Share

บทที่ 23 “ผมชื่อไผท...เป็นสามีมิ้ง”

“แม่คร๊าบ...ปราบปวดหัว”

ไผทยื่นเอามือถือมายื่นให้เธอถึงเตียง สกลกันต์โทรมาในเวลาเขากำลังทำอาหารเช้า ร้องงอแงจะคุยกับวัชรมัย

“ปราบปวดหัวเหรอครับ เป็นอะไรมากไหมลูก”

จากที่งัวเงียก็ตาตื่นในทันใด ลุกพรวดจับมือถือ ส่องหน้าดูอาการลูก

ไผทนั่งลงข้าง ๆ จับสายเดี่ยวที่ตกระจากไหล่ ให้กลับอยู่ตำแหน่งที่ถูกที่ควร ตั้งใจจะกวาดชุดนอนเธอกลับสวนให้หมดตู้

ยึดหลักเธอมีผัวแล้ว ชุดนอนไม่ได้นอนแบบนี้ต้องใส่ให้ผัวดูคนเดียวสิ

วัชรมัยมัวแต่ตกใจสนแต่ลูก จึงไม่ทันรู้สึกถึงจมูกโด่งคลอเคลียดมฝังลาดไหล่

“ปวดหัว ปวดตัวไปหมด”

เด็กชายออดอ้อน

“ปราบขอไม่ไปโรงเรียนนะครับ”

ลูกเจ็บ ผู้ให้กำเนิดอย่างเธอก็ร้าวหัวใจไปด้วย

“ขอแม่คุยกับลุงเชียรหน่อย ป้านิดก็ได้”

นายหัวที่เคลิ้ม ๆ กับกลิ่นอายยามเช้าของเมียสาว ตาลุกโพลงในทันใด แย่งมือถือมาคุยเอง

“พี่ป้อง!”

เธอยื้อ พยายามแย่งกลับ อะไร ๆ ที่วับแวมอยู่แล้ว ยิ่งเผยกระจ่าง อกขาวสล้างล้นทะลักคอเสื้อ...ปรกติก็ปิดอะไรไม่ได้เลย นายหัวพรูลมหายใจฮึดฮัด จะปล่อยให้ลูกน้องเห็นเธอสภาพนี้ไม่ได้

“ตกลงปราบเป็นอะไร”

วิเชียรเห็นหน้าตึง ๆ ก็อึ้งไปครู่ ก่อนมองมาทางตัวช่วยอย่างป้านิด

“วัดปรอทแล้วคุณปร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status