ตอนที่ 2 แต่งค่ะ 3/3

เฮือก!! ใบหม่อนสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เขามองซ้ายมองขวาก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงในคอนโดขนาดกลางของตัวเอง คอนโดที่เก็บเงินซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตน เวลานี้เป็นตอนเช้าแล้ว

ใบหม่อนรู้สึกมึนงงเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่ามีนกำลังนั่งอยู่ไม่ไกลจากเตียง มองมาทางเขาด้วยสายตากึ่งเป็นห่วงกึ่งเอือมระอา

“แม่ร่วง!!” ใบหม่อนสะดุ้งตื่นพลางผงะไปเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างงุนงง

“อะไรของมึง กูตกใจหมด” มีนโวยด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า

“กูสิต้องตกใจที่มึงมาจ้องหน้าแบบนี้” ใบหม่อนวีนกลับทันทีอย่างไม่ยอมแพ้

“เหอะ กูแค่จะดูว่ามึงตายรึยังเฉย ๆ” มีนตอบกลับด้วยท่าทีขำ ๆ แต่ก็อดห่วงเพื่อนไม่ได้ “ว่าแต่มึงโอเครึยัง”

“ไม่ ไม่โอเค เมื่อกี้กูฝันร้ายมาก กูฝันว่าเงินเก็บกูทั้งหมดแม่งโดนแชร์ลูกโซ่เชิดไปหมดแล้ว น่ากลัวฉิบหาย” เขาพูดพลางเอามือลูบหน้าอก คล้ายพยายามจะปลอบใจตัวเองที่ยังไม่หายช็อกจากฝันร้าย

“ไม่จ้ะเพื่อน มึงไม่ได้ฝัน” มีนถอนหายใจยาว มองเพื่อนสนิทด้วยสายตาเวทนา “เงินทองเสียไปแล้วก็หาใหม่ได้ มึงอย่าคิดมาก หน้าที่การงานมึงก็ดี เงินเดือนก็ไม่ใช่น้อย แจ้งความไว้ก่อน เผื่อจับตัวต้นเรื่องได้ จะได้อะไรคืนมาบ้าง... แต่ก็เผื่อใจไว้หน่อยก็ดี ที่นี่ประเทศไทย”

หาาาา นี่มันเรื่องจริงเหรอวะเนี่ย

“ปล่อยกูนอนตายไปเถอะ เงินกูตั้งสองล้าน ไม่ใช่สองร้อย ยอดมันกำลังพุ่งอยู่แล้วเชียว ไอ้หอกหัก แล้วแบบนี้เมื่อไหร่กูจะได้บ้านกูคืนล่ะ” ใบหม่อนร้องโวยวายพร้อมกับดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่บนเตียงอย่างอึดอัด ส่วนมีนก็ได้แต่ส่ายหัวเบา ๆ

“ฟื้นมาแหกปากได้ แสดงว่าไม่เป็นอะไรแล้ว ค่อยยังชั่ว มึงค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำใจไปก่อนนะ กูที่แบกมึงมาแล้วก็พาไอ้อิงฟ้าไปแจ้งความมาทั้งคืนจะได้พักเสียที” มีนพูดพร้อมยกมือปิดปากหาว

“เดี๋ยว” ใบหม่อนรีบรั้งเพื่อนไว้ก่อนที่มีนจะเดินออกจากห้อง เขารู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ ในห้องของเขา

“อะไรอีก” มีนถามอย่างอ่อนใจ

“ทำไมห้องกูเงียบจัง มึงไม่เปิดแอร์เหรอวะ ร้อนฉิบหาย”

มีนที่ตาปรือคล้ายกับเพิ่งนึกบางอย่างได้ ถอนหายใจยาวก่อนจะพาใบหม่อนออกมาจากห้องนอนมาดูสภาพห้องด้านนอกที่ชวนให้ใจสลายยิ่งกว่าเดิม

คอนโดของใบหม่อนตอนนี้เปียกชุ่มชื้นไปทั่วทุกพื้นที่ พื้นไม้

ลามิเนตร่อนเป็นคลื่น เฟอร์นิเจอร์หลายชิ้นเริ่มบวมเพราะน้ำซึมเข้า อิงฟ้า เพื่อนสาวของเขากำลังถูพื้นอย่างเอือมระอาและบ่นพึมพำไม่หยุด

“เกิดอะไรขึ้นวะ” ใบหม่อนถามเสียงอ่อน

อิงฟ้าเงยหน้ามองเพื่อนพลางเอ่ยเสียงเหนื่อย “ห้องตรงข้ามดันลืมปิดน้ำ แล้วพวกมันก็หายหัวไปทั้งวัน น้ำเลยท่วมเกือบทั้งชั้น ห้องมึงก็ซึมเข้ามาด้วย ลำบากกูที่ต้องมาเช็ดพื้น กลัวไฟจะช็อตเลยต้องปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าไว้ก่อน เอาเป็นว่าน่าจะแห้งแล้ว แต่มึงคงต้องซ่อมห้องนิดหน่อย”

“ซ่อมเหี้ยอะไรล่ะ กูเพิ่งโดนโกงเงินไปนะ” ใบหม่อนแทบจะล้มทั้งยืน

“เออ ถ้าไม่ซ่อมก็อยู่ไปเถอะ แบบเฟอร์นิเจอร์บวม ๆ พื้นเป็นรอย นอนมันแบบนี้ไป ไม่ตายหรอก”

คำพูดของอิงฟ้ายิ่งทำให้คนรักบ้านใจเสียหนักกว่าเดิม ใบหม่อนทำงานกับคอนโดมาหลายปี รู้จักสนิทสนมกับพวกผู้รับเหมา ลงมือลงแรงจัดห้องให้ลูกค้าก็หลายครั้ง แต่ความเสียหายที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ทำให้เขารู้ดีว่าต้องเสียเงินเท่าไหร่ถึงจะซ่อมให้กลับมาดูดีได้

นี่มันวันอะไรของเขา...วินาศสันตะโรที่สุด

สักพักโทรศัพท์ของใบหม่อนก็ส่งเสียงเรียกเข้า เขาก้มลงมองก็เห็นชื่อคุณนันท์โชว์ขึ้นบนหน้าจอ คนที่เพิ่งแยกกันเมื่อคืนนี้

บอกตรง ๆ ว่าเวลานี้คุณนันท์แทบหายไปจากสมองเขาแล้ว เรื่องอกหักมันเทียบกับการสูญเสียเงินไม่ได้เลย เขาไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครตอนนี้ แต่เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ฉันลูกค้า ก็ต้องฝืนรับสายทั้งที่อยากจะแกล้งบ้าให้รู้แล้วรู้รอด

“สวัสดีครับคุณนันท์” ใบหม่อนเอ่ยทักปลายสายด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆ แบบมืออาชีพ หรือที่พวกเพื่อนเขาชอบเรียกว่าโทนเสียงตอแหล

“คุณใบหม่อน ผมโทรมารบกวนรึเปล่าครับ”

รบกวนครับ

ถ้าไม่ติดว่ากำลังถังแตกและไม่ต้องการจะทำให้ลูกค้าไม่พอใจเขาก็อยากจะพูดแบบนี้ออกไปเหมือนกัน

“อะแฮ่ม ไม่เลยครับ คุณนันท์มีอะไรให้ผมรับใช้รึเปล่า” เขาตอบกลับไปอย่างสุภาพ

“คือว่า...เรื่องเมื่อคืน ผมขอโทษนะครับ”

โว้ย อีตานี่ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดียังโทรมาย้ำอยู่ได้

“ไม่เป็นไรเลยครับ มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ผมผิดเองที่คิดไปเรื่อยเปื่อยไร้สาระ หวังว่าคุณนันท์จะไม่ถือสานะครับ”

“ไม่เลยครับ ผมต้องขอบคุณคุณใบหม่อนที่รู้สึกดีกับผม ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถรู้สึกแบบเดียวกัน แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะครับ”

เพื่อน เฮลโหลว ลุงอายุเท่าไหร่ ผมอายุเท่าไหร่ จะเป็นเพื่อนเพื่อ?

“แต่เรื่องที่ผมแนะนำพี่ชายฝาแฝดให้คุณใบหม่อน ผมพูดจริงนะครับ พี่ชายผมเป็นคนง่าย ๆ ใจดี เขามีความจำเป็นต้องแต่งงานแบบเร่งด่วน เป็นการแต่งงานในนาม มีสัญญาชัดเจน...”

ไอ้เวรเอ๊ย พูดจาอะไรไม่รู้เรื่อง เสียเวลาชีวิตจริง ๆ แต่งงานในนามบ้าบออะไรกัน คิดว่าเขาเป็นนางเอกละครสวรรค์เบี่ยงรึยังไง

“ขอบคุณคุณนันท์มากครับ ผมน้อมรับความเมตตาที่คุณมอบให้ แต่คุณนันท์ไม่จำเป็นต้องเสนอใครให้ผมหรอกครับ ช่วงนี้ผมอยากอยู่คนเดียว” 

แค่นี้ปัญหาก็เยอะพอแล้ว อย่าได้มีใครมาวุ่นวายอีกเลย!

“ว้า เสียดายจังเลยนะครับ ผมกำลังจะเสนอค่าใช้จ่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้คุณใบหม่อนที่ช่วยแต่งงานกับพี่นุ สักยี่สิบล้านอยู่พอดี ไม่รวมรายได้รายเดือน ถ้าหากว่าคุณใบหม่อนไม่สนใจ ก็ต้องขอโทษที่รบกวนจริง ๆ นะครับ”

ความขุ่นข้องหมองใจหายวับเมื่อได้ยินตัวเลขกลม ๆ แปดหลัก

โอ๊ย คุณนันท์ ทำไมไม่บอกตั้งแต่เมื่อคืนว่ามีเงินให้ด้วย

รออะไรล่ะทีนี้ แต่ง! แต่งค่ะ!