LOGINShare
บทที่ 1198
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1199
หยางต้าฝูพยายามคิดอย่างรวดเร็วและแม่นยำหากท่านราชามังกรต้องการให้พวกเขาดูแลตระกูลหลินต่อ แม้จะพูดออกมาแค่สองคำ ก็คงจะพูดว่า “ทำต่อ” แต่เขากลับไม่ได้พูดมันออกมา ที่เขาพูดคือคำว่า “แล้วแต่” แบบส่ง ๆ เท่านั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการให้เข้าไปช่วยอีกแต่เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างท่านราชามังกรกับหลินหว่านหรู จึงไม่สะดวกที่จะพูดออกมาโดยตรง ดังนั้น จึงทำได้แค่พูดอ้อม ๆ เพื่อแจ้งให้ทราบแทนเกรงว่าท่านราชามังกรอาจจะหวังให้พวกเขาสร้างแรงกดดันให้หลินซื่อกรุ๊ปเลยด้วยซ้ำแต่สิ่งนี้เป็นเพียงการคาดเดาเบื้องต้นของหยางต้าฝูเท่านั้น ยังไม่มีการยืนยันที่แน่ชัด ดังนั้น เขาจึงไม่กล้าที่จะลงมือจริง ๆ เพราะไม่เช่นนั้น คนที่ซวยก็อาจจะเป็นตนได้แต่ไม่ว่ายังไง การที่ตนไม่ช่วยก็จะไม่ถือว่าทำผิดอย่างแน่นอนเมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ หยางต้าฝูก็ได้รีบสั่งการให้ยกเลิกการคุ้มครองหลินซื่อกรุ๊ป รวมถึงทรัพยากรต่าง ๆ ทั้งหมดในทันทีภายใต้คำสั่งของหยางต้าฝู หลายคนก็เริ่มเห็นทิศทางของลม พวกเขาเฝ้าจับตามองหยางต้าฝูมาโดยตลอด ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มตามกระแสทันทีเพียงแค่เรื่องนี้อาจจะมีผลกระทบอยู่บ้าง และอาจจะต้องให้เว
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1200
นี่จึงทำให้เธอรู้สึกลังเล ว่าเธอควรจะมอบให้ดีไหมแต่ถึงแม้เทียนหยู่จะบอกว่าเธอมีสิทธิ์ในการตัดสินใจเรื่องสูตรนี้ก็เถอะ แต่หลินหว่านหรูก็พอจะเข้าใจความคิดของเย่เทียนหยู่เช่นกัน เขาไม่ต้องการที่จะมอบให้ในตอนนี้เขาอยากที่จะให้ความจริงปรากฏออกมาก่อน แล้วค่อยมอบให้แม่ตระกูลหลินเห็นว่าหลินหว่านหรูไม่ได้พูดอะไร ท่าทีดูเหมือนจะไม่เต็มใจ เธอจึงพูดต่อว่า “นอกจากสิ่งเหล่านี้แล้ว หว่านหรู แกต้องเปิดตาให้กว้างขึ้นนะ ต้องคิดถึงตระกูลหลินให้มาก ๆ นะ”“แม่คะ นี่แม่หมายความว่ายังไง?”“ก็ไม่ได้มีอะไร มันก็เป็นแค่การคาดเดานิดหน่อยเท่านั้น พอพูดถึงเย่เทียนหยู่ เขาเองก็เป็นคนที่มีภูมิหลังที่ดี แถมยังเก่งมากอีกต่างหาก”“แต่ว่านะ การที่เขายังหวงสูตรเอาไว้ไม่ยอมปล่อยแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจทำแบบนั้น ในความเห็นของฉัน เขากำลังจงใจขัดขวางแกอยู่”“ที่ฉันจะสื่อก็คือ ในตอนนี้แกไม่ได้อยู่ที่บริษัท หรือต่อให้แกจะยังอยู่ที่บริษัท เขาก็จะใช้เรื่องนี้มาเป็นข้อต่อรอง ซึ่งเขาสามารถทำลายสูตรส่วนผสมนี้ได้ทุกเมื่อยังไงล่ะ”เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา หลินหว่านหรูก็รู้สึกโกรธทันที ก่อนหน้านี้ยังมีความลังเลอยู่บ้าง แ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1201
แม่ตระกูลหลินยังไม่ทันได้มีเวลาคิดอะไรมากนัก ไม่นานตำรวจก็ได้มาถึงหน้าประตูห้องทำงานของประธานบริษัท พวกเขาเคาะประตู ก่อนจะเดินเข้าไปโดยตรง แล้วแสดงบัตรประจำตัวทันที จากนั้นจึงกล่าวขึ้นว่า “หลิวอวิ๋นซิ่ว คุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับ......”เมื่อได้ยินคำพูดของตำรวจ สีหน้าของแม่ตระกูลหลินก็ดูไม่ดีสักเท่าไหร่ และรู้สึกสั่นเล็กน้อยทะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!หรือลูกสาวตนเป็นคนแจ้งความให้ตำรวจมาจับงั้นเหรอ?คนอย่างนางเด็กนั่นจะโหดร้าย จะไร้ความปรานีมากขนาดนี้ได้ยังไง ตนเป็นแม่แท้ ๆ เชียวนะในเวลานี้ เธอรู้สึกลนลานมากจริง ๆ ร่างกายของเธอสั่นไม่หยุดเลยเห็นได้ชัดว่าแม่ตระกูลหลินไม่เข้าใจสถานการณ์ภายในเลยสักนิด กระทั่งเธอยังไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องประเภทนี้เลยแม้แต่น้อย แต่นั่นก็เป็นเรื่องปกติ เพราะการดำเนินการแบบนี้ถือเป็นครั้งแรกที่มีการเปิดตัวอย่างเต็มรูปแบบถึงแม้จะไม่ได้ใส่กุญแจมือ แต่การถูกพาออกไปแบบนี้ต่อหน้าสาธารณชน ก็ทำให้เกิดการพูดคุยกันไปต่าง ๆ นานาในบริษัท ไม่นานทุกคนก็เข้าใจเหตุผลของเบื้องหลังเรื่องนี้คนที่ทำให้ประธานหลินของพวกเขาเสื่อมเสียชื่อเสียงบนโลกออนไลน์นั้น กลับเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1202
“แน่นอน ยินดีให้ความร่วมมือเสมอ!”“ไม่งั้น อีกเดี๋ยวให้ฉันไปด้วยตัวเองเลยดีไหม?” เย่เทียนหยู่กล่าว“ถ้าได้แบบนั้นก็ดี ไว้ฉันจะให้คนไปรอรับนายที่ประตูก็แล้วกัน” ผู้ว่าการหวังรีบตอบกลับ“ได้!”เย่เทียนหยู่กดวางสาย และเตรียมตัวจะเดินทางไปในทันที แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง ก็มีเสียงหวานอันไพเราะดังขึ้นที่ข้างหู “คุณชายคะ!”เป็นจูเก่อหลิวหลี!น้ำเสียงแบบนี้ ถึงกับทำให้ชายที่เดินผ่านต้องรีบหันกลับมามองเลยทีเดียว เขาหันมองจูเก่อหลิวหลีด้วยท่าทีประหลาดใจ จนถึงขั้นงงงวย ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาเดินชนเข้ากับเสาไฟฟ้าทันที!“บังเอิญจังเลยนะคะ เมื่อกี้ฉันกำลังจะโทรหาคุณชาย แต่ก็ได้เจอกับคุณเข้าพอดี” บนใบหน้าของจูเก่อหลิวหลีปรากฏรอยยิ้มออกมา ทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างมากแม้เธอจะบอกว่าซื้อบ้านขนาดใหญ่เพื่อจะได้มีห้องเหลือให้เธอสักห้องก็เถอะ แต่เธอก็ไม่ได้เก็บกุญแจเอาไว้หรือเพิ่มลายนิ้วมือของตัวเองเข้าไปแต่อย่างใด เพราะเธอเข้าใจดี ว่านี่เป็นที่ส่วนตัวของคุณชายกับคุณผู้หญิง“อือ มาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ?” เย่เทียนหยู่ถามพร้อมกับพยายามกดความรู้สึกกระวนกระวายเอาไว้“เปล่าหรอกค่ะ ฉันแค่คิดถึงคุณชา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1203
“ใช่แล้ว พวกเราพี่น้องร่วมมือกัน บวกกับผู้ส่งสารทั้งสามคนในสำนักศักดิ์สิทธิ์ คนหนึ่งเป็นถึงปรมาจารย์ขั้นสูง อีกสองคนก็อยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นปลาย ในโลกใบนี้แทบไม่มีศัตรูเลยเลยจริง ๆ” สีหน้าของเจวี๋ยซินเองก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน“ในบรรดาสี่ตระกูล นอกจากสำนักเงาที่พอจะมีอำนาจอยู่บ้าง ตระกูลอื่น ๆ ก็แทบไม่มีอะไรให้ต้องกลัว” สีหน้าของเจวี๋ยฉิงเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ความบ้าอำนาจที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน“ก็จริงอย่างที่ว่ามา แต่ก็กลัวว่าคนนอกอาจจะเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยนะสิ” พอเจวี๋ยซินนึกถึงบุคคลที่น่ากลัวสองคนนั้นขึ้นมา ก็ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา“คนนอกงั้นเหรอ?”“แกหมายถึงชิงหลง หรือว่าอดีตราชามังกรแห่งพรรคมังกรกันล่ะ?” เจวี๋ยฉิงพูดอย่างเย็นชา“ก็พวกเขานั่นแหละ ความแข็งแกร่งของทั้งสองคนน่ากลัวเกินไป” เมื่อนึกถึงสองคนนั้น แววตาของเจวี๋ยซินก็เต็มไปด้วยความหวาดระแวงไม่มีใครรู้เลยว่า พลังของอดีตราชามังกรนั้นแข็งแกร่งกว่าที่ทุกคนเคยได้ยินมามาก ซึ่งเกรงว่าคงไม่ด้อยไปกว่าชิงหลงเสียด้วยซ้ำหากไม่มีโอกาสบังเอิญมาเผชิญหน้ากันสักครั้ง พวกเขาก็จะไม่รู้เลย“ไม่เป็นไร ตามที่ฉั
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1204
แต่เขากลับเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่าย ไม่มีความเย่อหยิ่งเลยแม้แต่น้อยกลับกัน กลายเป็นว่าคุณนายไป๋ต่างหาก ที่มักจะเชิดจมูกขึ้น ให้ความรู้สึกราวกับว่าทุกคนคือลูกน้องของเธอ แถมยังแสดงท่าทีเหมือนเป็นผู้สั่งการอีกต่างหาก พูดคำพูดที่ดูไม่สุภาพออกมาต่าง ๆ นานาไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย คนประเภทนี้ ยังจะกล้ามาสั่งให้รีบไปจับคนมาให้เร็วที่สุดอีกและเป็นเพราะหมายจับไม่สามารถออกมาได้ในทันที พวกเขาจึงได้โดนเธอด่าทออย่างรุนแรง ใช้คำพูดถากถางต่าง ๆ นานา แถมยังขู่ว่าจะปลดสารวัตรของพวกเขาออกอีกด้วยยังดีที่สารวัตรเฉินควบคุมอารมณ์เอาไว้ได้ กลับกัน หากเป็นตน ต่อให้ต้องคืนชุดเครื่องแบบ ตนก็จะต้องด่ากลับให้ได้อย่างแน่นอนนอกจากเขาแล้ว คนอื่น ๆ เองก็ดูเหมือนจะไม่ชอบคุณนายไป๋เช่นกัน ไม่สามารถรับพฤติกรรมที่ทั้งหยิ่งยโสและเอาแต่ใจของเธอได้จริง ๆก็แค่ไม่มีทางเลือกเท่านั้น ใครใช้ให้ตระกูลไป๋มีอำนาจมากขนาดนั้นกันล่ะ ตามที่ได้ยินมาจากผู้นำหลาย ๆ คน ทุกครั้งที่ได้เจอกับคุณนายไป๋ ก็มักจะสุภาพกับเธอเป็นพิเศษ ถึงขั้นให้ความเคารพอย่างมากเลยด้วยซ้ำเมื่อเห็นว่าหวังหลี่เดินค่อนข้างเร็ว เย่เทียนหยูก็ส่าย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1205
เย่เทียนหยู่ชะงักไปชั่วขณะ ผู้หญิงคนนี้กำลังพูดอะไรอยู่ พูดจาฟังไม่รู้ความ คงไม่ใช่ว่าน้ำไหลเข้าสมองไปแล้วหรอกนะ?หวงลี่ก็รู้สึกตกใจนิดหน่อย อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น นี่คุณนายไป๋เข้าใจอะไรผิดรึเปล่านะ แต่เขาก็ขี้เกียจที่จะอธิบาย เขาอยากที่จะพาเย่เทียนหยู่เดินผ่านไปให้เร็วที่สุดคุณนายไป๋เห็นสีหน้าของเย่เทียนหยู่ที่ดูสงบนิ่ง เกรงว่าอีกฝ่ายคงจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย เธอจึงพูดเยาะเย้ยขึ้นว่า “ดูท่าทางของแกแล้ว คงไม่รู้เลยสินะ ว่าชะตากรรมต่อไปของแกจะต้องเจอกับความอัปยศอดสูมากแค่ไหน!”“แกคงคิดสินะ ว่าแค่เข้าไปนอนในคุก ไม่นานก็จะถูกปล่อยตัวออกมา อย่าได้หวังลม ๆ แล้ง ๆ เมื่อแกเข้าไปข้างในแล้ว ฉันก็มีอีกร้อยแปดวิธีที่จะทำให้แกต้องทุกข์ทรมานยิ่งกว่าความตาย!” เย่เทียนหยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย หันไปหาหวงลี่ แล้วถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คุณตำรวจหวงครับ คุณคือตำรวจใช่ไหม?”หวงลี่อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบพยักหน้าทันที “แน่นอนครับ!”“เช่นนั้นการที่เธอข่มขู่ผมต่อหน้าคุณแบบนี้ นี่ถือเป็นการหมิ่นประมาทรึเปล่าครับ?” เย่เทียนหยู่ถามหวงลี่นิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น แน่นอนว่านี่ถือเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1206
เย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ หน้าตาดูไร้เดียงสา เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูราบเรียบออกไปว่า “เธอตบผม หรือว่าผมจะป้องกันตัวเองไม่ได้เลยงั้นเหรอ?”“ใช่ ถูกต้องครับ!”“ที่คุณเย่ทำถือเป็นการป้องกันตัวครับ” หวงลี่เองก็รู้สึกว่าทนดูต่อไปไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจพูดอย่างตรงไปตรงมาสารวัตรเฉินที่เห็นแบบนั้น ก็พยักหน้าให้กับหวงลี่เจ้าเด็กคนนี้ไม่เลวเลย ต่อไปถ้าฝึกฝนให้ดี เขาอาจจะสามารถเลื่อนตำแหน่งได้“การป้องกันตัวอะไรกัน ฉันไม่ได้ตบเขาสักหน่อย”คุณนายไป๋โกรธจัด เพราะเธอเพิ่งจะถูกตีไปแบบฟรี ๆ และที่สำคัญ ไอ้เด็กนี่ต่างหากเป็นคนที่ถูกจับตัวมา ทำไมถึงได้กล้าทำร้ายเธอได้“แต่คุณเป็นฝ่ายลงมือก่อน แถมอีกแค่นิดเดียวก็จะตบโดนเขาแล้ว ซึ่งในเวลานั้นก็สามารถป้องกันตัวได้ครับ แน่นอน หากตอนนี้เข้าพุ่งเข้าไปตบคุณต่อ แบบนั้นถึงจะถือว่าเขาทำผิดครับ”หวงลี่พูดยืนยันคุณนายไป๋ที่ได้ยินแบบนั้นก็โกรธจัด เธอจึงตะโกนออกไปว่า “เหลวไหล ไอ้หนู แกชื่ออะไร กล้าดียังไงมากลับดำเป็นขาว แกเชื่อไหมว่าฉันสามารถทำให้แกถอดเครื่องแบบออกได้ ณ เดี๋ยวนี้เลย?”สีหน้าหวงลี่เย็นชาขึ้นมาทันที ขณะที่เขากำลังจะพูดอยู่นั้นเอง“ผมไม
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1221
เมื่อคุณนายไป๋ได้ยินดังนั้น เธอก็รีบโต้กลับทันที “หากเป็นสมบัติธรรมดาพวกเขาต้องไม่สนใจอยู่แล้ว แต่นี่เป็นถึงดอกบัว......”“เลิกพูดมากได้แล้ว!”เมื่อกี้หยุดเอาไว้ไม่ทัน ตอนนี้ไป๋เฉินจึงรีบพูดห้ามขึ้นทันที “พูดจาไร้สาระให้มันน้อย ๆ หน่อย ทางที่ดีแกก็รีบปล่อยพวกเราไปซะ เพราะไม่อย่างนั้น ผลที่จะตามมาอาจเกินกว่าที่แกจะรับไหวก็ได้”เย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดออกไปว่า “คุณนับว่าฉลาดกว่าภรรยาคุณอยู่นะ หากเป็นเธอล่ะก็ ป่านนี้เธอคงสั่งให้ผมรีบขอโทษและยอมรับผิดไปแล้ว” “แต่ว่านะ ถึงยังไงก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี! อย่าว่าแต่สำนักเจวี๋ยฉิงอะไรนั่นเลย ต่อให้เป็นสำนักที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน วันนี้ หากคุณยังไม่คืนเงินล่ะก็ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ช่วยพวกคุณไม่ได้ทั้งนั้น”สีหน้าของไป๋เฉินเปลี่ยนไปทันที เขาทั้งโกรธและตกใจ “นี่แกไม่กลัวสำนักเจวี๋ยฉิงจริง ๆ หรือว่าแกไม่รู้ว่าสำนักเจวี๋ยฉิงมีการดำรงอยู่ที่น่ากลัวมากแค่ไหนกันแน่?”“รู้หรือไม่มันก็ไม่สำคัญหรอก ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย สี่หมื่นห้าพันล้าน จะให้หรือไม่ให้? !”สีหน้าเย่เทียนหยู่ดูเย็นชา เขาเสียเวลามามากพอสมควรแล้ว เขาไม่อยากพูด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1220
แต่สิ่งนี้ก็ยืนยันได้อย่างชัดเจนแล้วว่า หัวหน้าใหญ่ไป๋ถูกจัดการแล้วจริง ๆ เขาถูกทำลายแล้วอย่างสิ้นเชิงคุณนายไป๋หน้าซีด สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกตกใจและหวาดกลัว เธอทรุดตัวลงบนพื้นด้วยความอ่อนแรง ในเวลานี้ เธอก็เข้าใจแล้วว่าเทพสงครามในสายตาของเธอได้ถูกทำลายลงแล้วจริง ๆเพราะความทะเยอทะยานของเธอ จึงทำให้ผู้ชายของเธอได้กลายเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ไปโดยสิ้นเชิง!ผ่านไปนานพอสมควร ในที่สุดไป๋เฉินก็สงบสติอารมณ์ลงได้บ้าง ก่อนจะถามออกไปด้วยความกลัวว่า “แกเป็นใครกันแน่?”“ผมเป็นใครไม่สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญก็คือ เงินอีกสี่หมื่นห้าพันล้านจะต้องเข้าบัญชีเดี๋ยวนี้” เย่เทียนหยูกล่าวด้วยท่าทีเรียบเฉย “ภรรยาของคุณไม่สามารถเอาออกมาได้ แต่ตัวคุณก็น่าจะไม่มีปัญหาสินะ?”สีหน้าไป๋เฉินดูไม่ดีมากนัก เขารู้สึกเกลียดชังอีกฝ่ายอย่างมาก ที่ทำให้ชี่แท้ของตนถูกทำลาย เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “เงินก้อนนี้ฉันจะไม่มีวันมอบให้แน่นอน”“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยสนใจชีวิตภรรยาของคุณเลยสินะ”“พี่เฉินคะ......”คุณนายไป๋ลนลานขึ้นมาทันที เงินไม่มีก็หาใหม่ได้ แต่ถ้าคนตายไปแล้ว ยังไงก็ไม่มีทางกลับมาได้อีก เ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1219
แต่ในขณะที่ทุกคนคิดว่าหัวหน้าใหญ่ไป๋มีโอกาสที่จะชนะแบบร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่นั้น เย่เทียนหยู่ก็กลับส่ายหัว ก่อนจะยกมือขวาขึ้นมา พร้อมกับก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางที่ดูสบาย ๆซึ่งมันก็เป็นการรับมือที่สบายมากจริง ๆ ไม่นาน เขาก็สามารถจับกรงเล็บที่เต็มไปด้วยพลังแห่งจิตสังหารของหัวหน้าใหญ่ไป๋เอาไว้ได้หัวหน้าใหญ่ไป๋ยังคงรู้สึกตื่นเต้นไม่หาย แต่เขาก็กลับพบว่ามือที่เขาใช้โจมตีนั้น ได้ถูกอีกฝ่ายจับเอาไว้ได้ นอกจากนี้ สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พลังที่อยู่ภายในมือของเขากลับจางหายไปอย่างสิ้นเชิงอีกด้วยทะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!จากนั้นก็พบว่าร่างกายไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป และถูกอีกฝ่ายเหวี่ยงออกไปตามแนวระนาบ ก่อนจะกระแทกลงอย่างรุนแรงอ้าก!หัวหน้าใหญ่ไป๋ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาจึงส่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดและน่าสงสารออกมา ไม่นานความเจ็บปวดก็กระจายไปทั่วทั้งร่างกาย ซึ่งทำให้ร่างกายของเขาถึงกับต้องสั่นสะเทือนเดิมทีด้วยพลังที่เขามี เขาสามารถทนต่อความเจ็บปวดทั่วไปได้ แต่ในครั้งนี้ เขาไม่สามารถทนได้จริง ๆคุณนายไป๋รู้สึกสับสนทันทีนะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?ลูกน้องที่ตามมาด้วยต
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1218
ไม่มีท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งอะไรนั่นหรอก ก็แค่ระดับหมิงจิ้นขั้นสูงธรรมดาเท่านั้น ขนาดระดับพลังจันทราขั้นต้นก็ยังไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ เย่เทียนหยู่ย่อมจัดการอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดายอยู่แล้วผ่านไปไม่นาน ทั้งสามคนก็ทรุดตัวลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวดทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสนสีหน้าคุณนายไป๋ดูหม่นหมองลง เธอรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าทั้งสามคนแทบจะทำอะไรเขาไม่ได้เลย ตอนนี้ยิ่งเป็นการทำให้ไอ้เด็กนั่นได้ใจมากกว่าเดิมไม่ใช่รึไง เธอจึงรีบพูดออกไปว่า “พี่เฉิน ถึงเด็กนั่นจะไม่เก่งเท่าพี่ แต่พลังของมันก็ไม่ธรรมดา เกรงว่าพี่อาจจะต้องลงมือด้วยตัวเองแล้วล่ะ”“ฉันรู้แล้ว!”หัวหน้าใหญ่ไป๋รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย เมื่อกี้ทั้งสามคนยังไม่ทันจะทำให้เย่เทียนหยู่เผยความสามารถออกมาเลยด้วยซ้ำ ซึ่งมันก็ทำให้เขารู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมาเย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดประชดออกไปว่า “ทำไม ถ้ายังไม่พร้อมล่ะก็ คุณจะลองโทรให้คนตรวจสอบความแข็งแกร่งของผมดูสักหน่อยไหมล่ะ?”“อวดดี!”“การจัดการกับเด็กที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างแก ฉันไม่จำเป็นต้องตรวจสอบอะไรทั้งนั้น!”หัวหน้าใหญ่ไป๋พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “เมื่อกี้ ฉัน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1217
“ความลับงั้นเหรอ?”ซึ่งมันก็ทำให้เย่เทียนหยู่รู้สึกสับสนอยู่นิดหน่อย หรืออีกฝ่ายรู้ตัวตนราชามังกรของตนแล้วงั้นเหรอ? ในเมื่อรู้แล้ว แต่กลับยังกล้าทำตัวหยิ่งยโสอยู่อีก ก็แสดงว่าคนที่คอยหนุนหลังพวกเขาอยู่นั้น มีสถานะที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน“เหอะ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วยังจะเสแสร้งอยู่อีก!”สีหน้าคุณนายไป๋ดูพอใจอย่างมาก เธอจึงพูดเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกไปว่า “ก็แค่อาศัยการเคลื่อนไหวแปลก ๆ นั่นของแก แล้วจู่โจมอย่างกะทันหันไม่ใช่รึไง หากไม่ใช่แบบนี้ แกก็คงจัดการกับพยัคฆ์ทมิฬและไป๋เถาไม่ได้หรอก!”“ตอนนี้ แกได้สูญเสียความลับวิธีการโจมตีที่สำคัญไปแล้ว และพี่เฉินเองก็มีพลังที่เหนือกว่าที่แกจะจินตนาการได้เสียอีก อย่าว่าแต่แกจะใช้วิธีนี้ไม่ได้อีก ต่อให้แกจะมีวิธีอื่น แกก็ต้องตายอย่างแน่นอน”เมื่อได้ยินคำนี้ ในที่สุดเย่เทียนหยู่ก็เข้าใจว่าความลับที่พูดถึงคืออะไร เขาจึงหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “นี่คือความลับที่คุณพูดถึงเหรอ?”“ถูกต้อง ถึงแกจะไม่ยอมรับก็ไม่มีประโยชน์” คุณนายไป๋พูดอย่างเย็นชาหัวหน้าใหญ่ไป๋โบกมือไปมา ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา “ไอ้หนู พูดจาไร้สาระให้น้อย ๆ หน่อย ตอนนี้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1216
แต่พอลองคิดดูอีกที อีกเดี๋ยวหัวหน้าใหญ่ไป๋ก็จะมาถึงแล้ว เขาจึงรู้สึกมั่นใจขึ้นมาในทันที พร้อมกับพูดเสียงดังออกไปว่า “ไอ้หนู กะ แกคิดจะทำอะไร?”เย่เทียนหยู่หมดคำจะพูด ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูราบเรียบออกไปว่า “ไม่ใช่ว่าพวกคุณให้ผมหยุดหรอกเหรอ?”“ใช่ พะ พวกเราสั่งให้แกหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่ให้แกเดินเข้ามาสักหน่อย”“......”เย่เทียนหยู่ส่ายหัว พร้อมกับพูดอย่างเรียบเฉยออกไปว่า “ผมไม่ว่างมาเสียเวลาอยู่ที่นี่หรอกนะ” ทันทีที่พูดจบ เขาก็หันหลังเดินไปที่รถทันทีเมื่อทั้งสองที่เห็นแบบนั้น พวกเขาก็รู้ว่าจะปล่อยให้จากไปแบบนี้ไม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงคิดที่จะลองเสี่ยงดู ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนจะพุ่งตัวไปข้างหน้า โดยโจมตีเข้าขนาบจากทั้งซ้ายขวาพร้อมกันยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งพบว่าอีกฝ่ายไม่แม้แต่จะหันมามองเลยด้วยซ้ำในใจพวกเขาก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมา คิดว่าตัวเองอาจจะมาถูกทางโดยบังเอิญก็ได้ และอาจจะสามารถสร้างผลงานชิ้นใหญ่ให้กับตัวเองได้ด้วยแต่ไม่นาน พวกเขาก็รู้ว่าตนคิดผิด และมันก็ผิดมหันต์เลยล่ะ เห็นเพียงแค่หมัดของพวกเขาเข้าใกล้อีกฝ่ายเท่านั้น แต่หมัดยังไม่ทันจะโดน ก็รู้สึกถึงพล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1215
ครั้งนี้ ไป๋เถารู้สึกเจ็บใจมากจริง ๆ ทุกคำทุกประโยคที่เขาคิด คือต้องการคิดหาวิธีที่จะลากตระกูลไป๋ลงน้ำและเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกว่าหัวหน้าใหญ่ไป๋จะต้องตายอย่างแน่นอน นั่นเพราะเขาเพิ่งจะได้รับข่าวที่น่าตกใจมาก ๆ มา เรื่องที่ว่าอีกฝ่ายเป็นถึงราชามังกรแห่งพรรคมังกรที่แท้ระหว่างทางมาที่โรงพยาบาล ไป๋เถาที่กำลังตกอยู่ในความสิ้นหวังนั้น ก็ได้นึกถึงการต่อสู้ครั้งนี้ขึ้นมา ก่อนที่จู่ ๆ เขาจะพบว่าตนเองอาจจะคาดการเรื่องทั้งหมดนี้ผิดไปก็ได้ที่อีกฝ่ายรับการป้องกันได้ไม่ใช่เพราะการโจมตีของตนแข็งแกร่ง แต่เป็นเพราะตนยังไม่ทันได้มีเวลาลงมือเลยต่างหากที่สำคัญเลยก็คือ หลังจากที่ตนมาถึงโรงพยาบาลได้ไม่นาน เพื่อนจากสถานีตำรวจก็โทรมาหาตำแหน่งของเพื่อนคนนี้ไม่ได้สูงมากนัก แต่เป็นเพราะเขาบังเอิญได้ยินบทสนทนาของสารวัตรเฉินกับหวงลี่ นั่นจึงทำให้เขาได้รู้ความลับที่น่าตกใจอย่างหนึ่งเข้าพูดกันว่าความเป็นมาของเย่เทียนหยู่นั้นน่ากลัวมาก เขาเป็นถึงราชามังกรแห่งพรรคมังกรเมื่อได้ยินคำว่าราชามังกรแห่งพรรคมังกร ทันใดนั้นไป๋เถาก็เกิดรู้สึกงงงวยขึ้นมาไม่ว่าไป๋เถาจะคิดยังไง เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าตนจะเผลอไปล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1214
“โดยทั่วไปแล้ว เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผมจริง ๆ แต่วิธีการเคลื่อนไหวของเขานั้นแปลกประหลาดมาก เป็นการเคลื่อนไหวที่ค่อนข้างพิเศษจริง ๆ เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง โดยเฉพาะกระบวนท่าที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั่น”ไป๋เถาอธิบายต่อ “พวกเราต่างก็ดูถูกเขาเกินไป คิดว่าจะสามารถจัดการได้ง่าย ๆ แต่สุดท้ายอีกฝ่ายกลับลงมืออย่างกะทันหัน จนทำให้พวกเราติดกับ”“อย่างนี้นี่เอง ฉันก็ว่าอยู่ ทั้ง ๆ ที่นายเป็นคนท้าดวลเขาแท้ ๆ ทำไมจู่ ๆ นายถึงเป็นฝ่ายที่โดนเสียเอง”“ไหนจะพยัคฆ์ทมิฬนั่นอีก เขาเองก็มีสภาพเดียวกัน ยังไม่ทันได้แสดงฝีมือของตัวเองเลยด้วยซ้ำ สุดท้ายก็กลับถูกอีกฝ่ายโจมตีจากด้านหลังเสียอย่างนั้น”คุณนายไป๋เองก็เป็นผู้ที่อยู่ในเหตุหารณ์ทั้งสอง จึงได้พูดอธิบายสิ่งที่รู้อยู่อยู่ข้าง ๆ ด้วยเช่นกัน ยิ่งไอ้เด็กนั่นอ่อนแอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้นเมื่อหัวหน้าใหญ่ไป๋ได้ยิน เขาก็เข้าใจได้ในทันทีเขาเองก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าแค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่า ๆ จะแข็งแกร่งและน่ากลัวขนาดนั้นได้ยังไงถึงเขาจะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน ก็ไม่มีทางอยู่ในระดับปรมาจารย์แน่นอนแถมตอนนี้ตนก็อยู่ในระดับพลังผลัดเปล
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1213
เมื่อได้ยินคำถามนี้ สีหน้าของไป๋เถาก็แดงก่ำขึ้นมาทันที ก่อนจะจ้องมองไปยังคุณนายไป๋ด้วยความโกรธ หลังจากที่เขาโทรเรียกรถพยาบาล 120 จนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาล เขายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธเคืองขึ้นเรื่อย ๆคุณนายไป๋รู้สึกตกใจเมื่อถูกเขาจ้องมองด้วยสายตาที่ดุร้าย เธอรู้สึกอึดอัด ก่อนจะพูดด้วยความกลัวออกไปว่า “เธอ เธอจ้องมองฉันทำไม?”หัวหน้าใหญ่ไป๋เองก็มีสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน แม้เขาจะรู้ว่าคำพูดของภรรยามีคำพูดโกหกอยู่บ้าง แต่ทั้งที่ตนถูกคนอื่นทำร้ายมาจนหมดสภาพมาแท้ ๆ ยังไงก็ไม่ควรมาพาลใส่คนอื่นแบบนี้ เขาจึงพูดด้วยเสียงต่ำออกไปว่า “ไป๋เถา นายหมายความว่ายังไง?”“พี่ใหญ่ พี่ไม่รู้อะไร ทั้งหมดก็เป็นเพราะพี่สะใภ้ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สะใภ้ ผมก็คงไม่ต้องไปประมือกับไอ้เด็กนั่นหรอก ยิ่งไม่มีทางลงเอยแบบนี้แน่” ไป๋เถาอธิบายด้วยความโกรธแต่หัวหน้าใหญ่ไป๋ที่ได้ยินก็กลับโกรธขึ้นอย่างมาก ก่อนจะด่าออกไปว่า “ไร้สาระ!”“เรื่องที่นายประมือกับเจ้าเด็กนั่นฉันรู้หมดแล้ว ร่างกายก็เป็นของนาย ถ้าหากไม่อยากประมือกับเขา แค่ไม่ลงมือก็ไม่มีทางเป็นแบบนี้ได้หรอก”เมื่อไป๋เถาได้ยินแบบนั้น ก็รู้สึกมึนงงขึ้นมาทันที เขารู้ว่าพี
