Mag-log inShare
บทที่ 33
Kaugnay na kabanata
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 34
ซังหนี่ยังคงจำภาพเหตุการณ์ในวันแต่งงานของเธอกับฟู่เซียวหานได้ถึงแม้จะไม่ได้รับความรักจากตระกูลซัง แต่เธอก็เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลซัง ดังนั้นงานแต่งงานในตอนนั้น จึงยิ่งใหญ่อลังการมากเตรียมการแต่งงานล่วงหน้าครึ่งปี จองชุดแต่งงาน ถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง แล้วจึงเลือกวันจดทะเบียนสมรส จัดงานแต่งงานช่วงเวลานั้น ซังหนี่หยุดกิจกรรมอื่น ๆ ทุกอย่างในชีวิตของเธอ และกำหนดการทั้งหมดวนเวียนอยู่กับเรื่องการแต่งงานแต่ในตอนนี้ การหย่าร้างกลับต้องการเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ และขั้นตอนการดำเนินการไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทนายความของฟู่เซียวหานจัดการเรื่องต่าง ๆ ได้อย่างเหมาะสม ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนถึงกับไม่ต้องรอระยะเวลาสงบสติอารมณ์เลยด้วยซ้ำ ไม่นานนัก ใบทะเบียนหย่าสองใบก็ถูกวางไว้ตรงหน้าพวกเขาฟู่เซียวหานดูเหมือนจะยุ่งมากตั้งแต่เมื่อครู่นี้โทรศัพท์ก็ดังไม่หยุด พอได้ใบทะเบียนหย่ามา เขาก็หยิบขึ้นมาแล้วเดินออกไป มืออีกข้างก็ถือโทรศัพท์คุยไปด้วยจริง ๆ แล้วซังหนี่ยังอยากจะบอกลาเขาสักหน่อยแต่เมื่อเธอก้าวออกจากสำนักงานเขตกลับพบว่า เขาจากไปแล้วแม้แต่คำบอกลาสักคำก็ไม่ได้เหลือไว้ให้ซังหนี่ซังหนี่ยืนอยู่กับ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 35
“ดีบ้าบออะไรล่ะ” ซ่งเสี่ยวกลอกตา “นี่เธอวาดการ์ตูนรักใส ๆ นะ! แนวหวาน ๆ อบอุ่นหัวใจ! ถ้าเธอลงแบบนี้ เว็บไซต์ของเราคงโดนด่าเละแน่!”“ฉันไม่สน ถ้าเธออารมณ์ไม่ดีก็ไปพักผ่อนซะ ฉันจะให้เธอหยุดพักครึ่งเดือน พอเธอปรับอารมณ์ตัวเองได้แล้วค่อยกลับมาวาดใหม่”เมื่อเห็นท่าทางของซ่งเสี่ยว ซังหนี่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรอีกซ่งเสี่ยวมองเธออยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามขึ้นว่า “แล้วทำไมเธอถึงหย่ากับสามีล่ะ?”“ก่อนหน้านี้ ชีวิตเธอก็ดีไม่ใช่เหรอ? มีคนคอยดูแลเรื่องอาหารการกิน มีบัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัด สามีก็ไม่มายุ่งกับเธอ นี่มันชีวิตในฝันชัดๆ !”ซังหนี่ไม่ได้ตอบคำถามเธอ เพียงแต่เอาหนังสือของตนเองไปวางบนชั้นหนังสือ แล้วหันไปมองเธอ “เธอยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม? ฉันเลี้ยงข้าวเธอเอง”...คลับจื่อจิงที่นี่คือสถานที่ผลาญเงินชื่อดังของเมืองถง รับรองเฉพาะบุคคลมีชื่อเสียงในแวดวงเท่านั้น ทุกคนต้องมีบัตรสมาชิกถึงจะเข้าได้ปกติแล้วซังฉิงจะไม่มาสถานที่แบบนี้ เพราะถึงยังไงก็ไม่ค่อยเข้ากับภาพลักษณ์ของเธอสักเท่าไรแต่คืนนี้เธอกลับปรากฏตัวขึ้นที่นี่เพราะ...ชายที่นั่งอยู่ตรงกลางโซฟาในตอนนี้ในฐานะที่เป็นบุคคลสำคัญในแวดวง
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 36
ไม่มีใครตอบคำถามของซังฉิงส่วนคนที่พูดถึงฉินม่อเมื่อครู่นี้ ก็เปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ใครจะไปรู้ล่ะ? แต่เรื่องพวกนี้ก็ไม่สำคัญหรอก สุดท้ายก็แค่คนชั้นต่ำเท่านั้นเอง”“เอ่อ พี่เซียวหาน ผมขอชนแก้วกับพี่หน่อยครับ”ที่ผู้ชายคนนั้นพูดแบบนี้ จริง ๆ แล้วคือการขอโทษสำหรับคำพูดที่พลั้งปากไปเมื่อครู่เพราะถึงแม้ฟู่เซียวหานจะไม่ได้ชอบซังหนี่ แต่ถ้าสาเหตุการหย่าร้างของพวกเขามีฉินม่อเข้ามาเกี่ยวข้อง เรื่องมันก็จะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงโชคดีที่ฟู่เซียวหานไม่ได้ถือสาอะไรเขา ในตอนนี้ก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาชนกับเขาดื่มไวน์หมดแก้วแล้ว คนข้าง ๆ ยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ฟู่เซียวหานกลับลุกขึ้นยืนกะทันหัน “ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อนนะ พวกนายเล่นกันให้สนุก ค่าใช้จ่ายลงบัญชีฉันไว้”“หา? นี่...”ไม่รอให้คนอื่นได้ตอบสนอง ฟู่เซียวหานก็เดินออกไปแล้วซังฉิงรีบวิ่งตามไปทันที “พี่เซียวหานคะ!”“ยังมีเรื่องอะไรอีกไหม?”ฟู่เซียวหานหันกลับมา น้ำเสียงของเขาเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความเย็นชาซังฉิงกัดริมฝีปาก “ฉัน...ฉันนั่งแท็กซี่มา พี่ไปส่งฉันที่บ้านก่อนได้ไหมคะ?”“อืม”ฟู่เซียวหานตอบตกลงอย่างง่ายดายท่าทีของเขาก็ไม
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 37
ทว่าสายตาของเขากลับไม่ได้หยุดอยู่ที่เธอเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้สนใจเลยว่าเธอมาอยู่ที่นี่ทำไม การที่เขายืนอยู่ตรงนั้นก็แค่เพราะ...กำลังรอซังฉิงเท่านั้นหลังจากมองเพียงแวบเดียว ซังหนี่ก็ละสายตา แล้วเอ่ยถามซังฉิง “มีอะไรหรือเปล่า?”ซังฉิงกำลังอ้อนวอน “พี่คะ พี่กลับบ้านกับฉันเถอะนะ อย่าทะเลาะกับแด๊ดดี้หม่ามี๊อีกเลยได้ไหม?”“ขอโทษนะ ฉันไม่อยากกลับไป”ซังหนี่พูดอย่างตรงไปตรงมาซังฉิงก็ไม่ย่อท้อ หันไปมองอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ “คุณเป็นเพื่อนของพี่สาวฉันใช่ไหมคะ? รบกวนช่วยพูดกับพี่สาวฉันหน่อย ให้เธอกลับไป...”“พี่สาวเธอโตขนาดนี้แล้ว เธอจะตัดสินใจอะไรก็ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาเดือดร้อนแทนหรอกมั้ง?”ซ่งเสี่ยวพูดพร้อมกับยิ้มซังฉิงถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แต่ก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “แต่แด๊ดดี้หม่ามี๊เสียใจมากเลยนะคะ! พี่ พี่ทนเห็นพวกท่านกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเรื่องของพี่แบบนี้ได้ลงคอเหรอ? ทำไมพี่ถึงใจร้ายขนาดนี้?!”พูดจบ น้ำตาของซังฉิงก็ไหลรินออกมาทันทีท่าทางแบบนั้นทำให้ซ่งเสี่ยวถึงกับมองด้วยความตกตะลึง“น้องสาว ฝีมือการแสดงของเธอเยี่ยมมากเลยนะ? สนใจไปโลดแล่นในวงการบันเทิงหน่อยไหม?”ประโยคที
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 38
ซังหนี่กลับถึงบ้านของตนเองอย่างรวดเร็วเธอเพิ่งจะเตรียมตัวล้างเครื่องสำอาง บรรณาธิการบริหารของเว็บไซต์ก็โทรมาหาเธอด้วยตัวเอง บอกว่าผลงานของเธอไม่ตรงตามกฎระเบียบของเว็บไซต์ จึงตัดสินใจยุติความร่วมมือกับซังหนี่เพียงฝ่ายเดียวซังหนี่ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที “ไม่ตรงตามข้อกำหนดตรงไหนคะ?”“ฝ่ายกฎหมายของบริษัทเราได้รับแจ้งว่า ตัวละครพระเอกที่เธอวาด...ละเมิดสิทธิในภาพลักษณ์ของบุคคลอื่น”พอเธอพูดแบบนี้ ซังหนี่ก็เข้าใจได้ทันที...ฟู่เซียวหานถึงแม้ปกติเขาจะไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เธอทำ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้อะไรเลยคำพูดที่ซ่งเสี่ยวพูดกับเธอเมื่อคืน...เขาก็ต้องได้ยินด้วยแน่ ๆ ตอนนี้แค่โทรศัพท์สายเดียว ก็ทำให้ซังหนี่ต้องเสียงาน!“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”ซังหนี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้ววางสายไปตอนแรกเธอตั้งใจจะโทรไปถามฟู่เซียวหานโดยตรงแต่ก่อนที่โทรศัพท์จะถูกกดโทรออก เธอก็วางโทรศัพท์ลงอย่างช้า ๆ ไม่ใช่เพราะเธอรู้สึกผิด แต่เพราะซังหนี่รู้ว่า ในเมืองนี้ ถ้าเธอแข็งข้อกับเขา เธอจะไม่ได้อะไรดี ๆ เลยยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ ตัวละครในการ์ตูนตัวหนึ่ง ละเมิดสิทธิในภาพลักษณ์ของเขา?เรื่องไร้สาระแบบนี้ เขา
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 39
“ไม่ลำบาก ไม่ลำบากเลยค่ะ ช่วงนี้คุณกำลังยุ่งอะไรอยู่เหรอคะ? ฉันไม่ได้เจอคุณมาหลายเดือนเลย?”“ไม่ได้ยุ่งอะไรหรอกค่ะ ต่อไปฉันจะมาบ่อย ๆ ค่ะ”ซังหนี่ส่งยิ้มให้เธอผู้ช่วยพยาบาลชวนเธอคุยเรื่องทั่ว ๆ ไปอย่างเป็นธรรมชาติ จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยง ซังหนี่จึงลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับเพื่อความสะดวกในการเดินทางมาโรงพยาบาล ซังหนี่จึงหาบ้านเช่าที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงนี้โดยเฉพาะเนื่องจากระยะทางไม่ไกล เธอจึงไม่ได้เรียกรถ แต่กางร่มเดินกลับไปแต่เธอไม่คิดเลยว่า คุณนายซังจะมารออยู่ที่หน้าบ้านของเธอเห็นได้ชัดว่าคุณนายซังรู้สึกรังเกียจสภาพแวดล้อมตรงหน้ามาก ขมวดคิ้วแน่น มือถือผ้าเช็ดหน้า ปิดจมูกและปากไว้แน่นทันทีที่เห็นซังหนี่ เธอก็พูดขึ้นมาตรง ๆ “ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว”ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ซังหนี่จะบอกไปแล้วว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก แต่ในตอนนี้เมื่อได้เจอหน้า เธอก็ยังคงเอ่ยถาม “คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ”“ถ้าเธอไม่ปฏิเสธที่จะกลับบ้าน ฉันจะมาที่นี่ทำไม?”คุณนายซังพูดพลางมองประตูที่ขึ้นสนิมข้าง ๆ “เพราะงั้นหลังจากที่เธอหย่าแล้วก็ย้ายมาอยู่ที่แบบนี้สินะ? ซังหนี่ ฉันว่าเธอคงบ้าไปแล้วจริง ๆ !”“
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 40
หลังจากที่คุณนายซังพูดจบ ซังหนี่ก็เงียบลงทันทีบรรยากาศที่อึดอัดอยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเพราะความเงียบอย่างกะทันหันของเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ดวงตาอันสงบนิ่งของซังหนี่มองมาที่เธอหัวใจของคุณนายซังถึงกับกระตุกโดยไม่รู้ตัว!คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันทันที “เธอ...”“เชิญคุณกลับไปเถอะ”ซังหนี่กลับพูดขึ้นมากะทันหันคำพูดสามคำที่ไม่คาดคิดนี้ กลับทำให้คุณนายซังตกตะลึง!หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แทบไม่อยากจะเชื่อ “เธอพูดว่าอะไรนะ?”“เชิญคุณกลับไปเถอะ ต่อไปก็อย่ามาที่นี่อีก” ซังหนี่บอกเธอด้วยความหนักแน่น “ถ้าพวกคุณคิดว่าที่ฉันพูดไปครั้งที่แล้วมันยังไม่ชัดเจนพอ ฉันสามารถบอกนักข่าว ลงหนังสือพิมพ์ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ฉันกับตระกูลซังของพวกคุณไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นพวกคุณก็ไม่ต้องกังวลว่าฉันจะทำให้ตระกูลซังขายหน้าอีก”ทันทีที่ซังหนี่พูดจบ คุณนายซังก็ลุกขึ้นยืนทันที จากนั้นก็ตบหน้าเธออย่างแรง!”คุณนายซังเพิ่งจะทำเล็บมาเมื่อไม่กี่วันก่อนบนเล็บมีเพชรฝังอยู่ ในตอนนี้เล็บยาวนั้นกรีดลงบนแก้มของซังหนี่อย่างแรง เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลอ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 41
คุณนายซังสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามที่จะสื่อสารกับเธอต่อไป “แล้วเธอเคยคิดถึงชีวิตของเธอในอนาคตบ้างไหม? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่ค่ารักษาพยาบาลอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เธอต้องแบกรับภาระหนักหน่วง! พ่อของเธอคนนั้น...”“ยังไงฉันก็ไม่อดตาย” ซังหนี่ขัดคำพูดของเธอโดยตรง “นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องกังวลแล้ว ต่อไปนี้ คุณก็ถือซะว่าฉันไม่เคยถูกตามตัวกลับมา”“ซังหนี่ลูกสาวของคุณ ตายไปแล้วตั้งแต่ตอนที่เธออายุห้าขวบ ตอนที่เธอหายตัวไป”สุดท้ายคุณนายซังก็จากไปหลังจากนั่งเหม่ออยู่บนโซฟาครู่หนึ่ง ซังหนี่ก็หยิบไม้เทนนิสของตัวเองขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ แล้วลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกที่โรงยิมใกล้ ๆ โรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่ง ซังหนี่กำลังตีลูกเทนนิสอย่างแรงภายในโรงยิมเปิดเครื่องปรับอากาศแล้ว แต่เพราะออกกำลังกายอย่างหนัก เหงื่อของเธอจึงไหลลงมาไม่หยุด ทำให้ผมบริเวณหน้าผากเปียกชุ่ม แม้กระทั่งสายตาก็พร่ามัวไปหมดขณะที่เธอกำลังรอคู่ต่อสู้เสิร์ฟลูกอยู่นั้น ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น “ให้ฉันเล่นบ้างสิ”เพื่อนร่วมทีมชั่วคราว ที่ดูเหมือนจะเป็นนักศึกษาชายก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาพยักหน้ารับแล้วโยนลูกเทนนิสให้กับคนที่
Pinakabagong kabanata
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 402
คุณนายใหญ่สะบัดมือแล้วเดินจากไปทันทีฟู่จินหยวนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ผ่านไปพักใหญ่ เขาถึงได้สติกลับมา จากนั้นก็ก้าวพรวดเข้าไป คว้าคอเสื้อของฟู่เซียวหานไว้แน่น!“เพราะงั้นนายรู้ทุกอย่างมาตลอด? แต่ก็ยังปล่อยให้ฉันทำแบบนั้น นายจงใจใช่ไหม!”พอเขาพูดจบ ฟู่เซียวหานกลับหัวเราะออกมา “ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง ถ้านายยังควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วจะโทษใครได้ล่ะ?”“นี่มันกับดักที่นายวางแผนไว้ชัด ๆ!”“ใช่ แต่คนที่เลือกจะกระโดดลงไปก็คือตัวนายเอง ฉันไม่ได้จ่อปืนบังคับให้นายทำนี่”ฟู่เซียวหานพูด พลางยกมือขึ้น แกะนิ้วของเขาออกทีละนิ้ว“อ้อจริงสิ จะบอกอะไรไว้อย่างหนึ่ง คังรุ่ยน่ะจริง ๆ แล้วฉันก็มีหุ้นอยู่เหมือนกัน” ฟู่เซียวหานยิ้มบาง ๆ “ดีลของนายอันนั้น ที่จริงฉันเป็นคนออกแบบให้โดยเฉพาะเลยนะ แม้แต่ผู้จัดการหุ้น A ของนาย ก็เป็นคนที่ฉันเลือกไว้ให้เอง ไม่งั้นคิดดูสิ นายจะทำกำไรได้มากขนาดนั้นในเวลาแค่ไม่กี่วันได้ยังไง? แล้วอยู่ดี ๆ ถึงกับขาดทุนจนหมดแม้แต่ทุนยังไม่ได้คืน?”เมื่อครู่นี้ฟู่จินหยวนแค่สงสัยแม้เขาจะตะโกนถามเสียงดัง แต่ในใจลึก ๆ ก็แค่คิดว่าฟู่เซียวหานพอรู้เรื่องอยู่บ้าง เพียงแต่เลือกที่จะไม่
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 401
คุณนายใหญ่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เห็นการกระทำของเขาชัดเจน คิ้วขมวดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่งฟู่เซียวหานเห็นว่าซังหนี่กินเกือบเสร็จแล้ว เขาถึงหันไปมองฟู่จินหยวน “จริงสิ ได้ยินมาว่านายกำลังติดต่อกับคนของคังรุ่ยอยู่ใช่ไหม? ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”เดิมทีฟู่จินหยวนก็กำลังก้มหน้าทานอาหารอยู่แต่ทันทีที่ฟู่เซียวหานถามคำถามนี้ เขาก็หยุดชะงักไป จากนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยความไม่อยากเชื่อ!คุณนายใหญ่กลับแสดงสีหน้าสงสัย “คังรุ่ยคืออะไรเหรอ?”“อ๋อ คุณย่าน่าจะยังไม่ทราบ นั่นคือ...บริษัทที่ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับการจัดการเงินทุนครับ” ฟู่เซียวหานยิ้มบาง ๆ “พูดง่าย ๆ คือ คุณสามารถนำหุ้นที่ถืออยู่ไปใช้ค้ำประกันกับพวกเขา เพื่อแลกกับกระแสเงินสดจำนวนมาก ถ้าภายในเวลาที่กำหนด หุ้นมีมูลค่าเพิ่มถึงระดับหนึ่ง พวกเขาก็จะแบ่งปันผลกำไรให้คุณต่อ แต่ถ้าหุ้นร่วงลงไปถึงจุดที่ตกลงไว้ พวกเขาก็จะดำเนินการตามสัญญา แยกหรือแม้กระทั่งฮุบหุ้นของคุณไปเลย”“ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกนายดำเนินการไปถึงขั้นไหนแล้ว? แล้วฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย ชีวิตของนายตอนนี้ก็ไม่ได้มีค่าใช้จ่ายอะไรมากมายไม่ใช่เหรอ? การร่วมมือกับพวกเขา นายจะได้อะไรล่ะ?”
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 400
แม้ว่าอาการบาดเจ็บของคุณนายฟู่จะสาหัส แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้บาดเจ็บจนถึงแก่ชีวิต ดังนั้นหลังจากนอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลไม่นานนักเธอก็ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลคราวนี้ฟู่เซียวหานไม่ยอมให้เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลฟู่อีกต่อไป แต่ได้จัดสถานที่ที่มีสภาพแวดล้อมที่เรียบง่ายและสง่างามเอาไว้ให้สำหรับเธอและเป็นช่วงเวลาปลายเดือนพอดิบพอดีกับที่ฟู่จินหยวนกลับมารายงานผลงานของเขาที่เมืองถง ฟู่เซียวหานจองร้านอาหารด้านนอกเอาไว้และกล่าวว่าพวกเขาจะมาทาน ‘มื้อครอบครัว’ ด้วยกันเมื่อซังหนี่ได้ยินมุกตลกนี้ถึงกับรู้จักเอะใจในทันทีเพราะอย่างไรเสียมื้อครอบครัวของตระกูลฟู่ในแต่ละครั้ง… ดูเหมือนแทบจะไม่มีน่ายินดีใดเลยสักครั้งแต่ในเมื่อฟู่เซียวหานได้กล่าวออกไปเช่นนั้นแล้ว เธอจึงทำได้แค่เดินตามเขาไปเท่านั้นขณะนี้เมืองถงได้เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเป็นทางการอุณหภูมิในวันนี้ต่ำกว่าเมื่อวานเล็กน้อย ก่อนออกไปข้างนอกฟู่เซียวหานจึงตั้งใจสวมผ้าพันคอให้เธอผ้าพันคอสีขาวและเสื้อโค้ตบนตัวของเธอล้วนเป็นชุดสีเดียวกัน ในขณะที่ฟู่เซียวหานล้วนสวมสีดำไปทั้งตัวสองสีที่อยู่ตรงข้ามกันสุดขั้ว แต่ในเวลานี้เมื่อทั้งส
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 399
เมื่อเขาพบว่าเธอกับเออร์วินเดินตามหลังกันมาติด ๆ คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นในทันที “พวกคุณไปไหนกันมา?”“ฉันไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ” ซังหนี่ตอบ “บังเอิญเจอกับคุณเออร์วินระหว่างทางพอดี”ท่าทีของเธอเต็มไปด้วยความเรียบนิ่งยิ่งไปกว่านั้นคือที่นี่คือเมืองถง ฟู่เซียวหานรู้ดีว่าเออร์วินจะไม่ทำอะไรแน่นอนแต่ถึงอย่างนั้น ในใจของเขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย หลังจากขมวดคิ้วพลางมองไปที่เออร์วินแล้วถึงจะเดินกลับไปยังห้องส่วนตัวอาหารล้วนมาเสิร์ฟครบแล้วเออร์วินยังคงไม่ชอบอาหารจีนเช่นเดิม แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยังทานไปบ้างอย่างต้องการไว้หน้ากลับกลายเป็นไวน์ที่ทั้งสองต่างดื่มไปไม่น้อยเมื่อเห็นว่าฟู่เซียวหานยังต้องการดื่มต่อ เธอก็ยกมือขึ้นไปจับแก้วของเขาเอาไว้โดยตรง“หยุดดื่มได้แล้วค่ะ” เธอกล่าว “ช่วงนี้เดิมทีคุณก็พักผ่อนไม่ค่อยพออยู่แล้ว ดื่มไปมากมายขนาดนี้ร่างกายของคุณจะรับไหวได้อย่างไร?”เสียงของเธอเบามาก แต่เรียวคิ้วนั้นกลับขมวดย่นเข้าหากัน ภายในดวงตาเจือไปด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยฟู่เซียวหานรู้สึกประหลาดใจ และยิ้มออกมา “ครับ”หลังจากกล่าวจบ เขาก็ผินหน้าหันไปมองเออร์วิน “งั้นผมไม่ดื่มแล้วนะ”เออ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 398
ทันทีที่ซังหนี่กล่าวจบ เออร์วินพลันตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา “แน่นอน ผมเคยบอกแล้วนี่ว่าตราบใดที่เราร่วมมือกันทำลายเหยียบย่ำธุรกิจของเขาในทางฝั่งนี้ได้หมดสิ้น เขาก็จำต้องไปอยู่กับผมที่ประเทศ M”“ถึงตอนนั้น คุณเองก็จะมีอิสระเช่นกัน”ซังหนี่เพียงยิ้มน้อย ๆทว่าเมื่อรอยยิ้มนั้นตกอยู่ในสายตาของเออร์วิน กลับทำให้เขาอดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ซังหนี่จึงกล่าวว่า “แต่คุณเออร์วินคะ ฉันไม่รู้สึกเลยว่าคุณกำลังช่วยฉันอยู่”“หืม?”“ถ้าคุณคิดอยากจะทำให้ฟู่เซียวหานสิ้นหวังนั้นมันง่ายเอามาก ๆ เพียงบอกเรื่องที่คุณร่วมมือกับฉันก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ”“เพราะท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นคนอย่างไร คุณเออร์วินต้องรู้ดีกว่าฉันแน่นอน ถ้าคุณทำลายอาชีพธุรกิจภายในประเทศของเขาแล้วล่ะก็ เขาจะปล่อยคุณไปงั้นหรือคะ?”“นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่คุณต้องการแน่นอน ดังนั้นคุณจึงเพียงอยากให้เขารู้ว่าฉันทรยศเขาก็พอ ที่ช่วงนี้คุณเร่งเร้าฉันมาตลอดจริงๆนั่นก็เป็นเพราะเพื่อสิ่งนี้ใช่ไหมล่ะคะ?”“เมื่อถึงตอนนั้นคุณก็จะบอกเขาได้ว่า ดูสิ จริงๆแล้วคนที่อยู่รอบข้างเขานั้นไม่มีใครไว้ใจได้เลย รวมถึงภรรยาของเขาด้วย มีเพียงคุณเท่านั้นที่เป็น
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 397
ฟู่เซียวหานไม่ตอบกลับไปอีก เพียงปล่อยมือและก้าวเดินไปข้างหน้าเออร์วินเดินตามเขามาจนทันอย่างรวดเร็ว “เอาล่ะ หยุดพูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่า แล้วผมต้องไปพักที่ไหนล่ะ? บ้านของคุณ?”“โรงแรม” ฟู่เซียวหานตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เออร์วินยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจฟู่เซียวหานยังมีธุระอื่นที่ต้องทำ จึงไม่มีความตั้งใจที่จะไปส่งเออร์วินที่โรงแรมในเวลานี้ แต่ก่อนที่เขาขึ้นรถคันอื่น เสียงของเออร์วินกลับดังขึ้นว่า “ใช่สิ ภรรยาของคุณก็รู้ว่าผมมาถึงที่นี่ในวันนี้ เธอยังบอกด้วยว่าเธอจะให้การต้อนรับผมเป็นอย่างดี คืนนี้คุณเองก็น่าจะมาใช่ไหม?”ฟู่เซียวหานหันหน้าไปมองเขาเออร์วินยิ้ม “ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่มา พวกเราทานข้าวกันตามลำพังก็ได้นะ”——แน่นอนว่าไม่มีทางที่ฟู่เซียวหานจะพลาดทันทีที่มาถึงห้องส่วนตัวเขาก็จัดการชำระหนี้กับซังหนี่ทันที “คุณไม่ได้บอกมาก่อนหน้านี้หรือว่าคุณจะไม่ไปเจอกับเขาตามลำพัง? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?”ซังหนี่กลับเป็นฝ่ายชะงักไปชั่วขณะ “คุณเป็นฝ่ายตกลงรับปากกับเขาก่อนไม่ใช่หรือ? เขาบอกว่าคืนนี้คุณอยากจะเลี้ยงอาหารเขา ฉันถึงได้มาที่นี่”ฟู่เซียวหานขมวดคิ้วและเป็นเวลานี้เองที่เขาตระหนัก
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 396
หลังจากที่ฟู่เซียวหานพูดจบ ก่อนที่ซังหนี่จะทันได้ตอบกลับไป โทรศัพท์มือถือของเขาก็พลันดังขึ้นซังหนี่เหลือบไปเห็นชื่อบนโทรศัพท์ —— เออร์วินฟู่เซียวหานมองชื่อบนโทรศัพท์พร้อมมองมาที่ซังหนี่ก่อน ถึงจะปลีกตัวออกไปรับสายซังหนี่ไม่รู้ว่าคนอยู่อีกฝั่งกำลังกล่าวอะไร แต่เธอเห็นคิ้วของเขาขมวดอย่างกะทันหัน ก่อนจะหันหน้ามามองซังหนี่“งั้นหรือ?” เขาตอบ “แล้วอย่างไรล่ะ?”“ทราบแล้ว”หลังจากตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ เขาก็กดวางสายโทรศัพท์โดยตรง“เมื่อกี้เออร์วินโทรมาหาคุณหรือ?” เขาถามซังหนี่“อืม”“พวกคุณสองคนสนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”ซังหนี่เลิกคิ้ว “แค่โทรศัพท์หากันก็นับว่าสนิทแล้วหรือคะ?”“เขาบอกว่าเที่ยวบินของเขาจะมาถึงเมืองถงในวันพรุ่งนี้ ซึ่งคนแรกที่ได้รับการแจ้งข่าวนี้ไม่ใช่ผมแต่กลับเป็นคุณ นี่ยังนับว่าไม่สนิทอีกหรือ?”ขณะที่ฟู่เซียวหานกล่าว คิ้วของเขาก็ยิ่งขมวดแน่นมากขึ้นซังหนี่ไม่กล่าวอะไรอีกฟู่เซียวหานกัดฟันเอาไว้ ในที่สุดก็กดระงับอารมณ์ของตนเองเอาไว้ได้แล้วกล่าวว่า “คุณอย่าโดนเขาหลอกเชียว”“ถึงแม้ว่าเขาจะดูเป็นผู้เป็นคนที่ไม่ค่อยมีมารยาทอยู่บ้าง แต่ที่แท้จริงแล้วเขานั้นเล
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 395
“มันก็เป็นแบบที่คุณคิด”ฟู่เซียวหานกล่าวอีกครั้งซังหนี่กลับไม่ทันตั้งตัว “ฉันคิด…อะไรนะคะ?”“หืม? ตอนที่เห็นภาพนี้กับเวลาถ่ายแล้ว คุณคิดอะไรไม่ออกเลยหรือ?”ซังหนี่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “พูดได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ จริง ๆ แล้วคุณพ่อของคุณรู้จักกับคุณแม่ของฟู่จินหยวนมาก่อน ที่เขาแต่งงานกับคุณแม่ของคุณก็เพราะ…ใบหน้านั้นของเธอ?”“ใช่”คำตอบของฟู่เซียวหานเปี่ยมไปด้วยความตรงไปตรงมาชัดเจนเดิมทีซังหนี่คิดว่าเรื่องราวพวกนี้มันน่าประหลาดและเกินจริงมากเกินไป ทว่ามันกลับกลายเป็นเรื่องจริงเธอเผยอริมฝีปากราวกับคิดอยากจะกล่าวบางอย่างออกมา แต่ท้ายที่สุดก็มีเพียงแค่ความเงียบงันฟู่เซียวหานแย้มยิ้ม “ดังนั้นคุณดูสิว่า ทำไมฟู่จินหยวนกับผมถึงได้หน้าตาคล้ายกันมาก? ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าแม่ของเราเองก็คล้ายคลึงกันมากเช่นกัน”“คุณแม่ของคุณ…เพิ่งรู้เรื่องนี้หรือคะ?” ซังหนี่เอ่ยถามเสียงแผ่ว“อืม ก่อนหน้านี้ถึงแม้เธอจะรู้ว่าฟู่โจวมีครอบครัวอื่นอยู่ข้างนอก แต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าผู้หญิงคนนั้นจะดูคล้ายกับเธอมากขนาดนี้ มากเสียจนกระทั่งทำให้คิดได้ว่าที่แท้จริงแล้วเธอต่างหากที่เป็นตัวแทนของผู้หญิงคนนั้น”“
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 394
ซังหนี่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องพักผู้ป่วยตลอดโดยไม่ได้เดินออกไปเมื่อฟู่เซียวหานออกมาและเห็นเธอยืนอยู่ตรงนั้นถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว “ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่?”ซังหนี่ไม่ได้ตอบคำถามของเขา ทำเพียงแค่มองเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยก่อน“เธอหลับไปแล้ว” ฟู่เซียวหานรู้ว่าเธอกำลังกังวลเรื่องอะไรจึงกล่าวด้วยความรวดเร็ว“ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ?” ซังหนี่ถามเขา “พวกคุณคุยเรื่องอะไรกัน?”ฟู่เซียวหานกระตุกมุมปากของตน ก่อนจะจับมือของเธอแล้วเดินไปข้างหน้าซังหนี่ขมวดคิ้ว “คุณพูดมาสิ”“ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก และแค่อยากกลับไปพักผ่อน” ฟู่เซียวหานกล่าว “รอตื่นแล้วผมค่อยบอกคุณ”ฟู่เซียวหานจงใจอุบเรื่องนี้เอาไว้ไม่ยอมเล่า ไม่ว่าซังหนี่จะไล่ถามอย่างไร เขาก็ไม่แม้จะกล่าวออกมาจนกระทั่งท้ายที่สุดซังหนี่ก็ไม่ถามอีกฟู่เซียวหานบอกว่าเขาต้องการพักผ่อน ก็ได้พาเธอกลับนอนหลับเอาแรงจริง ๆ ซังหนี่ยังคงมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คั่งค้างอยู่ภายในใจ เดิมทีเธอคิดว่าตนนั้นคงจะนอนไม่หลับแต่เมื่อเธอมาถึงที่เถาหรานจวี หลังจากที่ฟู่เซียวหานกับเธอต่างก็เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าและล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยกัน เธอก็
