เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 787
บทที่เกี่ยวข้อง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 788
เห็นได้ชัดว่าคำพูดเหล่านี้กระตุ้นให้จางเหยาโกรธจัด: “แก แก!”“เอาล่ะ ฉันขอบอกเลยนะ วันนี้แกชนรถฉัน นี่คือรถหรูมูลค่ามากกว่าห้าล้านบาท แกต้องจ่ายเงินก่อน”“สองล้านห้า พวกแกจะไปไม่ได้ถ้าไม่จ่ายครึ่งหนึ่งของห้าล้านให้ฉันก่อน”เย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ และพูดอย่างใจเย็น: “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณที่จะตัดสินใจว่าจะจ่ายค่าชดเชยให้กับใครเป็นจำนวนเท่าใด ลองโทรหาตำรวจแล้วขอให้พวกเขามาตัดสินใจกัน”“ตำรวจ”“ฮ่าฮ่า คุณคิดว่าถ้าคุณโทรหาตำรวจจราจรที่นี่ พวกเขาจะช่วยคุณหรือเปล่า”“ฉันไม่กลัวที่จะบอกคุณว่าผู้อำนวยการเฉินของทีมตำรวจจราจรมาจากตระกูลเฉิน เวลาฉันไปเยี่ยมทีมตำรวจจราจรก็เหมือนได้กลับบ้าน คุณคิดว่าพวกเขาจะพูดแทนใครเมื่อมาถึง” จางเหยาเยาะเย้ย“ฉันไม่รู้ ฉันคิดว่าพวกเขาทั้งหมดยุติธรรมมากและจะช่วยความยุติธรรม” เย่เทียนหยู่พูดเบา ๆ แต่จริงๆ แล้วเขาเริ่มบันทึกเสียงอย่างเงียบ ๆ แล้ว“ความยุติธรรมเหรอ นั่นมันไร้สาระ เชื่อหรือไม่ว่าถ้าพวกเขามาที่นี่ ฉันจะขอให้พวกเขายึดรถและใบขับขี่ของคุณทันที”“ไม่เชื่อ!”“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” จางเหยาพูดด้วยความโกรธ วันนี้เขาต้องบอกให้เด็กคนนี้รู้ว่าเขาแข็
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 789
จางเหยาโทรมาทันที และคราวนี้เขาโทรหาเฉินเฟิง ลูกชายคนที่สองของตระกูลเฉินนายน้อยเฉินคนที่สองชอบเขามาก เขาเกือบจะทำทุกอย่างที่เธอพูด เขายังคุยกับครอบครัวของเขาเพื่อแต่งงานกับเธอและเข้าร่วมตระกูลเฉินด้วยซ้ำถ้าเย่เทียนหยู่รู้เรื่องนี้ เขาคงพูดไม่ออกเลย นายน้อยเฉินมีวิสัยทัศน์แบบไหนที่จะตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้หลังจากวางสายไม่ถึงสิบนาที รถยนต์หรูหราหลายคันก็ขับผ่านไป จากนั้นประตูรถก็เปิดออก และชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งก็ก้าวออกไปโดยเฉพาะพระเอกที่สวมเสื้อผ้าแบรนด์เนม Versace ถือนาฬิกาชื่อดัง ตุ้มหูอยู่ในหู อวดลุคที่ดูเผินๆ“พี่ปิน คุณมาแล้ว เหยาเหยาเกือบถูกรังแกจนตาย” จางเหยาก้าวไปข้างหน้าทันทีและจับมือเขาทำท่ายั่วยวน“อะไรนะ ยังมีคนที่กล้ารังแกพี่สะใภ้ของฉัน พวกเขากล้าหาญมาก”“คุณโง่เขลาและโง่เขลาขนาดนี้ได้ยังไง คุณกล้ารังแกหญิงสาวของเรา นายน้อยเฉิน คุณอยากตายได้ยังไง”“คนโง่สองคนนี้กำลังมองหาความตายจริงๆ จะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีในการคุกเข่าลงบนพื้นและคุกเข่าขอความเมตตา” อีกคนส่ายหน้าแล้วพูดนายน้อยรองตระกูลเฉินดูมีอำนาจเหนือกว่า เขาก้าวไปข้างหน้าและเตะรถของเย่เทียนหยู่อย่างแรง และพูดอย่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 790
ไม่ใช่ว่าเย่เทียนหยู่ไม่อาจช่วยหวงลี่ได้ แต่เหตุผลที่เขาไม่ดำเนินการทันทีเพราะเขาอยากให้คนอื่นได้เห็นใบหน้าที่แสนอัปลักษณ์ของคนเหล่านี้เพราะตอนนี้ทุกคนยืนอยู่หน้ารถ กล้องบันทึกภาพในรถก็เพียงพอที่จะบันทึกทุกอย่างไว้ที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้น ตำรวจจราจรอีกคนยังมีเครื่องบันทึกอุบัติเหตุอีกด้วยเขายังมีการบันทึกรายละเอียดของกระบวนการทั้งหมดอีกด้วยเพียงแต่ดูเหมือนนายน้อยเฉินจะไม่สนใจเรื่องทั้งหมดนี้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นเครื่องบันทึกอยู่ในมือของตำรวจจราจรอีกคนอย่างชัดเจนเมื่อเห็นว่าเกือบจะเสร็จแล้ว เย่เทียนหยู่ก็กำลังจะลงมือเมื่อมีรถตำรวจอีกคันเข้ามา ซึ่งยังคงเป็นรถตำรวจจราจร ซึ่งดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันทีเมื่อประตูรถเปิดออก คนสองคนก็ก้าวออกไป เห็นได้ชัดว่าเสื้อผ้าของผู้นำมีตำแหน่งที่สูงกว่า มันคือผู้กองหวังที่เข้ามาด้วยตนเอง และเขาก็เป็นคนที่จางเหยาเรียกแต่แรกด้วยทันทีที่ผู้กองหวังลงมา เขาเห็นเฉินเฟิงยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขารีบก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยความเคารพ: "คุณเฉิน ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย"“ฮึ่ม ฉันไม่กล้ามาได้ยังไง ถ้าฉันไม่มา คนข
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 791
เมื่อเห็นหลิวเมิ่งเจียมเนื้อเจียมตัว จางเหยาก็ยิ่งได้ใจก็: “รู้แล้วใช่มั้ยว่าตัวเองผิด ถ้ารู้ซะแต่แรกก็ดี จะได้ไม่ต้องเลยเถิด!” เธอพูดอย่างเย็นชา“ใช่ ขอโทษนะ ฉันมันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ขอให้เธอเห็นแกที่เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ปล่อยฉันไปสักครั้งเถอะนะ”หลิวเมิ่งรู้สึกเสียใจมาก แต่เล็กจนโต เธอยังไม่เคยถูกทำให้น้อยเนื้อต่ำใจขนาดนี้มาก่อนเลยโดยเฉพาะผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ เมื่อก่อนเธอไม่เคยแลตามองเลยด้วยซ้ำ ทว่าตอนนี้กลับถูกอีกฝ่ายทำให้อับอายในที่สาธารณะแบบนี้“ถุย คนแบบเธอเหรอเป็นเพื่อนร่วมชั้น จะดูถูกฉันเกินไปแล้ว!”จางเหยาเยาะเย้ย: “ถ้าเธอยอมขอโทษและรับผิดซะแต่แรก แล้วชดใช้เงินแค่สองล้านห้าแสน เรื่องนี้ก็คงจบไปง่าย ๆ แล้ว”“แต่ว่า ตอนนี้มันคงไม่ง่ายแบบนั้นแล้วละ แต่เห็นแก่ที่เราเคยรู้จักกัน ฉันจะให้โอกาสเธอสักครั้ง”“เอาอย่างนี้แล้วกัน ค่าชดเชยห้าล้าน บวกกับพวกเธอสองคนไปคลานรอดใต้หว่างขาพี่เฟิง แล้วฉันจะยอมจบเรื่องนี้”เมื่อได้ยินคำขอของเธอ ใบหน้าของหลิวเมิ่งก็ดูเหยเกทันที เธอจะรับได้ยังไงที่ถูกสั่งให้ไปคลานรอดใต้หว่างขาชายคนหนึ่ง เธอระงับความโกรธภายในใจและพูดว่า: “จางเหยา...”
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 792
นี่มันเหลวไหลทั้งเพ คำพูดแบบนี้ก็ยังพูดออกมาได้นี่มันรนหาที่ตายเองชัด ๆ แล้วเธอจะยอมจบเห่ไปพร้อมกับเขาเหรอจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!ทำยังไงดี หลิวเมิ่งแอบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเตรียมโทรหาลูกพี่ลูกน้องของเขาเพื่อลองดูว่าเธอพอจะมีเส้นสายอะไรที่พอจะช่วยพูดให้เรื่องนี้คลี่คลายได้บ้างกระทั่งนายตำรวจหวงลี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ยังมองดูฉากตรงหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย เมื่อครู่ยังนึกว่าเย่เทียนหยู่กลัวซะอีก หรือต่อให้กลัวเขาก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะเป็นการกระทำทั่วไปของมนุษย์เพราะถึงยังไงซะ คนกลุ่มนี้มีอำนาจเหนือกว่า แต่ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าอีกฝ่ายจะพูดคำน่าตกใจแบบนั้น และมันจะต้องทำให้พวกคุณชายพวกนี้โกรธมากแน่เห้อ!ชายหนุ่มคนนี้นิสัยดีทีเดียว เสียดายที่ต้องมีจุดจบแบบนี้เขาเองก็อยากจะช่วย แต่ตัวเขาทำอะไรไม่ได้ เพราะแค่เข้าไปก็ถูกพลิกคว่ำไม่เป็นท่าผู้กองหวังตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาได้แต่แอบส่ายหัว เพราะชายหนุ่มตรงหน้ารนหาที่ตายเองโดยแท้ เขาเองก็เหนื่อยเกินกว่าจะเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นแต่ว่า เรื่องนี้คงจะสร้างความลำบากให้เขานิดหน่อย ช่างเถอะ เรื่องของคุณชายเฉิน เขาไม่กล้าเข้าไปยุ่ง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 793
เฉินเฟิงรู้ดีว่าปกติพ่อจะไม่โทรหาเขาเว้นเสียแต่ว่าเขาจะไปประพฤติเรื่องชั่วมา พ่อถึงจะโทรมาด่าเขาแต่ตอนนี้มันเรื่องอะไรกัน? ระยะนี้เขาประพฤติตัวอยู่ในโอวาทเป็นอย่างดี ไม่ดีทำเรื่องไม่ดีเลยสักอย่างขณะที่เดินไปถึงอีกด้านหนึ่ง เฉินเฟิงก็รีบรับสาย เพราะยังไงเขาก็รับช้ามาสักพักแล้ว “พ่อครับ โทรหาผมมีอะไรรึเปล่าครับ?”ก่อนจะทันได้ถามเสร็จ เสียงของความโมโหก็ดังมาจากอีกฝั่ง: “ไอ้ลูกสารเลว รู้มั้ยว่าตัวเองกำลังทำอะไร”เฉินเฟิงถูกด่าจนงงไปชั่วขณะ นี่มันเรื่องอะไรกัน? “พ่อหมายถึงอะไรครับ” เขาถามด้วยความงุนงง“หมายความว่าอะไรน่ะเหรอ รู้บ้างมั้ยว่าคนที่แกกำลังล่วงเกินอยู่คือใคร เขาเป็นบุคคลผู้น่าสะพรึงกลัวที่พ่อกำชับแกว่าห้ามไปยั่วยุคนนั้น” เฉินฉางเหอตะคอกอย่างโกรธเคือง“พ่อขอบอกแกเลยนะว่าแกจะต้องทำให้อีกฝ่ายหายโกรธและให้อภัยแกให้ได้ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไรก็ตาม ไม่อย่างนั้น ต่อไปแกไม่ต้องเป็นสมาชิกตระกูลเฉินอีก อยากตายก็ตายไปเองเถอะ”“พ่อ นี่พ่อพูดอะไรอยู่ครับ พ่อรู้เหรอว่าผมทำอะไรอยู่” เฉินเฟิงสับสนสุดขีดเรื่องบ้าอะไรกัน ไม่สิ หรือว่าชายคนนี้คือราชามังกรในตำนานที่พ่อของเขาเคยบอกด้วยตัวเองแ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 794
คุณชายเฉินตามคนมาด้วยตัวเอง คนที่มาจะต้องน่ากลัวและมีอำนาจขนาดไหนกันนะจบกันตอนนี้มันคงจะจบแล้วจริงๆ สินะต่อให้ตอนนี้โทรหาลูกพี่ลูกน้องของเธอก็อาจช่วยอะไรไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะยังไงเธอก็ต้องลองดู จากนั้นเธอก็รีบโทรออกทันทีแต่สิ่งที่เธอทำให้หมดหนทางคือเธอโทรหาลูกพี่ลูกน้องไม่ติดเลย หรือว่าจะกำลังประชุมหรือเปล่านะ?จบกัน จบแน่ ครั้งนี้พระเจ้าไม่ช่วยเธอเลยจริง ๆจางเหยามองดูท่าทางวิตกกังวลของหลิวเมิ่งและพูดว่า: “หลิวเมิ่ง เพิ่งนึกออกรึไงว่าต้องรีบโทรออก แต่อย่าพยายามเลย เพราะมันเปล่าประโยชน์”“ไม่ว่าเธอจะไปหาใครมา ก็ไม่มีใครเป็นคู่ต่อกรของพี่เฟิงหรอก นี่พี่เฟิงเลยนะ นายน้อยคนรองของตระกูลเฉิน ฉันบอกเธอแล้วเชียว ว่าเธอน่ะมันรนหาที่ตาย”หลังจากได้ยินแบบนั้น เย่เทียนหยู่ก็ส่ายหัว เขาอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะเผยรอยยิ้มเย้ยหยันจางเหยาไม่เห็นรอยยิ้มของเขา แต่หลิวเมิ่งเห็น เดิมทีเธอก็แทบจะบ้าอยู่แล้ว เมื่อเธอเห็นฉากนี้ เธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นด้วยความโมโห“เย่เทียนหยู่ เราจะตายอนาถกันอยู่แล้วนะ พี่ไม่คิดจะหาทางช่วยก็มากเกินพอแล้ว ยังมัวยิ้มอยู่อีก ไม่สำนึกบ้างเลยรึไง?”
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 795
ทุกคนสังเกตเห็นเฉินเฟิงที่กำลังรีบกลับเข้ามาในทันที บรรดาลูกเศรษฐีต่างก็กำลังทำสีหน้าเยาะเย้ย เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังเย้ยหยันเย่เทียนหยู่เคยเห็นคนคุยโวมานักต่อนัก แต่ไม่เคยเห็นใครคุยโวขนาดนี้มาก่อนจางเหยาได้ใจมากยิ่งขึ้น “เอาล่ะ พี่เฟิงกลับมาแล้ว มาดูกันว่าใครกันแน่ที่กำลังจะเสียช่วงชีวิตแสนสุขสบายไป”ใบหน้าของหลิวเมิ่งตึงเครียด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว ก่อนจะหันมองไปที่เย่เทียนหยู่และกระซิบ: “พี่เขย เราควรทำยังไงดี?”“อย่ากังวล ดูจากท่าทางของเขาแล้ว ดูไม่เหมือนจะมาสร้างปัญหา แต่ดูเหมือนว่าจะมาขอโทษผมมากกว่า” เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็นหลิวเมิ่งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะยิ้มแห้ง ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพี่เขยมีความมั่นใจขนาดนั้นได้ยังไงกันแน่นอนว่าทุกคนต่างหัวเราะเยาะ โดยเฉพาะจางเหยา ตอนที่เธอเห็นเฉินเฟิงเดินเข้ามา ไม่รอให้เขาได้พูดเธอก็รีบลุกไปฟ้องทันที: “พี่เฟิงกลับมาแล้ว”“ถ้าพี่ยังไม่กลับมาอีก ไอ้หมอนั่นมันคงหยิ่งผยองไม่เลิก พี่รู้มั้ยคะว่าเขาพูดอะไร เขาบอกว่าพี่จะกลับมาขอโทษเขา เขาเนี่ยไม่เห็นพี่อยู่ในสายตาเลยนะคะ”“คนแบบนี้ แค่ให้รอดใต้หว่างขาพี่ยังน้อยเกิน
บทล่าสุด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1179
“เป็นอะไรไป ไม่อร่อยเหรอ?” ท่าทีของหลินหว่านหรูดูแปลก ๆ จึงทำให้เย่เทียนหยู่รู้สึกสับสนเล็กน้อย หรือว่าฝีมือทำครัวของตนจะแย่ลงรึเปล่านะแต่ถึงยังไง ก็คงไม่อร่อยจนถึงขั้นร้องไห้ออกมาหรอกมั้ง“เปล่าหรอก!”“อร่อยมาก อร่อยเกินไปเสียด้วยซ้ำ!”หลินหว่านหรูร้องไห้ฮือออกมาเย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก จึงพูดอย่างช่วยไม่ได้ออกไปว่า “ถึงจะอร่อยก็ต้องค่อย ๆ กินนะ ไม่ต้องรีบ ผมก็คิดว่าคุณร้องไห้เพราะทนกับรสชาติที่ไม่อร่อยอยู่เสียอีก”คำพูดนี้ทำให้หลินหว่านหรูอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “อย่าทำให้ฉันขำสิ เอาซะฉันเกือบจะพ่นเส้นบะหมี่ออกมาแล้วเนี่ย”รอยยิ้มของหลินหว่านหรูนี้ ก็ทำให้รู้สึกว่าพื้นที่รอบตัวเปลี่ยนไปทันที ราวกับว่ามีดอกไม้สวยงามนับไม่ถ้วนกำลังบานสะพรั่ง ทำให้เย่เทียนหยู่ถึงกับต้องมองตาค้างกันเลยทีเดียว“มัวเหม่ออะไรอยู่”“ก็มองคุณอยู่ไง”“โกหก”หลินหว่านหรูหน้าแดงเล็กน้อย เธอกินต่ออีกสองสามคำ ก่อนเธออดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “เมื่อก่อนคุณเคยทำบะหมี่บ่อยมากเลยเหรอ?”“ก็ไม่ได้ทำบ่อยนักหรอก ผมยังทำอย่างอื่นเป็นด้วยนะ”“คุณทำอย่างอื่นเป็นด้วยงั้นเหรอ?”“แน่นอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1178
“คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?”หลินหว่านหรูถามด้วยความสงสัย แต่เมื่อลองคิดอีกที บะหมี่เองก็ค่อนข้างที่จะต้มง่าย แทบไม่มีความยากเลยด้วยซ้ำ แค่ไม่เผลอใส่เกลือมากเกินไปก็พอแต่อีกเดี๋ยว ไม่ว่าจะเค็มหรือไม่ก็ตาม เธอจะต้องอดทนกินมันให้หมด แม้ว่าจะรสชาติแย่แค่ไหนก็ตามถึงยังไง การที่คนอย่างเย่เทียนหยู่ยอมลงมือทำบะหมี่ให้เธอด้วยตัวเองแบบนี้ เธอก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว“อีกเดี๋ยวก็รู้แล้ว”เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย การเคลื่อนไหวของเขานั้นรวดเร็ว และดูคล่องแคล่วมาก ไข่ไก่ที่อยู่ในมือของเขา ไม่นานก็ถูกตีจนเป็นเนื้อเดียวกัน ก่อนจะถูกผสมลงไปกับเส้นบะหมี่ภายใต้การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและน่าตื่นตาตื่นใจของเขา ทั้งเส้นบะหมี่ไข่ผักก็ได้ถูกปรุงจนเสร็จเรียบร้อยแล้วหากรวมเวลาตั้งแต่ที่เขาเริ่มลงไปซื้อของด้วย เมื่อกี้มันเพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเองหลินหว่านหรูมองไปยังชามและตะเกียบที่วางอยู่ตรงหน้า ความสุขอันล้นหลามก็ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้ จากนั้นเธอก็รีบก้มหน้าคีบเส้นบะหมี่เข้าปากทันทีเดิมเธอคิดว่ามันไม่น่าจะกินได้แน่ ๆแต่ทันทีที่เธอได้สูดเส้นบะหมี่เข้าไป หลินหว่านหรูก็รู้สึกเหมือนถูกมนต์ส
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1177
“อือ งานยุ่งจนดึกมากขนาดนี้ คงหิวแล้วใช่ไหม?” เย่เทียนหยู่ถาม“ยังไหว ยังไม่หิวเท่าไหร่!”แต่ทันทีที่หลินหว่านหรูพูดจบ ท้องของเธอก็ส่งเสียงดังออกมา ซึ่งทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อย“ยังจะบอกว่าไม่หิวอีก ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปกินมื้อดึก”“มันดึกมากแล้ว ไม่ต้องไปหรอก สั่งเดลิเวอรีมาก็ได้” หลินหว่านหรูนึกขึ้นได้ว่าแถวนี้ไม่ค่อยมีอะไรให้กินสักเท่าไหร่ นอกเสียจากต้องเดินออกไปไกลอีกหน่อย หรือไม่ก็ขับรถไปแบบนั้นมันดูจะยุ่งยากไปหน่อย ที่สำคัญคือกลัวว่ามันจะดึกเกินไป จนทำให้ส่งผลกระทบกับการทำงานของเธอในวันพรุ่งนี้เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วและส่ายหัว ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ของข้างนอกสามารถกินได้ แต่ก็ไม่ควรกินบ่อย ๆ ถ้าคุณกลัวว่ามันจะยุ่งยากจริง ๆ งั้นคุณก็รอผมเดี๋ยวนะ”เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกไปทันทีเขาจำได้ว่าข้างล่างห่างไปไม่ไกลนัก มีร้านขายของชำเล็ก ๆ อยู่ร้านหนึ่ง ซึ่งก็น่าจะมีบะหมี่อะไรแบบนั้นขายอยู่ด้วยด้วยความเร็วของเขา ไม่นานเขาก็กลับมา แถมยังซื้อของกลับมาได้อย่างรวดเร็วอีกด้วยไข่ไก่ บะหมี่ ผงปรุงรสรสไก่ แล้วก็ซีอิ๊วขาว ส่วนอย่างอื่นก็ไม่ได้ซื้ออะไรมาอีกแต่ถึงอย่างนั้น เจ้าของร้านท
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1176
ทันใดนั้น เหอฉุนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เกรงว่าคุณเย่เองก็น่าจะมองออกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเธอจะไม่กล้าทำอะไรแบบนั้น ถึงได้กล้ามอบเงินกว่าห้าหมื่นล้านให้กับเฟยเฟยโดยไม่คิดอะไรเกรงว่าคุณเย่อาจจะเดาได้แต่แรกแล้ว ว่าเฉินเฟยเฟยจะมอบเงินให้ตนเป็นคนจัดการ เขาไม่กลัวว่าตนจะฉ้อโกงเลยแม้แต่น้อยคุณเย่คนนี้ ช่างเป็นคนที่มีความสามารถมากจริง ๆ!คุณเย่คะ วางใจเถอะค่ะ ฉันรับรองว่าฉันจะทำให้สุดความสามารถ ทำให้บริษัทเติบโตอย่างรวดเร็วให้ได้ และทำให้เงินลงทุนของคุณได้กำไรคืนทุนมากกว่าสิบเท่าให้ได้!แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย เย่เทียนหยู่ไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น เขาแค่อยากให้เฉินเฟยเฟยได้มีที่ที่ปลอดภัยก็เท่านั้น จะหาเงินได้ไหม หรือว่าจะถูกฉ้อโกงรึเปล่า มันไม่สำคัญเลยสักนิดสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความสุขและความเป็นอิสระ!เงินแค่ห้าหมื่นล้าน ก็เป็นเพียงเศษเงินของเขาเท่านั้น หายไปก็ไม่เสียดายหลังจากที่เย่เทียนหยู่ออกจากโรงแรม เขาก็ตรงกลับไปยังที่พักทันที เกี่ยวกับห้องชุดนี้ เขาก็ได้ส่งกุญแจห้องให้หลินหว่านหรูตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วพร้อมทั้งบอกที่อยู่กับเธอแล้วด้วย และให้เธอเลิกงานเร็วหน่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1175
สีหน้าของจางผิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นต่อไปนี้ จะไม่มีใครกล้ามารังแกพี่เฟยเฟยได้อีกแล้ว พวกเธอก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไปเมื่อเห็นว่าเงินเข้าบัญชีแล้ว ทุกอย่างก็สามารถเริ่มดำเนินการได้ในทันที หลังจากนี้ก็คงต้องคิดชื่อบริษัทให้ดี ๆ แล้วล่ะเหอฉุนคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จู่ ๆ จะพูดขึ้นว่า “ฉันนึกออกแล้วหนึ่งชื่อ ไม่งั้นเราก็ใช้ชื่อว่าเฟยเทียนมิวสิคคัลเจอร์กันเถอะ!”“เฟยเทียนงั้นเหรอ?”เฉินเฟยเฟยถามด้วยความอยากรู้ขึ้นว่า “ทำไมถึงต้องเรียกว่าเฟยเทียน หมายถึงการบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอะไรทำนองนั้นน่ะเหรอ?”เหอฉุนที่ได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ก่อนจะอธิบายออกไปว่า “อันที่จริงก็มีความหมายแบบนั้นแหละ แต่อักษรเฟยตัวนี้ไม่ได้หมายถึงอักษรที่แปลว่าบินทยานหรอก!”เฉินเฟยเฟยรู้สึกตกใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเธอก็คิดออก แววตาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ชื่อนี้ไม่เลวเลยจริง ๆ“ฉันรู้แล้ว เป็นอักษรเฟยที่มาจากชื่อของพี่เฟยเฟยนี่เอง!”ครั้งนี้ จางผิงเองก็เข้าใจเช่นกัน ก่อนจะพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “เฟยที่หมายถึงพี่เฟยเฟย เทียนก็หมายถึงคุณเย่ เป็นการรวมเอาชื่อของพวกพี่มารวมกันได้พอดีเลย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1174
ตอนแรกเธอคิดว่าหุ้นทั้งหมดควรเป็นของพี่เย่ แต่พอมาคิดดูแล้ว ยังไงชีวิตนี้เธอก็เป็นของพี่เย่ เพราะงั้น หุ้นของเธอก็เหมือนเป็นของพี่เย่ด้วยไม่ใช่รึไงสำหรับพี่เหอ อันที่จริงพี่เย่ก็พูดเอาไว้แล้ว หากว่าเธอไม่อยากบริหารบริษัทจริง ๆ ก็มอบหมายให้พี่เหอเป็นคนดูแลทั้งหมดเลยก็ได้ ดังนั้นก็ควรที่จะให้พี่เหอถือหุ้นบางส่วนเอาไว้ด้วยจึงจะดีที่สุดส่วนเรื่องจำนวนของหุ้นนั้น พี่เย่ก็ไม่ได้กำหนดเอาไว้“เดี๋ยวก่อนนะ เฟยเฟย เธอพูดว่าอะไรนะ เธอจะให้ฉันถือหุ้น 20 เปอร์เซ็นต์ด้วยงั้นเหรอ?” เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะการที่มีหุ้นแค่ 20 เปอร์เซ็นต์ จำนวนเงินก็ปาไปหมื่นล้านแล้ว“ใช่แล้วค่ะ พี่เหอรู้สึกว่ามันน้อยไปรึเปล่าคะ?”“ไม่หรอก ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันคิดว่ามันมากเกินไปต่างหาก”เหอฉุนรู้สึกตกใจอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงยังไงพี่เย่ก็เห็นด้วยแล้ว จะให้ฉันถือหุ้นมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี”“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในเงินทุนแม้แต่บาทเดียวเลยนะ จะให้ฉันถือหุ้นมากมายขนาดนั้นได้ยังไง” เหอฉุนเองก็มีความคิดที่จะร่วมลงทุนอยู่ด้วย แต่ปัญหาคืออยู่ ๆ ก็กลายเป็นผู้ร่วมลงทุนกว่าหมื่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1173
“อะไรนะ!”ถึงจะเดาได้ว่าเย่เทียนหยู่ต้องการช่วยก่อตั้งบริษัททำเพลงให้ก็เถอะ แต่การที่ลงทุนให้ตั้งห้าหมื่นล้านก็ทำให้เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะโดยทั่วไปแล้ว ไม่มีบริษัทที่ไหนจำเป็นต้องใช้เงินมากขนาดนั้นแล้วยังมาพูดอีกว่า แค่ช่วยออกเงินลงทุนให้ห้าหมื่นล้านเท่านั้น เงินก็คือเงินไม่ใช่รึไง?เหอฉุนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า อีกฝ่ายต้องรู้สึกยังไง ถึงสามารถทำให้คนคนหนึ่งหยิบเงินออกมาลงทุนเป็นหมื่นล้านโดยไม่คิดอะไรได้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไปเพื่อยืนยันความจริง “เฟยเฟย เธอบอกว่าเป็นเงินเท่าไหร่นะ ห้าหมื่นล้านงั้นเหรอ?”“ใช่แล้ว ห้าหมื่นล้าน หรือว่ามันยังไม่พอเหรอคะ?”“ถึงแม้ว่าจะไม่พอก็ไม่เป็นไร พี่เย่บอกเอาไว้แล้ว ว่าให้เอาเงินห้าหมื่นล้านนี้ไปใช้เล่น ๆ ก่อน หากยังไม่พอ เขาก็สามารถเพิ่มเงินลงทุนได้ทุกเมื่อเลยค่ะ” เฉินเฟยเฟยไม่ได้มีแนวคิดเกี่ยวกับการลงทุนมากนักตอนนั้นเธอเองก็ถูกตัวเลขที่เย่เทียนหยู่พูดทำให้ตกใจเช่นกัน แต่พี่เย่ก็บอกเอาไว้แล้วว่า เงินจำนวนนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะเขามีเงินที่ไม่ว่าจะใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมดอยู่แล้วต่อให้เป็นแสนล้านเขาก็มี!ตัวเลขเหล่านั้น เธอแ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1172
สีหน้าของเฉินเฟยเฟยดูเศร้าหมอง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่เย่คะ ถ้าหากข้างกายที่มีผู้หญิงคนอื่นได้ แล้วทำไมถึงเพิ่มฉันอีกสักคนไม่ได้ล่ะคะ?”“หา......”เย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวย ข้างกายตนมีผู้หญิงอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน“พี่เย่คะ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง”“ชีวิตนี้ ฉันเกิดมาเพื่อเป็นของพี่ค่ะ ตายไปก็ยังเป็นวิญญาณของพี่ จะไม่มีวันไปเป็นของคนอื่นอย่างแน่นอน”ดูเหมือนว่าเฉินเฟยเฟยจะตัดสินใจแล้ว จู่ ๆ เธอก็พุ่งตัวเข้าไปกอดเย่เทียนหยู่ทันที แถมยังยื่นริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอไปจูบเย่เทียนหยู่อีกด้วยความรู้สึกนุ่มละมุน รสสัมผัสที่หวานหอม ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ยากจะจินตนาการก็ผุดขึ้นมาในใจเย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวยขึ้นมาทันที ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงได้ใจร้อนกันนักนะ แบบนี้จะให้เขารับมือยังไงดีหรือจะผลักออกไปเลยดี?แต่นั่นมันก็ทำร้ายจิตใจเกินไป!แต่ถ้าหากไม่ผลักออก แบบนี้มันจะดูไม่ดีเกินไปไหมแล้วอีกอย่าง ความรู้สึกแบบนี้มันก็ดีมากจริง ๆ!สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป เขาก็ตระหนักได้ว่า ในใจของเขา เฉินเฟยเฟยยังคงมีสถานะที่สำคัญกับเขามากเฉินเฟยเฟยรู้สึกเขินอายจนหน้าแดง โดยเฉพา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1171
หนานกงเล่อพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามร่างของบอดี้การ์ดวัยกลางคนออกไปแต่ก่อนที่จะจากไป เย่เทียนหยู่เหลือบมองไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้ว ไอ้เด็กนี่ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกสิ้นหวังเท่านั้น แต่กลับดูเหมือนว่าจะมีความหวังในการมีชีวิตอยู่ยังไงอย่างงั้น ทั้งยังรู้สึกถึงความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัดคงไม่ใช่ว่าจะมีวิธีฟื้นฟูกลับมาได้หรอกนะ แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ ตนเป็นคนลงมือ ยังไงตนก็รู้ดีที่สุดเว้นเสียแต่ว่า เขาจะไปฝึกวิชาจากตำราขุยฮวาอะไรนั่น!เดี๋ยวนะ ตำราขุยฮวาไม่ได้อยู่ในคลังสมบัติของอาณาจักรมังกรหรอกเหรอ งั้นหนานกงเล่อก็มีโอกาสที่จะได้มันมา นี่ก็เท่ากับว่าเขากำลังสร้างศัตรูให้ตัวเองไม่ใช่รึไงเขาไม่กลัวหากว่าหนานกงเล่อต้องการจะแก้แค้นตน แต่เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะทำร้ายคนรอบข้างมากกว่าดูท่าแล้ว จะปล่อยหนานกงเล่อคนนี้ไปไม่ได้ ความเกลียดชังของคนที่เคยถูกทำร้ายไม่ควรมองข้าม เกิดว่าอีกฝ่ายพุ่งเป้าทำร้ายคนรอบข้างเข้า ก็อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ได้อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเขาได้ให้สัญญากับตระกูลหนานกงไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถลงมืออย่างเปิดเผยได้
