LOGINShare
22 ขึ้นเตียงกับมังกร
Last Updated:
2025-04-13 00:14:53
Related chapters
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 23 ขึ้นเตียงกับมังกร (ต่อ)
ฝ่ายห่าวเจียก็พยายามใช้ของมีคมกรีดฝ่ามือของคนเพื่อกรีดเลือดขับพิษ ทว่าเขากลับถูกชายผู้หนึ่งที่ใบหน้างดงาม โน้มริมฝีปากลงมาแล้วบดเบียดริมฝีปากอุ่นจัดทาบทับลงไป “มะ ไม่... อ๊าส์ มะ ไม่” ห่าวเจียเป็นขันที และบุรุษเหล่านี้รักสนุกที่จะอุ่นเตียงกับทั้งชายหญิง แต่สำหรับเขา มิได้พิศวาสเช่นนั้น เขาหลงใหลเพียงจือฮวน ทว่ายามนี้ชายงดงาม จูบเขา ก่อนจะตามด้วยการบี้ยอดหน้าอกห่าวเจีย พอเขาตัวสั่น ทั้งเผลอครางเสียงแหบพร่า ลิ้นของอีกฝ่ายก็ชกชิมยอดหน้าอกที่ตั้งชัน สลับการดูดเม้ม แล้วขบกัดจนเขาอ่อนระทวย ห่าวเจียหัวหมุนไปหมด เมื่อรู้ตัวอีกที กลีบเบญจมาศที่ขับแน่นของเขาก็ถูกสตรีนางหนึ่งใช้กัวซาหัวเห็ดถูไถ พร้อมพยายามแทรกมันเข้าไปด้านในส่วนคับแน่น “ท่านเป็นบุรุษที่ชวนให้ค้นหา” ได้ยินแล้ว ห่าวเจียก็อยากถีบนางไปให้ไกลๆ แต่พิษที่แทรกซึมในร่างกาย รวมถึงการปลุกเร้าตัณหาอย่างผู้ชำนาญนั้นทำให้เขายากขัดขืน กระทั่งถูกจับมือมัดไพล่หลัง และมีเทียนเล่มใหญ่มาอยู่ตรงหน้า ห่าวเจียจึงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “แค่น้ำตาเทียนเล็กน้อย ทนร้อนนิดเดียว มินานท่านก็ครางราวกับสุนัขต
Last Updated : 2025-04-14พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 24 ไม่ผิดตัวแน่
เหวินซืออี้หวีดร้องลั่น นางไม่คาดคิดว่า จะมีคนใจร้ายกับเด็กเล็กเพียงนี้ อย่างไรก็ตาม นางจะไม่ยอมให้พี่สี่เป็นอะไรเด็ดขาด หญิงสาวพยายามวิ่งไปข้างหน้า แต่ด้านหลังมีมือสังหารพุ่งมาอีกสามคน นางไม่ใช่คนมีวรยุทธ์ แม้ใจสู้หากทำได้แค่หลบหลีก แม้มือสังหารพวกนั้น ไม่ใช่ยอดฝีมือ แต่สามารถฆ่าเหวินซืออี้ได้ ดาบในมือของพวกเขาหมายฟันเข้ากลางแผ่นหลังนาง ยามนั้นเหวินซืออี้หมุนตัวหลบได้ทันอย่างเฉียดฉิว ขณะเดียวกันก็มีอีกคนจับแขนนางไว้ และหมายจะฉุดให้ขึ้นไปบนม้าตัวโต “เป็นนาง... ใช่แล้ว ไม่ผิดแน่ จับตัวไป” เหวินซืออี้หรือจะยอมเป็นเป้านิ่ง นางล้วงเข้าไปในอกเสื้อ ได้มีดสั้นที่พกติดตัวเป็นประจำออกมา นอกจากความคมของมัน ยังเป็นอาวุธชั้นดี และแม้ด้อยฝีมือ แต่เจ้าของร่างหาใช่คนอ่อนแอ ส่วนตัวนางมีความแค้นสุมอยู่ในอก “สุนัขอย่างพวกเจ้าหมายจะจับตัวข้าไปให้ผู้ใด” “ฮ่ะๆ ๆ คนที่ต้องการตัวแม่นาง ย่อมเป็นนายใหญ่ และเมื่อได้พบเขา เจ้าจะรู้เอง” ฝ่ายนั้นว่าและฉุดเหวินซืออี้ให้ก้าวตาม แต่นางตวัดมีดสั้นอย่างเร็ว คมมีดบาดเนื้ออีกฝ่าย เป็นเหตุให้มีเสียงโอดโอย
Last Updated : 2025-04-14พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 25 มารหัวขนต้องอยู่รอด
จือฮวนตื่นขึ้นมาในจวนรับรองใหญ่เมืองฝาง นางไม่อยากพูดคุยสิ่งใดได้แต่เงียบเนื่องจากร่างกายอ่อนเพลียมาก พอห่าวเจียอยากเข้ามาพบ นางก็ไล่ตะเพิดไป ยามนั้นหิวจัด หงุดหงิดมิน้อย ทว่าเหนืออื่นใดคืออยากกลับจวนจือหยวนโหว และพบคือคังโดยเร็วที่สุด นางมีหลายสิ่งที่ต้องพึ่งพาพี่ชาย กระทั่งประตูห้องพักนางเปิดเข้ามา ชายที่ปรากฏตัวกลับทำให้จือฮวนขวัญผวา เหตุใดเขาถึงไม่เหมือนคนที่นางรู้จัก และภาพของคนผู้นี้ ในการร่วมรักระหว่างหนึ่งหญิงชายนั้นก็หลอกหลอนนางเหลือเกิน “ยังมีอาการแพ้ท้องหรือไม่” สวีเกาหานถามนาง น้ำเสียงเขา สีหน้า และท่าทางล้วนไม่เป็นมิตร หรือยามนี้มังกรที่หลับใหลมานานได้ตื่นแล้ว “หานอ๋อง ท่านถามเรื่องเหลวไหลอันใด” “เสี่ยวฮวน ข้าถามอย่างตรงไปตรงมา ยังมีอาการคลื่นไส้ เหมือนเมื่อสองคืนก่อนหรือไม่ และข้าจำได้ว่าเจ้าเดี๋ยวอาเจียน เดี๋ยวก็ถ่ายเบา” จือฮวนสับสนไปหมด นางไม่ได้สตินานเท่าใดกันแน่ ยามนี้นางตัวสั่น หวาดผวา และหวิดจะร้องหาพี่ชาย “เห็นว่าเจ้าอยากคุยด้วย และมีเรื่องตกลง ตอนนี้สติก็คงอยู่ครบ เอาล่ะ... เริ่มเรื่องกันเสียเถอะ” หญ
Last Updated : 2025-04-14พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 26 ตำหนักบรูพา
ตำหนักบูรพา การเดินทางถึงเมืองหลวงของเหวินซืออี้ล่าช้าอยู่สักหน่อย ระหว่างทางผิงจง ส่งข่าวให้เฉิงเซ่าเทียนตลอด ฝ่ายนั้นไม่ได้เปิดเผยที่อยู่ เขาทำภารกิจลับตามไทฮองไทเฮาสั่งการ และนั่นยิ่งทำให้เหวินซืออี้สงสัยว่า เขามีแผนใดในใจ และสิ่งที่เหวินซืออี้ต้องทำคือ การเป็นนางกำนัล แล้วถูกคัดตัวเข้าไปรับใช้ในตำหนักบูรพา ทุกอย่างเหมือนจะราบรื่นเสียทั้งหมด กระทั่งเมื่อไปถึงจุดหมาย หญิงสาวได้พบว่า ในเรือนเล็กๆ ด้านหลังสุดจือฮวนอาศัยอยู่ที่นั่น เรื่องดังกล่าวเหนือความคาดหมายมาก และน่าประหลาดใจ ครรภ์ของนางโตไว ผิวก็ซีด สีหน้าไร้ความสุข แววตาเหม่อลอยไม่เหมือนสตรีที่มีความอาฆาต และมีพิษสงอย่างที่เห็นก่อนหน้านี้ ยิ่งพินิจ เหวินซืออี้ก็ครั่นคร้ามใจว่า สวีเกาหานทำสิ่งใดกับนางกันแน่ “อี๋เหนียงจือ” (อนุภรรยาจือ) เหวินซืออี้เรียกตามฐานะของอีกฝ่าย จือฮวนดูตื่นกลัว และถอยห่างไปหลายช่วงตัว ขณะเดียวกันนางก็กุมท้องของตนด้วย “เขาต้องลืมตามาดูโลก ข้าต้องรักษาชีวิตน้อยๆ นี้” “ท่านตื่นตระหนกเกินไป จำข้าได้หรือไม่... เราล้วนเป็นคนคุ้นเคย” หญิงสาวถามคนท้
Last Updated : 2025-04-14พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 27 ครั้งนี้ข้าจะไม่ออมแรง
ครั้งนี้ข้าจะไม่ออมแรง ห่าวเจียไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เขาได้อ่านผ่านนกพิราบสื่อสารจะเป็นความจริง แต่มันคือลายมือของจือฮวน “อาฮวน อยู่ในตำหนักคนชั่ว เจ้าคงลำบากไม่น้อย รอข้าสักหน่อยเถิด ไม่นานเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง” ขันทีหนุ่มรำพึงในใจ แล้วจัดเตรียมหลายสิ่งเอาไว้ เพื่อทำให้ภารกิจครั้งนี้สำเร็จลุล่วง แม้เขาจะไม่ได้อยู่ในวังหลวง และออกมาประจำที่สุสานหลวง แต่มีสายมากมายคอยรายงานความเป็นไปต่างๆ นอกจากนั้น ฝ่ายจือคังแจ้งชัดว่า ไม่นานจะได้ทำงานใหญ่ กระทั่งวันนี้มีเรื่องลับสำคัญที่จือฮวนส่งมา สามวันหลังจากนั้น เขาถูกเรียกตัวกลับเข้าวังหลวง เป็นเรื่องชวนให้ประหลาดใจ ด้วยคนที่อยู่เบื้องหลังครั้งนี้ คือสวีเกาหาน “รัชทายาทต้องการสิ่งใดกันแน่” “ข้าเห็นแก่ความรักของเจ้ากับเสี่ยวฮวน อีกทั้งเด็กน้อยไม่นานคงได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก ตัวข้าแม้จะร้ายกาจอย่างไร ทว่าสำหรับผู้บริสุทธิ์ ข้าคงต้องละเว้นชีวิตไว้” ห่าวเจียโกรธจัด แต่เขาเข้าใจสถานการณ์ต่างๆ ได้ดีจือฮวนอยู่ในมืออีกฝ่าย เรื่องนี้ละเอียดอ่อน และมังกรหลับตนนี้พอตื่นก็ดูเหมือนจะมากด้วยพลังอำน
Last Updated : 2025-04-14พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 28 ครั้งนี้ข้าจะไม่ออมแรง (ต่อ)
ใครกันที่กล้าใช้กำลังในตำหนักบูรพา หากไม่ใช่คนที่มีอำนาจ สวีเกาหานคิดแล้วจึงหัวเราะร่วน อันที่จริง เขาไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องร้ายแรง แต่การอยู่ในวังหลวง มีการแก่งแย่งกันอยู่เสมอ หากเขาไม่ชิงลงมือก่อน สักวันเขาคงเป็นฝ่ายตกที่นั่งลำบาก อีกอย่างยามนี้เหลียงอ๋อง ผู้เป็นบิดาและฮ่องเต้ก็ประชวร ฝ่ายไทฮองไทเฮา สตรีจอมเผด็จการแทนที่จะยินยอมให้เขาได้ก้าวขึ้นนั่งบัลลังก์ นางกลับอยากยึดมันกลับคืน เมื่อเป็นเช่นนี้เขาหรือจะยอมงอมืองอเท้า “ปกป้องรัชทายาท” หลายเสียงดังขึ้น เหล่าองครักษ์เงาได้ปรากฏตัว ทว่าความโกลาหลยังไม่หยุดลงเพียงเท่านั้น เสียงดาบ เสียงลูกธนูที่มาจากที่สูงดังผ่านหูชายหนุ่ม ทุกอย่างตรงหน้าชวนให้ครั่นคร้ามใจยิ่ง “ฮ่าๆ ๆ ใครเป็นสุนัขรับใช้ในเรื่องนี้ ข้าหวังว่าคงไม่ใช่ คนโปรดของไทฮองไทเฮาหรอกนะ” สวีเกาหานว่าแล้วก็มองไปยังประตูด้านหน้า และเป็นตอนนั้นที่เฉิงเซ่าเทียนมาพร้อมคนของเขา “เทียนเกอ มาได้จังหวะพอดี แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใด ข้าถึงคิดว่า ท่านนั้นอาจร่วมมือกับจือหยวนโหว” เฉิงเซ่าเทียนโบกมือปฏิเสธและรู้สึกเบื่อหน่ายการเล่นละครของสวี
Last Updated : 2025-04-14พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 29 ความสุขในบ้านสวน
เหวินซืออี้อยู่ในตำหนักลับมาเกือบห้าเดือนแล้ว นางถูกซ่อนตัวไว้ที่นี่ เนื่องจากวังหลวงมีหลายสิ่งเกิดขึ้น พร้อมการเปลี่ยนแปลงมากมาย หญิงสาวรู้ข่าวจากผิงจง และเฮ่อชวีหังที่แวะเวียนมาหาบ่อยๆ “อี๋เหนียงจือ คลอดเด็กหญิงออกมา ตัวเล็ก และสุขภาพไม่ดี และไม่ได้เลี้ยงดู รัชทายาทส่งไปอยู่ในความดูแลของแม่ชีบนเขา” ได้ยินอย่างนั้น เหวินซืออี้ก็คิดตาม หากจือฮวนไม่ได้เลี้ยงลูกของนาง เช่นนั้นอีกฝ่ายจะใช่องค์หญิงหกหรือไม่ “ส่วน... องค์หญิงจากแคว้นฉาง นางอยู่ที่ตำหนักบรูพา มีฐานะเป็นพระชายารอง” “สุดท้าย หานอ๋องก็ไม่ปล่อยสตรีคนในให้หลุดมือ” “ใช่ และอีกอย่าง นางกำลังตั้งครรภ์” “เจี่ยจง รู้หรือไม่เด็กในคนนั้น มีเลือดเนื้อของหานอ๋องหรือไม่” ทั้งคำถามสีหน้าของเหวินซืออี้ดูเครียดจัด ผิงจงเลยมองไปยังเฮ่อชวีหังด้วยเขาผ่านโลกมามากกว่านาง อีกทั้งล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงได้ดี “เสี่ยวเหยา ฟังข้าให้ดี... สำหรับผู้เป็นรัชทายาทแล้ว อย่างไรเขาก็ต้องมีทายาทเพื่อสืบเชื้อสาย ดังนั้นเด็กในครรภ์ขององค์หญิงแคว้นฉาง ย่อมเป็นบุตรของเขา”
Last Updated : 2025-04-14พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 30 ความสุขในบ้านสวน (ต่อ)
เหวินซืออี้อยู่เรือนบ้านสวนอย่างสงบ โดยไม่คิดที่จะไปยุ่งเกี่ยวกับเซียวเฟิงหัวและน้าของอีกฝ่าย ซึ่งก็คือเซวียนหลิน ทว่าชะตาชีวิตก็ลิขิตไว้แล้ว ทุกอย่างจึงไม่อาจหลีกเลี่ยง ในยามสายของวันนั้น ผิงจงพาพี่สี่ของเหวินซืออี้มาเยี่ยม กลายเป็นว่า เหวินเจิ้งเทาคือลูกศิษย์คนที่สิบสองของเฉิงเซ่าเทียน และเขารู้จักกับเซียวหัวเฟิงเป็นอย่างดี ในช่วงเวลาที่หลบซ่อนตัวจากจือคังนั่นเอง “ท่านอาเหยา ท่านพ่อฝากความคิดถึงด้วย มีของฝากหลายอย่าง ส่วนเสื้อเกราะทองคำ ข้าส่งคืนท่านปู่แล้วขอรับ” เหวินซืออี้ได้ยินอย่างนั้น นางก็ปีติ น้ำตาไหลออกมาด้วยความยินดี ระคนคิดถึงหลายสิ่งที่ผ่านมา ทั้งชาติภพก่อนและชาตินี้ “เหินเกอ ยังสบายดีใช่หรือไม่ ผมเขาขาวทั้งศีรษะ หรือว่าตอนนี้ล้านไปแล้ว” เหวินเจิ้งเทาหัวเราะคิกคัก และตอบด้วยเสียงเบาสักหน่อย “อันที่จริง สิ่งที่ท่านอาเหยาถาม ข้าก็สงสัยมาก บิดาผมน้อย ทั้งข้าเห็นว่าหนวดเขาขาว คิ้วก็เริ่มขาวด้วย” “ข้าอยากเห็นตาแก่ไถเหินจริงๆ แล้วเขาแต่งฮูหยิน หรืออนุคนใหม่เข้าเรือนหรือยัง” เหวินซืออี้ถาม เนื่องจากกำลังคำนวณเวลา
Last Updated : 2025-04-14
Latest chapter
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 53 ในอุ้งมือ (จบ)
บทส่งท้าย ในอุ้งมือของเทพสงคราม กระทั่งทั้งคู่มาถึงจุดที่เป็นลานหิน และสามารถใช้พรางตนเพื่อซ่อนตัวจากมือสังหาร เซี่ยงหมิงก็เอ่ยว่า “ลูกธนูมีพิษ อาเสียน เห็นทีข้าจะปกป้องเจ้าไม่ได้อย่างที่เคยบอกไว้” จิ่นเสียนมองดูอีกฝ่าย ภาพในความหลังซ้อนทับกลับมา หลายสิ่งที่เกิดขึ้น เกี่ยวพันกับชาติกำเนิดของนาง “หนิงเกอย่อมปลอดภัย” “หากสวรรค์เข้าข้างข้าบ้างก็ดี แต่ยามนี้ข้าง่วงเหลือเกิน” หญิงสาวสูดลมหายใจลึก และเห็นว่าดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงก่ำ เล็บมือดำ ฝ่ามือก็เช่นกัน พิษร้ายแรงนี้พวกที่ใช้ ย่อมเป็นฝ่ายที่ชอบเล่นสกปรก พลอยให้นางคิดไปถึงพิษที่โต้วเหวยถานได้รับ และนางคาดว่าเป็นฝีมือสตรีอำมหิตหมี่เจา “ข้าไม่น่าพาอาเสียนมาเสี่ยงอันตรายเลย อย่างไรเจ้าก็เป็นของคนผู้นั้นแต่แรก แม้ข้าจะมารู้ภายหลัง ทว่าข้ากลับไม่อาจหักห้ามใจ”เซี่ยหมิงพยายายามบอกบางสิ่งกับนาง ขณะเดียวกัน เขาคิดถึงภาพความหลัง เมื่อครั้งที่พบจิ่นเสียน ณ ตลาดข้าทาส ในช่วงเวลาที่นางอายุเพียงเจ็ดแปดขวบ ตัวเขายอมรับว่าไม่อาจละสายตาจากอีกฝ่าย ราวกับมีบางสิ่งเชื่อมโยงเอาไว้ตั้งแต่ชาติภพก่อน
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 52 ในอุ้งมือ
ยามนั้น เข็มในมือปักเข้าใส่ต้นแขนทารกน้อย และกลิ่นเลือดหอมหวานก็โชยออกมา “นี่แค่เล็กน้อย หากขัดขวางข้าอีกอาจเป็นดวงตาเล็กๆ หรือ แขน ขาสักข้าง ที่หลุดหายจากร่างแบเบาะนี้ ” จ้าวข่านได้ยินอย่างนั้น จึงส่งสัญญาณเปิดทางให้แก่จวิ้นซี และพอนางเห็นช่องทางหลบหนีพลันพุ่งตัวไปอย่างเร็ว โดยได้รับการช่วยเหลือจากผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลัง กระทั่งนางจากไป เสียงของหน่วยเหยี่ยวไฟก็ถามพ่อบ้านจ้าว“ทารกน้อยอาจได้รับอันตราย พ่อบ้านจ้าวปล่อยนางไปเช่นนั้น แม่ทัพโต้วยังจะให้ท่านมีร่างกายครบสามสิบสองอีกหรือ” “เจ้าไม่รู้สิ่งใด ที่อันตรายย่อมปลอดภัยที่สุด และนางแค้นใจต่อแม่ทัพโต้ว ย่อมไม่มีวันปล่อยทารกให้ผู้อื่น ยิ่งกว่านั้นยังจะเลี้ยงดูให้เติบใหญ่ด้วย” “เอ พ่อบ้านจ้าวเป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อใด” จ้าวข่านยิ้มกว้าง และตอบว่า“สายตานางหลอกข้าไม่ได้ ใจนางรักแม่ทัพโต้ว และเกลียดเขาพอกัน สิ่งใดที่จะทำให้เขาเจ็บช้ำได้ มีหรือที่จวิ้นซีจะไม่ยอมทำ” กล่าวจบ จ้าวข่านก็มองเห็นว่ามีร่างของสตรีอีกคนที่โผนทะยานตามจวิ้นซีไป “อย่างที่แม่ทัพโต้วคาดการไม่ผิด ฝ่ายของพระสนมเคอ คงไม่ปล่อยให้ทารกของต
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 51 ในอุ้งมือ
ขันทีฉีเป็นชายหนุ่มรูปงามอายุเพิ่งพ้นยี่สิบปีมาหมาดๆ เขาทำงานในวังหลวงนับแต่อายุได้เพียงห้าขวบ ซึ่งนับว่าเล็กมาก อย่างไรเสียเขาไม่ได้มีความรู้เพียงแค่การเอาใจเจ้านาย หากวรยุทธ์คนผู้นี้ก็นับว่าดีเยี่ยม อาจดีกว่ามือปราบหลายคนด้วยซ้ำ เมื่อออกจากตำหนักรื่อหงฮวามาได้อย่างปลอดภัย เขาก็กระโดดข้ามกำแพงวังหลวง ก่อนเข้าไปในตรอกเล็กๆ คับแคบ รอม้าที่เตรียมพร้อมเสมอเพื่อทำภารกิจลับ “ท่านจะไปที่ใด...” เสียงมือปราบดังขึ้น ฝ่ายนั้นรีบใช้วิชาตัวเบามาอยู่ตรงหน้าขันทีฉี ดวงตาเขาเจือความห่วงใยอย่างปิดไม่มิด“ข้าต้องส่งของสำคัญให้ถึงมือแม่ทัพโต้ว และเขาผู้เดียวเท่านั้นที่จะรักษาสมบัติล้ำค่านี้ไว้ได้” “คนผู้นั้น เป็นแม่ทัพก็ดี แต่เขาโหดเหี้ยมยิ่งกว่าปีศาจ อีกทั้งใครก็รู้ว่า ไร้ความปราณี และไม่เห็นแก่หน้าผู้ใด” ขันทีฉียิ้มรับ แล้วกล่าวว่า“ด้วยเหตุนี้ นายหญิงถึงเลือกเขาให้ดูแลของสำคัญ” หัวคิ้วเข้มๆ ของมือปราบย่นเข้าหากัน และจมูกเขาก็ไวต่อกลิ่นมาก “เลือด... และกลิ่นคาว...” “อย่าพูดให้มากความ หากท่านจะขัดขวางข้า จงรู้ไว้แม้เป็นสหายข้าก็ไม่ยอมอ่อนข้อ”
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 50 ในอุ้งมือ
ต่อจากนั้น จิ่นเสียนถูกพาไปขี่ม้ากับเซี่ยหมิง โดยที่นางไม่เต็มใจ การเดินทางตลอดสามชั่วยามทำให้ร่างกายที่อ่อนเพลียอยู่แล้วต้องเผชิญอาการป่วยไข้ ดังนั้นพอถึงถ้ำซึ่งเป็นแหล่งกบดานของพวกชยงเหล่าสู หญิงสาวจึงถูกอุ้มไปนอนบนฝูกหนานุ่ม พร้อมได้รับการดูแลเช็ดเนื้อเพื่อลดไอร้อน ยามนั้นมีเสียงของคนผู้หนึ่งทะเลาะกับเซี่ยหมิง เสียงดังกล่าวคล้ายจะทำให้จิ่นเสียน สะบัดร้อนสะบัดหนาว ความรู้สึกแสนน่ากลัว ทั้งเกิดอาการครั่นคร้ามใจตามมา “ลูกหมิง...ผู้หญิงคนนั้นสมควรถูกขายไปแล้ว และเจ้ายังตามตัวมันกลับมาเพื่อสร้างปัญหาอันใดอีก ฐานะที่เหมาะกับนาง ย่อมเป็นแค่ทาส เหมือนครั้งที่เจ้าพบนางในตลาดค้ามนุษย์ และไม่ควรพานางกลับเรือนตั้งแต่วันนั้น” “ท่านแม่ ทะ ท่านจำไม่ได้แล้วหรือ นางคือภรรยาของลูก เป็นสะใภ้น้อย ที่ข้าเก็บเงินซื้อนาง และข้าเกือบต้องเอาชีวิตเข้าแลก ชาตินี้ได้พบอาเสียนอีกครั้ง ขะ ข้าจะยไม่ปล่อยให้นางให้หลุดมืออีก” คนเป็นแม่ปวดหัวยิ่งนัก หวังว่าจะไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับจิ่นเสียนอีก แต่สวรรค์หรือจะให้โอกาสนาง หายนะร้ายแรงนั้นคงนับแต่จวิ้นซีลักพาตัวเด็กหญิงจากบุรุษผู้นั้นตามคำ
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 49 ในอุ้งมือ
รถลาลากไม่ได้ให้ความสะดวกสบายแก่จิ่นเสียน กระนั้นก็ยังดีกว่านางต้องเดินด้วยสองเท้า ในรถไม่ได้มีหญิงสาวเพียงคนเดียว ร่างหนึ่งนอนขดบนพื้นไม้ หายใจแผ่วเบาและจ้องมาทางจิ่นเสียนราวกับต้องการบางสิ่งจากนาง “นางรับโทษแทนสามีซึ่งหายสาบสูญไป ทุกความผิดจึงตกมาที่นาง” คนที่ตอบเป็นเจ้าหน้าที่หญิงที่นั่งห่างจิ่นเสียน “ผู้หญิงให้โง่เพียงใด จงอย่าเอาชีวิตไปยึดติดกับบุรุษ เจ้าก็เหมือนกัน...ได้ข่าวว่า รู้เห็นเกี่ยวกับการฆ่ายกครัวตระกูลจิวด้วย” ได้ยินอย่างนั้น จิ่นเสียนก็หันหน้าไปทางอื่น นางไว้ใจใครได้ เห็นท่าคงไม่มี ยามนี้คิดเพียงแต่ว่าเมื่อไปถึงศาล นางจะถูกส่งตัวไปที่ห้องขัง หรือห้องสอบปากคำซึ่งอาจทำให้ต้องเจ็บตัว สุดท้ายก็รับสารภาพในสิ่งที่ไม่ได้ก่อ เวลาผ่านไปจนท้องฟ้ามืดค่ำ โดยก่อนหน้านั้นรถลาลากจอดให้เหล่าเจ้าหน้าที่พัก และกินอาหาร ส่วนนักโทษถูกไล่ต้อนลงมา และได้หมั่นโถวคนละชิ้น สตรีที่รับผิดแทนสามี ยังคอยมองจิ่นเสียนอยู่ ขณะเดียวกันนางสังเกตเห็นว่า ยังมีรถลาลากคันอื่นๆ พร้อมทั้งนักโทษหญิงชายอีกหลายคน ที่น่าสนใจ มีเด็กเล็กอายุคงแค่สิบขวบด้วย
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 48 ในอุ้งมือ
จิ่นเสียนยั้งสติตนได้ทัน กระนั้นก็ทำให้อนุหมี่ตาเหลือกค้าง พลางจับที่หน้าท้องของตน และสาเหตุที่นางต้องระเห็จมาอยู่ที่เรือนนอก ก็เพราะมีทำสิ่งขัดใจฮูหยินหม้าย หลายวันที่ผ่านอารมณ์เลยฉุนเฉียวเนื่องจากตั้งครรภ์ ยามนี้ก็นับได้เกือบสี่เดือนเศษ เมื่อครู่เกือบต้องเจ็บตัวจากสาวใช้อุ่นเตียงของแม่ทัพโต้ว อารมณ์หมี่เจาที่ขึ้นๆ ลงๆ เป็นทุนเดิมเลยผสมกันไปหมด แล้วยิ่งเห็นว่าจิ่นเสียนผู้นี้มีความงามล้ำลึก ฝ่ายนางถึงกับเกิดความริษยาอย่างแรง พร้อมคิดว่าชาตินี้คงอยู่ร่วมผืนดินเดียวกันไม่ได้ “พ่อบ้านจ้าว... ไม่เห็นหรือว่า นางโสเภณีชั้นต่ำมันป่าเถื่อน ทั้งยังไม่รู้ขนบธรรมเนียมเกือบทำร้ายข้า จงรีบลงโทษนางเสีย มิเช่นนั้น ข้าคงต้องเขียนรายงานไปจวนแม่ทัพ เพื่อให้ผู้คุมกฎส่งคนมาจัดการนาง และอีกอย่างข้าได้ยินมาว่า นางเป็นทาสใช้แรงงานมาก่อน” หมี่เจามิวายหยามหมิ่นเกียรติของจิ่นเสียนต่อหน้าผู้อื่น จ้าวข่านถอนหายใจแรงๆ จิ่นเสียนก็เพิ่งจะฟื้นไข้ ร่างกายมิใช่ว่าจะแข็งแรงนัก ทว่าเพื่อให้นางรอดพ้นสายตาของหมี่เจาจำต้องเล่นละครตบตาสักหน่อย “แม่นางเสียน จงไปคุกเข่าที่หน้าศาลบรรพชน และห้ามผู้ใดให้ข
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 47 ในอุ้งมือ
จิ่นเสียนไม่ใช่คนอ่อนหัด นางย่อมรู้ว่าชะตาชีวิตตนเป็นเช่นไร ยามนี้จำต้องใช้มันให้คุ้มค่าสมกับที่ได้มีลมหายใจอีกครั้ง และโต้วเหวยถานเป็นแค่บุรุษที่ต้องพิษร้าย และความจริงเขาอ่อนแอ หากแสร้งทำตัวเผด็จการ ใช้ความหยาบคายเพื่อข่มขู่ผู้อื่นเท่านั้น เมื่อปลอบใจตนเรียบร้อย หน้าที่นางคือทำให้โต้วเหวยถานคลั่งไคล้ในเรือนกายเย้ายวน นี่คือแผนการที่นางมุ่งหวังให้สำเร็จ หาไม่แล้วปลายทางจุดจบของชีวิต คงมิแคล้วจบลงอย่างที่เขาบอกคือกลายเป็นศพที่ถูกส่งไปยังตระกูลจิว มือใหญ่ๆ กระชากเสื้อผ้านางส่วนที่เหลือออกจนเผยร่างกายที่น่าสัมผัส ทั้งกลิ่นหอมเย้ายวน ผิวที่นุ่มนิ่ม อากาศแม้ไม่ให้เย็นจนเกินไป ทว่านางอดตัวสั่นไม่ได้ ร่างกายคนตัวโตซ้อนอยู่ด้านหลัง รังสีอำมหิตถ่ายโอนมาถึงนาง และยังแสดงความคุกคามออกมาไม่หยุด เขาใช้ปากชื้นๆ ขบแล้วเม้มที่แผ่นหลังสลับการจูบ สุดท้ายลงเขี้ยวพอให้นางต้องเจ็บตัว เมื่อเห็นว่ามีรอยช้ำขึ้นบนผิวขาวอมชมพูอย่างรวดเร็ว สีหน้าของโต้วเหวยถานก็แสดงให้รู้ว่าไม่พอใจ เขาเกลียดการหลอกลวง ยิ่งเป็นสตรีที่ถูกใช้ทำงานสายลับ หรือพวกนางนกต่อลอบเข้ามาในจวน
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 46 ในอุ้งมือ
ชาติภพใหม่ เรือนลับแห่งนั้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความเครียดจัด สถานการณ์ด้านนอกบอกให้รู้ว่า ต้องมีการเตรียมพร้อมเสมอ หากมีเรื่องฉุกเฉิน ฝ่ายชายวัยกลางคนยืนแทบไม่ติด ด้วยส่งใครเข้าไปด้านในห้องลับส่วนตัวก็ถูกจับโยนออกมา เหล่าหน่วยเหยี่ยวไฟต่างต้องช่วยกันพาสตรีเหล่านั้น ไปส่งให้ถึงมือหมอที่รอรับหน้าที่คอยปฐมพยาบาลพวกนางอย่างแข็งขัน “เฮ้อ นี่ก็คนที่สิบห้า ยังไม่มีใครที่แม่ทัพโต้วพึงใจ” คนใส่เสื้อผ้ารัดกุมกล่าว เป็นตอนนั้นที่พ่อบ้านจ้าวแยกเขี้ยว ก่อนทำเสียงต่ำๆ เป็นเชิงตำหนิ “ไม่ใช่พึงใจ ข้าบอกว่าให้คัดเลือกสตรีที่มีปานโลหิตรัญจวน(พรหมจรรย์) แต่ดูเหมือนพวกเจ้ากับเฟ้นหาสตรีร่านสวาทที่เก่งกาจเรื่องบนเตียงมาที่นี่ เยี่ยงนี้ย่อมไม่ต้องคำสั่ง” “ปานโลหิตรัญจวน” “ก็ใช่นะซี ก่อนหน้านั้นข้าได้สั่งอย่างกำชับ ไฉนยังทำงานผิดพลาด พวกเจ้ามีกี่ชีวิต ถึงจะพอให้แม่ทัพโต้วตัดหัวจนเขาพอใจ” อันที่จริงคำสั่งพ่อบ้านจ้าวไม่ได้ผิดพลาดแม้แต่น้อย หากหน่วยเหยี่ยวไฟมีเวลาเพียงหนึ่งคืนเท่านั้น ที่ต้องหาหญิงสาวที่มีรูปร่างงดงาม ผิวพรรณดี นอกจากนั้นยังต้องบริสุทธิ์ เ
พ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่ 45 ในอุ้งมือ
จิ่นเสียนมองไปยังจวิ้นซียามนั้นดูเหมือนว่าหญิงวัยกลางคนมิอาจทนรับโทษสถานหนักได้แล้ว “เสี่ยวเสียน... เป็นข้าที่พาเจ้ามาจากแม่ทัพโต้ว และเขาสมควรดูแลเจ้าตั้งแต่แรก ทว่า...พิษที่สะสมในร่างกายเขาเป็นเหตุให้ต้องอยู่ห่างเจ้า มิเช่นนั้นอาจทรงผลร้ายมากกว่านี้ ถึงอย่างนั้นแม่ทัพโต้วก็ไม่เคยทอดทิ้งเจ้า เขาแสร้งทำให้ข้าตายใจว่า หวังจิ่นเสียนอยู่ห่างไกลจากเงื้อมือเขามาโดยตลอด และเป็นข้าที่ตื้นเขินในเรื่องนี้” “แม่เลี้ยง ทะ ท่านต้องการบอกสิ่งใดแก่ข้ากันแน่” จวิ้นซีรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย และเปล่งเสียงดังชัดเจน “หากเจ้ายังมีชีวิตอยู่ เกรงว่าหวังซินเข่อ ผู้เป็นรัชทายาท มิอาจขึ้นครองบัลลังก์ได้” และนั่นคือเสียงสุดท้ายของจวิ้นซี เพราะนางถูกลูกน้องของหมี่เจาใช้ดาบฟันใส่กลางหลัง “เอาละ... อย่างน้อยที่สุด เจ้าก็มีชีวิตมาจนถึงวันนี้ และหน้าที่ข้าคือทำให้เจ้าหายไปจากใต้หล้า องค์หญิงจิ่นเสียน ท่านอย่าหาว่าข้าโหดร้ายเลย ฟ้ากำหนดไว้เช่นนี้ อย่างไร น้องชายเจ้าต้องขึ้นเป็นฮ่องเต้ สกุลหมี่ และสกุลเคอ ยอมให้ผู้อื่นมีอำนาจในแผ่นดินนี้ไม่ได้” จิ่นเสียนนิ่งเงียบ
