บทที่ 115

บนเตียงของโรงพยาบาล

คุณหมอตรวจเสร็จ หลินเสวี่ยเวยมีอาการกระทบกระเทือนเล็กน้อย เธอจำเป็นต้องพักฟื้น

ฟู่ซือเยี่ยนยืนข้างเตียงด้วยสายตาที่ลึกลับ เขาไม่สนใจคำพูดของคุณหมอ

หลินเสวี่ยเวยแอบมองเขาด้วยหางตา ใบหน้าด้านข้างของชายคนนั้นหล่อเหลา ภายใต้แสงจากหลอดไส้ ความหล่อเหลานั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ

ฟู่ซือเยี่ยนดูดีจริง ๆ มีกบุคลิกที่เย็นชาแต่มีเสน่ห์โดยกำเนิด แม้ว่าเขาจะยืนนิ่ง แต่เขาสามารถทำให้ผู้คนหลงไหล

ความหลงใหลในดวงตาของหลินเสวี่ยเวยนั้นไม่ปิดบัง เธอจะไม่มีวันปล่อยคนเพอร์เฟคแบบนี้ไป

เมื่อนึกถึงข้อนี้ ดวงตาของนางก็เริ่มเปียกอีกครั้ง “พี่อาเยี่ยนคะ...ทำไมหนุยังรู้สึกเจ็บมาก ๆ และไม่สบายมากด้วย...”

ฟู่ซือเยี่ยนขมวดคิ้วอย่างเย็นชา "หนูยังรู้สึกไม่สบายตัวอยู่เหรอ? งั้นพี่จะให้เหยียนโจวตรวจหนูอีกครั้ง"

“ไม่ ไม่ต้องแล้วค่ะพี่ ดูเหมือนหนู่ก็ไม่ได้เจ็บมาก อีกอย่างพี่เหยียนโจวยุ่งมาก หนูจะไม่รบกวนเขาดีกว่าค่ะ”

หลินเสวี่ยเวยตื่นตระหนกเล็กน้อย เธอไม่อยากให้ กู้เหยียนโจว มา เขาเป็นฉลาดเหมือนสุนัขจิ้งจอก และไม่มีอะไรพ้นจากสายตาของเขาได้

“ดีแล้วแหละ หนูไม่ได้เป็นอะไร” เสียงของฟู่ซือเยี่ยนยังคงไร้อ