เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าอันย่ิงใหญ่จากลูกน้องโมลเดล ซึ่งเริ่มลงมือกันแล้ว ดีแลนจึงรู้สึกว่าสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ตลอดเวลามานี้ เขาไม่เต็มใจที่จะติดต่อกับสมาคมลับใด ๆ เว้นแต่ว่าเขาถูกบังคับโดยสิ้นเชิง ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับทั้งหมดที่เขารู้ สมาคมลับนั้นมักจะทั้งยากที่จะควบคุมได้และเผด็จการกัน สุดท้ายเขาก็ทำแบบนั้นเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสหพันธ์ดวงอาทิตย์ แต่โชคไม่ดี ความกังวลใจทั้งหมดของเขาก็กำลังมาปรากฏตัวซึ่ง ๆ หน้าในตอนนี้ เขาจำได้ในตอนนั้นว่า พ่อของเขาบอกเขาว่าตระกูลคลอฟอร์ดมักจะเผชิญกับภัยอันตรายของการถูกฆ่าจนหมดสิ้นมาโดยตลอด สิ่งที่พ่อของเขาบอกในที่สุดก็จะเกิดขึ้นในวันนี้แล้วใช่ไหม? พวกเขาจะพบกับจุดจบของการสังหารหมู่โดยคนของตระกูลโมลเดลหรือเปล่า? ความคิดนั้นอย่างเดียวก็ทำให้ดีแลนกล้ำกลืนเล็กน้อยแเว เป็นตอนนั้นเอง เมื่อมีเสียงดังที่ค่อนข้างฟังดูดุร้ายตะโกนขึ้นมา “ฉันอยากจะเห็นด้วยตัวเองว่าใครจะกล้าดีมาทำร้ายคนของตระกูลคลอฟอร์ด!” เสียงที่มีอำนาจเหนือนั้นดังมาก จนกระจกโดยรอบแตกเป็นเสี่ยง ๆ ในท้ายที่สุด! ขณะที่ลมกรรโชกพัดผ่านห้องโถง ลูกน้องของตระกูลโมลเ
เมื่อได้ยินชื่อนั้น ทั้งคอร์ดและปาร์คเกอร์ก็ถึงกับตะลึงงันไปชั่วขณะ “…จากสิ่งที่คุณพูดมา ผมขอเดาว่าคุณรู้จักกับลุงสามของผม คริสโตเฟอร์ ซึ่งเป็นผู้อาวุโสของตระกูลโมลเดลเช่นกัน ถูกต้องไหมครับ? ถึงอย่างนั้นผมพบว่ามันแปลกที่เขาไม่เคยเอ่ยถึงชื่อ ‘แดริล’ มาก่อนเลย” คอร์ดตอบกลับ โดยรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ แม้แต่ในหมู่สมาคมลับอื่น ๆ ก็มีไม่กี่คนที่รู้มากเกี่ยวกับคริสโตเฟอร์ผู้ลึกลับว่าเป็นใคร ในทางหนึ่ง เขาเป็นสัญลักษณ์อนุสรณ์ของตระกูลโมลเดล เท่าที่คอร์ดรู้ คลอฟอร์ดเป็นเพียงตระกูลมั่งคั่งธรรมดา แล้วแดริลจะไปรู้จักมักคุ้นกับชายชราคนนั้นได้ยังไง? “ถ้าฉันจำไม่ผิด ‘สมาคมลับ’ อย่างพวกนายแต่ละกลุ่มต่างก็มีกฎที่เข้มงวดของตัวเองที่ต้องปฏิบัติตาม ก”สากลสำหรับพวกนายทั้งหมดก็คือความจริงที่ว่านายไม่สามารถเข้ามาเกี่ยวข้องกับโลกธรรมดาทั้งหมดได้ตามอำเภอใจ ไม่ใช่หรือไง? แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่คนเลวอย่างพวกนายทำกัน! ยิ่งไปกว่านั้น นายยังสร้างตระกูลของตัวเองตั้งแต่เริ่มต้นอีกด้วยซ้ำ เพียงเพื่อจะได้เข้ามายุ่งในโลกธรรมดามากขึ้น! นายยังอาจหาญพอที่จะประกาศว่าต้องการจะทำลายตระกูลคลอฟอร์ดอีกด้วยซ้ำ! พว
“นายน้อยออกจากจังหวัดโลแกนเมื่อหลายชั่วโมงก่อนแล้วครับ! และเขามาถึงที่เกาะแล้ว!” หนึ่งในผู้ใต้บัญชามากมายของแดริลรายงาน “…นายน้อยเหรอ? นายน้อยที่ไหนกันครับ พ่อ?” ดีแลนกล่าว รู้สึกมึนงง “ฮ่าฮ่า! แกจะรู้เมื่อเขามาถึงเอง” แดริลตอบกลับ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขาด้วยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้า “…ตายยากชะมัดพูดถึงก็มา…” แดริลกล่าวเสริม ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกห้องโถง เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนจึงหันไปมองยังทิศทางที่แดริลกำลังจ้องมองอยู่ คนที่กำลังเดินทางเข้ามาหาพวกเขาจากลานกว้างหลัก คือนายน้อยคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดสูทดำ ทันทีที่เขาเข้ามาใกล้ ลูกน้องจากก่อนหน้าทั้งหมดที่ยังคงยืนอยู่ตรงประตู ก็โค้งคำนับให้อย่างเคารพ ขณะที่พวกเขากล่าวทักทาย “นายน้อย!” “จ เจอรัลด์!” ทั้งดีแลนและเจสสิก้าตะโกนขึ้นพร้อมกัน ในขณะที่ริมฝีปากของดีแลนกระตุกด้วยความดีใจเหลือล้น เจสสิก้าเองก็รู้สึกตื่นเต้นมากจนเธอถึงกับต้องปิดปากไว้ สำหรับคลอฟอร์ดที่เหลือ พวกเขาทั้งหมดต่างก็จ้องไปที่เจอรัลด์กัน ความตื่นเต้นกำลังก่อขึ้นภายในพวกเขา “หนึ่งปีแล้วนะครับ แม่…พ่อ…พี่สาว…ในที่สุดผมก็กลับมาได้แล้ว!” เจอรัลด์ประกาศ ข
แม้แต่เจสสิก้าก็มีความสุข ขณะที่เธอตะโกนขึ้น “เอาเลย เจอรัลด์! ฆ่าตาแก่สารเลวนั่นซะ! ซ้อมเขาให้ตายไปเลย!” ในทางกลับกัน ปาร์คเกอร์หันไปมองแดริลก่อนจะถามอย่างเคารพ “เมื่อดูจากออร่าของคุณแล้ว คุณอาจเป็นหนึ่งในบุคคลในตำนานเหมือนลุงสามของผม คริสโตเฟอร์หรือเปล่าครับ?” เขาถามเพราะเขารู้สึกตกตะลึงกับการที่คอร์ดเสียเปรียบมากแค่ไหน ที่ถูกวางให้อยู่ในการต่อสู้กับเจอรัลด์คนหนุ่ม ปาร์คเกอร์จึงทำได้เพียงแค่จินตนาการเอาเท่านั้นว่าความแข็งแกร่งของแดริลแท้จริงอยู่ในระดับไหนกัน ในฐานะที่ปรึกษาของเจอรัลด์ “ฮ่า! คุณกำลังบอกว่าคริสโตเฟอร์ไม่ได้เสียเวลาในช่วงสองสามทศวรรษมานี้หรอกเหรอ? อะไรกัน เขามาถึงขอบเขตแห่งตำนานเช่นกันงั้นเหรอ?” แดริลถามกลับ “ครับ!” “อะไรกัน? ปู่ไม่ได้บอกว่านายท่านผู้เฒ่าโมลเดลเสียชีวิตไปแล้วหรอกเหรอ?” วินนี่ที่ยังคงอยู่ในอาการช็อกถามขึ้นมา ขณะที่เธอยังคงเฝ้ามองเจอรัลด์และคอร์ดสู้กันต่อไป “ไร้สาระ! นั่นเป็นเพียงแค่ข่าวลือ อย่าลืมว่า พวกเราจะเปิดเผยตัวตนของนายท่านผู้เฒ่าอย่างไม่เป็นทางการได้ยังไง? แต่กระนั้น เธอเป็นเพียงแค่รุ่นเด็กคนหนึ่ง ดังนั้นมันจึงเป็นปกติที่เธอจะไม่รู้
“…งั้นกลับกลายเป็นว่าร่างกายของนายน้อยไม่ได้เป็นปกติอีกต่อไปมาได้สักระยะหนึ่งแล้วในตอนนี้สินะครับ! ไม่แปลกใจเลย!” เวลสันกล่าว รู้สึกรู้กระจ่างแล้ว ‘กระนั้น…อาจารย์คนแรกของเจอรัลด์เป็นใครกันแน่…? ฟินน์เลย์คนนี้…? ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเขาเลย…ถ้าร่างกายของเจอรัลด์สามารถเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้ในเวลาเพียงแค่ครึ่งปี ฉันสงสัยว่าฟินน์เลย์ฝึกฝนตัวเองอยู่ในระดับไหนกันแน่…?’ แดริลคิดกับตัวเอง เสียงกรีดร้องเรียกความสนใจของแดริลกลับมาที่คอร์ดอีกครั้ง ขณะที่ทุกคนเฝ้ามองชายชราตกลงมาจากกลางอากาศก่อนจะอาเจียนเป็นเลือด “นาย…นายเข้าถึงขอบเขตแห่งตำนานแล้ว…นี่…นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน?!” คอร์ดตะโกนขึ้น ความตกใจสุดขีดชัดเจนในโทนเสียงของเขา ตามที่ตำแน่งบอกไว้ เฉพาะเหล่าตำนานเท่านั้นที่จะเข้าถึงขอบเขตแห่งตำนานได้ จากสิ่งที่คอร์ดรู้ คริสโตเฟอร์เองซึ่งได้รับการฝึกฝนอย่างไม่มีขอบเขต ก็แทบจะไม่สามารถเข้าถึงขอบเขตแห่งตำนานได้เลย แต่ในที่นี้เจอรัลด์เป็นชายหนุ่มที่สามารถบรรลุสถานะของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้คอร์ดคิดว่าเขาเป็นคนที่ขาดสามัญสำนึก! ตอนนี้เจอรัลด์แข็งแกร่งกว่าคู่ต่อสู้ที่แข็งแก
ด้วยโชคช่วย นั่นคงจะเป็นการเพิ่มโอกาสของเขาอย่างมากที่จะสามารถตามหามีล่าและอาของเจอได้อีกครั้งในท้ายที่สุด! เมื่อรู้สึกตื่นเต้นกับการตระหนักได้ว่ามีโอกาสสูงที่เขาจะสามารถกลับมาพบกันกับแฟนของเขาได้อีกครั้ง จากนั้นเจอรัลด์จึงถาม “…งั้น เกี่ยวกับเรื่องเหรียญไม้” ประโยคของเจอรัลด์สิ้นสุดลงก่อนอันควร เนื่องจากเขาสังเกตเห็นว่าคอร์ดกำลังยิ้มเยาะแทนที่การแสดงสีหน้าหวาดกลัวเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน อย่างไรก็ตาม การตระหนักรู้ได้นั้นช้ามากเกินไปเนื่องจากสิ่งต่อมาที่เจอรัลด์รู้ มีลูกปัดสองลูกในมือขวาของคอร์ดอยู่แล้ว! ก่อนที่ใครจะทันได้เคลื่อนไหว คอร์ดก็โยนลูกปัดสองลูกใส่แทบเท้าของเจอรัลด์และแดริล เป็นผลให้ลูกปัดระเบิดด้วยเสียงดังแสบแก้วหู! โดยใช้โอกาสของความโกลาหล จากนั้นคอร์ดจึงทำการหลบหนีไป! “ไอ้เฒ่าชั่วช้าคนนั้นเจ้าเล่ห์อย่างที่พวกเขาพูดจริง ๆ! ส่งคนไปตามล่าเขา เวลสัน! อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้!” แดริลตะโกนขึ้นขณะที่ผู้ใต้บัญชาของพระราชวังวิญญาณทำตามสั่งกันในทันที “ไม่มีประโยชน์ที่จะทำแบบนั้นหรอกครับ คุณท่าน! แม้ว่าเขารู้จักทั้งความเจ้าเล่ห์และแข็งแกร่งของเขา แต่ทักษะที่เก่งมากที่สุดขอ
“ไม่ทันได้คาดคิด ดวงอาทิตย์ยังขึ้นไม่เต็มที่เลย เด็กเวรนี่! มาร้องไห้เสียงดังอะไรที่นี่…แกคิดที่จะร้องไห้ที่นี่จนกว่าฉันจะตายไปในที่สุดหรือไง?” ผู้เฒ่าชราบ่นพึมพำ แม้คริสโตเฟอร์ดูเหมือนเป็นชายชราสูงวัย แต่สายตาทั้งคู่ของเขาก็ดูเหมือนจะเฉียบคมอย่างมาก นอกเหนือจากหยากไย่มากมายที่เกาะตามร่างกายของเขาแล้ว เขาก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปซะทั้งหมด ถ้าจะมีอะไร ทั้งหมดนั่นก็คงจะเป็นการตอกย้ำว่าคริสโตเฟอร์แก่ชราเพียงใดแล้วเท่านั้น ถึงอย่างนั้น คอร์ดก็เคารพเขาอย่างมาก เมื่อคิดย้อนกลับไป มันก็เป็นเวลากว่ายี่สิบปีแล้วตั้งแต่เขาพบลุงสามของเขาเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อกลืนน้ำลายอึก จากนั้นคอร์ดก็อ้อนวอนขึ้นมา “…ผมขอโทษครับ แต่เรื่องต่อไป โปรดช่วยชีวิตผมด้วย ลุงสาม! ทั้งแดริลและหลานชายของเขากำลังไล่ล่าผมด้วยเจตนาฆ่าในใจ! ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทั้งคู่ยังฆ่าหลานชายทั้งสองของคุณเช่นกัน! พวกเขาทั้งคู่พบกับจุดจบที่เลวร้ายอย่างแท้จริง!” “เข้าใจแล้ว…ฉันเคยพบกับแดริลในระหว่างหลายปีก่อน…เมื่อคิดว่าเขาจะกลับมายังโลกธรรมดาจริง ๆ ล่ะก็! ฮึ่ม! น่าสนใจ…อืม ก็ไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้น แต่น่าจดจำ…เมื่อพูดถึงเรื่อง
คอร์ดกลืนน้ำลายเสียงดัง เขารู้สึกกลัวอย่างชัดเจนกับสิ่งที่เขาเพิ่งเห็น คริสโตเฟอร์ปล่อยเสียงหัวเราะเบา ๆ ออกมาก่อนจะพูดขึ้น “เช่นนั้น แกยังคงเป็นกังวลเกี่ยวกับสองคนนั้นอยู่ไหม?” “ม ไม่เลนครับ! คุณเป็นคนที่ทรงพลังมากที่สุดในโลกอย่างแน่นอน! ด้วยการที่คุณหาใครเทียบไม่ได้เช่นนี้ พวกเราจะสามารถล้างแค้นให้หลายชายทั้งสองของคุณได้แน่! ผมจะคุ้มกันคุณออกจากภูเขาเอง!” คอร์ดกล่าวอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า! แต่เอาตามตรงแกไม่จำเป็นต้องมามองหาฉันถึงบนนี้หรอก อย่างไรซะ ฉันก็จะออกจากภูเขาไม่นานนี้อยู่แล้ว” คริสโตเฟอร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เมื่อได้ยินแบบนั้น คอร์ดก็ดูเหมือนจะนึกถึงบางอย่างได้ขึ้นมา “…ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ก่อนที่คุณจะเข้าสู่ความสันโดษเมื่อยี่สิบปีก่อน ผมจำได้ว่าคุณบอกผมว่าคุณต้องการจะทำการเตรียมการสำหรับการปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์…ผมยังจำได้เช่นกันว่าการปฏิญาณถูกจัดขึ้นในทุก ๆ สามสิบปี…จากสิ่งที่ผมบอกได้ วันนั้นก็กำลังจะมาถึงในเร็ว ๆ นี้! เนื่องจากคุณดูเหมือนจะได้รับตำแหน่งปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่มาได้อย่างน้อยสิบปีแล้วในตอนนี้ เมื่อดูจากพละกำลังของคุณ คุณสามารถเป็นตัวแทนของตระกูลของเราเ