เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 17 “แม่เป็นอะไรเหรอ ปราบเป่าเพี้ยง ๆ ให้ได้นะ”
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-28 22:45:47บทที่เกี่ยวข้อง
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 18 “พี่ป้องเป็นแค่พ่อของลูก ไม่ใช่ผัวมิ้งเสียหน่อย”
“ฮึก...ปราบไปด้วยไม่ได้เหรอ”สกลกันต์เกาะขามารดาแน่นหนึบ เงยหน้าจ้องเธอด้วยน้ำที่รื้นตา นี่คือเหตุการ์หนึ่งวันก่อนวัชรมัยและไผทจะไปกรุงเทพฯทั้งสองเรียกลูกมาคุย บอกจะให้สกลกันต์อยู่รออยู่บ้าน วานป้านิดกับวิเชียรช่วยดูแล“พ่อกับแม่จะไปทำธุระสำคัญกัน เด็กไปด้วยไม่ได้” คำพูดของไผทยิ่งทำให้ศีรษะเล็ก ๆ ส่ายหนัก“ปราบขอไปด้วย สัญญาจะอยู่นิ่ง ๆ ไม่ดื้อ ไม่ซน”สกิลการต่อรองถูกนำมาใช้อีกครั้ง วัชรมัยอยากจะใจอ่อน แต่ครั้งนี้ยอมลูกไม่ได้จริง ๆ“ที่ที่พ่อกับแม่จะไปไม่เหมาะกับเด็กหรอกครับ เราไปเดี๋ยวเดียวก็กลับ เอาอย่างนี้ไหม จะซื้อขนมมาฝากปราบเยอะ ๆ เลย”คนสะอื้นฮักมีลังเล“แม่จะกลับมาใช่ไหม ไม่พาพ่อไปสวรรค์ด้วยนะ ปราบไม่ยอม ไม่อยากอยู่คนเดียว”วัชรมัยจนใจ ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปยังไผท“ปราบ หยุดร้อง พ่อจะพาแม่กลับมาแน่ พ่อเคยผิดสัญญากับปราบไหมหือ?”เด็กน้อยมองมารดาสลับบิดา“ใช่ครับคุณปราบ เดี๋ยวนายหัวก็กลับมา ถ้าคิดถึงโทรหากันก็ได้”วิเชียรรีบเสริม สงสัยอยู่เหมือนกันตอนนายหัวมาฝากคุมงาน บอกจะพาวัชรมัยไปกรุงเทพฯปรกติไปไหนไกล ๆ ไผทจะแจ้งเหตุผลในการไปเสมอ มีเพียงครั้งนี้ที่แปลกไป เจ้านายบอกพร้อม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 19 “ฉันไม่มีวันให้อภัยเธอ”
มื้อกลางวันเป็นไปอย่างราบรื่น ...แบบวัชรมัยรีบ ๆ กินให้จบ ๆ ขณะไผทตักอาหารเข้าปาก ตาก็จ้องเธอเขม็งคิดว่าเรื่องวันนี้จบแล้ว กลายเป็นพ่อของลูกลากเก้าอี้มาจากไหนไม่รู้มานั่งเฝ้าเธอในห้องทำงานวัชรมัยจ้องเขาอยู่นานมาก นิคกี้ยืนทำตัวลีบแทบติดผนัง ไผทยกมือกอดอกมองเธอนิ่ง“พี่ป้องออกไปก่อนได้ไหมคะ มิ้งต้องทำงาน ไม่มีสมาธิ”“พี่แค่อยู่ในห้องเฉย ๆ”ไผทอยากรู้ งานอะไรกันหนอที่วัชรมัยทุ่มเท หลงใหลจนลืมดูแลสุขภาพ ในเมื่อเธอกลับมาเป็นแม่ของสกลกันต์ กลับมาเป็นเมียเขาแล้ว ไผทต้องดูแล ไม่อยากให้สุขภาพวัชรมัยทรุดลงกว่านี้รู้อยู่หรอกว่าสักวันเธอต้องตาย แต่ไม่ต้องตายเร็วก็ได้ เขา...แค่ก สกลกันต์จะเสียใจ ไผทไม่อยากเห็นน้ำตาลูก“ไม่ได้ทำลายสมาธิเสียหน่อย งานเธอต้องปลีกวิเวกขนาดนั้นเลยหรือไง”เจ้าของห้องเม้มปาก เธอทำงานได้ทุกทีที่อยู่แล้ว เพียงไม่ชอบสายตาที่มอง จ้องเธอราวทะลุปรุโปร่ง รู้สึกถึงความไม่ไว้ใจ“แล้วอย่างนี้จะกลับไปอยู่บ้านนอกคอกนา อย่างสวนปาล์มของฉันได้ยังไง”นายหัวจี้จุดอ่อน คิ้วเรียวขมวดแล้วคลาย พรูลมหายใจยาว“งั้น...เอาที่พี่ป้องสบายใจเถอะค่ะ”วัชรมัยยอมแพ้ ไม่ห้ามแล้ว เถียงไปก็เหนื่อยเอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 20 “อืม...ให้แล้วไม่เอาคืน”
“มิ้งขอโทษ ถ้าชาตินี้พี่ป้องไม่ให้อภัย ชาติหน้าถ้าเกิดใหม่ จะยอมเป็นช้างม้าวัวควายไถนารับใช้พี่”ปากสีอ่อนสั่น เสียงเครือ ภาพร่างใหญ่โตที่เคลื่อนเข้าใกล้ยิ่งรางเลือนด้วยน้ำตา“ช้างม้าวัวควายที่ผอม ๆ อย่างเธอ ฉันเลี้ยงไว้ก็เปลืองหญ้าเปล่า ๆ”ไผทไร้เยื่อใย แม้ความเอื้ออาทรข้ามภพข้ามชาติยังไม่มีให้ วัชรมัยมัวแต่เสียใจ รู้ตัวอีกทีก็รับรู้ถึงความอุ่นแข็งแรงมาไล้ใต้ตาบวมช้ำ“อีกอย่างถ้าเธอไม่ได้เกิดใกล้ ๆ ฉัน ถ้าเกิดเป็นเต่าล่ะจะทำยังไง”มีเสียงหึในลำคอคนพูด เธอคงเมาน้ำตากระมัง เพราะมองเห็นริมฝีปากสีเข้มแย้มยิ้ม“ฉันไม่โดนจับฐานใช้งานสัตว์ป่าคุ้มครองเหรอ”“พี่ป้อง...”วัชรมัยไม่ได้ตาฝาด เสน่ห์อย่างหนึ่งที่เธอเคยหลงเขาคือไผทชอบปล่อยมุกหน้าตาย ...ใครไม่ตลกแต่เธอตลก เป็นมุมน่ารัก ๆ ของนายหัวตัวโต“มิ้งซีเรียสนะคะ”เธอสูดลมหายใจดังฟืด ปลายจมูกแดงเพราะเป่าปี่หนัก“มิ้งกำลังจะตาย อยากขออโหสิกรรม”“ปอดแหกจริง มะเร็งมันก็แค่โรค ๆ หนึ่ง เหมือนปวดฟันนั่นแหละ รักษาแล้วเดี๋ยวก็หาย”แก้มคนร้องไห้ป่อง ปากแดงสีสดเม้ม ขนาดร้องไห้ตายังแวบวาว บ่งบอกความไม่พอใจ ซึ่งไผทก็พอใจแล้ว ที่เธอเปลี่ยนอารมณ์ ลดความเศร้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 21 “พี่ป้องบอกจะเป็นผัวมิ้งไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ให้รุ่มร่ามกับพี่ จะให้มิ้งไปรุ่มร่ามกับใคร”
รถใต้ดินยามเย็นใกล้เลิกงานคนเยอะ ช่วยไม่ได้ที่วัชรมัยจะโดนเบียด แต่ไม่อึดอัดนัก เพราะมีกำแพงอกแน่นคอยกั้นอยู่หูติด ๆ ดับ ๆ ฟังประกาศชื่อสถานีไม่ชัด ศีรษะก้มหงุดตาเห็นแต่ปลายเท้าตนเองปรกติวัชรมัยเจอแต่ไผทเวอร์ชันร้อนแรง ไม่ปากร้าย ก็ทำหน้าดุ ฉุดกระชากลากถูเวอร์ชันนิ่งแบบนี้เธอไม่ชิน ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบเดียวกับไผทคนเดิมเมื่อห้าปีก่อน ...คนที่มาจีบเธอ แต่เพราะเราห่างกันมานาน ความรู้สึกจึงแปลก ๆ ...ต่อกันไม่ติด เขินอายรถไฟฟ้าแล่นนานมากในความรู้สึกหญิงสาว แต่ละสถานีผู้คนทยอยขึ้นมาเบียดพื้นที่เต็มขบวนทุกครั้งที่ประตูเปิดเสียงผ้าสวบสาบ เสียงพูดคุย ไม่ได้เข้าหูวัชรมัย มีเพียงใบหน้าที่แดงจัดจากการชิดใกล้จากร่างสูง แขนเปลี่ยนมาเท้าเหนือศีรษะ กักเธอไว้ในอ้อมกอด รู้สึกถึงลมหายใจเป่ารดกระหม่อม“พี่ป้อง...”ใกล้เกินไปจนแทบสิง วัชรมัยขยับหนี“อยู่นิ่ง ๆ อย่ายุกยิก เดี๋ยวชนคนอื่นหรอก”ดุอีกแล้ว เพิ่งทำเหมือนจะจีบเธอเมื่อครู่เองนะ วัชรมัยเงยหน้า ตวัดสายตามอง เบ้ปากใส่ น่ารักจนบางคนอดใจไม่ไหว มอบจุมพิตเบา ๆ แตะริมฝีปาก“พี่ป้อง!” ตาเธอเบิกโต สมองพองแทบระเบิด ไผทจูบเธอในที่สาธารณะ ท่ามกลางผู้คนบนรถไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 22 “ฉันไม่กินขี้มือคนอื่นนอกจากเมียหรอก”
ร้านอาหารที่ไผทพาเธอเข้ามาเป็นร้านอาหารอินเดีย มีหนุ่มหนวดหน้าคมเข้มพูดไทยแบบรอเรือลิ้นรัวคอยแนะนำเมนูอาหาร“อะไรอร่อย เอามาเลย”เขาสั่งอาหารแบบสิ้นคิด ขณะวัชรมัยเปิดดูเมนูของหวาน ตอนอยู่นิวยอร์คเธอเคยกินอาหารอินเดียแบบเทคอะเวย์ง่าย ๆ อย่างไก่ทันดูรี หรือบริยานี่ มีเครื่องดื่มลาซซี่มะม่วงเป็นของหวานพนักงานแนะนำนานกระเทียม นานชีส ซาโมซ่า ชิคเก้นบัตเตอร์ ไก่ทันดูรี แกงผักโขม ยำถั่วลูกไก่กับแกงแกะอะไรสักอย่างเมนูแรกเป็นออร์เดิร์ฟแป้งพองก้อนกลมมาพร้อมเครื่องเคียงในถ้วย มีแบบเป็นน้ำ ๆ ด้วย“ปานิปูรีครับ”วัชรมัยกับไผทมองหน้ากัน คิดอยู่ว่าต้องกินอย่างไร“เอานิ้วโป้งเจาะรูตรงกลาง ใส่ไส้ ราดน้ำ เอาเข้าปากครับ”พนักงานสอนลูกค้าอย่างใจเย็น เธอเป็นคนเริ่มก่อน เจาะรูปแป้งกลมอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ตักไส้สีเหลืองใส่ ราดน้ำสีเขียวกับสีน้ำตาล เอาเข้าปากได้รสซ่าจากมิ้นท์ ความเปรี้ยวนนุ่มนวลจากน้ำมะขาม มีรสเผ็ดพริก เค็ม มันจากมันฝรั่งผัด“อร่อยดีนะคะ”กรอบ ๆ เปรี้ยว ๆ ซ่า ๆ เคี้ยวเพลิน เหมือนข้าวเกรียบจนเธอต้องทำกินเป็นอันที่สอง“กร๊อบ...”เหลือบตาดูอีกทีปานิปูรีลูกน้อยก็แหลกคามือสีทองแดงแล้ว คิ้วเรียวขมว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 23 “ผมชื่อไผท...เป็นสามีมิ้ง”
“แม่คร๊าบ...ปราบปวดหัว”ไผทยื่นเอามือถือมายื่นให้เธอถึงเตียง สกลกันต์โทรมาในเวลาเขากำลังทำอาหารเช้า ร้องงอแงจะคุยกับวัชรมัย“ปราบปวดหัวเหรอครับ เป็นอะไรมากไหมลูก”จากที่งัวเงียก็ตาตื่นในทันใด ลุกพรวดจับมือถือ ส่องหน้าดูอาการลูกไผทนั่งลงข้าง ๆ จับสายเดี่ยวที่ตกระจากไหล่ ให้กลับอยู่ตำแหน่งที่ถูกที่ควร ตั้งใจจะกวาดชุดนอนเธอกลับสวนให้หมดตู้ยึดหลักเธอมีผัวแล้ว ชุดนอนไม่ได้นอนแบบนี้ต้องใส่ให้ผัวดูคนเดียวสิวัชรมัยมัวแต่ตกใจสนแต่ลูก จึงไม่ทันรู้สึกถึงจมูกโด่งคลอเคลียดมฝังลาดไหล่“ปวดหัว ปวดตัวไปหมด”เด็กชายออดอ้อน“ปราบขอไม่ไปโรงเรียนนะครับ”ลูกเจ็บ ผู้ให้กำเนิดอย่างเธอก็ร้าวหัวใจไปด้วย“ขอแม่คุยกับลุงเชียรหน่อย ป้านิดก็ได้”นายหัวที่เคลิ้ม ๆ กับกลิ่นอายยามเช้าของเมียสาว ตาลุกโพลงในทันใด แย่งมือถือมาคุยเอง“พี่ป้อง!”เธอยื้อ พยายามแย่งกลับ อะไร ๆ ที่วับแวมอยู่แล้ว ยิ่งเผยกระจ่าง อกขาวสล้างล้นทะลักคอเสื้อ...ปรกติก็ปิดอะไรไม่ได้เลย นายหัวพรูลมหายใจฮึดฮัด จะปล่อยให้ลูกน้องเห็นเธอสภาพนี้ไม่ได้“ตกลงปราบเป็นอะไร”วิเชียรเห็นหน้าตึง ๆ ก็อึ้งไปครู่ ก่อนมองมาทางตัวช่วยอย่างป้านิด“วัดปรอทแล้วคุณปร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 24 “มิ้ง...นี่พี่เอง ผัวเธอนั่นแหละ”
“แกร่ก...”บุรินทร์มองลอดแว่น เมื่อเห็นคนเข้ามาในห้องตรวจไม่ใช่คนไข้อย่างที่เคย“มิ้ง...จะหายไหม”ผู้ยืนอยู่คือหนุ่มล่ำบึ้กตัวสูงผิวสีทองแดง แพทย์หนุ่มเห็นความหวาดหวั่นในดวงตาคม แม้จะดำล้ำลึกราวกับทะเลในคืนเดือนมืด แต่เจือไปด้วยความแปรปรวน เหมือนความหวาดหวั่นของเจ้าตัวในยามนี้“ผมอยากได้ความมั่นใจ เธอสำคัญกับผมมาก”สองหนุ่มประเมินกัน สมองแต่ละฝ่ายต่างเต็มไปด้วยความคิดวุ่นวาย“ในฐานะหมอ ผมมองว่ามะเร็งเป็นการทำงานผิดปรกติของเซลล์ร่างกาย เกิดจากความแปรปรวนในการใช้ชีวิตประจำวัน แบบใช้มากไปหรือน้อยไป”“เอาสรุปสั้น ๆ ง่าย ๆ ได้ไหมหมอ ผมแค่ชาวสวน ไม่ได้มีความรู้อะไรมาก”บุรินทร์อมยิ้ม ถ่อมตัวว่าเป็นแค่ชาวสวน แต่คนตรงหน้าเขานี่มาดบ่งบอกเป็นเจ้าของสวนชัด ๆ บารมีเจ้านายคนแผ่ข่มเข้มจัด“มิ้งสำคัญกับผม...กับลูก” เสียงห้าวเริ่มเครือ บ่งบอกความห่วงหาสุดหัวใจ“มิ้งเป็นมะเร็งระยะที่สอง ถึงจะลุกลาม แต่ถ้าจากข้อมูลงานวิจัยเมืองนอกรายงานว่ามีสิทธิ์จะหาย แต่ต้องดูแลตัวเองดี ๆ ไม่อย่างนั้นจะกลับมาเป็นอีก”แพทย์ยอมการันตีการรักษา เพราะเห็นวัชรมัยเป็นรุ่นน้องผู้น่ารัก ไม่ได้หวังสินบนจากชุดสูทที่เธอจะตัดให้แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทส่งท้าย
การกลับมาอยู่สวนปาล์มอีกครั้ง ทำให้วัชรมัยรู้สึกเหมือนได้ชีวิตใหม่ ผู้คนเป็นมิตรขึ้น มีลูกชายน่ารัก และที่สำคัญสามี...“ตื่นมาทำไม นอนต่ออีกก็ได้ เพิ่งตีห้าครึ่งเอง”ไผทผินหลังมองเธอ เขาผมยุ่งปรกหน้าผาก เปลือยท่อนบนอวดผิวสีทองแดงแน่น ๆ คาดผ้ากันเปื้อนลายช้างสีน้ำเงินที่เธอซื้อให้จากสนามบิน“เมื่อคืนมิ้งหลับคาอกพี่เลยนะ”วัชรมัยแก้มแดง เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ไผทไม่ได้มอบบทรักที่ดุดัน แต่การย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ แสดงความคลั่งไคล้ในเรือนกายก็ทำเธอเพลีย ชัทดาวน์สติตัวเองกลางอากาศตื่นมาพร้อมอาการเมื่อยตัว และรอยตราสีกุหลาบบนผิวนวล“มิ้งอยากตื่นมาทำข้าวเช้าให้สามีกับลูกกินบ้างสิคะ”ร่างผอมบางเคลื่อนมาใกล้ พยายามลบภาพนายหัวผู้โซฮอตปรอทแตกเมื่อคืน มือขาวจับท่อนแขนสีทองแดง เมียงมองอาหารในกระทะ“ออมเล็ตเหรอคะ”ที่เห็นคือไข่สีเหลืองนวลรูปพระจันทร์ครึ่งป่องกลาง กลิ่นเนยถูกความร้อนทำเอาน้ำลายสอ“ไม่ได้กินนานแล้ว”ตั้งแต่กลับมาสวน อาหารสำเร็จรูปประเภทไส้กรอก แฮม เบคอน รวมถึงอาหารแช่แข็ง กลายเป็นของที่ไผทห้ามไม่ให้มีในครัวนี้เด็ดขาด ให้เหตุผลว่าต้องดูแลสุขภาพเธออย่างเคร่งครัดเขาเลือกแต่อาหารดีมีประโยชน์ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-28
บทล่าสุด
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทพิเศษ ภริยา(ไม่)รักของนายหัว
พักนี้มักมีข่าวลือเกี่ยวกับนายหัวไผทกับเมียแปลก ๆ อย่างเช่นเขาเลี้ยงเมียอด ๆ อยาก ๆ ไม่ค่อยยอมให้กินเนื้อสัตว์ ผู้เห็นเหตุการณ์คนที่หนึ่งเล่าว่า“วันก่อนฉันไปซูเปอร์มาร์เก็ต นายหัวอ่ะนะ พอเห็นเมียหยิบไส้กรอกเยอรมันกับแฮมสเปนใส่รถเข็นปุ๊บก็หยิบออกปั๊บ เมียหน้าบึ้งหน้างอบอกว่าอยากกินเท่าไรก็ไม่ให้กิน”ผู้เล่าจีบปากจีบคอทำตาเล็กตาน้อยสมใจ เมื่อในกลุ่มเม้าท์เงียบกัน ท่าทางตั้งใจฟังมาก“แต่พอลูกอ้อนเท่านั้นแหละ รีบหยิบกลับมาใส่ทันที”“ว่าแล้ว...นายหัวยอมรับกลับมาเป็นเมียแค่อยากให้กลับมาเป็นแม่ของลูก อยากแค่ให้ครอบครัวสมบูรณ์”คนตั้งใจฟังตบเข่าฉาด“ใช่ ๆ นายหัวน่ะขี้เหนียว ตอนไปรับลูกฉันเคยได้ยินว่าเมียบอกอยากไปกินข้าวนอกบ้าน แกดุเมียใหญ่ว่าไม่ต้องไป ให้กินที่บ้านน่ะดีแล้ว อยากกินอะไรก็ทำกิน”ผู้ปกครองนักเรียนอนุบาลท่านหนึ่งรีบเสริม“ใช่ ๆ ฉันเคยเจอที่ร้านคาเฟ่น้องเก๋ นายหัวไม่ให้เงินเมียใช้สักบาท อยากกินอะไรก็ต้องแบมือขอผัว”“เมียที่ผัวไม่รักชัด ๆ”เสียงถอดถอนหายใจ แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้ม ตาสั่นระริก“แต่แกก็ไม่มีใครนอกจากเมียนี่”สาวนางหนึ่งรีบใส่ไฟ“ที่ไม่ยอมมีใครเพราะนายหัวเห็นแก่ลูก ทำตั
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทพิเศษ สามคืน 6
การประชุมสมาชิกหอการค้าจังหวัด เริ่มต้นอย่างน่าเบื่อ นักการเมืองท้องถิ่นขึ้นมาพล่ามไร้สาระขายฝันเพื่อหาเสียง ก่อนนายกสมาคมจะกลับมาครองไมค์ได้เข้าสู่ช่วงการประชุมที่แท้จริงหลัก ๆ เป็นการพูดถึงแนวโน้มทางเศรษฐกิจของภาคและจังหวัดนายกสมาคมไม่ใช่คนหัวโบราณ แต่ยังกลัวนักธุรกิจรุ่นเดียวกันตามไม่ทัน จึงมีทั้งคลิปพรีเซนเทชั่น ทั้งกราฟให้ดูไม่ใช่การประชุมที่แย่นักในสายตาไผท ช่วงพักเบรกนักธุรกิจแยกนั่งคุยเป็นกลุ่ม ๆ เขายังเลือกนั่งกับเถ้าแก่ฮงและหนุ่มสถาปนิกเถ้าแก่ฮงวิดีโอคอลกับหลาน ๆ ของลูกอีกคนที่อยู่ในอเมริกา เสียงสองเสียงสามแสดงความเป็นอากงใจดีเรียกรอยยิ้มจากสมาชิกร่วมโต๊ะได้“ลูกเฮียนี่เก่งจริง ๆ ได้เรียนต่อถึงเมืองนอกเมืองนา แถมยังได้เมียฝรั่ง มีหลานลูกครึ่งน่ารัก”ผู้พูดเป็นเจ้าสัวภัตตาคารอาหารจีนขึ้นชื่อของจังหวัด“มันกระตือรือร้นของมันเอง ใครจะไปคิดล่ะว่าแค่เรียนถ่ายรูปก๊อกแก๊ก ๆ เผลอแป๊บเดียวมันได้ทุนเรียนต่อเมืองนอก เรียนจบมันบอกได้ทำงานในฮอลลีวูด ผมก็ไม่รู้อะไรหรอก รู้จักแต่ชอว์บราเธอร์หนังฮ่องกง ฮาร์ตมันพาเข้าโรงไปดูหนังพี่มันถ่ายภาพ ถึงรู้ว่ามันเก่ง ทำงานดี นี่หลานก็บอกพ่อมันไปถ
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทพิเศษ สามคืน 5
“แม่คร้าบ...พ่อเหมือนหมีแพนด้าเลย”สกลกันต์ชี้ไปยังใต้ตาบิดาที่สีคล้ำ บ่งบอกอาการอดนอน มื้อเช้าวันนี้เป็นข้าวต้มกุ้งฝีมือไผท“หรือว่าตาพ่อเลอะร่า ๆ เหมือนแม่เกล”นิ้วป้อมชี้ นึกถึงสภาพหน้าแม่เพื่อนที่เคยเห็นตอนเปียกฝน เกลบอกเปื้อนอะไรสักอย่างชื่อร่า ๆ“มาสคาร่าหรือเปล่าครับ”วัชรมัยรินน้ำส้มผสมน้ำสับปะรด เอาใจลูกและเขาที่ส่งบรรยากาศมาคุอึมครึม“พ่อเขาไม่ได้ใช้มาสคาร่าหรอก”“แต่ตาพ่อดำเหมือนแพนด้า” เจ้าตัวย้ำ ขมวดคิ้วจ้องเขม็ง“กังฟูแพนด้า”สกลกันต์ไม่ได้ชอบเจ้าฮีโร่อ้วนตุ้ยนุ้ยนี่นะ แค่ตอนเด็ก ๆ บิดากับวิเชียรเปิดให้ดูบ่อย แถมฟัดแก้มนุ่มนิ่มจนแดงเขาชอบฮีโร่ตัวสูงปราดเปรียวปีนป่ายเก่งแล้วก็มีชุดเท่ ๆ อย่างสไปเดอร์แมนมากกว่า“กินข้าวไป อย่าพูดมากเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”บิดาตักกุ้งยัดปากช่างจ้อ เมื่อลิ้นสัมผัสกุ้งเนื้อเด้ง รสหวานกระจายทั่วปาก สกลกันต์กลับมาสนใจการเคี้ยวอาหารทันทีไผทจ้องเขม็งมายังเธอ ส่งสายตาข่มขู่ ขุ่นเคืองอารมณ์ค้างคาเรื่องเมื่อคืน วัชรมัยแกล้งไม่สนใจ ยกน้ำส้มขึ้นจิบอย่างสบายอารมณ์“เตเต้ปราบไปโรงเรียนก่อนนะ เป็นเด็กดีอยู่เฝ้าบ้าน ถ้ามีขโมยมาก็กัดตูดไล่มันลงทะเลเลย”ลูกพ
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทพิเศษ สามคืน 4
เพราะวัชรมัยมัวแต่มุ่งมั่นกับตำมะขาม สามีจึงทำไก่ทอดเกลือ กับต้มกระดูกหมูผักกาดดองให้“ไหนพี่ป้องไม่ให้กินโปรเซสเซ่นฟูดส์ไง”เธอหมายถึงอาหารแปรรูป ที่รวมของหมักดองด้วย“ผักดองมีพรีไบโอติกส์ ดีต่อลำไล้”ไผทซื้อหนังสือเกี่ยวกับการดูแลคนเป็นโรคมะเร็งมาหลายเล่ม เขาอ่านซ้ำจนจำขึ้นใจ ต้องการจะดูแลเธอให้ดีที่สุด“หมูที่ใช้ก็เป็นหมูคุโรบุตะ เจ้าของเลี้ยงแบบปล่อย มันจะไม่เครียด ไม่เพิ่มสารก่อมะเร็ง”เพิ่งรู้ว่ามีการเลี้ยงหมูให้ไม่เครียดด้วย วัชรมัยเคยได้ยินแต่การเลี้ยงวัวทะนุถนอมแบบฟาร์มญี่ปุ่น เปิดเพลงให้ฟัง มีนวดตัว ให้วัวกินเบียร์ สร้างอารมณ์วัวให้ดี เพื่อกลายเป็นเนื้อคุณภาพเยี่ยมกิโลกรัมละเป็นหมื่นไผทไปหาเนื้อหมูพวกนี้มาจากไหน“มิ้งรู้สึกตัวเองเป็นภาระพี่ป้องจัง”เธอรำพึงพลางตักตำมะขามเข้าปาก รสคล้ายกับที่วารีเคยทำ ความเศร้าเพราะคิดว่าตนช่างอ่อนแอเหลือเกินกลับมาเกาะกุมในอกโดยพลัน“พี่เป็นผัวเธอนะ เมียตัวแค่นี้ดูแลได้สบายมาก”มือสีเข้มตักไก่ทอดใส่จานเธอ“กินเยอะ ๆ จะได้มีเนื้อมีหนัง ตอนกอดจะได้นุ่มนิ่ม เต็มไม้เต็มมือ”สายตาคมวับวาวพราว วัชรมัยรู้ได้ทันที นายหัวไม่หยุดแค่กอดอย่างเดียวแน่“ห
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทพิเศษ สามคืน 3
ไผทรีบพาเมียออกจากตลาดนัด ก่อนที่เธอจะหาอะไรมาเป็นงานทำมากกว่านี้ วัชรมัยหยิบเครื่องประดับทำจากกะลามะพร้าวมาชื่นชม สมองคิดจะมิกซ์แอนด์แมทกับชุด หรือออกแบบเครื่องประดับแบบไหนดีถ้าผสมกับสตอรี่เรื่องความยั่งยืน เป็นของธรรมชาติผลิตจากชุมชน ไม่มีการใช้ส่วนไหนจากสัตว์ยิ่งน่าสนใจ มันขายได้ในต่างประเทศ หรือจะชิมลางแตกแบรนด์เล็ก ๆ ขายแต่ทางออนไลน์ดีสมองการค้าวัชรมัยคิดไปเรื่อย กระทั่งรถคันโตหยุดที่สวน เธอหันซ้ายหันขวา โน่นก็คนงาน นั่นก็ต้นปาล์ม ภูเขาสีเขียวห่างอยู่ลิบ ๆ มีหมอกยามเช้าคลอเคลียคลุมวิวสวยดีอยู่หรอก แต่เขาเอาเธอมาทำไม“มิ้งขอกลับบ้านได้ไหมคะ”“อยู่นี่แหละ ใกล้ตาฉัน เกิดล้มไปจะยุ่ง ป้านิดลาไปเยี่ยมญาติ ไม่มีใครดูเธอ อยู่นี่ดูแลได้ดีกว่า”ไผทประกาศบอกคนสนิทถึงอาการป่วยของวัชรมัย ไม่ทันไรก็รู้กันทั้งสวน เขาขี้เกียจหาต้นตอว่าใครปูดข่าว ดีเสียอีกจะได้มีคนเพิ่มช่วยเป็นหูเป็นตาดูแลเธอให้“อยู่ในรถ ฉันจะติดเครื่องไว้ให้”แอร์เย็นก็จริง แต่วัชรมัยนั่งนิ่งนาน ๆ ชักเบื่อ มองออกไปเห็นต้นมะขามแผ่กิ่งก้านแตกใบในสวน มันคงอยู่มานานเพราะมีกิ่งห้อยย้อยจนต้องเอาไม้มาค้ำไม่ไห้ต้นล้มฝักดิบสีน้ำตาลอ
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทพิเศษ สามคืน 2
“แม่คร๊าบ มีโฮมเลสมานอนในสนามบ้านเราด้วย”ไผทหยีตาขึ้นเพราะเสียงแจ้ว ๆ นอกเต็นท์มีแสงสว่างลอดเข้ามา“ไม่ใช่โฮมเลสครับ”วัชรมัยปรามเจ้าตัวกลม ที่เดินเข้าไปเกาะเต็นท์สนามสีเขียวเข้ม เมื่อคืนเธอนอนกอดลูกสบายมาก สดชื่นอารมณ์ดีจนลงมาทำมื้อเช้า ปล่อยสกลกันต์นอนต่อแป๊บเดียว ไม่คิดลูกจะตื่นเร็วขนาดนี้“ก็เขาไม่มีบ้านไม่ใช่เหรอ ถึงนอนเต็นท์”ปากเล็กยู่ยืนยันความคิดตัวเอง“เหมือนข่าวโฮมเลสในทีวีที่ปราบเคยดูในโรงอาหาร”“พ่อไม่ใช่โฮมเลส”เต็นท์เปิดมาพร้อมหน้าตึง ๆ ของคนนอนไม่พอ มือสางผมผมสีดำยุ่งตกระหน้าผาก ไผทขมวดคิ้ว เมื่อเห็นแม่กับลูกใส่ชุดนอนหมีน้อยเข้ากัน ...แล้วชุดเขาล่ะแม่งเอ๊ย! ไม่ยุติธรรมสักนิด ปรกติไผทไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ทว่าตั้งแต่มีเมียนี่เขาเหมือนโดนลูกทิ้ง กลายเป็นหมาหัวเน่า เป็นคนนอกโดยสมบูรณ์แบ่งแยกกันชัดเจนก็เสื้อทีมนี่แหละ มีเขาแตกต่างอยู่คนเดียว“ทำไมพ่อมานอนเต็นท์ล่ะ”สกลกันต์เคยไปกางเต็นท์เที่ยวป่าชมธรรมชาติกับบิดาครั้งหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว จำได้ว่าสนุกมาก ...หมายถึงขี่หลังบิดาสนุก“อยากเปลี่ยนบรรยากาศ”เขาสลัดศีรษะไล่ความง่วงงุน“หลับสบายไหมคะพี่ป้อง”ไผทหงุดหงิดกับรอยยิ้
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทพิเศษ สามคืน 1
กฎสองข้อที่ไผทจำขึ้นใจหนึ่ง ห้ามทำให้สกลกันต์โกรธ มิเช่นนั้นเขาอาจเสียทรัพย์ง้อ ต้องซื้อทั้งขนมและของเล่น เจ้าลูกชายแก้มป่องเรียกร้องเอากับพ่ออย่างเขาไม่เกรงใจบางทีถึงขนาดไผทคิด ถ้าสกลกันต์ไม่เกิดเป็นลูกเขา คนที่จะเลี้ยงเจ้าตัวแสบได้คงต้องมีเงินถุงเงินถังระดับชีคเจ้าของบ่อน้ำมันสอง ข้อนี้สำคัญกว่าข้อแรก อย่าทำให้วัชรมัยโกรธ มิเช่นนั้นเขาจะทรมานทั้งกายและใจ ชนิดจำขึ้นใจไม่มีวันลืมตัวอย่างคือเหตุการณ์ย้อนไปยังวันลงจากเครื่องบิน เขาและเธอไปรับลูก โดยมีวิเชียรเป็นสารถีวัชรมัยซื้อของฝากมากมาย ทั้งที่หิ้วมาเองได้ ทั้งต้องรอส่งมาจากกรุงเทพฯ ไหนจะรอโหลดจากท้องเครื่องบินอีกพ่อแม่ที่เป็นคนงานในสวนเห็นเด็ก ๆ ได้ของฝากก็ยิ้มกันแก้มปริ พอรู้ว่ามาจากวัชรมัยก็สรรเสริญกันใหญ่ตอนเย็นยังมีกินเลี้ยงงานวันเกิดเตเต้ สกลกันต์ส่งสายตาเว้าวอนเมื่อเห็นเค้กวาดรูปหน้าสัตว์เลี้ยงตัวโปรด“เตเต้เป็นหมากินเค้กไม่ได้หรอก เดี๋ยวฟันผุ หมาแปรงฟันไม่ได้”เด็กชายเกิดอาหารหวงของกิน ส่วนเจ้าของวันเกิดร้องหงิง ๆ เหมือนรู้กำลังจะโดนขโมยเค้ก“กินได้สิครับ แม่ถามร้านที่ทำแล้ว”วัชรมัยไม่ได้ถามเอง ให้นิคกี้เป็นถาม เธอคิด
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทส่งท้าย
การกลับมาอยู่สวนปาล์มอีกครั้ง ทำให้วัชรมัยรู้สึกเหมือนได้ชีวิตใหม่ ผู้คนเป็นมิตรขึ้น มีลูกชายน่ารัก และที่สำคัญสามี...“ตื่นมาทำไม นอนต่ออีกก็ได้ เพิ่งตีห้าครึ่งเอง”ไผทผินหลังมองเธอ เขาผมยุ่งปรกหน้าผาก เปลือยท่อนบนอวดผิวสีทองแดงแน่น ๆ คาดผ้ากันเปื้อนลายช้างสีน้ำเงินที่เธอซื้อให้จากสนามบิน“เมื่อคืนมิ้งหลับคาอกพี่เลยนะ”วัชรมัยแก้มแดง เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ไผทไม่ได้มอบบทรักที่ดุดัน แต่การย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ แสดงความคลั่งไคล้ในเรือนกายก็ทำเธอเพลีย ชัทดาวน์สติตัวเองกลางอากาศตื่นมาพร้อมอาการเมื่อยตัว และรอยตราสีกุหลาบบนผิวนวล“มิ้งอยากตื่นมาทำข้าวเช้าให้สามีกับลูกกินบ้างสิคะ”ร่างผอมบางเคลื่อนมาใกล้ พยายามลบภาพนายหัวผู้โซฮอตปรอทแตกเมื่อคืน มือขาวจับท่อนแขนสีทองแดง เมียงมองอาหารในกระทะ“ออมเล็ตเหรอคะ”ที่เห็นคือไข่สีเหลืองนวลรูปพระจันทร์ครึ่งป่องกลาง กลิ่นเนยถูกความร้อนทำเอาน้ำลายสอ“ไม่ได้กินนานแล้ว”ตั้งแต่กลับมาสวน อาหารสำเร็จรูปประเภทไส้กรอก แฮม เบคอน รวมถึงอาหารแช่แข็ง กลายเป็นของที่ไผทห้ามไม่ให้มีในครัวนี้เด็ดขาด ให้เหตุผลว่าต้องดูแลสุขภาพเธออย่างเคร่งครัดเขาเลือกแต่อาหารดีมีประโยชน์ใ
ภริยา(ไม่)รักของนายหัว บทที่ 24 “มิ้ง...นี่พี่เอง ผัวเธอนั่นแหละ”
“แกร่ก...”บุรินทร์มองลอดแว่น เมื่อเห็นคนเข้ามาในห้องตรวจไม่ใช่คนไข้อย่างที่เคย“มิ้ง...จะหายไหม”ผู้ยืนอยู่คือหนุ่มล่ำบึ้กตัวสูงผิวสีทองแดง แพทย์หนุ่มเห็นความหวาดหวั่นในดวงตาคม แม้จะดำล้ำลึกราวกับทะเลในคืนเดือนมืด แต่เจือไปด้วยความแปรปรวน เหมือนความหวาดหวั่นของเจ้าตัวในยามนี้“ผมอยากได้ความมั่นใจ เธอสำคัญกับผมมาก”สองหนุ่มประเมินกัน สมองแต่ละฝ่ายต่างเต็มไปด้วยความคิดวุ่นวาย“ในฐานะหมอ ผมมองว่ามะเร็งเป็นการทำงานผิดปรกติของเซลล์ร่างกาย เกิดจากความแปรปรวนในการใช้ชีวิตประจำวัน แบบใช้มากไปหรือน้อยไป”“เอาสรุปสั้น ๆ ง่าย ๆ ได้ไหมหมอ ผมแค่ชาวสวน ไม่ได้มีความรู้อะไรมาก”บุรินทร์อมยิ้ม ถ่อมตัวว่าเป็นแค่ชาวสวน แต่คนตรงหน้าเขานี่มาดบ่งบอกเป็นเจ้าของสวนชัด ๆ บารมีเจ้านายคนแผ่ข่มเข้มจัด“มิ้งสำคัญกับผม...กับลูก” เสียงห้าวเริ่มเครือ บ่งบอกความห่วงหาสุดหัวใจ“มิ้งเป็นมะเร็งระยะที่สอง ถึงจะลุกลาม แต่ถ้าจากข้อมูลงานวิจัยเมืองนอกรายงานว่ามีสิทธิ์จะหาย แต่ต้องดูแลตัวเองดี ๆ ไม่อย่างนั้นจะกลับมาเป็นอีก”แพทย์ยอมการันตีการรักษา เพราะเห็นวัชรมัยเป็นรุ่นน้องผู้น่ารัก ไม่ได้หวังสินบนจากชุดสูทที่เธอจะตัดให้แ
