนับเงินครืด ครืด...เครื่องนับเงินดังขึ้นทันทีมันคือเงินทั้งนั้น!เหล่านักเรียนที่กำลังต่อแถวอยู่ในธนาคารเพื่อถอนเงินนิ่งงันไปชั่วขณะในเวลานี้ทั้งเด็กผู้หญิงและผู้ชายที่อยู่ด้านหลังเจอรัลด์อ้าปากค้างไปตามๆกัน จนผู้คนยังสามมากยัดไข่สองฟองไปในปากของพวกเขาได้!คนสองคนที่อยู่ด้านหลังของเขาได้เยาะเย้ยเขาก่อนหน้านี้เพราะพวกเขาคิดว่าเขาคงไม่มีเงิน

บทล่าสุด

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1786

    พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1785

    เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1784

    ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1783

    ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1782

    “เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1781

    “หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1780

    ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1779

    "สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต

  • มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน   บทที่ 1778

    เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ

DMCA.com Protection Status