LOGINShare
บทที่ 777
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 778
แต่เมื่อหลิวเจี้ยนเห็นแบบนั้น เขาก็โกรธมากและโจมตีอย่างบ้าคลั่งต่อไปซึ่งนั่นทำให้เย่เทียนหยู่ดูน่าสมเพชไม่น้อยหลินหว่านหรูกังวลมากยิ่งขึ้นแต่หลิวเจี้ยนกลับภาคภูมิใจมากขึ้นเรื่อย ๆ และการโจมตีของเขาก็รุนแรงมากขึ้นหลิวเจี๋ยรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากเพราะเขาจะสามารถแก้แค้นได้ในไม่ช้าแต่ในขณะนี้ จู่ๆ เย่เทียนหยู่ก็ไม่หลีกเลี่ยงฝ่ามือของหลิวเจี้ยน และคว้ามันอย่างเข้มแข็ง ในเวลาเดียวกัน มือขวาของเขาก็กลายเป็นหมัดและโจมตีไปที่ตำแหน่งสำคัญของคู่ต่อสู้หลิวเจี้ยน รู้สึกภาคภูมิใจมากเมื่อเห็นว่าเขาโจมตีคู่ต่อสู้ได้ยังไง เขาได้รับการโจมตีอย่างหนักและส่งเสียงครวญคราง รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นไปหมดความเจ็บปวดในร่างกายของเขารุนแรงมากจนแทบจะล้มลงทันทีแต่เย่เทียนหยู่จะปล่อยโอกาสดีๆ ที่เขาได้รับจากความพยายามทั้งหมดของเขาไปได้อย่างง่ายดาย และโจมตีต่อไปในขณะที่เขาป่วยและฆ่าเขาได้ยังไงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้พลังงานที่แท้จริงได้ แต่ร่างกายของเขายังคงเบามากและการเคลื่อนไหวของเขาได้รับการขัดเกลามาก นี่เป็นเพราะร่างกายที่ไม่ธรรมดาของเขาด้วยนั่นเป็นเพราะตอนนี้เขาอ่อนแอมาก และความแข็งแกร่งทางกายข
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 779
หลินหว่านหรูเดินออกไป แต่เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงกังวลอย่างสถานการณ์ภายใน และก็อดไม่ได้ที่จะอยากหยุดและกลับไปดูอีกครั้ง แต่เมื่อคิดว่าตัวเองเคยไม่เชื่อฟังเย่เทียนหยู่มาก่อน แถมยังเป็นความผิดพลาดทุกครั้งในที่สุดเธอก็รั้งไว้และลงไปชั้นล่าง หลังจากที่เธอนั่งได้ไม่ถึงนาที เย่เทียนหยู่ก็ลงมาเร็วมากหลินหว่านหรูรีบก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยความกังวล: “เจรจาสรุปแล้วเหรอ”“ครับ เรียบร้อยแล้ว”“พวกเขาจะไม่สร้างปัญหาให้เราอีก”เย่เทียนหยู่ยิ้ม ก่อนจะคิดกับตัวเองว่า เพราะทุกคนตายแล้ว ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาจะไม่สร้างปัญหาอีกเมื่อมองจากภายนอกเขาดูผ่อนคลายมาก แต่ในความเป็นจริงแล้ว อาการบาดเจ็บภายในของเขารุนแรงขึ้นจากนัดที่แล้วแม้ว่าจะไม่ได้ใช้พลังงานที่แท้จริง แต่ความแข็งแกร่งทางกายภาพยังคงสร้างความเสียหายได้มากในความเป็นจริง เป็นการดีที่สุดสำหรับเขาที่จะนอนราบและพักผ่อนอย่างเต็มที่ในเวลานี้ หรือนั่งขัดสมาธิเพื่อให้ลมปราณเริ่มไหลเวียนอย่างช้าๆ และฟื้นฟูร่างกายของเขาอย่างช้าๆหลินหว่านหรู ไม่เคยฝึกฝนและไม่เข้าใจนักรบเลย ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ทั้งหมดนี้ เธอแค่ถามอย่างสงสัย: “ดีเลย คุ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 780
แต่ตอนนี้เพื่อเอาใจเย่เทียนหยู่ ลูกเขยผู้ไม่มีใครเทียบได้ ทุกอย่างสามารถอดทนได้ต่อไปความสนุกสนานยังคงดำเนินต่อไปอย่างเป็นธรรมชาติและการต้อนรับก็สนุกสนานมากเกือบจะเหมือนวีไอพีมากกว่าวีไอพีแม้ว่าเธอจะอับอายเล็กน้อยที่โต๊ะอาหารเย็น แต่แม่หลินก็ไม่สนใจเลย เขาจงใจดึงลูกสาวออกไปข้างนอกและเตือนเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าบอกลูกสาวของคุณให้คว้าโอกาสและมีความสัมพันธ์กับเย่เทียนหยู่ฉันหวังว่าฉันจะตั้งครรภ์โดยเร็วที่สุด เพื่อที่ฉันจะได้รักษาตำแหน่งของฉันในฐานะภรรยาของราชามังกรได้อย่างสมบูรณ์หลินหว่านหรู ดูหมดหนทางมาดามราชามังกร ถ้าแม่ของฉันตื่นจากความฝันอันแสนหวานนี้หากเธอรู้ว่าเทียนหยู่ไม่ใช่ราชามังกรองค์ใหม่เลย เธอก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเกิดเรื่องยุ่งยากขนาดไหนเธอยังไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าเขาเป็นราชามังกรแห่งประตูมังกรจริงๆ แล้วเขาจะอยู่เคียงข้างเธอและทำให้ครอบครัวของเธออับอายในทุกรูปแบบได้ยังไงฉันจะมีคุณสมบัติเป็นภรรยาของราชามังกรด้วยตัวเองได้ยังไงมันเป็นเพียงการคิดปรารถนา“สีหน้าของคุณเป็นยังไงบ้าง”“อย่าบอกนะว่าไม่อยากทำ” แม่ตระกูลหลินมองดูรูปร่างหน้าตาของลูกสาว เธอมักจะรู้สึก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 781
เมื่อฟังเสียงที่เคลื่อนไหวนั้น เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆแต่ในขณะนี้ จู่ ๆ หลินหว่านหรูก็อุทานว่า “เดี๋ยวก่อน!”“มีอะไรเหรอครับ”เย่เทียนหยู่รีบถามจนแทบลืร่างกายอ่อนนุ่มที่ถูกเขากดทับอยู่ด้านล่าง“ฉ..ฉันจะอาบน้ำก่อน”“นี่มันกี่โมงแล้ว ทำไมต้องอาบน้ำด้วย...” เย่เทียนหยู่พูดไม่ออกและเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง“ไม่ ฉันอาจจะอยู่ที่นี่” หลินหว่านหรูไม่แน่ใจ เธอจึงบอกว่าเธออยากอาบน้ำ"อะไร"เย่เทียนหยู่ตกตะลึง: "จริงเหรอ" เขาถามอย่างสงสัย"อือ!"หลินหว่านหรูตอบกลับจู่ ๆ เย่เทียนหยู่ก็น้ำตาไหล ยังคงเป็นไปได้ไม่ใช่หรือว่าเขาไม่สามารถแตะต้องมันได้อย่างน้อยหนึ่งหรือสองสัปดาห์ ในที่สุดเขาก็บรรลุเป้าหมายหลินหว่านหรูลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบ ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความเขินอาย เธอจึงเดินตรงไปหาเสื้อผ้าแล้ววิ่งไปอาบน้ำเย่เทียนหยู่ถูกทิ้งให้นอนอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง ยุ่งวุ่นวายท่ามกลางสายลมในที่สุดหลินหว่านหรูก็รู้สึกถูกและก็อยู่ที่นี่จริงๆจริง ๆ แล้วเธอไม่ต้องการ แต่เธอก็ควบคุมมันไม่ได้หลังจากนอนไม่หลับมาทั้งคืนหลินหว่านหรูตื่นเช้าวันรุ่งขึ้นและไปทำงานทันที เธอเขินอายเก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 782
หลังจากโทรศัพท์ดังกล่าว คุณหลินก็เข้าใจทุกอย่างทันทีครั้งสุดท้ายที่เราจัดการกับตระกูลหลี่ว์ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเย่เทียนหยู่เลยหลินหว่านหรูเป็นผู้ที่แอบโทรมาขอความช่วยเหลือจากเย่เซวียนนายน้อยของตระกูลเย่ใน เมืองหลงตูจากนั้นหลินหว่านหรูก็จงใจมอบเครดิตทั้งหมดให้กับ เย่เทียนหยู่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทุกสิ่งที่พวกเขารู้ได้รับการบอกเล่าจากหลินหว่านหรูรวมถึงราชามังกรเย่เทียนหยู่แบบไหนด้วยสัญญาณทั้งหมดรวมกันบ่งชี้ว่าทั้งหมดนี้เป็นการหลอกลวงที่เกิดจากการสมรู้ร่วมคิดของหลินหว่านหรูและ เย่เทียนหยู่หลังจากพิจารณาทุกอย่างจนเสร็จสิ้น คุณปู่ตระกูลหลินหน้าดำคร่ำเครียด ความโกรธพวยพุ่งอยู่ภายใจใน นี่มันลูกไม้ที่เอามาหลอกลวงพวกเขาทั้งเพเมื่อแม่ตระกูลหลินได้ยินสิ่งคุณปู่บอก เธอก็ตกตะลึงทันทีและตบตัวเองหลายครั้งด้วยความสำนึกผิดเธอบอกว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอมักจะรู้สึกเสมอว่าท่าทางของลูกสาวเธอผิดอย่างสิ้นเชิงหลายครั้ง แม้ว่าเธอจะมีความสุขมากที่ได้ทำตัวปกติ แต่เธอก็ดูเหมือนคนกังวลตลอดเวลาปรากฏว่านี่เป็นการหลอกลวงตั้งแต่ต้นจนจบสิ่งนี้ทำให้พวกเขาแต่ละคนรู้สึกอับอายอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 783
เย่เทียนหยู่ต้องการการฝึกฝนตนเองเป็นอย่างมาก ดังนั้นหลังจากที่เขาออกจากบ้านพักของตระกูลหลิน เขาก็ไม่ได้ไปที่บริษัทโดยธรรมชาติ แต่ไปที่วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่งนั่นเป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขาในการปลูกฝังถ้าฉันไม่ย้ายมาอยู่บ้านหลิน ฉันคงเขินอายที่จะไม่ย้ายในวันรุ่งขึ้น นอกจากนี้ เขาต้องการอยู่กับหลินหว่านหรูดังนั้นเขาจึงมาที่วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่งเพื่อพักฟื้นแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้เมื่อคืนนี้ อาการบาดเจ็บของเขาไม่เพียงแต่ไม่หายเท่านั้น แต่ยังแย่ลงอีกด้วย และเวลาที่เขาไม่สามารถดำเนินการได้ก็ยาวขึ้นอย่างช่วยไม่ได้อีกครั้งขณะที่เขาเข้าไปในวิลล่าและกำลังจะพักผ่อนและพักฟื้น เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากหลินหว่านหรู“เทียนหยู่ ตอนนี้คุณว่างแล้วหรือยัง คุณช่วยฉันหน่อยได้มั้ย” หลินหว่านหรูถาม เธอมีบางอย่างที่เธอไม่สามารถออกไปได้ และพ่อแม่ของเธอก็ไม่ว่างเป็นไปไม่ได้ ลูกพี่ลูกน้องของฉันซึ่งฉันสนิทสนมด้วยเดินทางมาที่บ้านของฉัน และไม่มีแม้แต่ใครที่จะไปรับเธอที่สนามบินและจากความประทับใจของเธอ เย่เทียนหยู่เป็นคนสบายๆ เสมอ และแม้ว่าเขาจะไปที่บริษัท เขาก็มักจะอยู่ที่นั่นเพื่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 784
หลิวเมิ่งจงใจเข้าใกล้เย่เทียนหยู่มากขึ้นขณะที่กำลังพูดจนกระทั่งจับมือเขาเย่เทียนหยู่ตกตะลึง ลูกพี่ลูกน้องคนนี้จะเป็นมิตรเกินไปหรือเปล่านะ ทำเอาจู่ ๆ เขาก็ทำอะไรไม่ถูกเลยการกระทำของเธอทำเอาชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังหงุดงหงิด สีหน้าของเขาแย่มาก เขามองเย่เทียนหยู่ด้วยสายตาโหดเหี้ยมและพูดเยาะเย้ยว่า “ไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย แค่หน้าตาดีจะมีประโยชน์อะไร ที่สำคัญมันคือความสามารถ”“ใช่ ที่เขาพูดน่ะถูกต้องแล้วละ สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้ชายคือการมีความสามารถ หลิวเมิ่ง ทำไมคุณไม่แนะนำสักหน่อยล่ะ” เย่เทียนหยู่เปลี่ยนเรื่องทันที“เขาชื่อหม่าจวิ้น ไล่ตามจีบฉันมานานแล้วค่ะ แล้วก็ตามปกป้องฉันมาถึงเมืองเทียนไห่ จริงสิ พี่เขย ได้ยินมาว่าพี่เก่งกังฟูถึงขั้นไร้คู่ต่อสู้เลยเหรอคะ” หลิวเมิ่งถามอย่างสงสัยเมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น เขาก็กำลังจะปฏิเสธแต่หม่าจวิ้นกลับเยาะเย้ยทันที: “รูปร่างผอมเพรียวแบบนี้จะเก่งกังฟูจริงเหรอ? ถ้าจริง สงสัยจะเจอพวกขยะมาเยอะ ถ้ามาถึงมือผมนะ แค่นาทีก็จัดการได้แล้ว”“หม่าจวิ้น เลิกขี้โม้เถอะน่า พี่เขยฉันน่ะเก่งสุด ๆ อีกพักโดนชกจนลงไปคุกเข่าอย่าร้องไห้ซะละ”“จะเป็นไปได้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 785
หลิวเมิ่งพูดไม่หยุดตลอดทาง: “พวกคุณสู้ก็สู้นะแต่ต้องระวังตัวกันด้วย อย่าทำเอาบาดเจ็บกันละ โดยเฉพาะหม่าจวิ้น ห้ามทำร้ายพี่เขยฉันนะ”คำที่เธอพูดทำให้หม่าจวิ้นก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีกเย่เทียนหยู่ยังสังเกตเห็นว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะพูดแทนเขาครั้งแล้วครั้งเล่าก็จริง แต่กลับเป็นการรดน้ำมันบนกองเพลิง ยิ่งพูดเรื่องยิ่งใหญ่กว่าเดิมตลอดในขณะนี้ พวกเขามาถึงสถานที่ซึ่งรกร้างอย่างรวดเร็ว“คุณแน่ใจเหรอ”เย่เทียนหยู่พูดเสียงเรียบ“แน่อยู่แล้ว!” หม่าจวิ้นพูดอย่างมั่นใจ“งั้นมาเริ่มกันเถอะ”ทันทีที่เย่เทียนหยู่พูดจบ เขาก็พุ่งเข้าไปยกหมัดขวาขึ้นโจมตี หมัดนี้ดูอ่อนแอราวกับปุยหนุนไม่ต้องพูดถึงหม่าจวิ้น แม้แต่หลิวเมิ่งก็ตกตะลึงหมัดแบบนี้ กังฟูของเขาแข็งแกร่งจริงๆ เหรอ?"ฮ่าฮ่า ท่าสวยแต่ใช้การไม่ได้!"“ขยะแบบแก ต่อให้ฉันไม่ขยับ แกก็ทำร้ายฉันไม่ได้แม้แต่มิลเดียว”หม่าจวิ้นแทบจะระเบิดหัวเราะออกมาทันทีในเวลานี้ เย่เทียนหยู่เข้าใกล้เขาแล้ว ทว่าจู่ ๆ แรงที่มือขวาของเขากลับเพิ่มขึ้น จากนั้นก็โจมตีอย่างแรงในทันที โดยเลือกโจมตีจุดสำคัญของอีกฝ่ายหม่าจวิ้นตั้งท่าจะลงมือบดขยี้อีกฝ่าย แต่ไม่คิด
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1179
“เป็นอะไรไป ไม่อร่อยเหรอ?” ท่าทีของหลินหว่านหรูดูแปลก ๆ จึงทำให้เย่เทียนหยู่รู้สึกสับสนเล็กน้อย หรือว่าฝีมือทำครัวของตนจะแย่ลงรึเปล่านะแต่ถึงยังไง ก็คงไม่อร่อยจนถึงขั้นร้องไห้ออกมาหรอกมั้ง“เปล่าหรอก!”“อร่อยมาก อร่อยเกินไปเสียด้วยซ้ำ!”หลินหว่านหรูร้องไห้ฮือออกมาเย่เทียนหยู่รู้สึกทำอะไรไม่ถูก จึงพูดอย่างช่วยไม่ได้ออกไปว่า “ถึงจะอร่อยก็ต้องค่อย ๆ กินนะ ไม่ต้องรีบ ผมก็คิดว่าคุณร้องไห้เพราะทนกับรสชาติที่ไม่อร่อยอยู่เสียอีก”คำพูดนี้ทำให้หลินหว่านหรูอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “อย่าทำให้ฉันขำสิ เอาซะฉันเกือบจะพ่นเส้นบะหมี่ออกมาแล้วเนี่ย”รอยยิ้มของหลินหว่านหรูนี้ ก็ทำให้รู้สึกว่าพื้นที่รอบตัวเปลี่ยนไปทันที ราวกับว่ามีดอกไม้สวยงามนับไม่ถ้วนกำลังบานสะพรั่ง ทำให้เย่เทียนหยู่ถึงกับต้องมองตาค้างกันเลยทีเดียว“มัวเหม่ออะไรอยู่”“ก็มองคุณอยู่ไง”“โกหก”หลินหว่านหรูหน้าแดงเล็กน้อย เธอกินต่ออีกสองสามคำ ก่อนเธออดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “เมื่อก่อนคุณเคยทำบะหมี่บ่อยมากเลยเหรอ?”“ก็ไม่ได้ทำบ่อยนักหรอก ผมยังทำอย่างอื่นเป็นด้วยนะ”“คุณทำอย่างอื่นเป็นด้วยงั้นเหรอ?”“แน่นอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1178
“คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?”หลินหว่านหรูถามด้วยความสงสัย แต่เมื่อลองคิดอีกที บะหมี่เองก็ค่อนข้างที่จะต้มง่าย แทบไม่มีความยากเลยด้วยซ้ำ แค่ไม่เผลอใส่เกลือมากเกินไปก็พอแต่อีกเดี๋ยว ไม่ว่าจะเค็มหรือไม่ก็ตาม เธอจะต้องอดทนกินมันให้หมด แม้ว่าจะรสชาติแย่แค่ไหนก็ตามถึงยังไง การที่คนอย่างเย่เทียนหยู่ยอมลงมือทำบะหมี่ให้เธอด้วยตัวเองแบบนี้ เธอก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว“อีกเดี๋ยวก็รู้แล้ว”เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย การเคลื่อนไหวของเขานั้นรวดเร็ว และดูคล่องแคล่วมาก ไข่ไก่ที่อยู่ในมือของเขา ไม่นานก็ถูกตีจนเป็นเนื้อเดียวกัน ก่อนจะถูกผสมลงไปกับเส้นบะหมี่ภายใต้การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและน่าตื่นตาตื่นใจของเขา ทั้งเส้นบะหมี่ไข่ผักก็ได้ถูกปรุงจนเสร็จเรียบร้อยแล้วหากรวมเวลาตั้งแต่ที่เขาเริ่มลงไปซื้อของด้วย เมื่อกี้มันเพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเองหลินหว่านหรูมองไปยังชามและตะเกียบที่วางอยู่ตรงหน้า ความสุขอันล้นหลามก็ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้ จากนั้นเธอก็รีบก้มหน้าคีบเส้นบะหมี่เข้าปากทันทีเดิมเธอคิดว่ามันไม่น่าจะกินได้แน่ ๆแต่ทันทีที่เธอได้สูดเส้นบะหมี่เข้าไป หลินหว่านหรูก็รู้สึกเหมือนถูกมนต์ส
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1177
“อือ งานยุ่งจนดึกมากขนาดนี้ คงหิวแล้วใช่ไหม?” เย่เทียนหยู่ถาม“ยังไหว ยังไม่หิวเท่าไหร่!”แต่ทันทีที่หลินหว่านหรูพูดจบ ท้องของเธอก็ส่งเสียงดังออกมา ซึ่งทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อย“ยังจะบอกว่าไม่หิวอีก ไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปกินมื้อดึก”“มันดึกมากแล้ว ไม่ต้องไปหรอก สั่งเดลิเวอรีมาก็ได้” หลินหว่านหรูนึกขึ้นได้ว่าแถวนี้ไม่ค่อยมีอะไรให้กินสักเท่าไหร่ นอกเสียจากต้องเดินออกไปไกลอีกหน่อย หรือไม่ก็ขับรถไปแบบนั้นมันดูจะยุ่งยากไปหน่อย ที่สำคัญคือกลัวว่ามันจะดึกเกินไป จนทำให้ส่งผลกระทบกับการทำงานของเธอในวันพรุ่งนี้เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วและส่ายหัว ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ของข้างนอกสามารถกินได้ แต่ก็ไม่ควรกินบ่อย ๆ ถ้าคุณกลัวว่ามันจะยุ่งยากจริง ๆ งั้นคุณก็รอผมเดี๋ยวนะ”เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกไปทันทีเขาจำได้ว่าข้างล่างห่างไปไม่ไกลนัก มีร้านขายของชำเล็ก ๆ อยู่ร้านหนึ่ง ซึ่งก็น่าจะมีบะหมี่อะไรแบบนั้นขายอยู่ด้วยด้วยความเร็วของเขา ไม่นานเขาก็กลับมา แถมยังซื้อของกลับมาได้อย่างรวดเร็วอีกด้วยไข่ไก่ บะหมี่ ผงปรุงรสรสไก่ แล้วก็ซีอิ๊วขาว ส่วนอย่างอื่นก็ไม่ได้ซื้ออะไรมาอีกแต่ถึงอย่างนั้น เจ้าของร้านท
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1176
ทันใดนั้น เหอฉุนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เกรงว่าคุณเย่เองก็น่าจะมองออกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเธอจะไม่กล้าทำอะไรแบบนั้น ถึงได้กล้ามอบเงินกว่าห้าหมื่นล้านให้กับเฟยเฟยโดยไม่คิดอะไรเกรงว่าคุณเย่อาจจะเดาได้แต่แรกแล้ว ว่าเฉินเฟยเฟยจะมอบเงินให้ตนเป็นคนจัดการ เขาไม่กลัวว่าตนจะฉ้อโกงเลยแม้แต่น้อยคุณเย่คนนี้ ช่างเป็นคนที่มีความสามารถมากจริง ๆ!คุณเย่คะ วางใจเถอะค่ะ ฉันรับรองว่าฉันจะทำให้สุดความสามารถ ทำให้บริษัทเติบโตอย่างรวดเร็วให้ได้ และทำให้เงินลงทุนของคุณได้กำไรคืนทุนมากกว่าสิบเท่าให้ได้!แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย เย่เทียนหยู่ไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น เขาแค่อยากให้เฉินเฟยเฟยได้มีที่ที่ปลอดภัยก็เท่านั้น จะหาเงินได้ไหม หรือว่าจะถูกฉ้อโกงรึเปล่า มันไม่สำคัญเลยสักนิดสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความสุขและความเป็นอิสระ!เงินแค่ห้าหมื่นล้าน ก็เป็นเพียงเศษเงินของเขาเท่านั้น หายไปก็ไม่เสียดายหลังจากที่เย่เทียนหยู่ออกจากโรงแรม เขาก็ตรงกลับไปยังที่พักทันที เกี่ยวกับห้องชุดนี้ เขาก็ได้ส่งกุญแจห้องให้หลินหว่านหรูตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วพร้อมทั้งบอกที่อยู่กับเธอแล้วด้วย และให้เธอเลิกงานเร็วหน่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1175
สีหน้าของจางผิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นต่อไปนี้ จะไม่มีใครกล้ามารังแกพี่เฟยเฟยได้อีกแล้ว พวกเธอก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไปเมื่อเห็นว่าเงินเข้าบัญชีแล้ว ทุกอย่างก็สามารถเริ่มดำเนินการได้ในทันที หลังจากนี้ก็คงต้องคิดชื่อบริษัทให้ดี ๆ แล้วล่ะเหอฉุนคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จู่ ๆ จะพูดขึ้นว่า “ฉันนึกออกแล้วหนึ่งชื่อ ไม่งั้นเราก็ใช้ชื่อว่าเฟยเทียนมิวสิคคัลเจอร์กันเถอะ!”“เฟยเทียนงั้นเหรอ?”เฉินเฟยเฟยถามด้วยความอยากรู้ขึ้นว่า “ทำไมถึงต้องเรียกว่าเฟยเทียน หมายถึงการบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอะไรทำนองนั้นน่ะเหรอ?”เหอฉุนที่ได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ก่อนจะอธิบายออกไปว่า “อันที่จริงก็มีความหมายแบบนั้นแหละ แต่อักษรเฟยตัวนี้ไม่ได้หมายถึงอักษรที่แปลว่าบินทยานหรอก!”เฉินเฟยเฟยรู้สึกตกใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเธอก็คิดออก แววตาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ชื่อนี้ไม่เลวเลยจริง ๆ“ฉันรู้แล้ว เป็นอักษรเฟยที่มาจากชื่อของพี่เฟยเฟยนี่เอง!”ครั้งนี้ จางผิงเองก็เข้าใจเช่นกัน ก่อนจะพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “เฟยที่หมายถึงพี่เฟยเฟย เทียนก็หมายถึงคุณเย่ เป็นการรวมเอาชื่อของพวกพี่มารวมกันได้พอดีเลย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1174
ตอนแรกเธอคิดว่าหุ้นทั้งหมดควรเป็นของพี่เย่ แต่พอมาคิดดูแล้ว ยังไงชีวิตนี้เธอก็เป็นของพี่เย่ เพราะงั้น หุ้นของเธอก็เหมือนเป็นของพี่เย่ด้วยไม่ใช่รึไงสำหรับพี่เหอ อันที่จริงพี่เย่ก็พูดเอาไว้แล้ว หากว่าเธอไม่อยากบริหารบริษัทจริง ๆ ก็มอบหมายให้พี่เหอเป็นคนดูแลทั้งหมดเลยก็ได้ ดังนั้นก็ควรที่จะให้พี่เหอถือหุ้นบางส่วนเอาไว้ด้วยจึงจะดีที่สุดส่วนเรื่องจำนวนของหุ้นนั้น พี่เย่ก็ไม่ได้กำหนดเอาไว้“เดี๋ยวก่อนนะ เฟยเฟย เธอพูดว่าอะไรนะ เธอจะให้ฉันถือหุ้น 20 เปอร์เซ็นต์ด้วยงั้นเหรอ?” เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะการที่มีหุ้นแค่ 20 เปอร์เซ็นต์ จำนวนเงินก็ปาไปหมื่นล้านแล้ว“ใช่แล้วค่ะ พี่เหอรู้สึกว่ามันน้อยไปรึเปล่าคะ?”“ไม่หรอก ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันคิดว่ามันมากเกินไปต่างหาก”เหอฉุนรู้สึกตกใจอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงยังไงพี่เย่ก็เห็นด้วยแล้ว จะให้ฉันถือหุ้นมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี”“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในเงินทุนแม้แต่บาทเดียวเลยนะ จะให้ฉันถือหุ้นมากมายขนาดนั้นได้ยังไง” เหอฉุนเองก็มีความคิดที่จะร่วมลงทุนอยู่ด้วย แต่ปัญหาคืออยู่ ๆ ก็กลายเป็นผู้ร่วมลงทุนกว่าหมื่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1173
“อะไรนะ!”ถึงจะเดาได้ว่าเย่เทียนหยู่ต้องการช่วยก่อตั้งบริษัททำเพลงให้ก็เถอะ แต่การที่ลงทุนให้ตั้งห้าหมื่นล้านก็ทำให้เหอฉุนรู้สึกตกใจมาก เพราะโดยทั่วไปแล้ว ไม่มีบริษัทที่ไหนจำเป็นต้องใช้เงินมากขนาดนั้นแล้วยังมาพูดอีกว่า แค่ช่วยออกเงินลงทุนให้ห้าหมื่นล้านเท่านั้น เงินก็คือเงินไม่ใช่รึไง?เหอฉุนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า อีกฝ่ายต้องรู้สึกยังไง ถึงสามารถทำให้คนคนหนึ่งหยิบเงินออกมาลงทุนเป็นหมื่นล้านโดยไม่คิดอะไรได้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไปเพื่อยืนยันความจริง “เฟยเฟย เธอบอกว่าเป็นเงินเท่าไหร่นะ ห้าหมื่นล้านงั้นเหรอ?”“ใช่แล้ว ห้าหมื่นล้าน หรือว่ามันยังไม่พอเหรอคะ?”“ถึงแม้ว่าจะไม่พอก็ไม่เป็นไร พี่เย่บอกเอาไว้แล้ว ว่าให้เอาเงินห้าหมื่นล้านนี้ไปใช้เล่น ๆ ก่อน หากยังไม่พอ เขาก็สามารถเพิ่มเงินลงทุนได้ทุกเมื่อเลยค่ะ” เฉินเฟยเฟยไม่ได้มีแนวคิดเกี่ยวกับการลงทุนมากนักตอนนั้นเธอเองก็ถูกตัวเลขที่เย่เทียนหยู่พูดทำให้ตกใจเช่นกัน แต่พี่เย่ก็บอกเอาไว้แล้วว่า เงินจำนวนนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะเขามีเงินที่ไม่ว่าจะใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมดอยู่แล้วต่อให้เป็นแสนล้านเขาก็มี!ตัวเลขเหล่านั้น เธอแ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1172
สีหน้าของเฉินเฟยเฟยดูเศร้าหมอง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่เย่คะ ถ้าหากข้างกายที่มีผู้หญิงคนอื่นได้ แล้วทำไมถึงเพิ่มฉันอีกสักคนไม่ได้ล่ะคะ?”“หา......”เย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวย ข้างกายตนมีผู้หญิงอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน“พี่เย่คะ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง”“ชีวิตนี้ ฉันเกิดมาเพื่อเป็นของพี่ค่ะ ตายไปก็ยังเป็นวิญญาณของพี่ จะไม่มีวันไปเป็นของคนอื่นอย่างแน่นอน”ดูเหมือนว่าเฉินเฟยเฟยจะตัดสินใจแล้ว จู่ ๆ เธอก็พุ่งตัวเข้าไปกอดเย่เทียนหยู่ทันที แถมยังยื่นริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอไปจูบเย่เทียนหยู่อีกด้วยความรู้สึกนุ่มละมุน รสสัมผัสที่หวานหอม ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ยากจะจินตนาการก็ผุดขึ้นมาในใจเย่เทียนหยู่รู้สึกงงงวยขึ้นมาทันที ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงได้ใจร้อนกันนักนะ แบบนี้จะให้เขารับมือยังไงดีหรือจะผลักออกไปเลยดี?แต่นั่นมันก็ทำร้ายจิตใจเกินไป!แต่ถ้าหากไม่ผลักออก แบบนี้มันจะดูไม่ดีเกินไปไหมแล้วอีกอย่าง ความรู้สึกแบบนี้มันก็ดีมากจริง ๆ!สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป เขาก็ตระหนักได้ว่า ในใจของเขา เฉินเฟยเฟยยังคงมีสถานะที่สำคัญกับเขามากเฉินเฟยเฟยรู้สึกเขินอายจนหน้าแดง โดยเฉพา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1171
หนานกงเล่อพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามร่างของบอดี้การ์ดวัยกลางคนออกไปแต่ก่อนที่จะจากไป เย่เทียนหยู่เหลือบมองไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเย่เทียนหยู่ขมวดคิ้ว ไอ้เด็กนี่ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกสิ้นหวังเท่านั้น แต่กลับดูเหมือนว่าจะมีความหวังในการมีชีวิตอยู่ยังไงอย่างงั้น ทั้งยังรู้สึกถึงความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัดคงไม่ใช่ว่าจะมีวิธีฟื้นฟูกลับมาได้หรอกนะ แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ ตนเป็นคนลงมือ ยังไงตนก็รู้ดีที่สุดเว้นเสียแต่ว่า เขาจะไปฝึกวิชาจากตำราขุยฮวาอะไรนั่น!เดี๋ยวนะ ตำราขุยฮวาไม่ได้อยู่ในคลังสมบัติของอาณาจักรมังกรหรอกเหรอ งั้นหนานกงเล่อก็มีโอกาสที่จะได้มันมา นี่ก็เท่ากับว่าเขากำลังสร้างศัตรูให้ตัวเองไม่ใช่รึไงเขาไม่กลัวหากว่าหนานกงเล่อต้องการจะแก้แค้นตน แต่เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะทำร้ายคนรอบข้างมากกว่าดูท่าแล้ว จะปล่อยหนานกงเล่อคนนี้ไปไม่ได้ ความเกลียดชังของคนที่เคยถูกทำร้ายไม่ควรมองข้าม เกิดว่าอีกฝ่ายพุ่งเป้าทำร้ายคนรอบข้างเข้า ก็อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ได้อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเขาได้ให้สัญญากับตระกูลหนานกงไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถลงมืออย่างเปิดเผยได้
