เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 26
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-31 13:58:20บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 27
จึงไม่ได้รู้เกี่ยวกับเขามากนักแต่สายตาของฟู่เซียวหานในตอนนี้นั้นกลับกำลังบอกกล่าวและเอ่ยเตือนเขาอย่างชัดเจนฉินม่อเพียงหัวเราะเบา ๆ ออกมาหนึ่งเสียงฟู่เซียวหานไม่ได้สนใจเขาอีกต่อไป หลังจากเพียงเหลือบตามองก็โอบไหล่ซังหนี่เดินจากไปทันที“ปัง!” เป็นเสียงที่เขาปิดประตูรถซังหนี่สัมผัสได้ถึงความโกรธของเขาผ่านการกระทำนี้เธอไม่อยากโชคร้ายจึงกอดอัลบั้มภาพวาดไว้ด้วยความคิดอยากจะอยู่ห่างจากเขาให้มากขึ้นอีกสักนิดแต่เพียงครู่ต่อมา ฟู่เซียวหานก็เอื้อมมือออกมาดึงของสิ่งนั้นในอ้อมแขนของเธอไปม่านตาของซังหนี่หดตัวลงทันที!“คืนมาให้ฉัน!”เธอรีบกล่าวหลังจากแต่งงานกันมาได้สองปี นี่เป็นครั้งแรกที่ฟู่เซียวหานเห็นเธอตื่นตระหนกขนาดนี้ในเวลานี้เธอเหมือนดั่งแมวที่พองขนขู่ แยกเขี้ยวกางกรงเล็บถลาเข้าไปแย่งสิ่งของในมือเขาโดยไม่สนใจสิ่งใดเดิมทีฟู่เซียวหานคิดแค่อยากจะกวาดสายตามองผ่าน ๆ เท่านั้นแต่ท่าทีเช่นนี้ของเธอในเวลานี้ ทำให้เขาขมวดคิ้วเขาไม่เปิดโอกาสให้ซังหนี่แย่งของกลับไป และคว้าข้อมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ทันที“ปล่อยฉันนะคะ นั่นมันเป็นของของฉัน!”ฟู่เซียวหานไม่แม้จะมองเธอ เขาเพียงแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 28
ซังหนี่ลืมไปแล้วว่าเธอหลับไปได้ยังไงวันรุ่งขึ้น เธอถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอ“ลูกอยู่ที่เถาหรานจวี?”น้ำเสียงของคุณนายฟู่สงบดั่งเช่นเคยซังหนี่ได้สติแจ่มชัดในทันที “ใช่ค่ะ”“ตอนนี้แม่กำลังเตรียมตัวจะไปที่นั่น คุณย่าไม่สบาย ลูกไปโรงพยาบาลพร้อมแม่เลยก็แล้วกัน”เดิมทีซังหนี่อยากจะปฏิเสธจากโมเมนต์ไลน์ที่ซังฉิงลงเมื่อคืนนี้ทำให้เธอรู้ว่า เมื่อคืนฟู่เซียวหานกับซังฉิงไปยังสถานที่ที่เดียวกันแต่เพราะเมื่อวานเขาไม่ได้แจ้งให้เธอทราบ นั่นหมายความว่า…เธอไม่จำเป็นต้องไปแต่เมื่อเผชิญหน้ากับคุณนายฟู่ คำพูดปฏิเสธนั้นในที่สุดก็ไม่ได้กล่าวออกไปหลังจากชะงักไปชั่วครู่ เธอก็ตอบเพียงว่า “หนูทราบแล้วค่ะ”นิสัยของคุณนายฟู่เหมือนกับฟู่เซียวหานแทบทุกกระเบียดนิ้ว การโทรมาในตอนนี้เป็นเพียงการแจ้งให้เธอทราบเท่านั้นทันทีที่ซังหนี่ตอบกลับไป เธอก็กดวางสายทันทีสิบนาทีต่อมา รถก็มาตึกชั้นล่างของเถาหรานจวีคุณนายฟู่เหลือบมองเสื้อผ้าของเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ท้ายที่สุดเธอก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา แค่ยื่นของในมือให้ซังหนี่ “นี่คือโจ๊กเนื้อปลาที่แม่สั่งให้คนทำไว้เป็นพิเศษ อีกเดี๋ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 29
“เซียวหาน หลานได้ยินที่ย่าพูดหรือเปล่า?”คำพูดประโยคสุดท้ายของคุณนายผู้เฒ่าทำให้ริมฝีปากของซังหนี่เม้มแน่นทันที—ที่แท้ เขาเองก็อยู่ที่นั่นน้ำเสียงของเขาเรียบนิ่ง “คุณย่าครับ คุยกันแล้วไม่ใช่หรือครับว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก?”“ย่าจะไม่พูด แต่เธอก็ต้องอยู่ในฐานะที่ต้องรับผิดชอบเรื่องราวได้ดี แต่หลานดูเธอตอนนี้…”ขณะที่คุณนายผู้เฒ่ากล่าว เธอก็เริ่มไอโขลกอย่างรุนแรงอีกครั้งซังฉิงกระวีกระวาดร้องตะโกน “คุณย่าคะ!”“ย่าไม่เป็นไร” คุณนายผู้เฒ่ากล่าวอย่างรวดเร็ว “เซียวหาน หลานเป็นหลานเพียงคนเดียวของย่า ย่าหวังอยู่เสมอว่าหลานจะได้ดี”“ในตอนแรก แม่ของหลานบีบบังคับให้หลานยอมก้มหัวให้เพราะหุ้นของจื้อเหอที่อยู่ในมือเธอ แต่ตอนนี้หลานไม่จำเป็นต้องยอมเธออีกแล้ว ถึงเวลาที่การแต่งงานของหลานกับซังหนี่จะจบลงได้แล้วกระมัง?”ฟู่เซียวหานไม่ตอบซังหนี่เองก็ไม่รอคำตอบของเขาเมื่อคุณนายผู้เฒ่ากล่าวจบ เธอก็เลือกที่จะผลักประตูเดินเข้าไปโดยตรงการกระทำที่เข้ามาอย่างกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ข้างในหันกลับมามองทันทีเดิมทีซังฉิงกำลังมองฟู่เซียวหานด้วยความรักลึกซึ้งเมื่อเธอเห็นซังหนี่เดินเข้ามา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 30
หลังจากที่ซังหนี่กล่าวจบ มือของฟู่เซียวหานที่จับมือเธอไว้ก็ปล่อยลงทันที—ครั้งแรกที่พูด เขายังถือว่านั่นเป็นเพราะเธอโกรธ แต่นี่เป็นครั้งที่สองแล้วการพูดล้อเล่นเป็นครั้งที่สอง แน่นอนว่านั่นไม่อาจเป็นเรื่องล้อเล่นไปได้“พี่คะ พี่…พี่กำลังพูดอะไรอยู่?”ซังฉิงแทบกดรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอไว้ไม่อยู่ แต่ตอนนี้ยังคงพยายามแสดงออกมาให้เห็นถึงความประหลาดใจ “พี่พูดคำว่าหย่าร้างสองคำนี้ออกมาอย่างลวก ๆ ได้ยังไง? พี่กับพี่เขย…”ซังหนี่คร้านจะสนใจเธอ สายตามองแค่คนที่อยู่บนเตียงเท่านั้นคุณนายผู้เฒ่ารู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว “ซังหนี่ นี่เธอกำลังขู่ฉันงั้นหรือ?”ปฏิกิริยาเช่นนี้…เหมือนกับฟู่เซียวหานเมื่อไม่กี่วันก่อนไม่ผิดเพี้ยนซังหนี่แค่หัวเราะออกมาเบา ๆ พร้อมส่ายศีรษะ “เปล่าค่ะ หนูจริงจังมาก ๆ ”จากนั้นในที่สุดเธอก็หันไปมองฟู่เซียวหานที่ยืนอยู่ข้างเธอ “ระหว่างพวกเรานั้นไม่มีทั้งความรักและความผูกพัน แทนที่จะทรมานและรังเกียจกันและกันอยู่เช่นนี้ การแยกจากกันคงจะเป็นการดีกว่า”“ฉันไม่เห็นด้วย!”ก่อนที่คุณนายผู้เฒ่าจะทันพูดอะไรออกมา เสียงของคุณนายฟู่กลับดังขึ้นก่อนเดิมทีเธอต้องการให้ซังหนี่ประพฤ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 31
ทันทีที่ซังหนี่ขึ้นรถแท็กซี่ โทรศัพท์จากคุณนายซังก็ดังขึ้น “รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ”ไม่รอให้ซังหนี่ตอบ คุณนายซังก็วางสายไปแล้วซังหนี่ก็ไม่ได้ลังเล เธอเอง...ก็กำลังจะกลับอยู่แล้วเห็นได้ชัดว่าคุณนายซังโกรธจนถึงขีดสุดเพราะในขณะที่ซังหนี่ก้าวเข้ามาในประตูบ้าน คุณนายซังถึงกับไม่เว้นช่องว่างให้ซังหนี่ได้เดินเข้ามาด้วยซ้ำ ตรงเข้ามายกมือขึ้นตบหน้าซังหนี่ทันที!เธอออกแรงอย่างหนักหน่วง เส้นผมข้างใบหูของซังหนี่ปรกหน้าลงมาทันที ส่วนหูก็อื้ออึงไปหมด“แกรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป?!”ทว่าคุณนายซังก็ยังไม่หายโกรธ กำลังจะยกมือขึ้นตบเธออีกครั้ง น้ำเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้น “หยุดนะ”คิ้วของคุณนายซังยังคงขมวดเข้าหากัน แต่สุดท้ายก็ลดมือลงเมื่อซังหนี่เงยหน้าขึ้น ก็เห็นคนที่เดินลงมาจากชั้นบนพอดีชายคนนั้นสวมเสื้อเชิ้ตเรียบร้อย ทับด้วยเสื้อกั๊กสีเทา ผมสีดำแซมขาว ทว่าท่าทางยังคงสง่าผ่าเผย ใบหน้าก็ดูไม่ออกแม้แต่น้อยเลยว่าแก่ชราในขณะที่ซังหนี่มองเขา นายท่านซังก็ดึงตัวคุณนายซังเข้าไปหา “ลูกโตขนาดนี้แล้ว ใช้กำลังไปจะมีประโยชน์อะไร?”“คุณคิดว่าฉันอยากลงไม้ลงมือเหรอ? คุณดูสิว่าเธอทำอะไรลงไป?!”คุณนายซัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 32
เพราะอะไร?ซังหนี่ในวัยเด็ก ตอนที่เพิ่งกลับมาที่บ้านนี้ เธออยากรู้คำตอบของคำถามนี้มากเพราะในตอนนั้น สิ่งที่ซังฉิงทำเพื่อเอาใจพวกเขา เธอก็พยายามทำเช่นกัน แต่พวกเขาก็ไม่ชอบเธออยู่ดีจนกระทั่งวันหนึ่ง เธอชงชาให้แม่ของเธอด้วยตนเอง คุณนายซังกล่าวขอบคุณเธอแบบขอไปที แต่พอหันหลังกลับก็เทชาถ้วยนั้นทิ้งลงในกระถางดอกไม้และในคืนวันนั้น ซังหนี่ก็ได้ยินบทสนทนาของพ่อแม่โดยบังเอิญเป็นคุณนายซังที่กำลังถามว่า จำเป็นต้องพาซังหนี่ไปตรวจเอชไอวีหรือไม่ในตอนนั้น ซังหนี่ไม่รู้ว่าเอชไอวีคืออะไรพอเธอโตขึ้นอีกหน่อยถึงได้รู้ว่า นั่นคือ...โรคเอดส์เพราะเธอเคยเกือบถูกพ่อบุญธรรมข่มขืนเรื่องนี้ในสายตาของพวกเขาคือความอัปยศ เป็นตราบาปที่ไม่อาจลบเลือนได้แม้ว่าในตอนนั้นจะไม่ได้เกิดอะไรขึ้น แต่ในสายตาของพวกเขา เธอก็...แปดเปื้อนไปแล้วและไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นลูกสาวของพวกเขาอีกต่อไปเมื่อนึกถึงตรงนี้ ซังหนี่ก็หลับตาลงแน่นเมื่อลืมตาขึ้น ภายในดวงตาของเธอก็สงบนิ่ง “ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ มันก็ไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้ฉัน...ไม่ต้องการความรักจากพวกคุณแล้ว”“แกหมายความว่ายังไง?”“ก่อนหน้านี้พวกคุณเสียใจที่พาฉันก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 33
ในขณะที่ป้าคังกำลังจะเข้าไปขวางเธอ เสียงเครื่องยนต์ของรถก็ดังขึ้นจากข้างนอกป้าคังรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที“คุณชาย รีบไปดูหน่อยค่ะ ไม่รู้ว่าคุณนายน้อยกำลังจะก่อเรื่องอะไรอีกแล้ว เก็บข้าวของเหมือนจะหนีออกจากบ้านเลยค่ะ!”สำหรับคำพูดของเธอ ฟู่เซียวหานดูเหมือนจะไม่แปลกใจมากนัก เพียงแต่ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นซังหนี่ก็ถือกระเป๋าลงมาพอดีฟู่เซียวหานมองไปที่กระเป๋าเดินทางของเธอก่อน จากนั้น สายตาก็ค่อย ๆ เลื่อนไปอยู่ที่แก้มของเธอบนใบหน้านั้นมีรอยฝ่ามืออยู่อย่างชัดเจนซังหนี่ไม่ได้หลบสายตาของเขา เพียงแค่ถามตรง ๆ “เราจะไปจดทะเบียนหย่ากันเมื่อไร?”“ผมแจ้งให้ทนายมาแล้ว” ฟู่เซียวหานพูดจบก็ละสายตาจากเธอ แล้วเดินตรงไปข้างหน้าแต่ซังหนี่ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้ต้องการอะไร”ฟู่เซียวหานกำลังจะก้าวขึ้นบันไดอยู่แล้ว พอได้ยินประโยคนี้ ก็หยุดชะงักอยู่กับที่แต่ไม่นานเขาก็หันกลับมาพูดว่า “ถึงแม้จะออกไปตัวเปล่า ก็ยังต้องเซ็นสัญญาอยู่ดี”ซังหนี่เข้าใจความหมายของเขา จึงไม่ได้โต้แย้งอะไรอีกป้าคังที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เพิ่งจะตั้งสติได้ “คุณชาย คุณกำลังจะ...หย่าเหรอคะ?!”ไม่มีใครตอบคำถามข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 34
ซังหนี่ยังคงจำภาพเหตุการณ์ในวันแต่งงานของเธอกับฟู่เซียวหานได้ถึงแม้จะไม่ได้รับความรักจากตระกูลซัง แต่เธอก็เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซัง ดังนั้นงานแต่งงานในตอนนั้น จึงยิ่งใหญ่อลังการมากเตรียมการแต่งงานล่วงหน้าครึ่งปี จองชุดแต่งงาน ถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง แล้วจึงเลือกวันจดทะเบียนสมรส จัดงานแต่งงานช่วงเวลานั้น ซังหนี่หยุดกิจกรรมอื่น ๆ ทุกอย่างในชีวิตของเธอ และกำหนดการทั้งหมดวนเวียนอยู่กับเรื่องการแต่งงานแต่ในตอนนี้ การหย่าร้างกลับต้องการเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ และขั้นตอนการดำเนินการไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทนายความของฟู่เซียวหานจัดการเรื่องต่าง ๆ ได้อย่างเหมาะสม ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนถึงกับไม่ต้องรอระยะเวลาสงบสติอารมณ์เลยด้วยซ้ำ ไม่นานนัก ใบทะเบียนหย่าสองใบก็ถูกวางไว้ตรงหน้าพวกเขาฟู่เซียวหานดูเหมือนจะยุ่งมากตั้งแต่เมื่อครู่นี้โทรศัพท์ก็ดังไม่หยุด พอได้ใบทะเบียนหย่ามา เขาก็หยิบขึ้นมาแล้วเดินออกไป มืออีกข้างก็ถือโทรศัพท์คุยไปด้วยจริง ๆ แล้วซังหนี่ยังอยากจะบอกลาเขาสักหน่อยแต่เมื่อเธอก้าวออกจากสำนักงานเขตกลับพบว่า เขาจากไปแล้วแม้แต่คำบอกลาสักคำก็ไม่ได้เหลือไว้ให้ซังหนี่ซังหนี่ยืนอยู่กับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
บทล่าสุด
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 100
ฟู่เซียวหานเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ของเธอแวบหนึ่งก่อนจะย้อนถามกลับว่า “คุณไปไหนมา?”ซังหนี่เม้มริมฝีปากแล้วตอบกลับว่า “ใครให้คุณเปลี่ยนกลอนประตูห้องของฉัน?”“ตอบ คำถาม ฉัน มา”สีหน้าของฟู่เซียวหานดูไม่ดีเอาเสียเลยเดิมทีซังหนี่ตั้งใจจะโต้เถียงกับเขาให้ถึงที่สุด แต่เมื่อสบตาเขาอยู่พักหนึ่ง เธอก็ยอมตอบในที่สุด “โรงพยาบาล”สีหน้าของฟู่เซียวหานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขามองเธออีกครั้งตั้งแต่หัวจรดเท้า ซังหนี่ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพียงพูดต่อว่า “ตอนบ่ายพวกเขาบอกฉันว่าแม่ฉันฟื้นแล้ว แต่พอฉันไปถึงเธอก็หลับไปอีก ฉันเลยรออยู่ที่นั่นตลอด เพื่อดูว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้งได้หรือเปล่า”เสียงของซังหนี่แผ่วเบา และแฝงไปด้วยความเศร้าอย่างชัดเจนสีหน้าที่เย็นชาของฟู่เซียวหานผ่อนคลายลงเล็กน้อย แล้วเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ก่อนจะถามว่า “แล้วทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์?”“ฉันตั้งโหมดเงียบไว้ เลยไม่เห็น”ซังหนี่พูดพร้อมกับถามต่อ “ตอนนี้ฉันเข้าบ้านได้หรือยัง?”ฟู่เซียวหานจึงขยับตัวหลีกทางให้เธอเข้าไปซังหนี่โน้มตัวถอดรองเท้า แล้ววางกระเป๋าผ้าของเธอลงจากนั้น เธอหันกลับมามองเขา “แล้วคุณมาที่นี่ทำไม?”ฟ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 99
ในฐานะผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงส่ง ฟู่เซียวหานเคยพบเจอสิ่งล่อลวงมากมายนับไม่ถ้วนและชัดเจนว่าผู้หญิงตรงหน้านี้คือหนึ่งในประเภทผู้หญิงที่ร้ายกาจที่สุดดังนั้น เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ เพียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาซังหนี่โดยตรงโทรติด แต่กลับไม่มีคนรับสายสีหน้าของฟู่เซียวหานยิ่งขุ่นหมองและดูไม่ดีมากขึ้นหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา รู้สึกอับอายไม่น้อย กับการที่ถูกเมินเฉยแต่เมื่อนึกถึงรถยนต์สุดหรูของฟู่เซียวหาน รวมถึงเสื้อผ้าบนตัวเขาที่ดูแล้วรู้ทันทีว่าราคาไม่ธรรมดา เธอก็รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหา “คุณกับซังหนี่เป็นอะไรกันเหรอ? เพื่อนกันใช่มั้ย?”“แต่ว่าตอนนี้เธอคงไม่มีเวลามารับโทรศัพท์ของคุณหรอกนะ ดึกขนาดนี้ยังไม่กลับบ้าน แสดงว่าต้องไปนัดเจอผู้ชายอยู่แน่ ๆ ”“ฉันบอกคุณเลยนะ เธอไม่ได้เรียบร้อยเหมือนที่คุณเห็นหรอก เบื้องหลังน่ะเธอออกจะสุดเหวี่ยงใช่เล่น เมื่อเช้าฉันยังเห็นเธอ...”ยังไม่ทันที่คำพูดของหญิงสาวจะจบ สายตาของฟู่เซียวหานหันมาจ้องเธอทันทีสายตาเย็นเยียบคมกริบดั่งมือที่มองไม่เห็น บีบเข้าที่ลำคอของเธอ ทำให้คำพูดที่ยังไม่ทันหลุดออกมาถูกกลืนกลับลงไปในทันทีหญิงสาวก็มั่นใจว่า
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 98
ฟ้ามืดลงแล้วแสงไฟจากด้านนอกเริ่มส่องสว่าง หลอดไฟนีออนหลากสีผสานเข้ากับแสงสีแดงจากการจราจรยามค่ำคืน ทำให้เกิดภาพด้านหนึ่งที่สะท้อนถึงความเจริญรุ่งเรืองและความเย็นชาของเมืองแห่งนี้อย่างเด่นชัดตึกจื้อเหอตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง หน้าต่างบานใหญ่สูงจรดพื้นดูราวกับกรอบรูปขนาดยักษ์บานหนึ่ง กักเก็บภาพทั้งหมดนี้ไว้ ให้คนได้ชื่นชมฟู่เซียวหานยืนอยู่ตรงนั้น มองดูทุกอย่างด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเขาถือไฟแช็กไว้ในมือ กดสวิตช์เปิดปิดซ้ำไปซ้ำมา เปลวไฟสีน้ำเงินพุ่งขึ้นมาวูบหนึ่ง ก่อนจะดับวูบไปในพริบตาครั้งแล้วครั้งเล่าเกี่ยวกับความทรงจำของพ่อ ฟู่เซียวหานแทบจะจำอะไรไม่ได้แล้วสิ่งเดียวที่นึกออก คงเป็นใบหน้าที่เคร่งขรึมและไม่เคยยิ้มง่าย ๆ มีมาตรฐานที่เข้มงวดสำหรับเขา และท้ายที่สุดคือภาพพ่อที่นอนป่วยอยู่บนเตียงคนป่วยจนไม่สามารถดูแลตัวเองได้พ่อจากไปตอนที่ฟู่เซียวหานอายุเพียง 12 ปีแม้ความสัมพันธ์พ่อลูกจะไม่ได้แน่นแฟ้นมากนัก แต่ในความทรงจำของเขา พ่อก็ยังเป็น "พ่อ" ที่ธรรมดาคนหนึ่งระหว่างเขากับแม่ บางทีก็ดูเหมือนว่าเคยรักกันไม่อย่างนั้น เธอจะเฝ้ารอเขามาตลอดหลายปีเพื่ออะไร?ตอนแรกที่บังคับใ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 97
น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่“ไอ้สารเลว” เธอกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนชายที่เดิมทีกำลังจะก้มกัดที่ต้นคอของเธอ เมื่อได้ยินคำพูดนั้นกลับชะงักไปพักหนึ่งจากนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองตาเธอลิปสติกของซังหนี่เลอะเทอะไปหมด อายไลเนอร์ก็เลือนรางเพราะน้ำตาที่ไหลออกมา เส้นผมยุ่งเหยิง ทั้งตัวของเธอดูทุลักทุเลอย่างเห็นได้ชัดแต่เมื่อฟู่เซียวหานเห็นหยดน้ำตาที่เกาะอยู่บนขนตาของเธอ หัวใจของเขากลับเต้นแรงไปชั่วขณะจากนั้น เขาค่อย ๆ ชะลอการกระทำลง ก่อนจะโอบท้ายทอยของเธออีกครั้งและจูบลงไปทันทีจูบนี้อ่อนโยนและละมุนยิ่งกว่าเดิม ซังหนี่เองก็ดูเหมือนจะไม่ขัดขืนเหมือนในตอนนั้นที่จริงแล้วการที่เธอรู้สึกเจ็บปวด ฟู่เซียวหานเองก็ไม่ได้รู้สึกดีเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มผ่อนคลายลง ฟู่เซียวหานก็สงบสติอารมณ์ลงเช่นกันแต่ในจังหวะที่ฟู่เซียวหานกำลังจะพูดกับเธอดี ๆ ซังหนี่กลับอ้าปาก กัดไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างแรง! ……“ประธานฟู่”ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน ตอนที่สวีเหยียนกำลังพูดกับเขาอยู่ สายตากลับอดไม่ได้ที่มองริมฝีปากของฟู่เซียวหานแน่นอนว่า รอยฝ่ามือบนแก้มของฟู่เซียวหานนั้นโดดเด่นสะดุดตาไม่น้อย แต่เ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 96
“นี่คุณจะทำอะไร?”ซังหนี่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนเริ่มขัดขืน “ปล่อยฉันนะ! ฟู่เซียวหาน คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”เท้าของเธอพยายามถีบตัวออกมา จนรองเท้าส้นสูงกระเด็นหลุดไปข้างหนึ่งทางเดินยาวของโรงแรมปูด้วยพรมหนานุ่ม เมื่อรองเท้ากระเด็นหล่นลงไป กลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเลยเมื่อเข้ามาในลิฟต์ เขาถึงได้ยอมปล่อยเธอลงแต่ซังหนี่กลับถูกเขาดันไปติดมุมลิฟต์ พอเธอกำลังจะก้าวหนี เขาก็จับคางเธอไว้แล้วจูบลงมาทันทีเขาไม่เปิดโอกาสให้เธอลังเลหรือขัดขืนเลย เพียงแค่จูบลงไปลิ้นของเขาก็เข้าผ่านริมฝีปากของเธอโดยตรงการรุกล้ำที่เต็มไปด้วยความกระหายทำให้ซังหนี่เหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจในทันทีแต่สองมือของเธอถูกเขากดไว้แน่น เวลานี้แม้แต่จะผลักเขาออกไปยังทำไม่ได้เข่าของฟู่เซียวหานยกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สอดเข้าไปในใต้กระโปรงของเธอเขารู้จักร่างกายของเธอเป็นอย่างดี การกระทำที่ดุดันและรุนแรงในตอนนี้ ทำให้ซังหนี่รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นปลาตัวที่ถูกตรึงไว้บนเขียงตัวหนึ่งเธอทำได้เพียงเฝ้ามองใบมีดที่กำลังจะตกลงมากรีดผิวและกระดูกตัวเองสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกอับอายยิ่งกว่าคือ ร่างกายของเธอกลับตอบสนองต่อสิ่งที
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 95
ซังหนี่พึ่งจะรู้สึกตัว จึงค่อย ๆ ลดเท้าที่ตั้งใจจะเตะอีกลงอย่างช้า ๆหน้ากากของเขายังคงสวมไว้อย่างเรียบร้อย แต่ดวงตาคู่นั้นเย็นชาอย่างที่สุด ราวกับต้องการฉีกซังหนี่ทั้งตัวออกเป็นชิ้น ๆ“คุณ...คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?”ซังหนี่สบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามในที่สุด“ทำไม? หรือว่าไม่พอใจที่ผมขัดขวางเรื่องดี ๆ ของคุณ?”สีหน้าของฟู่เซียวหานยิ่งตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ มือของเขาบีบปลายคางของซังหนี่แน่นขึ้นกว่าเดิมความโกรธจากการถูกปฏิเสธคำชวนเต้นและการเตะเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนจะถูกเขาจดจำไว้ทั้งหมด แรงบีบในตอนนี้ราวกับจะบดขยี้กระดูกของซังหนี่ให้แหลกละเอียดซังหนี่ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว กำลังจะปัดมือของเขาออก แต่ฟู่เซียวหานกลับคว้าข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่น จากนั้นยกเข่าขึ้นมาแทรกระหว่างขาของเธอทันที“คุณหนูซังนี่ได้รับความนิยมไม่น้อยเลยนะ”เขามองเธอพร้อมพูดขึ้นว่า “ทำไมผมถึงไม่รู้มาก่อนว่าคุณมีแววจะเป็นดาวเด่นในวงสังคมได้?”——เธอในเมื่อก่อนมักจะเงียบขรึมและเรียบง่ายจนน่าเบื่อ มีเพียงบางช่วงเวลาเท่านั้นที่เธอจะเผยเสน่ห์เย้ายวนออกมาฟู่เซียวหานเคยคิดว่า ด้านนี้ของเธอมีเพียงเขาเท่
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 94
การพูดคุยระหว่างซังหนี่และคุณชายเย่ดำเนินไปอย่างราบรื่นหลังจากเพลงแรกจบลง พวกเขาก็ยังไม่ได้ลงจากฟลอร์ แต่กลับเริ่มเต้นรำเพลงที่สองต่อทันที“ยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร?”คุณชายเย่อดไม่ได้ที่จะถามเธอซังหนี่ยักคิ้วเล็กน้อย “นี่มันงานเต้นรำหน้ากากนะคะ การบอกชื่อกันไม่จำเป็นหรอก”“แต่คุณก็รู้จักตัวผมนี่ ดูเหมือนไม่ยุติธรรมสำหรับผมเลยนะ? ““คนที่นี่ก็รู้จักคุณเยอะมาก คุณดังขนาดนี้ ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ”น้ำเสียงของซังหนี่แฝงด้วยความจนใจคุณชายเย่กลับไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย เพียงพูดขึ้นว่า “งั้นแปลว่าหลังคืนนี้ ผมคงไม่มีโอกาสชวนคุณออกไปกินข้าวแล้วสินะ?”“อืม มีโอกาสค่ะ” ซังหนี่พยักหน้าอย่างจริงจัง “ถึงตอนนั้น คุณพาคุณพ่อมาด้วย ส่วนฉันก็มากับประธานฉิน ทานข้าวด้วยกันแบบนี้ไม่ดีหรือคะ?”สรุปแล้ว คุณเป็นลูกน้องของฉินเหยา? เลขา? ผู้ช่วย? หรือว่าเป็นนักแสดงในสังกัดบริษัทของเขากันล่ะ?”คุณชายเย่เดาไปทีละอย่าง แต่ซังหนี่กลับไม่ตอบอะไร แค่ย้อนถามว่า “เรื่องทานข้าว คุณตกลงหรือเปล่า?”“ถ้าคุณไป ผมก็ต้องตกลงอยู่แล้วล่ะ”“ตกลงค่ะ”ซังหนี่ตอบรับอย่างไม่ลังเลคุณชายเย่จ้องมองเธอสักพักก่อนพูดว่า
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 93
“นี่คุณ ไม่ทราบหรือว่าอะไรคือการมาก่อนมาหลัง?”คุณชายเย่หันกลับมา ยิ้มบาง ๆ พลางเอ่ยถามเขาฟู่เซียวหานตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ทราบดี แต่ผมคิดว่าสิทธิ์ในการเลือกควรเป็นของสุภาพสตรีท่านนี้มากกว่า”คำพูดของเขาทำเอาคนฟังไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีฟู่เซียวหานไม่ได้มองคุณชายเย่อีก แต่สายตาจับจ้องไปที่ซังหนี่เพียงคนเดียวเท่านั้นดวงตาที่มักจะสงบนิ่งดั่งผืนน้ำ ในตอนนี้เหมือนกำลังพยายามอดกลั้นบางสิ่งไว้ คล้ายกับกระแสใต้ผิวน้ำที่กำลังจะไหลเชี่ยวมือของซังหนี่ที่อยู่ข้างตัวกำแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวผ่านไปครู่หนึ่ง เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะวางมือบนฝ่ามือของคุณชายเย่——เป็นการตอบรับคำเชิญของเขาประกายในแววตาของฟู่เซียวหานพลันจางหายไปทันทีมือที่แบออกก็กำแน่นขึ้นในทันทีเขาอยากมองซังหนี่อีกครั้ง แต่เธอหันหลังเดินตามอีกฝ่ายไปอย่างไม่ลังเลฟู่เซียวหานมองตามแผ่นหลังของพวกเขา ฟันของเขาค่อย ๆ ขบกันจนแน่นในตอนนั้นเอง ฉินเหยาก็เดินเข้ามาหา “ประธานฟู่”ฟู่เซียวหานมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ไม่นึกเลยว่าคุณจะมาร่วมงานคืนนี้” ฉินเหยาพูดพร้อมรอยยิ้ม “ยังไม่ได้แสดงความยินดีเลย ได้ยินมาว่าคุณปิดการเจรจาที่ประเทศ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 92
“ทางทิศหกนาฬิกา มองเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไหม?”ฉินเหยาถามเพราะท่าการเต้น ทำให้ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกันมาก ซังหนี่ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว จนลมหายใจของเธอตอนนี้เริ่มไม่เป็นจังหวะ และปลายจมูกภายใต้หน้ากากก็มีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อยหลังจากที่ฉินเหยาถามแบบนี้ เธอก็หันไปมองทันที“อืม แล้วไงล่ะ?”“นั่นคือลูกชายของประธานเย่แห่งไห่เฉากรุ๊ป เขามองคุณมาสักพักแล้ว เดี๋ยวผมจะแนะนำพวกคุณให้รู้จักกัน คุณช่วยเต้นรำกับเขาสักเพลงได้ไหม?”ซังหนี่หัวเราะเบา ๆ “ทำไมฉันต้องทำด้วยล่ะ?”“ช่วงนี้ผมกำลังเตรียมร่วมงามกับพ่อของเขา”ฉินเหยาไม่ได้ปิดบังซังหนี่ พูดตรง ๆ ว่า “ถ้าคุณช่วยผมได้ครั้งนี้ เรื่องลิขสิทธิ์ผมจะให้คุณร่วมลงทุนในการผลิตทันที ถ้าละครดังขึ้นมา คุณจะได้ส่วนแบ่งไม่น้อยแน่นอน”ซังหนี่ยังหัวเราะเหมือนเดิม ดูเหมือนไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ฉินเหยาพูดเท่าไหร่ฉินเหยาไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาของเธอ เพียงพูดต่อว่า “แน่นอน เงินอาจไม่ได้ดึงดูดใจคุณมาก แต่สิ่งนี้คือความมั่นใจที่คุณสร้างให้ตัวเองใช่ไหมล่ะ?”ซังหนี่ไม่ได้โต้แย้งคำพูดของฉินเหยาอีกหลังจากครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาที เธอถามว่า “การช่
