MasukShare
บทที่ 248 ความสัมพันธ์แบบจริงจัง (1)
Bab terkait
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 249 ความสัมพันธ์แบบจริงจัง (2)
เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้น เมื่อเทียบกันแล้วเขาดูดีมากกว่าเธอหลายเท่า วันนี้ลู่หานถิงดูดีเป็นอย่างมากในเสื้อคลุมสีดำ เขาหล่อและมีสไตล์มากกว่านายแบบชาวต่างชาติเสียอีก เขากำลังมองลงมาที่เธอและพูดตำหนิด้วยท่าทางเย่อหยิ่งและวางอำนาจ “ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณ ฉันละอายใจจะตายอยู่แล้ว !” เซี่ยซีหว่านพูดพร้อมกับเอามือปิดบังใบหน้าแดงที่ก่ำของเธอ “เราตกลงกันแล้วว่าจะออกไปเดทและช้อปปิ้งกันตามประสาคู่รักที่มีความสัมพันธ์แบบจริงจัง แต่สุดท้ายแล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง เราอยู่กันแค่ในห้อง...”ลู่หานถิงเลิกคิ้วรูปดาบขึ้น และพูดหยอกล้อว่า “คุณนายลู่ครับ คุณบอกผมมาสิว่าตอนที่เราอยู่ในห้องนั้นเราไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบจริงจังกันตรงไหน ตรงไหนที่เราไม่จริงจังครับ?”“...”เซี่ยซีหว่านทำหูทวนลม เธอไม่สนใจเขาแล้ว !สรุปคือทริปฮันนีมูนในครั้งนี้แตกต่างไปจากสิ่งที่คิดไว้อย่างสิ้นเชิง พูดยากจริง ๆ !ทั้งสองคนกล่าวคำอำลากับบรรดาคุณน้าจากนั้นก็เริ่มปีนขึ้นภูเขา เซี่ยซีหว่านปีนขึ้นเองไม่ได้อย่างแน่นอน ลู่หานถิงจึงแบกเธอขึ้นบนหลังและปีนขึ้นภูเขาแม้ว่าเธอจะตัวเบามากและมีน้ำหนักป
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 250 หว่านหว่านได้โปรดอย่าจากผมไป
การทดสอบพิษในครั้งที่สองของเธอประสบความล้มเหลว เธอโดนพิษของดอกลำโพงเล่นงานเข้าเต็ม ๆ ตอนนี้เธอได้ทำการทดสอบพิษครั้งที่สามแล้ว และพิษทั้งสองชนิดก็กำลังลุกลามไปทั่วร่างกายของเธอ ใบหน้าอันงดงามขนาดเท่าฝ่ามือเปลี่ยนเป็นซีดขาวราวกับกระดาษ ขาของเธอรู้สึกอ่อนแรงจึงทำให้เธอล้มลงบนพื้นพรมในทันทีเธอรู้สึกเจ็บปวดมากจนเหงื่อไหลไปทั่วทั้งหน้าผาก และการมองเห็นของเธอก็เริ่มไม่ชัดเจน เซี่ยซีหว่านยืดปลายนิ้วที่สั่นเทาของเธอออกไปเปิดตำราทางการแพทย์ที่แม่ของทิ้งเอาไว้ให้เธออย่างรวดเร็ว เธอเปิดไปที่หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้ายเขียนไว้ว่าพิษสู้ด้วยพิษ จงใช้เลือดเป็นยาปกติแล้วถ้าเธอทำการทดสอบพิษครั้งที่สาม อย่าว่าแต่ช่วยชีวิตคุณชายลู่เลย เธอคงจะตายก่อนเขาเป็นแน่ แต่หน้าสุดท้ายของตำราทางการแพทย์เล่มนี้ได้เขียนถึงวิธีการฝังเข็มโบราณที่ลึกลับมากซึ่งก็คือการปิดผนึกจุดฝังเข็มด้วยเข็มทองคำ ซึ่งเป็นการนำเลือดจากหัวใจของตนเองไปช่วยชีวิตผู้อื่นเทคนิคชีวิตแลกชีวิตเป็นเทคนิคต้องห้ามที่มีอยู่ในตำนานเท่านั้น เธอและลู่จื่อเซียนเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่พวกเราไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เธอไม่คิดว่าตำราทางการแพทย์ที่แม่ท
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 251 ลบความทรงจําของเขาที่เกี่ยวกับฉันทั้งหมด
เซี่ยซีหว่านนิ่งชะงักงันอยู่กับที่ นัยน์ตาสว่างสดใสคู่นั้นของเธอจับจ้องไปที่ปลายกระบอกปืนสีดำและใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิง ตอนนี้ท่าทางของเขาน่ากลัวมาก ในดวงตาเฉี่ยวคมของเขานั้นดำขลับราวกับน้ำหมึกที่กำลังไหลซึมอยู่ มันดูอันตรายราวกับหุบเหวลึก เส้นเลือดสีแดงฉานนั้นทําให้เขายิ่งดูอำมหิตจนน่าสะพรึงกลัวขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว ตอนนี้เขากำลังถือปืน และเส้นเลือดบนฝ่ามือของเขาก็กำลังเต้นอย่างเดือดพล่าน “คุณ...คุณรู้ไหมว่าคุณกําลังทําอะไรอยู่ วางมันลงเดี๋ยวนี้ !”ลู่หานถิงจ้องเธออย่างดุดัน ริมฝีปากบางขยับขึ้นเล็กน้อย เขาเค้นคำพูดออกมาจากในลำคอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าแต่แฝงไว้ด้วยความเด็ดเดี่ยวว่า “หว่านหว่าน ผมขอโทษ ผมปล่อยคุณไปไม่ได้จริง ๆ ครับ” เมื่อครู่นี้เซี่ยซีหว่านคิดเพียงว่าควรจะทำให้มันเจ็บแต่จบจึงพูดคําพูดที่โหดร้ายและไร้เยื่อใยออกมา แต่เธอลืมไปว่าเขาไม่สามารถทนต่อสิ่งกระตุ้นได้ ทุกอย่างที่ดูเหมือนจะดีขึ้นเป็นเพียงภาพลวงตา อาการป่วยของเขากำลังแย่ลงเรื่อย ๆลู่อินอินเคยเตือนเธอว่า เมื่อลู่หานถิงอาการกำเริบนั้นเขาจะทำร้ายตัวเอง และทำร้ายกับคนอื่นด้วย การที่เธอยังอยู่ข้างกายเขานั้นอันตราย
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 252 คุณชายลู่ คุณจะต้องมีความสุข
น้าจ้าวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “คุณหนูหว่านหว่าน ทําไมคุณหนูต้องทําแบบนี้ด้วยคะ?” “เพราะฉันเดินทางมากับเขาถึงแค่ตรงนี้ค่ะ ฉันไม่อยากให้เขาหลงเหลือความทรงจำที่นี่ ฉันจึงทำได้แค่เพียงปล่อยให้ตัวเองเป็นคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังแทนค่ะ ฉันไม่ต้องการให้เขาเจ็บปวด หรือทุกข์ทนเพราะฉันอีก ฉันอยากให้เขาไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ทั้งหมดของตัวเองที่มหานครเอมพีเรียล” เซี่ยซีหว่านพูดสะอึกสะอื้น “แต่ว่า ถ้าคุณหนูทำแบบนี้หลานเขยก็จะลืมคุณหนูไปนะคะ และในอนาคตเขาก็จะได้พบกับผู้หญิงอีกมากมาย ถ้าเขารักผู้หญิงคนอื่นจะทำยังไงล่ะคะ?” เซี่ยซีหว่านคิดมานานแล้วว่าเส้นทางชีวิตยังอีกยาวไกล ในอนาคตเขาจะต้องเจอผู้หญิงที่ดีกว่าเธออย่างแน่นอน เขาต้องจะรักคนอื่นแค่เธอคิดเรื่องนี้ภายในใจของเธอก็รู้สึกแย่แล้ว เธอทั้งรู้สึกหึงหวงและอิจฉา บางครั้งรู้สึกว่าเธอเป็นคนเห็นแก่ตัวที่ต้องการจะให้เขาอยู่ที่นี่ตลอดไป แล้วเขาก็จะได้เป็นของเธอตลอดไป “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอแค่ผู้หญิงคนนั้นสามารถรักเขาด้วยใจจริงได้ก็เพียงพอแล้วค่ะ อย่างไรก็ตามจะต้องมีคนมาแทนที่ฉันอยู่ดีค่ะ และในอนาคตก็จะมีผู้คนมากมายที่รักเขา หลายวันที่ผ่านมานี้
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 253 เซี่ยซีหว่านเกิดใหม่
ปลายสายเงียบไปเล็กน้อย “ท่านครับ ท่านต้องการจะตามต่อไหมครับ?” “ไม่ต้องแล้ว พวกเรากลับมหานครเอมพีเรียลเถอะ” “ครับ”...ณ สถาบันวิจัยซูมี่ เมื่ออธิการบดีหลี่เหวินฉิงเห็นเซี่ยซีหว่านที่มีสภาพร่างกายเหมือนคนใกล้จะตายก็ตกใจจนหน้าถอดสีทันที “หว่านหว่าน เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?” อธิการบดีหลี่เหวินฉิงพูดพลางใช้มือจับชีพจรของเซี่ยซีหว่านไว้ “หว่านหว่าน นี่คุณถูกพิษร้ายแรงนี่ แล้วพิษก็แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของคุณแล้วด้วย ตอนนี้ชีพจรของคุณล้มเหลวไปหมด เทพต้าหลัวที่ไหนก็ช่วยคุณไม่ได้แล้ว !”แน่นอนว่าเซี่ยซีหว่านรู้ถึงสภาพร่างกายของตัวเองเป็นอย่างดี สิ่งเดียวในตอนนี้ที่จะสามารถยื้อชีวิตเธอไว้ได้ก็คือกล่องสมบัติที่แม่ทิ้งไว้ให้ เธอนี่มันเป็นลูกที่แย่จริง ๆ หากก่อนตายเธอไม่สามารถเปิดกล่องสมบัติที่แม่ทิ้งไว้ออกมาดูได้ แล้วเธอจะมีหน้าไปเจอแม่ที่สวรรค์ได้อย่างไร? “ท่านอธิการบดีคะ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงร่างกายฉันแล้วค่ะ โปรดเอากล่องสมบัติกล่องนั้นออกมาเถอะค่ะ ฉันอยากจะลองเป็นครั้งสุดท้าย” เซี่ยซีหว่านพูดอย่างอ่อนแรง “ได้สิ”อธิการบดีหลี่เหวินฉิงรีบไปหยิบกล่องสมบัติออกมาในทันที แล้วนำมาวางตรงหน
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 254 ฉันจะไม่แต่งงานกับยัยอัปลักษณ์จากตระกูลเซี่ย
บรรดาผู้คนทั้งหมดในสวนโหย่วหลานกําลังจัดเก็บข้าวของ และเตรียมตัวออกเดินทางไปยังมหานครเอมพีเรียล ในความเป็นจริงแล้วไม่มีอะไรต้องนําติดตัวไปด้วยเลย เพราะที่นั่นมีแต่ความหรูหราไปทั่วทุกหนแห่ง มีเพียบพร้อมทุกอย่าง แต่หลังจากอาศัยอยู่ที่นี่มาเจ็ดปีก็มีความรู้สึกผูกพันต่อสิ่งต่าง ๆ มากมายจึงอยากจำนำของติดตัวกลับไปด้วย หลังจากที่ลู่หานถิงจัดการเอกสารด่วนเสร็จแล้ว เขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงรู้สึกว่าหัวใจมันอ้างว้างราวกับว่าเขาได้สูญเสียสิ่งที่สําคัญมากไปเมื่อเขากําลังจะจากที่แห่งนี้ไป เขาก็เกิดความอาลัยอาวรณ์มากมายอย่างน่าใจหาย อาลัยต่อเมืองไห่เฉิงแห่งนี้ อาลัยต่อสวนโหย่วหลาน และห้องนอนนี้ที่เขายิ่งไม่อยากจากไป เขาไม่ใช่คนที่จะสร้างความรู้สึกต่อสถานที่ใด ๆ แต่ดูเหมือนว่าที่นี่มีอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นกำลังดึงดูดเขา ทําให้เขารู้สึกห่วงหาและอาลัยอาวรณ์อยู่ลึก ๆ ภายในใจแต่เขาก็ไม่รู้ว่าสิ่งนี้มันคืออะไร เหมียวเหมียวเหมียวทันใดนั้นเอง เสียงร้องสองครั้งของลูกแมวก็ดังเข้ามาในหูของเขาลู่หานถิงก้มหน้าลง เจ้าหยวนหยวนตัวสีขาวราวกับหิมะมาหยุดอยู่ที่เท้าข
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 255 สัตว์เลี้ยงตัวน้อยของลู่หานถิง
ลู่หานถิงมาแล้ว วันนี้เขาสวมชุดสูทสีดําที่ทักทอด้วยมือ เสื้อผ้าราคาแพงถูกรีดจนเรียบไม่มีรอยยับแม้แต่น้อยทำให้รูปร่างของเขาดูสูงโปร่ง ผมที่ปรกอยู่ตรงหน้าผากทั้งหมดถูกเซ็ตขึ้นไปด้านบน เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่สง่างามราวกับรูปปั้นแกะสลักจากสวรรค์ของเขา บนข้อมือมีนาฬิกาเหล็กราคาแพง ทุกท่วงท่าของเขาล้วนเต็มไปด้วยความสง่างามและความปราณีตของคนที่ประสบความสําเร็จขั้นสูง ทำให้ผู้คนไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้เลยขณะนี้เขากำลังก้าวขายาวเดินเข้ามาด้วยฝีเท้าที่มั่นคง กางเกงขายาวที่ถูกตัดเย็บมาอย่างปราณีตกวัดแกว่งไปมาราวกับสนามแม่เหล็กที่สะกดทุกสายตา ลู่หานถิงที่ไม่ได้ปรากฎตัวมาสามเดือนนั้นอยู่สูงตระหง่านจนทำให้ผู้คนต้องแหงนมอง ภายในรัศมีที่ดูภูมิฐานและเก็บตัวแฝงไว้ด้วยแรงดึงดูดอันเย็นชาทำให้บรรดาหญิงสาวผู้โด่งดังในที่นั้นมองเขาจนหน้าแดงหูแดงไปหมดคนที่มีความสุขที่สุดก็คือลี่เหยียนหลาน เธอรอลู่หานถิงอยู่นานแล้ว ตอนนี้เขามาแล้ว เธอจึงรีบเข้าไปต้อนรับเขาด้วยใจอันสุขล้นทันที “พี่หานถิง พี่มาแล้วเหรอคะ?” ลู่หานถิงหยุดฝีเท้าลง ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าเรียวเล็กงดงามของลี่เหยียนหลาน แล
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 256 ผิดหวังเล็กน้อย?
เมื่อครู่นี้ลี่เหยียนหลานเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังที่เขาลูบไล้ผมของเธอ นี่เป็นเพียงการกระทําเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เด็กผู้ชายมักแสดงความรักต่อเด็กผู้หญิง ในวันเกิดของเธอและไหนจะบรรยากาศดี ๆ แบบนี้อีก เธอคิดว่าเขาจะกอดเธอจูบเธอหรืออะไรทํานองนั้นต่ออีกแน่ แต่ไม่มีอะไรเลย ดูเหมือนเขาแค่อยากจะลูบไล้ผมยาวของเธอเท่านั้นจริง ๆลู่หานถิงดึงมือกลับมา แล้วพูดว่า “เหยียนหลาน อีกสักครู่ผมมีนัด ผมขอตัวก่อนนะครับ” อะไรนะ?เขากําลังจะไปแล้วเหรอ? “พี่หานถิง แต่พี่เพิ่งมาเองนะคะ พี่จะกลับเร็วขนาดนี้เลยเหรอคะ?” ลี่เหยียนหลานรู้สึกไม่สบอารมณ์และรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ลู่หานถิงไม่ได้รูสึกสะทกสะท้านอะไรและไม่ได้มองเธอแม้แต่นิดเดียว เขาก้มหน้ามองเจ้าหยวนหยวนที่อยู่ตรงเท้าของเขาและพูดว่า “เจ้าหยวนหยวน ไปกันได้แล้ว” เหมียวเหมียวเหมียวเจ้าหยวนหยวนยกอุ้งเท้าทั้งสองข้างขึ้นเห็นด้วย ดีจังเลย เจ้านายรีบไปกันเถอะ ! ลี่เหยียนหลานมองไปที่ลู่หานถิง บางครั้งเธอก็รู้สึกว่าตัวเองไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลย แถมยังอยู่ไกลจากเขามาก เขามักจะทําตัวเฉยเมยและเย็นชาแบบนี้เสมอ คนแปลกหน้าไม่เคยได้เข้าใกล้เลย มีเพียงช่วงเวลา
Bab terbaru
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 345 เข้าสถาบันวิทยาศาสตร์
เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าลู่ซือเจี๋ยรักลูกชายทั้งสองคนนี้ ดังนั้นที่เมืองไห่เฉิง เขาไม่สามารถอนุญาตให้เธออยู่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา เมื่อตอนนั้นหลินสุ่ยเหยากับหลิวอิงหลั่วสองสาวครองอันดับหนึ่งเรื่องความเก่งกล้าสามารถที่สุดของเมืองหลวง เขาต้องการตามหาหลินสุ่ยเหยา ผ่านตัวเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางลูกชายสองคนของเขาลงและปล่อยให้เธอดำรงอยู่หมายความว่า ภายในใจของลู่ซือเจี๋ย หลิวอิงหลั่วมีความสำคัญมากกว่าลูกชายทั้งสองคนของเขานี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยซีหว่านตระหนักอย่างแท้จริงว่าลู่ซือเจี๋ยรักหลิวอิงหลั่วอย่างสุดซึ้งหลิวอิงหลั่วหายตัวไปหลายปี ปีนี้ลูกชายของเธอลู่หานถิงอายุ 28 ปีแล้ว เซียซีหว่านไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ความรักที่ลึกซึ้งถึงสามารถทนต่อการกัดเซาะและความแข็งแกร่งของปีที่เลยผ่านได้ จึงทำให้ชายที่ราวกับจักรพรรดิยังคงรออยู่ที่นี่ตลอด บางทีอาจเป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกแต่รักอย่างสุดซึ้ง ทำไมถึงต้องเจ็บอีก?ตอนนั้นหลินอิงหลั่วตั้งท้องลูกคนที่สอง เธอหยิบมีดมาคว้านท้องตัวเอง อุ้มทารกออกมา ช่างน่าเวทนานัก?ถ้าไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับจ
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 344 ผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดร้าย
แต่ว่า เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อยเขาพยายามไม่ให้ไปหลงเสน่ห์เธอแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้หลังจากที่ได้รู้ในห้องนั่งเล่นเมื่อครู่นี้ว่าเธอคือ เด็กผู้หญิงตัวน้อยเมื่อก่อนนั้น เดิมที่แม่ของเขายอมยกเจ้าสาวตัวน้อยแก่เขา เขารู้สึกว่าความยับยั้งชั่งใจและความอดกลั้นที่ผ่านมาในหลายวันมานี้ได้พังทลายลงลู่หานถิงจ้องมองเธออย่างดุดันด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเล็กน้อย และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไมสวี่เส้าหนานถึงได้ ลู่จื่อเซียนถึงได้ แต่ทำไมฉันไม่ได้เหรอ?”“…”ใบหน้าเล็กสวยงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีขาวและแดงสลับกัน เธอยกมือเล็กขึ้นเพื่อตบลงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความน่าเกลียดชังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ไม่ได้ตบเขาเพราะลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ได้ตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลู่หานถิงมองดูเธอด้วยแววตาเศร้าโศกและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรนะ สิ่งที่ผมสามารถให้คุณได้คือสิ่งที่ลู่จื่อเซียนและสวี่เส้าหนานไม่สามารถให้คุณได้แน่นอน ถ้าหา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 343 เขาเกลียดเธอมาก ！
เขาจำไม่ได้แล้วแน่นอน เพราะความทรงจำเหล่านั้นเธอลบมันไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้อย่างชอบธรรมแถมเขายังพูดอีกว่า การที่เขานอนกับเธอคือ การนำน้ำสกปรกสาดใส่ตัวเขา เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร น้ำสกปรกเหรอ?แน่นนอน เขาเกลียดเธอ !แต่ในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก ทำไมเขาถึงมารังควานเธอด้วย?เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาของเขาและพูดเยาะเย้ยว่า “ฉันแค่พูดไร้สาระ พอใจหรือยังล่ะ คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่าประธานลู่ ฉันจะทำให้คุณมีมลทินได้อย่างไรคะ !”“บริสุทธิ์เหรอ” ลู่หานถิงขมวดคิ้วรูปดาบอันองอาจผึ่งผายนั้นและกล่าวว่า “คนที่พูดว่าผมนอนกับคุณ ก็คือคุณ ตอนนี้คนที่กำลังพูดไร้สาระก็คือคุณ คิดว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งก็สามารถพูดจาเหลวไหลแบบนี้ออกมาได้งั้นเหรอ เซี่ยซีหว่าน คุณยังมียางอายอยู่อีกไหม?”“ฉันจะมีหรือไม่มียางอายเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ ใช่สิประธานลู่ คุณคงจะยังไม่...เป็นหนุ่มน้อยบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่ใช่ไหมคะ?”ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว เขาไม่มีความทรงจำช่วงนั้นแล้ว เขาคงจำไม่ได้ว่าเขากับเธอเคยเดือดพล่านกันบนเตียงมาก่อน งั้นเขาคงไม่คิดว่า
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 342 กันเธอไว้ที่ห้องน้ำ
เซี่ยซีหว่านใช้ส้อมจิ้มสเต็กชิ้นเล็ก ๆ เพิ่งเตรียมจะใส่เข้าปาก ตอนนี้เท้าของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะถูกเตะอย่างแรง สเต็กบนส้อมก็ร่วงตกลงมาบนจานทันที“หว่านหว่าน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ลู่จื่อเซียนถามด้วยความเป็นห่วงร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองไปยังลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอดตั้งแต่เธอเดินเข้ามา แต่เขาเพิ่งเตะเธอเขาเป็นอะไรของเขา?ลู่หานถิงหั่นสเต็กในมืออย่างสง่างามราวกับว่าคนที่เตะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเข้าใจแกล้งจริง ๆ !เซี่ยซีหว่านด่าเขาในใจแล้วยิ้มให้ลู่จื่อเซียนและกล่าวว่า “จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”ทั้งห้าคนก็จบมือค่ำในบรรยากาศอันแปลก ๆ แบบนี้ลง...หลังมื้อเย็น เซี่ยซีหว่านไปห้องน้ำทันทีที่เธอเดินเข้ามา มือใหญ่มือหนึ่งจากด้านในยื่นออกมา และคว้าข้อมือที่เรียวยาวของเธอแล้วดึงเธอเข้าไปเซี่ยซีหว่านชนเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งอย่างกระทันหัน หน้าอกนี้แข็งแกร่งราวกับกับแพง เธอชนเข้าไปราวกับกระดูกของเธอจะแตกสลาย นัยน์ตาขาวบริสุทธื์แดงก่ำด้วยความเจ็บปวดเธอเงยหน้าขึ้นและใบหน้าที่หล่อเหลาละเอียดงดงามของล
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 341 เซี่ยซีหว่านก็คือเจ้าสาวตัวน้อยของเขา
ด้านนอกประตูคือลู่จื่อเซียนจริง ๆ และยังมีเงาเพรียวบางเงาหนึ่งอยู่ข้างกายของลู่จื่อเซียนหลิวจ้าวตี้ดีใจมาก “จื่อเซียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ คู่หมั้นของลูก…”แววตาของหลิวจ้าวตี้จับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน เมื่อมองชัดเจนแล้วว่าเป็นเซี่ยซีหว่าน รูม่านตาของหลิวจ้าวตี้ก็เบิกกว้างและตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในทันทีเป็นไปได้ยังไงกัน?ทั้งลู่ซือเจี๋ยและลู่หานถิงที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกประตู คืนนี้พวกเขากำลังรอให้ลู่จื่อเซียนพาคู่หมั้นลึกลับกลับบ้านลู่ซือเจี๋ยวางหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจในมือลงแล้วยืนขึ้นพลางเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นลู่จื่อเซียนจูงมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาทันทีที่ลู่ซือเจี๋ยเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาเคยต่อกรกับเซี่ยซีหว่านมาแล้วสองครั้ง เขารู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา！ในขณะเดียวกันนั้นลู่หานถิงก็มองไปยังลู่จื่อเซียน จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็ค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนการมาถึงของเซี่ยซีหว่านทำให้ครอบครัวลู่ทั้งหมดตกอยู่ในบรรยากา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 340 เป็นคู่หมั้นของผมเป็นเวลาสามเดือน
ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 339 หว่านหว่านผมชอบคุณ
สวี่เส้าหนานรู้สึกขมขื่นภายในใจ !คุณท่านลี่ไม่ต้องการให้เซี่ยซีหว่านลงเอยกับสวี่เส้าหนานหลานชายของท่าน เธอคิดว่าสองคนนี้ไม่คู่ควรกัน ตอนนี้คุณท่านลี่กำลังยืนมองลู่จื่อเซียน คุณท่านลี่รู้จักลูกชายสองคนของตระกูลลู่ เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าลู่จื่อเซียนเป็นเหมือนกับดอกบัวที่บานในโคลนตม เขาเป็นคนที่ดีมากชีวิตส่วนตัวของลู่จื่อเซียนใสสะอาดมาก และเขายังไม่เคยมีแฟนมาก่อน คุณท่านลี่ดูออกว่าลู่จื่อเซียนชอบเซี่ยซีหว่านมาก เขาดูแล และเอาใจใส่เธอด้วยความรัก ดังนั้นคุณท่านลี่จึงมองเขาเหมือนหลานชายคนหนึ่ง ท่านเหลือบมองลู่จื่อเซียน จากนั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจเซี่ยปังและหลานเหยียนก็พอใจในตัวลู่จื่อเซียนมากเช่นเดียวกัน ในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้ ลู่จื่อเซียนเป็นคนที่มีความสามารถและหล่อเหลา อีกทั้งยังเหมาะสมกับเซี่ยซีหว่านแหวนหยกวงนี้เป็นแหวนที่หลินสุ่ยเหยาสวมอยู่ตลอดเวลา เซี่ยปังและหลานเหยียนจำข้าวของส่วนตัวของหญิงสาวได้อย่างรวดเร็ว ย้อนกลับไปในตอนนั้นเธอได้หมั้นหมายเซี่ยซีหว่านกับลูกชายของเพื่อนสนิท พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กชายคนนั้นจะเป็นคุณชายรองตระกูลลู่ลู่จื่อเซียนเป็นนักวิชาการที่อายุน้อยท
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 338 ลู่จื่อเซียนก็อยู่ที่นี่ด้วย !
เซี่ยปัง “...”ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยคุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันทีขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดเขามาที่นี่จริง ๆ !คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่
พ่ายรักคุณสามี บทที่ 337 ตระกูลสวี่ส่งคำขอแต่งงานให้กับตระกูลเซี่ย
คุณท่านลี่ยิ้ม และพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันมาร่วมฉลองงานวันเกิดของเซี่ยปังผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เหรอ?”เมื่อท่านพูดจบ ภายในห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้นในทันที ท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลลี่มาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเซี่ยปัง!”คุณท่านลี่มองไปที่เซี่ยปังและหลานเหยียน จากนั้นก็พูดว่า “ท่านเซี่ย คุณนายเซี่ย ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับคำเชิญ หวังว่าพวกคุณจะไม่ถือสาและไล่ฉันออกไปใช่ไหม?”เซี่ยปังและหลานเหยียนชำเลืองมองกัน พวกเขาไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณท่านลี่จะมาร่วมงานด้วย แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นตระกูลที่มีอิทธิพล แต่ตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่ร่ำรวยในมหานครเอมพีเรียลก็ไม่ได้สนใจที่จะคบค้าสมาคมกับพวกเขา นั่นเป็นเป็นเหตุผลว่าทำไมเซี่ยซีหว่านจึงไม่สามารถเข้าสู่แวดวงคนดังในมหานครเอมพีเรียลได้ตระกูลเซี่ยและสี่ยักษ์ใหญ่แห่งมหานครเอมพีเรียลไม่เคยติดต่อไปมาหาสู่ หรือมีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่จู่ ๆ วันนี้คุณท่านลี่กลับมาที่นี่อย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนในที่นี้ต่างก็ตกตะลึงแต่ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว เซี่ยปังก็ไม่สามารถไม่ต้อนรับท่าน เขาจึงพูดว่า “คุณท่านลี่ ยินดีต้อนรับครับ”คุณท่านลี่ยิ้ม จากนั้นก็ส่งกล่องของขวัญให้กับเ
