ตอน 8

       เหอจิ้งเกาเห็นการแสดงของหวงเหมยหงก็ไม่พอใจเช่นเดียวกัน เขาบอกให้ผู้กำกับถ่ายฉากร่ายรำของเธอใหม่จนกว่าเขาจะพอใจ ฟู่หยุนชิงที่เข้าฉากอยู่ได้แต่แปลกใจว่าชายแปลกหน้าคนนี้สามารถสั่งผู้กำกับได้ด้วยเหรอ?

       ทำให้เธออยากรู้ว่าเขาเป็นใคร เพราะในความทรงจำของร่างเดิมไม่รู้ว่าผู้ชายที่ดูเย็นชาและโหดร้ายเช่นนี้เป็นใครมาจากไหน แต่ในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอจึงละสายตาไปหลังจากเหลือบมองเขาแว่บหนึ่ง

       กว่าที่หวงเหมยหงจะผ่านฉากร่ายรำไปได้ก็กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง ผู้กำกับได้แต่พรูลมหายใจอย่างโล่งอกที่ผ่านฉากนี้ไปได้เสียที ไม่เช่นนั้นฉากจบงานเลี้ยงก็จะไม่เกิดขึ้นเสียที ซึ่งในบทนี้ฮ่องเต้จะพระราชทานสมรสให้หวงเหมยหงกับรัชทายาทที่แสดงเป็นพระเอกเรื่องนี้

       หลังจากให้ทุกคนพักสิบนาทีแล้ว ผู้กำกับก็เรียกทุกคนมาเข้าฉากอีกครั้ง คราวนี้การถ่ายทำเป็นไปอย่างไหลลื่น หวงเหมยหงแสดงได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ อาจเพราะเธอกลัวว่าจะถูกทำให้ขายหน้าอีกกระมัง ความตั้งใจและสมาธิของเธอจึงแสดงออกมาได้อย่างเต็มร้อยเช่นนี้

       ฟู่หยุนชิงเองก็แสดงได้อย่างดีไม่ต่างจากนักแสดงคนอื่น ๆ เช่นเดียวกัน ซึ่งกว่าที่จะจบฉากทั้งหมดก็ใช้เวลาอีกเกือบสองชั่วโมงจนมืดค่ำแล้ว วันนี้หมดฉากที่จะต้องถ่ายในสตูดิโอกันแล้ว ผู้กำกับแจ้งเรื่องการเดินทางไปถ่ายทำที่เมืองโบราณในอีกสามวันถัดไป เขาให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางในครั้งนี้ด้วย

        ฟู่หยุนชิงฟังแล้วได้แต่งง ๆ ว่าเธอจะต้องเดินทางอย่างไร ในเมื่อไม่รู้เธอจึงสะกิดถามทีมงาน จนทีมงานบอกกับเธอว่าจะมีรถมารับไปสนามบินที่หน้าสตูดิโอ อีกสามวันให้เธอมารอที่หน้าสตูดิโอพร้อมกับทุกคน เพียงเท่านี้ฟู่หยุนชิงก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอนึกไม่ออกเลยว่าหากให้เธอเดินทางคนเดียวเธอจะสามารถไปเองได้หรือไม่ ในเมื่อร่างเดิมไม่เคยออกจากเมืองหลวงแห่งนี้มาก่อน

       กว่าที่ฟู่หยุนชิงจะล้างหน้าล้างตาเสร็จและเปลี่ยนชุดก็ค่ำมากแล้ว วันนี้เธอคงต้องค้างที่โรงแรมของทีมงานอีกคืนหนึ่งเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ แล้วพรุ่งนี้เธอค่อยกลับไปที่หอพักของเธอ

       หลังจากร่ำลาทีมงานและผู้กำกับแล้ว ฟู่หยุนชิงก็เดินกลับไปที่โรงแรมอย่างช้า ๆ ตามนิสัยของเธอ กระทั่งเหอจิ้งเกาเห็นท่าเดินของเธอที่ดูสง่างามทั้งที่แต่งตัวธรรมดา เขายิ่งสนใจคนแปลก ๆ อย่างเธอมากยิ่งขึ้น ยิ่งมองดูด้านหลังที่เธอเดินแล้วเขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกอ้างว้างแปลก ๆ เขาเองก็เคยเป็นเหมือนเธอมาก่อน กระทั่งเขาจำเป็นต้องปรับตัวเพื่อดูแลบริษัทที่พ่อกับแม่สร้างมาก่อนตาย ตอนนั้นเขาจึงต้องเข้มแข็งและจัดการกับบรรดาญาติที่ต้องการสมบัติพ่อแม่ของเขา โชคดีที่เขาไม่ใช่เด็กแล้วในตอนนั้น เขาเพิ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็ต้องสูญเสียพ่อกับแม่ที่เครื่องบินตกไปพร้อมกันในคราวเดียว คนที่มางานศพต่างให้กำลังใจเขาไม่น้อย มีเพียงพวกเหลือบไรในตระกูลเขาเท่านั้นที่ไม่แยแสเขาเลย คิดแต่เพียงว่าเขาเป็นลูกไก่ในกำมือเสียอย่างนั้น จนถึงวันที่เปิดพินัยกรรม กรรมสิทธิ์ทุกอย่างตกเป็นของเขาทั้งหมด เหลือบไรทั้งหลายไม่มีทางฟ้องร้องหรือเรียกร้องสิ่งใดได้ พวกเขาได้แต่อ้างว่าเหอจิ้งเกายังเด็กอยู่ แต่เขาเองก็แสดงให้เห็นว่าเขาสามารถบริหารบริษัทได้เป็นอย่างดีมาถึงทุกวันนี้ถึงแม้เขาจะต้องเหนื่อยกว่าคนอื่นซึ่งต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย

       หลังจากทีมงานกับผู้กำกับเห็นว่าฟู่หยุนชิงออกไปแล้ว พวกเขาต่างพากันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าฟู่หยุนชิงเปลี่ยนไปมากจริง ๆ หลังจากเธอตกน้ำ แต่ผู้กำกับที่ได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงนี้เขามีความสุขมากกว่าใครที่นักแสดงสมทบของเขาแสดงได้อย่างเข้าถึงบทบาทมากเสียจนเขากับนักเขียนบทยังตกตะลึง อีกทั้งพวกเขายังเตรียมบทเด่นก่อนที่จะไม่มีบทของฟู่หยุนชิงในหนังเรื่องนี้อีกหลังจบจากฉากสงครามระหว่างแคว้น

       เหอจิ้งเกาที่กำลังจะกลับมองด้านหลังของฟู่หยุนชิงจนเธอเดินลับสายตาไปจึงได้ขึ้นรถเพื่อกลับไปเพ้นเฮ้าส์ของเขาที่อยู่ชั้นบนสุดของคอนโดที่เขาเป็นคนลงทุนก่อสร้างขายนั่นเอง

       ระหว่างทางเลขาก็บอกกำหนดการทำงานวันพรุ่งนี้ให้เหอจิ้งเกาทราบไปด้วยเหมือนเช่นทุกวัน เหอจิ้งเกาพยักหน้ารับรู้ว่าพรุ่งนี้เขาต้องทำอะไรบ้าง เขาไม่มีเวลามาเฝ้าผู้หญิงที่เขาสนใจในฝีมือการแสดงของเธออีกแล้ว รอให้หนังเรื่องนี้เข้าฉายเมื่อไหร่ เขาก็คงรู้ว่าฝีมือการแสดงของเธอที่เขาเห็นในวันนี้จะทำให้หนังของเขาทำเงินได้มากขนาดไหน

       ฟู่หยุนชิงที่เหนื่อยไม่น้อยในวันนี้พอกลับเข้าห้องพักที่โรงแรมได้แล้วเธอก็รีบถอดรองเท้าที่เดินยากแสนยากคู่นี้ออกทันที เธอไม่เข้าใจว่าทำไมร่างเดิมถึงได้ชอบใส่รองเท้าสูง ๆ เช่นนี้กันนะ เธอรู้สึกว่าใส่ไม่สบายเอาเสียเลย ต่อให้เอาเงินมาวางกองตรงหน้าเธอก็ไม่อยากใส่มันอีกหากไม่จำเป็น ฟู่หยุนชิงรู้ดีว่าเวลาที่จะต้องออกไปงานเลี้ยงนั้นเธอจะต้องแต่งตัวแบบไหนเพื่อไม่ให้คนอื่นดูถูก เพียงแต่การมาถ่ายทำอย่างไรเธอก็ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า รองเท้าตามบทบาทอยู่ดี เธอจึงไม่เห็นว่าการแต่งตัวเหมือนไปงานเลี้ยงนี้จะช่วยให้เธอทำงานได้ดีมากขึ้นตรงไหน

       หลังจากบ่นกระปอดกระแปดไปตามประสาของเธอแล้ว ฟู่หยุนชิงก็รีบเข้าไปอาบน้ำล้างคราบเหงื่อไคลที่เธอแสดงบทบาทแม่ทัพหญิงในวันนี้ออกให้หมด ความจริงเธอเหนียวตัวมานานแล้ว ไหนจะหน้าที่ต้องแต่งหนาขึ้นกว่าปกติเพื่อให้ขึ้นกล้องนี่อีก ถึงแม้เธอจะล้างหน้าก่อนออกจากสตูดิโอมาแล้วก็เถอะ ฟู่หยุนชิงก็ยังล้างหน้าอีกหลายรอบเพื่อให้แน่ใจว่าเครื่องสำอางหมดไปแล้วจริง ๆ

       อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฟู่หยุนชิงก็ทาครีมกลางคืนในความทรงจำของร่างเดิมทันที จากนั้นเธอก็นั่งสมาธิเพื่อดึงเอาพลังปรานมาหมุนเวียนภายในร่างกายของเธอ การที่เธอทำเช่นนี้ช่วยให้เธอสบายกายมากขึ้นกว่าเดิม ความปวดเมื่อยเหนื่อยล้าที่เธอต้องทนมาทั้งวันต่างคลายลงไปไม่น้อย ฟู่หยุนชิงตั้งใจว่าคืนนี้จะฝึกนานหน่อย เพราะอย่างไรพรุ่งนี้เธอก็แค่กลับหอพักไปเท่านั้นเอง เธอไม่มีงานอื่นที่ต้องทำมากมายเหมือนนักแสดงคนอื่นที่พอมีวันว่างแล้วยังมีอีเว้นท์ออกงานกันเป็นว่าเล่น ฟู่หยุนชิงคิดว่าอีกนานกว่าที่เธอจะมีชื่อเสียงเหมือนดาราดัง ๆ ที่เล่นกับเธอวันนี้

       ฟู่หยุนชิงดูดพลังปรานไปด้วยคิดไปด้วยถึงเหตุการณ์การทำงานในวันนี้ เธอจำได้ว่าผู้กำกับกับผู้เขียนบทต่างชมเธอเป็นเสียงเดียวกัน นี่คงเป็นครั้งแรกสำหรับร่างเดิมที่ได้รับคำชมเช่นนี้กระมัง เธอรู้สึกว่ามีความภาคภูมิใจแปลก ๆ ภายในร่างกายขณะที่ได้รับคำชม ถึงแม้เธอจะถ่อมตัวว่าเพราะได้ผู้กำกับคอยสอนเธอจึงแสดงออกมาได้ดีอย่างที่เห็นก็เถอะ แต่เธอก็รู้ดีว่าวันนี้เธอแสดงอย่างเต็มที่แล้วจริง ๆ