LOGINShare
บทที่ 242 เลี้ยงดูเธอ
Related chapters
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 243 อยู่เป็นลูกเขยที่นี่
ลู่หานถิงนึกถึงซูซีคนนั้น เขาไม่ค่อยรู้จักซูซีมากนัก ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลมั่งคั่งแห่ง เมืองไห่เฉิง ในสี่ตระกูลนี้ตระกูลซูเป็นตระกูลที่มีสถานะต่ำต้อยที่สุด และการปรากฏตัวของซูซีคนนี้ก็มีน้อยมาก เขาปรากฏตัวตอนที่เซี่ยซีหว่านกลับมายังเมืองไห่เฉิงเท่านั้น ตอนนี้เมื่อได้คิดไปคิดมาแล้ว คน ๆ นี้ก็มีความลึกลับมากมายเช่นเดียวกันลู่หานถิงรู้สึกว่าเขาได้ละเลยบุคคลนี้อย่างจริงจัง อันที่จริงบุคคลนี้อยู่ที่นี่เสมอ และมีบทบาทสำคัญในเหตุการณ์ทั้งหมดลู่หานถิงยื่นชามลายครามในมือของเขาให้กับเซี่ยซีหว่านและพูดว่า “ผมเคยได้ยินมาว่าคุณและซูซีโตมาด้วยกัน พวกคุณเป็นคู่รักในวัยเด็กกันอย่างนั้นเหรอครับ?”“ใช่แล้วค่ะ แม่ของฉันชอบซูซีมาก และซูซีก็เป็นหนุ่มน้อยคนโปรดของแม่ฉันค่ะ”“แม่ของคุณเหรอครับ” ดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงฉายแววสงสัย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยถามถึงเรื่องแม่ของเธอเลย และเธอก็ไม่เคยพูดถึงท่านด้วยเซี่ยซีหว่านอยากจะพูดบางอย่างต่อ แต่ในขณะเดียวกันน้าจ้าวก็เดินเข้ามา ท่านพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหนูหว่านหว่านคะ น้าได้ยินมาว่าวันนี้คุณหนูอยากกินบะหมี่ เมื่อครู่นี้น้าเพิ่งไปบดแป้งมาและตอนน
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 244 เด็กดื้อ !
หลังจากตากเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เซี่ยซีหว่านก็เงยหน้าขึ้น เมื่อเธอเห็นกางเกงในของทั้งสองคนตากติดกันเธอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขราวกับคนบ้า เธอรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ช่างมีความสุขเหลือเกินขณะที่เธอถือกะละมังแล้วหันกลับมา เซี่ยซีหว่านก็สบตากับลู่หานถิง เขาเข้ามาในห้องนานแล้ว ตอนนี้ร่างสูงโปร่งกำลังยืนพิงกำแพงด้วยท่าทางสบาย ๆ เขามองมาที่เธอด้วยแววตาอ่อนโยนจนเธอแทบจะละลายทันใดนั้นติ่งหูสีขาวของเซี่ยซีหว่านก็กลายเป็นสีแดง เธอพูดว่า “คุณชายลู่คะ ทำไมคุณถึงไม่มีมารยาทแบบนี้คะ เข้าห้องหญิงสาวทำไมถึงไม่เคาะประตูคะ?”ลู่หานถิงเลิกคิ้วรูปดาบขึ้น ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขามองมาที่เธอ และพูดว่า “ตอนนี้คุณพูดเรื่องมารยาทกับผมอย่างนั้นเหรอครับ เมื่อครู่นี้คุณยืนมองเสื้อผ้าของผมแล้วยิ้มราวกับคนบ้า แบบนั้นเรียกว่ามีมารยาทเหรอครับ?”“...”เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเธอไม่เคยเถียงแพ้ใคร แต่ทว่าตั้งแต่ได้พบกับชายคนนี้เธอก็ไม่เคยเถียงชนะเขาเลยเธอวางกะละมังกลับที่เดิม เซี่ยซีหว่านยืนมองเขาด้วยแววตาสดใสอยู่ข้างเตียง เธอเอื้อมมือเรียวเล็กของเธอออกมาสะกิดเขาเบา ๆ และพูดว่า “มานี่สิคะ”นี่คือห้องส่วนตัวที่แท้จริงของเธ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 245 ช่วงเวลาอันแสนหวาน (1)
เซี่ยซีหว่านหันกลับมา ตอนนี้ศรีษะของเธอหนุนอยู่บนแขนอันแข็งแรงของเขา เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา เธอมองเขาด้วยดวงตาสดใสและเปล่งประกาย เธอรู้สึกดีมากจริง ๆ คุณชายลู่ของเธอยังคงเป็นคุณชายลู่คนเดิม เขายังคงมีร่างกายแข็งแรงและไม่ได้พิการใด ๆ คราวนี้คุณย่าคงจะรู้สึกสบายใจได้แล้วพระเจ้ายังคงเมตตาเขา มีดเล่มนั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้ลู่หานถิงมองดูหญิงสาวที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างเอ็นดู เธอทั้งน่ารักและอ่อนโยน เขายังคงมีร่างกายแข็งแรงดี และเธอดูมีความสุขมากกว่าเขาด้วยซ้ำราวกับว่าวันเวลาถูกย้อนกลับไปในอดีตอีกครั้ง เธอยังคงเป็นคุณนายลู่ภรรยาของเขา เธอขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาราวกับลูกแมวตัวน้อย เธอรักเขา ปกป้องเขา และกุมหัวใจของเขาไว้ในกำมือของเธอลู่หานถิงใช้นิ้วหัวแม่มือของเขาลูบไล้ลงไปบนริมฝีปากสีแดงสดของเธออย่างแผ่วเบาดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านมองมาที่เขา มือเล็กเรียวเล็กของเธอดึงเสื้อของเขาไว้แน่น แล้วเธอก็โน้มตัวเข้ามาจูบแก้มบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า“คุณกับ...ลู่จื่อเซียนได้ทำแบบนี้กันไหมครับ?” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่งี่เง่าเขายังคงคิดเกี่ยวกับเร
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 246 ช่วงเวลาอันแสนหวาน (2)
เซี่ยซีหว่านยืนอยู่ตรงโถงทางเดิน เธอมองไปรอบ ๆ แต่เธอก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาทันใดนั้นฝนฤดูใบไม้ผลิก็เริ่มโปรยปรายลงมา จู่ ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างกะทันหันเขาหายไปไหน?เซี่ยซีหว่านกระทืบเท้าด้วยความโกรธขณะเดียวกันก็มีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้น ลู่หานถิงวิ่งมาหาเธอเพื่อหลบฝน เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงขายาวสีดำผ้าพริ้วไหวที่ตัดเย็บด้วยมือ เขาไม่ได้ดูเหมือนนักธุรกิจหมื่นล้านที่เข้าถึงยาก แต่กลับดูสบาย ๆ และอ่อนเยาว์ในชุดที่เรียบง่ายร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านยืนอยู่บนขั้นบันได เธอกำลังยืนมองดูเขาที่กำลังวิ่งหนีจากสายฝนมาทางเธอ และเขาพูดว่า “คุณนายลู่ คุณกำลังตามหาผมอยู่เหรอครับ?”เซี่ยซีหว่านยังคงรู้สึกโกรธและไม่อยากสนใจเขามากนัก แต่ผมหน้าม้าที่อ่อนนุ่มบนหน้าผากของเขากำลังเปียกโชกไปด้วยสายฝนฤดูใบไม้ผลิที่ตกลงมา เขาดูอ่อนเยาว์และหล่อเหลามากจนทำให้ผู้คนรู้สึกหลงใหล เธอพูดว่า “คุณไปไหนมาคะ?”ขณะเดียวกันเซี่ยซีหว่านก็เห็นเขาซ่อนมือข้างหนึ่งไว้ข้างหลังราวกับว่ากำลังซ่อนอะไรบางอย่างจากเธออยู่ เธอจึงถามด้วยความสงสัยว่า “คุณซ่อนอะไรไว้ในมือเหรอคะ คุณมีของอะไรจ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 247 ช่วงเวลาอันแสนหวาน (3)
เซี่ยซีหว่านจั๊กจี้เขาด้วยมือเรียวเล็กทั้งสองข้างของเธอ ใบหน้าขาวผ่องอันสดใสซุกเข้าไปตรงซอกคอของเขาลู่หานถิงจับเอวบางของเธอไว้ด้วยมือใหญ่ของเขาและจับเธอให้นั่งตัวตรง บังคับให้เธอมองมาที่เขา ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขายากที่จะรับรู้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “หว่านหว่าน พอได้แล้วครับ อาการป่วยของผมไม่ค่อยดีนัก ต่อให้ผมไม่พูดคุณก็รู้ดี ผมไม่กล้าที่จะแตะต้องคุณ ดังนั้นคุณไม่ต้องทำดีกับผมมากนักเลยครับ พวกเราไม่มีอนาคตร่วมกันหรอกครับ”ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านจับจ้องไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาและพูดว่า “ฉันรู้ค่ะ คุณชายลู่ ฉันจะช่วยคุณเองค่ะ”“คุณช่วยผมไม่ได้หรอกครับ”เซี่ยซีหว่านส่ายหัวพลางเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอและพูดกับเขาด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ว่า “ฉันช่วยคุณได้ค่ะ แต่คุณต้องรอเวลาอีกสองสามวันเท่านั้นค่ะ ตอนนี้คุณต้องอดทนอยู่กับฉันไปก่อนนะคะ เพราะฉันอยากอยู่กับคุณค่ะ”นี่คือความเห็นแก่ตัวที่มากที่สุดของเธอ เธอรู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่ค่อยสบาย และเธอก็ไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้ในทันทีเพราะว่าเธออยากอยู่กับเขา“หว่านหว่านครับ...”เซี่ยซีหว่าน
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 248 ความสัมพันธ์แบบจริงจัง (1)
เซี่ยซีหว่านหยุดชะงักมือใหญ่ของลู่หานถิงลูบไปมาบนหน้าท้องแบนราบของเธอ ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขากำลังซุกซ่อนอยู่ในผมของเธอ และพูดว่า “พวกเราไม่ได้ป้องกัน…”เซี่ยซีหว่านรู้ดีว่าเธอไม่จำเป็นต้องทำเลย เพราะเธอเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วเธอหันใบหน้าเรียวเล็กกลับมามองเขาด้วยดวงตาสดใส และพูดว่า “ไม่ค่ะ ! ฉันอยากมีลูกตัวน้อยให้กับคุณค่ะ !”เมื่อเธอพูดจบ ดวงตาของลู่หานถิงก็ฉายแววเคร่งขรึมในทันที เขาโอบเอวเธอไว้ จากนั้นก็ผลักเธอชิดกับกำแพง และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “หว่านหว่าน คุณอย่าพูดจาไร้สาระนะครับ !”“ฉันอยากมีลูกตัวน้อยให้กับคุณ คุณไม่อยากเป็นพ่อคนเหรอคะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าถ้าฉันท้องคุณจะปล่อยให้ฉันทำแท้ง”ลู่หานถิงจ้องมองเธอ ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาเต็มไปด้วยความคลุมเครือและเร้าร้อนผิดปกติ ราวกับลาวาที่กำลังจะหลอมละลายเธอ เมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็พูดว่า “หว่านหว่านครับ พวกเรา...ไปที่มหานครเอมพีเรียลด้วยกันเถอะนะ พวกเราไม่ต้องหย่ากันแล้วได้ไหมครับ? ผมจะพยายามรักษาโรคที่ผมเป็นให้ดีที่สุด ผมจะพยายามทำให้ตัวเองดีขึ้น แม้ว่าในอนาคตผมจะมอบชีวิตที่ดีที่สุดให้กับคุณไม่ได้ แต่ผมก็จะให้ทุกสิ่งทุก
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 249 ความสัมพันธ์แบบจริงจัง (2)
เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้น เมื่อเทียบกันแล้วเขาดูดีมากกว่าเธอหลายเท่า วันนี้ลู่หานถิงดูดีเป็นอย่างมากในเสื้อคลุมสีดำ เขาหล่อและมีสไตล์มากกว่านายแบบชาวต่างชาติเสียอีก เขากำลังมองลงมาที่เธอและพูดตำหนิด้วยท่าทางเย่อหยิ่งและวางอำนาจ “ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ ฉันละอายใจจะตายอยู่แล้ว !” เซี่ยซีหว่านพูดพร้อมกับเอามือปิดบังใบหน้าแดงที่ก่ำของเธอ “เราตกลงกันแล้วว่าจะออกไปเดทและช้อปปิ้งกันตามประสาคู่รักที่มีความสัมพันธ์แบบจริงจัง แต่สุดท้ายแล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง เราอยู่กันแค่ในห้อง...”ลู่หานถิงเลิกคิ้วรูปดาบขึ้น และพูดหยอกล้อว่า “คุณนายลู่ครับ คุณบอกผมมาสิว่าตอนที่เราอยู่ในห้องนั้นเราไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบจริงจังกันตรงไหน ตรงไหนที่เราไม่จริงจังครับ?”“...”เซี่ยซีหว่านทำหูทวนลม เธอไม่สนใจเขาแล้ว !สรุปคือทริปฮันนีมูนในครั้งนี้แตกต่างไปจากสิ่งที่คิดไว้อย่างสิ้นเชิง พูดยากจริง ๆ !ทั้งสองคนกล่าวคำอำลากับบรรดาคุณน้าจากนั้นก็เริ่มปีนขึ้นภูเขา เซี่ยซีหว่านปีนขึ้นเองไม่ได้อย่างแน่นอน ลู่หานถิงจึงแบกเธอขึ้นบนหลังและปีนขึ้นภูเขาแม้ว่าเธอจะตัวเบามากและมีน้ำหนักป
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 250 หว่านหว่านได้โปรดอย่าจากผมไป
การทดสอบพิษในครั้งที่สองของเธอประสบความล้มเหลว เธอโดนพิษของดอกลำโพงเล่นงานเข้าเต็ม ๆ ตอนนี้เธอได้ทำการทดสอบพิษครั้งที่สามแล้ว และพิษทั้งสองชนิดก็กำลังลุกลามไปทั่วร่างกายของเธอ ใบหน้าอันงดงามขนาดเท่าฝ่ามือเปลี่ยนเป็นซีดขาวราวกับกระดาษ ขาของเธอรู้สึกอ่อนแรงจึงทำให้เธอล้มลงบนพื้นพรมในทันทีเธอรู้สึกเจ็บปวดมากจนเหงื่อไหลไปทั่วทั้งหน้าผาก และการมองเห็นของเธอก็เริ่มไม่ชัดเจน เซี่ยซีหว่านยืดปลายนิ้วที่สั่นเทาของเธอออกไปเปิดตำราทางการแพทย์ที่แม่ของทิ้งเอาไว้ให้เธออย่างรวดเร็ว เธอเปิดไปที่หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้ายเขียนไว้ว่าพิษสู้ด้วยพิษ จงใช้เลือดเป็นยาปกติแล้วถ้าเธอทำการทดสอบพิษครั้งที่สาม อย่าว่าแต่ช่วยชีวิตคุณชายลู่เลย เธอคงจะตายก่อนเขาเป็นแน่ แต่หน้าสุดท้ายของตำราทางการแพทย์เล่มนี้ได้เขียนถึงวิธีการฝังเข็มโบราณที่ลึกลับมากซึ่งก็คือการปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำ ซึ่งเป็นการนำเลือดจากหัวใจของตนเองไปช่วยชีวิตผู้อื่นเทคนิคชีวิตแลกชีวิตเป็นเทคนิคต้องห้ามที่มีอยู่ในตำนานเท่านั้น เธอและลู่จื่อเซียนเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่พวกเราไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เธอไม่คิดว่าตำราทางการแพทย์ที่แม่ท
Latest chapter
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 345 เข้าสถาบันวิทยาศาสตร์
เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าลู่ซือเจี๋ยรักลูกชายทั้งสองคนนี้ ดังนั้นที่เมืองไห่เฉิง เขาไม่สามารถอนุญาตให้เธออยู่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา เมื่อตอนนั้นหลินสุ่ยเหยากับหลิวอิงหลั่วสองสาวครองอันดับหนึ่งเรื่องความเก่งกล้าสามารถที่สุดของเมืองหลวง เขาต้องการตามหาหลินสุ่ยเหยา ผ่านตัวเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางลูกชายสองคนของเขาลงและปล่อยให้เธอดำรงอยู่หมายความว่า ภายในใจของลู่ซือเจี๋ย หลิวอิงหลั่วมีความสำคัญมากกว่าลูกชายทั้งสองคนของเขานี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยซีหว่านตระหนักอย่างแท้จริงว่าลู่ซือเจี๋ยรักหลิวอิงหลั่วอย่างสุดซึ้งหลิวอิงหลั่วหายตัวไปหลายปี ปีนี้ลูกชายของเธอลู่หานถิงอายุ 28 ปีแล้ว เซียซีหว่านไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ความรักที่ลึกซึ้งถึงสามารถทนต่อการกัดเซาะและความแข็งแกร่งของปีที่เลยผ่านได้ จึงทำให้ชายที่ราวกับจักรพรรดิยังคงรออยู่ที่นี่ตลอด บางทีอาจเป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกแต่รักอย่างสุดซึ้ง ทำไมถึงต้องเจ็บอีก?ตอนนั้นหลินอิงหลั่วตั้งท้องลูกคนที่สอง เธอหยิบมีดมาคว้านท้องตัวเอง อุ้มทารกออกมา ช่างน่าเวทนานัก?ถ้าไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับจ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 344 ผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดร้าย
แต่ว่า เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อยเขาพยายามไม่ให้ไปหลงเสน่ห์เธอแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้หลังจากที่ได้รู้ในห้องนั่งเล่นเมื่อครู่นี้ว่าเธอคือ เด็กผู้หญิงตัวน้อยเมื่อก่อนนั้น เดิมที่แม่ของเขายอมยกเจ้าสาวตัวน้อยแก่เขา เขารู้สึกว่าความยับยั้งชั่งใจและความอดกลั้นที่ผ่านมาในหลายวันมานี้ได้พังทลายลงลู่หานถิงจ้องมองเธออย่างดุดันด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเล็กน้อย และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไมสวี่เส้าหนานถึงได้ ลู่จื่อเซียนถึงได้ แต่ทำไมฉันไม่ได้เหรอ?”“…”ใบหน้าเล็กสวยงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีขาวและแดงสลับกัน เธอยกมือเล็กขึ้นเพื่อตบลงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความน่าเกลียดชังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ไม่ได้ตบเขาเพราะลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ได้ตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลู่หานถิงมองดูเธอด้วยแววตาเศร้าโศกและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรนะ สิ่งที่ผมสามารถให้คุณได้คือสิ่งที่ลู่จื่อเซียนและสวี่เส้าหนานไม่สามารถให้คุณได้แน่นอน ถ้าหา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 343 เขาเกลียดเธอมาก ！
เขาจำไม่ได้แล้วแน่นอน เพราะความทรงจำเหล่านั้นเธอลบมันไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้อย่างชอบธรรมแถมเขายังพูดอีกว่า การที่เขานอนกับเธอคือ การนำน้ำสกปรกสาดใส่ตัวเขา เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร น้ำสกปรกเหรอ?แน่นนอน เขาเกลียดเธอ !แต่ในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก ทำไมเขาถึงมารังควานเธอด้วย?เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาของเขาและพูดเยาะเย้ยว่า “ฉันแค่พูดไร้สาระ พอใจหรือยังล่ะ คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่าประธานลู่ ฉันจะทำให้คุณมีมลทินได้อย่างไรคะ !”“บริสุทธิ์เหรอ” ลู่หานถิงขมวดคิ้วรูปดาบอันองอาจผึ่งผายนั้นและกล่าวว่า “คนที่พูดว่าผมนอนกับคุณ ก็คือคุณ ตอนนี้คนที่กำลังพูดไร้สาระก็คือคุณ คิดว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งก็สามารถพูดจาเหลวไหลแบบนี้ออกมาได้งั้นเหรอ เซี่ยซีหว่าน คุณยังมียางอายอยู่อีกไหม?”“ฉันจะมีหรือไม่มียางอายเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ ใช่สิประธานลู่ คุณคงจะยังไม่...เป็นหนุ่มน้อยบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่ใช่ไหมคะ?”ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว เขาไม่มีความทรงจำช่วงนั้นแล้ว เขาคงจำไม่ได้ว่าเขากับเธอเคยเดือดพล่านกันบนเตียงมาก่อน งั้นเขาคงไม่คิดว่า
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 342 กันเธอไว้ที่ห้องน้ำ
เซี่ยซีหว่านใช้ส้อมจิ้มสเต็กชิ้นเล็ก ๆ เพิ่งเตรียมจะใส่เข้าปาก ตอนนี้เท้าของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะถูกเตะอย่างแรง สเต็กบนส้อมก็ร่วงตกลงมาบนจานทันที“หว่านหว่าน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ลู่จื่อเซียนถามด้วยความเป็นห่วงร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองไปยังลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอดตั้งแต่เธอเดินเข้ามา แต่เขาเพิ่งเตะเธอเขาเป็นอะไรของเขา?ลู่หานถิงหั่นสเต็กในมืออย่างสง่างามราวกับว่าคนที่เตะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเข้าใจแกล้งจริง ๆ !เซี่ยซีหว่านด่าเขาในใจแล้วยิ้มให้ลู่จื่อเซียนและกล่าวว่า “จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”ทั้งห้าคนก็จบมือค่ำในบรรยากาศอันแปลก ๆ แบบนี้ลง...หลังมื้อเย็น เซี่ยซีหว่านไปห้องน้ำทันทีที่เธอเดินเข้ามา มือใหญ่มือหนึ่งจากด้านในยื่นออกมา และคว้าข้อมือที่เรียวยาวของเธอแล้วดึงเธอเข้าไปเซี่ยซีหว่านชนเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งอย่างกระทันหัน หน้าอกนี้แข็งแกร่งราวกับกับแพง เธอชนเข้าไปราวกับกระดูกของเธอจะแตกสลาย นัยน์ตาขาวบริสุทธื์แดงก่ำด้วยความเจ็บปวดเธอเงยหน้าขึ้นและใบหน้าที่หล่อเหลาละเอียดงดงามของล
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 341 เซี่ยซีหว่านก็คือเจ้าสาวตัวน้อยของเขา
ด้านนอกประตูคือลู่จื่อเซียนจริง ๆ และยังมีเงาเพรียวบางเงาหนึ่งอยู่ข้างกายของลู่จื่อเซียนหลิวจ้าวตี้ดีใจมาก “จื่อเซียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ คู่หมั้นของลูก…”แววตาของหลิวจ้าวตี้จับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน เมื่อมองชัดเจนแล้วว่าเป็นเซี่ยซีหว่าน รูม่านตาของหลิวจ้าวตี้ก็เบิกกว้างและตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในทันทีเป็นไปได้ยังไงกัน?ทั้งลู่ซือเจี๋ยและลู่หานถิงที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกประตู คืนนี้พวกเขากำลังรอให้ลู่จื่อเซียนพาคู่หมั้นลึกลับกลับบ้านลู่ซือเจี๋ยวางหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจในมือลงแล้วยืนขึ้นพลางเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นลู่จื่อเซียนจูงมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาทันทีที่ลู่ซือเจี๋ยเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาเคยต่อกรกับเซี่ยซีหว่านมาแล้วสองครั้ง เขารู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา！ในขณะเดียวกันนั้นลู่หานถิงก็มองไปยังลู่จื่อเซียน จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็ค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนการมาถึงของเซี่ยซีหว่านทำให้ครอบครัวลู่ทั้งหมดตกอยู่ในบรรยากา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 340 เป็นคู่หมั้นของผมเป็นเวลาสามเดือน
ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 339 หว่านหว่านผมชอบคุณ
สวี่เส้าหนานรู้สึกขมขื่นภายในใจ !คุณท่านลี่ไม่ต้องการให้เซี่ยซีหว่านลงเอยกับสวี่เส้าหนานหลานชายของท่าน เธอคิดว่าสองคนนี้ไม่คู่ควรกัน ตอนนี้คุณท่านลี่กำลังยืนมองลู่จื่อเซียน คุณท่านลี่รู้จักลูกชายสองคนของตระกูลลู่ เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าลู่จื่อเซียนเป็นเหมือนกับดอกบัวที่บานในโคลนตม เขาเป็นคนที่ดีมากชีวิตส่วนตัวของลู่จื่อเซียนใสสะอาดมาก และเขายังไม่เคยมีแฟนมาก่อน คุณท่านลี่ดูออกว่าลู่จื่อเซียนชอบเซี่ยซีหว่านมาก เขาดูแล และเอาใจใส่เธอด้วยความรัก ดังนั้นคุณท่านลี่จึงมองเขาเหมือนหลานชายคนหนึ่ง ท่านเหลือบมองลู่จื่อเซียน จากนั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจเซี่ยปังและหลานเหยียนก็พอใจในตัวลู่จื่อเซียนมากเช่นเดียวกัน ในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้ ลู่จื่อเซียนเป็นคนที่มีความสามารถและหล่อเหลา อีกทั้งยังเหมาะสมกับเซี่ยซีหว่านแหวนหยกวงนี้เป็นแหวนที่หลินสุ่ยเหยาสวมอยู่ตลอดเวลา เซี่ยปังและหลานเหยียนจำข้าวของส่วนตัวของหญิงสาวได้อย่างรวดเร็ว ย้อนกลับไปในตอนนั้นเธอได้หมั้นหมายเซี่ยซีหว่านกับลูกชายของเพื่อนสนิท พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กชายคนนั้นจะเป็นคุณชายรองตระกูลลู่ลู่จื่อเซียนเป็นนักวิชาการที่อายุน้อยท
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 338 ลู่จื่อเซียนก็อยู่ที่นี่ด้วย !
เซี่ยปัง “...”ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยคุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันทีขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดเขามาที่นี่จริง ๆ !คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 337 ตระกูลสวี่ส่งคำขอแต่งงานให้กับตระกูลเซี่ย
คุณท่านลี่ยิ้ม และพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันมาร่วมฉลองงานวันเกิดของเซี่ยปังผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เหรอ?”เมื่อท่านพูดจบ ภายในห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้นในทันที ท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลลี่มาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเซี่ยปัง!”คุณท่านลี่มองไปที่เซี่ยปังและหลานเหยียน จากนั้นก็พูดว่า “ท่านเซี่ย คุณนายเซี่ย ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับคำเชิญ หวังว่าพวกคุณจะไม่ถือสาและไล่ฉันออกไปใช่ไหม?”เซี่ยปังและหลานเหยียนชำเลืองมองกัน พวกเขาไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณท่านลี่จะมาร่วมงานด้วย แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นตระกูลที่มีอิทธิพล แต่ตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่ร่ำรวยในมหานครเอมพีเรียลก็ไม่ได้สนใจที่จะคบค้าสมาคมกับพวกเขา นั่นเป็นเป็นเหตุผลว่าทำไมเซี่ยซีหว่านจึงไม่สามารถเข้าสู่แวดวงคนดังในมหานครเอมพีเรียลได้ตระกูลเซี่ยและสี่ยักษ์ใหญ่แห่งมหานครเอมพีเรียลไม่เคยติดต่อไปมาหาสู่ หรือมีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่จู่ ๆ วันนี้คุณท่านลี่กลับมาที่นี่อย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนในที่นี้ต่างก็ตกตะลึงแต่ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว เซี่ยปังก็ไม่สามารถไม่ต้อนรับท่าน เขาจึงพูดว่า “คุณท่านลี่ ยินดีต้อนรับครับ”คุณท่านลี่ยิ้ม จากนั้นก็ส่งกล่องของขวัญให้กับเ
