เพียงแต่คราวนี้เขาใช้พลังชี่แท้ไม่ได้ ก็เลยไม่อาจควบคุมไม่ให้ตัวเองเมมา เพราะอย่างนั้นเขาเลยค่อย ๆ ถูกฤทธิ์ยาแต่หลังจากพูดคุยอย่างสนุกสนาน คุณปู่ตระกูลหลินก็หยิบแก้วเบียร์ขึ้นอีกครั้งแล้วพูดว่า “เทียนหยู่ ครั้งนี้เราต้องขอบคุณจริง ๆ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ เราคงจะตายไปแล้ว”“เอาละ ปู่ขอดื่มให้คุณหนึ่งแก้ว”“ปู่หลินเกรงใจเกินไปแล้วครับ”เพราะชายชราสุภาพมาก เย่เทียนหยู่จึงไม่ได้คราแครงใจอะไร เขาหยิบแก้วเบียร์ขึ้นมาแล้วดื่มลงไปอีกหนึ่งแก้วอย่างช่วยไม่ได้ทว่าปัญหาคือ เขาเพิ่งให้ความร่วมมือคุณปู่หลินเสร็จ หลินหงก็ยกแก้วมาอีกครั้ง แม้เขาจะไม่ชอบอีกฝ่าย แต่เขาก็ยังเป็นพ่อของหลินหว่านหรูและพ่อตาของเขาด้วยเย่เทียนหยู่ต้องดื่มเบียร์แก้วนี้จากนั้นแม่ตระกูลหลินก็กลับมาอีกครั้ง และเย่เทียนหยู่ก็คิดว่ามันแค่รอบนี้อยู่แล้ว และด้วยความสามารถในการดื่มของเขาเอง น้ำหนักมากกว่าหนึ่งกิโลกรัมก็ไม่ใช่ปัญหาเขาจึงดื่มอีกครั้งหลังจากไม่กี่คนพูดจบ หลิวเมิ่งก็ยกแก้วขึ้นมาแล้วพูดว่า “พี่เขย ฉันก็อยากจะเลี้ยงคุณเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงโดนเพื่อนร่วมชั้นเก่ารังแกไปแล้ว”“ทำไมไม่ดื่มล่ะ”เย่เทียนห
หลังจากดื่มไปสามแก้ว เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกราวกับกำลังจะอาเจียน ร่างกายของเขารู้สึกเฉื่อยชาเล็กน้อย โชคยังดีที่เขาไม่ได้ดื่มต่อเมื่อเห็นว่าเกือบจะได้ที่แล้ว คุณปู่ตระกูลหลินก็เริ่มสงซิกผ่านทางสายตาทันทีหลิวเมิ่งลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก้าวไปข้างหน้าและจับแขนของเย่เทียนหยู่ด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพูดว่า: “พี่เขย ฉันจะช่วยคุณกลับไปที่ห้องของคุณเพื่อพักผ่อน”เย่เทียนหยู่ดื่มมากเกินไปเล็กน้อย และเห็นได้ชัดว่าเขาเมาแล้วพูดว่า: “ไม่ ฉันออกไปคนเดียวได้”“ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยพยุงพี่กลับไปเองค่ะ”เย่เทียนหยู่ถูกหลิวเมิ่งช่วยพยุงเดินไปที่ห้องนอน ทว่า การพยุงที่ว่าไม่ต่างอะไรกับการแนบเนื้อของเธอเข้ากับร่างกายของเขาโดยเฉพาะแขนของเขาที่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามันสัมผัสโดนบางจุดที่เขาไม่ควรสัมผัสมันทำให้ฮอร์โมนในร่างกายของเย่เทียนหยูเริ่มเพิ่มขึ้น รู้สึกราวกับว่าร่างกายดูเหมือนจะไม่เชื่อฟัง จนไปกระตุ้นให้สมองของเขาเริ่มจะแตกต่างออกไปจากปกติหลิวเมิ่งรู้สึกบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับเย่เทียนหยู่และใบหน้าของเขาก็แดงเล็กน้อย เธอไม่เคยทำสิ่งนั้นมาก่อน แต่ครั้งนี้เพื่อความสุขในอนาคตเธอจะต้องกล้าหาญและก
แต่กับคนที่ไร้ประโยชน์อย่างเย่เทียนหยู่ ไม่ฆ่าเขาก็บุญเท่าไหร่แล้ว ถ้าปล่อยให้เขาได้กับหลิวเมิ่งจริง ๆ ก็หวานหมูเขาน่ะสิ เพราะฉะนั้นเธอเลยตอบไปว่า “เขาเข้าไปพักผ่อนแล้ว”“พักผ่อน?”หลินหว่านหรูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องคุณปู่ตระกูลหลินถลึงตาใส่แม่ตระกูลหลินอย่างดุเดือด ไม่ให้เวลาสักหน่อยล่ะ เกิดสองคนนั้นยังไม่ได้ทำอะไรกันเลยจะทำยังไงแต่มันก็ผ่านมาระยะหนึ่งแล้ว และต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นถ้าหลิวเมิ่งไม่ออกมาหลังจากเข้าไปแล้วเมื่อมาถึงจุดนี้ คุณปู่ตระกูลหลินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดตรงๆ: “เทียนหยู่ดื่มกับฉันสองสามแก้ว ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ดูเหมือนว่าเขาจะดื่มได้ไม่ดีเป็นพิเศษในวันนี้ เขาเมาหลังจากนั้นเพียงเล็กน้อย นิดหน่อยแล้วไปนอนซะ”“ใช่ ๆ ไม่ต้องกังวล เขาขอให้เสี่ยวเมิ่งพาเขากลับไปที่ห้องนอนแล้วละ น่าจะยังพอไหวนะ” แม่ตระกูลหลินพูดทันที“คุณหมายความว่ายังไงที่เขาขอให้เสี่ยวเมิ่งพาเขากลับไปที่ห้อง”หลินหว่านหรูงงงวย เธอมองไปรอบ ๆ และถามว่า “แล้วเสี่ยวเมิ่งอยู่ไหน?”“นั่นสิ ทำไมเสี่ยวเมิ่งยังไม่ออกมาอีก? พวกเขายังอยู่ข้างในหรือเปล่า?” จู่ ๆ คุณพ่อห
“เย่เทียนหยู่ แกนี่มันสมควรตายจริง ๆ รีบไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ”แม่ตระกูลหลินโกรธจัด หลังจากด่าทอเขาแล้ว เธอก็รีบตามลูกสาวไปทันทีในเวลานี้ คุณปู่ตระกูลหลินเห็นหลินหว่านหรูกลับออกมาด้วยสีหน้าเศร้าและเจ็บปวด ก่อนจะถามราวกับว่าเขาไม่รู้อะไรเลย: “หว่านหรู เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น?”แม่ตระกูลหลินวิ่งกลับอย่างรวดเร็วและด่าทอด้วยความโกรธ: “เย่เทียนหยู่ ให้ตายเถอะ ให้ตายเถอะ ถ้าเจ้าปฏิบัติต่อเขาอย่างดี เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไง และเธอยังเป็นน้องสาวของเจ้าอยู่”“อะไรนะ!”หลินหงตกใจและโกรธและถามว่า: “คุณกำลังพูดถึงอะไร?เย่เทียนหยู่และ หลิวเมิ่งอยู่ข้างในหรือไม่?”แม่ตระกูลหลินพยักหน้าทันที“ให้ตายเถอะ ไอ้เวรนี่ เขากล้าทำแบบนี้กับลูกสาวของฉัน ฉันจะฆ่าเขา!” หลินหงโกรธจัดและเกือบจะฆ่าเย่เทียนหยู่“พอสักที!”คุณปู่ตระกูลหลินหยุดหลินหงและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: “เร่งรีบอะไร มาเคลียร์เรื่องกันก่อน หยุนซิ่ว คุณแน่ใจหรือว่าคุณมองเห็นชัดเจน”“อือ!”แม่ตระกูลหลินพูดด้วยความโกรธ: “ทั้งหมดเป็นความผิดของแม่เอง แม่ไม่น่าให้หลิวเมิ่งมาอยู่ที่นี่ด้วยเลย ถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็คงทำเรื่องน่าไม่อายพรรคนี้ไม่สำเร็จ มิ
ในบรรดาพวกเขาไม่มีคนสู้คนที่มีพลังแบบนั้นได้แต่หลังจากที่เขาทำทุกอย่างไปแล้ว ผลที่ได้กลับมามันคืออะไรกันเขาเพิ่งพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อช่วยตระกูลหลินแต่เขาถูกพวกเขาล้อมกรอบด้วยวิธีนี้ แต่ผู้หญิงที่เขารักไม่ไว้วางใจเขาครั้งแล้วครั้งเล่าในขณะนี้ เย่เทียนหยู่รู้สึกเหนื่อยล้าจริง ๆหัวใจเขาเหนื่อยพอแล้ว!แต่เขายังคงมีความคาดหวังสุดท้ายอยู่ในใจ เขาเพิกเฉยต่อตระกูลหลินที่ทำให้เขาอับอายและพูดช้าๆ: “หว่านหรู ถ้าผมบอกว่าผมโดนวางยาคุณจะเชื่อผมมั้ย”“ยาเหรอ?”“เย่เทียนหยู่ นี่แกหมายความว่ายังไง? แกตั้งใจจะบอกว่าเราจะวางยาแกรึไงฮะ” แม่ตระกูลหลินเริ่มกังวลทันที“เย่เทียนหยู่ อย่ามาใส่ร้ายคนอื่นหน้าด้าน ๆ แบบนี้นะ”ใบหน้าของคุณปู่ตระกูลหลินเย็นชาและพูดด้วยความโกรธ: “ฉันไม่ใจดีกับคุณเกินไป คุณตีตราเราแบบนี้ได้ยังไง!”“หว่านหรู หลานคิดว่าปู่จะทำแบบนั้นเหรอ”“ใช่ หว่านหรู คุณรู้มั้ยว่าแม่รักเสี่ยวเมิ่งมากแค่ไหน ฉันจะปล่อยให้เสี่ยวเมิ่งต้องทนทุกข์กับความอยุติธรรมเช่นนี้ได้ยังไง หากคุณไม่เชื่อจริง ๆ คุณสามารถปล่อยให้เสี่ยวเมิ่งออกมาได้ เซียวเหมิงประพฤติตนดีมาโดยตลอด และเธอก็ดีกับคุณมาก ฉัน
ต่อมาไม่มีใครพูดอะไรกับเขาอีกนอกจากคุณปู่ตระกูลหลินที่เข้ามาถามเขาว่าเขาพกทะเบียนบ้านกับทะเบียนสมรสมาด้วยหรือเปล่าเอกสารสำคัญเขามักจะพกติดตัวอยู่เสมอ เพราะว่าเขามักจะมีช่วงโอกาสที่คนทั่วไปไม่ค่อยพบเจออยู่เป็ยประจำหลินหว่านหรูมาพร้อมกับคุณปู่ตระกูลหลินและไม่ได้พูดอะไรกับเย่เทียนหยู่สักคำแม่ตระกูลหลินเข้าไปติดตามหลิวเมิ่ง และหลิวเมิ่งก็ออกมาหลังจากนั้นไม่นานหลิวเมิ่งเหลือบมองที่เย่เทียนหยู่แต่เย่เทียนหยู่ก็เหลือบมองเขาและสีหน้าของเขาก็สั่นเทา แต่โชคดีที่เย่เทียนหยู่ไม่ได้ถามอะไรไม่อย่างนั้นถึงแม้ป้าจะเข้าไปเล่าต่อแต่เธอก็คงอดไม่ได้ที่จะพูดความจริงหลิวเมิ่งเดินไปหาหลินหว่านหรูก่อนจะเรียกเธอเบา ๆ : “พี่คะ!”หลินหว่านหรูเหลือบมองเธอ สีหน้าของเธอดูเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรสักคำหลิวเมิ่งรู้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอกำลังโทษตัวเอง ซึ่งทำให้เธอรู้สึกละอายใจและเสียใจเล็กน้อย ยังไงก็ตาม มันเป็นเช่นนี้แล้ว และเห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถล่าถอยได้อีกต่อไปมิฉะนั้น หากลูกพี่ลูกน้องของฉันไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับตระกูลเย่ของเมืองหลงตูนั่นก็หมายความว่าเธอได้ทำสิ่งเลวร้ายและไม
หลินหว่านหรูหยุดเย่เทียนหยู่ เธอเดินเข้าไปและพูดอย่างเย็นชา: “เย่เทียนหยู่ คุณไม่มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ?”“หย่ากันแล้ว ผมมีอะไรต้องพูดอีก?” เย่เทียนหยู่ยกใบหย่าในมือขึ้นแล้วถาม“ดี จากนี้ไปคุณกับฉันเราจบกัน ไม่ต้องมีอะไรข้องเกี่ยวกันอีก!” หลินหว่านหรูกล่าวอย่างเย็นชา“ไม่ต้องห่วงหรอก เพราะต่อไปผมจะไม่มาให้คุณเห็นอีก”เย่เทียนหยู่ทิ้งคำพูดเอาไว้ ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่ลังเลใจแต่ถ้าคุณสังเกตดีๆ คุณจะพบว่าฝีเท้าของเขาแตกต่างไปจากปกติเล็กน้อย และร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อยเช่นกันเขาไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาทั้งคู่จะมาถึงจุดนี้แต่ตอนนี้ ในเมื่อเรื่องมันก็มาถึงจุดนี้แล้ว การหย่าร้างอาจเป็นเรื่องดีก็ได้ เพราะถึงยังไงคู่ต่อสู้ที่เขาเผชิญหน้าจะยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ และอาจมีคนที่มีพลังระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ ยังไม่มีทางจัดการกับพวกมันได้ สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้น คือเขายังไม่พบวิธีการที่จะทำให้เขาสามารถฟื้นความแข็งแกร่งได้อย่างรวดเร็วและไม่แน่ว่าเขาอาจจะตายไปเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะเวลาไม่เคยคอยใครเมื่อเห็นแผ่นหลังของเย่เทียนหยู่หายไปที่ประตู หลินหว่านหรู
หลินหว่านหรูเต็มไปด้วยความโกรธและความเจ็บปวด เธอระบายมันออกมาจากตอนแรกก็หลิวเจี๋ย ตามมาด้วยนายน้อยหลี่ว์จากในเมือง มาคราวนี้ก็เย่เซวียนจากตระกูลเย่เมืองหลงตูต้นตระกูลของพวกเขาแต่ละคนใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และมันก็สร้างอันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยเช่นกันถ้าปู่และคนอื่นๆ ไม่ทะเลาะกันซ้ำแล้วซ้ำอีก พวกเขาจะมาถึงจุดนี้ได้ยังไงเมื่อเขากลับมาวันนี้ เขาได้รับโทรศัพท์จากเย่เซวียน อีกฝ่ายแสดงอย่างชัดเจนว่าเขาหวังว่าจะได้พบเขาที่เมืองหลงตูภายในสามวัน มิฉะนั้นตระกูลหลินจะถูกทำลายยิ่งไปกว่านั้น เย่เซวียนยังรู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของเย่เทียนหยู่และกล่าวว่าหากเขาไม่ทำตามคำขอของเขาเย่เทียนหยู่จะต้องตายอย่างแน่นอนหากไม่มีสถานที่ฝังศพ ซึ่งจะน่าสังเวชมากปรากฎว่าคุณปู่ตระกูลหลินแกล้งทำเป็นเย่เซวียนและขู่ว่าจะหลอกลวงหลินว่านหรู แต่วันนี้ หลินหว่านหรูถูก เย่เซวียนคุกคามจริง ๆเห็นได้ชัดว่า เย่เซวียนใจร้อนและเดิมทีวางแผนที่จะใช้เสน่ห์และพลังของเขาเพื่อพิชิตเขา แต่หลังจากรับสายจากคุณปู่ตระกูลหลินไม่กี่ครั้ง เขาก็เปลี่ยนใจและคิดว่านี่คงจะดีเขาสามารถหา หลินหว่านหรูได้เร็วโดยไม่ต้องแต่งงานกับบ้านของเธอ