เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 36
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-31 13:58:20บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 37
ทว่าสายตาของเขากลับไม่ได้หยุดอยู่ที่เธอเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้สนใจเลยว่าเธอมาอยู่ที่นี่ทำไม การที่เขายืนอยู่ตรงนั้นก็แค่เพราะ...กำลังรอซังฉิงเท่านั้นหลังจากมองเพียงแวบเดียว ซังหนี่ก็ละสายตา แล้วเอ่ยถามซังฉิง “มีอะไรหรือเปล่า?”ซังฉิงกำลังอ้อนวอน “พี่คะ พี่กลับบ้านกับฉันเถอะนะ อย่าทะเลาะกับแด๊ดดี้หม่ามี๊อีกเลยได้ไหม?”“ขอโทษนะ ฉันไม่อยากกลับไป”ซังหนี่พูดอย่างตรงไปตรงมาซังฉิงก็ไม่ย่อท้อ หันไปมองอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ “คุณเป็นเพื่อนของพี่สาวฉันใช่ไหมคะ? รบกวนช่วยพูดกับพี่สาวฉันหน่อย ให้เธอกลับไป...”“พี่สาวเธอโตขนาดนี้แล้ว เธอจะตัดสินใจอะไรก็ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาเดือดร้อนแทนหรอกมั้ง?”ซ่งเสี่ยวพูดพร้อมกับยิ้มซังฉิงถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แต่ก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “แต่แด๊ดดี้หม่ามี๊เสียใจมากเลยนะคะ! พี่ พี่ทนเห็นพวกท่านกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเรื่องของพี่แบบนี้ได้ลงคอเหรอ? ทำไมพี่ถึงใจร้ายขนาดนี้?!”พูดจบ น้ำตาของซังฉิงก็ไหลรินออกมาทันทีท่าทางแบบนั้นทำให้ซ่งเสี่ยวถึงกับมองด้วยความตกตะลึง“น้องสาว ฝีมือการแสดงของเธอเยี่ยมมากเลยนะ? สนใจไปโลดแล่นในวงการบันเทิงหน่อยไหม?”ประโยคที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 38
ซังหนี่กลับถึงบ้านของตนเองอย่างรวดเร็วเธอเพิ่งจะเตรียมตัวล้างเครื่องสำอาง บรรณาธิการบริหารของเว็บไซต์ก็โทรมาหาเธอด้วยตัวเอง บอกว่าผลงานของเธอไม่ตรงตามกฎระเบียบของเว็บไซต์ จึงตัดสินใจยุติความร่วมมือกับซังหนี่เพียงฝ่ายเดียวซังหนี่ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที “ไม่ตรงตามข้อกำหนดตรงไหนคะ?”“ฝ่ายกฎหมายของบริษัทเราได้รับแจ้งว่า ตัวละครพระเอกที่เธอวาด...ละเมิดสิทธิในภาพลักษณ์ของบุคคลอื่น”พอเธอพูดแบบนี้ ซังหนี่ก็เข้าใจได้ทันที...ฟู่เซียวหานถึงแม้ปกติเขาจะไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เธอทำ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้อะไรเลยคำพูดที่ซ่งเสี่ยวพูดกับเธอเมื่อคืน...เขาก็ต้องได้ยินด้วยแน่ ๆ ตอนนี้แค่โทรศัพท์สายเดียว ก็ทำให้ซังหนี่ต้องเสียงาน!“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”ซังหนี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้ววางสายไปตอนแรกเธอตั้งใจจะโทรไปถามฟู่เซียวหานโดยตรงแต่ก่อนที่โทรศัพท์จะถูกกดโทรออก เธอก็วางโทรศัพท์ลงอย่างช้า ๆ ไม่ใช่เพราะเธอรู้สึกผิด แต่เพราะซังหนี่รู้ว่า ในเมืองนี้ ถ้าเธอแข็งข้อกับเขา เธอจะไม่ได้อะไรดี ๆ เลยยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ ตัวละครในการ์ตูนตัวหนึ่ง ละเมิดสิทธิในภาพลักษณ์ของเขา?เรื่องไร้สาระแบบนี้ เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 39
“ไม่ลำบาก ไม่ลำบากเลยค่ะ ช่วงนี้คุณกำลังยุ่งอะไรอยู่เหรอคะ? ฉันไม่ได้เจอคุณมาหลายเดือนเลย?”“ไม่ได้ยุ่งอะไรหรอกค่ะ ต่อไปฉันจะมาบ่อย ๆ ค่ะ”ซังหนี่ส่งยิ้มให้เธอผู้ช่วยพยาบาลชวนเธอคุยเรื่องทั่ว ๆ ไปอย่างเป็นธรรมชาติ จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยง ซังหนี่จึงลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับเพื่อความสะดวกในการเดินทางมาโรงพยาบาล ซังหนี่จึงหาบ้านเช่าที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงนี้โดยเฉพาะเนื่องจากระยะทางไม่ไกล เธอจึงไม่ได้เรียกรถ แต่กางร่มเดินกลับไปแต่เธอไม่คิดเลยว่า คุณนายซังจะมารออยู่ที่หน้าบ้านของเธอเห็นได้ชัดว่าคุณนายซังรู้สึกรังเกียจสภาพแวดล้อมตรงหน้ามาก ขมวดคิ้วแน่น มือถือผ้าเช็ดหน้า ปิดจมูกและปากไว้แน่นทันทีที่เห็นซังหนี่ เธอก็พูดขึ้นมาตรง ๆ “ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว”ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ซังหนี่จะบอกไปแล้วว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีก แต่ในตอนนี้เมื่อได้เจอหน้า เธอก็ยังคงเอ่ยถาม “คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ”“ถ้าเธอไม่ปฏิเสธที่จะกลับบ้าน ฉันจะมาที่นี่ทำไม?”คุณนายซังพูดพลางมองประตูที่ขึ้นสนิมข้าง ๆ “เพราะงั้นหลังจากที่เธอหย่าแล้วก็ย้ายมาอยู่ที่แบบนี้สินะ? ซังหนี่ ฉันว่าเธอคงบ้าไปแล้วจริง ๆ !”“
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 40
หลังจากที่คุณนายซังพูดจบ ซังหนี่ก็เงียบลงทันทีบรรยากาศที่อึดอัดอยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเพราะความเงียบอย่างกะทันหันของเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ดวงตาอันสงบนิ่งของซังหนี่มองมาที่เธอหัวใจของคุณนายซังถึงกับกระตุกโดยไม่รู้ตัว!คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันทันที “เธอ...”“เชิญคุณกลับไปเถอะ”ซังหนี่กลับพูดขึ้นมากะทันหันคำพูดสามคำที่ไม่คาดคิดนี้ กลับทำให้คุณนายซังตกตะลึง!หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แทบไม่อยากจะเชื่อ “เธอพูดว่าอะไรนะ?”“เชิญคุณกลับไปเถอะ ต่อไปก็อย่ามาที่นี่อีก” ซังหนี่บอกเธอด้วยความหนักแน่น “ถ้าพวกคุณคิดว่าที่ฉันพูดไปครั้งที่แล้วมันยังไม่ชัดเจนพอ ฉันสามารถบอกนักข่าว ลงหนังสือพิมพ์ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ฉันกับตระกูลซังของพวกคุณไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นพวกคุณก็ไม่ต้องกังวลว่าฉันจะทำให้ตระกูลซังขายหน้าอีก”ทันทีที่ซังหนี่พูดจบ คุณนายซังก็ลุกขึ้นยืนทันที จากนั้นก็ตบหน้าเธออย่างแรง!”คุณนายซังเพิ่งจะทำเล็บมาเมื่อไม่กี่วันก่อนบนเล็บมีเพชรฝังอยู่ ในตอนนี้เล็บยาวนั้นกรีดลงบนแก้มของซังหนี่อย่างแรง เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 41
คุณนายซังสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามที่จะสื่อสารกับเธอต่อไป “แล้วเธอเคยคิดถึงชีวิตของเธอในอนาคตบ้างไหม? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่ค่ารักษาพยาบาลอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เธอต้องแบกรับภาระหนักหน่วง! พ่อของเธอคนนั้น...”“ยังไงฉันก็ไม่อดตาย” ซังหนี่ขัดคำพูดของเธอโดยตรง “นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องกังวลแล้ว ต่อไปนี้ คุณก็ถือซะว่าฉันไม่เคยถูกตามตัวกลับมา”“ซังหนี่ลูกสาวของคุณ ตายไปแล้วตั้งแต่ตอนที่เธออายุห้าขวบ ตอนที่เธอหายตัวไป”สุดท้ายคุณนายซังก็จากไปหลังจากนั่งเหม่ออยู่บนโซฟาครู่หนึ่ง ซังหนี่ก็หยิบไม้เทนนิสของตัวเองขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ แล้วลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกที่โรงยิมใกล้ ๆ โรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่ง ซังหนี่กำลังตีลูกเทนนิสอย่างแรงภายในโรงยิมเปิดเครื่องปรับอากาศแล้ว แต่เพราะออกกำลังกายอย่างหนัก เหงื่อของเธอจึงไหลลงมาไม่หยุด ทำให้ผมบริเวณหน้าผากเปียกชุ่ม แม้กระทั่งสายตาก็พร่ามัวไปหมดขณะที่เธอกำลังรอคู่ต่อสู้เสิร์ฟลูกอยู่นั้น ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น “ให้ฉันเล่นบ้างสิ”เพื่อนร่วมทีมชั่วคราว ที่ดูเหมือนจะเป็นนักศึกษาชายก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาพยักหน้ารับแล้วโยนลูกเทนนิสให้กับคนที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 42
ถึงแม้จะแต่งงานกันแค่สองปี แต่จริง ๆ แล้วฟู่เซียวหานรู้จักซังหนี่มาหลายปีแล้วในความทรงจำและความประทับใจของเขา อารมณ์ของซังหนี่นั้นมักจะสงบนิ่งและเยือกเย็นอยู่เสมอครั้งเดียวที่เขาเห็นเธอร้องไห้ คือครั้งที่เธอแท้งลูกตอนที่เขารีบไปถึง การผ่าตัดก็เสร็จสิ้นแล้วยามค่ำคืนที่เงียบสงบ คนของทั้งสองครอบครัวก็แยกย้ายกันไปหมดแล้วผู้ช่วยพยาบาลเผลอหลับไปข้าง ๆ เธอ ส่วนเธอก็นั่งอยู่บนเตียงคนไข้อย่างเงียบ ๆ ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย แม้แต่เสียงสะอื้นเบา ๆ ก็ไม่มี เธอเพียงแค่หันไปมองนอกหน้าต่าง ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาทีละหยดส่วนตอนนั้นฟู่เซียวหานทำอะไร?เขาลืมไปแล้วแม้กระทั่งชีวิตที่เกิดมาแค่ไม่ถึงสามเดือนนั้น ในหัวของเขาก็แทบจะไม่มีความทรงจำหรือความรู้สึกใด ๆ อยู่เลยแต่ในตอนนี้ ภาพของซังหนี่ที่กำลังร้องไห้ในตอนนั้นกลับผุดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ปรากฏขึ้นในหัวของเขาอย่างชัดเจนนั่นถือเป็นช่วงเวลาที่เขาเห็นซังหนี่มีอารมณ์แปรปรวนมากที่สุดแล้ว นอกจาก...ในช่วงเวลาพิเศษอื่น ๆ แต่เมื่อครู่นี้เธอกลับซบหน้าร้องไห้จนตัวสั่นต่อหน้าฉินม่อ“ประธานฟู่?”เสียงดังขึ้นมาอีกครั้งจากฝั่งตรงข้ามฟู่เซียวหานจึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 43
“นอนหรือยัง?”“ฉันซื้อของมาให้นิดหน่อย วางไว้หน้าประตูแล้ว อย่าลืมหยิบเข้าไปนะ”ส่วนอีกหลายข้อความมาจากซ่งเสี่ยว บอกว่าวันนี้เธอทะเลาะกับหัวหน้าบรรณาธิการ แต่ก็ยังไม่สามารถช่วยให้เธอได้สิทธิ์ในการเผยแพร่ผลงานต่อ และกำลังขอโทษเธออยู่ซังหนี่ตอบข้อความของเธอไปพลางเดินไปเปิดประตูจากนั้น เธอก็เห็นเค้กที่แขวนอยู่บนประตูด้านบนโรยด้วยช็อกโกแลต เป็นรสชาติที่ซังหนี่ชอบที่สุดในขณะที่เธอกำลังจ้องมองเค้กนั้นอย่างเหม่อลอย โทรศัพท์จากฉินม่อก็ดังขึ้น“ตื่นแล้วเหรอ?”“อืม”“ได้ของแล้วใช่ไหม?”“ได้แล้ว”“เอาไปแช่ตู้เย็นก่อนนะ ตอนนี้ฉันกำลังจะไปหา เราจะได้...”“ฉินม่อ” ซังหนี่กลับขัดคำพูดของเขา “วันนี้ขอบคุณมากนะ แต่ตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้ว”“ต่อไปนายก็ไม่ต้องทำอะไรแบบนี้เพื่อฉันอีก”หลังจากที่ซังหนี่พูดจบ คนที่อยู่ปลายสายกลับหัวเราะออกมา “ทำไม นี่จะตีตัวออกห่างจากฉันอีกแล้วเหรอ? ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าเธอแต่งงานแล้วไม่ให้ฉันเข้าใกล้ แต่ตอนนี้...”“ฉันออกมาจากตระกูลซังแล้ว” ซังหนี่พูดต่อ “ตอนนี้ ฉันไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลซังที่มีแค่ชื่อนั่นอีกต่อไปแล้ว ครอบครัวของนายจะยอมให้นายคบกับฉันเหรอ?”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 44
ความสัมพันธ์ระหว่างซังหนี่และคุณนายซังนั้นจืดจาง ส่วนกับคุณพ่อของเธอนั้นเรียกว่าจืดจางยังไม่ได้ด้วยซ้ำในฐานะหัวหน้าครอบครัวและประธานบริษัท นายท่านซังจึงนำเอาพฤติกรรมในการทำงานมาใช้ในชีวิตประจำวัน คือชอบวางอำนาจและไม่ยอมรับการโต้แย้งหากพูดว่าคุณนายซังทำให้ซังหนี่รู้สึกถึงความลำเอียงเข้าข้างซังฉิงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด นายท่านซังก็คือความเย็นชาเขาไม่ค่อยอยู่บ้าน ในความทรงจำของซังหนี่ เขาไม่เคยทำหน้าที่ของพ่อเลย แต่เขาก็ไม่ยอมให้ใครมาท้าทายอำนาจ “หัวหน้าครอบครัว” ของเขาหลังจากกลับมาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ซังหนี่ทานข้าวกับเขาตามลำพังตอนที่ซังหนี่มาถึง เขาก็รออยู่ในห้องส่วนตัวแล้ว กำลังยกมือขึ้นดูนาฬิกาด้วยท่าทางหงุดหงิด“ขอโทษค่ะ ฉันมาสายแล้ว”ซังหนี่กล่าวนายท่านซังไม่ได้โกรธ เพียงแค่เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะชี้ไปด้านข้าง “นั่งสิ”ซังหนี่ไม่ขยับ สายตากลับจับจ้องไปยังที่นั่งอื่น ๆ บนโต๊ะรวมกับของเธอและนายท่านซัง มีชุดจานชามทั้งหมดห้าชุด“เดี๋ยวจะมีคนอื่นมาอีก”นายท่านซังเห็นความกังวลของเธอ จึงพูดขึ้นตรง ๆ ซังหนี่นึกบางอย่างขึ้นมาได้ทันที น้ำเสียงของเธอเคร่งเครียดขึ้นท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-31
บทล่าสุด
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 100
ฟู่เซียวหานเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ของเธอแวบหนึ่งก่อนจะย้อนถามกลับว่า “คุณไปไหนมา?”ซังหนี่เม้มริมฝีปากแล้วตอบกลับว่า “ใครให้คุณเปลี่ยนกลอนประตูห้องของฉัน?”“ตอบ คำถาม ฉัน มา”สีหน้าของฟู่เซียวหานดูไม่ดีเอาเสียเลยเดิมทีซังหนี่ตั้งใจจะโต้เถียงกับเขาให้ถึงที่สุด แต่เมื่อสบตาเขาอยู่พักหนึ่ง เธอก็ยอมตอบในที่สุด “โรงพยาบาล”สีหน้าของฟู่เซียวหานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขามองเธออีกครั้งตั้งแต่หัวจรดเท้า ซังหนี่ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพียงพูดต่อว่า “ตอนบ่ายพวกเขาบอกฉันว่าแม่ฉันฟื้นแล้ว แต่พอฉันไปถึงเธอก็หลับไปอีก ฉันเลยรออยู่ที่นั่นตลอด เพื่อดูว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้งได้หรือเปล่า”เสียงของซังหนี่แผ่วเบา และแฝงไปด้วยความเศร้าอย่างชัดเจนสีหน้าที่เย็นชาของฟู่เซียวหานผ่อนคลายลงเล็กน้อย แล้วเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ก่อนจะถามว่า “แล้วทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์?”“ฉันตั้งโหมดเงียบไว้ เลยไม่เห็น”ซังหนี่พูดพร้อมกับถามต่อ “ตอนนี้ฉันเข้าบ้านได้หรือยัง?”ฟู่เซียวหานจึงขยับตัวหลีกทางให้เธอเข้าไปซังหนี่โน้มตัวถอดรองเท้า แล้ววางกระเป๋าผ้าของเธอลงจากนั้น เธอหันกลับมามองเขา “แล้วคุณมาที่นี่ทำไม?”ฟ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 99
ในฐานะผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงส่ง ฟู่เซียวหานเคยพบเจอสิ่งล่อลวงมากมายนับไม่ถ้วนและชัดเจนว่าผู้หญิงตรงหน้านี้คือหนึ่งในประเภทผู้หญิงที่ร้ายกาจที่สุดดังนั้น เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ เพียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาซังหนี่โดยตรงโทรติด แต่กลับไม่มีคนรับสายสีหน้าของฟู่เซียวหานยิ่งขุ่นหมองและดูไม่ดีมากขึ้นหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา รู้สึกอับอายไม่น้อย กับการที่ถูกเมินเฉยแต่เมื่อนึกถึงรถยนต์สุดหรูของฟู่เซียวหาน รวมถึงเสื้อผ้าบนตัวเขาที่ดูแล้วรู้ทันทีว่าราคาไม่ธรรมดา เธอก็รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปหา “คุณกับซังหนี่เป็นอะไรกันเหรอ? เพื่อนกันใช่มั้ย?”“แต่ว่าตอนนี้เธอคงไม่มีเวลามารับโทรศัพท์ของคุณหรอกนะ ดึกขนาดนี้ยังไม่กลับบ้าน แสดงว่าต้องไปนัดเจอผู้ชายอยู่แน่ ๆ ”“ฉันบอกคุณเลยนะ เธอไม่ได้เรียบร้อยเหมือนที่คุณเห็นหรอก เบื้องหลังน่ะเธอออกจะสุดเหวี่ยงใช่เล่น เมื่อเช้าฉันยังเห็นเธอ...”ยังไม่ทันที่คำพูดของหญิงสาวจะจบ สายตาของฟู่เซียวหานหันมาจ้องเธอทันทีสายตาเย็นเยียบคมกริบดั่งมือที่มองไม่เห็น บีบเข้าที่ลำคอของเธอ ทำให้คำพูดที่ยังไม่ทันหลุดออกมาถูกกลืนกลับลงไปในทันทีหญิงสาวก็มั่นใจว่า
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 98
ฟ้ามืดลงแล้วแสงไฟจากด้านนอกเริ่มส่องสว่าง หลอดไฟนีออนหลากสีผสานเข้ากับแสงสีแดงจากการจราจรยามค่ำคืน ทำให้เกิดภาพด้านหนึ่งที่สะท้อนถึงความเจริญรุ่งเรืองและความเย็นชาของเมืองแห่งนี้อย่างเด่นชัดตึกจื้อเหอตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง หน้าต่างบานใหญ่สูงจรดพื้นดูราวกับกรอบรูปขนาดยักษ์บานหนึ่ง กักเก็บภาพทั้งหมดนี้ไว้ ให้คนได้ชื่นชมฟู่เซียวหานยืนอยู่ตรงนั้น มองดูทุกอย่างด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเขาถือไฟแช็กไว้ในมือ กดสวิตช์เปิดปิดซ้ำไปซ้ำมา เปลวไฟสีน้ำเงินพุ่งขึ้นมาวูบหนึ่ง ก่อนจะดับวูบไปในพริบตาครั้งแล้วครั้งเล่าเกี่ยวกับความทรงจำของพ่อ ฟู่เซียวหานแทบจะจำอะไรไม่ได้แล้วสิ่งเดียวที่นึกออก คงเป็นใบหน้าที่เคร่งขรึมและไม่เคยยิ้มง่าย ๆ มีมาตรฐานที่เข้มงวดสำหรับเขา และท้ายที่สุดคือภาพพ่อที่นอนป่วยอยู่บนเตียงคนป่วยจนไม่สามารถดูแลตัวเองได้พ่อจากไปตอนที่ฟู่เซียวหานอายุเพียง 12 ปีแม้ความสัมพันธ์พ่อลูกจะไม่ได้แน่นแฟ้นมากนัก แต่ในความทรงจำของเขา พ่อก็ยังเป็น "พ่อ" ที่ธรรมดาคนหนึ่งระหว่างเขากับแม่ บางทีก็ดูเหมือนว่าเคยรักกันไม่อย่างนั้น เธอจะเฝ้ารอเขามาตลอดหลายปีเพื่ออะไร?ตอนแรกที่บังคับใ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 97
น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่“ไอ้สารเลว” เธอกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนชายที่เดิมทีกำลังจะก้มกัดที่ต้นคอของเธอ เมื่อได้ยินคำพูดนั้นกลับชะงักไปพักหนึ่งจากนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองตาเธอลิปสติกของซังหนี่เลอะเทอะไปหมด อายไลเนอร์ก็เลือนรางเพราะน้ำตาที่ไหลออกมา เส้นผมยุ่งเหยิง ทั้งตัวของเธอดูทุลักทุเลอย่างเห็นได้ชัดแต่เมื่อฟู่เซียวหานเห็นหยดน้ำตาที่เกาะอยู่บนขนตาของเธอ หัวใจของเขากลับเต้นแรงไปชั่วขณะจากนั้น เขาค่อย ๆ ชะลอการกระทำลง ก่อนจะโอบท้ายทอยของเธออีกครั้งและจูบลงไปทันทีจูบนี้อ่อนโยนและละมุนยิ่งกว่าเดิม ซังหนี่เองก็ดูเหมือนจะไม่ขัดขืนเหมือนในตอนนั้นที่จริงแล้วการที่เธอรู้สึกเจ็บปวด ฟู่เซียวหานเองก็ไม่ได้รู้สึกดีเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มผ่อนคลายลง ฟู่เซียวหานก็สงบสติอารมณ์ลงเช่นกันแต่ในจังหวะที่ฟู่เซียวหานกำลังจะพูดกับเธอดี ๆ ซังหนี่กลับอ้าปาก กัดไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างแรง! ……“ประธานฟู่”ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน ตอนที่สวีเหยียนกำลังพูดกับเขาอยู่ สายตากลับอดไม่ได้ที่มองริมฝีปากของฟู่เซียวหานแน่นอนว่า รอยฝ่ามือบนแก้มของฟู่เซียวหานนั้นโดดเด่นสะดุดตาไม่น้อย แต่เ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 96
“นี่คุณจะทำอะไร?”ซังหนี่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนเริ่มขัดขืน “ปล่อยฉันนะ! ฟู่เซียวหาน คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”เท้าของเธอพยายามถีบตัวออกมา จนรองเท้าส้นสูงกระเด็นหลุดไปข้างหนึ่งทางเดินยาวของโรงแรมปูด้วยพรมหนานุ่ม เมื่อรองเท้ากระเด็นหล่นลงไป กลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเลยเมื่อเข้ามาในลิฟต์ เขาถึงได้ยอมปล่อยเธอลงแต่ซังหนี่กลับถูกเขาดันไปติดมุมลิฟต์ พอเธอกำลังจะก้าวหนี เขาก็จับคางเธอไว้แล้วจูบลงมาทันทีเขาไม่เปิดโอกาสให้เธอลังเลหรือขัดขืนเลย เพียงแค่จูบลงไปลิ้นของเขาก็เข้าผ่านริมฝีปากของเธอโดยตรงการรุกล้ำที่เต็มไปด้วยความกระหายทำให้ซังหนี่เหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจในทันทีแต่สองมือของเธอถูกเขากดไว้แน่น เวลานี้แม้แต่จะผลักเขาออกไปยังทำไม่ได้เข่าของฟู่เซียวหานยกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สอดเข้าไปในใต้กระโปรงของเธอเขารู้จักร่างกายของเธอเป็นอย่างดี การกระทำที่ดุดันและรุนแรงในตอนนี้ ทำให้ซังหนี่รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นปลาตัวที่ถูกตรึงไว้บนเขียงตัวหนึ่งเธอทำได้เพียงเฝ้ามองใบมีดที่กำลังจะตกลงมากรีดผิวและกระดูกตัวเองสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกอับอายยิ่งกว่าคือ ร่างกายของเธอกลับตอบสนองต่อสิ่งที
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 95
ซังหนี่พึ่งจะรู้สึกตัว จึงค่อย ๆ ลดเท้าที่ตั้งใจจะเตะอีกลงอย่างช้า ๆหน้ากากของเขายังคงสวมไว้อย่างเรียบร้อย แต่ดวงตาคู่นั้นเย็นชาอย่างที่สุด ราวกับต้องการฉีกซังหนี่ทั้งตัวออกเป็นชิ้น ๆ“คุณ...คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?”ซังหนี่สบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามในที่สุด“ทำไม? หรือว่าไม่พอใจที่ผมขัดขวางเรื่องดี ๆ ของคุณ?”สีหน้าของฟู่เซียวหานยิ่งตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ มือของเขาบีบปลายคางของซังหนี่แน่นขึ้นกว่าเดิมความโกรธจากการถูกปฏิเสธคำชวนเต้นและการเตะเมื่อครู่นี้ ดูเหมือนจะถูกเขาจดจำไว้ทั้งหมด แรงบีบในตอนนี้ราวกับจะบดขยี้กระดูกของซังหนี่ให้แหลกละเอียดซังหนี่ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว กำลังจะปัดมือของเขาออก แต่ฟู่เซียวหานกลับคว้าข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่น จากนั้นยกเข่าขึ้นมาแทรกระหว่างขาของเธอทันที“คุณหนูซังนี่ได้รับความนิยมไม่น้อยเลยนะ”เขามองเธอพร้อมพูดขึ้นว่า “ทำไมผมถึงไม่รู้มาก่อนว่าคุณมีแววจะเป็นดาวเด่นในวงสังคมได้?”——เธอในเมื่อก่อนมักจะเงียบขรึมและเรียบง่ายจนน่าเบื่อ มีเพียงบางช่วงเวลาเท่านั้นที่เธอจะเผยเสน่ห์เย้ายวนออกมาฟู่เซียวหานเคยคิดว่า ด้านนี้ของเธอมีเพียงเขาเท่
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 94
การพูดคุยระหว่างซังหนี่และคุณชายเย่ดำเนินไปอย่างราบรื่นหลังจากเพลงแรกจบลง พวกเขาก็ยังไม่ได้ลงจากฟลอร์ แต่กลับเริ่มเต้นรำเพลงที่สองต่อทันที“ยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร?”คุณชายเย่อดไม่ได้ที่จะถามเธอซังหนี่ยักคิ้วเล็กน้อย “นี่มันงานเต้นรำหน้ากากนะคะ การบอกชื่อกันไม่จำเป็นหรอก”“แต่คุณก็รู้จักตัวผมนี่ ดูเหมือนไม่ยุติธรรมสำหรับผมเลยนะ? ““คนที่นี่ก็รู้จักคุณเยอะมาก คุณดังขนาดนี้ ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ”น้ำเสียงของซังหนี่แฝงด้วยความจนใจคุณชายเย่กลับไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย เพียงพูดขึ้นว่า “งั้นแปลว่าหลังคืนนี้ ผมคงไม่มีโอกาสชวนคุณออกไปกินข้าวแล้วสินะ?”“อืม มีโอกาสค่ะ” ซังหนี่พยักหน้าอย่างจริงจัง “ถึงตอนนั้น คุณพาคุณพ่อมาด้วย ส่วนฉันก็มากับประธานฉิน ทานข้าวด้วยกันแบบนี้ไม่ดีหรือคะ?”สรุปแล้ว คุณเป็นลูกน้องของฉินเหยา? เลขา? ผู้ช่วย? หรือว่าเป็นนักแสดงในสังกัดบริษัทของเขากันล่ะ?”คุณชายเย่เดาไปทีละอย่าง แต่ซังหนี่กลับไม่ตอบอะไร แค่ย้อนถามว่า “เรื่องทานข้าว คุณตกลงหรือเปล่า?”“ถ้าคุณไป ผมก็ต้องตกลงอยู่แล้วล่ะ”“ตกลงค่ะ”ซังหนี่ตอบรับอย่างไม่ลังเลคุณชายเย่จ้องมองเธอสักพักก่อนพูดว่า
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 93
“นี่คุณ ไม่ทราบหรือว่าอะไรคือการมาก่อนมาหลัง?”คุณชายเย่หันกลับมา ยิ้มบาง ๆ พลางเอ่ยถามเขาฟู่เซียวหานตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ทราบดี แต่ผมคิดว่าสิทธิ์ในการเลือกควรเป็นของสุภาพสตรีท่านนี้มากกว่า”คำพูดของเขาทำเอาคนฟังไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีฟู่เซียวหานไม่ได้มองคุณชายเย่อีก แต่สายตาจับจ้องไปที่ซังหนี่เพียงคนเดียวเท่านั้นดวงตาที่มักจะสงบนิ่งดั่งผืนน้ำ ในตอนนี้เหมือนกำลังพยายามอดกลั้นบางสิ่งไว้ คล้ายกับกระแสใต้ผิวน้ำที่กำลังจะไหลเชี่ยวมือของซังหนี่ที่อยู่ข้างตัวกำแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวผ่านไปครู่หนึ่ง เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนจะวางมือบนฝ่ามือของคุณชายเย่——เป็นการตอบรับคำเชิญของเขาประกายในแววตาของฟู่เซียวหานพลันจางหายไปทันทีมือที่แบออกก็กำแน่นขึ้นในทันทีเขาอยากมองซังหนี่อีกครั้ง แต่เธอหันหลังเดินตามอีกฝ่ายไปอย่างไม่ลังเลฟู่เซียวหานมองตามแผ่นหลังของพวกเขา ฟันของเขาค่อย ๆ ขบกันจนแน่นในตอนนั้นเอง ฉินเหยาก็เดินเข้ามาหา “ประธานฟู่”ฟู่เซียวหานมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ไม่นึกเลยว่าคุณจะมาร่วมงานคืนนี้” ฉินเหยาพูดพร้อมรอยยิ้ม “ยังไม่ได้แสดงความยินดีเลย ได้ยินมาว่าคุณปิดการเจรจาที่ประเทศ
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก บทที่ 92
“ทางทิศหกนาฬิกา มองเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไหม?”ฉินเหยาถามเพราะท่าการเต้น ทำให้ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกันมาก ซังหนี่ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว จนลมหายใจของเธอตอนนี้เริ่มไม่เป็นจังหวะ และปลายจมูกภายใต้หน้ากากก็มีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อยหลังจากที่ฉินเหยาถามแบบนี้ เธอก็หันไปมองทันที“อืม แล้วไงล่ะ?”“นั่นคือลูกชายของประธานเย่แห่งไห่เฉากรุ๊ป เขามองคุณมาสักพักแล้ว เดี๋ยวผมจะแนะนำพวกคุณให้รู้จักกัน คุณช่วยเต้นรำกับเขาสักเพลงได้ไหม?”ซังหนี่หัวเราะเบา ๆ “ทำไมฉันต้องทำด้วยล่ะ?”“ช่วงนี้ผมกำลังเตรียมร่วมงามกับพ่อของเขา”ฉินเหยาไม่ได้ปิดบังซังหนี่ พูดตรง ๆ ว่า “ถ้าคุณช่วยผมได้ครั้งนี้ เรื่องลิขสิทธิ์ผมจะให้คุณร่วมลงทุนในการผลิตทันที ถ้าละครดังขึ้นมา คุณจะได้ส่วนแบ่งไม่น้อยแน่นอน”ซังหนี่ยังหัวเราะเหมือนเดิม ดูเหมือนไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ฉินเหยาพูดเท่าไหร่ฉินเหยาไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาของเธอ เพียงพูดต่อว่า “แน่นอน เงินอาจไม่ได้ดึงดูดใจคุณมาก แต่สิ่งนี้คือความมั่นใจที่คุณสร้างให้ตัวเองใช่ไหมล่ะ?”ซังหนี่ไม่ได้โต้แย้งคำพูดของฉินเหยาอีกหลังจากครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาที เธอถามว่า “การช่
