“อี๋...อีตาหมีชีกอ!” มือบางกำวัตถุอันตรายก่อนเขวี้ยงไปสุดแรง จังหวะเดียวกันนั้นประตูห้องก็เปิดผลัวะพร้อมร่างผู้โชคดีที่โผล่เข้ามาในวิถีกระสุนพอดีเป๊ะ“เฮ้ย!” รวินรุตม์สะดุ้งโหยง รีบเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็ว เห็นแค่ว่ามีวัตถุสีดำๆ ลอยเฉี่ยวกกหูไปตกที่พื้นข้างกายอย่างหวุดหวิด ถ้าเป็นปืนก็เรียกได้ว่าเขารอดตายได้แบบปาฏิหาริย์ทีเดียว เมื่อมองเห็นเจ้าสิ่งนั้นบนพื้นชัดๆ ชายหนุ่มก็แอบขำ ก่อนก้มลงเก็บมันขึ้นมาเชยชม“สวยดีออก โยนทิ้งทำไมล่ะ”“สวยกับผีน่ะสิ นั่นมันอะไร”“มันก็แค่...อันเดอร์แวร์” เขาเก๊กขรึมเอ่ยหน้าตายและ...น่าตาย“จีสตริงลามกแบบนั้นคุณซื้อมาให้ใครใส่ไม่ทราบ” ดวงหน้าคนพูดแดงก่ำ ทั้งโมโหทั้งเขินอาย ยิ่งเห็นสายตาแพรวพราววาววับที่มองมาคู่นั้นแล้วอยากจะเอานิ้วจิ้มให้บอดนัก รู้นะว่ากำลังคิดอะไรอยู่“ก็แค่ออฟชันเสริม เผื่อคุณต้องใช้ไง”ก็รู้นะว่าหน้าที่ของเธอคือต้องยั่วคนตรงหน้า แต่ถ้าถึงขั้นที่จำเป็นต้องใช้ออฟชันเสริมสุดอันตรายแบบนี้ เธอขอบาย...ร่างเพรียวบางลุกเดินหนีกระฟัดกระเฟียด“นั่นคุณจะไปไหน...” รวินรุตม์ถามเสียงอ่อนลง ดูท่าเขาจะแกล้งหนักมือไปหน่อย “อย่างอนเลยน่า ถ้าไม่ชอบแบบนี้เ
“จะคลำหน้าผมอีกนานไหม” จู่ๆ เสียงเข้มๆ ก็ดังขึ้นพร้อมกับที่เขาแอบหรี่ตามองคนที่กำลังแอบเสพเขาเป็นอาหารตาอย่างเพลิดเพลิน“กะ...ก็ฉันไม่เคยยั่วผู้ชายนี่ ขอทำใจหน่อยสิ”คำยอมรับซื่อๆ นั่นทำให้คนฟังเกือบเก๊กหลุดแล้วขำพรืดออกมา ยายจอมยุ่งนี่จะตรงไปไหมเนี่ย เล่นสารภาพกันโต้งๆ แบบนี้แล้วเขาจะทำยังไงกับเธอดีล่ะ“ก็ไหนว่าคุณมีฉายาพริตตีดาวยั่วไง”คนฟังเบ้ปากค้อนใส่รัวๆ “ดาวรั่วต่างหาก คุณน่ะฟังมาผิดแล้วละ”“หรือจะให้ผมสาธิตกับคุณก่อนดี แต่...”“แต่อะไรคะ” คนตั้งใจฟังสงสัย“แต่ผมไม่รับประกันนะว่าถ้าคุณเกิดหื่นขึ้นมาแล้วผมจะช่วยคุณได้...” พอขาดคำ ร่างสูงใหญ่ก็พลิกกลับขึ้นมาคร่อมเหนือร่างแพนด้าน้อยที่ทำหน้าเหลอหลาได้อย่างน่าเอ็นดู จนเขาอดใจไม่ไหวต้องก้มหน้าลงไปขโมยหอมแก้มใสๆ ฟอดหนึ่ง“อุ๊ย! คุณมาหอมแก้มฉันทำไม”“ก็อยากทำหน้าตาน่ารักเองนี่ช่วยไม่ได้”วาบ...ใบหน้าสวยแดงก่ำไปจนถึงกกหู หัวใจเริ่มกระหน่ำสูบฉีดเลือดไม่เป็นจังหวะ ยามที่ต้องสบตาแพรวพราวคู่นั้น ทำให้รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเอาเสียเลย“เริ่มบทเรียนที่หนึ่งการสัมผัส” ว่าแล้วมือคู่ใหญ่ก็เริ่มปฏิบัติการรุก! “ผู้ชายมีจุดที่ไวต่อสัมผัสหลายจุดต
หลังจากที่ได้อยู่ร่วมบ้านกับผู้ชายแปลกหน้าที่กลายมาเป็นทั้งเจ้านายและเจ้าหนี้หลายวันเข้า ภีรดาก็ได้พบว่ามันไม่ง่ายเอาเสียเลย เพราะรวินรุตม์นั้นเป็นผู้ชายที่ทั้งเอาแต่ใจ เจ้าระเบียบ และรักสะอาดเป็นที่สุด จนเข้าขั้นที่เรียกว่าโรคจิตก็ไม่ผิดนัก ฉะนั้นนอกจากต้องทำหน้าที่ผู้ช่วยส่วนตัวคอยหาสารพัดวิธีปลุกชีพหนอนชาเขียวของชายหนุ่มแล้ว ภีรดายังต้องแปลงร่างจากพริตตีดาวยั่วมาเป็นแม่บ้านใจกล้าแถมบางคราวก็ต้องระเห็จไปเป็นแม่ครัวให้เขาอีกตำแหน่งด้วยภีรดายืนมองคนที่นอนเอกเขนกดูทีวีสบายใจเฉิบ ในขณะที่เธอต้องมานั่งเก็บกวาดเช็ดถูพื้นเป็นนางแจ๋วตั้งแต่เช้า ทั้งที่พื้นมันก็ไม่ได้สกปรกอะไรมากมาย แต่พ่อคนรักสะอาดยิ่งชีพก็ไม่วายหาเรื่องใช้เธอจนได้ ไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้ใช้ฟรี มีบวกโอทีให้ชั่วโมงละตั้งห้าร้อย มีหรือที่คนงกอย่างเธอจะปล่อยผ่าน เงินทั้งนั้นยังไงก็ต้องเอาไว้ก่อนละน่า นาทีนี้ไม่มีอะไรสำคัญกับเธอมากไปกว่ารีบหาเงินใช้หนี้ที่ท่วมหัวนั่นอีกแล้วส่วนเขาน่ะหรือก็มานั่งคุมควอลิตีเธออีกทีไง เดี๋ยวให้กวาดตรงซอกนั้นที ให้ถูตรงซอกนี้หน่อย เธอละอยากให้แม่คุณคาร่าคนสวยนั่นมาเห็นหนุ่มที่เจ้าหล่อนจ้องจะ
“กะ...ก็...เอ่อ...” เสียงหวานสั่นสะท้าน เริ่มหายใจติดขัด ขนกายสาวพร้อมใจลุกพึ่บพั่บกับปฏิบัติการชวนสยิวนี่ เมื่อมือหนาค่อยๆ รวบเอวคอดของเธอเข้ามากอด พร้อมกดรั้งให้สะโพกงอนงามมาแนบชิดกายแกร่งของเขามากขึ้น ทำเอาแม่สาวจอมยั่วถึงขั้นสะดุ้งตัวสั่นสะท้าน ชักไม่แน่ใจแล้วว่าใครกันแน่ที่ถูกยั่วแต่ประเด็นคือเธอกำลังจะทนความใกล้ชิดนี่ไม่ไหวแล้ว สติที่เคยมีเริ่มมลายไปทีละนิดๆ เมื่ออีกฝ่ายให้ความร่วมมือมากเกินความจำเป็น“ผมชอบ...”ภีรดาชะงักกึก หันขวับไปมองคนพูดอย่างตกตะลึง หัวใจดวงน้อยเร่งสปีดเต้นกระหน่ำแบบนันสต็อป หรือการยั่วของเธอกำลังจะสัมฤทธิ์ผลแล้ว หญิงสาวก้มลงมองบิ๊กไบก์ที่กำลังขี่อย่างมีความหวังว่ามันจะตื่นขึ้นมา หรืออย่างน้อยก็มีปฏิกิริยาอะไรบ้างโอ๊ย...ตื่นสิ ไอ้นกเขาขี้เซา! รีบๆ ตื่นสักทีสิโว้ย ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ...“ผมชอบขี่...บิ๊กไบก์”“หา?” หัวใจที่กำลังพองโตคับอกแกว่งไกวน่าหวาดเสียว นั่นเขากำลังหมายถึงบิ๊กไบก์ไหนกันแน่หว่าดวงตาใสแต่ไม่ค่อยซื่อมองสบตาคนพูดด้วยใจคอที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ภาวนาให้ภารกิจนี้สำเร็จเสียที ก่อนที่เธอจะหวั่นไหวมากไปกว่านี้ แล้วเป็นฝ่ายอดใจไม่ได้เสียเ
ดวงตากลมโตแอบค้อนคนถามอย่างหมั่นไส้ แหม ทำเป็นไม่อยากรู้ แต่ซักประวัติกันเนียนเชียวนะ แต่เธอจะไม่ว่าสักคำถ้าเขาไม่มาสัมภาษณ์กันในสภาพล่อแหลมชวนหัวใจวายเช่นนี้“เขาก็เป็นผู้ชายที่นิสัยไม่เลวนักหรอก แต่เราคงไม่ใช่เนื้อคู่กันมั้งคะ หรือไม่ฉันก็ดีเกินไปเขาเลยหนีไปหาคนอื่นที่แย่กว่า”“หืม? มีด้วยเหรอเหตุผลนี้”“แต่รู้ไหมคะ อะไรที่บัดซบที่สุด” ชายหนุ่มส่ายหน้ารอฟัง “ฉันคงไม่เจ็บใจมากหรอก ถ้าไอ้คนอื่นที่ว่าไม่ใช่เพื่อนสนิทของฉันเอง ที่มารู้ทีหลังว่าจริงๆ แล้วเขาคบซ้อนมาตั้งนานแล้ว แถมตอนจับได้เขาก็ยังมีหน้ามาสารภาพให้เจ็บตับอีกนะว่าที่คบฉันเพื่อหวังใช้เป็นสะพานไปจีบแม่เพื่อนรักอีกต่อหนึ่ง แล้วยายนั่นก็ยังไปกุเรื่องบอกใครต่อใครว่าฉันเอาตัวเข้าแลกเพื่อจับแฟนเขาหน้าด้านๆ จนเพื่อนๆ เลิกคบฉันหมด ก็เลยจบเห่แบบแซดเอนดิง เป็นไง เรื่องตำนานรักดอกเหมยของฉันแย่กว่าของคุณหรือเปล่า”“แล้วคุณเป็นอย่างที่เขาว่าจริงหรือเปล่า”เจ้าของตำนานหันมาถามอย่างสงสัย “เรื่องไหนล่ะคะ”“ก็...เอาตัวเข้าแลกเพื่อจับผู้ชายคนนั้น”“นี่ถ้าเป็นคนอื่นถาม ฉันคงจะชกหน้าแล้ว” หญิงสาวกระแทกลมหายใจฮึดฮัด “คนอย่างฉันไม่คิดสั้นเอาตัวเ
“อุ๊ย...คุณราล์ฟ!” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว ขนลุกซู่ เมื่อคนตัวโตจดริมฝีปากจูบเม้มที่ต้นคอระหงจนร่างกายเธอร้อนวูบๆ วาบๆ “พะ...พอแล้ว...”ชายหนุ่มคลี่ยิ้มอ่อนโยน รับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกของอีกฝ่ายที่กำลังเตลิดไปไกลกับความวาบหวามที่เขากำลังจะสอนให้เพื่อตอบแทนความตั้งใจทำงานของเธอ“ปละ...ปล่อยก่อน...ฉันว่าเราควรหยุดตรงนี้เถอะนะคะ” ภีรดาร้องห้ามเสียงหลง จะดิ้นก็ไม่กล้า ได้แต่นิ่งขึงอยู่ในอ้อมแขนเขาด้วยหัวใจที่สั่นรัว“ทำไมล่ะ ก็ไหนคุณบอกเองว่าเป็นหน้าที่ นี่ผมก็แค่อยากสอนงานตามหน้าที่ให้นิดหน่อยเท่านั้น รับรองจะไม่ทำให้คุณเสียหายมากไปกว่านั้น ปล่อยตัวปล่อยใจตามสบาย อย่าเกร็ง...”เขาจูบที่ขมับเธอเบาๆ ก่อนที่จะแนบริมฝีปากละเลียดจูบซับความหวานที่กลีบปากอ่อนนุ่มก่อนส่งปลายลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปกวาดชิมความหวานล้ำที่เขาเองก็ติดใจอยู่ไม่น้อย ไฟสวาทที่ถูกจุดขึ้นลามเลียไปทั่วกายของสาวน้อยผู้อ่อนประสบการณ์ ทำให้ร่างอรชรอ่อนระทวยเผลอปล่อยตัวไปตามแต่เขาจะนำพา รอยจูบลึกล้ำดื่มด่ำที่เขาหยิบยื่นให้ทำเธอเคลิบเคลิ้มหลงลืมทุกสิ่ง จนกระทั่งตอนที่มือซุกซนเลื่อนไปลูบไล้ที่หน้าท้องแบนราบก่อนสอดผ่านชายเสื้อยืดตัวโคร่งเ
“อืม...ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อยโทรสั่งพิซซามากินแล้วกัน ส่วนนั่นน่ะก็เททิ้งไปเหอะ ไข่ดำปี๋แบบนั้น ผมยังไม่อยากเป็นมะเร็งรังไข่!” เจ้าของห้องเอ่ยออกมาหน้าตาเฉยอย่างผิดคาดหญิงสาวแอบเหล่มองหน้าหล่อเข้มตาปริบๆ กำลังสงสัยว่ารังไข่ของผู้ชายควรจะอยู่ตำแหน่งไหนในร่างกาย หรือจะเป็นตำแหน่งที่เธอเพิ่งถูให้เมื่อกี้กันนะ“บ้าจริง คิดอะไรของเธอเนี่ยยายแพนด้า หื่นใหญ่แล้วนะ”“หืม? ว่าไงนะ”“ปละ...เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร” รีบปฏิเสธรัวๆ พลางมองตามอีกฝ่ายที่กำลังจะเดินไปหยิบโทรศัพท์เพื่อจัดการสั่งพิซซา “เฮ้อ...หมดกันเมนูบำรุงนกเขาน้อยๆ ของฉัน” พังพินาศย่อยยับไม่เป็นท่าเลย “อะไร คุณจะบำรุงอะไรนะ” ชายหนุ่มหันขวับ“ก็...ฉันไปหาข้อมูลในเน็ตมา เขาว่าไข่มันช่วยบำรุง ‘ส่วนนั้น’ ของผู้ชายให้ฟิตปึ๋งปั๋งได้น่ะสิคะ แล้วก็ยังมีพวกอาหารอื่นๆ อย่าง ปลาทะเล ไก่ โสม หอยนางรม หรือผลไม้พวกแตงโม อะโวคาโด...ก็ช่วยได้เหมือนกัน เอางี้ ไข่ไหม้ไปอย่างแล้ว เดี๋ยวฉันขอแก้ตัวทำไก่ตุ๋นโสมให้คุณกินแทนแล้วกัน ถึงหน้าตาฉันจะสวยมาก แต่ฝีมือทำกับข้าวก็ไม่เลวเหมือนกันนะคะ ขอบอก”รวินรุตม์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ดูจากสภาพไข่ลวกที่ดำปิ๊ดปี๊
สุดท้ายภีรดาก็ได้ร่วมเดินทางมากับเขาจนได้ พริตตีสาวมองบรรยากาศของสนามแข่งรถอย่างตื่นตาตื่นใจ เธอเป็นพริตตีมาหลายงานก็จริง แต่ไม่เคยเป็นพริตตีในสนามแข่งรถมาก่อนสักครั้งเดียว จึงค่อนข้างจะประหม่าตื่นเต้น ยิ่งได้มาพร้อมกับนักแข่งรถซูเปอร์ไบก์มือหนึ่งของเมืองไทยอย่างรวินรุตม์ด้วยแล้ว หญิงสาวก็อดรู้สึกยืดกับเขาบ้างไม่ได้ แม้จะแอบหงุดหงิดกับสายตาจ้องจับผิดของคนรอบข้างที่มีสาเหตุจากเรื่องข่าวฉาวของเธอในอินเทอร์เน็ตนอยู่บ้างก็ตาม“เป็นอะไรไป ทำไมยืนยุกยิกแบบนั้น” คนพูดเอ่ยโดยไม่ได้ละสายตาจากรถคู่ใจที่กำลังตรวจเช็กความเรียบร้อยก่อนแข่ง“เปล่านี่คะ” ตอบพลางแอบขยับผ้าพันคอผืนสวยไปมาอย่างอึดอัด สายตาหวั่นระแวงเกรงใครจะเห็นร่องรอยจางๆ ที่ประดับอยู่บนลำคอใต้ผ้า อีกใจก็นึกโมโหตัวต้นเหตุที่ทำเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมมีหน้าใช้เธอหยิบของนั่นนี่ให้เสียด้วย ฮึ่ย...มันน่านักเชียว!“ไงเพื่อนรัก ไม่เจอกันนานวันนี้ควงสาวสวยที่ไหนมาเชียร์ข้างสนามด้วยเหรอ” เสียงชายหนุ่มร่างบึ้กในชุดนักแข่งสุดเท่ ที่หน้าตาหล่อโดดเด้งสไตล์เกาหลีดังมาแต่ไกลภีรดาพลอยหันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกับทำตาโต...โอแม่เจ้า! นั่นพระเอกซี
ใบหน้าที่แห้งแล้ง และดวงตาหม่นแสงชนิดที่ไม่เคยเห็นมาก่อนของเขาทำให้หญิงสาวอดสงสารไม่ได้ จึงเผลอตัวยื่นมือไปดึงร่างใหญ่เข้ามากอดปลอบโยน แม้จะยังข้องใจและมีคำถามอีกมากมาย แต่เธอกลับไม่กล้าจะเอ่ยอะไรออกไปอีกเพราะกลัวคำตอบ“ฉันเชื่อว่าวันหนึ่งคุณจะได้พบคนคนนั้น คนที่คุณรักเขา แล้วเขาก็รักคุณโดยไม่หวังผลตอบแทนแน่นอน”รวินรุตม์อุ่นวาบขึ้นมาในดวงใจ รับรู้ได้ถึงความอาทรจริงใจที่อีกฝ่ายส่งผ่านมาให้ วงแขนแข็งแรงกอดกระชับร่างกลมกลึงตอบ ดวงตาคมเข้มทอประกายลึกล้ำอ่อนโยน รู้สึกเหมือนหัวใจที่เคยเย็นชาราวกับห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งกำลังถูกแสงแดดอันอบอุ่นค่อยๆ ละลายเกราะกำแพงที่กั้นขวางลงทีละนิดๆ พร้อมความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นในส่วนลึกของหัวใจสัมผัสที่เปลี่ยนไปนั้นทำให้หญิงสาวรับรู้ได้เช่นกัน ภีรดาซุกซบใบหน้ากับอกแกร่งนิ่ง เริ่มคุ้นชินกับอ้อมกอดของเขา และเธอคงเป็นบ้าไปแล้วที่อยากอยู่ในอ้อมกอดนี้ไปเรื่อยๆ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเธอกับเขานั้นเป็นได้แค่ลูกจ้างกับนายจ้างเท่านั้น อีกไม่นาน ถ้างานสำเร็จเมื่อไหร่เธอกับเขาก็จะกลายเป็นแค่คนแปลกหน้าที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก คิดถึงตรงนี้ก็ใจหาย หยาดน้
“หา?” หญิงสาวทำตาโต“ส่วนใหญ่ก็เป็นลูกเป็นหลานเพื่อนๆ ของทั้งสองคนนั่นแหละ ผู้หญิงคนไหนดี คนไหนสวย มีคุณสมบัติเพียบพร้อมถูกใจก็ไปขอนัดให้ผมไปดูตัวหมด จนช่วงหลังนี่ผมงานยุ่งแล้วไหนจะต้องตระเวนแข่งรถก็เลยชักจะขี้เกียจเริ่มเบี้ยวนัด ทั้งสองคนเลยต้องหามุกใหม่ แทนที่จะนัดให้ผมไปดูตัวทีละคน ก็บังคับให้ผมไปตามงานเลี้ยงสารพัดสโมสร ไม่ก็งานวันเกิดเพื่อนๆ ของท่าน แล้วก็แนะนำผู้หญิงที่หมายตาเอาไว้แทนทีละหลายๆ คนไง อย่างงานวันมะรืนนี้ไง เจ้าสัวตระการที่ว่าน่ะเป็นทั้งเพื่อนสนิทพ่อผม แล้วก็ยังเป็นพ่อของนายเต้ เอ่อ...นายตติยะเพื่อนผมที่คุณเคยเจอด้วย ได้ข่าวว่าปีนี้จัดงานวันเกิดใหญ่โต เชิญพวกเซเลปและคนในแวดวงไฮโซมากันเยอะ เดาว่างานนี้ก็คงไม่แคล้วเป็นงานมหกรรมดูตัวอีกตามเคย”นานครั้งอีกฝ่ายถึงจะเล่าอะไรยาวๆ ให้ฟังสักที ภีรดาเลยเท้าคางฟังเพลิน“หึ...แต่ก็อย่างที่รู้กันว่าผมทำหลานให้ท่านอุ้มไม่ได้เพราะไอ้อาการที่เป็นอยู่เนี่ย ต่อให้ผมถูกใจเลือกผู้หญิงที่ท่านหมายตาสักคนมาแต่งงานด้วยก็ใช่ว่าจะผลิตหลานให้อุ้มได้...”“แล้วพวกท่านรู้หรือเปล่าคะว่าคุณ...เอ่อ...มีอาการอย่างว่าน่ะ”ชายหนุ่มหันมามองสบตา ก่อนส่าย
“คือ...แพน...”“เรื่องจริงใช่ไหมลูก” รวีวรรณร้องลั่น ดวงตาเป็นประกาย “งั้นก็แปลว่าลูกกับแม่หนูคนนี้...ทำหลานให้แม่อุ้มเรียบร้อยแล้วสินะ”“อุ๊ย! เปล่านะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น” ภีรดาตาเหลือก รีบปฏิเสธลั่น“โธ่...อย่าเขินไปเลยจ้ะ ถ้าเราสองคนคิดจริงจังกันถึงขั้นจะสร้างครอบครัวมีลูกมีเต้า จะนอกลู่นอกทางไปบ้าง แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย กลับจะดีใจด้วยซ้ำ”อ้าวเฮ้ย...ไหงอีกฝ่ายกลับดีใจล่ะ“ว่าแต่คุณแม่ยังไม่บอกเลยว่าแวะมาหาผมมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”“อ๋อ...ก็ลูกน่ะเล่นไม่ยอมกลับบ้านตั้งเป็นเดือนแล้ว แม่ก็เลยคิดถึง แล้วอีกอย่างคุณพ่อก็ฝากเตือนเรื่องงานเลี้ยงแซยิดเจ้าสัวตระการเพื่อนคุณพ่อวันมะรืนนี้ด้วย บอกว่าให้ลูกไปให้ได้” เอ่ยถึงตรงนี้ดวงตาคนพูดก็แอบฉายรอยกังวลขึ้นมานิดๆ “เออ...จริงสิ ทำไมลูกไม่พาหนูแพนด้าไปงานด้วยเสียเลยล่ะจ๊ะ”“หา! ไม่ดีมั้งคะ งานเลี้ยงที่ว่าคงมีแต่ผู้ใหญ่ อย่าพาแพนไปเกะกะเลยนะคะ...” ภีรดารู้สึกผิดที่ต้องมาโกหกผู้หญิงที่แสนจะใจดีตรงหน้า แต่ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษตาหมีภูเขาน้ำแข็งนี่ด้วยที่ทำให้เรื่องบานปลาย“ไม่ต้องห่วงครับ เราสองคนจะไปร่วมงานแน่นอน จริงไหมครับที่รัก” ภีรดาสะดุ
ภีรดาเงยหน้ามองนายจ้างหนุ่มที่ตีหน้าขรึมทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่กลับดันหลังเธอไปข้างหน้าเบาๆ หญิงสาวจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ ทำใจดีสู้เสือพร้อมกับขยับเข้าไปหาอีกฝ่าย“เข้ามาใกล้ๆ อีกสิ” เสียงเย็นยะเยือกสำทับพร้อมกับยื่นมือมา เสี้ยววินาทีที่ภีรดานึกว่าจะถูกอีกฝ่ายจิกหัวตบคว่ำขย้ำม้ามแตก เหมือนที่เคยดูในละครน้ำเน่าเรื่องแม่ผัวตัวร้ายกับลูกสะใภ้ทีเด็ดนั้นเอง จู่ๆ เสียงกังวานอย่างน่าเกรงขามก็ดังขึ้นว่า...“เฮ้อ...ท่าทางไม่เลวนี่”หะ...หา? อะไรคือไม่เลวหญิงสาวถึงขั้นช็อก อ้าปากค้าง คิดว่าตัวเองตาฝาดไป เมื่อได้เห็นรอยยิ้มกว้างของคนมากวัยกว่าหืม...นี่มันเรื่องอะไรกัน? ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่าเหตุการณ์มันกลับตาลปัตรแบบนี้ได้ยังไง!รวินรุตม์อมยิ้มขำ พร้อมยกมือขึ้นทำไฮไฟว์กับมารดาของเขาอย่างอารมณ์ดี“ไง คราวนี้แม่เล่นเนียนเลยใช่ไหม”“สุดๆ เลยครับ” ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับชูนิ้วโป้งให้ดาราเจ้าบทบาทที่เปลี่ยนบุคลิกราวกับพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือภีรดาหันมองคนทั้งสองสลับไปมา งุนงงเป็นไก่ตาแตก “เอ่อ...เดี๋ยวนะคะ ช่วยบอกดิฉันทีว่าตกลงเมื่อกี้คือการแสดงเหรอคะ”“แม่ผมเคยเป็นนางเอกละครเวทีของมหาวิทยาลัยเก่าน่ะคุณ” ร
“นั่งนี่แหละ!”สองเสียงเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ทำเอาคนเป็นส่วนเกินสะดุ้งโหยง ก่อนค่อยๆ หย่อนกายนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้าม สีหน้าร่ำๆ ว่าอยากจะปล่อยโฮเสียให้ได้ฉันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย...ฮือๆ“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วเข้ามาทำอะไรในห้องลูก” รวีวรรณเปิดฉากซักลูกชายด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งจนอ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ภีรดารู้สึกมือไม้เย็นเฉียบ เหงื่อแตกพลั่กๆ ภาวนาให้คนตรงหน้าไม่ได้เห็นข่าวฉาวๆ ของเธอในเน็ต ในขณะที่คนถูกถามไม่ตอบกลับ ทำเป็นนิ่งเฉย ท่าทีเหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนกับสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานตรงหน้าเลยสักนิด“คืออย่างนี้ค่ะ หนู...เอ๊ย...ดิฉันขออนุญาตแนะนำตัวนะคะ ดิฉันชื่อภีรดา ชื่อเล่นแพนด้า เป็นผู้...”“เธอเป็นผู้หญิงของผมครับ”เปรี้ยงเดียวจบเห่! พริตตีสาวหันขวับไปมองคนหวังดีประสงค์ร้ายตาค้าง หมอนี่เล่นบ้าอะไรเนี่ย ไปแนะนำแบบนั้นได้ไง ไม่นะ! หรือว่าตาบ้านี่อยากเห็นเธอโดนแม่เขาเชือดคอหอย... “ผู้หญิงของลูกงั้นเหรอ...” แม่เสือหรี่ตามองมาทางลูกแพนด้าน้อยที่นั่งตัวลีบอย่างจับผิด “ผู้หญิงประเภทไหนล่ะ ชั่วคราวหรือว่าแบบเหมาจ่ายรายเดือน...”หืม...นั่นมันคนหรือโพรโมชันมือถือคะคุณแม่ ภีรดากลอก
ปล้ำเนี่ยนะ! งามหน้าแล้วไอ้แพนด้า! ไม่ใช่โดนเขาปล้ำ แต่เป็นปล้ำเขาเสียเอง รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น!พริตตีสาวกุมขมับอยากหลับไปโดยไม่ต้องตื่น รีบก้มลงสำรวจความเสียหายที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ นอกจากชุดที่ใส่เป็นคนละชุดกับเมื่อวาน ซึ่งเธอแน่ใจว่าไม่ได้เปลี่ยนเอง งั้นก็แปลว่า...ฝีมือคนตรงหน้าอยากจะบ้าตาย งั้นก็สรุปว่าเหตุการณ์เมื่อคืนก็ลงเอยที่...เธอปล้ำเขาจนสำเร็จสินะหมดกันพรหมจารีย์ที่หวงแหนมากว่ายี่สิบสามปี ต้องมาขาดวิ่นพังพินาศเพราะผู้ชายที่เซ็กซ์เสื่อมแบบนี้เหรอเนี่ย รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่นเซ็กซ์เสื่อมเหรอ...เดี๋ยวนะลองมาคิดดูอีกทีในเมื่อหมอนี่นกเขาไม่ขัน แล้วเธอจะปล้ำเขาสำเร็จได้ไง หรือจะเป็นเพราะไอ้ยาขวดนั้น หญิงสาวนึกถึงสินค้าออนไลน์ที่ตนแอบเทใส่ไว้ในแก้วเครื่องดื่มของรวินรุตม์เมื่อคืน แต่เท่าที่จำได้เขายังไม่ทันกินนี่หว่า หญิงสาวคิดแล้วสะดุ้งวาบในใจ เมื่อนึกถึงพริกในยำแซลมอนจานนั้นขึ้นมาได้ อย่าบอกนะว่า...ดาบนั้นคืนสนอง!ฮือ...ซวยกว่านี้มีอีกไหมเนี่ยเผ่นก่อนดีกว่า! ไม่แน่หมอนี่อาจจะจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้ หรือไม่ก็คิดว่าฝันไปก็ได้ ว่าแล้วแม่สาวโก๊ะก็รีบย่องลุกจากที่เก
นาทีต่อมา รวินรุตม์ก็ต้องอ้าแขนรับการมาเยือนของผู้ช่วยสาวจอมหื่นที่โถมกายเข้าคร่อมทับเขาอย่างอุกอาจ แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นช่างอ่อนหัด แต่เขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้กับความบ้าบิ่นจนน่ามอบโล่ของเธอที่เริ่มจากพรมจูบทั่วใบหน้าหล่อเหลา ลามมาที่ซอกคอ ทั้งยังกล้าจับ จูบ ลูบ คลำ ขยำสะเปะสะปะมั่วซั่วไปทั่วเรือนกายอันสง่างามของชายชาตรี ร่างแกร่งถึงขั้นผวาเมื่อเจอปลายชิวหาน้อยๆ ไล้วนที่จุดสีชมพูปลายยอดอกจนวูบวาบไปทั้งร่าง แถมบางคราวยังมีกัดเล็กๆ ในบริเวณที่น่าหวาดเสียวเข้าให้อีกต่างหากยายนี่ไปกินดีหมี หัวใจเสือมาหรือไงนะ ถึงได้หื่นได้หื่นดีขนาดนี้!ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่กลัวหัวใจจะวายตายคาที่เสียก่อน...แต่เหนือสิ่งใดนั้น ใช่ว่าสิ่งที่หญิงสาวทำจะไร้ผลเสียทีเดียว เมื่อความรู้สึกส่วนลึกบางอย่างในกายส่วนที่เคยด้านชาต่อสัมผัสหวามของเขาเริ่มจะมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่เธอกำลังปลุกเร้าทีละนิดๆ ราวกับเริ่มเห็นแสงสว่างจุดเล็กๆ ที่ปลายอุโมงค์มืด ทำให้รวินรุตม์ต้องกัดฟันทนรับการเล้าโลมของอีกฝ่ายโดยไม่ปริปากบ่น เพราะบังเกิดความหวังที่จะรอดพ้นจากคำสาปร้ายด้วยน้ำมือของผู้หญิงตรงหน้าบางทียายแพนด้าตัวยุ่งนี่อาจจะท
“งอนที่ไหน ไม่ได้ง้อน...แล้วฉันก็บอกแค่ให้ไปเต้น แต่ไม่ได้ให้คุณไปกอดไปหอมใครสักหน่อย” คนพูดขึ้นเสียงใส่ ในใจเดือดปุดๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในผับนั่น“ทีคุณก็จูบผมเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”ชิ้ง! เออจริงด้วยว่ะ ภีรดาได้ยินแล้วแทบสร่างเมา“กะ...ก็ ฉันจูบได้เพราะมันเป็นหน้าที่ อย่าลืมสิ คุณจ้างฉันมายั่วไม่ใช่หรือไง” แก้ตัวมันไปน้ำขุ่นๆ หน้าร้อนวาบๆ“งั้นก็ทำหน้าที่ของคุณสิ ยั่วให้ผมตื่นสักที หรือถ้าทำไม่ได้ ผมก็จะได้ไปหาคนอื่นมาทำแทนซะ...” คำพูดไม่เท่านัยน์ตาพราวระยับท้าทายคู่นั้นที่ทำให้คนถูกจ้องหายใจแทบไม่ออก ในอกวูบโหวงเมื่อคิดว่าต้องเสียตำแหน่งและเงินรางวัลก้อนโต แถมยังต้องหลีกทางให้ผู้หญิงคนอื่นเข้ามาใกล้ชิดคนตรงหน้าแทนตัวเอง“คุณท้าฉัน?”“ไม่ได้ท้า แต่ว่าพูดจริง ถ้าคุณทำไม่ได้ผมจะจ้างคนอื่น...อุ๊บ!”ไม่ทันขาดคำ กลีบปากนุ่มๆ ก็ทาบปิดลงมาที่เรียวปากของเขาเสียเต็มรัก เพราะไม่อยากได้ยินคำพูดแสลงหูนั่นออกจากปากร้ายกาจของอีกฝ่าย พริตตีสาวลืมอาย ลืมมันทุกอย่าง สารพัดความรู้สึกที่อัดอั้นในอกตีกันให้วุ่น ตอนนี้เธอไม่สนว่าตัวเองกำลังเป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยซ้ำ ไม่ว่ายังไงวันนี้เธอต้องทำงาน
สิ่งที่ตติยะคาดไว้ไม่เกินจริงเลยสักนิดหลังจากพาหญิงสาวกลับมาที่คอนโดหรูอย่างทุลักทุเล ชายหนุ่มก็อุ้มร่างอรชรที่ดิ้นไม่หยุดพาดบ่า มิไยว่าอีกฝ่ายจะอาละวาดเพียงไหน หนักข้อเข้ามือใหญ่ๆ ก็หวดก้นเพียะเข้าให้จนแม่ตัวยุ่งร้องตะโกนเสียงหลง“โอ๊ย...มาตีฉ้านทามมายเนี่ย”“อยู่เฉยๆ ได้ไหมอย่าดิ้น เดี๋ยวตก...”“ก็ปล่อยสักทีเซ่”“ไม่ปล่อย คนนิสัยไม่ดีต้องโดนทำโทษแบบนี้” ว่าแล้วก็หวดอีกหลายเพียะอย่างมันเขี้ยวเรียกเสียงครวญครางเป็นระยะ ก่อนที่คนอุ้มจะโยนลงบนเตียง“โอ๊ย...เจ็บนะ เบาๆ เซ่ ”รวินรุตม์นิ่วหน้ามองอาการแม่สาวจอมยุ่งตรงหน้าอย่างเพลียๆ ปนสงสัยไปโดนตัวไหนมาล่ะเนี่ย ถึงคลั่งจนน่าจับฟัดแบบนี้ จะว่าเมาเหล้าก็ไม่น่าใช่ เพราะเครื่องดื่มที่สั่งให้ก็ไม่ได้มีแอลกอฮอล์มากมายอะไรนัก แล้วทำไมสภาพถึงเละเทะแถมหื่นได้ใจขนาดนี้ คิดไม่ทันขาดคำชายหนุ่มก็ตาเหลือก เมื่อคนขี้เมาเริ่มก่อปัญหาใหม่ ขึ้นมา“ร้อน...ทามมายร้อนแบบนี้ เปิดแอร์เซ่...” ปากบ่น มือน้อยๆ ก็พยายามจะทึ้งเสื้อผ้าตัวเองออก“เฮ้ย จะทำอะไรน่ะยายตัวยุ่ง ห้ามถอดนะ” ชายหนุ่มร้องลั่น ผวาเข้าตะครุบมือซุกซนที่ทำท่าจะดึงเกาะอกตัวเองลงไว้แทบไม่ทัน โอ๊ย