ตอนที่ 4 แรกพบสบตา 1/3

ร้านอาหารหรูหราพร้อมกับเสียงเพลงคลาสสิกที่บรรเลงเบา ๆ มันควรจะสร้างบรรยากาศสงบและมีรสนิยม แต่สถานการณ์ในห้องรับรองกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ใบหม่อนนั่งอย่างอึดอัด เขาช็อกกับภาพที่เห็นตรงหน้า ชายหนุ่มที่เขาคาดหวังว่าจะแต่งงานด้วยไม่ใช่คนแบบที่เขาวาดฝันไว้เลย

คุณนุ หรือสีหนุ วสุธร ที่ปรากฏตัวตรงหน้าเขาแตกต่างจากคุณนันท์ราวฟ้ากับเหว

สีหนุเดินเข้ามาด้วยสภาพเหมือนคนไม่ได้อาบน้ำ ผมยาวกระเซอะกระเซิง เสื้อฮาวายสีสดใสที่ทับด้วยแจ็คเก็ตหนังสีดำเก่า ๆ ราวกับหนุ่มไบก์เกอร์หลงยุค เขาเดินเข้ามากลางห้องแล้วถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกอย่างไม่สนใจใคร

"เอาอาหารมาเยอะ ๆ เลย หิวชิบ" สีหนุสั่งเสียงดัง ไม่หันมองใครแม้แต่ครั้งเดียว ใบหม่อนรู้สึกเกร็งทันที

เขาเองก็อยากจะพาเงาะป่าไปถอดรูป อาบน้ำ ตัดผมให้เรียบร้อย แต่ดูแล้วนอกจากรูปลักษณ์ คำพูดคำจาก็กระโชกโฮกฮากแตกต่างกับผู้เป็นน้องโดนสิ้นเชิง

น่ากลัวอ่ะ

"ไม่ได้เจอพี่นุนานเลยนะครับ" นันท์พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มสุภาพเหมือนเคย แต่คำตอบที่ได้จากพี่ชายกลับทำให้บรรยากาศในห้องยิ่งตึงเครียดขึ้นไปอีก

"กูไม่ได้อยากเจอมึงหรอก" สีหนุตอบห้วน ๆ พร้อมกับตักอาหารเข้าปากราวกับไม่สนใจใครสักคน

ช็อก..ใบหม่อนช็อกไปอีกครั้งเมื่อเห็นการกินที่ดูไม่ห่วงภาพลักษณ์ใด ๆ สักนิด

"เรามาคุยเรื่องแต่งงานกันดีมั้ยครับพี่นุ" นันท์เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพอีกครั้ง พยายามประคับประคองบทสนทนาให้เข้าประเด็น

"กูมาที่นี่เพราะจะมาแดกข้าวฟรี ไม่ได้มาฟังเรื่องไร้สาระจากคนเสแสร้งแบบมึง" สีหนุตอบพร้อมกับตักข้าวคำใหญ่ใส่ปากต่ออย่างไม่หยุดยั้ง

ช็อก..ใบหม่อนอึ้งแดกไปอีกหนึ่งช็อต

สายตาขอเขาเหลือบไปที่อาพิณที่พยายามรักษาสถานการณ์แล้วหันมาพูดกับหลานชายอย่างนุ่มนวล

"นุจ๊ะ รักษามารยาทหน่อยสิลูก นี่มันเป็นเรื่องสำคัญนะ"

"ผมเป็นวสุธรนอกคอก เป็นจุดด่างพร้อยของวสุธร ไม่ได้มีตำแหน่งอะไรในบริษัท มารยาทจะมีไปทำไมกันนักหนา" แต่คำตอบของสีหนุกลับทำให้ทุกคนเงียบสนิท

พิณธาราหน้าแห้งแต่ก็พยายามจะพูดเรื่องแต่งงานกับหลาชายคนโตขึ้นมาอีกครั้ง “นุ วันนี้เรามาคุยเรื่องการแต่งงานของนุกันนะ มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ "

สีหนุชะงักไปชั่วขณะก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ที่ผมมานี่เพราะจะบอกว่าผมไม่แต่ง เรื่องนี้มันไร้สาระสิ้นดี"

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นด้วยกับคุณนุ ใช่ มันไร้สาระจริง

"แต่พี่นุกำลังประสบเคราะห์นะครับ ดวงพี่ยิ่งไม่ค่อยดีเลย ถ้าไม่แต่งปีนี้ซินแสบอกว่าอาจจะถึงฆาต" นันท์พยายามอธิบายสถานการณ์อย่างจริงจัง

สีหนุหัวเราะเบา ๆ แต่เสียงนั้นเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ชั่วขณะหนึ่งเขาเหลือบตาไปมองซินแสร่างอวบที่พยายามทำตัวให้ลีบที่สุดหลังจากที่สีหนุปรากฏตัว

"ก็ปล่อยให้กูตายไปคนเดียวสิ ทำไมต้องมายุ่งกับกูนักหนา"

บรรยากาศในห้องเงียบงัน คำพูดของสีหนุทำให้ทุกคนในห้องตกอยู่ในความอึดอัด ใบหม่อนที่ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีได้แต่นั่งฟังอย่างระมัดระวัง ไม่คิดว่าการเจอกับว่าที่สามีครั้งแรกจะเป็นแบบนี้

พิณธาราถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่แฝงไปด้วยความห่วงใย

"อาพิณเป็นห่วงนุมากนะลูก อารักและเป็นนุมากจริง ๆ นะ อาทำใจไม่ได้หรอกถ้าเห็นเราเป็นอะไรไปโดยที่ไม่ทำอะไร" น้ำเสียงของผู้ใหญ่ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไป สีหนุที่เคยแสดงท่าทางแข็งกระด้างก็อ่อนลงเล็กน้อย

"อาไม่อยากให้เห็นหลานต้องเจอเรื่องร้าย ๆ อีกแล้ว รู้มั้ยว่าทุกครั้งที่นุเข้าโรงพยาบาลอาเจ็บปวดแค่ไหน ความเครียดมันสะสมทุกวันจนอาเริ่มป่วย ตอนนี้อาป่วยด้วยโรคหัวใจ ถ้าต้องเห็นนุตายไปต่อหน้าต่อตา อาต้องตายไปอีกคนแน่ ๆ " คุณพิณเอ่ยพร้อมกับตีบทเศร้าสะเทือนอารมณ์

ใบหม่อนยิ้มอ่อนมองการแสดงละครตรงหน้า

น้องค่ะ การแสดงถ้ามันเฟคมันดูออกนะคะ คุณพิณนี่นอกจากจะเล่นละครไม่เนียนแล้วยังเล่นบทเก่าอีก ไอ้พวกที่พ่อแม่ป่วยเป็นโรคหัวใจ บังคับให้ลูกแต่งงานมันตกยุคไปแล้ว ใครเชื่อก็โง่